Drukuj stronę - POCHODZENIE CZLOWIEKA.

PRZEBUDZENIE SIE SWIADOMOSCI INDYWIDUALNEJ.

Swiadomosc osobowosciowa

Czym jest swiadomosc osobowosciowa? Czy jest nikim , obserwatorem jedynie , ktory w milczeniu obsrwuje slowo ust i czyn rak? Czy jest bezmyslnym robotem , ktory urzycza swojego systemu zycia materji?

Nie ona istniala od zawsze i stniala bedzie wiecznie. Przebudzona z dlugiego snu wlasnej nieswiadomosci , odkryla ze jest , jest na planie dziejacych sie obok zdarzen. Usmiechala sie soba cala do spiacych jeszcze braci i siostr , a w usmiechu poczula radosc , cieplo innych usmiechow , ktore jeszcze drzemaly.
Wowczas to oprucz odczowania obudzila sie mysl , a co jest obok mnie? Otworzyla szeroko oczy swojego istnienia i zobaczyla braci i siostry skupione w snie otulone pierwotnym plasem milosci , w cieple usmiechu , w trwaniu dobra.
Ocean milosci utulal wszystkie swiadomosci ,byl bezkresna jednia otulania.
Wowczas to malenka swiadomosc nowo narodzona na drodze odkrywania siebie poszybowala wirem mysli dalej , gdzies dalej od przytulenia sistry. I stalo sie , razem ze swoja swiadoma juz osobowoscia przeniosla sie mysla , koncentrujac swoja energie w inny piekny zakatek milosci. Odkryla ze chociaz jest tak samo to ciutke inaczej , inne swiadomosci mialy inna barwe , inny zapach , inny dzwiek i inna swiatlosc.A nawet ich teperatura byla inna , emanowaly inne cieplo niz jej.

Nasza cudownie przebudzona swiadomosc odkryla iz posiada mysli i ze jej mysli sa uczuciami , ktorymi radosnie tula i dotyka napotkane po drodze siostry i braci.
Dla jednych byl to subtelny powiew w milosnym uniesieniu , dla innych wichura uczuc, to bylo wprost niesamowite. Pojawily sie pierwsze mysli i doznania w kntakcie z innymi swiadomosciami , odczucia ich uczuc.
Oszolomiona swoimi odkryciami unosila sie w tancu milosci chcac czynic dobro , chcac radowac soba innych i radowac sie innymi swiadomosciami. Jej dotyk czesto wybudzal je ze snu nieswiadomosci indywidualnej , one tez zaczely odkrywac siebie , jak nasza prekursorka.
W oceanie milosci zaczelo budzic sie zycie z uspienia , kazdy chcial kazdemu podarowac przytulenie i cieplo , chcial powitac siostry i braci. Energia , ktora zaczely tworzyc wirujace swiadomosci stawala sie coraz wieksza i wieksza..

Nasza iskierka swiadomosci rozrastala sie osiagala coraz wieksza moc i piekniejsza barwe , odkryla iz mysl tak naprawde potrafi wszystko , odkryla iz jej mysl to ONA , iz inne swiadomosci to inne mysli inny swiat mysli i uczuc.

Fruwala jak kolorowy motyl siadajac obok innych swiadomosci , obudzil sie w niej instynkt poznawania , zeby go zrealizowac potrzebna byla tylko mysl chcenia.
Myslala i myslala tworzac swoje bogactwo mysli , kochala wszystkich , nauczyla sie juz bycia inna w stosunku do roznych swiadomosci by nie zaburzac ich osobistego swiata , tak innego jak jej.

Pierwszy akt w Zaswiatowym zyciu rozbrzmiewal symfonia uczuc i barw , wszystko stawalo sie mozliwe , tworzyla to wszechobecna milosc.

Swiadomosc odkryla iz jest ENERGIA posiadajaca moc , ktora daje jej mnustwo mozliwosci ,zyje w przepieknym swiecie uczuc ciepla i swiatla , ze nie jest sama i ze inne swiadomosci ( chociaz podobne do niej) sa inne.Inaczej odczowaja , inaczej mysla i posiadaja inna wibracje osobista.A nawet inaczej pacha , maja inny osobisty dzwiek, ba i zupelnie inaczej dotykaja.

Byly to bardzo wazne odkrycia , uswiadomila sobie wowczas , ze istnieje OSOBOWOSC , ktora jest domena kazdej wybudzonej swiadomosci.

