KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

Warto poswiecic temu tematowi troche czasu , gdyz laczy sie z historia chrzescijanstwa , wspolczesnego judaizmu i nasza przyszloscia.
Zatem zacznijmy od poczatku od informacji oficjalnych.

MITRA

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Mithra&ei=MWPMTJaxDZi8jAefyODWBw&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=2&ved=0CCUQ7gEwAQ&prev=/search%3Fq%3Dmitra%2Bi%2Bmitryzm%2Bwikipedia%26hl%3Dpl%26lr%3D%26client%3Dfirefox-a%26hs%3DoCw%26sa%3DG%26rls%3Dorg.mozilla:pl:official%26channel%3Ds



inaczej;

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Mitre&ei=MWPMTJaxDZi8jAefyODWBw&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=3&ved=0CC8Q7gEwAg&prev=/search%3Fq%3Dmitra%2Bi%2Bmitryzm%2Bwikipedia%26hl%3Dpl%26lr%3D%26client%3Dfirefox-a%26hs%3DoCw%26sa%3DG%26rls%3Dorg.mozilla:pl:official%26channel%3Ds



i jeszcze cos....


MITRA , TO KOBIETA.



Mala przerwa spowodowana jest w znalezieniu polaczenia religji minoteistycznych ( judaizm , chrzescijanstwo) z ich pierwowzorem Mirtyzm. Ale mirtyzmem bardzo wczesnym nie przerobionym na zaratrustranizm. O dziwo Mitra to nie mezczyzna, Mitra to kobieta , wiele na to wskazuje.W Iranie Mitra jest bardzo starym imieniem zenskim, wcale ich to nie dziwi ze byla to kobieta, posiadaja taka wiedze ( ostatnio wymienialam wiedze z historykami Iranskimi). Poza tym swiatynie wspolczesne poswiecone tej religji na wiezy umieszczona maja piecioramienna gwiazde Wenus,a Wenus jest zenska , jest pierwowzorem aspektu zenskiego.Natomiast aspekt zenski (kazdy embrion w lonie matki przez kilka dni jest wylacznie zenski). Dopiero po kilku dniach z cech zenskich przeksztalcane sa cechy meskie nie zas odwrotnie. Dowodzi to iz Adam nie mogl byc pierwowzorem genetycznym naturalnym dla Ewy. Owszem mogl byc gdy z jego "kosci" DNA sklonowano po wielu trudach kobiete. Ale ta linia genetyczna jest niekompletna i z racji tego "eksprymetu" do dzisiaj istnieje wiele chorob genetycznych przekazywanych tylko w niektorych rodach ( to jest znay fakt w medycynie i genetyce). Czyli cala wiedza, absolutnie calkowita zawarta jest w aspekcie zenskim nie meskim. Aspekt meski posiada czesc wiedzy wydzielonej z zenskiego , oraz wieksza moc( sile dzialania) , ktora to "uzupelnila miejsce", wiedzy zenskiej.
Bardzo ciekawa jest cala symbolika zwiazana z Mitra , ktora od wiekow istnieje wyryta na scianach starych sankktuariow mitryjskich w Europie , ale nie tylko. Mitra to litera M. otoczona gwiezdzistym plaszczem ,glowa jej okolona 12 znakami zodiaku, obok dwie istoty prowadzace ja, oswietlajace jej droge pochodniami.
Mitryjskie sanktuaria zawsze byly pod ziemia w grotach, tam tez w nocy odbywaly sie mistyczne spotkania na ktorych przekazywano wiedze jak dusza ma sie uwolnic z materii i wrocic do domu w gwiazdach.Poniewaz w dalszym ciagu odkodowywania bede pisala o kobiecie noszacej podwojne M.M. ( czyli o Marii Magdalenie , bezposrednio powiazanej z Mitryzmem i Mitra), mosialam zatrzymac sie na odkodowaniu wiedzy na ten temat, bo Barbara Thiering nie robi tego.Byc moze nie posiada informacji zwiazanych z Mitryzmem, a byc moze wylacznie odczytuje tresc ze zwojow , a nie zawsze mozna odkodowac ta tresc bez szerszej wieloaspektowej wiedzy.
Powiem Wam iz jest to bardzo interesujaca praca.Bede kolejno wpisywala moje refleksje. Mysle ze Was to zainteresuje.
Kiara

Postanowilam zamiescic kilka adresow pod ktorymi jest informacja na temat Mitry i mitryzmu.

Mitra ( moim zdaniem postac kobieca) okryta jest wielka tajemnica. Potrzeba wielkiego wyczucia i bystrosci umyslu zeby to zauwazyc jednak coraz wiecej ludzi zaczyna myslec samodzielnie nie zas powielac wzorce myslowe innych, zaczyna odkrywac prawde.
http://www.opoka.org.pl/slownik/ltk/mitra.html
http://okultura.pl/texts/novum/001.php
http://www.arsregia.pl/?m=artykuldruk&id_artykulu=167
http://wiadomosci.onet.pl/1,15,11,47939 ... forum.html

http://www.taraka.pl/index.php?id=mithreum.htm

http://www.geocities.com/judaizm_humanistyczny/boe.htm
Postaram sie uzupelnic i wyjasnic wiecej na temat Mitry oraz wiedzy jaka przekazuje.

Ciekawostki perskie po mitryjskie , wspolne korzenie monoteizmu.


http://www.eioba.pl/a2545/klasyczne_religie_wiata_zaratusztrianizm_zoroastryzm

Narodziny Jezusa , dzien narodzin Mitry.

http://www.ungern.fora.pl/wiedza-i-nauka,8/dokladna-data-urodzin-jezusa,2282.html

Trzeba miec duzo dystansu do tych informacji , mnie zainteresowaly jedynie pewne szczegoly , dlatego ja umiescilam w moim publicznym "notesie".

Kult Mitry według pism wczesnochrześcijańskich

13) Bacchiocchi sugeruje, że mitraizm I i II wieku mógł mieć wpływ na chrześcijan, czego skutkiem było przyjęcie w pierwszej połowie II wieku niedzieli na ich dzień kultu ("Od soboty do niedzieli" W-wa 1985, s. 264). O ile Bacchiocchi tylko 'sugeruje', to polski adwentysta Z. Łyko wręcz stwierdza:

"Kult Mitry wywarł olbrzymi wpływ na obrzędowość chrześcijańską. Najpoważniej uzewnętrzniło się to w kulcie niedzieli, a nawet w jej nazwie jako 'dniu Pańskim'." ("Nauki Pisma Świętego" W-wa 1989, s. 211).

Na początek kilka słów o tej religii perskiej przyniesionej do Rzymu przez legiony.

"Mitra był początkowo poręczycielem wierności i składanych przysiąg. Później stał się zwiastunem i bogiem światła. Przypisywano mu zresztą i szereg innych jeszcze funkcji: był uważany nawet za sędziego umarłych, karzącego nieszczerość i kłamstwo. Najbardziej wszakże jest on znany jako bóg wojny. W tym charakterze poznały go rzymskie legiony przebywające na Wschodzie, i kult jego rozniosły szeroko po ówczesnym świecie. Mitra, bóg światła i wojny, dzięki legioniście rzymskiemu docierał wszędzie, gdzie tylko zjawiały się orły rzymskie, jako legionów towarzysz i obrońca. Mitra znaczy 'ugoda', tak że już w samej nazwie podkreślony jest charakter tego bóstwa. W hymnach Rig-Wedy rola jego jest raczej drugorzędna. Wydaje się, że patronował on wszelkim kontraktom i był mścicielem ich niedotrzymywania. W niektórych traktatach pokojowych nawet poza granicami wzywany jest na poręczyciela. Jest bogiem światła i jasności dnia, co nie znaczy, że był 'bogiem słońca' w sensie semickiego Szamasza. I jeżeli później Rzymianie uważali go za Sol Invincibilis - to jest to już ewolucja dalsza, poza granicami Iranu. Jako bóg wojny sławiony jest przez hymny w Khorta Awesta. Legiony rzymskie uchwyciły głównie ten jego rys i im to zawdzięcza Mitra swą późniejszą popularność. Na pomnikach archeologicznych widzimy go w czapce frygijskiej zabijającego nożem leżącego u jego stóp byka. Ta symbolika jest pełna wyrazu, jeśli się zwróci uwagę, że z wnętrza zabitego zwierzęcia wyszedł świat roślinny i zwierzęcy, tak że Mitra dokonywa ofiary w roli Demiurgosa. Ma to również i odcień soteriologiczny, bo spływającej krwi przypisywano moc oczyszczającą. Stąd tzw. taurobolium, tj. poddawanie inicjowanego w mysteria mithraica ablucji w krwi spływającej z zabitego zwierzęcia. Wszystkie powyższe funkcje: boga przymierza i kontraktu, boga światła i jasności dnia, boga wojny i Demiurgosa, sprawiły, że Mitra, i to pomimo wyraźnej niechęci Zaratustry, przetrwał w religii ludowej, aby w czasach późniejszych rozpocząć swój pochód po Imperium Rzymskim. Jeszcze Julian Apostata (331-363) szukać będzie w mitraizmie przeciwwagi dla wpływów chrześcijańskich i oręża w swej nieubłaganej z nim walce. Późniejsze dzieje religii irańskiej nie odznaczają się już niczym szczególnym" ("Religie Wschodu" Ks. E. Dąbrowski, Poznań-Warszawa-Lublin 1962, s. 206-7).

