Strony: [1]

Inni o Marii Magdalenie....

  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Inni o Marii Magdalenie....
« : Maj 20, 2013, 13:50:15 »

Trochę uśpiłam ten temat, ale jest on cały czas aktualny na świecie. Znalazłam ciekawą stronę Enric Sabarich zatem dzielę się jego wiedzą, to trochę inne spojrzenie i inny odczyt. Zawsze jednak  ciekawe co odkryli inni ludzie.

Kiara.


Cytuj
Mi peculiar modo de entender la Historia

jueves, 14 de marzo de 2013
Capítulo IX
El secreto de Rennes-le-Château,
            un viaje iniciático al origen de la leyenda.
                           
La compañera del Salvador: la Magdalena en los evangelios canónicos y en los evangelios gnósticos.


                     María Magdalena en el bajorrelieve del altar de la iglesia de Rennes-le-Château.


Sin darme cuenta me encontraba ante el altar, ¡y allí estaba! Casi sin querer me vi cautivado inmediatamente por la belleza de aquel bajorrelieve tantas veces observado en numerosas fotografías, y que ahora brillaba en todo su esplendor ante mi atónita mirada. María Magdalena yacía de rodillas en el interior de una gruta rocosa ante una cruz formada por dos ramas, una muerta y la otra viva, con algunas hojas verdes que comenzaban a retoñar hacia la mitad del tronco. Junto a ella, un libro abierto y una calavera, completando así los tres símbolos característicos que ya había visto en la estatua de la pecadora. Vestida con un manto de color oro, los dedos de sus manos se entrecruzaban formando una curiosa postura, mientras que unas lágrimas resbalaban delicadamente por sus tenues mejillas. A sus espaldas, en el exterior de la gruta, se intuía la silueta de una especie de construcción recortada contra el cielo, que muchos han querido identificar como los restos de un antiguo pórtico visigodo, que aun en el siglo XIX podía contemplarse a la entrada del pueblo, y la torre de la iglesia de Santa María Magdalena.
Se dice que fue el propio Saunière quien diseñó el bajorrelieve y que fue él personalmente quien aportó los últimos retoques pintando la obra. Bajo el cuadro había hecho grabar una inscripción latina, actualmente desaparecida tras ser borrada por algún vándalo sin escrúpulos. La inscripción rezaba lo siguiente:


                                El bajorrelieve con la inscripción desaparecida.



 JÉSU. MEDÉLA. VULNÉRUM+SPES. UNA. POENITENTIUM.
PER. MAGDALENAE. LACRYMAS+PECCATA.NOSTRA.DILUAS.

“Jesús, remedio a las heridas, única esperanza del penitente,
por las lágrimas de Magdalena, borra nuestros pecados”.

         (Lo más inquietante de todo aquello era que esa misma frase es la que se encontraba en la parte inferior de uno de aquellos sospechosos pergaminos hallados por Saunière bajo el altar de su iglesia).


         Pergamino presuntamente hallado por Saunière con la inscripción JÉSU MEDÉLA VULNÉRUM...


         No pude evitar lanzar un profundo suspiro ante la belleza de aquella imagen. De pronto, una perturbadora visión me pasó fugazmente por la cabeza. ¿Era una ilusión mía o verdaderamente daba la sensación de que María Magdalena parecía ¡estar embarazada!? Sin lugar a dudas, me estaba dejando arrastrar en exceso por la magia del lugar, y mi mente comenzaba a darme malas pasadas. Pero, ¿tenía aquello algún sentido?
         Por un momento volví a recordar todas aquellas leyendas que nos recordaban la llegada de María Magdalena a las costas de Marsella con el fruto de su unión con Jesús, portando lo que sería la “Sang Raal” o Santo Grial. Cátaros y templarios habían sido exterminados por esa herética creencia, mientras que la Iglesia Católica se había empeñado en desprestigiar en lo posible a la figura de la Magdalena. Pero allí, ante mis incrédulos ojos, tenía una desconcertante imagen que bien podría ser el fruto de los desvaríos de un demente o, como yo así comenzaba a creer, un mensaje lanzado para “quien lo supiera leer” y que había permanecido oculto durante los últimos 2.000 años.
         Pero aquella no era una imagen aislada. Como nos recuerda Margaret Starbird, en su extraordinario estudio sobre María Magdalena, “Georges de la Tour (1593-1652), artista oriundo de Lunéville, en Lorena, pintó seis versiones diferentes de la Magdalena penitente, en cada una de las cuales la mujer lleva una blusa blanca y una falda roja, combinando los colores rojo y blanco de la hermana-esposa, símbolo de doble pasión y pureza. Está sentada en una silla, mientras contempla varios objetos: una calavera, una candela, un espejo y una perla grande. Y la mujer aparece inequívocamente embarazada”.


                         Magdalena penitente de Georges de la Tour.

         Del mismo modo, en un cuadro de Giovanni Lanfranco (1582-1647), María Magdalena transportada por los ángeles, se nos vuelve a presentar a una Magdalena visiblemente embarazada, en brazos de unos querubines.1


                       María transportada por los ángeles de Giovanni Lanfranco.