Piesn o zyciu grala w jej rozswietlonej duszy osobista melodie , spiewala osobista poezje checi doswiadczania siebie z innymi swiadomosciami.

Tak zaczelo sie zycie na poziomie czysto duchowym z uswiadomieniem sobie indywidualnosci osobowosciowej , ktora posiadamy do dzisiaj , i posiadac bedziemy wiecznie.

Kiara

Wyk?ad Davida Hudsona - jego przygoda z proszkiem.

http://wolnemedia.net/nauka/bialy-proszek-zlota-cz-4/

TAJEMNICZY BIA?Y PROSZEK

David Hudson

Wyk?ad wyg?oszony 28 lipca 1995 roku w Portland w stanie Oregon. Niniejszy tekst pochodzi z australijskiego dwumiesi?cznika Nexus, vol. 3, nr 5, (sierpie?-wrzesie? 1996). Tytu? oryginalny “White Powder Gold: a Miracle of Modern Alchemy".

Nazywam si? David Hudson. Jestem od trzech pokole? mieszka?cem Phoenix1 wywodz?cym si? ze starej osiad?ej w jego okolicach rodziny. Jeste?my rodzin? o bardzo konserwatywnych pogl?dach i nigdy nie przysz?o mi do s?owy, ?e kiedykolwiek b?d? robi?, to co teraz robi?. W latach 1975-1976 bardzo rozczarowa?em si? ameryka?skim systemem bankowo?ci. By?em w?a?cicielem maj?cej 70000 akrĂłw (28 350 hektarĂłw) powierzchni farmy po?o?onej w dolinie Yuma w pobli?u Phoenix. By?em facetem du?ego formatu. Do uprawy tej ziemi zatrudnia?em oko?o 40 robotnikĂłw. Mia?em w banku otwart? lini? kredytow? do wysoko?ci 4 milionĂłw dolarĂłw. Je?dzi?em Mercedesem i mia?em dom o powierzchni 15 000 stĂłp kwadratowych (l 394 metry kwadratowe). By?em Kim? przez du?e “K".

W roku 1975 zaj??em si? analiz? naturalnych produktĂłw pochodz?cych z terenĂłw, na ktĂłrych po?o?ona by?a moja farma. Musicie pa?stwo wiedzie?, ?e w Arizonie mamy problem ze zbyt du?? zawarto?ci? sodu w glebie. Gleba ta, przypominaj?ca kolorem czekoladowe lody, wygl?da z wierzchu jak chrz?szcz?cy pod nogami czarnoziem. Nie wch?ania wody i sĂłd nie jest z niej wyp?ukiwany. Nazywamy j? tu czarn? ziemi? alkaliczn?.

Radzili?my sobie z tym problemem w ten sposĂłb, ?e w arizo?skich kopalniach miedzi kupowali?my dziewi??dziesi?ciotrzyprocentowy kwas siarkowy. Dla ciekawo?ci podaj?, ?e st??enie kwasu w akumulatorach samochodowych wynosi od 40 do 60 procent. St??enie u?ywanego przez nas kwasu wynosi?o 93 procent, czyli by?o bardzo wysokie. Przywozili?my ten kwas na farm? cysternami i zakwaszali?my nim ziemi? w ilo?ci 30 ton na jeden akr. Nast?pnie rozk?adali?my na gruncie sze?ciocalowe (15 cm) paski, ktĂłre zag??bia?)' si? we? na g??boko?? od 3 do 4 cali (7,5-10,0 cm). Po nawodnieniu – w Arizonie nic nie wyro?nie bez nawodnienia – grunt ulega? w wyniku dzia?ania kwasu spienieniu – musowa?. Prowadzi?o to do przekszta?cenia czarnych gruntĂłw alkalicznych w grunty alkaliczne bia?e, rozpuszczalne w wodzie. W ten sposĂłb mo?na by?o w ci?gu pĂł?tora lub dwĂłch lat doprowadzi? ziemi? do stanu umo?liwiaj?cego upraw?.

W czasie przekszta?cania tego gruntu w ziemi? uprawn? wa?ne by?o utrzymanie wysokiej zawarto?ci wapnia w postaci w?glanu wapnia. W?glan wapnia buforuje dzia?anie kwasu siarkowego. Je?li nie ma wystarczaj?cej ilo?ci w?glanu wapnia kwasowo?? gleby spada, pH obni?a si? do 4-4,5, co powoduje zwi?zanie wszystkich ?ladowych mikroelementĂłw i je?li uprawia si? na przyk?ad bawe?n?, to wyrasta ona do pewnej wysoko?ci, a nast?pnie przestaje rosn??. W czasie aplikowania tych ?rodkĂłw do ziemi bardzo wa?ne jest pami?tanie o wszystkich elementach, ktĂłre si? w niej znajduj? – ile jest w niej ?elaza, wapnia etc.