Pisma wczesnochrześcijańskie wbrew twierdzeniom adwentystów odcinają się od mitraizmu i atakują go za przejmowanie niektórych chrześcijańskich zwyczajów (chodzi o odmianę rzymską mitraizmu, a nie irańską). Synkretyzm religijny w tym czasie dotykał wszystkie religie pogańskie, a więc i mitraizm. Rzymskie odmiany wielu kultów różniły się od pierwotnych ich wierzeń (dziś też np. zachodni ruch Hare Kryszna w dużym stopniu różni się indyjskiego Wisznuizmu). Nieprawdopodobne jest więc aby chrześcijanie korzystali z dorobku "podobnej" w pewnych elementach religii, która istniała też Rzymie, w tym samym czasie.

Oto opinie pisarzy wczesnochrześcijańskich o mitraizmie i Mitrze:

Justyn Męczennik (ur. 100) - "Jezus wziął chleb, dzięki składał i mówił: 'To czyńcie na pamiątkę Moją. To jest Ciało moje' [Łk 22:19-20]. I podobnie wziął kielich, dzięki składał i mówił: 'To jest Krew Moja' [Mt 26:28]. I rozdawał im tylko samym. I to złe demony podrobiły w Mitry misteriach, które według ich podania, właśnie tak się odbywać mają. Otóż przy obrzędach wtajemniczania stawia się chleb i kielich z wodą, a potem wymawia się słowa, które znacie, albo się o nich dowiedzieć możecie" ("Apologia" I:66,3-4).

Wydaje się, że i dalsze słowa o niedzieli są kontynuacją 'polemiki' z mitraizmem, bowiem opisują Eucharystię, o której mowa była i wcześniej:

"W dniu zaś, zwanym Dniem Słońca odbywa się zebranie w jednym miejscu wszystkich razem, i z miast i ze wsi. (...) gdy modlitwa się skończy, przynoszą chleb oraz wino i wodę, a przełożony zanosi modlitwę a także dziękczynienie. (..) Zgromadzenia zaś nasze dlatego odbywają się w Dniu Słońca, ponieważ to pierwszy dzień, w którym Bóg przetworzył ciemności oraz materię i świat uczynił, ponieważ i Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, tego samego dnia zmartwychpowstał" ("Apologia" I:67,3-7).

"A dalej, gdy ci, co sprawują Mitry misteria, powiadają, że Mitra się narodził z kamienia, jako że jaskinią nazywają owo miejsce, gdzie udzielają wtajemniczenia wiernym jego, czy miałbym nie wiedzieć, że to naśladownictwo owego słowa Danielowego: 'Kamień bez pomocy rąk ludzkich odcięto z góry wielkiej' [Dn 2:34]', że to również naśladowanie wyrażenia Izajasza [Iz 33:16], którego zresztą wszystkie słowa naśladować usiłowano? Sztukę swą bowiem wysilili, by zagarnąć dla siebie słowa, dotyczące życia sprawiedliwego" ("Dialog z Żydem Tryfonem" I:70,1).

"Tymczasem Dziecię narodziło się w Betlejem. Ponieważ Józef w owej miejscowości nie znalazł żadnego schroniska, stanął w jaskini, znajdującej się tuż w pobliżu miasteczka. (...) Powtórzyłem więc wyżej wypisany urywek z Izajasza [Iz 33:13-19] i powiedziałem, że to dla tych właśnie słów ci, co sprawują Mitry misteria, za podpuszczeniem diabelskim głoszą, iż wtajemniczenia udzielają w miejscu, które nazywają jaskinią" ("Dialog z Żydem Tryfonem" II:78,5-6).

Jak widzimy, Justyn tu mówi, że niektóre elementy w kulcie Mitry są imitacją Eucharystii czy naśladownictwem epizodów z życia Jezusa. Może i miał też analogicznie na myśli niedzielę, która według tego przekazu mogła być przez mitaristów przejęta od chrześcijan.

Tertulian (ur. 155) w swym piśmie przedstawia imitację chrztu w wykonaniu mitraistów:

"Ale nawet poganie, nie rozumiejąc zupełnie duchowych rzeczywistości, przypisują tę samą moc skuteczną swoim bożkom. Okłamują się jednak bezpłodnymi wodami. Obmycie bowiem jest rytem wprowadzającym w niektóre religie, jak np. Izydy, czy Mitrasa [Mitry]. Nawet samych bogów ustanawiają podczas rytualnych obmyć. (...) uczestnicy zanurzając się w wodzie, odradzają się i odzyskują bezkarność po dokonanych krzywoprzysięstwach. Również nasi przodkowie wodą oczyszczającą udzielali mordercom rozgrzeszenia" ("O chrzcie" 5).

"Powstaje jednak pytanie: pod czyim kierunkiem rodzi się fałszywa interpretacja tych części Pisma św., które przyczyniają się do powstania herezji? Oczywiście, że jest to sprawa diabła. Jemu właśnie zależy na obalaniu prawdy. On nawet boskie sakramenty naśladuje w obrzędach pogańskich. On przecież chrzci tych, którzy wierzą w niego i do niego należą; przyrzeka uwolnienie od grzechów przez chrzest, a nadto, o ile dobrze pamiętam, Mitras [Mitra] na czołach żołnierzy wyciska znak przynależności do siebie. Składa się też u niego ofiarę z chleba; obchodzi się uroczystości zmartwychwstania, a pod mieczem zdobywa się wieniec chwały. Więcej, czy nie posiada najwyższego kapłana, zadawalającego się jednorazowym tylko małżeństwem? Posiada i dziewice a także i swych wstrzemięźliwych" ("Preskrypcja przeciw heretykom" 40).

"opinię mają o nas i słońce uważają za naszego boga. Może nawet do Persów będziemy zaliczeni, chociaż słońca na płótnie wymalowanego nie czcimy, ponieważ je mamy zawsze na jego drodze niebieskiej. (...) Podobnie, jeśli dzień słońca poświęcamy radości, ale z całkiem innego powodu aniżeli ze czci dla słońca" ("Apologetyk" 16:9-11). Inne zapożyczenia mitraistów od chrześcijan Tertulian opisał w swym dziele "O wieńcu".

Orygenes (ur. 185) w swym dziele "Przeciw Celsusowi" oburza się, że chrześcijan przyrównuje się do mitraistów czy innych pogan:

"I tych, którzy 'wierzą bez dowodów' [chrześcijan], przyrównuje [Celsus] do 'żebrzących kapłanów Kybeli i wieszczków, do mitraistów, czcicieli Sabazjosa oraz ludzi wierzących w jakieś widma - Hekadę czy innego demona albo demony. Bo - powiada - przewrotni ludzie wykorzystując ich łatwowierność i głupotę robią z nimi, co chcą, a to samo dzieje się również wśród chrześcijan'. (...) A zastanówmy się, co było korzystniejsze dla ludzi wierzących, wyrwanych z bagna grzechu, w którym się przedtem tarzali: wierzyć 'bez dowodów', ale naprawić swe obyczaje i znaleźć oparcie w zaufaniu nauce o karze za grzechy i nagrodzie za dobre uczynki, czy też odłożyć swoje nawrócenie na słuszną wiarę do czasu, gdy dokładnie wnikną w sens nauki?" (1:9).

