JAK KTOS CHCE POCZYTAC...
Kiara:
Rozne ksiazki w zaleznosci od zainteresowan.
Zaginiona księga Enki
Autor - Zecharia Sitchin
Cała książka dostępna jest tu:
http://www.scribd.com/doc/4021052/Sitchin-Z-Zaginiona-ksiega-Enki
Natomiast w wersji audio, tu:
http://www.sm.fki.pl/index.php?nr=zaginiona_ksiega_enki
Kiara:
Biblioteka spora
Ponad 250 tytułów zupełnie za darmo do pobrania:
http://www.aleksanderlamek.pl/
Kiara:
http://www.youtube.com/watch?v=Wd8IUnATpdY&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=GH4YyRqhgtg
http://www.swietageometria.info/implozja-sekretna-nauka-ekstazy?start=5
http://www.youtube.com/watch?v=GouZ1vCPp0o
http://www.youtube.com/watch?v=jnlWgIwKueM
Kiara:
Zawsze warto poczytac , warto przeanalizowac i wyciagnac wnioski.
http://thetruthse.webpark.pl/prawda.html
http://astromaria.wordpress.com/
Kiara:
PRAWDZIWE PRZYGODY PARAPSYCHICZNEGO SZPIEGA
Wyznania Davida Morehouse'a, oficera wywiadu wojskowego, członka specjalnej
jednostki zajmującej się zdalnym postrzeganiem, który opowiada o
wielowymiarowej rzeczywistości, a także ujawnia niepokojące szczegóły
dotyczące głośnego zestrzelenia samolotu pasażerskiego linii lotniczych TWA.
David Morehouse, autor książki Psychic Warrior: Inside the CIA's Stargate Program {Parapsychiczny
wojownik - kulisy programu CIA Stargate) nie jest pierwszym lepszym demaskatorem. Jest
zawodowym wojskowym mającym za sobą długoletnią służbę w armii. Morehouse, oficer w trzecim
pokoleniu wywodzący się z zasłużonej dla armii rodziny, ukończył studia wojskowe i doktoryzował się
na Uniwersytecie LaSalle.
Opuściwszy szkołę oficerską w stopniu podporucznika piechoty, trafił do Panamy, gdzie dowodząc
plutonem awansował na majora. W roku 1987 rozstał się z komandosami i został skierowany do
tajnych zadań specjalnych SAP (Special Access Programs) w Dowództwie Zabezpieczenia
Wywiadowczego Armii (Army's Intelligence Security Command; w skrócie INSCOM).
W czasie pobytu w Jordanii został w czasie rutynowych ćwiczeń przypadkowo postrzelony w głowę, a
dokładniej kula trafiła w hełm. Po tej kontuzji wyzwoliły się u niego zdolności pozazmysłowe i zaczął
doświadczać zjawisk parapsychicznych. Niedługo potem został przydzielony do ściśle tajnej Operacji
Stargate, będącej wspólnym przedsięwzięciem DIA (Defense Intelligence Agency - Wywiadowcza
Agencja Obrony) i CIA realizowanym w Fort Meade, które miało na celu dostosowanie „zdalnego
widzenia" do potrzeb wywiadu.
W ciągu całej swojej służby Morehouse zdobył wiele wyróżnień i medali oraz spadochroniarskie
odznaki sześciu krajów. Zakończywszy w roku 1991 swój udział w programie zdalnych obserwacji,
został mianowany dowódcą 2 batalionu 5065 pułku 82 dywizji powietrzno-desantowej.
Wkrótce potem postanowił ujawnić szczegóły Operacji Stargate w nadziei, że użyte w niej techniki
można będzie wykorzystać w celach pokojowych. Niebawem przekonał się jednak, że znacznie
łatwiej jest włączyć się do prac nad tajnym programem niż się z niego wycofać. Prawdę mówiąc,
musiał włożyć wiele wysiłku, aby nie stracić przy tym życia. Co takiego stało się? Pragnąc
zdyskredytować Morehouse'a oraz jego rewelacje, armia podjęła próbę postawienia go przed sądem
wojennym na podstawie wyssanych z palca zarzutów. W grudniu 1994 roku Morehouse złożył
rezygnację z dalszej służby.