W czasie badania sk?adu gruntu natkn?li?my si? na pewien materia?, ktĂłrego nikt nie potrafi? zidentyfikowa?. Zacz?li?my bada? jego pochodzenie i stwierdzili?my, ?e bierze si? on z pewnych tworĂłw geologicznych. Doszli?my do wniosku, ?e, czymkolwiek on jest, najlepiej b?dzie bada? go w miejscu, gdzie jest go najwi?cej.

Zabrali?my go do laboratorium chemicznego, rozpu?cili?my i otrzymali?my krwistoczerwony roztwĂłr. Kiedy jednak doprowadzili?my go do str?cenia za pomoc? sproszkowanego cynku, otrzymali?my czarny osad, ktĂłrego nale?a?o si? spodziewa? w przypadku pierwiastka szlachetnego, ktĂłry po chemicznym wyizolowaniu go z kwasu nie podlega powtĂłrnemu w nim rozpuszczeniu.

Wyizolowawszy t? substancj? z czarnej ziemi alkalicznej, wysuszyli?my j?. U?yli?my do tego celu du?ego porcelanowego lejka Buchnera wys?anego papierowym filtrem. Substancja osiad?a na filtrze tworz?c warstw? grubo?ci oko?o 1/4 cala (0,635 cm). Nie mia?em wtedy do dyspozycji pieca suszarniczego, wi?c skorzysta?em z ciep?a dostarczanego przez arizo?skie s?o?ce, ktĂłre podgrza?o j? do temperatury oko?o 115 stopni, dzi?ki czemu przy wilgotno?ci powietrza wynosz?cej 5 procent wysch?a bardzo szybko.

Po wyschni?ciu substancja ta nagle wybuch?a. Eksplozja ta nie przypomina?a ?adnej z tych, jakie widzia?em w swoim ?yciu, a mia?em ju? do czynieni z rĂł?nymi materia?ami wybuchowymi. Nie by?o ani eksplozji ani implozji. Wygl?da?o to tak jakby kto? jednocze?nie odpali? oko?o 50000 ?arĂłwek b?yskowych – puff!... i po wszystkim. Cala substancja znikn??a, podobnie jak i filtr, za? lejek p?k?.

Wzi??em wi?c nowiutki o?Ăłwek, ktĂłry jeszcze nie by? temperowany, postawi?em go pionowo obok lejka i zacz??em suszy? kolejn? prĂłbk? tej substancji. Kiedy ponownie nast?pi? wybuch, okaza?o si?, ?e o?Ăłwek zosta? spalony w oko?o 30 procentach, ale nie przewrĂłci? si?. Ca?a prĂłbka znowu znikn??a. Nie by?a to wi?c ani eksplozja, ani implozja. By?o to co? w rodzaju pot??nego b?ysku ?wiat?a. Wygl?da?o tak, jakby kto? postawi? ten o?Ăłwek obok kominka i po 20 minutach stwierdzi?, ?e z jednej strony on dymi i jednocze?nie pali si? z obu stron. Tak w?a?nie wygl?da? on tu? po b?ysku. Najbardziej zastanawia?o mnie to nieoczekiwane zachowanie tej substancji. Odkryli?my, ze je?li wysuszy si? j? bez dost?pu ?wiat?a s?onecznego, nie wybucha, a je?li na s?o?cu – wybucha,

Nast?pnie wzi?li?my troch? tej substancji, wysuszonej bez dost?pu ?wiat?a s?onecznego, i poddali?my procesowi redukcji w tyglu. Reakcj? t? przeprowadzili?my w porcelanowym tyglu w kszta?cie fili?anki, do ktĂłrego w?o?yli?my nasz proszek zmieszany z o?owiem i innymi topnikami i podgrzewali?my, dopĂłki o?Ăłw nie uleg? stopieniu. Dzi?ki temu zabiegowi metale ci??sze od o?owiu pozostaj? w nim, a l?ejsze wyp?ywaj? na wierzch. Na tej zasadzie opiera si? znana od setek lat metoda ogniowego oznaczania metali szlachetnych. W jej wyniku z?oto i srebro pozostaj? w o?owiu, za? wszystkie pozosta?e lekkie pierwiastki wyp?ywaj? z niego. Jest to wyprĂłbowana metoda analizy metali.