         Sin lugar a dudas, nos encontrábamos ante unas evidencias cuyas terribles implicaciones eran muy difíciles de prever. Pero, ¿realmente pudo ser María Magdalena la esposa de Jesús? ¿Qué dicen los Evangelios al respecto?
         Si observamos con detenimiento los Evangelios canónicos, nos damos cuenta que a parte de la Virgen María, María Magdalena constituye la única mujer a quien los cuatro evangelistas citan por su nombre. Su primera aparición había sido durante el ministerio de Jesús en Galilea, formando parte del grupo de mujeres que le seguían. Como muy bien nos recuerdan Lynn Picknett y Clive Prince, “la tradición la identifica con otras dos mujeres del Nuevo Testamento: María de Betania, hermana de Marta y de Lázaro, y la mujer cuyo nombre no se cita que unge los pies de Jesús con esencia de nardos que saca de un vaso de alabastro”.
         Según los Evangelios canónicos, María Magdalena estuvo presente en la Crucifixión y fue el primer testigo de la Resurrección. Este tema siempre ha sido bastante escabroso para los teólogos. Tradicionalmente, la Iglesia Católica siempre ha fundamentado su autoridad apostólica en Pedro basándose en que fue él el primer discípulo de Jesús que lo vio resucitado. Pero veamos que dicen en realidad los evangelistas:

“Y después del sábado, al amanecer el primer día de la semana, vino María Magdalena, con la otra María, a visitar el sepulcro.
(...)
Cuando he aquí que Jesús les sale al encuentro, diciendo: Dios os guarde; y acercándose a ellas, abrazaron sus pies y le adoraron.
Entonces Jesús les dice: No temáis: id, avisad a mis hermanos, para que vayan a Galilea, y allí me verán”.
(Mateo, 28: 1, 9-10).

“Y habiendo resucitado de mañana, el primer día de la semana, se apareció primeramente a María Magdalena, de la cual había lanzado siete demonios.
Y Magdalena fue a dar las nuevas a los que habían andado con él, que no cesaban de gemir y llorar”.
(Marcos, 16: 9-10).

“Y volviendo del sepulcro, anunciaron todas estas cosas a los once y a todos los demás.
Las que refirieron esto a los apóstoles eran María Magdalena y Juana, y María madre de Santiago, y las otras sus compañeras”.
(Lucas, 24: 9-10).

“Entre tanto María estaba fuera llorando, cerca del sepulcro. Con las lágrimas, pues, en los ojos, se inclinó a mirar al sepulcro.
(...)
Dicho esto, volviéndose hacia atrás, vio a Jesús en pie; más no conocía que fuese Jesús.
(...)
Va María Magdalena a anunciar a los discípulos: He visto al Señor y me dijo esto”.
(Juan, 20: 11, 14, 18).

Queda claro, pues, que fue María Magdalena, y no Pedro, la primera a quien se le apareció Jesús resucitado. Pero, entonces, ¿a qué se debía ese empeño en marginar concienzudamente a la Magdalena por parte de los primeros Padres de la Iglesia? ¿Por qué la temían tanto?
Nos encontrábamos, sin duda, ante un personaje tan poderoso como enigmático. Incluso los mismos Evangelios parecían evitarla, ya que, como nos dicen Picknett y Prince, “después del cumplido a regañadientes que le hace el evangelista al destacarla de las demás, nunca más aparece, ni en los Hechos de los Apóstoles, ni en las epístolas de Pablo (ni siquiera cuando éste describe la tumba vacía), ni en las de Pedro”.
Pero esa visión sesgada de María Magdalena pronto habría de cambiar. En 1945 fueron descubiertos en la aldea egipcia de Nag Hammadi, los desde entonces llamados evangelios gnósticos. Se trataba de una colección de primitivos textos del gnosticismo cristiano, algunos más o menos contemporáneos, de los evangelios canónicos. La primitiva Iglesia los había clasificado de heréticos “y los buscaba con sistemática aplicación para destruirlos, como si contuviesen algún secreto de gran peligrosidad para la Institución que estaba en vías de establecerse”.


                                Evangelios gnósticos hallados en Nag Hammadi en 1945.

En realidad lo que verdaderamente proclamaban la mayoría de estas escrituras prohibidas era la preeminencia de María Magdalena. Según Picknett y Prince, “esta categoría superior no consistía sólo en ser la primera entre las mujeres, sino que era literalmente Apóstol de Apóstoles y por tanto sólo cedía en rango al mismo Jesús, por encima de los seguidores varones y mujeres. (...) En estos textos no era Pedro el elegido como mano derecha de Jesús, sino María Magdalena”.
Incluso existía uno de estos textos gnósticos con el sugerente título de Evangelio de María, según el cual fue la propia Magdalena quien se encargó de reunir de nuevo a los discípulos después de la Crucifixión, convenciéndolos para que no abandonaran y para que se comportasen como verdaderos y fieles apóstoles.
Hasta aquí parecía demostrado que María Magdalena había sido una figura mucho más influyente y decisiva de lo que tanto los evangelios canónicos como la primitiva Iglesia querían hacernos creer. Pero, ¿demostraba esto que había sido verdaderamente la “compañera” de Jesús?
                 
En uno de los numerosos textos gnósticos hallados en Nag Hammadi encontramos uno particularmente significativo en este sentido: es el llamado Evangelio de Felipe, en donde se atribuyen a Jesús actos y dichos totalmente distintos de los que aparecen en los Evangelios canónicos. En él hallamos un fragmento en donde se describe gráficamente una relación mucho más íntima entre la Magdalena y Jesús:

“La compañera del Salvador es María Magdalena. Pero Cristo la amaba más que a todos los discípulos, y solía besarla a menudo en la boca. El resto de los discípulos se sentía ofendido. Le decían: ¿Por qué la amas más que a todos nosotros? El Salvador contestó diciéndoles: ¿Por qué no os quiero como la quiero a ella?”.