PROGRAM „PARAPSYCHICZNYCH WOJEN" ARMII AMERYKAŃSKIEJ
W otoczonym ścisłą tajemnicą ośrodku na terenie jednej z baz wojskowych pracujący dla CIA
mężczyźni i kobiety przygotowują się do „skoku" w czwarty wymiar. W pomieszczeniach, w których
przebywają, króluje szarość - szare są ściany, meble, dywany i cała reszta. Z głośników płynie
barokowa muzyka, która sprzyja relaksowi i ułatwia osiągnięcie odmiennego stanu świadomości.
Zadanie tych ludzi polega na wniknięciu do kontinuum czasoprzestrzennego za pomocą techniki
znanej pod nazwą „zdalnego widzenia" (lub „zdalnego postrzegania"). Kiedy monitory urządzeń
pomiarowych pokazują, że mózg osiągnął stan emisji fal theta, są oni, jak to określił David
Morehouse, gotowi do „skoku w eter".
Science fiction? Nic podobnego. To tylko zaawansowana technologia zapoczątkowana w latach
siedemdziesiątych przez fizyków laserowych dra Targa i dra Puthoffa ze Stanford Research Institute.
Ostatnio program ten został rozwinięty przez pracującą na rzecz rządu Stanów Zjednoczonych
Centralną Agencję Wywiadowczą (CIA) i podległą Pentagonowi Wywiadowczą Agencję Obrony (DIA).
To otoczone najgłębszą tajemnicą przedsięwzięcie nosiło początkowo nazwę Projekt Scangate, potem
Operacja Sun Streak, a obecnie Operacja Stargate. Przełożeni Morehouse'a wyrażali się o niej
eufemistycznie jako o „wywiadowczej metodzie pozyskiwania informacji".
Te omijające wewnętrzną biurokrację i nadzór Kongresu działania określano też jako „Programy
Specjalnego Dostępu" (SAPs). Są one przykładem komórkowego podejścia do organizacji,
rozpraszającego wszelkie działania, które mogłyby przedstawić Pentagon w niedobrym świetle, i
umożliwiającego „wiarygodne zaprzeczanie".
MAPA KONTINUUM CZASOPRZESTRZENNEGO
Zdolność przenikania do „niebiańskich światów" i innych wymiarów jest największym darem, jaki
David Morehouse otrzymał w życiu. Dar ten ciąży na nim zarazem niczym klątwa, ponieważ daje mu
możliwość oglądania miejsc z całą pewnością zasługujących na miano „piekła" - otchłani zawierającej
najnikczemniejsze epizody w dziejach ludzkości.
Na przykład w ramach treningu Morehouse został wysłany do obozu śmierci Dachau w nazistowskich
Niemczech w latach czterdziestych. Nietrudno sobie wyobrazić, co to było za przeżycie. Potem przez
wiele miesięcy musiał żyć z tymi wyrazistymi wspomnieniami z obozu.
Jak działa zdalne widzenie? W jaki sposób dotrzeć poprzez nieświadomy umysł do kontinuum
czasoprzestrzennego?
Według Davida Morehouse'a zdalne widzenie jest opisem „.. .podróży z wymiaru fizycznego do celu
położonego w dowolnym punkcie czasu i przestrzeni. Jeśli cofasz się w czasie, jeśli podróżujesz przez
eter, w rzeczywistości przedzierasz się przez nieświadomy umysł, przeto idziesz naprzód bądź się
cofasz. Zawsze nazywałem to kontinuum czasoprzestrzennym, które jest najistotniejszą częścią eteru,
jeśli nie nim samym".
- Więc to eter jest ośrodkiem, w którym się przemieszczasz?
- Nie. To nie jest właściwa nazwa - ciągnie Morehouse. - Tak naprawdę, wcale nie podróżujesz. To
tak, jakbyś zwijał przestrzeń. Podróżujesz, ale się nie przemieszczasz. Czy ma to jakiś sens?
- No... nie bardzo. Wydaje mi się, że w takim przypadku ruch jest nieunikniony. Morehouse
podejmuje jeszcze jedną próbę wyjaśnienia.
- Jeśli masz dostęp do nieświadomego umysłu, masz do dyspozycji kontinuum czasoprzestrzenne. Jest
ono wplecione w całą ludzkość, a może i w cały kosmos, a także inne wszechświaty i wymiary.
Jednocześnie posiada też aspekt indywidualny, przejawiający się w tym, że pragnie ono więzi ze
świadomym umysłem.