"Z kolei, pragnąc popisać się wielką erudycją, Celsus opowiada również o jakichś misteriach perskich: 'Wzmiankę na ten temat, powiada, znajdujemy w naukach perskich, a zwłaszcza w misteriach odprawianych przez Persów ku czci Mitry. Zawierają one symbol dwóch sfer niebieskich - sfery gwiazd stałych i sfery planet, przez które przechodzi dusza. Symbol ten przedstawia się następująco: Jest to drabina zawierająca siedem bram (...) Uważają, że pierwsza brama należy do Kronosa (Saturna) (...) szósta, srebrna, do księżyca, a siódma złota, do słońca, albowiem metale te imitują barwę księżyca i słońca'. (...) Gdybym przytoczył tu [dalsze] słowa Celsusa odnoszące się do tego zagadnienia, postąpiłbym, jak sądzę, bezsensownie i pomieszałbym różne sprawy tak samo jak on, skoro niedorzecznie włącza do oskarżenia Żydów i chrześcijan nie tylko Platona, lecz też perskie misteria Mitry i ich interpretacje. Nie wnikając w to, czy Persowie w swoich misteriach głoszą prawdę, czy też kłamią, zapytam, dlaczego Celsus opowiada właśnie o misteriach Mitry i stara się je objaśnić, zamiast zająć się jakimkolwiek innymi? Przecież Grecy, jak się wydaje, wcale nie cenili wyżej misteriów Mitry aniżeli misteriów eleuzyńskich albo tych, które odprawiano ku czci Hekady na Eginie. Skoro jednak wolał mówić o misteriach barbarzyńskich i o ich wyjaśnieniach, czemu nie ocenił wyżej misteriów egipskich, które znajdują wielu zwolenników, albo misteriów kapadockich odprawianych w mieście Komana ku czci Artemidy, misteriów trackich albo w końcu rzymskich, w których bywają wtajemniczani nawet najznakomitsi senatorowie? Jeżeli nie chciał mówić o nich, bo nie dostarczają one żadnych argumentów przeciw Żydom i chrześcijanom, czemu nie wydawało mu się równie niestosownym opowiadanie o misteriach o perskich?" (6:22).

"O Persach powiedzieliśmy już wyżej, że nie budują świątyń, lecz czczą słońce i stworzenia Boże. Nam tak postępować nie wolno, albowiem nauczono nas nie służyć stworzeniu, lecz Stwórcy" (7:65).

Tak na marginesie czytając słowa Orygenesa mam niekiedy wrażenie, że do poziomu Celsusa zniżają się czasem w swej argumentacji czy to Świadkowie Jehowy, czy sabatarianie. Sumując zaś zarzuty Celsusa współczesny historyk chrześcijaństwa A. G. Hamman napisał:

"Poza ironią Celsus stosuje wobec Objawienia chrześcijańskiego krytykę, którą wsławi się w XIX wieku Dawid Strauss. Nie wykazuje się żadną wiedzą egzegetyczną, nie odróżnia rodzajów literackich Biblii, stosuje prymitywną metodę porównawczą, sprowadzając opisy biblijne do legend pogańskich, do niezręcznie wyłożonych tez platońskich lub zapożyczeń ze wschodnich religii Mitry czy Ozyrysa" ("Życie codzienne pierwszych chrześcijan (95-197)" W-wa 1990, s. 151).

Jak widzimy opinie adwentystów dotyczące pochodzenia niedzieli przypominają zarzuty poganina Celsusa.

W związku też z powyższym adwentysta Z. Łyko powinien uważać, by się nie okazało, że to mitraiści przyjęli od chrześcijan określenie "Dzień Pański" dla swego dnia (niedzieli), bo przecież zawierała je Ap 1:10.

Nadmieńmy jeszcze, że wcześniejsi pisarze chrześcijańscy nie zajmowali się mitraizmem, a to pewnie z powodu tego, że nie był on jeszcze na tyle rozwinięty w Cesarstwie Rzymskim, by być wystarczająco zauważalnym.

Sam Bacchiocchi właściwie tylko prześlizguje się nad późniejszym oficjalnym wprowadzeniem kultu słońca jako najwyższego boga przez cesarza Heliogabala (Elagabala), który sprawował władzę w latach 218-222 (patrz "Tertulian. Czasy - życie - dzieła" dr J. Sajdak, Poznań 1949, s. 3). Jest tak zapewne dlatego, bo lata te nie pasują mu do jego koncepcji wpływu kultu słońca na chrześcijaństwo już na początku II wieku. Ale zacytujmy jego słowa by samemu wyrobić sobie zdanie na ten temat:

"przekonywujące jest to zróżnicowanie między dwoma kultami [słońca]: prywatnym i publicznym. Mitraizm był początkowo kultem prywatnym [Sol Invictus Mithra], chociaż miał wśród swoich zwolenników także sędziów i cesarzy. Sol Invictus Elagabal, z drugiej strony, był kultem powszechnym, ze wspaniałymi świątyniami, a podczas panowania młodego cesarza Elagabala (218-222) stał się oficjalnym kultem całego Imperium" (s. 264).

Jak widzimy, ze zrozumiałych dla nas względów, nasz analityk adwentystyczny poświęcił cesarzowi, który wprowadził oficjalny kult słońca w latach 218-222 tylko jedno zdanie! Wiemy też, że większość pism wczesnochrześcijańskich mówiących o niedzieli, jako dniu kultu chrześcijan, powstało przed tym wprowadzeniem do Rzymu kultu słońca. Jakże więc chrześcijanie mieliby wcześniej przypodobywać się poganom, których kult słońca był nieoficjalny, prywatny, a więc i jeszcze embrionalny, albo nawet rozbity na wielu bogów utożsamianych ze słońcem? Kult ten rozwijał się równolegle do chrześcijaństwa, a nie wewnątrz niego.

O dalszym rozwoju kultu słońca patrz poniżej rozdział "Czy data święta Narodzin Niezwyciężonego Słońca wpłynęła na termin obchodzenia Bożego Narodzenia?". O wielości bogów utożsamianych ze słońcem patrz rozdział poniżej "Słońce i jego kult, a chrześcijanie".

Na koniec, aby pokazać, że nie tylko od chrześcijan poganie adoptowali pewne zwyczaje, ale też i od Żydów, przytoczymy słowa Tertuliana, który pisze, że niektórzy poganie 'sabatyzowali' po swojemu w dzień Saturna (sobota):

"Inni bardziej po ludzku sądzą, że słońce jest bogiem chrześcijan, jako, że jest rzeczą znaną, iż podczas modlitwy zwracamy się na wschód, albo że cieszymy się w dniu słońca. Czy inaczej postępujecie? Czy wielu spośród was uwielbiając niekiedy ciała niebieskie nie porusza wargami o wschodzie słońca? Faktycznie jesteście tymi, którzy do spisu tygodnia przyjęliście słońce, jako podstawę siedmiodniowego tygodnia, a... [przypis: Tekst zepsuty] z samych dni wybraliście jeden, w którym unikacie kąpieli, lub odkładacie ją na wieczór, względnie dbacie o odpoczynek, lub posiłek. Czyniąc to, odstępujecie sami od własnej, a przechodzicie do obcej religii. Żydowskimi bowiem świętami są szabaty i czyste potrawy i żydowski kult świec i posty razem z chlebami przaśnymi, oraz modlitwy nad brzegami rzek. Przecież to wszystko obce jest dla waszych bogów. Dlatego, - że nie odstąpię od obranej drogi - zauważacie podobieństwo wy, którzy zarzucacie nam kult słońca i jego dnia, że nie jesteśmy zbyt daleko od Saturna i waszych szabatów!" ("Do pogan" I:13).

"opinię mają o nas i słońce uważają za naszego boga. Może nawet do Persów będziemy zaliczeni, chociaż słońca na płótnie wymalowanego nie czcimy, ponieważ je mamy zawsze na jego drodze niebieskiej. Ostatecznie podejrzenie to stąd pochodzi, ponieważ jest rzeczą wiadomą, że my modlimy się zwróceni ku wschodowi. Ale i z was wielu nieraz pragnąc pomodlić się do swoich niebian, porusza wargami ku wschodowi słońca. Podobnie, jeśli dzień słońca poświęcamy radości, ale z całkiem innego powodu aniżeli ze czci dla słońca, bo stoimy chyba zaraz za tymi, którzy dzień Saturna na próżnowanie i uczty poświęcają, przy czym naturalnie odstępują od żydowskich zwyczajów, nie znając ich dobrze" ("Apologetyk" 16:9-11).

[Wstecz: strona główna]

   

http://www.piotrandryszczak.pl/niedzie16.html

Mitraizm, mithra
Informacje ogólne

Mitraizm, kultu starożytnych indo-irańskiego boga światła, mithra, wczesnego chrześcijaństwa stał się najbardziej poważny rywal w tajemnicy kultu szybko rozprzestrzeniać się z Syria i Anatolii w całej zachodniej części Morza Śródziemnego i na Galia i Wielkiej Brytanii.

Jej początki cultic pozostaje niejasny.

Chociaż Perski bóg mithra, głównego sojusznika w Ormuzd, dobre życie w późniejszym Zoroastrianizm, jest identyczna z rzymskiego bóstwa, Western kultu mithra miał kilka połączeń z Zoroastrianizm niezależnie od jego nacisk na wieczną walkę między dobrem i złem.

Było siedem klas o wszczęciu postępowania w kultu, który zakończenia nieśmiertelność.

Najważniejszy był rytuał zabijaniu z byka, reenactment z mithra's zabijania byka na kosmiczne stworzenia, które symbolizuje w podboju zła i śmierci.

Astrologia i kultu słońca również odegrały rolę w Mitraizm.

Wprowadzony do Zachodniego w 1 wne przez rzymskich żołnierzy, którzy mieli walczyć przeciwko Partowie, kult pozostał szczególnie popularne wśród wojskowych - boga wcielać soldierly takich wartości, jak zwycięstwo, odwaga i lojalność - kupca i klas.

Kobiety były wyłączone z kultem.

Jeden z najbardziej wpływowych ruchów religijnych w Imperium Rzymskiego w wieku 4, Mitraizm, wraz z innymi nie-chrześcijańskiej sekty, prześladowań poniósł po konwersji Konstantyn i stopniowo zmarł.

Znacząco, mithra narodzin upamiętnione zostało w dniu 25 grudnia.

Uwierzyć
Religijny
Informacja
źródłowy
stronie internetowej
Uwierzyć Religijny Informacja Źródło
Nasze lista 2.300 religijna Przedmioty
E-mail
Tamara M. Green

Bibliografia:


Cumont, Franz, Tajemnice mithra, 2d rev.

ed., trans.

Thomas J. McCormack (1956); Hinnells, JR, wyd., Mithraic Studies 2 vols.

(1975); Laeuchli, Samuel, ed., Mitraizm w Ostia: Tajemnica religii i chrześcijaństwa w starożytnym Port Rzym (1967); Vermaseren, MJ, Mitra: Tajemnica Boga, trans.

przez Therese i Vincent Megaw (1963); Wynne-Tyson, Esme, Mitra (1958; repr. 1985).

Mitraizm
Informacje Katolicki

A pogańskich religii składające się głównie z kultu starożytnych indo-irańskiego boga-Słońca mithra.

Jest wpisane Europa: Azja-moll po Alexander's podboju, szybko się w ciągu całego Imperium Rzymskiego na początku naszej ery, osiągnęła swój zenit w trzecim wieku, i zniknął pod represyjnych regulacji Teodozjusz pod koniec IV wieku.

Późnego badania z Cumont przyniosły go do rangi głównie ze względu na swoje rzekome podobieństwo do chrześcijaństwa.

POCHODZENIE

Pochodzenie kult mithra pochodzi z czasu, że Persowie i Hindusi nadal tworzą jeden osób, dla boga mithra występuje w religii oraz świętych ksiąg obu wyścigach, czyli w Vedas oraz w Avesta.

W Vedic hymnów często jest on wymieniony i jest niemal zawsze w połączeniu z Waruna, ale poza urodziła wystąpienia jego nazwisko, niewiele wiadomo o nim (Rygweda, III, 59).

onjectured (Oldenberg, "Die" Religia des Veda ", Berlin, 1894) mithra, że był wschodzącego słońca, Waruna na słońce, lub mithra, niebo w ciągu dnia, Waruna, niebo w nocy, lub jednej słońce, księżyc innych. mithra W każdym przypadku jest światło słoneczne lub pewnego rodzaju diety, ale w vedic razy niejasne i ogólne wzmianki o nim wydaje się wskazywać, że jego nazwisko było niewiele więcej niż pamięci. W roku Avesta jest o wiele bardziej żywy i orzeczenia bóstwa niż w Indiach pobożności, niemniej jednak, jest on nie tylko do wtórnego Ormuzd, ale nie należą do siedmiu Amshaspands lub uosobieniem cnót, które natychmiast otaczają Ahura; on jest tylko Yazad, popularne demigod lub geniusz. Avesta jednak daje nam swoje stanowisko dopiero po reformacji Zoroastrianin; napisy z Achaemenidae (siódma do czwartego wieku pne) przypisać mu amuch wyższe miejsce, nazywając go natychmiast po Ormuzd i łączące go z bogini Anaitis (anahata ), Którego nazwisko czasami poprzedza własnej. Mithra ma boga światła, Anaitis bogini wody. Niezależnie od Zoroastrianin reformy, mithra zachował swoje miejsce przede wszystkim jako bóstwo w północno-zachodniej części Iranu wyżyna. Po podboju Babilonu Perski kult tego weszła w kontakt z Chaldejczyków i astrologię z krajowymi kultu Marduk. W czasie dwóch priesthoods z mithra i Marduk (magi i chaldaei) coexisted w stolicy i wiele Mitraizm wypożyczony z tego stosunku. zmodyfikowano Mitraizm podróżował dalej północno-zachodnim i stało się Państwo kult Armenia. Jej władcy, pragną roszczenia zejście z królów chwalebnej przeszłości, Mithradates przyjęła ich jako imię królewskie (więc pięciu królów Gruzja, Eupator z Bosfor). Mitraizm następnie wpisuje Azja Mniejsze, zwłaszcza Pontu i Kapadocji. Oto ona weszła w kontakt z Phrygian Attis i kult Cybele z którą przyjęła szereg idei i praktyk, choć pozornie nie brutto obscenities z Phrygian kultu. Phrygian-chaldejski indo-irańskie religii, w którym pozostał dominujący element Iranu, przyszedł, po Alexander's podboju, w kontakcie z zachodnich Świat. Hellenism jednak, a zwłaszcza Grecja sam pozostał zadziwiająco wolne od jej wpływu. Kiedy wreszcie wziął w posiadanie Rzymian Królestwa Pergamum , Zajmowane Azja-moll i dwóch legionów stacjonujących żołnierzy na Eufrat, Mitraizm sukces na Zachodzie została zabezpieczona. Rozpowszechniała się szybko z Bosfor do Atlantyku, z Iliria do Wielkiej Brytanii. Jego apostołami przede wszystkim byli legioniści; tym samym rozprzestrzenianiu pierwszy stacji do granicy z rzymskich armii.

Mitraizm był zdecydowanie żołnierz wyznania: mithra, jego bohater, było zwłaszcza boskość wierności, manliness, i odwagą, stres go określić na dobre stypendium i brotherliness, wykluczenia kobiet, a tajne więź między jej członkami są sugerowane pomysł Mitraizm murarski, że był wśród Roman wojsko.

Jednocześnie Wschodniej niewolników i zagranicznych handlowców utrzymała swoją propagandę w miastach.

Gdy Mędrcy, pochodzących z król Tiridates z Armenia, czczony był w Nero jeden emanację mithra, cesarz chciał być wszczęte w ich tajemnice.

W Mitraizm przeszedł jako Phrygian kult zaczął go do udziału w oficjalne uznanie Phrygian kultu, który miał długie przysługuje w Rzym.

Cesarz Kommodus został publicznie wszczęte.

Jego największym stylu jednak był syn cesarskiej z kapłanka z boga-słońca w Sirmium w Panonii, Waleriana, którzy zgodnie z zeznań Flavius Vopiscus, nigdy nie zapomnieli o jaskini, gdzie jego matka wszczęła go.

W Rzym, założył kolegium kapłanów w słońce i jego monety legendy "Sol, Dominus imperii Romani".

Dioklecjan, Galerius i Licyniusz zbudowany w Carnuntum na Dunaju do świątyni mithra z dedykacją: "Fautori Sui imperii".

Ale z triumfem chrześcijaństwa Mitraizm skierował do nagłego końca.

Zgodnie Julian miał go z innymi pogańskie kulty krótkie ożywienie.

W pogan z Aleksandria lynched Jerzego Arian, biskup miasta, do próby zbudowania kościoła w Mitra jaskini w pobliżu miasta.

Przepisy prawne Teodozjusz I podpisane jego śmierci aresztowania.

Mędrcy zamurowano swoich świętych jaskiń i mithra nie ma męczenników z rywalem męczenników którzy zginęli dla Chrystusa.

NAUKI

Pierwszą zasadą lub najwyższego Boga był według Mitraizm "Infinite Time"; ten był nazywany Aion lub Saeculum, Kronos lub Saturn.

Kronos nie jest to inne niż Zervan, starożytnego Iranu koncepcji, które przetrwały ostry dualizm w Zaratusztra; Zervan był ojcem zarówno Ormuzd i Ahriman i połączone dwoma przeciwieństwami w wyższą jedność i czczony był jeszcze tysiąc lat później przez Manichees .

To uosobieniem czasu, niepojęty, sexless, passionless, była reprezentowana przez ludzi potworem, z głową lwa i węża w zwojach o swoje ciało.

On przeprowadza jeden berło i jak błyskawica suwerenne boga i każdej strony, która odbyła się w kluczowym jako kapitan niebios.

On miał dwie pary skrzydeł do symbolizują szybkość.

Jego ciało było pokryte zodiacal znaków i symboli z sezonów (tj. astrologii chaldejski w połączeniu z Zervanism).

Ten pierwszy miał zasadę nieba i ziemi, który z kolei był ojcem ich syna i równe, Ocean.

Podobnie jak w europejskiej legendy, niebie i Jowisza (Oromasdes) Kronos powiedzie.

Ziemia jest Speñta Armaiti z Persami lub Juno z Westerns, Ocean jest Apam Napat-lub Neptun.

W Perski nazwy nie zostały zapomniane, chociaż Grecki i Roman nie były zwyczajowo wykorzystywane.

Ormuzd i Spenta Armaiti urodziła wiele mniejszym bóstw i herosów: Artagnes (Hercules), Sharevar (Mars), Atar (Vulcan), Anaitis (Cybele), i tak dalej.

Z drugiej strony Pluton nie było, lub Ahriman, również zrodził wladca czasu.

Evil wcielony do armii wzrosła z ciemności do ataku i dethrone Oromasdes.

Zostały one jednak wrzuca się z powrotem do piekła, skąd oni ucieczki, wander ponad powierzchnię ziemi i pościć człowieka.

To jest człowiek, obowiązek kultu czterech prostych elementów, wody i ognia, powietrza i ziemi, które w głównej są przyjaciółmi człowieka.

Siedem planet również były beneficent bóstw.

Dusze ludzi, które były tworzone razem od początku i które w chwili urodzenia miała, ale pochodzą z nieba empyrean do organów przygotowane dla nich, otrzymanych od siedmiu planet swoje pasje i właściwości.

Stąd siedem dni w tygodniu były dedykowane do planet, siedem metali były dla nich sacrum, siedem obrzędy o wszczęciu postępowania została dokonana w celu udoskonalenia Mithraist, i tak dalej.

Jako złe duchy kiedykolwiek leżą w poczekać na hapless człowiek, on potrzebuje przyjaciela i Zbawiciela, którzy są mithra.


cd....

http://mb-soft.com/believe/tphm/mithrais.htm

cd...


Mithra urodził się z matki-rock przez rzekę pod drzewem.

On przyszedł na świat z Czapka frygijska na głowę (stąd jego oznaczenie jako Pileatus, Capped One), a nóż w ręku.

Mówi się, że pasterze śledzili jego urodzenia, ale jak to może być, biorąc nie było ludzi na ziemi, nie da się wytłumaczyć.

Bohater-boga pierwszy do bitwy daje słońce, zwycięża go, korony go promieniami i czyni go swoim znajomym i kolegom wieczne; Tak, słońce staje się w pewnym sensie mithra w podwójnej, czy też jego ojciec, ale Helios Mitra jest jeden Bóg.

Potem następuje walka między mithra i byka, centralny dogmat o Mitraizm.

Ormuzd doprowadziły do dzikiego byka, który wykonywał mithra, pokonaliśmy i przeciągnięty na jego jaskini.

Ta podróż wearisome walczących z byka w kierunku jaskini jest symbolem człowieka na ziemi kłopotów.

Niestety, byk ucieka z jaskini, po czym wysyła Ormuzd kruk z wiadomość do mithra znaleźć i zabić go.

Mithra niechętnie slucha, plunges a jego sztylet do byka, gdyż wraca do jaskini.

Strange do powiedzenia, z ciała umierającego byka wpływy wszystkich zdrowych roślin i ziół, które pokrywają ziemię, z jego szpiku kostnego zboże, z jego krwi winorośli, itp. moc zła wysyła swoje nieczyste stworzeń, aby zapobiec lub te truciznę produkcje, ale na próżno.

Od byka przejść wszystkie przydatne zwierząt, a byka, rezygnację się do śmierci, jest transportowany do sfer niebieskich.

Mężczyzna jest teraz tworzony i poddawane do malign wpływ Ahriman w postaci suszy, deluges i conflagrations, ale jest zapisywany przez mithra.

Wreszcie człowiek ma ugruntowaną pozycję na ziemi i mithra wraca do nieba.

On celebruje ostatnią wieczerzę z Helios i innych jego towarzyszy, jest w jego rydwanie fiery całej oceanu, a teraz w niebie, chroni jego zwolenników.

Do walki między dobrem i złem nadal w niebie między planet i gwiazd, i na ziemi w sercu człowieka.

Mithra jest pośrednikiem (Mesites) między Bogiem i człowiekiem.

Funkcja ta pierwsza wynikły z faktu, że w świetle boga-on ma pływak w górnej połowie drogi między niebem a ziemią.

Podobnie z sun-boga, jego planety miał posiadać centralne miejsce wśród siedmiu planet.

W moralny aspekt jego mediacji między Bogiem i człowiekiem nie może być okazały się starożytnych.

W Mazdean dualists w Mithraists były silnie pochylona w kierunku asceza, wstrzymali się od żywności i bezwzględny Kontynencja wydawało im szlachetne i chwalebne, choć nie obowiązkowe.

Mithra battled one na wszystkie strony przed zanieczyszczeniami, przed wszystkim złem wewnątrz i na zewnątrz.

Oni wierzyli w nieśmiertelność duszy z, grzesznicy po śmierci zostały przeciągnięty off do piekła, tylko przeszedł przez siedem sfer planet, siedem bram poprzez otwarcie na mistyczne słowo Ormuzd, pozostawiając na każdej planecie część ich niższe do ludzkości, jako czysty spirytus, stanął przed Bogiem.

Na koniec w świat mithra będzie descend do innego byka na ziemię, którą będzie ofiara, tłuszczu i mieszanie jej z sacrum wina on uczyni wszystko pić napój nieśmiertelności.

On w ten sposób okazały się Nabarses, czyli "nigdy nie podbił".

Kultu

Nie było siedmiu stopni o wszczęciu postępowania w mithraic tajemnic.

Konsekrowanego jeden (mystes) stał się kolejno Crow (corax), Occult (cryphius), żołnierz (mila), Lew (Leo), Perski (Perses), słoneczna posłaniec (heliodromos), i ojciec (pater).

Na uroczyste okazje one ubrana w Garb stosownie do ich nazwy, i wypowiedział dźwięków lub gestów wykonywanych zgodnie z tym, co oni uosobieniem.

"Niektóre poły ich skrzydeł jak ptaki naśladując dźwięk kruk, inni szumi jak lwy", mówi Pseudo-Augustyn (Quaest. Vet. N. Test. W Polsce, XXXIV, 2214).

Crows, occults i żołnierzy tworzących niższe zamówień, rodzaj katechumenów, lwy i te dopuszczone do innych stopni były uczestników tajemnic.

Ojcowie prowadzone kultu.

ników rodów, rodzaj papieża, którzy zawsze żyli w Rzym, był nazywany "Pater Patrum" lub Pater Patratus. "Członkowie poniżej stopnia pater wezwał jednego innego" brata ", społecznych i wyróżnienia zostały zapomniane w jedności Mithraic . Uroczystości o wszczęciu postępowania dla każdego stopnia muszą być zaplanowane, ale są one znane tylko niejasno - lustrations i bathings, marki z czerwono-gorący metal, namaszczenie z miodem, i inni. Święty posiłek był obchodzony chleba i soku dla haoma które na Zachodzie został zastąpiony wina. posiłek miał dać uczestnikom super-mocy naturalnych. Mithraists czczony w jaskiniach, z których duża liczba zostały znalezione. pięciu w Ostia, lecz były one małe i być może posiadają co najwyżej 200 osób. W apsyda z jaskini stanął kamień reprezentacji mithra zabijaniu byka, fragment rzeźby zwykle mediocre zasług artystycznych i zawsze się po tej samej Pergamean modelu. świetle zwykle spadł poprzez otwory w górę, jak jaskinie były w pobliżu powierzchni ziemi. hideous MONSTROSITY reprezentujących Kronos był również podana. pożaru był stale spalanie w sanktuarium. Trzy razy dziennie modlitwa była oferowana słońce w kierunku na wschód, południe, zachód lub w zależności od godziny . Niedziela była przechowywana w świętym zaszczyt mithra i szesnastego dnia każdego miesiąca był święty do niego jako mediatora. 25 grudnia zaobserwowano w jego urodziny, natalis invicti, odrodzenie-zimowym słońcu, unconquered przez rygorów narzucanych z sezonu. Mithraic społeczności nie tylko społeczności religijnych; była społecznych i prawnych z jego ciała decemprimi, magistri, curatores, defensores i Patroni. społeczności nie dopuszcza kobiet jako członkowie. Kobiety mogą konsoli poprzez formowanie associtions do kultu Anaitis - Cybele, ale czy były one związane z Mitraizm wydaje się wątpliwe. Rozpusty nr dowodu lub obscenicznych praktykach, tak często związane z ezoteryczne kulty pogańskie, nigdy nie został ustalony przed Mitraizm, jak i ile można to stwierdzić, czy raczej conjectured go miał podnośnikowo i ożywczy wpływ na jego naśladowców. Z uwagi na szansę Tertuliana (De Praescriptione, XL) będziemy gromadzić, że ich "Pater Patrum" była tylko raz się ożenił, i że miał swój Mitraizm virgines i continentes, takie przynajmniej wydaje najlepszą interpretację przejazd. Jeśli jednak, Dieterich's Mitra w liturgii jest naprawdę liturgii tej sekty, jak on ably twierdzi, jego liturgii tylko strajk może nam jako mieszanina bombast i szarlatanerią, w którym mystes musi posiadać jego strony, i szumi w najwyższym stopniu jego moc aż zostanie wyczerpana, whistle, smack jego wargi i wymawia barbarzyńskie aglomeracji sylab w różnych mistycznych znaków na niebie konstelacje i są odsłonięty do niego.

ODNIESIENIU DO CHRISTIANITY

A podobieństwo między mithra Chrystusa i uderzył nawet wczesnych obserwatorów, takich jak Justyn, Tertulian, i innych Ojców, aw ostatnim czasie został wezwany do udowodnienia, że chrześcijaństwo jest jednak dostosowanie Mitraizm, lub co najwyżej w wynikach tych samych pomysłów i religijnych aspiracji (np. Robertson, "Pagan Christs", 1903).

W związku z tym błędne i unscientific procedury, która nie jest zatwierdzona przez organ największych żyjących na Mitraizm, następujące okoliczności muszą zostać przyspieszone.

(1) Nasza wiedza w zakresie Mitraizm jest bardzo niepełne; około 600 krótkie napisy, głównie dedicatory, około 300 często fragmentaryczne, exiguous, niemal identyczne pomniki, kilka casual odniesienia w Ojcowie lub Acta martyrum, a także krótki polemiką wobec których Mitraizm Ormiański w Eznig prawdopodobnie około 450 kopiowane z Theodore of Mopsuestia (zm. 428) którzy mieszkali przy Mitraizm był prawie do przeszłości - są to tylko nasze źródła, chyba że zawierają Avesta, w której jest rzeczywiście mithra wymienione, ale które nie może należy do organu Roman Mitraizm z których chrześcijaństwo jest porównywane.

Nasza wiedza jest głównie genialnego domysłów pracy; z rzeczywistym pracy Mitraizm wewnętrznej i poczucia, w którym był on rozumiany przez tych, którzy go profesów na nadejście chrześcijaństwa, nic nie wiemy.

(2) Niektóre istnieją oczywiste podobieństwa, ale w wielu szczegółach jest całkiem prawdopodobne, że został Mitraizm kredytobiorcy z chrześcijaństwem.

Tertulian około 200 może powiedzieć: "hesterni sumus et omnia vestra implevimus" ( "jesteśmy, ale wczoraj, ale cały świat jest pełen nas").

Nie jest to nienaturalne, aby podejrzewać, że religia, która napełniła cały świat, powinny zostać skopiowane przynajmniej w niektórych szczegółów przez inną religię, która była bardzo popularna w trzecim wieku.

Ponadto wskazał resemblances są powierzchowne i zewnętrznych.

Podobieństwo w słowa i nazwy ma nic, jest poczucie, że sprawy.

Podczas tych wiekach chrześcijaństwa było coining własnej technicznego punktu widzenia, i oczywiście miało nazwiska, terminy i wyrażenia obecnych w tym dniu i tak nie Mitraizm.

Ale na identycznych warunkach każdy system myśli własnych myśli.

Mithra nazywany jest mediatorem i tak jest Chrystus, ale mithra początkowo tylko w sensie astronomicznym lub cosmogonic; Chrystus, będąc Bogiem i człowiekiem, jest z natury Pośrednika między Bogiem i człowiekiem.

I tak w podobnych przypadkach.

Mitraizm miał Eucharystii, ale pomysł na bankiet święty jest tak stary, jak i ludzkiego istnieją w każdym wieku i wśród wszystkich narodów.

Mithra zapisane na świat poprzez poświęcenie byka; Chrystusa poprzez poświęcenie Siebie.

To nie jest możliwe wyobrazić bardziej radykalny niż różnica między mithra taurochtonos i ukrzyżowanego Chrystusa.

Chrystus urodził się z Dziewicy, nie ma nic do udowodnienia, że był taki sam uwierzył w mithra ur. ze skały.

Chrystus urodził się w jaskini; Mithraists i czczony w jaskini, ale mithra urodził się pod drzewem w pobliżu rzeki.

Tak jak zostały wykonane w obecności adoring pasterzy, ale ich istnienie na rzeźby nie została udowodniona, i biorąc pod uwagę, że człowiek jeszcze nie pojawił się, że jest to anachronizm, aby podejrzewać ich obecności.

(3) Chrystus był historycznych personage, niedawno urodzony w dobrze znanym mieście Judei, i ukrzyżowany jako rzymskiego gubernatora, którego nazwa wyobrażał w oficjalnych listach zwykłych.

Mithra był abstrakcji, personifikacja nie nawet słońce, ale w świetle dziennym diffused; Jego wcielenie, jeżeli takie może być nazywany, miał się stało przed stworzenie rodzaju ludzkiego, przed całą historię.

W małych Mithraic zgromadzenia były jak Masonic składanych przez kilka, a tylko dla mężczyzn, a nawet te w większości z jednej klasy, wojskowych; religii wyklucza, że połowa ludzkości nie ma żadnego porównania do religii Chrystusa.

Mitraizm był wszystkim kompleksowe i tolerancyjna wobec każdego innego kultu, Pater Patrum sam był dużą biegłość w wielu innych religii, chrześcijaństwo było istotne wyłączności, potępiając wszelkie inne wyznania w świat, samodzielnie i wyjątkowe w swoim majestacie.

Publikacja informacji w formie pisemnej przez JP Arendzen.

Przepisywane przez Johna Looby.

W Encyklopedii Katolickiej, Tom X. wydania 1911.

New York: Robert Appleton Company.

NIHIL OBSTAT, 1 października 1911.

Remy Lafort, STD, cenzor.

Imprimatur. + John Murphy Farley, Archbishop of New York

Bibliografia

CUMONT, "zauważa, sur un świątyni Mithraique d'Ostie" (Ghent, 1891); Tamże, "Textes et Zabytków dane relat. Aux Mysteres de mithra" (2 vols., Bruksela, 1896-1899); Tamże, "Les Mysteres de Mithra "(2nd., Paryż, 1902), tr.

McCormack (Londyn, 1903); Tamże, "Religie Wschodni dans le Romain Paganisme" (Paryż, 1906); Martindale, "religia mithra" w "Miesiąc" (1908, październik, listopad, grudzień); IDEM , "Religia mithra" w "Wykłady na Hist. Religii", II (WST, Londyn, 1910); koper, "Roman do społeczeństwa z Nero M. Aureliusz" (Londyn, 1904); St-Clair - Tisdall, "Mythic Christs i Prawda"; Dieterich, Eine Mithrasliturgie (Lipsk, 1903); Ramsay, "Grecki Kościół od początku i Pagan Ritual" (Edynburg, 1898-9); BLOTZER, "Das hedn. Mysterienwesen und die Hellenisierung des Christenthums "w" Stimmen aus Maria-Laach "(1906-7); Sierpień," Mithraicisme et Christianisme "w" Revue pratique d'Apologétique "(pris, 1906-7); WEILAND" Anklange der Christl. Tauflehre jeden umiera Mithraischen Mystagogie "(Monachium, 1907); Gasquet," Essai sur le culte et les mysteres de mithra "(Paryż, 1890.

Ta prezentacja tematu w oryginalnym języku angielskim

Wyślij e-mail pytanie lub komentarz do nas: E-mail

Głównym BELIEVE stronie internetowej (i tematy do indeksu) jest
http://mb-soft.com/believe/belieplm.html




http://mb-soft.com/believe/tphm/mithrais.htm

Mitraizm - siedmiostopniowa drabina do Empireum


Hierarchia mitrejska była siedmiostopniowa. Geneza tej drogi ginie w dalekiej przeszłości sięgając nawet szamanizmu i jest powszechna dla organizacji inicjacyjnych z różnych zakątków świata. Siódemka ma zresztą głębokie znaczenie uniwersalne dla wszystkich kultur, obrazuje pełnie. Siedem szczebli wtajemniczenia pozostaje w relacji do Siedmiu Sfer starożytnej kosmologii i astrologii1.
Każdemu stopniowi patronowała odpowiednia planeta. Świadczy o tym nie tylko ikonografia, ale i zachowane relacje. Celsus, pogański adwersarz chrześcijaństwa przekazuje informacje o misteriach perskiego boga Mithry, których znakiem jest litera X, symbol przecięcia się ekliptyki z równikiem niebieskim, a ich istotą jest wędrówka po drabinie siedmiu stref planetarnych i dotarcie do ósmej, ostatniej bramy.
O tym, jakie były kolejne stopnie wtajemniczenia w inicjacje mitrejskie dowiadujemy się od św. Hieronima z jego listu do Lety. „Przed paru laty” pisze on „wasz powinowaty Grakchus (...) zniszczył jaskinię Mitry i wszystkie jego potworne podobizny, którymi dają się wtajemniczyć; Kruk (Corvus), Skryty (Cyphrus), Żołnierz (Miles), Lew (Leo), Pers (Persa), Biegacz Słoneczny (Heliodromus) i Ojciec (Pater)”2
Odpowiednie stopnie inicjacji odpowiadały następującym planetom i bogom; Kruk (Corax) Merkuremu, Narzeczona (Nymphus) Wenus, Żołnierz (Miles) Marsowi, Lew (Leo) Jowiszowi, Pers (Perses) Księżycowi, Posłaniec Słońca (Heliodromus) Słońcu i wreszcie Ojciec (Pater) Saturnowi.
Niestety, nie potrafimy dziś odtworzyć dokładnie wszystkich obrzędów na kolejne stopnie wtajemniczenia. W wielu wypadkach, wobec braku jakichkolwiek źródeł pisanych pozostają jedynie domysły oparte na enigmatycznych symbolach sakralnej sztuki mitrejskiej. Nieznane są teksty, śpiewanych czy recytowane podczas ceremoniałów i świąt modlitw. Wiadomo, że uczestnicy misteriów, którymi mogli być tylko mężczyźni przechodzili, jak już było wspomniane przez siedem poziomów wtajemniczenia. Przejściu z jednego na drugi towarzyszył specjalny ceremoniał. Kandydaci musieli podjąć się szeregu prób i poddać się ablucjom oczyszczającym, rodzajowi chrztu uwalniającego od grzechów. Dokonywano go zazwyczaj za pomocą wody, o czym świadczą liczne w świątyniach mitrejskich fontanny, sadzawki, czy strumienie. Natomiast, przy dopuszczeniu do wtajemniczenia na poziom Lwa czy Persa, oczyszczenia dokonywano polewając ręce i język miodem3. Ciekawy ceremoniał stosowano przy inicjacji na żołnierza. Do kandydata zbliżano zawieszony na mieczu wieniec, ten zaś odsuwał go mówiąc, że jego jedyną ozdobą jest Mitra. Odtąd nigdy nie nosił już wieńca, oraz odmawiał jego zakładania nawet podczas ważnych uroczystości, jak na przykład przyjmowania odznaczeń wojskowych, mówiąc; „on należy do mojego boga”, bądź „Mitra jest moją prawdziwą koroną”.4 Poza tym wiele inicjacji, jak zresztą świadczą zachowane gdzieniegdzie freski dotyczy prób odwagi i wytrzymałości na ból.
Najwyższym stopniem wtajemniczenia był Ojciec, który przewodniczył obrzędom. Podczas nabożeństwa poświęcał chleb i wodę zmieszaną z winem i spożywał go, podczas wspólnego posiłku wraz z innymi wtajemniczonymi.
Miraizm wystawiony był przez to na wrogość chrześcijan dostrzegających zbieżność jego doktryny i obrzędów z własnymi. Tertulian, którego ojciec był wtajemniczony w misteria mitrejskie nazywa je nawet „diabelska parodią eucharystii”. Obrzęd ten kojarzący się rzeczywiście z chrześcijańską eucharystią budzi do dziś kontrowersje.
Dopiero przejście trzech pierwszych stopni wtajemniczenia, do których przystępować mogły nawet dzieci dawało przywilej uczestnictwa w misteriach. Zaś wszyscy niżsi stopniem wyznawcy, podobnie jak katechumeni chrześcijańscy mieli prawo przebywać w tym czasie, tylko w przedsionku prowadzącym do kaplicy właściwej.
Polski badacz Tadeusz Zieliński5 analizując siedmiostopniową symbolikę misteriów mitrejskich skojarzył katolicki rejestr grzechów głównych z pewnym wierszem Horacego. Jak wiadomo grzechów jest siedem, jeśli w ich łacińskim brzmieniu przeczyta się kolejno po pierwszej literze każdego z nich otrzymamy wyraz SALIGIA. Bowiem pycha to Superbia, łakomstwo Avaritia, lubieżność Luxuria, gniew Ira, obżarstwo Gula, zazdrość Invidia, lenistwo Acedia. Daje to razem właśnie ‘Saligia’, słowo nic nie znaczące, acz łatwe do zapamiętania. Powszechnie uważało się, iż ten mnemotechniczny trik pochodzi z Sentencji Piotra Lombardczyka, największego teologa XII wieku. Ma więc stosunkowo późny, chrześcijański rodowód. Ojcom kościoła przyświecała tu jednak reguła: ”Cokolwiek, kiedykolwiek, przez kogokolwiek dobrze było powiedziane, należy do nas chrześcijan” 6 Dlaczego więc i w kwestiach etyki chrześcijaństwo nie miałoby się inspirować antykiem, skoro jak wiadomo św. Ambroży zaczerpnął naukę o czterech cnotach kardynalnych poprzez Cycerona z etyki stoickiej, a pośrednio z psychologii Platona?
Takie pytanie zadał sobie Zieliński wobec nauki o siedmiu grzechach kardynalnych, czy aby i one nie mają, łącznie nawet z ich mnemotechniczną kolejnością źródeł antycznych? Natknął się bowiem na pewien wiersz Horacego z pierwszego listu,7 w którym przeplatają się one, w strofach poematu w tej samej kolejności.
A więc nauka o siedmiu grzechach jest, nie tylko starsza niż chrześcijaństwo, ale i sam Chrystus. Zieliński kojarzy je z astrologią na podstawie pewnego komentarza Serwiusza (IV w.) do Eneidy Wergiliusza. Jak już wiemy stref planetarnych jest w niej siedem co budzi skojarzenia właśnie z liczbą owych grzechów. Komentarz Serwiusza to potwierdza: „Filozofowie zaś uczą, co zstępująca dusza w każdej sferze traci. W związku z tym także i astronomowie utrzymują, że nasze ciało i nasza dusza są podwładne każdemu z bóstw planetarnych, tak że dusze przy swoim zstąpieniu niosą ze sobą lenistwo Saturna, gniewliwość Marsa, lubieżność Wenery, chciwość Merkurego i władczość Jowisza. Te wpływy mącą duszą i pozbawiają ją zdolności przejawiania własnej siły i zdrowotności” 8
Jak widać jednak, brakuje dwóch pozostałych grzechów i odpowiadających im planet. Chodzi tu o ‘światła’ (‘phota’), czyli o Słońce i Księżyc, odróżniane od planet właściwych. Im brakuje obżarstwa i zazdrości. Zieliński wysuwa tu hipotezę, iż obżarstwo można przypisać Słońcu, z racji jego „wszechpożerającej siły żaru”, a żółty Księżyc łączy się
z podwładną mu duszą „oblaną żółcią zazdrości”.9 Tak więc każdej planecie przypisana byłaby pewna słabość, zła skłonność, z którą inicjowany musiał się zmierzyć i ją pokonać.
Co oznaczała cała ta enigmatyczna symbolika, czerpiąca z tak wielu mitologii? Jaki był sens inicjacji i przechodzenia przez kolejne stopnie wtajemniczeń? A
by odpowiedzieć sobie na te pytania, należy, z braku bezpośrednich przekazów (tekstów liturgiczncych) odwołać się do analogicznego (by nie powiedzieć identycznego) modelu kosmosu u gnostyków, a także poglądów na wędrówkę dusz wyrażonych w dialogach Platona i spekulacjach neoplatoników. Jak się okaże, te modele i mity z powodzeniem tworzą spójny i jak wszystko wskazuje bliski rzeczywistości obraz sensu inicjacji w te synkretyczne misteria.
Jak była o tym mowa, w poprzednim rozdziale gnostycki model świata był więzieniem w którym przyszło żyć, ludziom – upadłym bogom, którzy zapomnieli o swej boskości.
Platon w siódmej księdze Państwa przedstawia Glaukonowi następującą wizję; „Wyobraź sobie ludzi siedzących w podziemnym przestworzu, w jakiejś jaskini, z wejściem otwartym dla światła i długą ścieżką przebiegającą przez całą długość groty”10. Dalej objaśnia, iż obraz ten jest metaforą ludzkiej kondycji w fizycznym świecie, który jest jedynie niedoskonałym odbiciem świata idei.
Z kolei neoplatonik Porfiriusz w „Grocie nimf”, dziele komentującym pewien ustęp z „Odysei” stwierdza, iż starożytni widzieli w jaskiniach „obraz kosmosu”, „symbol wszechświata zrodzonego z materii”11. Były więc symbolami kosmosu rozumianego jako świat zmysłowy za sprawą swych właściwości. Są one bowiem; „ciemne, skalne i wilgotne”12. Te cechy są antytezą świata umysłowego, a ściślej świata jaźni, który zawsze kojarzony był ze światłem, bezcielesnością i nieuchwytnością.
Dalej pisze on, że Persowie (mitraiści?) nazywali 'jaskiniami' miejsca wtajemniczeń, gdzie objaśniali zstępującą i wstępującą drogę dusz. Zaratustra miał poświęcić jedną z jaskiń Mitrze, a przedmioty w niej ułożone symbolizowały elementy i sfery kosmosu13.
Co jest również bardzo istotne, sam Mithra przedstawiany był często na reliefach jako ten, co narodził się ze skały, lub kosmicznego jaja. Być może jednak, jak na to wskazuje powyższy kontekst i na co zwraca uwagę prof. Ulansey14 nie chodzi tu o fizyczne narodziny, czy w ogóle o narodziny, ale raczej o przekroczenie barier kosmosu. Przedstawienia bowiem zwracają uwagę na fakt bycia Mithry poza sferyczną skałą/jajem. W tym wypadku, o ile mitrejska jaskinia jest kosmosem widzianym od wewnątrz, sferyczna skała z której wynurza się Mithra byłaby jego przedstawieniem od zewnątrz. Taką interpretację potwierdza to, że wokół owej „skały” owija się często wąż będący znanym orfickim i gnostyckim wyobrażeniem kosmosu otoczonego przez Lewiatana. W takim wypadku chodziłoby więc nie o narodziny Mithry ze skały lecz, co najwyżej o jego „ponowne narodziny”, jako inicjowanego. O wejście w sferę hiperkosmii, po przekroczeniu bariery kosmosu (skałą = materia). Co więcej Mithra dokonuje owego aktu samodzielnie, o czym świadczy łopata w jego ręku (w drugiej ręce trzyma zazwyczaj nóż).
Mitrejska grota (lub podziemna świątynia) była więc miejscem początku, inicjacji to w niej świętowano 25 grudnia jako dies natalis sol invicti, narodziny boga Mitry ze skały. Samo słowo „inicjacja” wywodzi się od łacińskiego initium – początek, stąd bierze się słowo inicjować czyli zapoczątkować. „In ire” oznacza również wchodzić i wiąże się z Janusem, bogiem opiekuńczym początku. Staje się więc jasna geneza słowa Janua (od nich januarius – styczeń, a więc miesiąc inaugurujący początek roku, oraz drogi wstępującej Słońca po ekliptyce) - wejściowe wrota, w tym wypadku wrota północne, otwierające przestrzeń inicjacji stanowiącej most łączący niebiosa z ziemią.
Wrota te Porfiriusz umieszcza w znaku Koziorożca: „Rzymianie świętują saturnalia, kiedy Słońce jest w sferze Koziorożca...w tym festiwalu niewolnicy odgrywają role ludzi wolnych... Takie święta ukazują zamiar ich twórcy, że mianowicie ci, którzy stali się niewolnikami, za przyczyną bramy nieba są teraz wyzwoleni przez święto Kronosa (to jest Koziorożca) jako powstali z martwych i mając nowe narodzenie. Ścieżka biorąca swój początek u Koziorożca jest drogą zstępowania. Dalej, jako że bramę nazywają Janua to miesiąc otwierający zwą januarius, kiedy to słońce powraca do Koziorożca, czyli ku wschodowi i powoli podnosi się ku północy”15.
Saturn jest patronem dusz zstępujących jako że sam wedle mitu niesiony namiętnością seksualną zstąpił z nieba za co został ukarany kastracją. Tu warto wspomnieć, że dusze zstępujące na Ziemię przejmowały w zależności od czasu narodzin tendencje stref planetarnych i znaków zodiaku im patronujących. Tak tłumaczono cechy charakterologiczne, co zresztą przetrwało w modnej do dziś astrologii.
W tym wypadku miejsca przecięcia się zodiaku z ekliptyką, a więc punkty przesilenia słonecznego letniego i zimowego wyznaczały kosmiczne wrota. Północne wejście było do zstępowania dusz ku Ziemi, zaś południowe dla wstępowania ich w sferę gwiezdną, aż wreszcie hyperkosmiczną – Empireum.
Wedle Homera jednak; „Tego wejścia ludzie przekroczyć nie mogą, należy ono bowiem do Nieśmiertelnych”16. Czyżby więc, wyznawca Mithry dochodząc do ostatniego stopnia wtajemniczenia stawał się „nieśmiertelnym” w sensie duchowym, a więc równy bogom? Jest to wielce prawdopodobne, gdyż, jak już zostało wspomniane przez Celsusa celem tych misteriów była wędrówka przez siedem sfer planetarnych ku górze, czyli ku wyzwoleniu z „planetarnych” uwarunkowań, żądz i skłonności niższego ja.
Jako żywo przypomina to gnostycką koncepcję sferycznego świata materii stworzonego przez Demiurga i strzeżonego przez jego archontów (Eony), strażników poszczególnych bram.
Porfiriusz konkluduje; „Powiązanie Raka i Koziorożca z dwoma „wejściami” pochodzi z czasów teologów, podczas gdy Platon mówi o dwóch „otworach”, Numeniusz i Kroniusz twierdzą, że brama Raka jest tą, przez którą zstąpili, zaś wstąpili bramą Koziorożca. należy zauważyć, że Rak jest w kierunku północnym, to jest właściwym dla zstępowania, a Koziorożec sytuuje się w kierunku południowym, to jest stosownym dla wstępowania. Północne sfery należą do dusz zstępujących ku narodzeniu i północne wejście do jaskini jest ową „ścieżką zstępowania”. Południowe sfery należą nie do bogów, ale, ściślej, do tych, którzy wstępują do nich”17.
Wygląda więc na to, że dusza dopiero przekroczywszy ostatnią barierę wkracza w świat bogów.
Zanim jednak do tego dojdzie musi stanąć twarzą w twarz z ostatnim, tajemniczym i przerażającym bóstwem.

(fragment książki)
Autor: Pendragon o 07:13


http://nowyeon.blogspot.com/2009/11/mitraizm-siedmiostopniowa-drabina-do.html

Powinniśmy wiedzieć,że PODZIEMNA GROTA .... TO SYMBOL ASPEKTU ŻEŃSKIEGO.

GÓRA JEJ SZCZYT.. TO SYMBOL ASPEKTU MĘSKIEGO.

A,  zatem nie wszystko jest w sposób prawdziwy przekazywany na temat dawnych wierzeń  i mistyki.




https://zakon-sufi.blogspot.com/2016/01/manicheizm-gnoza-i-swiat-ciemnosci.html