         Tal como han apuntado Picknett y Prince, “si bien hoy la palabra compañera puede tomarse como camarada, colega y amiga en sentido puramente platónico, en cambio la palabra griega original significaba consorte o pareja sexual”.
         En el ya mencionado Evangelio de María encontramos unas reveladoras palabras en boca de Pedro, dirigiéndose a María Magdalena:

“Mariam, hermana, nosotros sabemos que el Salvador te apreciaba más que a las demás mujeres. Danos cuenta de las palabras del Salvador que recuerdes, que tú conoces y nosotros no, que nosotros no hemos escuchado”.

         La actitud de Pedro se torna hostil, recriminando el trato de preferencia que mostraba Jesús hacia aquella mujer:

“¿Ha hablado con una mujer sin que lo sepamos, y no manifiestamente, de modo que todos debamos volvernos y escucharla? ¿Es que la ha preferido a nosotros?”.

Ante lo cual, Leví sale en defensa de María Magdalena, rechazando el comportamiento de Pedro:

“Pedro, siempre fuiste impulsivo. Ahora te veo ejercitándote contra una mujer como si fuera un adversario. Sin embargo, si el Salvador la hizo digna, ¿quién eres tú para rechazarla? Bien cierto es que el Salvador la conoce perfectamente; por eso la amó más que a nosotros”.

Parece, pues, evidente que los evangelios gnósticos ofrecen una visión bien distinta de la relación entre Jesús y María Magdalena de la que estábamos acostumbrados. Pero, ¿qué nos dicen los evangelios canónicos al respecto?
En el famoso episodio narrado por Juan de la Resurrección de Lázaro, encontramos un curioso fragmento en el momento en que Jesús regresa a Betania tras conocer la noticia de la muerte de Lázaro:

“Marta, pues, así que oyó que Jesús llegaba, fue a buscarle; María en tanto quedaba en casa.
          (...)
Dicho esto, fuese, y llamó secretamente a María, su hermana, diciéndole: el Maestro está aquí y te llama.
Apenas ella oyó esto, se levantó apresuradamente, y fue a encontrarle”.
(Juan, 11: 20, 28-29).

         Según sostienen Hopkins, Simmans y Wallace-Murphy, en esta descripción, “María se comportaba como una esposa consciente de sus deberes. Al regreso del esposo, ella se quedaba en casa, esperándolo. Otras personas podían salir a su encuentro para saludarle, pero la esposa debía permanecer en el santuario del hogar, salvo si él mandase otra cosa, naturalmente”.
         En este sentido, Laurence Gardner comparte esa misma opinión, matizando que “en su condición de esposa de Jesús, María estaba ligada al estricto código matrimonial y no le estaba permitido salir de la casa para recibir a su marido hasta haber recibido su expreso consentimiento para ello”.
         En relación con este discutido episodio narrado por Juan, cabe recordar el extraordinario hallazgo realizado en 1958 por el profesor Morton Smith, de la Universidad de Columbia, y que confirmó que una de las razones por las que no existía ninguna mención del matrimonio de Jesús en los Evangelios era que la primitiva Iglesia se había dedicado a suprimir toda evidencia. Se trataba de un antiguo manuscrito que incluía una transcripción de una carta del obispo Clemente de Alejandría, uno de los primeros padres de la Iglesia, dirigida a su colega Teodoro, incluyendo también un pasaje desconocido del Evangelio de Marcos.
         Según nos relata Laurence Gardner, esta “carta de Clemente decretaba que dicho pasaje fuera suprimido puesto que no estaba de acuerdo con los objetivos de la Iglesia”. Vale la pena reproducir aquí un fragmento que no tiene desperdicio:

“Incluso si dicen algo cierto, los que aman la Verdad no deberían estar de acuerdo con ellos. Puesto que no todas las cosas verdaderas forman parte de la Verdad; tampoco debería tal verdad, que en apariencia parece estar de acuerdo con las opiniones humanas, ser preferida a la verdadera Verdad, aquella que está de acuerdo con la fe.
(...)
Ante ellos estamos obligados a no hacer concesiones jamás; y menos a aquellos que presentan falsificaciones que demuestran que el Evangelio secreto pertenece a Marcos, lo cual debe ser negado bajo juramento. Puesto que no todas las verdades han de ser explicadas a todos los hombres”.

         Quedaba claro, pues, que había que suprimir ese texto original de Marcos y mantenerlo en secreto por el bien de la “verdadera Verdad”. Pero ¿qué incluía ese nuevo evangelio de Marcos para que la primitiva Iglesia lo considerara tan peligroso?
         En palabras de Laurence Gardner, “en el texto suprimido del Evangelio de Marcos hay una versión de la resurrección de Lázaro, en la que éste habría reclamado la presencia de Jesús desde el interior de la tumba, antes incluso de que la losa fuera apartada. Por lo tanto, queda claro que no podía estar muerto en el sentido físico, lo que para la Iglesia significaría una derrota en su insistencia en considerar la resurrección de Lázaro como un milagro”.
         Por otro lado, en este Evangelio “secreto” de Marcos, no se incluía ninguna referencia sobre la resurrección de Jesús y sus consecuencias, finalizando con las mujeres abandonando la sepultura vacía.
         Pero, en lo que se refiere a la relación entre Jesús y María Magdalena, y al fragmento que nos ocupa de la llegada de Jesús a Betania tras la muerte de Lázaro, el texto de Marcos que fue suprimido por la Iglesia, explica como, en un primer momento, María salió de la casa con Marta para recibir a Jesús, pero fue inmediatamente amonestada por los discípulos y enviada de nuevo al interior a la espera de las instrucciones del Maestro. A la luz de este nuevo giro argumental, el episodio confirmaba de una manera aun más clara, como el comportamiento de María Magdalena y de Jesús se ajustaba exactamente al comportamiento tradicional de una pareja de esposos judíos.
         Recientemente, Karen King, profesora de la Universidad de Harvard, había dado a conocer un pequeño fragmento de papiro del siglo IV, escrito en copto (del tamaño de una tarjeta de crédito), en el que se reproducía un diálogo entre Jesús y sus discípulos, y en el cual habla de su mujer, a la que llama María. El papiro, que probablemente es una copia de un texto del siglo II, ha sido llamado El evangelio de la mujer de Jesús, y en él puede leerse:

 
“Mi madre me ha dado la vida…
los discípulos preguntaron a Jesús…
negó. María es digna de eso…Jesús
les dijo: mi mujer…podrá ser mi discípula. Que los malvados se inflen…
en lo que me concierne, viviré con
ella por…una imagen”.


     Fragmento del Evangelio de la mujer de Jesús.



         Todo parecía indicar que la Iglesia se había esmerado desde un principio en ocultar información sobre un posible matrimonio entre Jesús y María Magdalena. Pero, ¿tan grave era que Jesús estuviese casado?
         Al fin y al cabo, como nos recuerdan Picknett y Prince, “en aquellos tiempos lo más natural era que un rabí fuese un hombre casado; lo contrario sí habría dado lugar a mucho comentario, y no se habría omitido en los evangelios una justificación expresa de tal circunstancia. En una cultura tan dinástica como aquella, un Jesús célibe y sin hijos hubiera sido piedra de escándalo, y se habría visto obligado a explicarlo en el decurso de su vida pública o como parte de sus supuestas enseñanzas. En realidad la tradición judaica no sólo aborrecía el celibato sino que incluso lo consideraba auténticamente pecaminoso”.
         Ratificando esta opinión, Baigent, Leigh y Lincoln añaden que “si Jesús no estaba casado, el hecho hubiera sido sumamente conspicuo. Habría llamado la atención y se hubiese utilizado para caracterizarle e identificarle. Le hubiera apartado en un sentido significativo del resto de sus contemporáneos. De haber sido así, es de esperar que como mínimo una de las crónicas de los evangelios haría alguna referencia a tan marcada desviación de la costumbre”.
         Pero a pesar de todo ello, la Iglesia continuó insistiendo en mantener apartado a Jesús de cualquier contacto impuro con una mujer, ya que incluso su vecindad física podía llegar a contaminar el cuerpo, la mente y el espíritu de los hombres, que por naturaleza eran buenos y puros. Como muy bien añaden Picknett y Prince, “qué duda cabe de que el Hijo de Dios nunca querría ponerse en tal situación de riesgo mortal”. Esta misoginia generalizada de la Iglesia, que fue aumentando desmesuradamente a lo largo de los siglos, acabaría por relegar al ostracismo a la pobre María Magdalena, consintiendo que su imagen fuese la de una prostituta, aunque, por supuesto, arrepentida. ¡No podía ser de otra manera! El mensaje estaba claro, María Magdalena, y por extensión el resto de las mujeres, eran impuras y espiritualmente inferiores a los hombres, y solamente la Iglesia podía ofrecer la redención de los pecados.
« Ostatnia zmiana: Maj 22, 2013, 10:45:15 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: Inni o Marii Magdalenie....
« Odpowiedz #1 : Maj 20, 2013, 13:54:47 »

Enric Sabarich


Cytuj
Mój szczególny sposób rozumienia historii

Czwartek, 14 marca 2013
Rozdział IX
Tajemnica Rennes-le-Château,
            Duchowa podróż do pochodzenia legendy.
                           
Towarzyszka Zbawiciela: Magdalena w kanonicznych Ewangeliach i Ewangeliach gnostyckich.


                     Marii Magdaleny w płaskorzeźby ołtarza kościoła w Rennes-le-Château.


Przed Wiedziałem jestem przy ołtarzu, a tam było! Przypadkowo razu byłem urzeczony pięknem bas tak często widać na licznych zdjęciach, a teraz świeciło w całej okazałości przed moim zdumionego spojrzenia. Mary Magdalene klęcząc leżącego wewnątrz skalistej grocie przed krzyżem utworzonym przez dwa oddziały, jeden nie żyje, a drugi żyje się zielone liście zaczynają kiełkować w środku pnia. Obok niego, otwarta książka i czaszki, kończąc tym samym trzy charakterystyczne symbole, które widział w posągu grzesznika. Ubrana w szaty złota, palce rąk przecinały tworząc ciekawą postawę podczas łzy wsunął delikatnie ich słabych policzkach. Za nim, na zewnątrz jaskini, zgadliście sylwetkę budynku rodzaju na tle nieba, wielu starało się zidentyfikować szczątki starożytnego Wizygotów Portico, że jeszcze w XIX wieku można zobaczyć przy wejściu ludzie, i wieża kościoła Marii Magdaleny.
Mówią, że to był Sauniere sam, który zaprojektował płaskorzeźbę i to on osobiście, który dostarczył szlif malując dzieło. Pod polu miał zapis łaciński napis, nieistniejącego już po skasowaniu przez jakiegoś pozbawionego skrupułów wandal. Napis w brzmieniu:


                                Płaskorzeźba z napisem brakuje.



 Jezus. Medela. VULNÉRUM + SPES. ONE. POENITENTIUM.
PER. Magdalenae. LACRYMAS + PECCATA.NOSTRA.DILUAS.

"Jezus, lekarstwo rany, tylko nadzieję, penitenta,
łzami Magdaleny, wymazanie grzechów. "

         (Najbardziej niepokojące z tego wszystkiego było to, że samo sformułowanie jest to, co było na dnie jednego z tych podejrzanych pergaminów znalezionych przez Sauniere pod ołtarzem swego kościoła).


         Saunière Pergamin znaleziony rzekomo z napisem przez Medela VULNÉRUM Jesu ...


         I nie mógł pomóc, pozwalając się głębokie westchnienie na piękno tego obrazu. Nagle, niepokojąca wizja przemknęła mi przez głowę. Czy to złudzenie czy naprawdę dał mi poczucie, że Maryja zdawała się być w ciąży! Niewątpliwie wyjeżdżałem nadmiar oporu na magię tego miejsca, a mój umysł zaczął mi sztuczek. Ale czy to ma jakiś sens?
         Na chwilę wróciłem zapamiętać te wszystkie legendy pamiętamy przybycie Marii Magdaleny do wybrzeży Marsylii z owoców ich jedności z Jezusem, niosąc co byłoby "Sang Raal" lub Święty Graal. Katarzy i Templariusze zostali wytępieni przez heretyckiej wiary, a Kościół katolicki usiłował zdyskredytować, jak to możliwe, aby postać Marii Magdaleny. Ale tam, na moich oczach niewierzących, miał obraz niepokojący może być również wynikiem majaczenia szaleńca lub, jak zacząłem wierzyć i wiadomość wysłana do "kto może czytać" i pozostawały ukryte w ostatnich 2000 lat.
         Ale to nie był odosobniony obrazu. Jak Margaret Starbird przypomina nam, w jego niezwykłej pracy Marii Magdaleny, "Georges de la Tour (1593-1652), artysta z Luneville w Lotaryngii, malowane sześć różnych wersji penitenta Magdaleny, w każdym z nich kobiet ubrana w białą bluzkę i czerwoną spódnicę, łącząc czerwone i białe kolory siostra-żona, symbol podwójnego namiętności i czystości. Ona siedzi w fotelu, oglądając różne przedmioty: czaszka, świeca, lustro i dużą perłę. A kobieta jest w ciąży w sposób jednoznaczny ".


                         Penitent Magdalene Georges de la Tour.

         Podobnie w malarstwie Giovanni Lanfranco (1582-1647), Maria Magdalena prowadzi przez aniołów, jesteśmy ponownie przedłożony Magdalena wyraźnie ciąży, w ramionach querubines.1


                       Maryja prowadzi przez aniołów Giovanni Lanfranco.


         Niewątpliwie mamy do czynienia z pewnymi dowodami, którego straszne następstwa były bardzo trudne do przewidzenia. Ale czy to naprawdę może być Maria Magdalena żona Jezusa? Co Ewangelie mówią o nim?
         Bliższe spojrzenie na kanonicznych Ewangeliach, okazuje się, że część z Maryi Panny, Maria Magdalena jest jedyną kobietą, której czterech ewangelistów notowane po imieniu. Jego pierwszy występ był w służbie Jezusa w Galilei, wchodząca w skład grupy kobiet, którzy podążali za nim. Jak słusznie przypomina nam Lynn Picknett i Clive Prince "Tradycja wskazuje dwie inne kobiety Nowego Testamentu: Maria z Betanii, siostra Marty i Łazarza, a kobieta, której nazwisko nie jest wymienione, która namaszcza stopy Jezusa z Istotą nardu ciągnąc alabastrowy słoik ".
         Według Ewangelii kanonicznych, Maria Magdalena była obecna przy ukrzyżowaniu i była pierwszym świadkiem Zmartwychwstania. Ten temat zawsze był dość szorstki dla teologów. Tradycyjnie Kościół katolicki zawsze opiera swoją władzę apostolską podstawę Pedro, który był pierwszym uczniem Jezusa, który zmartwychwstał. Ale właściwie co ewangeliści mówią:

"Po szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria, aby obejrzeć grób.
(...)
Gdy oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: Bóg cię uratować, i zbliża ich, splecione nogi i oddali Mu pokłon.
Wtedy Jezus rzekł do nich: Nie bójcie się iść i powiedzieć moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą ".
(Mt, 28: 1, 9-10).

"A gdy zmartwychwstał Już pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów.
I Magdalena poszła powiedzieć wieści dla tych, którzy byli z nim, który nigdy nie przestał jęczeć i płakać. "
(Mk 16, 9-10).

"I wrócił z grobu, oznajmiły to wszystko do jedenastu i wszystkim innym.
Osoby, które zgłosiliśmy to do apostołów byli Maria Magdalena i Joanna i Maria, matka Jakuba, i inne jego towarzysze ".
(Łk 24, 9-10).

"Tymczasem Mary Magdalene przebywał w pobliżu grobu. Ze łzami, ponieważ, w jego oczach, pochylił się, by spojrzeć na grobie.
(...)
Powiedział, że odwrotu, ujrzała stojącego Jezusa, większość nie wiedziała, że ​​to Jezus.
(...)
Czy Maria Magdalena powiedział uczniom: Widziałam Pana i to mi powiedział ".
(J, 20: 11, 14, 18).

Oczywiście, to, że to Maria Magdalena, nie Piotr, pierwszy, którego zmartwychwstały Jezus ukazał mu się. Ale wtedy, co powinno być dążenie do marginalizacji Magdalena dokładnie przez wczesnych Ojców Kościoła? Dlaczego więc obawiać?
Byliśmy, nie ma wątpliwości, do postaci tak potężne, jak enigmatyczny. Nawet Ewangelie się wydawało, aby tego uniknąć, ponieważ, jak mówimy Picknett i książę ", po niechętnie spełnione co sprawia, że ​​Ewangelista przez doprowadzenie go do innych, nigdy nie pojawia się ani w Dziejach Apostolskich i Listy Paul (nawet wtedy, gdy opisuje pusty grób), ani w tych, Piotra ".
Ale to skośny widok Marii Magdaleny wkrótce zmienić. W 1945 roku odkryto w egipskiej miejscowości Nag Hammadi, ponieważ nazywa ewangelie gnostyckie. To był zbiór wczesnochrześcijańskich tekstów gnostyckich, mniej lub bardziej współczesne, z kanonicznych Ewangeliach. Wczesny Kościół traktowała ich jako heretyków "i systematyczne stosowanie starał się je zniszczyć, tak, jakby zawierał pewną tajemnicę wielkiego zagrożenia dla instytucji, która była w trakcie tworzenia."


                                Ewangelie gnostyckie znaleziono w Nag Hammadi w 1945 roku.

Właściwie to, co naprawdę twierdził, większość z tych pism było zabronione znaczenie Marii Magdaleny. Według Picknett i Prince ", ten starszy był nie tylko jako pierwsza wśród kobiet, ale to było dosłownie Apostoła Apostołów i dlatego uzyskano tylko w rankingu do samego Jezusa, przede zwolenników płci męskiej i żeńskiej. (...) W tych tekstów nie została wybrana jako Peter prawicy Jezusa, ale Marii Magdaleny ".
Był nawet jeden z tych tekstów z sugestywnym Ewangelii gnostyckiej tytułu Maryi, w którym było bardzo Magdaleny, który był odpowiedzialny za zgrupowanie do uczniów po ukrzyżowaniu, przekonując ich, aby nie pozostawić i że zachowują się jak prawdziwe i wierni apostołowie.
Tyle wydawało udowodnił, że Maria Magdalena była postacią znacznie bardziej wpływowy i zdecydowany niż Ewangelie kanoniczne miarę wcześnie Kościół chciał nam uwierzyć. Ale okazało się, że był naprawdę "towarzysz" Jezusa?
                 
W jednym z wielu tekstów gnostyckich znalezionych w Nag Hammadi znaleziono jeden szczególnie istotny w tym zakresie: tzw Ewangelia Filipa, gdzie są przypisane do czynów Jezusa i powiedzeń zupełnie inny od tych, w kanonicznych Ewangeliach. Znajdujemy w niej fragment, w którym opisane graficznie bardziej intymną relację między Marii Magdaleny i Jezusa:

"Towarzyszką Zbawiciela jest Maria Magdalena. Ale Chrystus kochał ją bardziej niż wszystkich uczniów i używane często ją całować w usta. Reszta uczniów był obrażony. Oni powiedzieli: Dlaczego kochasz ją bardziej niż nas wszystkich? El Salvador odpowiedział mówiąc: Dlaczego nie chcesz, jak chcę ją? ".

         Jak zauważył Picknett i Prince ", ale dziś słowo może być traktowane jako partnera, towarzysza, kolega i przyjaciel w czysto platonicznej, jednak przy greckie słowo oznacza współmałżonka lub partnera seksualnego."
         W powyższej Ewangelii Maryja pojawiające się tu znaleźć słowa w ustach Piotra, mówiąc do Marii Magdaleny:

"Mariam, siostra, wiemy, że Zbawiciel kochał cię bardziej niż inne kobiety. Daj uwagę na słowa Zbawiciela, które zapamiętasz co wiesz, a my nie, nie słyszałem. "

         Postawa Piotra staje się wrogie, drwiny preferencyjne traktowanie, które pokazał Jezusa do kobiety:

"Czy rozmawiałeś z kobietą, bez naszej wiedzy, a nie publicznie, tak, że wszyscy powinniśmy stać i słuchać? Czy to jest korzystne dla nas? ".

Po czym, Levi broni Marię Magdalenę, odrzucając zachowanie Piotra:

"Piotrze, byłeś zawsze impulsywny. Teraz widzę ejercitándote wobec kobiety jak przeciwnika. Jednakże, jeśli Zbawiciel się jej godny, kim ty jesteś, aby odrzucić ją? Cóż prawda jest taka, że ​​Zbawiciel wie doskonale, tak kochał ją bardziej niż nas ".

Wydaje się zatem oczywiste, że ewangelie gnostyckie oferują zupełnie inny obraz relacji Jezusa i Marii Magdaleny, niż byliśmy przyzwyczajeni. Ale to, co Ewangelie kanoniczne mówią nam o tym?
W słynnym epizodzie opowiedzianej przez Jana zmartwychwstania Łazarza, znajdujemy ciekawy przejazd w czasie, gdy Jezus zwraca się do Betanii, po usłyszeniu wiadomości o śmierci Łazarza:

"Marta, a także usłyszała, że ​​Jezus nadchodzi, poszedł szukać, Mary została w domu, podczas gdy.
          (...)
Powiedział, że to było, i przywołał potajemnie Mary siostrę, mówiąc: Nauczyciel tu jest i woła cię.
Gdy tylko usłyszała to, wstała szybko i poszedł go szukać. "
(J, 11: 20, 28-29).

         Według Hopkinsa twierdzą, Simmans i Wallace-Murphy, w tym opisie, "Mary zachowywał się jak posłusznego żony. Po powrocie męża, przebywała w domu, czekając. Inne osoby mogą go spotkać, aby go powitać, ale żona miała pozostać w sanktuarium w domu, chyba, że ​​dowodził inny sposób naturalny ".
         W tym sensie, Laurence Gardner akcji ten sam widok, wyjaśniając, że "w charakterze żony Jezusa, Maryja była związana z surowym kodeksem małżeństwa i nie mogą wyjść z domu do jej mąż otrzymaniu wyraźnej zgody że. "
         W ramach tego odcinka dyskusyjnym opowiedzianej przez Jana, należy pamiętać, nadzwyczajne odkrycie dokonane w 1958 roku przez profesora Morton Smith z Uniwersytetu Columbia, i potwierdził, że jednym z powodów, dlaczego nie było żadnej wzmianki o małżeństwie Jezusa w Ewangelie, że wczesny Kościół wziął do tłumienia dowodów. To był starożytny rękopis, który zawierał zapis listu biskupa Klemensa z Aleksandrii, jednego z pierwszych Ojców Kościoła, skierowane do jego kolegi, Theodore, w tym także w nieznanym fragmencie z Ewangelii Marka.
         Według Laurence Gardner mówi nam, ten "list Klemensa postanowił, że przejście zostało stłumione, bo nie zgadzają się z celami Kościoła". Warto odtwarzania tutaj fragment jest bezcenna:

"Nawet jeśli mówią coś prawdziwego, którzy kochają prawdę nie powinno się z nimi zgadzam. Ponieważ nie wszystkie prawdziwe rzeczy są częścią prawdy, nie powinien, że prawda, która najwyraźniej wydaje się zgodzić z ludzkich opinii pierwszeństwo do prawdziwej prawdy, to, co jest zgodne z wiarą.
(...)
Przed nimi jesteśmy zobowiązani ani nigdy kompromisu, a mniej do tych z podróbkami, które pokazują, że tajemnica Ewangelii należy do Marka, który powinien być zabroniony pod przysięgą. Ponieważ nie wszystkie prawdy muszą być wyjaśnione, aby wszystkich ludzi ".

         Było zatem jasne, że trzeba było usunąć oryginalny tekst Marka i zachować to w tajemnicy ze względu na "prawdy prawdziwej". Ale to, co zawiera ten nowy Ewangelii Marka dla wczesnego Kościoła uważa, że ​​tak niebezpieczne?
         W słowach Laurence Gardner, "usunięty tekst w Ewangelii Marka jest wersja zmartwychwstania Łazarza, w której byłby twierdził obecność Jezusa z wnętrza grobowca, jeszcze przed płytą był odosobniony. Dlatego oczywiste jest, że nie może być martwy w sensie fizycznym, co Kościół oznaczałoby utratę jego naciskiem na widząc zmartwychwstanie Łazarza jako cudu. "
         Z drugiej strony, w tej Ewangelii "tajne" Mark, nie zawiera żadnego odniesienia do zmartwychwstania Jezusa i jego następstw, kończąc kobiet opuszczających grób pusty.
         Ale w odniesieniu do relacji między Jezusa i Marii Magdaleny, a fragment przed nami o przyjściu Jezusa do Betanii po śmierci Łazarza, tekst Marka, który został stłumiony przez Kościół, wyjaśnia, w jaki sposób, w Początkowo Maria wyszła z domu z Martą aby przyjąć Jezusa, ale natychmiast został skarcony przez uczniów i wysłał z powrotem do instrukcji oczekujących od Mistrza. W świetle tego nowego zwrot akcji, epizod potwierdza jeszcze bardziej jasne, jak zachowanie Marii Magdaleny i Jezusa są wyposażone dokładnie do zachowania tradycyjnego żydowskiego małżeństwa.
         Ostatnio, Karen Król, profesor na Uniwersytecie Harvarda, wypuścił niewielki fragment papirusu z czwartego wieku, napisana w języku koptyjskim (wielkości karty kredytowej), które powtórzone dialog między Jezusem i Jego uczniami , w którym opowiada o swojej żonie, którą on nazywa Mary. Papirus, który jest prawdopodobnie kopią tekstu z drugiego wieku, został nazwany gospel kobiet Jezusa, czytamy:

 
"Moja matka dała mi życie ...
uczniowie zapytali Jezusa ...
zaprzeczył. Maryja jest godna, że ​​... Jezus
I powiedział, moja żona ... może być moim uczniem. Niech bezbożny są zawyżone ...
o ile mi wiadomo, będę żyć
jej do ... obrazu ".


     Fragment Ewangelii żony Jezusa.



         Wydawało się, że Kościół był ostrożny od początku, aby ukryć informacje o ewentualnym małżeństwie Jezusa i Marii Magdaleny. Ale tak poważne, że Jezus był żonaty?
         Na koniec dnia, jak pamiętamy Picknett i książę "w tamtych czasach był najbardziej naturalną rzeczą, że rabin był żonaty, tak inaczej doprowadziłoby do większego komentarza, i nie byłby pominięty bezpośrednimi Ewangelie justowania W takich okolicznościach. W kulturze, jako że dynastycznej w celibacie i bezdzietnym Jezus byłby przeszkodą, i byłby zmuszony do wyjaśnienia w toku życia publicznego lub jako część ich rzekomych nauk. Właściwie nie tylko żydowska tradycja celibatu, ale nawet on nienawidził za naprawdę grzeszny ".
         Potwierdzenie tego poglądu, Baigent, Leigh i Lincoln dodał, że "gdyby Jezus nie był żonaty, fakt, byłoby bardzo dobrze widoczny. Byłoby przyciąga uwagę i były używane do scharakteryzowania go i identyfikacji. On odszedł w żaden znaczący sensie reszty jego rówieśników. Gdyby tak było, to oczekuje się, że co najmniej jedna z kronik Ewangelii odsyła do oznaczony odejście od zawsze. "
         Ale mimo wszystko, Kościół nadal nalegać na punkcie Jezusa jakiegokolwiek kontaktu zanieczyszczonego z kobietą, a nawet jego fizyczne sąsiedztwo może prowadzić do skażenia ciała, umysłu i ducha ludzi, którzy z natury dobry i czysty. Jak dobrze Picknett i Książę dodał, "nie ma wątpliwości, że Syn Boży nigdy nie będzie w takiej sytuacji śmiertelnego zagrożenia." To powszechne misogyny Kościoła, która wzrosła ogromnie w ciągu wieków, w końcu spycha biednego Zakazana Marię Magdalenę, zgadzając się, że jego wizerunek był, że z prostytutką, choć, oczywiście, przepraszam. To nie mogło być inaczej! Przesłanie było jasne, Maria Magdalena, i co za tym idzie reszta kobiet były nieczyste i duchowo gorsze od mężczyzn, a tylko Kościół może zaoferować odkupienie grzechów.
« Ostatnia zmiana: Maj 21, 2013, 23:43:46 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: Inni o Marii Magdalenie....
« Odpowiedz #2 : Maj 21, 2013, 18:30:18 »

otóż tak.....




znalezione w necie.
« Ostatnia zmiana: Maj 21, 2013, 23:44:58 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: Inni o Marii Magdalenie....
« Odpowiedz #3 : Maj 22, 2013, 12:46:31 »

Cud w kanie Galilejskiej..... ?

Cytuj
Cud w Kanie Galilejskiej − według Ewangelii św. Jana Jezus Chrystus przemienił wodę w wino podczas wesela w Kanie Galilejskiej, galilejskim miasteczku w pobliżu Nazaretu. Przemienienie wody w wino jest pierwszym z 37 opisanych w Ewangeliach cudów Jezusa w okresie jego publicznej działalności. Świadkami cudu mieli być Apostołowie i Maryja, Matka Jezusa. Miasteczko obecnie jest identyfikowane z Kafar Kanną[1].

Opis tego cudu nie znajduje się w Ewangeliach synoptycznych, umieszczony jest on tylko w opisie działalności Jezusa spisanym przez św. Jana Apostoła (J 2,1-11).
[/size]

http://pl.wikipedia.org/wiki/Cud_w_Kanie_Galilejskiej

Na czym polega "cud przemiany wody w wino"? Żeby zrozumieć metaforę określeń z tamtych czasów ( zresztą zachowaną rownież do teraz w Żydowskim Święcie Purim )trzeba wiedzieć czym była "woda" ? Woda pierwsze wtajemniczenie kapłańskie w wiedzę mistyczną i jej interpretację na tym poziomie. Jezus mógł uciszać "burzę", czyli jego zdanie w temacie "burzliwej " dyskusji było decydujące, posiadał najwyższe prawa kapłańskie na poziomie "wody" włącznie z "chodzeniem  po niej" czyli biegłe poruszanie się w temacie.

A czym jest wtajemniczenie kolejne inaczej "przemiana wody w wino"? to nic innego jak odkrycie iż zło nie istnieje w wymiarze mistycznym, wszyscy Ludzie są dziećmi Stwórcy z dwóch Rodów , doświadczający zdarzeń życiowych zgodnych z potrzebami ich osobistego rozwoju.
Nie ma zła w Zaświatach, tam nie przenosi się ziemskich słabości ludzkich, one istnieją tylko na ziemi. Na drugą stronę życia zabiera się tylko dobro i miłość, nic więcej! Jedni potrafili osiągnąć go więcej w trakcie swojego życia, inni mniej.Ale każdy zabierze tyle ile wypracował na ziemi , każdy zabierze własny zbiór przekształcenie siebie w doskonalszą Istotę.

Ta prosta wiedza działa na ludzi jak wino, powoduje zawrót głowy , bo w swojej prostocie jest niesamowita. Jest to kolejny wyższy poziom wtajemniczenia , kapłańskiego, który przemienia "wodę w wino".... to powód do wielkiej radości , weselenia się, bowiem nastąpił czas przekazania nowej pięknej wiedzy. Zatem weselić się ... to nie koniecznie być członkiem WESELA- ceremonia ślubnej pary małżeńskiej!
Tamto WESELE.... a raczej WESELENIE SIĘ = RADOWANIE z nowych możliwości Jezusa przetrwało źle przetłumaczonym sensie informacji o wydarzeniu.

Jezus ( "przemieniając wodę w wino...") przekazywał nowy wyższy poziom wiedzy , ( wtajemniczenia wodnego przemienionego