Największy problem w opisie tego przeżycia stwarza brak w języku odpowiednich pojęć. W jaki
bowiem sposób wyrazić pojęcia i zjawiska czterowymiarowe za pomocą trójwymiarowego języka?
Oczywiście, potrzeba na to nowego nazewnictwa dostosowanego do rzeczywistości rozciągającej się
poza skorupą naszego zwyczajnego, trójwymiarowego świata.
- Na czym zatem polega różnica między stanem „odmiennym" a tak zwanym „normalnym"?
- Rozmawiamy w stanie beta - tłumaczy Morehouse.
- Kiedy zasypiasz w nocy, przechodzisz w stan alfa. Potem przychodzi faza fal theta. Wygląda na to,
że w stanie theta zaczyna się otwierać połączenie. Faza ta nosi nazwę „stanu wylęgu myśli".
Wówczas „próg" oddzielający świadomość od nieświadomości staje się cieńszy. Słowo „próg" oznacza
płaszczyznę bądź też jakąś barierę istniejącą między tymi dwoma stanami, choć tak na dobrą sprawę
nikt nie wie, czym jest nieświadomy umysł. Ten odmienny stan jest poszerzeniem stanu theta do
stopnia, w którym próg staje się przezroczysty - ciągnie dalej Morehouse.
- Można to jeszcze określić jako otwarcie drzwi lub uruchomienie połączenia. Trudność nie polega na
samym otwarciu. To staje się z czasem całkiem proste. Trudność tkwi w nauczeniu świadomego
umysłu tłumaczenia bez analiz lub danych. Nieświadomy umysł grający rolę indywidualnej osoby,
która jest twoją osobowością, pobiera dane ze zbiorowej nieświadomości i zaczyna je gromadzić,
ponieważ pragnie ustanowić więź ze świadomym umysłem poprzez różnego rodzaju dane związane z
kontinuum czasoprzestrzennym.
- Brzmi to chaotycznie i niejasno.
- To jest chaotyczne i niejasne, ponieważ nieświadomy umysł chce ustanowić to połączenie z
umysłem świadomym - odpowiada Morehouse. -To przede wszystkim świadomy umysł skupia się na
tym, co fizyczne. Odkryłem, że kontinuum czasoprzestrzenne jest bytem czterowymiarowym, podczas
gdy świadomy umysł jest trójwymiarowy. Czterowymiarowy świat jest czymś, czego nawet nie
podejmuję się opisać. To wszechwiedza, wszechpotęga, wszechobecność, wszystkowidzące i
rozumiejące istnienie. Jeśli istniejesz w świecie czterowymiarowym, stajesz się podobny bogom.
- Rozmowa o tych przeżyciach coraz bardziej przypomina chwytanie nieuchwytnego.
- Wszyscy jesteśmy sobą samym - ja, moja żona, moje dzieci, wszyscy łączymy się w nieświadomości,
na poziomie, którego nie możemy zobaczyć - mówi Morehouse, popadając w coraz bardziej mistyczny
ton. - W czasach kiedy dorastałem i chodziłem do kościoła, słuchałem, jak mówiono o Bogu jako o
kimś, kto przebywa we wszystkich miejscach równocześnie, kto mieszka w twoim sercu, a zarazem
widzi wszystkich ludzi; że jest on wszechwiedzący, wszechmogący i wszechobecny. Jak to możliwe? -
często się zastanawiałem. To niemożliwe. W wymiarze fizycznym coś takiego nie może mieć miejsca.
Natomiast w świecie czterowymiarowym owszem.
ZDALNE WIDZENIE - KRÓTKI PRZEWODNIK
- Jak zatem zdalni obserwatorzy osiągają czwarty wymiar?
- Metodologia, którą nazywamy „procesem chłodzenia", jest sposobem na osiągnięcie stanu theta -
mówi Morehouse. - Nauczono nas udawać się w tym celu do miejsca nazywanego przez nas
„sanktuarium". Jest to miejsce, gdzie koncentrujemy się i odzyskujemy spokój. Każdy obserwator
stworzył własne sanktuarium. Dla niektórych jest to ogród, dla innych dom lub jakiś bezpieczny
zakątek. W moim przypadku była to przezroczysta skrzynia w kosmosie. Przebywając w całkowitych
ciemnościach, otoczony zewsząd gwiazdami, wiedziałem, że nie może mnie spotkać nic złego.
- Co widziałeś w tej skrzyni?