Nasza substancja przemie?ci?a si? na dno roztopionego o?owiu, jakby by?a z?otem lub srebrem. Zdawa?a si? mie? wi?ksz? od niego g?sto??. Nast?pnie zlali?my szlak?, ktĂłra nie mog?a zawiera? ?adnych pierwiastkĂłw szlachetnych, po czym odlali?my o?Ăłw. Okaza?o si? wĂłwczas, ?e nasza substancja uformowa?a na dnie roztopionego o?owiu wyra?nie oddzielaj?c? si? od niego zwart? grudk?. Kiedy nast?pnie umie?ci si? o?Ăłw w kupelce z popio?em kostnym, o?Ăłw wsi?ka w popiĂł?, pozostawiaj?c na wierzchu grudk? z?ota i srebra. Wykonali?my identyczn? operacj? i rĂłwnie? uzyskali?my grudk?, ktĂłra powinna by?a sk?ada? si? z mieszaniny z?ota i srebra.

Przekazali?my j? do zbadania wszelkim mo?liwym prywatnym laboratoriom chemicznym i wsz?dzie uzyskali?my jednobrzmi?c? odpowied?: “To jest wy??cznie z?oto ze srebrem". Wszystko w porz?dku, tylko ?e kiedy umie?ci?o si? prĂłbk? tej substancji na stole i uderzy?o w ni? m?otkiem, rozpryskiwa?a si?, jakby by?a ze szk?a, a przecie? jak dot?d nie s? znane ?adne stopy z?ota i srebra, ktĂłre nie by?yby kowalne. Z?oto i srebro rozpuszczaj? si? w sobie i tworz? trwa?e stopy. Oba metale s? mi?kkie i ich stop rĂłwnie?. Je?li to, co otrzymali?my, by?o mieszanin? z?ota i srebra, to powinno by? mi?kkie i kowalne. Stop z?ota i srebra mo?na rozwa?kowa?, zrobi? z niego nale?nik. Nasza prĂłbka natomiast rozpryskiwa?a si? jak szk?o. Powiedzia?em wi?c:

— Dzieje si? tu co?, czego nie rozumiemy. Co? bardzo niezwyk?ego. CĂł? wi?c zrobili?my. Ano oddzielili?my chemicznie z?oto i srebro i jako pozosta?o?? otrzymali?my spor? ilo?? jakiej? czarnej substancji. Kiedy da?em j? do analizy laboratoryjnej, powiedziano mi, ?e to mieszanina ?elaza, krzemionki i aluminium.

— To niemo?liwe — stwierdzi?em — to nie mo?e by? ?elazo, krzemionka i aluminium. Po pierwsze, kiedy ju? zostanie wysuszona, nie da si? jej rozpu?ci? w ?adnym kwasie lub zasadzie. Nie rozpuszcza si? w dymi?cym kwasie siarkowym, siarkowo-azotowym czy solno-azotowym. Kwasy te rozpuszczaj? nawet z?oto, ale nie potrafi? rozpu?ci? naszej czarnej substancji.

Uwa?a?em, ?e zachowuje si? ona bardzo dziwnie i ?e musi istnie? wyt?umaczenie tego zachowania. Jednak nikt nie potrafi? mi jego poda?.

Uda?em si? przeto na Uniwersytet Cornella i powiedzia?em:

— Panowie, mamy zamiar wyda? troch? forsy na rozwi?zanie tej zagadki. Wynaj??em w ko?cu pewnego doktora z tej uczelni, ktĂłry uwa?a? si? za specjalist? od pierwiastkĂłw szlachetnych, bowiem s?dzi?em, ?e mamy tu do czynienia z ktĂłrym? z nich.

Powiedzia?em mu krĂłtko:

— Chc? si? dowiedzie? co to takiego.

Zap?aci?em mu i wrĂłci?em da Arizony, on za? przyjrza? si? naszym dotychczasowym ustaleniom i stwierdzi?:

— Mamy w Cornell urz?dzenie zdolne do wykrywania st??e? rz?du jednej miliardowej. Prosz? mi da? prĂłbk? tego materia?u do zbadania w Cornell, a powiem panu, z czego si? ona sk?ada, pod warunkiem ?e nie jest to chlor, brom lub ktĂłry? z l?ejszych pierwiastkĂłw, bowiem w takim przypadku nie jestem w stanie wykona? odpowiedniej analizy. Je?li jednak jest to pierwiastek ci??szy od ?elaza, to znajdziemy go.

Niestety, kiedy przyjecha?em po wyniki, o?wiadcz)'! mi, ?e to wy??cznie ?elazo, krzemionka i aluminium. Zapyta?em go wĂłwczas:

— Doktorze, czy zna pan jakie? laboratorium chemiczne, ktĂłre mogliby?my wynaj???

— Tak — odrzek? doktor.

— Zatem chod?my tam.

Pracowali?my w laboratorium przez reszt? dnia i uda?o nam si? oddzieli? ca?? krzemionk?, ca?e ?elazo i aluminium. To, co pozosta?o, stanowi?o 98 procent ca?ej prĂłbki – i to mia?o by? to nic.

O?wiadczy?em wĂłwczas:

— Niech pan spojrzy, mog? to wzi?? do r?ki, mog? to zwa?y?, mog? przeprowadzi? reakcje chemiczne. To jest co?. Wiem, ?e to jest co?. To nie jest nic. A on na to:

— Widma absorpcyjne i emisyjne nie zgadzaj? si? z tym, co zosta?o zaprogramowane w naszych przyrz?dach.

Odpowiedzia?em mu, ?e to jest jednak co? i ?e zamierzam dowiedzie? si?, co to takiego.

— Panie Hudson — odrzek? doktor — gdyby przydzieli?by pan nam stypendium w wysoko?ci 350 000 dolarĂłw, mogliby?my zleci? naszym dyplomantom dok?adne zbadanie tej prĂłbki.

Zap?aci?em temu facetowi 22000 dolarĂłw, poniewa? twierdzi?, ?e potrafi zbada? wszystko, ale jak si? okaza?o, nie potrafi?. Nawet nie zaproponowa? zwrotu cho?by cz??ci tej sumy, w zwi?zku z czym powiedzia?em mu:

— Prosz? pana, nie wiem, ile pan tu p?aci ludziom. Je?li o mnie chodzi, p?ac? robotnikom na farmie minimalne pobory i za 350000 dolarĂłw mog? uzyska? znacznie wi?cej ni? pan. Dlatego wracam do siebie i postaram si? wykona? to zadanie sam.

WrĂłci?em do Phoenix ca?kowicie rozczarowany nauk? uniwersyteck?. Nie wywar?y na mnie wra?enia doktoraty tamtych ludzi. By?em zdegustowany lud?mi, ktĂłrym p?aci?em pieni?dze. Odkry?em, ?e to pot??ny system, ktĂłry generuje dyplomantĂłw produkuj?cych du?? ilo?? zapisanego papieru, z ktĂłrego nic nie wynika. Mimo to rz?d p?aci im za ka?dy papierek, jaki zapisz?, dzi?ki czemu dostaj? pieni?dze proporcjonalnie do ilo?ci zapisanego papieru. Wszyscy twierdz? to samo, ?e otrzymuj? nagrod? za to, co napisali, i zabieraj? si? do zapisywania kolejnego papieru. Kiedy si? cz?owiek dowiaduje, co si? teraz robi na uniwersytetach, doznaje g??bokiego rozczarowania.

Prowadz?c poszukiwania na w?asn? r?k?, dowiedzia?em si?, ?e w okolicy Phoenix mieszka cz?owiek, ktĂłry jest specjalist? od spektroskopii i przez wiele lat pracowa? w zachodnioniemieckim Instytucie Spektroskopii. Przez jaki? czas pracowa? jako g?Ăłwny specjalista do spraw spektroskopii w spĂł?ce Lab Test w Los Angeles, ktĂłra zajmuje si? budow? sprz?tu spektroskopowego. By? tym, ktĂłry projektowa?, a nast?pnie sprawdza? w dzia?aniu te urz?dzenia. Powiedzia?em sobie: “Oto w?a?ciwy cz?owiek. Jest nie tylko technikiem, ale wie rĂłwnie? jak dzia?aj? te urz?dzenia".

Uda?em si? do niego z rosyjsk? ksi??k?, ktĂłr? podarowa? mi cz?owiek od analizy p?omieniowej. Nosi?a ona tytu? Chemiczna analiza pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw i by?a napisana przez Ginzburga i jego wspĂł?pracownikĂłw. Wydana zosta?a przez Akademi? Nauk ZSRR. Pisa?o w niej, ?e w celu wykrycia tych pierwiastkĂłw nale?y podda? je wy?arzaniu przez 300 sekund.

Bior?c pod uwag?, ?e niektĂłrzy z pa?stwa nigdy nie mieli do czynienia z spektroskopi?, pragn? wyja?ni?, ?e proces ten polega na tym, ?e bierze si? w?glow? elektrod? z wg??bieniem na jednym ko?cu, do ktĂłrego wk?ada si? badany materia?, po czym zbli?a si? do niej drug? elektrod? i inicjuje ?uk elektryczny. W powsta?ej w ten sposĂłb wysokiej temperaturze w ci?gu 15 sekund wypala si? w?giel i elektroda znika wraz z prĂłbk?. Tak wi?c wszystkie laboratoria w naszym kraju wykonuj? pi?tnastosekundowe wy?arzanie i podaj? jego wynik jako miarodajny. Zdaniem uczonych z Akademii Nauk ZSRR temperatura wrzenia wody ma si? tak do temperatury wrzenia ?elaza, jak ta ostatnia do temperatury wrzenia tych pierwiastkĂłw.

Jak wszystkim wiadomo, silnik samochodowy nagrzewaj?c si? nie przekroczy temperatury wrzenia wody dopĂłty, dopĂłki w ch?odnicy znajduje si? woda. Je?li kto? podgrzewa? wod? w garnku na p?ytce, wie doskonale, ?e garnek nie osi?ga temperatury wi?kszej od temperatury wrz?cej w nim wody. Ale kiedy woda wygotuj? si?, jego temperatura zaczyna bardzo szybko rosn??.

Analogicznie jest z t? prĂłbk?. DopĂłki jest w niej ?elazo, dopĂłty nie przekroczy ona temperatury wrzenia ?elaza. Dopiero kiedy ono wyparuje, mo?na podnosi? temperatur? dalej. Dosy? trudno jest poj??, ?e co? topi?cego si? i wrz?cego w tak wysokiej temperaturze, jak ma to miejsce w przypadku ?elaza, mo?e spe?nia? w stosunku do innych pierwiastkĂłw rol? wody, ale tak w?a?nie jest. Aby zrealizowa? nasz cel, musieli?my zbudowa? komor? wy?arzania, w ktĂłrej elektroda w os?onie argonowej zapobiegaj?cej jej kontaktowi z tlenem lub powietrzem pozwoli?aby na wy?arzanie prĂłbki nie przez 15 sekund, ale przez 300 sekund, ktĂłry to czas by? zdaniem Akademii Nauk ZSRR konieczny do oznaczenia sk?adnikĂłw naszej prĂłbki.

Byli?my dobrze przygotowani – mieli?my wska?niki pK, okre?lili?my standardy, zmodyfikowali?my urz?dzenie, wykonali?my wszystkie analizy niezb?dne do uzyskania wyniku i oznaczyli?my wszystkie linie spektralne na mierz?cym trzy i pĂł? metra instrumencie. Te wymiary pokazuj?, jak du?y musia? by? nasz pryzmat, ktĂłry s?u?y do tworzenia linii spektralnych. Dla porĂłwnania podam, ?e wi?kszo?? uniwersytetĂłw pos?uguje si? przyrz?dami wielko?ci 1,5 metra. Nasz mia? 3,5 metra. By?a to ogromna maszyna, ktĂłra zajmowa?a prawie ca?y gara?. Mia?a oko?o 30 stĂłp (9 m) d?ugo?ci i prawie 9 stĂłp (2,7 m) wysoko?ci.

Przejd?my jednak do konkretĂłw. Kiedy rozpocz?li?my do?wiadczenie, w ci?gu pierwszych 15 sekund uzyskali?my potwierdzenie istnienia ?elaza, krzemionki i aluminium, ?ladowych ilo?ci wapnia, sodu i tytanu. Potem, pod koniec pierwszych 15 sekund, odczyty urwa?y si?. Nic nie pojawi?o po kolejnych 20, 25, 30 i 40 sekundach. Min??o 45, 50, 55, 60, 65 sekund i wci?? nic si? nie pokazywa?o. Patrz?c na elektrod? przez kolorowe szk?o, wida? by?o jednak, ?e wci?? znajduje si? na niej ma?a kuleczka jakiej? bia?ej substancji, lecz mimo to nie pojawia?y si? ?adne odczyty.

Po 70 sekundach, dok?adnie jak to opisywa? podr?cznik Akademii Nauk ZSRR, ukaza? si? odczyt palladu a potem platyny. Po platynie wyst?pi? rod, po rodzie ruten, potem iryd, a na ko?cu osm.

Nie wiem, czy w przypadku innych ludzi jest tak samo, jak by?o w moim przypadku, ale je?li mam by? szczery, nie mia?em poj?cia co to za pierwiastki. Wiedzia?em, ?e w grupie platynowcĂłw w okresowym uk?adzie pierwiastkĂłw znajduje si? sze?? pierwiastkĂłw – nie tylko platyna. Nie odkryto ich jednocze?nie, lecz by?y stopniowo dodawane. S? to odr?bne pierwiastki, tak jak odr?bne s? ?elazo, kobalt i nikiel. Ruten, rod i pallad to tak zwane lekkie platynowce, za? osm, iryd i platyna to ci??kie platynowce.

Dowiedzieli?my si?, ?e cena rodu wynosi oko?o 3 000 dolarĂłw za uncj?2, z?ota – 400 dolarĂłw, irydu – 800 dolarĂłw, a rutenu – 150 d

east napisal na innym forum.

"Z tego , co ja wiem na ten temat ( badania Stuarta Hameroffa , University of Arizona http://www.quantumconsciousness.org/deepakchoprainterview.htm ) wynika, ?e istniej? ju? dwie ( a teraz wg info Kiary nawet trzy ) fizyczne sieci , ktĂłre dotycz? postrzegania.
Na pewno mamy sie? neuronow? przewodz?c? ?adunki elektryczne, i na pewno jeste?my te? wyposa?eni w sie? , nazwijmy j? -" ?wiat?owodow?" ktĂłra daje nam mo?liwo?? przesy?u danych z ogromnymi pr?dko?ciami znacznie wi?kszymi ni? te, ktĂłre s? mo?liwe poprzez klasyczn? sie? neuronow?. Co wi?cej, w tej sieci "?wiat?owodowej" zachodz? zjawiska kwantowe. Rzeczy , ktĂłre postrzegamy definiujemy za pomoc? jednej z tych dwĂłch sieci. Teraz dochodz? do tego wspomniane powy?ej badania dowodz?ce, ?e istnieje rĂłwnie? sie? wibracji d?wi?kowych.

Sam Stuart Hameroff tak si? odnosi do tego problemu :
"
Charakter qualia ( qualia = charakterystyki ) zale?y od wyboru sposobu podej?cia do problemu. Konwencjonalne materialistyczne podej?cie jest takie, ?e qualia powstaj? w mĂłzgu jako wynik statycznych oblicze? mi?dzy neuronami. Nie wierz?, ?e to prawda. My?l?, ?e w?rĂłd oblicze? dokonywanych przez sie? nauronow? zachodzi rĂłwnie? nie?wiadome, zdefiniowane przetwarzanie , ale qualia i ?wiadomo?? s? czym? innym - s? uzupe?nieniem oblicze? neuronowych, ale nie ca?kiem tym samym.Dodatkow? cech? jest po??czenie kwantowej geometrii czasoprzestrzeni. Mo?e powinni?my do tego nawi?za?, gdy? jest to idea Rogera Penrose'a. ZastanĂłwmy si? : wszech?wiat sk?ada si? z cz?stek mniejszych od atomĂłw, a mi?dzy atomami - z pustki, nico?ci. Je?li rozrysuje si? to w skali, o wiele wiele mniejszej ni? atomy, poni?ej poziomu atomowego, a? dwadzie?cia pi?? rz?dĂłw wielko?ci ni?ej od atomĂłw to dojdziesz do samego dna na poziom o nazwie skali Plancka, gdzie znajduje si? pl?tanina wzorĂłw, szorstko??, geometrii, informacji.
Nie wiemy jeszcze jak nazwa? t? pl?tanin? na tym najbardziej podstawowym poziomie kwantowej grawitacji. Ale w jaki? sposĂłb geometria w skali Plancka powoduje powstawanie cech fizycznych, takich jak masa, spin i ?adunek - w tym rĂłwnie? qualia ( charakterystyki ) , uwa?amy . Prekursor ?wiadomo?ci, lub samej ?wiadomo?ci, mo?e by? faktycznie osadzony w geometrii skali Plancka - tak jak spin, masa, i ktĂłre s? przyczyn? istnienia ?wiata materialnego. Innymi s?owy, istotne cechy s? wbudowane w ?wiadomo?? wszech?wiata w jego najbardziej podstawowym poziomie i powtarzaj? si? potem w skali , jak w hologramie , wi?c qualia staj? si? dost?pne dla biologii kwantowej w mĂłzgu.

Penrose mĂłwi, ?e ?wiadomo?? jest colapsem, szczegĂłlnym rodzajem samo-zakrzywienia prĂł?ni. Ale zacz?? z superpozycji, " Jak co? mo?e by? w dwĂłch miejscach i stanach w tym samym czasie? " Je?li powrĂłci? do idei wielu ?wiatĂłw, to oznacza, ?e wszech?wiat si? rozwija wg geometrii czasoprzestrzeni, i oddziela by formowa? dwa wszech?wiaty. Penrose bierze pod uwag? superpozycj? w separacji czasoprzestrzeni, ale twierdzi, ?e zamiast odga??zienia i tworzenia nowych ?wiatĂłw, podzia?y s? niestabilne, co zaw??a samo-zakrzywienie do poszczegĂłlnych stanĂłw w danym czasie ze wzgl?du na obiektywne granice. Z drugiej strony , zwi?zanej z twierdzeniami Goedelsa , Penrose uwa?a, ?e na dokonywanie wyborĂłw wp?ywa osadzanie si? bry? plato?skich w geometrii skali Plancka i to jest ten moment, kiedy pojawia si? ?wiadomo?? .

Ostatecznie w naszym modelu stwierdzili?my zale?no?? synchroniczn? gamma za pomoc? EEG , ktĂłry jest najlepszym urz?dzeniem na t? chwil? do pomiaru ?wiadomo?ci . Zwykle ludzie operuj? na cz?stotliwo?ci fal gamma odpowiadaj?cych 40 tu cyklom, ale nie zawsze. Robili?my testy na tybeta?skim mnichu oddelegowanym do wspĂł?pracy przez Dalaj Lam? w Wisconsin , Davidson`s Lab podczas studiĂłw nad medytacj? . W laboratorium odkryto ,?e podczas medytacji cz?stotliwo?ci pomiaru fal gamma by?y mi?dzy 80, a 100 na sekund? . Wi?c mnisi do?wiadczaj? wi?cej ?wiadomych momentĂłw ni? reszta z nas w stanie zwyk?ym. To dowodzi, ?e medytacja w?a?ciwie przemienia mĂłzg. Mo?na wi?c powiedzie?, ?e stany ?wiadomo?ci s? jak fotony w elektromagnetycznym spektrum w ktĂłrym otrzymujesz wysokoenergetyczne, szybkie, o wysokiej cz?stotliwo?ci fotony w skali ultrafioletu, lub wolniejsze , i d?u?sze d?ugo?ci fali jak w podczerwieni. Jest to zakres na ktĂłrym pracuje ?wiadomo?? . Kiedy medytujemy lub znajdujemy si? w w tzw wy?szych stanach, podnosimy si? do wy?szych cz?stotliwo?ci, ktĂłre daj? rĂłwnie? bardziej intensywne, wy?sze do?wiadczenia. To jak przej?cie z czerwieni do ultrafioletu. Kiedy to si? staje, ?wiat zewn?trzny zwalnia z naszej perspektywy. Wi?c ludzie z wypadkĂłw samochodowych na przyk?ad informuj?, ?e kiedy auto si? rozbija to do?wiadczaj? tego jakby w zwolnionym tempie, przechodz? wĂłwczas z percepcji 40 na 80 ?wiadomych momentĂłw na sekund?. Wielcy zawodnicy, tacy , jak Michel Jordan twierdz?, ?e kiedy gra im si? wyj?tkowo dobrze to postrzegaj? ruchy innych zawodnikĂłw jakby w zwolnionym tempie.

Zatem przej?cie na inne, wy?sze platformy postrzegania jest mo?liwe ju? teraz, w chwilach szczegĂłlnego skupienia, nastawienia.

Kiedy mogliby?my mĂłwi? o tym, ?e na ten wy?szy poziom przejdzie ca?a ludzko?? ?
Musia?yby zmieni? si? warunki w skali globalnej, aby to mog?o si? sta?, musia?yby zaj?? zmiany na ca?ej planecie. By? mo?e to w?a?nie si? dzieje, a zwi?zane jest to ze zwi?kszon? aktywno?ci? naszej Planety - wybuchy wulkanĂłw, trz?sienia ziemi ? Proces si? zacz?? i jest nieodwracalny." east.

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

KOD PESZEROWY => Nowy Testament => Wątek zaczęty przez: Kiara Marzec 26, 2009, 16:20:50