Tytuł: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Marzec 31, 2012, 19:08:23 Ciekawe mity.
http://translate.google.com/translate?hl=pl&sl=en&u=http://web.eecs.utk.edu/~mclennan/BA/Glaukidai.html&ei=dUd3T-v8DaqQ0AX6rsGiDQ&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=1&ved=0CCcQ7gEwAA&prev=/search%3Fq%3Deuplokamos%2B%2Bwiki%26hl%3Dpl%26lr%3D%26client%3Dfirefox-a%26hs%3Dso3%26rls%3Dorg.mozilla:pl:official%26channel%3Ds%26prmd%3Dimvns Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Październik 12, 2013, 13:40:06 Anunaki to mit czy prawda...? :)
Annunaki mogli wylądować w Afryce admin, wt., 2013-07-09 09:03 Annunaki - źródło: http://esophoria.org/ (http://innemedium.pl/sites/default/files/imagecache/zdjecie_640-480/Anunnaki-Annunaki-Flying-Gods-Lightbody-Merkabah.jpeg) Annunaki to istoty, które według opowieści starożytnych Sumerów, panowały kiedyś na Ziemi. Co więcej z opisów wynika, że rasa ta w dużej mierze odpowiada wizerunkowi chrześcijańskich aniołów. W Internecie pojawiły się plotki, że przedstawiciel tej rasy, zwany Marduk, powrócił na Ziemię. Redaktorzy witryny internetowej veteranstoday.com zauważyli dziwne zgrupowanie prezydentów USA w Afryce. W jednym momencie znaleźli się tam Bill Clinton, George W. Bush oraz urzędujący aktualnie Barack Obama. Dwóch z nich spotkało się w Senegalu. Pojawiły się pogłoski, że to nagłe zainteresowanie czarnym lądem nie jest przypadkiem i dzieje się tam coś godnego uwagi. (http://innemedium.pl/sites/default/files/imagecache/400naszerokosc/images/8804900.jpg) Artykuł zamieszczony przed kilkoma dniami wskazuje na te poszlaki, z których redaktorzy veteranstoday.com wyciągają wniosek, że wizyty w Afryce to tak naprawdę spotkania z "królem" Annunakich, który powrócił sprawdzając stan swoich włości rządzonych przez zależne od tej "trzeciej siły" elity światowe. Z dostępnych informacji wynika, że do spotkania doszło podobno w Tanzanii lub w Senegalu. (http://innemedium.pl/sites/default/files/imagecache/400naszerokosc/images/anunnaki_sumeria_2.jpg) Z tego, co sugerują redaktorzy tej witryny wynika również, że przylot Marduka może być zwiastunem powrotu "międzywymiarowej planety Nibiru", która jest podobno domem tych istot opisanych w starożytnych tekstach. W treści artykułu na ten temat jest dużo więcej szczegółów i każdy może sobie sam wyrobić opinię, czy jego zdaniem możliwe jest to, że świat rządzony jest do dzisiaj przez sługi jakiegoś pozaziemskiego bóstwa, które właśnie powróciło na Ziemię. Zachęcamy do sięgnięcia do źródła. (http://innemedium.pl/sites/default/files/imagecache/400naszerokosc/images/anunnakiheavenlyhost.jpg) http://innemedium.pl/wiadomosc/annunaki-mogli-wyladowac-w-afryce Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Październik 12, 2013, 15:17:20 Kolejne bajania..... wiemy już dobrze, o... tam jesteśmy MY, gdzie jest nasza myśl....( a, ona jak wiadomo tworzy przez skupianie uwagi i energii, na... temacie!), zatem znowu usiłowania zatrzymania naszej uwagi, energii na odchodzącej przeszłości!
Marduk ( inaczej ENKI) to opiekun trzeciowymiarowej ziemi ( WSZYSTKICH religii bez wyjątku!) która nie jest w okresie ponownego rozkwitu, a absolutnego i ostatecznego UPADKU! "Sercem ziemie" jest 7 czakramów, wirów pierwotnie tworzących jej system energetycznego istnienia , czyli utrzymania w określonej wibracji odpowiadającej umownym nazwom wymiarów,wibracja wirów dzieli wymiar na 3 poziomy energetyczne , wszystkie czakry , mają 2 "tarcze wirowe " przednią i tylną , czyli magnetyczną i elektryczną. Tarcze, wiry magnetyczne odpowiedzialne za przekaz wiedzy i otwieranie dostępu do wszystkiego nowego... są zlokalizowane w EUROPIE! na półkuli północnej. Ich tylne odpowiedniki, tarcze wirowe elektryczne są zlokalizowane na półkoli południowej. Wirowanie harmonijne obydwu tarcz ma za zadanie połączyć je w wir tworzący złotą kule! , Dopiero wówczas czakram, czakra osiąga pełną moc i jest w stanie przez połączenie się 7 materialnych wirów w kule obracające się w płaszczyźnie poziomej i dwóch tarcz 8-go wiru ponad materialnego ( jedna tarcza pod stopami , druga nad głową) obracającego się w płaszczyźnie pionowej ) stworzyć MER KA BA czwartowymiarową, której wynosząca moc wirowania powoduje przejście do wyższego IV wymiaru. Ona, MER KA BA jej wirowanie , uniezależnia materię od wszystkich materialnych parametrów , bo to ona siłą wirowania swoich wirów materializuje, zagęszcza energię , i dematerializuje materię w energie. W poziomach energetycznych wirów MER KA BA są zapisane WSZYSTKIE WZORCE życia z danego wymiaru jej wyjścia i wymiaru do którego wchodzi. Ten KOD istnieje w postaci pola morfogenetycznego otaczającego każdą MER KA BA. Zatem wiemy już o co, chodzi, co i jak staje się przyczyną materializacji , dematerializacji , oraz WSZYSTKICH materialnych zmian i gdzie są 'punkty" stymulujące , lub blokujące te zmiany.... Dla obecnego ustawienia Ziemi w kosmosie z jej obecną osią magnetyczną W TYM MOMENCIE , parametrami najważniejszymi jest lokalizacja dwóch tarcz czakramu PONADMATERIALNEGO ! 1. Pierwszą tarczą / wiru górnego ,niematerialnego 8- mego czakramu, jest Warszawa , punktem centralnym jego osi,jest Pałac Kultury! 2.Drugą tarczą / wiru jej dolnym odpowiednikiem jest KONGO w Afryce! A, Kongo jest dużżże..... ;) :-* Obydwie te tarcze tworzące dwie półkule wirujące w pionie zamykają w sobie ( łącząc się ze sobą w jedną kulę jak rosyjskie matrioszki) 7 wirów materialnych , również osiągających uprzednio swoją doskonałość w postaci złotych kul. Jak to się dzieje technicznie? Kulą pierwszą osiągającą swoją doskonałość jest CZAKRA SERCA, ona jako wzorzec osiąga najwyższą wibrację i to ona wyznacza / stymuluje wibracje pozostałych czakr , które kolejno ( od najbliższej jej do najdalszej zamykają się na niej , czakra serca jest wewnątrz jako jadro dowodzące procesem) , na czakrę serca nachodzi czakra mocy, następnie , czakra seksualna i czakra życia, dopiero po 3 dolnych czakrach nakładają się te ponad czakrą serca. Czyli , czakra kreacji , gardła, , czakra trzeciego oka i czakra korony. One wszystkie razem tworzą jedną wirującą kule w poziomie. Gdy kula z czakr materialnych jest już gotowa i nabiera mocy wirowania do uzyskania złotej barwy, w taki sam proces wibracyjnej doskonałości wchodzą dwie tarcze , 8 czakry ponad materialnej, które fizycznie są zlokalizowane ponad dwoma półkulami ziemi,europejskiej północnej i afrykańskiej południowej.U Ludzi 8 czakra , jej tarcze wirowe zlokalizowane są , jedna ponad głowa, druga, pod stopami. Obecnie przyszła pora na aktywizację maksymalną tych 2 tarcz ponad materialnych , które tworząc dwie wirujące złote półkule zamkną w sobie już tylko jedną ,złotą kulę materialną, powstałą z 7 wirujących kul, ,czakr materialnych. I to jest cała wiedza o procesie uaktywniającym przejście między wymiarowe..... proste? Bardzo proste. A jak ma się to wszystko do powyższej informacji o lądowaniu Marduka w Afryce..... i koncentracji tam politycznych sił elity światowej? Półkula południowa , wir elektryczny wspiera całą swoją mocą aktywację wirowania, wiru półkoli północnej,wiru magnetycznego. One są ze sobą połączone magnetyczną osią ziemi, WSPÓLNIE uzyskują pełnię mocy umożliwiającą przeistoczenie się tarcz wirowych 8 czakry w dwie złote półkule, które zamkną w sobie kule materialnych wirów tworząc MER KA BA Ziemi. Oczywiście TWÓRCA, a raczej STWÓRCA Ziemi i całego systemu życia na niej, zarówno wzorca energetycznego , jak i jego materialnego odbicia, miał i ma cały czas decydujący wpływ na wszystkie procesy i całokształt istnienia życia, oraz kolejny przejaw ewolucyjny całego stworzenia przez WSZYSTKIE JEGO FORMY ISTNIENIA!!!! Ponad ziemią są i były zawsze " 2 statki matki " odpowiedniki energetyczne depozytu wiedzy aspektu żeńskiego, półkula północna i męskiego, półkula południowa. Można je lokalizować , używając technologii wykraczającej poza naszą dotychczas znaną publicznie wiedzę , oraz zdolnościami wyszkolonych w technikach poza materialnych ludzi. Te dwa "statki , matki i ojca... Stwórcy" są cały czas w przestrzeni okołoziemskiej, zawsze w tych samych miejscach pomimo czasowej zmiany magnetycznej osi ziemi i całego przygotowania amerykańskiego w L.A. (to, tak w przybliżeniu) związanego z przesunięciem magnetycznej osi ziemi, a tym samym jej głównych punktów energetycznych. Dla... po raz piąty wgrywania życia Ludzi w TRZECI WYMIAR! Do czego pomimo usilnych starań pewnych elit na szczęście nie doszło i nie dojdzie! O co, wiec chodziło? O "zmianę lokalizacji " EUROPY w świadomości Ludzkiej , o zamianę miejscami ras ludzkich i przebiegunowanie kolejne biegunów ziemi, oraz półkul mózgowych Ludzi z całkowitym zatarciem informacji o tym, kto jest kim i co jest czym..... :shock: :evil:oraz jaka jest lokalizacja stron w przestrzeni.Nawigacja od początku musiała by być tworzona. "Europa" .... była by w Afryce , ( aspekt męski przejął by rolę ,aspektu żeńskiego i jego znaku, wprowadzając zarówno zatarcie wiedzy , jak i niemożliwość uzyskania na długo... powrotu do pierwotnego wzorca), było to przygotowywane kompleksowo , na wielką skalę! Prowadzono systematyczną degradację Europy ( od podstaw życia społeczno, rodzinnego , kultury,historii,wzorców sztuki , do technologii i ekonomi , wprowadzając totalnie dezinformacyjną wiedzę.... oraz na wielką skalę emigrację afrykańską i azjatycką do Europy, niszczono w Europie istniejące systemy życia , od rolnictwa do przemysłu , przez filozofię , medycynę i naturalne dawne, istniejące zwyczaje kulturowe,zastępując je wymyślonymi bezwartościowymi tradycjami, blokując w ten sposób duchowo , uczuciowo i intelektualnie rozwój Czlowieka, uwikłanego w strach o przetrwanie . O tych faktach tym wiedzą ci, którzy od wielu lat interesują się tematami związanymi z tzw. "rozwój duchowym" i nie tylko nim... Taki był cel blokad systemu , deprawacja i degradacja myśli ludzkiej, on niszczył wszystko co stało na drodze realizacji jego globalnego planu. Bowiem , naprawdę nie jest ważne dla 'systemu" kto z kim walczy i o co.... ważna jest tylko walka, która przynosi oczekiwany efekt, uzyskania obranego celu,dla którego trzeba było uaktywnić i wykorzystać wszystkie ludzkie słabości i dawne animozje doprowadzić do maksimum strach , to on napędza wszystkie walki! Jedynym naszym wyjściem z tej trudnej bardzo sytuacji narzuconej nam przez systemu, jest zrozumienie tego mechanizmu, wyjście z pól strachu i zaprzestanie WSZELKICH WALK!!! A co, z tym MARDUKIEM? To był męski wzorzec dla III Wymiaru,On,jako opiekun ziemi otrzymał czasowe zwierzchnictwo nad nią. Inaczej otrzymał prawo do dyspozycji Ziemią na czas rozwoju wszystkich wcielających się na niej DUSZ / ENERGII na okres trwania procesu rozwojowego związanego z III Wymiarem. Obecnie jest to już czas przeszły, którego nie da się reanimować pomimo zapędu i chęci odchodzącego systemu, polityków oraz przywódców religijnych związanych z wzorcami III wymiaru, to już koniec definitywny i bezpowrotny! Zatem nic nie da się zatrzymać, ani cofnąć w zmieniającym się systemie życia Ludzi i ziemi, pomimo wielkich chęci i zgrupowania w Afryce zarządzających państwami elit, które to teoretycznie mogą tworzyć politykę (w swoich państwach], wywołującą wojny, głód i strach ( inaczej nisko wibrującą energię , potrzebną systemowi do zablokowania procesu globalnej ewolucji), ale nic z tego już nie wyjdzie , bo przebudzona Ludzkość nie chce już żyć w takich warunkach i nie podda się presji strachu, znajdzie inne rozwiązania , zjednoczy się w pokojowej pomocy sobie! Nikt i nic nie zablokuje wirów ponad materialnych 8,go czakramu nad półkulami ziemi , bo zwyczajnie nie ma do nich dostępu, i nie jest w stanie stworzyć mocy energetycznej większej niż moc wirowania tych wirów! Zatem, tym razem wygrali LUDZIE i Ludzkie przeznaczenie się wypełni w całości, przyrzeczenie dane nam przez Stwórcę zrealizuje w 100%. Dwa rozdzielone dawno temu aspekty Stwórcy ponownie się połączą..... ;) :), powstanie NOWA IV ŚWIĄTYNIA, żaden człowiek i nie człowiek nie może zatrzymać tego procesu, można podjąć decyzję i nie uczestniczyć w nim, tu i teraz... to można , bo można dokonać swojego rozwoju później, lub zatrzymać go na obecnym poziomie i nie kontynuować dalej. Posiadamy wolną Wolę , mamy prawo odejmowania takich decyzji. Kiara. Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Kwiecień 09, 2017, 20:57:24 SYRIA.....
Dawna mitologia Palmiry..czyli TAMAR.. Antropologia Religii V (203), pp. 60-6760 Katarzyna A. Sztomberska Ikonografia Jarhibola w Świątyni Bela w Palmyrze. Krótka historia Palmyry. Na rozległej Pustyni Syryjskiej około 230 kilometrów na północny wschód od Damaszku znajduje się Palmyra. Jest to starożytne państwo-miasto położone w pustynnej oazie. Jego historia sięga II tysiąclecia przed naszą erą, kiedy to wędrowne plemiona upatrzyły sobie ową porośniętą palmami oazę i dały jej nazwę Tadmor. Pochodzi ona od arabskiego słowa tamar, który oznacza palmę, co przetłumaczono na łacińskie Palmyra (Ball 2001, p. 74). Osada zaczęła się rozbudowywać od 312 r. p. n. e kiedy tereny te zostały zajęte przez Seleucydów. Od I w. n. e. mała osada rozrosła się i stała ogromnym ośrodkiem handlowym na głównym szlaku karawanowym pomiędzy zachodem a Dalekim Wschodem(Dirven 1999, p. 17). Od czasu panowania Tyberiusza (17-19n. e.) Władcy Palmyry uznali władzę Rzymu. W 129 roku n. e.,za panowania cesarza Hadriana Palmyra uzyskała status wolnego miasta,a nazwana została„Hadrianową Palmyrą” (Hadrianoi Palmyneroi)(Michałowski 1968, p. 6). Dzięki wprowadzonym w stosunku do kupców poborom opłat, miasto wzbogacało się każdego dnia i rozrastało. Wzniesione zostały nowe budowle sakralne,takie jak Wielka Świątynia Bela, Świątynia Baalszamina, Świątynia Allat, a także budynki użytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy też jeden z większych teatrów na Bliskim Wschodzie. Od 212 do 260 roku n. e. Palmyra posiadała status rzymskiej kolonii, ponieważ właśnie w roku 260,po wielkim zwycięstwie nad Persami,Odenat zwany Wielkim (gubernator miasta i dowódca wojskowy) przyjął tytuł księcia i stał się niezależny od Imperium Rzymskiego. Złote lata Palmyry szybko jednak dobiegały końca. Po śmierci władcy na tronie zasiadła jego żona, królowa Zenobia. Ostatecznie na początku 272 roku n. e. rzymskie wojska splądrowały i zniszczyły miasto, pojmując królową (Ball 2001, p. 80). Po tych wydarzeniach Palmyra już nigdy nie odzyskała dawnej świetności. Nawet próby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat później,nie przyniosły pożądanych efektów. Miasto czekało. Dopiero w VI wieku n.e.,za panowania Justyniana zostały odbudowane mury obronne oraz wzniesiono bazyliki chrześcijańskie, również wiele Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761świątyń pogańskich przemianowano na przybytki chrześcijańskie, co utworzyło z Palmyry ważny ośrodek religijny (Michałowski 1968, p. 8). W VII wieku n.e. na Palmyrę najechały wojska arabskie. Małej już wtedy osadzie w odzyskaniu świetności nie pomogło nawet przekształcenie świątyni Bela w cytadelę. Z powodu licznych trzęsień ziemi i burz piaskowych miasto ostatecznie straciło na znaczeniu. Trafiali tam już jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podróżnicy. I właśnie dzięki nim Palmyra została odkryta na nowo.Sztuka palmyreńska Palmyra rozdarta była pomiędzy dwiema kulturami. Z zachodu napływał hellenizm, ze wschodu -orientalizm. Te dwa style przeplatały się ze sobą, co zostało uwiecznione w architekturze i sztuce palmyreńskiej. Oprócz tego,wyróżniony został jeszcze styl archaiczny, nie powiązany z dwoma poprzednimi i zasadniczo różniący się od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).Okres archaiczny został wyróżniony przez francuską misję archeologiczną, która poIIwojnie światowej prowadziła wykopaliska na dziedzińcu świątyni Bela. Francuzi wydobyli serię fragmentów architektonicznych wykonanych z wapienia.Znaleziono również częściowo zachowaną rzeźbę pogrzebową.Wraz z napływem Greków i Rzymian do Palmyry pojawia się hellenizm orientalny. Nie różnił się on zbytnio od stylu występującego w innych ośrodkach Morza Śródziemnego. Szczególnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany został porządek koryncki). W sztuce charakteryzował się frontalnym przedstawianiem postaci, w stroju i ozdobach typowych dla Greków i Rzymian (długie tuniki, zbroja, na głowie kalathosy). Wpływy mezopotamskie widoczne są przede wszystkim w panteonie palmyreńskim. Wielu bogów pochodzenia babilońskiego przedstawiano w strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bóstw wschodnich, np. bycze rogi lub sierp księżyca na głowie Aglibola . Religia w Palmyrze Religia palmyreńska,jako jedna z nielicznych, składała się z mieszkanki kilku różnych wierzeń. Zawierała w sobie elementy wiary syryjskiej, babilońskiej, greckiej, fenickiej oraz rzymskiej, a także kulty bogów, które przynieśli ze sobą Arabowie. Z powodu braku zachowanych tekstów mitologicznych, identyfikacja posągów poszczególnych bogów przysparza wiele trudności(Starcky, Gawlikowski1985, p. 89). Panteon oazy liczy aż 60 bogów. Niektórzy lokalni bogowie mają swoje odpowiedniki w świecie zachodnim,np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest również rzymski Jowisz. *********** Bel był bogiem pochodzenia babilońskiego. Wywodzi się najprawdopodobniej od Marduka-Bela (samo bel w języku akadyjskim oznacza Pana, Władcę) ************** (Drijvers 1976, Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10). Najprawdopodobniej,na samym początku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazują imiona bóstw z nim występujących (Aglibol i Jarhibol), a także pierwotne sanktuarium (poświęcone bogu Bolowi), na którym stoi obecna świątynia Bela. Czczony był jako władca niebios, co widać wyraźnie na suficie w świątyni w północnym talamosie, na którym Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go sześcioro bogów-planet (Jarhibol-słońce, Aglibol-księżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel, Merkury-Nabu). Bela nigdy nie przedstawiano w pojedynkę. ************ Ukazywano go głównie w triadzie wraz z bogiem-słońcem i bogiem-księżycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte,która nazywana była Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani). *********** Aglibolw panteonie palmyreńskim występuje jako bóg księżyc. Jego imię oznacza cielę(lubbyk) Bola. Początkowo traktowano go jako bóstwo płodności. W sztuce przedstawiany jest pod postacią mężczyzny z sierpem księży ca, przypominającym bycze rogi za głową. We wcześniejszych przedstawieniach księżyc znajdował się nad jego głową. W ikonografii występuje również w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (który w świątyni Baalshamina występuje jako bóstwo solarne, a jego imię oznacza Posłaniec Pana). Z tym ostatnim Aglibol występuje jako boska para Palmyry. Bogowie mieli wspólne sanktuarium,nazywane świętym drzewem, które przedstawiono na belce w świątyni Bela i na steli znajdującej się w Rzymie (obie płaskorzeźby ukazują bogów podających sobie ręce przed cyprysem). Baalshamin pochodzi z terenów zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi się od Hadada, boga burzy. Imię Baalshamin oznacza Pana niebios. Jego postać,podobnie jak postać Bela, utożsamiana jest z greckim Zeusem. Ich ikonografia jest bardzo zbliżona. Obaj przedstawiani są jako mężczyźni z bujnymi brodami, na głowie mają korony lub kalathosy, a w rękach trzymają wiązkę piorunów (w przypadku boga palmyreńskiego mogła to być wiązka zboża, rzadziej kula ziemska)(Drijvers 1976, p. 14). Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizował zagrożenia, ale jednocześnie odnowę życia i płodność. Do Palmyry przywieziony został w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud Bene-Ma`azin, który w I w. p. n. e. wybudował mu sanktuarium (Starcky, Gawlikowski1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan Świata, a także dobry i wynagradzający (Drijvers 1976, p. 14). Baalshamin w ikonografii przedstawiany jest w towarzystwie Aglibola i Malakbela. Aglibol,jako bóstwo solarne w triadzie Baalshamina,zajmuje miejsce honorowe po prawej stronie boga naczelnego, natomiast Malakbel-bóstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. Podkreśla to znaczenie i przewagę Księżyca nad Słońcem w kulcie religijnym. Jarhibol jest postacią w panteonie palmyreńskim utożsamianą z greckim Apollonem-bogiem słońcem. Interesujące jest jednak tłumaczenie imienia semickiego boga. W językach aramejskim i kananejskim słowo YRH oznacza księżyc lub miesiąc księżycowy(Łukasiak 1974, p. 8). Wynika z tego, że imię Jarhibol oznacza Księżyc Bola. Jako bóg lunarny,został on opiekunem źródła Efqa (inskrypcja z tą informacją widnieje na ołtarzu znajdującym się przy wejściu do źródła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-słońcu przypisywano mu rolę wyroczni, sędziego oraz Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6763 miał odpowiadać za wybieranie i mianowanie nowych urzędników(Łukasiak 1974, p. 7). Ostateczne,zadowalające rozwiązane zagadki czy Jarhibol był bóstwem słonecznym czy księżycowym nie zostało znalezione. Aczkolwiek,większość źródeł podaje Jarhibola jako boga słońce.Świątynia Bela Świątynia Bela jest najważniejszym i najciekawszym zabytkiem Palmyry. Wybudowana została w południowo-wschodniej części miasta. Jest to budowla, która mimo drobnych uszkodzeń, przetrwała do naszych czasów w bardzo dobrym stanie. Wzniesiona została na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, które poświęconobogu Bolowi(Krzechowicz 1974, p. 53) . cd.... http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Kwiecień 09, 2017, 20:59:47 cd... Nazwa „Wysokie miejsce” analogii odnosiło się do wzgórza, na którym w I II w. p. n. e. stało sanktuarium. Zachowana do dnia dzisiejszego świątynia ukończona została przed 6 kwietnia 32 n. e. (za rządów Tyberiusza), o czym świadczy inskrypcja opisująca poświęcenie świątyni właśnie tego dnia(Starcky, Gawlikowsk 1985, p. 117). Przez cały okres swojego funkcjonowania, sanktuarium poddano kilku małym przebudowom. Charakterystyczny jest wygląd świątyni, ponieważ składa się z ona dwóch części – wielkiego , prawie kwadratowego (205m x 210m) dziedzińca i wybudowanej po środku celli (ok. 40m x ok. 14m). Dziedziniec otoczony jest portykiem z dwoma rzędami kolumn korynckich (wyjątkiem jest portyk zachodni, w którym znajduje się tylko jeden z podwyższonym rządem podpór). Tutaj także znajdowały się ogromne propyleje z trzema przejściami i ośmiokolumnowym portykiem u szczytu schodów wejściowych. Na dziedzińcu zachowały się: ołtarz ofiarny (znajdujący się na północny-zachód od celli) i basen. Wiemy dzięki te mu, że miejsce to wykorzystywano do odbywania rytuałów związanych z oczyszczeniem oraz do składania ofiar. Z dziedzińca do celli można się dostać dzięki schodkowej rampie, znajdującej się przy zachodniej ścianie budynku. Wejście do środka ulokowano asymetrycznie , na dłuższej ścianie. Powodem tego działania były adyta ,znajdujące się na krótszych bokach świątyni. Aby wnętrze świątyni było dobrze oświetlone, w dłuższych ścianach umieszczono po cztery duże okna. Do adytonu północnego i południowego prowadziły ogromne schody (w północnym jednak się nie zachowały). Pod schodami północnymi znajdowała się krypta, której podłogę wyłożono mniejszymi płytami). Do głównego pomieszczenia adytonu północnego prowadził wielki otwór drzwiowy. We wschodniej części znajdowało się małe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielający klatkę schodową, prowadzącą prawdopodobnie na dach sanktuarium. Na niższym poziomie pomieszczenia bocznego przed podniesieniem posadzki, znalezione zostały dwa bloki kamienne, które interpretowane są jako łoże boga Bela(Pietrzykowski 1997). Plafon głównego pomieszczenia dekorowany jest przedstawieniem siedmiu bóstw palmyreńskich, otoczonych przez dwanaście znaków Zodiaku. Nadproże nad przejściem Antropologia Religii V (2013), pp. 60-67 64 do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazującym postać z rozpostartymi skrzydłami. Do południowego adytonu również prowadziły ogromne schody, za którymi znajdowały się wejścia do klatek schodowych ,prawdopodobnie prowadzących (podobnie jak w adytonie północnym) na dach. Pomieszczenie główne jest prostokątne,a z boków poprzeczne mury odgradzają klatki schodowe. W odróżnieniu od przeciwnego adytonu, wejście do środka umożliwia znacznie zmniejszony otwór drzwiowy. Zdobienie również jest znacznie uboższe, na suficie znajduje się tylko rozeta , wpisana w okrągły medalion umieszczony w kwadratowym polu, dookoła którego znajdują się mniejsze rozetki. Pierwsze informacje i opisy świątyni uzyskano już w XVIII wieku i w początkach XIX, dzięki takim podróżnikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze prace naukowe na terenie świątyni przeprowadzone zostały w 1902 roku przez Otto Puchsteina i w 1917 przez Theodora Wieganda (obydwie misje ograniczyły się do studiowania zabytków, znalezionych na terenie budowli). Prawdziwe wykopaliska rozpoczął w latach 1930-1932 Henry Seyrig,które następnie przejął i prowadził Robert Amy. Ikonografia Jarhibola w świątyni Bela. Identyfikacja bóstw palmyreńskich jest rzeczą dosyć trudną i pracochłonną.Niektóre płaskorzeźby i malowidła zaopatrzone są w inskrypcje dedykacyjne, dzięki czemu łatwo odgadnąć tożsamość bogów, aczkolwiek niektórym przedstawieniom niestety brakuje tego elementu. Podczas identyfikacji wykorzystywane są znane już detale ikonograficzne, lub porównanie z innymi przedstawieniami bóstw. Interesującą postacią w panteonie palmyreńskim, ze względu na swoją dwoistą naturę jest bóg Jarhibol.. Jego przedstawienia znane są z wielu starożytnych miast, m.in. Dura Europos, Emesa, Khirbet Wadi Suwan i oczywiście Palmyra. Niniejszy artykuł ma za zadanie omówienie przedstawień Jarhibola ze świątyni Bela w Palmyrze. Pierwszym z nich jest plafon znajdujący się w północnym talamosie. Widać na nim siedem bóstw-planet w otoczeniu dwunastu znaków zodiaku. Centralne miejsce zajmuje B-Jowisz. Ukazany został jako mężczyzna bez brody, ubrany w drapowany w fałdy himation, na głowie prawdopodobnie znajdował się kalathos(Brykczyński 1975, p. 57). Jarhibol-Słońce znajduje się przy znaku Panny, z charakterystycznymi promieniami słonecznymi wokół głowy. Przy skorpionie znajduje się Hermes-Merkury,który rozpoznany został dzięki fragmentom skrzydełek przy głowie. Trzeci z kolei (idąc wg wskazówek zegara) jest Malakbel-Saturn, który,zanim został związany z kultem solarnym, uznawany był za bóstwo wegetacji, na co wskazuje trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela ukazano bogini Astarte-Wenus, która głowę przystrojoną ma welonem. Przy znaku Byka widzimy Aglibola-Księżyc. Zidentyfikować go można dziękizachowanemu fragmentowi sierpa księżyca. Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6765 Jako ostatni,przy znaku Raka znajduje się Arsu-Mars. Przedstawiono gow stożkowatym hełmie, z tarczą i włócznią, atrybutami świadczącymi o jego wojennym charakterze. Pewna wydaje się tutaj identyfikacja Jarhibola i Aglibola, dwóch bóstw prawie zawsze towarzyszących Belowi, co ukazuje znaczenie Słońca i Księżyca w panteonie palmyreńskim. Prawdopodobnie dlatego też w roku 33 n. e.(Brykczyński 1975, p. 63)powstają pierwsze triady Bela. Triada Bela utworzona byłaz trzech bogów:Bela,znajdującego się zawsze po środku, Jarhibola,ustawionego zawsze po prawej stronie Władcy Niebios i Aglibola,zawsze ustawionego po jego lewej stronie. Takie przedstawienie pokazuje nam wyższość boga Słońca nad Księżycem, gdyż to właśnie po prawej stronie głównego bóstwa znajduje się miejsce honorowe. Wielkiej triadzie towarzyszyć mogły również inne bóstwa, głównie Arsu lub Belti-Atargatis, co widać na fragmencie kolejnego przedstawienia, pochodzącego z Wielkiej Świątyni Bela. Na reliefie znajdują się cztery postacie. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti-Atargatis. Ubrana jest w długą tunikę, która okryta jest dodatkowo płaszczem, na głowie ma kalathos, a w prawej ręce trzyma długie berło. Na prawo od bogini widzimy bóstwo z nimbem wokół głowy. Bez wątpienia jest przedstawienie Jarhibola. Ubrany jest w typowo rzymski strój wojskowy: tunika z krótkimi rękawami, zbroja, oraz płaszcz spięty na ramieniu. W prawej ręce,podobnie jak bogini, bóg trzyma długie berło. Dalej stoi bóstwo główne, czyli Bel. Ubrany jest niemal identycznie jak Jarhibol, z tym wyjątkiem, że na głowie ma kalathos. Obok Bela widać Aglibola. Jego postać nie zachowała się w najlepszym stanie, ale można zauważyć , że ubrany był tak samo jak jego towarzysze, a dzięki fragmentarycznie zachowanemu sierpowi księżyca na ramionach postaci, możemy być pewni, że jest to bóg-Księżyc. Nie wiadomo,czy na reliefie znajdowały się jeszcze inne bóstwa. W inskrypcji zachowało się tylko jedno imię–„Aglibol”,ponieważ reszta uległa zniszczeniu(Łukasiak 1974, p. 11). Jarhibol przedstawiany był również w swojej własnej triadzie, na którą składał się onsam, Aglibol,umieszczony zawsze z jego prawej strony,i Arsu, zawsze po lewej. W ten sposób utworzona została grupa kosmiczna Słońce-Księżyc-Ziemia(Łukasiak 1974, p. 17). Wyjątkowo zdarzało się, że dodatkowo pojawiała się również bogini Belti-Atargatis, utożsamiana z planetą Wenus, co przedstawia relief znaleziony w portyku świątyni Bela. Pierwsza postać to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dzięki maczudze trzymanej w prawej ręce, krzaczastej brodzie, a także skórze lwa z Nemei w lewej ręce. Koło niego stoi kobieca postać w gęsto udrapowanej sukni i płaszczu, ze spiętymi włosami, wokół których znajduje się promienista aureola. Jest to bogini Belti-Atargatis. Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w chitoni himation, a w ręku trzyma liść palmowy. Na głowie ma sierp księżyca oraz promienisty nimb. Na samym końcu reliefu przedstawiony został Jarhibol, który prócz księżyca na głowie,przedstawiony jest identycznie jak jego towarzysz. Po prawej stronie Jarhibola powinien stać Arsu, lecz przez to, że rzeźba jest niekompletna,możemy tak tylko zakładać. Relief ten jest Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6766 wyjątkowy, ponieważ jako jedyny przedstawia bogów w greckim ubiorze dziennym, a nie,co widoczne było do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych. Belti-Atargatis mogła również występować zamiast Arsu. Takie przedstawienie widoczne jest na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy-celli świątyni Bela. Po środku płaskorzeźby widoczna jest męska postać w promienistym nimbie na głowie. Jarhibol ubrany jest w typowy strój wojskowy. Po raz pierwszy jednak ukazany został z mieczem z rękojeścią w kształcie głowy konia w lewej ręce. Obok Jarhibola widać boga Aglibola z sierpem na głowie,który ubrany jest tak samo jak towarzysz. Po przeciwnej stronie stoi bogini Belti- Atargatis. Jej głowa niestety się nie zachowała. Ikonografia Jarhibola od I w. n.e. jest dokładnie określona. Bóg zawsze ukazywany jest w pozycji stojącej, z nimbem na głowie, bez brody, głównie w stroju wojskowym i z berłem w prawej ręce. Występowanie w triadzie Bela,po prawej stronie naczelnego boga, wskazuje na wyższość Słońca nad Księżycem. Również posiadanie własnej triady świadczy o wysokiej pozycji w panteonie palmyreńskim, a także szacunku, jakim był obdarzany przez mieszkańców Palmyry. Artykuł ten przybliża postać boga Słońca-Jarhibola. Przedstawienie jego postaci przez czas funkcjonowania świątyni prawie w ogóle nie podlegało zmianom. Atrybuty,z jakimi występował,różnią się tylko w jednym przypadku, gdzie Jarhibol ubrany jest w strój wojskowy . http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Kwiecień 19, 2017, 09:53:39 Pierwsi Chrześcijanie .. to bardzo stara Sekta z tamtych terenów nazywała się „POMAZAŃCY PORANNI” nazwa ma związek z ich rytualnymi kąpielami rano i wieczorem , oraz z określonym sposobem życia.
Miejsce to znajduje się w Oazie na północnej cześć obecnej Syrii, jest to ten sam zakon ,którego głową był JAN CHRZCICIEL, och długa i ciekawa historia. W czasach powstania zakonu i długo przed nim miejsca te nie należały do Arabów. Palmyra[1] (także Palmira, arab. تدمر, Tadmur) – miasto w Syrii, w muhafazie Hims, założone w oazie w północnej części Pustyni Syryjskiej https://pl.wikipedia.org/wiki/Palmyra_(Syria) Całym sekretem Tadmuru i pradawnego Chrześcijaństwa jest jak wiadomo KOBIETA….. pod piaskami i pod naziemnymi świątyniami znajduje się podziemie Świątyni AL-Lat.. żeńskiego Bóstwa , Pramatki wszystkich Żyć znanej na całej ziemi pod wieloma imionami . ” Al-Lat (ar. اللات), przez Herodota nazwana Alilat – bogini słońca i matka bogów w mitach Arabów z okresu Dżahilijji (przedislamskiej epoki Arabii); personifikuje lato. Jedno z trzech najważniejszych bóstw arabskich. Jej symbolem był biały kamień ozdobiony klejnotami. Al-Lat… „PIERWOTNE SŁOŃCE LUDZKOŚCI” Ta Bogini ma powiązanie z Anatolią…. „Anatolia (z greckiego Ἀνατολή , Anatolḗ – „wschodni” lub ” wschodzące słońce”), https://pl.wikipedia.org/wiki/Al-Lat Czy możecie sobie wyobrazić żeby kobieta w obecnym świecie arabskim byla ważniejsza niż Mahomet???? W świecie żydowskim niż JAHWE ,a w świecie katolickim niż Bóg ojciec? Czy można dopuścić do odkrycia ,że głową pierwotnego Zakonu Chrześcijan byla kobieta,że ta funkcja byla niezależna od płci, a jedynie od rozwoju duchowego przywódcy, którego egzaminem była lewitacja i inne otworzone możliwości w postaci bilokacji? Na marginesie…. Co dokonała Salome ( to tylko jedno z jej wcześniejszych imion zakonnych ) dlaczego poprosiła o „GŁOWĘ” JANA.. czego symbolem jest być „głową” czegoś”? Religie męskiej szowinistycznej władzy mają wspólny cel zniszczyć pierwotną wiedzę przejąc artefakty przedłużyć swoje władanie ludźmi, którzy teraz dokonują swojego przebudzenia duchowego, a zatem odkryją prawdę. Etymologia.. „Palmyra ( / ˌ p ɑː l m aɪ r ə / ; Palmyren : Tadmor ; Arabski : تدمر Tadmor) – starożytne miasto w południowo – zachodniej Syrii . Znaleziska archeologiczne pochodzą z okresu neolitu , a miasto zostało po raz pierwszy udokumentowane na początku drugiego tysiąclecia pne” Ciekawe jest ˌ p ɑː l m aɪ r ə / pa… I maire.. czy ma związek z z obecną marie.. maria .. ukochana? Okazuje się że tak…. ” Zgodnie z tą teorią „Tadmor” wywodzi się z hurrian słowu tad („kochać”) ” Język hurrian wywodzi się z Mitanni…… https://pl.wikipedia.org /wiki/Huryci https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_hurycki https://pl.wikipedia.org/wiki/Mitanni http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf Oj ciekawy temat i długi, przepraszam na razie zakończę teraz nie mam czasu, nie mniej jednak zastanawia mnie czy te islamskie huryski to przepiękne Hurrytki.. Czyli kobiety Mitanni? 🙂 Cała ta historia ma powiązanie z Azją Mniejszą ta świątynia ma związek z z ziarnem.. z jego wysiewem wiosennym a, co za tym idzie z Boginią Matką , Boginią Al-Lat wschodzącym wiosennym ,życiodajnym słońcem jednym słowem Bogini Matka….. O, której wiedzę od bardzo usiłują zatrzeć jej przeciwnicy. https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogini_Matka A, w takim razie jaka była rola Jezusa na ziemi.. po co ON się urodził i co zrobił dla LUDZKOŚCI…. dlaczego wydano na niego wyrok , wymazano z Żydowskiej Księgi Życia … jaka jest prawdziwa historia tamtych zdarzeń? Czy nastąpi objawienie…. z czym ma ono związek i czy uda się je znowu przekręcić znaczeniowo? Kiara. Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Kwiecień 21, 2017, 12:30:28 Antropol
ogia Religii V (2013), pp. 60-6760 Katarzyna A. Sztomberska Ikonografia Jarhibola w Świątyni Bela w Palmyrze Krótka historia Palmyry Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10). Najprawdopodobniej,na samym początku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazują imiona bóstw z nim występujących (Aglibol i Jarhibol), a także pierwotne sanktuarium (poświęcone bogu Bolowi), na którym stoi obecna świątynia Bela. Czczony był jako władca niebios, co widać wyraźnie na suficie w świątyni w północnym talamosie, na którym Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go sześcioro bogów-planet (Jarhibol-słońce ,Aglibol-księżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel, Merkury-Nabu). Bela nigdy nie przedstawiano w pojedynkę. Ukazywano go głównie w triadzie wraz z bogiem-słońcem i bogiem-księżycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte, która nazywana była Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani). Aglibolw panteonie palmyreńskim występuje jako bóg księżyc. Jego imię oznacza cielę (lubbyk) Bola. Początkowo traktowano go jako bóstwo płodności. W sztuce przedstawiany jest pod postacią mężczyzny z sierpem księży ca, przypominającym bycze rogi za głową. We wcześniejszych przedstawieniach księżyc znajdował się nad jego głową. W ikonografii występuje również w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (który w świątyni Baalshamina występuje jako bóstwo solarne, a jego imię oznacza Posłaniec Pana). Z tym ostatnim Aglibol występuje jako boska para Palmyry. Bogowie mieli wspólne sanktuarium,nazywane świętym drzewem, które przedstawiono na belce w świątyni Bela i na steli znajdującej się w Rzymie (obie płaskorzeźby ukazują bogów podających sobie ręce przed cyprysem). Baalshamin pochodzi z terenów zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi się od Hadada, boga burzy. Imię Baalshamin oznacza Pana niebios. Jego postać,podobnie jak postać Bela, utożsamiana jest z greckim Zeusem. Ich ikonografia jest bardzo zbliżona. Obaj przedstawiani są jako mężczyźni z bujnymi brodami, na głowie mają korony lub kalathosy, a w rękach trzymają wiązkę piorunów (w przypadku boga palmyreńskiego mogła to być wiązka zboża, rzadziej kula ziemska)(Drijvers 1976, p. 14).Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizował zagrożenia, ale jednocześnie odnowę życia i płodność. Do Palmyry przywieziony został w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud Bene-Ma`azin, który w I w. p. n. e. wybudował mu sanktuarium(Starcky, Gawlikowski 1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan Świata , a także dobry i wynagradzający (Drijvers 1976, p. 14). Baalshamin w ikonografii przedstawiany jest w towarzystwie Aglibola i Malakbela. Aglibol,jako bóstwo solarne w triadzie Baalshamina, zajmuje miejsce honorowe po prawej stronie boga naczelnego, natomiast Malakbel-bóstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. Podkreśla to znaczenie i przewagę Księżyca nad Słońcemw kulcie religijnym. Jarhibol jest postacią w panteonie palmyreńskim utożsamianą z greckim Apollonem-bogiem słońcem. Interesujące jest jednak tłumaczenie imienia semickiego boga. W językach aramejskim i kananejskim słowo YRH oznacza księżyc lub miesiąc księżycowy(Łukasiak 1974, p. 8). Wynika z tego, że imię Jarhibol oznacza Księżyc Bola. Jako bóg lunarny,został on opiekunem źródła Efqa (inskrypcja z tą informacją widnieje na ołtarzu znajdującym się przy wejściu do źródła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-słońcu przypisywano mu rolę wyroczni, sędziego oraz Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761świątyń pogańskich przemianowano na przybytki chrześcijańskie, co utworzyło z Palmyry ważny ośrodek religijny (Michałowski 1968, p. 8) . W VII wiekun.e.na Palmyrę najechały wojska arabskie. Małej już wtedy osadzie w odzyskaniu świetności nie pomogło nawet przekształcenie świątyni Bela w cytadelę.Z powodu licznych trzęsień ziemi i burz piaskowych miasto ostatecznie straciło na znaczeniu. Trafiali tam już jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podróżnicy. I właśnie dzięki nim Palmyra została odkryta na nowo. Sztuka palmyreńska Palmyra rozdarta była pomiędzy dwiema kulturami. Z zachodu napływał hellenizm, ze wschodu - orientalizm. Te dwa style przeplatały się ze sobą, co zostało uwiecznione w architekturze i sztuce palmyreńskiej. Oprócz tego,wyróżniony został jeszcze styl archaiczny, nie powiązany z dwoma poprzednimi i zasadniczo różniący się od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98). Okres archaiczny został wyróżniony przez francuską misję archeologiczną, która po II wojnie światowej prowadziła wykopaliska na dziedzińcu świątyni Bela. Francuzi wydobyli serię fragmentów archi tektonicznych wykonanych z wapienia. Znaleziono również częściowo zachowaną rzeźbę pogrzebową. Wraz z napływem Greków i Rzymian do Palmyry pojawia się hellenizm orientalny. Nie różnił się on zbytnio od stylu występującego w innych ośrodkach Morza Śródziemnego. Szczególnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany został porządek koryncki). W sztuce charakteryzował się frontalnym przedstawianiem postaci, w stroju i ozdobach typowych dla Greków i Rzymian (długie tuniki, zbroja, na głowie kalathosy). Wpływy mezopotamskie widoczne są przede wszystkim w panteonie palmyreńskim. Wielu bogów pochodzenia babilońskiego przedstawiano w strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bóstw wschodnich, np. bycze rogi lub sierp księżyca na głowie Aglibola. Religia w Palmyrze Religia palmyreńska,jako jedna z nielicznych, składała się z mieszkanki kilku różnych wierzeń. Zawierała w sobie elementy wiary syryjskiej, babilońskiej, greckiej, fenickiej oraz rzymskiej, a także kulty bogów, które przynieśli ze sobą Arabowie. Z powodu braku zachowanych tekstów mitologicznych, identyfikacja posągów poszczególnych bogów przysparza wiele trudności(Starcky, Gawlikowski1985, p. 89). Panteon oazy liczy aż 60 bogów. Niektórzy lokalni bogowie mają swoje odpowiedniki w świecie zachodnim, np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest również rzymski Jowisz. Bel był bogiem pochodzenia babilońskiego. Wywodzi się najprawdopodobniej od Marduka-Bela (samo bel w języku akadyjskim oznacza Pana, Władcę)(Drijvers 1976 ****** Na rozległej Pustyni Syryjskiej około 230 kilometrów na północny wschód od Damaszku znajduje się Palmyra. Jest to starożytne państwo-miasto położone pustynnej oazie. Jegohistoria sięga II tysiąclecia przed naszą erą, kiedy to wędrowne plemiona upatrzyły sobie owąporośniętą palmami oazę i dały jej nazwę Tadmor. Pochodzi ona od arabskiego słowa tamar, który oznacza palmę, co przetłumaczono na łacińskie Palmyra ( Ball 2001, p. 74). Osada zaczęła się rozbudowywać od 312 r. p. n. e kiedy tereny te zostały zajęte przez Seleucydów. OdI w. n. e. mała osada rozrosła się i stała ogromnym ośrodkiem handlowym na głównym szlaku karawanowym pomiędzy zachodem a Dalekim Wschodem(Dirven 1999, p. 17). Od czasu panowania Tyberiusza (17-19n. e.) władcy Palmyry uznali władzę Rzymu. W 129 roku n. e.,za panowania cesarza Hadriana Palmyra uzyskała status wolnego miasta,a nazwana została „Hadrianową Palmyrą” (Hadrianoi Palmyneroi). (Michałowski 1968, p. 6) Dzięki wprowadzonym w stosunku do kupców poborom opłat, miasto wzbogacało się każdego dnia i rozrastało. Wzniesione zostały nowe budowle sakralne,takie jak Wielka Świątynia Bela, Świątynia Baalszamina, Świątynia Allat, a także budynki użytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy też jeden z większych teatrów na Bliskim Wschodzie. Od 212 do 260 roku n. e. Palmyra posiadała status rzymskiej kolonii, ponieważ właśnie w roku 260, po wielkim zwycięstwie nad Persami, Odenat zwany Wielkim (gubernator miasta i dowódca wojskowy) przyjął tytuł księcia i stał się niezależny od Imperium Rzymskiego. Złote lata Palmyry szybko jednak dobiegały końca. Po śmierci władcy na tronie zasiadła jego żona, królowa Zenobia. Ostatecznie na początku 272 roku n.e. rzymskie wojska splądrowały i zniszczyły miasto, pojmując królową(Ball 2001, p. 80). Po tych wydarzeniach Palmyra już nigdy nie odzyskała dawnej świetności. Nawet próby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat później,nie przyniosły pożądanych efektów. Miasto czekało. Dopiero w VI wiekun.e.,za panowania Justyniana zostały odbudowane mury obronne oraz wzniesiono bazyliki chrześcijańskie, również wiele cd..... Tytuł: Odp: MITOLOGIA.... Wiadomość wysłana przez: Kiara Kwiecień 21, 2017, 12:34:29 cd... antropologia religii Antropologia Religii V (2013 ), pp. 60 - 67 63 miał odpowiadać za wybieranie i mianowanie nowych urzędników (Łukasiak 1974, Antropol ogia Religii V (201 3 ), pp. 60 - 67 67 B ibliografia: Ball W. , Rome in the East: the transformation of an empire, New York 2001 Brykczyński P., „ Astrologia w Palmyrze ” [w:] Studia Palmyreńskie , zeszyt VI Warszawa 1975 , 47 - 89 Dirven L. The Palmyrenes of Dura Europos: a study of religious in Roman Syria, Leiden 19 99 Drijvers H. J. W., The Religion of Palmyra, Leiden 1976 Krzechowicz G., „ Uwagi Nad Genezą Świątyń Palmyreńskich ” [w:] Studia Palmyreńskie , zeszyt V , Warszawa 1974 , 45 - 81 Łukasiak E., „ Ikonografia Yarhibola ” [w:] Studia Palmyreńskie zeszyt V Warszawa 1 974 Michałowski K., Palmyra, New York - Washington - London 1968 , 7 - 43 Pietrzykowski M., Adyta Świątyń Palmyreńskich, Warszawa 1997 Ruprechtsberger E. M., Palmyra. Geschichte, Kunst Und Kultur Der Syrischen Oasenstadt, Linz 1987 Schlumberger D ., L’ Orient Hell énisé, Paris 1970 Starcky J., Gawlikowski M., Palmyre, Paris 1985 Teixidror J., The Pantheon of Palmyra, Leiden 1979 Antropol ogia Religii V (201 3 ), pp. 60 - 67 66 wyjątkowy, ponieważ jako jedyny przedstawia bogów w greckim ubiorze dziennym, a nie , co widoczne było do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych. Belti - Atargatis mogła również występować zamiast Arsu. Takie przedstawienie w idoczne jest na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy - celli świątyni Bela . Po środku płaskorzeźby widoczna jest męska postać w promie nistym nimbie na głowie. J arhibol u brany jest w typowy strój wojskowy. Po raz pierwszy j ednak ukazany został z mieczem z rękojeścią w kształcie głowy konia w lewej ręce . Obok Jarhibola widać bo g a Aglibol a z sierpem na głowie, który ubrany jest tak samo jak towarzysz. Po przeciwnej stronie stoi bogini Belti - Atargatis. Jej głowa niestety się n ie zachowała. Ikonografia J arhibola od I w. n.e. jest dokładnie określona. Bóg zawsze ukazywany jest w pozycji stojącej, z nimbem na głowie, bez brody, głównie w stroju wojskowym i z berłem w prawej ręce. Występowanie w triadzie Bela , po prawej stronie na czelnego boga, wskazuje na wyższość Słońca nad Księżycem. Również posiadanie własnej triady świadczy o wysokiej pozycji w panteonie palmyreńskim, a także szacunk u , jakim był obdarzany przez mieszkańców Palmyry . Artykuł ten przybliża postać boga Słońca - J ar hibola. P rzedstawienie jego postaci przez czas funkcjonowania świątyni prawie w ogóle nie podlegało zmianom. Atrybuty , z jakimi występował , różnią się tylko w jednym przypadku , gdzie Jarhibol ubrany jest w strój wojskowy . Jako ostatni , przy znaku R aka znajduje się Arsu - Mars. Przedstawiono go w stożkowatym hełmie, z tarczą i włócznią, atrybutami świadczącymi o jego wojennym charakterze . Pewna wydaje się tutaj identyfikacja J arhibola i Aglibola, dw óch bóstw prawie zawsze towarzyszących Belowi , co ukazuje znaczenie S łońca i K siężyca w panteonie palmyreńskim. Prawdop odobnie dlatego też w roku 33 n. e. ( Brykczyński 1975, p. 63) powstają pierwsze triady Bela. Triada Bela utworzona była z trzech bogów : Bela , znajdującego się zawsze po środku, J arhibola , ustawionego zawsze po prawej stronie Władcy Niebios i Aglibola , zaw sze ustawionego po jego lewej stronie. Takie p rzedstawienie pokazuje nam w yższość boga Słońca nad Księżycem, gdyż to właśnie po prawej stronie głównego bóstwa znajduje się miejsce honorowe . Wielkiej triadzie towarzyszyć mogły również inne bóstwa, g łównie A rsu lub Belti - Atargatis , co widać na fragmencie kolejnego przedstawienia , pochodzącego z W ielkiej Ś wiątyni Bela. Na rel iefie znajdują się cztery postacie . Pierwsza od strony lewej to bogini Belti - Atargatis. Ubrana jest w długą tunikę, która okryta jest do datkowo płaszczem, na głowie ma k alathos , a w prawej ręce trzyma długie berło. Na prawo od bogini widzimy bóstwo z nimbem wokół głowy. Bez wątpienia jest to przedstawienie J arhibol a . Ubrany jest w typowo rzymski strój wojskowy : tunika z krótkimi rękawami, zbroja, oraz płaszcz spięty na ramieniu. W prawej ręce , podobnie jak bogini, bóg trzyma długie berło. Dalej stoi bóstwo główne, czyli Bel. Ubr any jest niemal identycznie jak J arhibol, z tym wyjątkiem, że na głowie ma k alathos. Obok Bela widać Aglibola. Je go postać nie zachowała się w najlepszym stanie, ale można zauważyć , że ubrany był tak samo jak jego towarzysze, a dzięki fragmentarycznie zachowanemu sierpowi księżyca na ramionach postaci, możemy być pewni, że jest to bóg - Księżyc. Nie wiadomo , czy na rel iefie znajdowały się jeszcze inne bóstwa. W inskrypcji zachowało się tylko jedno imię – „ Aglibol ” , ponieważ reszta uległa zniszczeniu (Łukasiak 1974, p. 11) . J arhibol przedstawiany był również w swojej własnej triadzie, na którą składał się on sam , Aglibo l , umieszczony zawsze z jego prawej strony , i Arsu, zawsze po lewej . W ten sposób utworzona została grupa kosmiczna Słońce - Księżyc - Ziemia (Łukasiak 1974, p. 17) . Wyjątkowo zdarzało się, że dodatkowo pojawiała się również bogini Belti - Atargatis, utożsamian a z planetą Wenus, co przedstawia relief zna leziony w portyku świątyni Bela . Pierwsza postać to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dzięki maczudze trzymanej w prawej ręce, krzaczastej brodzie, a także skórze lwa z Nemei w lewej ręce. Koło niego stoi kobiec a postać w gęsto udrapowanej sukni i płaszczu, ze spiętymi włosami, wokół których znajduje się promienista aureola. Jest to bogini Belti - Atargatis. Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w chiton i himation , a w ręku trzyma liść palmowy. Na głowie ma sie rp księżyca oraz promienisty nimb. Na samym końcu reliefu przedstawiony został J arhibol, który prócz księżyca na głowie , przedstawiony jest identycznie jak jego towarzysz. Po prawej stronie J arhibola powinien stać Arsu, lecz przez to, że rzeźba jest niekom pletna , możemy tak tylko zakładać. Relief ten jest do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazującym postać z rozpostartymi skrzydłami. D o południowego adytonu również prowadz iły ogromne schody, za którymi znajdowały się wejścia do klatek schodowych , prawdopodobnie prowadzących ( podobnie jak w adytonie północnym) na dach. Pomieszczenie główne jest prostokątne, a z boków poprzeczne mury odgradzają klatki schodowe. W odróżnieniu od przeciwnego adytonu, wejście do środka umożliwia znacznie zmniejszon y otwór drzwiowy . Zdobienie również jest znacznie uboższe, na suficie znajduje się tylko rozet a , wpisan a w okrągły medalion umieszczony w kwadratowym polu, dookoła którego znajdują się mniejsze rozetki. Pierwsze informacje i opisy świątyni uzyskano już w XVIII wieku i w początkach XIX, dzięki takim podróżnikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze prace naukowe na terenie świątyni przeprowadzone zostały w 1902 roku przez Otto Puchsteina i w 1917 przez Theodora Wieganda (obydwie misje ogranicz y ły się do studiowania zabytków, znalezionych na terenie budowli). Prawdziwe wykopaliska rozpoczął w latach 1930 - 1932 Henry Seyrig, które następnie przejął i prowadził Robert Amy. Ikonografia Jarhibola w świątyni Bela Identyfikacja bóstw palmyreńskich jest rzeczą dosyć trudną i pracochłonną. Niektóre płaskorzeźby i malowidła zaopatrzone są w inskrypcje dedykacyjne, dzięki czemu łatwo odgadnąć tożsamość bogów, a czkolwiek niektórym pr zedstawieniom niestety brakuje tego elementu. Podczas identyfikacji w ykorzystywane są znane już detale ikonograficzne, lub porównanie z innymi przedstawieniami bóstw. Interesującą postacią w panteonie palmyreńskim, ze względu na swoją dwoistą naturę jest b óg J arhibol . . Jego przedstawienia znane są z wielu starożytnych miast , m.in. Dura Europos, Emesa, Khirbet Wadi Suwan i oczywiście Palmyra. Nin i ejszy artykuł ma za zadanie omówienie przedstawień J arhibola ze świątyni Bela w Palmyrze. Pierwszym z nich jest plafon znajdu jący się w północnym talamosie . Widać na nim siedem bóstw - planet w otoczeniu dwunastu znaków zodiaku. Centralne miejsce zajmuje Bel - Jowisz. Ukazany został jako mężczyzna bez brody, ubrany w drapowany w fałdy himation , na głowie prawdopodobnie znajdował się k alathos ( Brykczyński 1975, p. 57) . J arhibol - Słońce znajduje się przy znaku P anny, z charakterystycznymi promieniami słonecznymi wokół głowy. Przy skorpionie znajduje się Hermes - Merkury, który rozpoznany został dzięki fragmentom skrzydełek przy głowie. Trzeci z kolei (idąc wg wskazówek zegara) jest Malakbel - Saturn, który , zanim został związany z kultem solarnym, uznawany był za bóstwo wegetacji, na co wskazuje trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela ukazano bogini Asta rte - Wenus, która głowę przystrojoną ma welonem. Przy znaku B yka widzimy Aglibola - Księżyc. Zidentyfikować go można dzięki zachowanemu fragmentowi sierpa księżyca. p. 7) . Ostateczne , zadowalające rozwiązane zagadki czy J arhibol był bóstwem słonecznym czy księżycowym nie zostało znalezione. Aczkolwiek , więks zość źródeł podaje J arhibola jako boga słońce. Świątynia Bela Świątynia Bela jest najważniejszym i najciekawszym zabytkiem Palmyry. Wybudowana została w południowo - wschodniej części miasta. Jest to budowla, która mimo drobnych uszkodzeń, przetrwała do n aszych czasów w bardzo dobrym stanie. Wzniesiona została na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, k tóre poświęcono bogu Bolowi (Krzechowicz 1974, p. 53) . Nazwa „Wysokie miejsce” analogią i odnosiło się do wzgórza, na którym w I II w. p. n. e. stało sanktua rium. Zachowana do dnia dzisiejszego świątynia ukończona została przed 6 kwietnia 32 n. e. (za rządów Tyberiusza), o czym świadczy inskrypcja opisująca poświęcenie świątyni właśnie tego dnia (Starcky, Gawlikowski 1985, p. 117) . Przez cały okres swojego fu nkcjonowania , sanktuarium poddano kilku małym przebudowom. Charakterystyczny jest wygląd świątyni, ponieważ składa się z ona dwóch części – wielkiego , prawie kwadratowego (205m x 210m) dziedzińca i wybudowanej po środku celli (ok. 40m x ok. 14 m ). Dziedzin iec otoczony jest portykiem z dwoma rzędami kolumn korynckich (wyjątkiem jest portyk zachodni, w którym znajduje się tylko jeden z podwyższony m rząd em podpór ). Tutaj także znajdowały się ogromne propyleje z trzema przejściami i ośmiokolumnowym portykiem u szczytu schodów wejściowych. Na dziedzińcu zachowały się: ołtarz ofiarny (znajdujący się na północny - zachód od celli) i basen. Wiemy dzięki te mu, że miejsce to wykorzystywano do odbywania rytuałów związanych z oczyszczeniem oraz do składania ofiar. Z dziedzińca do celli można się dostać dzięki schodkowej rampie, znajdującej się przy zachodniej ścianie budynku. Wejście do środka ulokowan o asymetrycznie , na dłuższej ścianie. Powodem tego działania były adyta , znajdujące si ę na krótszych bokach świątyni . Aby wnętrze świątyni było dobrze oświetlone, w dłuższych ścianach umieszczono po cztery duże okna. Do adytonu północnego i południowego prowadziły ogromne schody (w północnym jednak się nie zachowały). Pod schodami północnymi znajdowała się krypta, kt órej podłog ę wyłożon o mniejszymi płytami). Do głównego pomieszczenia adytonu północnego prowadził wielki otwór drzwiowy. We wschodniej części znajdowało się małe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielający klatkę schodową , prowadzącą prawdopodobni e na dach sanktuarium. Na niższym poziomie pomieszczeni a boczn ego przed podniesieniem posadzki, znalezione zostały dwa bloki kamienne, które interpretowane są jako łoże boga Bela (Pietrzykowski 1997) . Plafon głównego pomieszczenia dekorowany jest przedstaw ieniem siedmiu bóstw palmyreńskich, otoczonych przez dwanaście znaków Zodiaku. Nadproże nad przejściem |