- Mój świadomy umysł, to, co wysyłałem na zasadzie projekcji na zewnątrz. Wizualizowałem
widmową postać samego siebie. Miała ona ludzką formę, tylko że lekko świeciła i była przezroczysta.
Potem przystępowałem do czegoś, co nazwałem „opadaniem na obszar celu". To powszechnie
używany termin.
- I to właśnie nazywało się „wpadaniem w eter" lub „wskakiwaniem w eter"?
- Wychodziłem z sanktuarium i wchodziłem w wir. Tunel światła z wolna zaczynał się materializować,
w miarę jak przygotowywałem się na środku podłogi sanktuarium. Kiedy byłem już gotowy,
wchodziłem w wir i opadałem. Nabierałem coraz większej prędkości, aż w końcu uderzałem w jakąś
membranę. Przebiwszy się przez nią, docierałem do celu. Często opadałem głową w dół czując
oszołomienie. Leciałem
z wyciągniętymi ramionami, szybciej i szybciej, aż naraz, bum! i przelatywałem na drugą stronę.
- A co w tym czasie działo się w tamtym szarym pomieszczeniu?
- Monitorowano biosygnały, nagrywano nasze sesje. Za pomocą mikrofonów i kamer o dużej czułości.
Nagrywali nasze sesje. Chcieli wszystko wiedzieć.
- Czy mogłeś w tym stanie rozmawiać?
- Mogłeś do nich mówić, a oni do ciebie. Zdalne obserwowanie celu o ściśle określonych
koordynatach podlega określonym rygorom. Można znajdować się w stanie fal theta i być przy tym
świadomym. Można było w tym stanie rysować i zapisywać spostrzeżenia. Można było także
odpowiadać na pytania osoby monitorującej. W czasie rozszerzonego zdalnego widzenia można robić
to samo. Zlecone zadanie może brzmieć: „Osiągnij cel i opisz rozgrywające się tam wydarzenie". Tyle
że otrzymuje się wówczas zakodowane koordynaty. Stan zdalnego widzenia utrzymuje się zazwyczaj
od jednej do półtorej godziny. Najdłuższe sesje trwały natomiast od dwóch do trzech godzin.
- A co się działo, kiedy „wpadałeś w eter", kiedy nie znajdowałeś się „pod kontrolą"?
- Z moich analiz wynika - powiedział Morehouse - że kiedy już się utworzy połączenie, to tak jakby
potem próbowało się zamknąć wrota tamy. W takiej sytuacji zawsze dochodzi do jakiegoś wycieku.
Zawsze coś pozostanie nie do końca zamknięte. Myślę, że istnieje wiele połączeń, które na zawsze
pozostają otwarte. Kiedy jest się pod kontrolą w normalnych warunkach, potrafi się określić, co się
dzieje i można to natychmiast sprawdzić, i wtedy wszystko jest z tobą w porządku. Mel Riley [inny
zdalny obserwator i dawny kolega Morehouse'a] udzielając wywiadu w telewizji powiedział: „Zawsze
mam otwarte kanały. Zawsze". Można to opisać tak, że zdalny obserwator zawsze stoi jedną nogą w
matrycy świadomego umysłu, a drugą w matrycy nieświadomego. Jak, gdzie i co ogląda w
otaczającym go świecie, zależy od tego, na której nodze stoi. Można przeskoczyć z jednej nogi na
drugą i z powrotem, niemal nie zdając sobie z tego sprawy. Mel potrafił lepiej utrzymywać
równowagę, ponieważ żył z tym od dziecka. Po raz pierwszy doświadczył tego w wieku 11 lat i zdążył
do tego przywyknąć. Tak samo Ingo Swann. Ja tej zdolności nie miałem. Nie chciałem jej. Pojawiła
się u mnie na skutek postrzału.
- A co może przerwać te połączenia?
- Jest na to fizjologiczne lekarstwo. Nazywa się Haldol lub Loxitane. Mamy dużo środków
łagodzących napięcie. Chodzisz po nich jak we mgle i nawet nie znasz swojego imienia, ale nie
tracisz świadomości. No i nie wpadasz w eter wbrew swojej woli. Myślę, że wielu ludzi, u których
rozpoznano schizofrenię, ma po prostu pootwierane połączenia z nadświadomością. Nie wiedzą, skąd
napływają do nich informacje, słyszą jakieś głosy. Poruszają się w innym wymiarze. Bóg jeden raczy
wiedzieć...
- W jakim związku z tym zjawiskiem pozostają halucynogenne narkotyki? W końcu zażywanie
narkotyków jest opisywane jako „zdobywanie nieba na siłę".
- Chemiczne wywoływanie odmiennego stanu to nic innego jak chemiczne otwieranie połączenia -
mówi Morehouse. - Problem polega na tym, że w ten sposób nie można nauczyć się robić tego
samodzielnie. Niczego nie można się nauczyć, ponieważ nie ma się nad tym żadnej kontroli, kiedy to
się dzieje. Nie posiada się nad tym władzy. Jest się po prostu na wesołej przejażdżce. Myślę, że
mechanizm jest jednak taki sam -wyrusza się w magiczną, tajemniczą podróż.
HOLOGRAFICZNY MODEL RZECZYWISTOŚCI
Należy stworzyć nowe modele rzeczywistości dostosowane do informacji zebranych przez zdalnych
obserwatorów, a także w wyniku obserwacji innych niezwykłych zjawisk.
Na przykład według teoretyka nauki alternatywnej Bruce’a Cathie „...fizyczną egzystencję da się z
grubsza przyrównać do fragmentu taśmy filmowej. Każda widoczna na niej statyczna klatka może
być potraktowana jako pojedynczy puls fizycznej egzystencji. Przestrzeń między klatkami oznacza
klatkę antymaterii. Kiedy patrzymy na cały odcinek, widzimy wszystkie klatki w ujęciu statycznym,
tak więc równocześnie możemy oglądać przeszłość i przyszłość. Kiedy natomiast film przechodzi
przez projektor, uzyskujemy iluzję ruchu oraz upływu czasu. Rozgraniczenia po-między statycznymi
obrazami są nie-wykrywalne dla naszych zmysłów z powodu częstotliwości, czy też szybkości
projekcji poszczególnych klatek na ekranie. Przyspieszając bądź spowalniając przesuw taśmy,
możemy zmienić czas trwania utrwalonej na filmie akcji..."
W latach siedemdziesiątych neurofizjolog Karl Pribram z Uniwersytetu Stanforda oraz David Bohm z
Uniwersytetu Londyńskiego, dawny protegowany Einsteina i znany na całym świecie fizyk kwantowy,
zaproponowali radykalnie nową teorię świadomości. Krótko mówiąc, doszli oni do wniosku, że sam
wszechświat może być skonstruowany na zasadzie hologramu wytworzonego przynajmniej częściowo
przez ludzki umysł. Jak opisał to Michael Talbot w książce The Holographic Unirerse (Holograficzny
wszechświat), uczeni opracowali inny sposób patrzenia na świat: „Nasze mózgi budują
matematycznie obiektywną rzeczywistość poprzez interpretację częstotliwości, które bez wątpienia
są projekcją z innego wymiaru, głębszej egzystencji leżącej poza czasem i przestrzenią. Mózg jest
hologramem spowitym w holograficzny kosmos".
Książka Talbota stanowi nieocenione wprowadzenie do tego paradygmatu. Model ten ukazuje
również wzajemne przenikanie tak zwanego świata fizycznego i metafizycznego, pokazuje, jak różne
niefizyczne zjawiska i stany świadomości, projekcje astralne i stany zbliżone do śmierci mogą
współistnieć ze sobą i wzajemnie na siebie oddziaływać.
Za pomocą tego modelu można opisać nawet proroctwa czy przewidywanie przyszłości, które
korelują z eksperymentami Puthoffa i Targa ze zdalnym widzeniem. Innymi słowy, „wizerunek
przyszłości to hologram na tyle wyraźny, że możemy go dostrzec i jednocześnie na tyle elastyczny, że
poddaje się zmianom". Ingo Swann mówi o przyszłości jako o „krystalizujących się możliwościach".
Komentując opisane przez Morehouse'a przechodzenie w czwarty wymiar za pomocą zdalnego
widzenia, nieżyjący już Itzhak Bentov, autor książki Stalking the Wild Pendulum, określił zależność
między normalnością a rozszerzonymi stanami świadomości jako ciągły proces
„włączania-wyłączania", w którym czas spędzony w naszej „fizycznej" rzeczywistości, będącej czymś
odmiennym od innych rzeczywistości, jest niczym dostrajanie częstotliwości świadomości.
cdn.
Nawigacja
[#] Następna strona
Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum