KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

Czasami z czegos korzystam co jest malo znanom ciekawostkom.

Armia egipska.

http://www.egiptologia.fora.pl/historia-egiptu,7/temat-przeniesiony-z-nethit-uzbrojenie,30.html

Forum o Egipcie.

http://www.egiptologia.fora.pl/historia-egiptu,7/temat-przeniesiony-z-nethit-uzbrojenie,30.html

Elefantina.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Elefantyna

http://turystyka.gazeta.pl/Turystyka/1,81947,2932078.html


http://jadwigasz.wordpress.com/2009/06/page/2/

http://www.zgapa.pl/zgapedia/Wyspa_Kitchenera.html


http://www.zgapa.pl/zgapedia/Elefantyna.html

http://www.classic-divers.pl/asuan.htm

http://www.abcegipt.pl/pokaz/asuan.html


http://www.egiptwczasy.com/o-egipcie/ciekawe-artykuly.html

http://harry-xyz-5702.bloog.pl/kat,0,page,2,index.html?ticaid=6b49e

http://wapedia.mobi/pl/Papirusy_z_Elefantyny

http://wapedia.mobi/pl/Elefantyna

http://harry-xyz-5702.bloog.pl/id,3374343,title,Odwiedz-Elefantyne-warto,index.html

http://www.ruszamywswiat.fora.pl/egipt,55/egipt-cz-1,159-135.html

http://www.firmy24.lubin.pl/kraj-pl-show-Elefantyna

http://www.google.pl/search?q=kalendarz+elefantynski&hl=pl&lr=&client=firefox-a&hs=sLW&rls=org.mozilla:pl:official&channel=s&ei=HGPqTM7REd3NjAez84mGAw&start=10&sa=N

Staro?ytne miasto pod piaskami Gizy    


P?askowy? Gizy i dawny Kair poprzecinane s? sieci? podziemnych korytarzy, szybĂłw, naturalnych jaski?, jezior i komĂłr zawieraj?cych zadziwiaj?ce artefakty, lecz w?adze Egiptu wzbraniaj? si? przed ujawnieniem tych faktĂłw.


ZAGINIONA HISTORIA PIRAMID

Aby w pe?ni zrozumie? sekretne informacje zawarte w Biblii, nale?y pozna? zasi?g systemu podziemnych tuneli i towarzysz?cego im uk?adu komĂłr istniej?cych pod P?askowy?em Gizy, poniewa? to w?a?nie tam rozwin??y si? g?Ăłwne elementy nauk szkĂł? tajemnic. To, co dzia?o si? tysi?ce lat temu pod piaskami, nie ma ?adnego odzwierciedlenia w obecnych podr?cznikach historii, co potwierdzaj? dokonane w ostatnim osiemdziesi?cioleciu odkrycia.

Rejon oazy Fajum po?o?ony w odleg?o?ci zaledwie kilku kilometrĂłw od granicy pierwszego nomu ze stolic? Memfis stanowi przedmiot niezwyk?ego zainteresowania. To w?a?nie w tej poro?ni?tej bujn? ro?linno?ci? ?yznej dolinie faraonowie, ktĂłrzy przypisywali sobie tytu? “mistrzĂłw krĂłlewskich ?owĂłw” ?owili ryby i polowali z pomoc? bumerangĂłw. Jezioro Moeris, wzd?u? ktĂłrego brzegĂłw rozci?ga?a si? niegdy? Oaza Fajum, by?o wĂłwczas s?ynnym Labiryntem, o ktĂłrym Herodot napisa?: “wed?ug mnie niesko?czony cud”. Labirynt zawiera? 1500 pomieszcze? i tak? sam? liczb? podziemnych komĂłr, do ktĂłrych temu greckiemu historykowi nie pozwolono zajrze?. Wed?ug kap?anĂłw Labiryntu “korytarze by?y myl?ce i skomplikowane”, zaplanowane tak, by zapewni? bezpiecze?stwo licznym zwojom, ktĂłre, jak twierdz?, przechowywano w podziemnych pomieszczeniach. Ten ogromny kompleks wywar? ogromne wra?enie na Herodocie, ktĂłry wyra?a? si? o tej konstrukcji z podziwem:

Widzia?em tam dwana?cie pa?acĂłw regularnie rozmieszczonych, ktĂłre by?y ze sob? po??czone tarasami rozmieszczonymi wokĂł? dwunastu sal. Trudno uwierzy?, ?e s? one dzie?em r?k ludzkich. ?ciany pokryte s? rze?bionymi figurami, a ka?dy dziedziniec jest wykonany z bia?ego marmuru i otoczony kolumnad?. W pobli?u naro?nika, gdzie ko?czy si? labirynt, znajduje si? piramida o wysoko?ci 74 metrĂłw przyozdobiona wielkimi figurami zwierz?t oraz podziemne przej?cie, przez ktĂłrem mo?na do niej wej??. O?wiadczono mi, ?e podziemne komory i przej?cia ??cz? t? piramid? z piramidami w Memfis.

Piramidy w Memfis to piramidy w Gizie, poniewa? Giza to dawniejsze Memfis. Wielu staro?ytnych pisarzy podtrzymuje dane podawane przez Herodota odnosz?ce si? do podziemnych przej?? ??cz?cych g?Ăłwne piramidy i tym samym poddaj? w w?tpliwo?? Wiarygodno?? powszechnie prezentowanej historii Egiptu. Krantor (3 wiek p.n.e.) podawa?, ?e w Egipcie by?y podziemne kamienne s?upy, na ktĂłrych umieszczono zapis prehistorii, ustawione wzd?u? przej?? ??cz?cych piramidy. W swoim s?ynnym studium W Sprawie Tajemnic, szczegĂłlnie Egipcjan, ChaldejczykĂłw i AsyryjczykĂłw Jamblich z Syrii, przedstawiciel aleksandryjskiej szko?y nauk mistycznych i filozoficznych, zapisa? poni?sz? informacj? o wej?ciu wiod?cym przez cia?o Sfinksa do przej?cia prowadz?cego do Wielkiej Piramidy:

“Wej?cie to, w naszych czasach zasypane piaskiem i ?mieciami, wci?? mo?na prze?ledzi? mi?dzy przednimi ?apami przykucni?tego kolosa, Kiedy? by?o zamkni?te br?zowymi wrotami, ktĂłrych tajemny zamek potrafili otworzy? jedynie M?drcy. Bram? chroni? powszechny szacunek i pewien rodzaj religijnego strachu, ktĂłre utrzymywa?y jej nienaruszalno?? lepiej ni? jakiekolwiek uzbrojone stra?e. W brzuchu Sfinksa by?y wykute galerie prowadz?ce do podziemnej cz??ci Wielkiej Piramidy. Galerie te by?y tak pogmatwane w drodze do Piramidy, ?e kto? kto wkroczy? do nich bez przewodnika, zawsze wraca? do punktu pocz?tkowego.”

Na staro?ytnych sumeryjskich piecz?ciach cylindrycznych by?o odnotowane, ?e tajemny dom Anunnaki znajdowa? si? w “podziemnym pa?acu… do ktĂłrego wchodzi?o si? tunelem. Wej?cie ukryte by?o w piaskach i czym?, co nazywano Huwana… o z?bach smoka i twarzy lwa”. Ten donios?y staro?ytny tekst, znany niestety tylko we fragmentach, informowa? rĂłwnie?, ?e “[Huwana] nie jest zdolny do poruszania si? do przodu ani do ty?u”, ?e wczo?giwali si? na niego od ty?u i ?e w tym momencie droga do “tajemnego domu Anunnaki” nie by?a ju? zablokowana. Ten sumeryjski tekst mĂłwi? prawdopodobnie o Sfinksie w Gizie z g?ow? lwa. Je?li pos?g tego wielkiego stworzenia wybudowano, aby strzeg? zamaskowanego wej?cia do rozci?gaj?cego si? pod nim podziemnego kompleksu, to jego symbolizm by? jak najbardziej w?a?ciwy.

Dziewi?tnastowieczne miejscowe legendy arabskie mĂłwi? o istniej?cych pod Sfinksem tajnych komorach zawieraj?cych przedmioty obdarzone magiczn? moc?. Wierzenia te znajduj? potwierdzenie u rzymskiego historyka z 1 wieku, Pliniusza, ktĂłry poda?, ?e g??boko pod Sfinksem jest ukryty “grobowiec w?adcy imieniem Harmakhis, ktĂłry zawiera ogromne skarby”. Co ciekawe, Sfinks by? okre?lany kiedy? jako “Wielki Sfinks Harmakhis, ktĂłry stoi na stra?y od czasĂłw wyznawcĂłw Horusa”. Rzymski historyk z 4 wieku, Ammianus marcellinus, podaje dodatkowe informacje na temat podziemnych korytarzy, ktĂłre zdaj? si? prowadzi? do wn?trza Wielkiej Piramidy:

Inskrypcje, ktĂłre, jak zapewniali staro?ytni, by?y wykute na ?cianach podziemnych galerii i korytarzy zbudowanych w g??bokich i mrocznych wn?trzach w celu zachowania staro?ytnych m?dro?ci od zniszczenia w czasach powodzi.

Przechowywany w Muzeum Brytyjskim manuskrypt skompilowany przez arabskiego pisarza Altelemsani mĂłwi o istnieniu d?ugiego, prostok?tnego, podziemnego przej?cia mi?dzy Wielk? Piramid? a Nilem, przy czym od strony Nilu przej?cie blokuje “dziwny obiekt”. Manuskrypt zawiera te? opis nast?puj?cego wydarzenia:

W czasach Ahmeda Ben Toulouna pewna grupa wesz?a do Wielkiej Piramidy tunelem i znalaz?a w bocznej komorze szklany kielich rzadkiego koloru i tekstury. Kiedy wychodzili, jeden z cz?onkĂłw grupy zagubi? si?. Kiedy zawrĂłcili po niego, wyszed? do nich nagi i ?miej?c si? o?wiadczy? - “Nie id?cie za mn? i nie szukajcie mnie” - po czym pobieg? z powrotem do Piramidy. Jego przyjaciele odnie?li wra?enie, ?e rzucono na niego czar.

Po poznaniu dziwnych wydzrze?, jakie mia?y miejsce pod Piramid?, Ahmed Ben Touloun postanowi? zobaczy? ten kielich. Badaj?c go, nape?niono go wod? i zwa?ono. Nast?pnie wod? wylano i zwa?ono go ponownie. Historyk pisze, ?e “okaza?o si?, i? kielich wa?y? tyle samo, kiedy by? wype?niony wod? i kiedy by? pusty”. Je?li ta kronika jest dok?adna, ten barak dodatkowego ci??aru stanowi po?redni dowĂłd na istnienie nadzwyczajnej wiedzy w Gizie.

Jak podaje w 10 wieku Masoudi, podziemnych galerii pod Wielk? Piramid? strzeg?y mechaniczne statuy o zadziwiaj?cych mo?liwo?ciach. Jego sporz?dzony tysi?c lat temu opis przypomina skomputeryzowane roboty pokazywane dzi? w filmach science fiction. Masoudi twierdzi, ?e automaty by?y zaprogramowane na nietolerancyjne zachowania, jako, ?e niszczy?y wszystko, “z wyj?tkiem tych, ktĂłrzy ze wzgl?du na swoje post?powanie byli godni zaakceptowania”. Masoudi utrzymuje, ?e “pisemne przekazy M?dro?ci oraz osi?gni?cia z rĂł?nych dziedzin sztuki i nauki by?y g??boko ukryte, tak by przetrwa? ku po?ytkowi tych, ktĂłrzy potrafi? je zrozumie? i wykorzysta?”. To fantastyczna informacja, albowiem jest mo?liwe, ?e od czasĂłw Masoudiego “godne” osoby widzia?y te tajemnicze podziemne komnaty. Masoudi wyznaje:

“Widzia?em rzeczy, ktĂłrych nikt nie odwa?y?by si? opisa? z obawy, ?e ludzie zaczn? w?tpi? w jego poczytalno??… niemniej widzia?em je.”

W tym samym stuleciu inny pisarz, Muterdi, przekaza? opis dziwnego wydarzenia w w?skim przej?ciu pod Giz?, kiedy grupa ludzi zosta?a przera?ona widokiem kamiennych drzwi roztrzaskuj?cych jednego z jej cz?onkĂłw- drzwi wysun??y si? nagle ze ?wiat?a przej?cia i zamkn??y le??cy przed nimi korytarz.

Herodot powiada, ?e egipscy kap?ani recytowali mu od dawna przechowywan? legend? o “formowaniu podziemnych apartamentĂłw” przez pierwotnych budowniczych Memfis. Najstarsze inskrypcje sugeruj?, ?e pod powierzchni? obszaru otaczaj?cego Sfinksa i piramidy istnia?o co? w rodzaju rozleg?ego systemu korytarzy.

Te stare zapiski zosta?y potwierdzone, kiedy w roku 1993 odkryto za pomoc? przeprowadzonych na tamtym terenie bada? sejsmicznych obecno?? wielkiej pustej podziemnej przestrzeni. O tym odkryciu poinformowano w filmie dokumentalnym “The Mystery of the Sphinx” (”Tajemnica Sfinksa”) pokazanym 30-milionowej widowni przez stacj? telewizyjn? NBC w ko?cu tego samego roku. Istnienie pomieszcze? pod Sfinksem jest dobrze znane.W?adze Egiptu potwierdzi?y w roku 1994 kolejne odkrycie. Informacje o nim poda?a nawet jedna z gazet w artykule “Tajemniczy tunel w Sfinksie”:

“Robotnicy regeneruj?cy niedomagaj?cego Sfinksa odkryli nieznane przej?cie prowadz?ce w g??b korpusu tego tajemniczego pos?gu. G?Ăłwny konserwator zabytkĂłw Gizy, Zahi Hawass, o?wiadczy?, ?e ten tunel jest bez w?tpienia bardzo stary, niemniej pozostaje zagadk?, kto go zbudowa?, po co i dok?d on prowadzi. Zahi Hawass o?wiadczy?, ?e nie planuje usuni?cia g?azĂłw blokuj?cych wej?cie do niego. Tajemniczy tunel zag??bia si? w pĂł?nocn? cz??? Sfinksa, mniej wi?cej w po?owie odleg?o?ci mi?dzy jego wyci?gni?tymi ?apami a ogonem.”

Bardzo popularne przypuszczeniem ?e Sfinks stanowi faktyczne wej?cie do Wielkiej Piramidy przetrwa?o z zadziwiaj?c? konsekwencj?. To przekonanie utwierdzaj? licz?ce sobie sto lat plany sporz?dzone przez wtajemniczonych masonĂłw i rĂł?okrzy?owcĂłw, ktĂłre ukazuj? Sfinksa jako ornament zwie?czaj?cy hol, ktĂłry ??czy? si? ze wszystkimi piramidami poprzez wybiegaj?ce z niego promieni?cie podziemne korytarze. Plany te zosta?y sporz?dzone na podstawie informacji pochodz?cych od rzekomego za?o?yciela Zakonu RĂł?okrzy?owcĂłw, Christiana Rosenkreuza, ktĂłry podobno odwiedzi? “tajemnicz? podziemn? komor?” i znalaz? tam bibliotek? wype?nion? ksi?gami opisuj?cymi wiedz? tajemn?.

Te szkice wykonano na podstawie informacji uzyskanej od archiwistĂłw szkĂł? wiedzy tajemnej jeszcze przed rozpocz?ciem prac oczyszczaj?cych z piasku przeprowadzonych w roku 1925, ktĂłre ukaza?y ukryte drzwi do dawno zapomnianych komnat recepcyjnych, ma?ych ?wi?ty? i innych pomieszcze?.

Wiedza szkĂł? tajemnic zosta?a wzmocniona przez ca?? seri? donios?ych odkry? dokonanych w roku 1935, ktĂłre dostarczy?y dowodu na istnienie dodatkowych przej?? i komĂłr przeplataj?cych obszar pod piramidami. Kompleks w Gizie dowodzi, ?e jego g?Ăłwne elementy, takie jak Sfinks, Wielka Piramida i ?wi?tynia S?o?ca, s? ze sob? bezpo?rednio zwi?zane i ??cz? si?, zarĂłwno nad, jak i pod ziemi?.

Komory i korytarze wykryte przy pomocy specjalnych sejsmografĂłw oraz w ostatnich latach radarĂłw penetruj?cych grunt (Ground Penetrating Radar) potwierdzi?y dok?adno?? planĂłw. Egipt rĂłwnie? z powodzeniem stosuje zaawansowane techniki satelitarne do wykrywania stanowisk po?o?onych pod powierzchni? Gizy oraz w innych miejscach. Na pocz?tku roku 1998 wprowadzono najnowszy system ?ledzenia i przy jego pomocy ustalono dok?adn? lokalizacj? 27 nowych dotychczas nie eksploatowanych stanowisk archeologicznych. Dziewi?? z nich znajduje si? na wschodnim kra?cu Luksoru (Teby), a pozosta?e w takich miejscach jak Giza, Abu Rawasz, Sakkara i Dahszur. Wydruki z terenu Gizy ukazuj? ogromn? sie? tuneli i komĂłr oplataj?cych ca?y ten obszar, krzy?uj?cych si? i splataj?cych wzajemnie niczym rozci?gaj?ca si? na ca?ym p?askowy?u kratownica. Wykorzystuj?c ?ledzenie z kosmosu egiptolodzy s? w stanie okre?li? przed rozpocz?ciem prac wykopaliskowych lokalizacj? g?Ăłwnego stanowiska, prawdopodobnego wej?cia oraz rozmiar komĂłr. SzczegĂłlna uwag? po?wi?ca si? trzem konkretnym stanowiskom: obszarowi na pustyni po?o?onemu kilkaset metrĂłw na po?udniowy zachĂłd od miejsca po?o?enia Czarnej Piramidy, wokĂł? ktĂłrej jest obecnie budowany pot??ny system betonowych ?cian o wysoko?ci siedmiu metrĂłw otaczaj?cych teren o powierzchni o?miu kilometrĂłw kwadratowych, staro?ytnej drodze, ktĂłra ??czy?a ?wi?tyni? w Luksorze z Karnakiem, oraz “Drodze Horusa” biegn?cej w poprzek pĂł?nocnego Synaju.

cd...

WIADOMO?CI Z PIERWSZYCH STRON GAZET

W?rĂłd mistykĂłw i cz?onkĂłw egipskich szkĂł? tajemnic panowa? ugruntowany pogl?d, ?e Wielka Piramida by?a z wielu wzgl?dĂłw znakomito?ci?. Pomijaj?c fakt, ?e do roku 820 nikt do niej nie wszed?, tajemne szko?y przedchrze?cija?skiego Egiptu utrzymywa?y, ?e rozk?ad wn?trza jest im dobrze znany. Ich adepci niezmiennie twierdzili, ?e nie jest to grobowiec ani krypta grobowa, i podkre?lali, ?e posiada ona jedn? symboliczn? komor? grobow? b?d?c? elementem inicjacyjnego rytua?u.

Wed?ug mistycznych przekazĂłw do wn?trza wchodzi?o si? stopniowo przez podziemne korytarze przechodz?c rĂł?ne etapy. MĂłwiono, ?e na ko?cu ka?dego z nich znajduj? si? rĂł?ne komory, za? najwy?szy i ostateczny stopie? wtajemniczenia symbolizuje pomieszczenie zwane obecnie Komor? KrĂłlewsk?.

Przekazy szkĂł? tajemnic by?y stopniowo weryfikowane przez odkrycia archeologĂłw, za? w roku 1935 uzyskano pewno??, ?e istnieje po??czenie mi?dzy Sfinksem i Wielk? Piramid? oraz ?e inny tunel ??czy Sfinksa ze staro?ytn? ?wi?tyni? zlokalizowana po jego po?udniowej stronie (zwan? dzi? ?wi?tyni? Sfinksa).

W roku 1935, wraz ze zbli?aj?cym si? uko?czeniem jedenastoletniego przedsi?wzi?cia archeologicznego Emile’a Baraize’a, ?wiat?o dzienne ujrza?y niesamowite historie na temat odkry? dokonanych w trakcie jego realizacji. W napisanym i opublikowanym w roku 1935 przez Hamiltona M. Wrighta artykule by?a mowa o nadzwyczajnym odkryciu dokonanym pod piaskami Gizy, ktĂłremu obecnie si? zaprzecza. Artyku? ten ilustrowany oryginalnymi fotografiami dostarczonymi przez doktora Selima Hassana, kierownika zespo?u badawczego z Uniwersytetu Kairskiego, ktĂłry dokona? tego odkrycia. W artykule tym czytamy:

“Odkryli?my podziemne przej?cie u?ywane przez staro?ytnych Egipcjan 5000 lat temu, ktĂłre przebiega pod grobl? po?o?on? mi?dzy drug? piramid? a Sfinksem i pozwala na przechodzenie pod grobl? z Piramidy Cheopsa do Piramidy Chefrena. W tym podziemnym przej?ciu odkopali?my seri? szybĂłw prowadz?cych w dĂł? na g??boko?? 38 metrĂłw z obszernymi dziedzi?cami i bocznymi komorami.”

Mniej wi?cej w tym samym czasie mi?dzynarodowe ?rodki masowego przekazu og?osi?y dalsze szczegĂł?y tego odkrycia.

Podziemny kompleks ??cznikowy wybudowano pocz?tkowo mi?dzy Wielk? Piramid? i ?wi?tyni? S?o?ca, jako ?e Piramida Chefrena zosta?a wybudowana pĂł?niej i p?yciej posadowiona. Podziemne przej?cie i znajduj?ce si? na jego trasie komory by?y wydr??one w litej skale, co jest doprawdy niezwyk?ym osi?gni?ciem, bior?c pod uwag?, ?e zosta?o zrealizowane tysi?ce lat temu.

Jest jeszcze wi?cej szczegĂł?Ăłw dotycz?cych historii podziemnych komĂłr w Gizie, poniewa? gazety rozpisywa?y si? o odkopaniu podziemnych przej?? mi?dzy ?wi?tyni? S?o?ca a p?askowy?em i ?wi?tyni? Sfinksa w dolinie. Przej?cie to odkopano kilka lat przed opublikowaniem tego artyku?u.

Te odkrycia doprowadzi?y dra Selima Hassana i innych do publicznie og?oszonego wniosku, ?e mimo i? wiek Sfinksa by? zawsze spraw? enigmatyczn?, mĂłg? on by? cz??ci? wielkiego architektonicznego zamierzenia, ktĂłre zaplanowano i zrealizowano z rozmys?em w ramach budowy Wielkiej Piramidy.

Archeolodzy dokonali w tym czasie jeszcze jednego wa?nego odkrycia. Mniej wi?cej w po?owie drogi mi?dzy Sfinksem a Piramid? Chefrena odkryto cztery ogromne pionowe szyby, ka?dy o przekroju oko?o 0,75 metra kwadratowego, prowadz?ce pionowo w dĂł? poprzez lit? ska?? wapienn?. Na rĂł?okrzy?owych i maso?skich planach to miejsce nosi nazw? “Grobowca Cambella”. “Ten kompleks szybĂłw” ko?czy si? wed?ug dra Selima Hassana “obszernym pomieszczeniem, w ?rodku ktĂłrego znajduje si? kolejny szyb, ktĂłry opada na obszerny dziedziniec oflankowany siedmioma komorami”. NiektĂłre komory zawiera?y ogromne zapiecz?towane sarkofagi wykonane z bazaltu i granitu o wysoko?ci 5,5 metra.

Odkrywcy posuwali si? dalej i okaza?o si?, ?e w jednym z siedmiu pomieszcze? znajdowa? si? trzeci pionowy szyb prowadz?cy jeszcze g??biej, do znacznie ni?ej po?o?onej komory. W czasie gdy j? odkryto, by?a zalana wod?, ktĂłra cz??ciowo zakrywa?a pojedynczy bia?y sarkofag.

Komor? t? nazwano “Grobowcem Ozyrysa” i zosta?a pokazana jako “otwarta po raz pierwszy” w sfa?szowanym telewizyjnym filmie dokumentalnym w marcu 1999 roku. W trakcie poszukiwa? na tym terenie w roku 1935 dr Selim Hassan o?wiadczy?:

“Mamy nadziej? znale?? wa?ne dzie?a sztuki po wypompowaniu wody. G??boko?? tej serii szybĂłw wynosi ponad 40 metrĂłw… W trakcie oczyszczania po?udniowej cz??ci podziemnego przej?cia znaleziono pi?kn? g?ow? statuy o bardzo wyrazistych rysach twarzy.”

jak podawa? artyku? w innej gazecie z tamtych czasĂłw, statua by?a doskonale wyrze?bionym popiersiem krĂłlowej Nefretete i zosta?a opisana jako “pi?kny przyk?ad rzadkiego rodzaju sztuki wprowadzonej w czasach panowania Amenhotepa”. Obecnie nie jest znane miejsce pobytu tego popiersia.

W doniesieniu podano rĂłwnie? opis innych komĂłr i pomieszcze? zlokalizowanych pod piaskami. Wszystkie one by?y po??czone ze sob? tajemnymi i bogato zdobionymi korytarzami. Dr Selim Hassan poda?, ?e s? tam nie tylko wewn?trzne i zewn?trzne dziedzi?ce, ale ?e odnaleziono rĂłwnie? pomieszczenie nazwane “Kaplic? Ofiarowania”, ktĂłre wyci?to w ogromnej skalnej wychodni mi?dzy Grobowcem Cambella a Wielk? Piramid?. W ?rodku kaplicy znajduj? si? trzy bogato zdobione pionowe filary stoj?ce na trĂłjk?tnej podstawie. Filary te stanowi? wa?ny punkt odniesienia w jego badaniach, poniewa? ich istnienie zosta?o odnotowane w Biblii. Wysnuty st?d wniosek mĂłwi, ?e Ezra, ktĂłrego uwa?a si? za autora Tory (oko?o 397 roku p.n.e.) zna? rozk?ad podziemnych korytarzy i komĂłr, zanim napisa? Tor?. Ta podziemna konstrukcja by?a prawdopodobnie pierwowzorem trĂłjk?tnej kompozycji wokĂł? g?Ăłwnego o?tarza lo?y maso?skiej. ?yj?cy w pierwszym wieku naszej ery JĂłzef Flawiusz (Josef Ben Matatia) napisa? w swoim dziele Dawne dzieje Izraela, ?e Henoch, wybitna posta? Starego Testamentu, zbudowa? podziemn? ?wi?tyni? sk?adaj?c? si? z dziewi?ciu komĂłr. W g??bokiej piwnicy w jednej z komĂłr z trzema pionowymi kolumnami umie?ci? trĂłjk?tn? z?ot? p?yt? z wypisanym na niej absolutnym imieniem Boga. Opis komĂłr Henocha jest podobny do opisu Kaplicy Ofiarowania znajduj?cej si? pod piaskami na wschĂłd od Wielkiej Piramidy.

Przypominaj?cy do z?udzenia komor? grzebaln? przedsionek, ktĂłry by? “niew?tpliwie pomieszczeniem inicjacyjnym i recepcyjnym”, znaleziono wy?ej na p?askowy?u, bli?ej Wielkiej Piramidy i gĂłrnej cz??ci sko?nego korytarza wyci?tego g??boko w skale z pĂł?nocno-zachodniej strony Kaplicy Ofiarowania (mi?dzy Kaplic? Ofiarowania a Wielk? Piramid?). W ?rodku komory znajduje si? sarkofag o d?ugo?ci 3,6 metra wykonany z bia?ego wapienia Turah oraz zbiĂłr pi?knych naczy? alabastrowych. ?ciany przyozdobione s? pi?knymi scenami, inskrypcjami i emblematami wyobra?aj?cymi g?Ăłwnie kwiaty lotosu. Inskrypcje na alabastrowych naczyniach i emblematy wyobra?aj?ce kwiaty lotosu zdradzaj? du?e podobie?stwo do przedmiotĂłw znalezionych w roku 1904 przez Sir Williaama Petrie w warsztatach ?wi?tynnych na GĂłrze Synaj (Horeb).

Ponadto odkryto dodatkowe podziemne komnaty, komory, ?wi?tynie i hole, niektĂłre z pionowymi, okr?g?ymi kamiennymi kolumnami wspieraj?cymi stropy a inne przyozdobione rze?bami zwiewnych postaci bogi? ubranych w pi?kn? odzie?. Doniesienie dra Selima Hassana opisywa?y inne wspaniale wyrze?bione postacie i wiele kolorowych fryzĂłw. Wykonano ich fotografie, a jeden z autorĂłw i badaczy, ktĂłry je widzia?, rĂł?okrzy?owiec H.Spencer Lewis, odnotowa?, ?e te wizerunki wywar?y na nim “g??bokie wra?enie”. Nie wiadomo, gdzie obecnie znajduj? si? te rzadkie okazy i zabytki sztuki. Wtajemniczeni mĂłwi?, ?e niektĂłre z nich zosta?y przeszmuglowane z Egiptu przez bogatych prywatnych kolekcjonerĂłw.

Przytoczone szczegĂł?y stanowi? zaledwie cz??? tych, ktĂłre podano w obszernej dziesi?ciotomowej pracy dra Selima Hassana opublikowanej w roku 1944 przez kairskie wydawnictwo Government Press pod tytu?em Wykopaliska w Gizie. Jest to jednak zaledwie fragment ca?ej prawdy dotycz?cej tego, co znajduje si? pod piramidami. W ostatnim roku akcji usuwania piaskĂłw robotnicy dokonali zadziwiaj?cego odkrycia, ktĂłre wprowadzi?o w os?upienie ca?y ?wiat i przyku?o uwag? mediĂłw.

Archeolodzy kieruj?cy pracami byli “oszo?omieni” tym, co wy?oni?o si? spod ziemi, i stwierdzili, ?e to miasto zosta?o zaplanowane najpi?kniej, jak tylko mo?na sobie wyobrazi?. Jest pe?ne ?wi?ty?, pastelowych malowide? przedstawiaj?cych siedziby rolnikĂłw, warsztatĂłw, stajen i innych budynkĂłw, w tym pa?acu. Wyposa?one w podziemne wodoci?gi, posiada?o doskona?y system odprowadzania wody oraz nowoczesne urz?dzenia komunalne. Pytanie, ktĂłre nie daje spokoju, brzmi: Gdzie jest to miasto obecnie?

Jego sekretne po?o?enie zosta?o ostatnio podane wybranej grupie ludzi, ktĂłrym udzielono pozwolenia na jego eksploracj? i nakr?cenie filmu. Istnieje w ogromnym kompleksie naturalnych jaski? rozci?gaj?cym si? pod p?askowy?em Gizy i biegn?cym w kierunku wschodnim pod Kairem. G?Ăłwne wej?cie znajduje si? we wn?trzu Sfinksa. Wykute w skale schody prowadz? do pieczary po?o?onej pod skalistym dnem Nilu.

Ekspedycja zabra?a ze sob? generatory i nadmuchiwane tratwy i podrĂł?owa?a podziemn? rzek?, ktĂłra prowadzi?a do podziemnego jeziora o ?rednicy jednego kilometra. Miasto jest usytuowane na jego nadbrze?ach, a sta?e o?wietlenie zapewniaj? mu du?e kryszta?owe kule osadzone w ?cianach i suficie jaskini. Zapasowe wej?cie do niego stanowi? schody prowadz?ce do piwnic koptyjskiego Ko?cio?a w starym Kairze (Banilonie). Na podstawie opisĂłw “ludzi ?yj?cych w Ziemi” podanych w ksi?gach Rodzaju, Jaszera i Henocha mo?na s?dzi?, ?e jego oryginalna nazwa brzmia?a Gigal.

Prace ekspedycji rejestrowano kamerami filmowymi, po czym nakr?cono film dokumentalny zatytu?owany “Chambers of the Deep” (”Komory g??bin”), ktĂłry pokazano wybranemu audytorium. Pocz?tkowo zamierzano przedstawi? ten film ca?emu spo?ecze?stwu, ale z jakiego? powodu zrezygnowano z tego.

Z miasta wyniesiono wielo?cienny obiekt krystaliczny rozmiarĂłw pi?ki futbolowej, ktĂłrego nadnaturalny charakter zaprezentowano niedawno na konferencji w Australii. G??boko wewn?trz niego znajduj? si? hieroglify, ktĂłre przewracaj? si? powoli, jak kartki ksi??ki, kiedy za??da si? tego w my?lach, bez wzgl?du na to, kto go trzyma. ten niesamowity przedmiot zawiera w sobie nieznan? technologi? i zosta? ostatnio przes?any do NASA w celu poddania go analizie.

Historyczne dokumenty podaj?, ?e w 20 wieku dokonano w Gizie i na PĂł?wyspie Synaj osza?amiaj?cych odkry?, o ktĂłrych jeszcze si? nie mĂłwi, za? kr???ce w Egipcie pog?oski informuj? o kolejnym podziemnym mie?cie po?o?onym w promieniu 45 kilometrĂłw od Wielkiej Piramidy. W roku 1964 na terenie starego tureckiego krĂłlestwa Kapadocji odkryto ponad 30 ogromnych, wielopoziomowych podziemnych miast. Tylko jedno z nich zawiera?o ogromne jaskinie, pomieszczenia i korytarze, ktĂłre wed?ug archeologĂłw by?y zdolne pomie?ci? a? 2000 gospodarstw zapewniaj?cych warunki ?ycia dla 8 d0 10 tysi?cy ludzi. Ich istnienie dowodzi, ?e na Ziemi jest wiele takich podziemnych ?wiatĂłw, ktĂłre czekaj? na swoich odkrywcĂłw.

Wykopaliska w Gizie ujawni?y istnienie podziemnych przej??, ?wi?ty?, sarkofagĂłw oraz co najmniej jednego wewn?trznie po??czonego podziemnego miasta, za? wyja?nienie, ?e podziemne korytarze ??czy?y Sfinksa z piramidami, stanowi kolejny krok w kierunku udowodnienia, ?e ca?y kompleks zosta? starannie zaplanowany.


OFICJALNE ZAPRZECZENIA

Ze wzgl?du na wykopaliska dra Selima Hassana oraz nowoczesne techniki ?ledzenia z kosmosu, zapiski i podania egipskich staro?ytnych szkĂł? wiedzy tajemnej, ktĂłre utrzymuj?, ?e przechowuj? staro?ytn? wiedz? o p?askowy?u Gizy, zyskuj? mocno na wiarygodno?ci. Jednym z najbardziej zastanawiaj?cych aspektĂłw odkrycia podziemnych obiektĂłw w Gizie s? wielokrotnie powtarzane przez oficjalne w?adze Egiptu i o?rodki akademickie zaprzeczenia w sprawie ich istnienia. te zaprzeczenia s? tak zdecydowane, ?e spo?ecze?stwo zw?tpi?o w o?wiadczenia szkĂł? tajemnic i zacz??o podejrzewa?, ?e zmy?lono je w celu wzbudzenia zainteresowania turystĂłw odwiedzaj?cych Egipt. Stosunek ?rodowiska naukowego do tej sprawy najlepiej odzwierciedla publiczne o?wiadczenie przedstawicieli Uniwersytetu Harvardzkiego z roku 1972:

“Nikt nie powinien zwraca? uwagi na niedorzeczne o?wiadczenia dotycz?ce wn?trza Wielkiej Piramidy lub domniemanych korytarzy i nieodkopanych ?wi?ty? i komnat znajduj?cych si? pod piaskami w rejonie piramid g?oszonych przez ludzi zwi?zanych z tak zwanymi tajnymi kultami lub stowarzyszeniami wywodz?cymi si? z Egiptu lub Orientu. Wszystko to istnieje tylko w wyobra?ni tych, ktĂłrzy pragn? przyci?gn?? poszukiwaczy tajemnic. Wiemy te?, ?e im bardziej b?dziemy zaprzecza? istnieniu tych obiektĂłw, tym bardziej spo?ecze?stwo b?dzie podejrzewa?o, ?e staramy si? ukry? wielkie tajemnice Egiptu. Lepiej b?dzie je?li zaczniemy je ignorowa? zamiast zaprzecza? im. Wszystkie nasze prace wykopaliskowe prowadzone na terenie wokĂł? piramid nie doprowadzi?y do odkrycia jakichkolwiek podziemnych korytarzy lub pomieszcze?, ?wi?ty?, grot lub czegokolwiek, z wyj?tkiem jednej ?wi?tyni przylegaj?cej do Sfinksa.”

Tego rodzaju stanowisko w tej sprawie wystarczy?o naukowcom, lecz w nast?pnych latach ukaza?y si? oficjalne o?wiadczenia stwierdzaj?ce, ?e nie ma ?adnej ?wi?tyni ??cz?cej si? ze Sfinksem. Zapewnienia, ?e ka?dy centymetr kwadratowy powierzchni wokĂł? Sfinksa i piramid zosta? dok?adnie i dog??bnie zbadany okaza?y si? nieprawdziwe, kiedy w ko?cu odkopano z piasku ?wi?tyni? ??cz?c? si? ze Sfinksem i udost?pniono j? do zwiedzania. W sprawach wykraczaj?cych poza oficjaln? polityk? wydaje si? istnie? ukryty czynnik w postaci cenzury, ktĂłr? wprowadzono w celu ochrony religii, zarĂłwno zachodnich, jak i wschodnich.

cd....

WIECZNIE P?ON?CE LAMPY


mimo zadziwiaj?cych odkry? naga prawda wygl?da tak, ?e pocz?tki dziejĂłw Egiptu pozostaj? w zasadzie nieznane i stanowi? bia?? plam?. Nie jest wi?c mo?liwe wyja?nienie, w jaki sposĂłb by?y o?wietlane kilometry podziemnych przej?? i komĂłr pod p?askowy?em Gizy, przy czym jest pewne, ?e musia?y by? jako? o?wietlone, chyba ?e staro?ytni mieli zdolno?? widzenia w ciemno?ciach. To samo dotyczy wn?trza Wielkiej Piramidy- egiptolodzy zgadzaj? si?, ?e nie stosowano p?on?cych pochodni, poniewa? w takim przypadku sufity by?yby okopcone.

Z tego, co obecnie wiemy o podziemnych przej?ciach pod p?askowy?em z piramidami, wynika, ?e istnieje tam prawdopodobnie co najmniej 5 kilometrĂłw korytarzy, ktĂłre si?gaj? na 10 d0 12 pi?ter w dĂł?, poni?ej poziomu gruntu. ZarĂłwno Ksi?ga Umar?ych jak i Teksty Piramid wspominaj? o “TwĂłrcach ?wiat?a”, co mo?e odnosi? si? do ludzi odpowiedzialnych za o?wietlenie podziemnych pomieszcze?.

Jamblich podaje fascynuj?cy opis, ktĂłry odkryto w jednym z bardzo starych egipskich papirusĂłw przechowywanych w meczecie w Kairze. By?a to cz??? historii nieznanego autorstwa pochodz?cej z 100 roku p.n.e., ktĂłra dotyczy grupy ludzi, ktĂłrym uda?o si? wej?? do podziemnych komĂłr pod Giz? w celach badawczych. Oto jak opisali swoje prze?ycia:

“Weszli?my do komory. kiedy weszli?my, komora automatycznie roz?wietli?a si? ?wiat?em nap?ywaj?cym z cienkiej tuby grubo?ci r?ki cz?owieka [oko?o 15 cm] stoj?cej pionowo w naro?niku. Kiedy zbli?yli?my si? do tuby, zacz??a ?wieci? ja?niej… niewolnicy przestraszyli si? i uciekli w kierunku, z ktĂłrego przyszli?my! Kiedy dotkn??em jej, zgas?a. Robili?my wszystko, ?eby tuba za?wieci?a znowu, ale nie dostarczy?a ju? wi?cej ?wiat?a. W niektĂłrych komorach tuby dzia?a?y , a w innych nie. Rozbili?my jedn? z tub i wyp?yn??a z niej ciecz w postaci szeregu srebrzystych koralikĂłw, ktĂłre toczy?y si? szybko po pod?odze i rĂłwnie szybko znika?y w jej szczelinach [rt???].”

Z up?ywem czasu tuby powoli przygasa?y i kap?ani wyjmowali je i sk?adali w podziemnej piwnicy specjalnie do tego celu zbudowanej na po?udniowy wschĂłd od p?askowy?u. Wierzyli, ?e ?wietlne tuby zosta?y stworzone przez wielbionego przez nich Imhotepa, ktĂłry kiedy? wrĂłci i sprawi, ?e znowu b?d? dzia?a?y.

Powszechn? praktyk? wczesnych Egipcjan by?o zamykanie zapalonych lamp w grobowcach zmar?ych w charakterze ofiary dla ich boga i aby u?atwi? zmar?ym znalezienie drogi na “drug? stron?”. W grobowcach usytuowanych w pobli?u Memfis (oraz w grobowcach braminĂłw w Indiach) znajdowano dzia?aj?ce lampy w zapiecz?towanych komorach i naczyniach, lecz nag?e wystawienie ich na dzia?anie powietrza wyczerpywa?o je lub powodowa?o odparowanie paliwa.

PĂł?niej zwyczaj ten przyj?li grecy i Rzymianie, po czym przyj?? si? on powszechnie, tyle ?e nie w kwestii pal?cych si? lamp - do grobu ze zmar?ymi wk?adano miniaturowe terakotowe kopie lamp. niektĂłre z nich wk?adano w celu ich ochrony do okr?g?ych naczy?. By?y przypadki znajdowania oryginalnego oleju zachowanego w lampach po ponad 2000 lat. Istnieje wiarygodny dowĂłd pochodz?cy od naocznych ?wiadkĂłw, ktĂłrzy twierdzili, ze lampy pali?y si? w momencie zamykania grobowca, z kolei ich pĂł?niejsi odkrywcy zapewniali, ?e lampy wci?? pali?y si?, kiedy setki lat pĂł?niej otwierali te krypty.

Mo?liwo?? wyprodukowania paliwa, ktĂłre odnawia?oby si? w tym samym tempie, w jakim by?o zu?ywane, sta?a si? przedmiotem wielkich sporĂłw mi?dzy ?redniowiecznymi autorami i istnieje wiele dokumentĂłw zawieraj?cych przytaczane przez nich argumenty. Po zaznajomieniu si? z dost?pnymi danymi wydaje si? prawdopodobne, ?e staro?ytni egipscy kap?ani-chemicy wywarzali lampy, ktĂłre pali?y si?, je?li nie w niesko?czono??, to przynajmniej przez znaczny okres czasu.

Na temat wiecznie pal?cych si? lamp wypowiada?o si? wiele autorytetĂłw. Wynn Westcott szacuje ich liczb? na 150, a H. P. B?awatska na 173. Podczas gdy wnioski, do ktĂłrych doszli poszczegĂłlni autorzy, bardzo si? rĂł?ni?, wi?kszo?? przyznaje, ?e te niezwyk?e lampy istnia?y. Jedynie kilku utrzymuje, ?e lampy pali?y si? w niesko?czono??, natomiast wielu przyznaje, ?e mog?y zostawa? zapalone przez wiele stuleci bez uzupe?niania paliwa.

Powszechnie s?dzono, ?e knoty tych wiecznych lamp by?y wykonane ze splecionych w warkocz lub utkanych w?Ăłkien azbestowych, zwanych przez pierwszych alchemikĂłw “we?n? salamandry”. Paliwem wydawa? si? by? jaki? produkt bada? alchemicznych, by? mo?e wytwarzany w ?wi?tyni na GĂłrze Synaj. Zachowa?o si? wiele przepisĂłw na paliwo do lamp, a we wnikliwej pracy H. P. B?awatskiej zatytu?owanej “Isis Uveiled” znale?? mo?na dwa skomplikowane przepisy, pochodz?ce od wcze?niejszych autorĂłw, na paliwo, ktĂłre “po wykonaniu i zapaleniu b?dzie pali? si? wiecznym ogniem, za? lamp? tak? mo?na postawi? w dowolnym miejscu”.

NiektĂłrzy uwa?aj?, ?e takie wieczne lampy ?wi?tynne s? chytrymi mechanicznymi urz?dzeniami i czasami podawano bardzo zabawne wyja?nienia ich dzia?ania.

W Egipcie znajduj? si? bogate z?o?a asfaltu i ropy naftowej i niektĂłrzy utrzymuj?, ?e kap?ani ??czyli jeden koniec azbestowych knotĂłw z tajnymi kana?ami prowadz?cymi do z?Ăł? ropy naftowej, a drugi wprowadzali do jednej lub ca?ego zestawu lamp. Inni s?dzili, ?e wiara w niesko?czone palenie si? lamp w grobowcach by?a wynikiem wydobywania si? w niektĂłrych przypadkach z wej?? do ?wie?o otwartych grobĂłw oparĂłw przypominaj?cych dym. Grupy, ktĂłre wchodzi?y pĂł?niej do ?rodka, znajdowa?y lampy rozrzucone po pod?odze i zak?ada?y, ?e to w?a?nie one by?y ?rĂłd?em tych oparĂłw. Istniej? te? dobrze udokumentowane historie opowiadaj?ce o odkryciu ?wiec?cych si? wiecznie lamp nie tylko w Egipcie, ale i w innych cz??ciach ?wiata.

De montfaucon de Villars podaje fascynuj?cy opis otwarcia grobu rĂł?okrzy?owca Christiana Rosenkreuza. Kiedy cz?onkowie jego bractwa wkroczyli do krypty 120 lat po jego ?mierci, znale?li w niej zwisaj?c? z sufitu jasno ?wiec?c? wieczn? lamp?. “By?a tam statua ubrana w zbroj? [robot?], ktĂłra zniszczy?a lamp?, kiedy otwarto grĂłb”. Ten opis do z?udzenia przypomina opisy arabskich historykĂłw, ktĂłrzy utrzymuj?, ?e galerii znajduj?cych si? pod Wielk? Piramid? strzeg?y automaty.

Siedemnastowieczny opis przedstawia jeszcze jedn? histori? z robotem. W ?rodkowej Anglii znaleziono dziwny grobowiec zawieraj?cy automat, ktĂłry porusza? si?, kiedy intruz stawia? stop? na okre?lonym kamieniu krypty. W tym czasie spory dotycz?ce rĂł?okrzy?owcĂłw osi?gn??y apogeum, w zwi?zku z czym uznano, ?e grĂłb nale?a? do adepta tego bractwa. Grobowiec odkry? mieszkaniec wsi, ktĂłry wszed? do ?rodka i znalaz? si? w jasno o?wietlonym lamp? zwisaj?c? z sufitu wn?trzu. Kiedy zbli?y? si? do lampy, wywar? swoim cia?em nacisk na kamienie pod?ogi i siedz?ca posta? w ci??kiej zbroi z miejsca zacz??a si? porusza?. Unios?a si? do pozycji stoj?cej i uderzy?a w lamp? ?elazn? pa?k? niszcz?c j? zupe?nie. W ten sposĂłb zapobieg?a odkryciu tajnej substancji podtrzymuj?cej p?omie?. Nie wiadomo, jak d?ugo pali?a si? ta lampa. Raport podaje, ?e musia?o to by? wiele lat.

?rĂłd?o: http://thetruthse.webpark.pl/prawda.html

Jest jeszcze "uzupe?niaj?cy" artyku?, ale po angielsku:
http://www.cam.net.uk/home/aaa315/spirit/egypt-secrets.htm


Rysunek z 1913 roku


?rĂłd?o: Nexus 6/2008




A propos staro?ytnego miasta pod piaskami Gizy, to w styczniu 2008 w?oska telewizja Rai Due pokaza?a film dokumentalny po?wi?cony m. in. najwi?kszym zagadkom piramid w Sfinksie. Go?ciem programu by? dr. Zahi Hawass - egiptolog, sekretarz najwy?szej rady staro?ytno?ci, ktĂłremu podlegaj? wielkie piramidy w Gizie i Sfinks.
W marcu mia?a by? wyemitowana druga cz??? tego dokumentu, ale nie ?ledzi?em tego. Poni?ej kilka kadrĂłw z pierwszej cz??ci + filmik na YouTube:


a ten otwĂłr jest mniej wi?cej pod lew? tyln? ?ap? Sfinksa Poza tym snuto tam rĂł?ne teorie na temat tego czym s? piramidy..



NOC FARAONÓW (fragment)
http://www.youtube.com/watch?v=pVIzV_AYVII

Wojny BogĂłw...

Temat niezwykle ciekawy , przenios?am cz??? info z innego forum zapocz?tkowane przez Kronos.


Temat utworzony po podziale innego w?tku.


Troch? odbiegn? od tematu,ale to przy ko?cu mo?e Was zaciekawi?.Fragment z ksi??ki Josepha f.Farella Wojna nuklearna sprzed 5000 ty? lat
  W ksi??ce przedstawiono argumenty na rzecz hipotezy,?e w naszym Uk?adzie S?onecznym w paleostaro?ytno?ci rozegra?a si? wojna kosmiczna.NiektĂłre argumenty s? oparte na osi?gni?ciach wspĂł?czesnej nauki,na staro?ytnych tekstach oraz na osobliwym styku mi?dzy tymi dwoma dziedzinami,ktĂłry umo?liwia rekonstrukcj? paleostaro?ytnej fizyki z fragmentĂłw tych tekstĂłw.
Do ustalenia chronologicznych ram tej wojny przyj?to hipotez? Toma Van Flanderna,zgodnie z ktĂłr? 65 000 000 begin_of_the_skype_highlighting              65 000 000      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              65 000 000      end_of_the_skype_highlighting i 3 200 000 lat temu nast?pi?y dwie eksplozje planet.W tych ramach czasowych osadzono wojn? w panteonie bogĂłw,o ktĂłrej wspominaj? tu analizowane teksty mezopotamskie.Jak pokazano tak?e,data 3 200 000 lat temu jest zgodna z zarĂłwno z tekstami jak i mitami tradycji wedyjskiej (wielkie YUGA) jak i z sumeryjsk? List? krĂłlĂłw.
  Jako podstawy fizyczne umo?liwiaj?ce dokonania powa?nego zniszczenia powierzchni planety wskazano fizyk? plazmy Alfevna i Peratta.Dodatkowym potwierdzeniem s? zgromadzone przez Peratta na temat petroglifĂłw,ktĂłre wskazuj? ?e ludzie obserwowali ogromne wy?adowania i niestabilno?ci plazmy bardzo,bardzo dawno temu (aczkolwiek nie w granicach  czasowych jakie wynika?y by z hipotezy van Flandernaczy to w wersji pierwotnej ,czy poprawianej).Co wi?cej,wskazano,?e zjawiska te dostatecznie dobrze wyja?niaj? podobie?stwo Marsa do mitycznego motywu "zranionego wojownika",gdy? bardzo wyra?ny obiekt terenowy na Marsie Valles Marineris ma cechy wskazuj?ce na jego powstanie w wyniku ogromnego wy?adowania elektrostatycznego.Prawie prostolinijny kstalt Valles Marineris wskazuje tak?e ,?e wy?adowanie by?o sterowane w sposĂłb inteligentny wzd?Ăłz powierzchni planety.mo?e lepszym okre?leniem by?o by wycelowanie
  Jak pokazano fizyka plazmy niepokoj?co wi??e si? z hitlerowskim projektem "Dzwon" z okresu II wojny ?wiatowej,a tak?e fizyka skalarn?.Zjawiska oparte na tej fizyce - zgodnie z na nie?wietleniem zagadnienia pulsarĂłw Paula La Violette'a mog? pos?u?y? do utworzenia galaktycznej sieci telekomunikacyjnej,a tak?e s? dostatecznie pot??ne by doprowadzi? do eksplozji planety w ramach celowych dzia?a? wojennych,na co wskazuj? enuma elisz i inne teksty mezopotamskie.
  Staro?ytne teksty wyra?nie wskazuj?,?e wojna toczy?a si? o technologi? zwan? tablicami przeznaczenia,ktĂłra zapewnia?a hegemoni? i ktĂłra pos?u?y?a jako narz?dzie tej wojny.Wyra?nie rysuj? si? zwi?zki miedzy t? technologi? a wzmiankami niektĂłrych legend egipskich takich jak te dotycz?ce budowy edfu,Ksi?ga Umar?ych oraz legendy dotycz?ce znikni?cia szmaragdowych i szafirowych tablic boga Totha.Tablice te mia?y zwi?zek "kamieniami mocy",ktĂłre zosta?y zinwentaryzowane przez Ninurt?,zanim cz??? zosta?a zniszczona,cz??? zachowana,a cz??? ukryta w bezpiecznym miejscu.Taka inwentaryzacja kamieni ogromnie przypomina post?powanie AliantĂłw po II wojnie ?w. w pokonanych Niemczech.Podobie?stwo to nadaje staro?ytnym mitom charakter autentycznych,cho? ju? s?abo pami?tanych wydarze? historycznych.
 Tablice przeznaczenia jak sie spekuluje na podstawie starannej analizy skomplikowanej,mitologicznej symboliki z nimi zwi?zanej,by?y indeksami siatek interferometrycznych oprogramowaniem b?d? innego rodzaju informacj? niezb?dn? do kierowania broni?.Nale?a?o je pod??czy? do urz?dze? b?d? systemĂłw broni o ogromnej mocy niszcz?cej,opartej na fizyce skalarnej,chocia? charakter tej broni nie jest jeszcze nam znany.
  Tradycje i symbole przekazane w omĂłwionych tu tekstach wskazuj? tak?e na niektĂłrych uczestnikĂłw tej wojny kosmicznej - s? nim brakuj?ca obecnie planeta (Nibiru) ktĂłra uleg?a eksplozji,Mars,Saturn,Ksi??yc Ziemi oraz sama Ziemia.W Tej ksi??ce przedstawiono materia?y dowodowe potwierdzaj?ce istnienie obiektĂłw zaprojektowanych przez istoty inteligentne: od anomalnych cech naszego ksi??yca przez dobrze (i s?abiej ) znane anomalie na powierzchni Marsa,po ?mia?? hipotez? Richarda C. Hoaglanda,?e  ksi??yc Saturna Iapetus sam jest wielkim sztucznym satelit?.
  Hipoteza wojny kosmicznej wymaga przyj?cia,?e istnieli inteligentni obserwatorzy opisywanych wydarze? to nie tylko na tamtych planetach,ale tak?e na Ziemi.W zwi?zku z tym zaprezentowana materia?y dowodowe pochodz?ce z obszernej pracy Crema i Thompsona,dotycz?cej blokowania publikacji odkry? archeologicznych sugeruj?cych,ze wspĂł?czesny cz?owiek istnieje znacznie d?u?ej,niz wynika?o by to ze standardowych modeli biologicznych,paleontologicznych i antropologicznych opartych na teorii ewolucji.Przedstawiono ?lady ?wiadcz?ce o tym,?e kto? inteligentny,maj?cy cechy podobne do ludzkich,istnia? na Ziemi wiele milionĂłw lat temu i to w granicach czasowych pasuj?cych do granic wytyczonych przez hipotez? van Flanderna o eksplozji planety.
Jak jasno wynika z powy?szego,uwa?am,?e hipoteza wojny kosmicznej jest oparta na dostatecznie przekonuj?cych argumentach,a mo?e jest najlepsz? hipotez?,jak? mo?na by?o wysun?? dla wyja?nienia tych materia?Ăłw dowodowych.
  Z hipotez? t? wi??? si? rĂł?e niepokoj?ce mo?liwo?ci.NiektĂłre z nich zosta?y ju? wspomniane w tej ksi??ce.Ale jest ich wi?cej i maj? charakter spekulacji typu ,,a co je?li ...."
tablice przeznaczenia i ich odpowiedniki,tablice boga Thota s? nierozerwalnie zwi?zane z Mezopotami? i Egiptem,za? przez symboliczne zale?no?ci miedzy gĂłrami,cia?ami niebieskimi,bogami i piramidami,a tak?e nierozerwalnie budowanymi w tych krajach sztucznymi gĂłrami czyli piramidami i zikkuratami.Spekulowano zatem w tej ksi??ce,?e mo?e niektĂłre pozosta?o?ci tych tablic le?a gdzie? w tamtych miejscach ukryte pod piaskiem i mu?em nagromadzonym przez tysi?clecia.
  Z tym w?a?nie punktem zwi?zane s? te niepokoj?ce mo?liwo?ci - mianowicie,?e kto? gdzie? mo?e ich tam poszukiwa?.Wskaza?em na te mo?liwo?ci w sposĂłb zawa?owany w ksi??ce :Gwiazda ?mierci z Gizy: w nast?puj?cym akapicie:
"Od XIX wieku a? do pocz?tku II wojny ?wiatowej w XX wieku ameryka?scy i niemieccy uczeni przekopywali stanowiska na Bliskim Wschodzie,maj?c na wzgl?dzie tylko jeden cel: wskazanie swego pochodzenia od tych staro?ytnych spo?ecze?stw lub cho?by zwi?zkĂłw miedzy nimi.By?o to pierwsze nasilenie "wojny kulturowej" wyra?aj?cej si? w swego rodzaju imperializmie spo?ecznym,gdy dominuj?ca kultura anglo-ameryka?ska oraz rywalizuj?ca z ni? kultura niemiecka zg?asza?y pretensje do szczytnego staro?ytnego pochodzenia.Wed?ug Anglo-AmerykanĂłw ich rodowĂłd mia? si? wywodzi? od Egiptu przez Grecj? i ostatecznie do Ameryki.Wed?ug NiemcĂłw ich rodowĂłd mia? si? wywodzi? od Atlantydy przez Sumer i Indie do Niemiec
  Poszukiwania te skazane by?y jednak na niepowodzenie,opiera?y,opiera?y si? bowiem na idei znlezienia "prawdziwych" pocz?dkĂłw w Egipcie albo Sumerze tak jakby te dwie kultury by?y przeciw wstawne i niezwi?zane ze sob?.W rzeczywisto?ci jak pokazano jest ca?kiem inaczej,gdy? istniej? dowody ?wiadcz?ce o tym,?e obie te kultury przechowa?y,ka?da na swĂłj sposĂłb we w?asnych miastach,starsze opowie?ci o wojnie kosmicznej i technologiach jakie by?y w niej u?yte.
Niemniej poszukiwania by?y prowadzone,a najbardziej wytrwale przez NiemcĂłw gdy? w Niemczech ?yli najwybitniejsi i najbardziej znani Ăłwcze?ni archeolodzy - specjali?ci od dziejĂłw Sumeru i Asyrii.Zainteresowanie NiemcĂłw staro?ytnym Wschodem wyra?a?o si? mi?dzy innymi popularno?ci? t?umacze? mitĂłw mezopotamskich na j?zyk niemiecki.Jest wi?c mo?liwe,?e podczas oszala?ych lat mi?dzywojennych w okresie Republiki Weimarskiej,gdy istnia?y liczne tajne stowarzyszenia gloryfikuj?ce staro?ytn? superras?,od ktĂłrej rzekomo wywodzi?y si? Niemcy,ten pr?d kulturowy zmaterializowa? si? w postaci zorganizowanego przedsi?wzi?cia maj?cego na celu odnalezienie i odzyskanie owych staro?ytnych technologi.Za? w warunkach Trzeciej Rzeszy gdy pod komed? Reichsfuihrera SS Heinricha Himmlera dzia?a? os?awiony Ahnenerbediendst (urz?d ds. okultystycznych i rodowodowych),z pewno?ci? istnial klimat sprzyjaj?cy takiej paleofizycznej interpretacji staro?ytnych tekstĂłw jak? przedstawiono w tej ksi??ce.
To doprowadzi?o do intensywnych ,ale bardzo tajnych dzia?a? NiemcĂłw na obszarze dzisiejszego Iraku (wi?c wszystko na to si? sk?ada,?e ta ca?a wojna o rop? to tak?e przykrywka,wi?kszo?? osĂłb,ktĂłra si? z te? zetkn??a to to potwierdza).
Zainteresowanie nazistĂłw tym krajem,ktĂłry wĂłwczas znajdowa? si? pod silnymi wp?ywami brytyjskimi si?ga lat 20' XX wieku,gdy partia narodowo-socjalistyczna dopiero powstawa?a.Nie powinno by? wi?c zaskoczenie,?e w Tebrizie,w s?siaduj?cej z Irakiem Persji osiedli? si? w Detlef Schumude,czo?owy dzia?acz s?ynnego Thule Gesellschaft (tajnego stowarzyszenia,ktĂłre sponsorowa?o NSDAP d?ugo po wojnie),redaktor czasopisma "Ostara" tego? stowarzyszenia,a przy tym kawaler Orderu Nowych Templariuszy(ONT) von Liebenfela.Schumude prowadzi? z stamt?d poszukiwania "Ukrytych panĂłw".Udzia? o takim znaczeniu i pozycji jak Shumude wskazuje,?e to on by? koordynatorem zbierania faktĂłw i informacji na zlecenie tego ?rodowiska.
W 1939 roku kierowany przez admira?a Wilchelma Canarisa Abwehrabeteilung,czyli niemiecki wywiad wojskowy,wys?a? na Bliski WschĂłd doktora Paula Levekhuna z zadaniem poszukiwania sojusznikĂłw w spo?eczno?cach muze?ma?skich ?yjacych pod panowaniem i wp?ywami brytyhjskimi.Baza jego dzia?a? by? rĂłwnie? Tebriz w Persji.Co najbardziej interesuj?ce,w ?rĂłd zwerbowanych przez niego sojjusznikĂłw by? sam Rashid Ali,pronazistowski premier Iraku,obalony dwa lata pĂł?niej w wynik inwazji brytyjczykĂłw w tym regionie.
  Siatk? irackich agentĂłw Abwehy Canarisa przej?? Himmler w 1944r. gdy okaza?o si?,?e Canaris by? zamieszany w spisek maj?cy zabicie Hitlera w zamachu bombowym tego samego roku.Rzecz ciekawa,z rozkazu Himmlera kierownictwo nad tymi agentami obj?? baron Rudolf von Sebottendorf,jeden z g?Ăłwnych za?o?ycieli Thule Gesellschaft (podobnie jak Shmmude) kawaler Orderu Nowych Templariuszy!Mo?na z tego wywnioskowa?,?e rzeczywista sie? agentĂłw niemieckich w iraku by?a oparta na sieci owego tajnego stowarzyszena w tym regionie,prawdopodobnie utworzonej przez Shmmudego.
Nale?y tak?e wspomnie? o jeszcze jednym zwi?zku Karl Maria Willigut alias Weihstorzwany razputinem Himmlera,dokona? w 1940 roku wielu odkry? archeologicznych,ktĂłre wskazywa?y na obecno?? cz?owieka w irackiej prowincji Irbil w okresie a? 10.000 lat przed nasz? er?.
Nie wiadomo co si? sta?o z sieci? irackich agentĂłw Thule i SS po 1945 roku,ale interesuj?ce jest,?e wkrĂłtce po zako?czeniu wojny znaleziono zw?oki von Sebottendorffa p?ywaj?ce w cie?ninie Bosfor,ko?o Stambu?u
Je?li doda? do tego fakt ,?e zarĂłwno Niemcy jak i Francja udzieli?y ogromnej pomocy re?imowi Saddama Husajna przy badaniach archeologicznych,a tak?e fakt dzisiejszej dzia?alno?ci wojskowej AmerykanĂłw i BrytyjczykĂłw w tym kraju,wszystko mo?e wskazywa? na istniene innych ,tajnych celĂłw wojny Irackiej,poza uniemo?liwieniem Husajnowi pozyskania broni masowego ra?enia i powstrzymaniem terroryzmu.W Istocie wygl?da na to,?e wszyscy poszukuj? broni masowego ra?enia,ale ca?kiem innego rodzaju i bardzo, badziej staro?ytnej!
Do tego dochodzi dziwne zachowanie rz?du Egipskiego,ktĂłry buduje mur wokĂł? Gizy...chyba wado przed czym projektem Cheops - misji "ratowania" ziemi.Jeszcze do nie dawna,a dok?adnej w 2007 jeszcze w miar? to wszystko si? kr?ci?o dopiero pĂł?niejsze lata pozwoli?y zdemaskowa? "Przemawiaj?cego".Dzisiaj nie ma w?tpliwo?ci,?e chciano pozyska? ...reszt? tych tablic i tego wszystkiego co si? znajdowa?o i uniemo?liwi? ludzko?ci przej?cie do innego wymiaru i obron? tego co w trĂłjwymiarze,b?d? te? zagarniecie sprz?tu jak si? tam znajduje.Jaki to sprz?t,kto go tam pozostawi? i gdzie?

Doda? wypada;
http://docs4.chomikuj.pl/321562828,0,0,Joseph-P-Farrell---wojna-nuklearna-sprzed-5-tysiecy-lat.doc

Greta na innym forum.

No to cos jeszcze na temat tablic z ksiazki "Pradawna tajemnica Kwiatu Zycia"Melchizedeka,tom II strona.354:
  "Otoz w listopadzie 1996 roku skontaktowal sie ze mna pewien czlowiek z Egiptu,ktory oswiadczyl,ze dokonano tam niezwyklego odkrycia.Podobno na powierzchni ziemi miedzy lapami Sfinksa pojawila sie kamienna tablica.Byl na niej napis informujacy o Archiwum i pomieszczeniu znajdujacym sie pod Sfinksem.

Egipski rzad natychmiast usunal znalezisko,aby nikt nie mogl odczytac napisu.Nastepnie zaczeto kopac miedzy lapami Sfinksa i odkryto w ten sposob pomieszczenie,ktore znalezli Japonczycy w roku 1989.Lezal tam zwoj lin oraz gliniane naczynie.Moj rozmowca twierdzil,ze przedstawiciele rzadu odnalezli rowniez tunel prowadzacy z tego pokoju do innego okraglego pomieszczenia,z ktorego wychodzily trzy kolejne tunele.W jednym z nich,biegnacym w kierunku Wielkiej Piramidy,odnaleziono [rzedmioty,jakich nigdy dotad nie widziano.Na poczatku badacze natrafili na pole swiatla,ktore blokowalo przejscie.Stosowano rozne sposoby,ale nic nie zdolalo przez nie przeniknac,nawet kula z pistoletu.Kiedy jeden z czlonkow ekipy probowal zblizyc sie do swiatla,natychmiast zle sie poczul i zaczal wymiotowac.Mimo to probowal dalej,ale wkrotce zaniechal,bowiem mial wrazenie,ze to go zabije.O ile wiem,nikt dotad nie dotknal swietlistej tarczy.

Takze i nad polem,pod powierzchnia ziemi,rzad egipski natrafil na niezwykle zjawisko.Znaleziono tam dwunastopietrowy budynek ukryty pod ziemia!"

Podsumowujac,pozniej udalo sie zdezaktywowac to pole swiatla a dokonal tego ktos ,kto nie chce aby podawac publicznie jego nazwisko.W Australii pokazywal film wideo z nagraniem wejscia,a przyjaciele Melchizedeka go widzieli i potwierdzili jego prawdziwosc.

Tak wiec tych zagadek,ktore zostaly rozwiazane jest multum a Pan Mubarak o tym wszystkim wie i trzyma sie a raczej trzyma w szachu innych,ktorzy chcieliby byc moze,ale niestety.
A my ,maluczcy ,jestesmy niestety bardzo z tylu tych wiadomosci i sadze,ze nigdy sie niczego sensownego nie dowiemy,no chyba ze przejdziemy w inna gestosc i bedzie po wszystkim.

Woda na Saharze.

Woda na Saharze

 

Kto chce znale?? wod? na Saharze, musi dotrze? pod ziemi?. P?ynie tam ocembrowanymi kana?ami skrytymi kilkana?cie metrĂłw pod piaskiem pustyni. S? one obudowane blokami piaskowca i ci?gn? si? setki kilometrĂłw. Ich pocz?tek znajduje si? prawdopodobnie w gĂłrach Atlas w pĂł?nocno-zachodniej cz??ci Sahary, nie odkryto jednak, dok?d one biegn?. W ka?dym razie woda w nich jest krystalicznie czysta.

Fakt zbudowania podziemnych strumieni ?wiadczy o wysokim poziomie wiedzy i techniki twĂłrcĂłw tego wodoci?gu. Co prawda, nie wiadomo, kto go zbudowa?, nie jest jednak wykluczone, i? mogli tego dokona? kolonizatorzy z Atlantydy jeszcze przed jej zatopieniem. Nie dziwmy si?, ?e na miejsce osiedlenia wybrali Sahar? - dzi? niego?cinna pustynia, kilkana?cie tysi?cy lat temu by?a t?tni?c? ?yciem sawann?. Zachowa?y si? rysunki naskalne przedstawiaj?ce stada zwierz?t i poluj?cych na nie my?liwych. Wodoci?gi s?u?y?y nawodnieniu ?yznej krainy.

RĂłwnie? na innych terenach Afryki znaleziono ?lady dzia?alno?ci jakiej? niezwyk?ej cywilizacji. W Nigerii, niedaleko osady Wamba, tamtejsze karawany wielb??dĂłw, a ostatnio i samochody, mog? wygodnie porusza? si? tunelem o szeroko?ci 400 metrĂłw i d?ugo?ci kilkuset metrĂłw, o pĂł?kolistym

sklepieniu. Zosta? on wykopany pod dnem rzeki wyp?ywaj?cej z jeziora Tanganika. W Kenii, w Afryce Wschodniej, ju? dawno temu znaleziono dziwne, wysokie na kilkana?cie metrĂłw budowle wykonane z palonej ceg?y, podobne do przysadzistych wie?, ale bez jakichkolwiek drzwi czy okien. Mog?y one spe?nia? rol? wentylatorĂłw, dostarczaj?cych powietrze do podziemnych tuneli. Konstrukcje o podobnym przeznaczeniu buduje si? teraz na przyk?ad przy metrze.


http://www.dzikimietek.com/twopiteracka-mainmenu-61/53-spostrzeienia/288-dziwny-swiat-podziemny.html

Sprawa 001/X - MAGIA W STARO?YTNYM EGIPCIE

 

Wielu klasycznych pisarzy uwa?a?o Egipt za ?rĂłd?o powstania wiedzy magicznej. Staro?ytno?? jego cywilizacji, ogrom ?wi?ty? i piramid, tajemniczy bogowie ze zwierz?cymi g?owami, zagadkowe hieroglify, rytua?y przeznaczone dla zmar?ych i boska aura faraonĂłw, stworzy?y mami?c? i cudown? atmosfer? Egiptu, ktĂłra dla wyznawcĂłw okultyzmu nigdy nie znik?a w pomroce zapomnienia.

Richard Cavendish - „Historia magii”

---oooOooo---

Termin magia pochodzi najprawdopodobniej od perskiego s?owa oznaczaj?cego si??, w?adz? albo wielko?? - co wedle innych zbli?onych definicji mo?na pojmowa? tak?e jako aktywno?? zmierzaj?c? do osi?gni?cia celĂłw, a ktĂłre to czynno?ci nie s? wyja?nialne na zasadzie zwi?zku przyczynowo-skutkowego - za? innymi s?owami mĂłwi?c w znaczeniu praktycznym - jest to dzia?alno?? cz?owieka na poza-fizycznym poziomie. Tak? te? definicj? b?dziemy mieli w pami?ci, kiedy b?dziemy mĂłwi? o magii praktykowanej w staro?ytnym Egipcie od czasĂłw najdawniejszych, gin?cych w pomroce dziejĂłw, a? do czasĂłw hellenistycznych, tj. od roku 3000 do roku 30 p. n. Chrystusa.

Sam przedmiot bada? mo?emy analizowa?, wedle prac Franti?ka Lexy, w trzech zasadniczych grupach:

v Magia na potrzeby ?ycia codziennego;

v Magia na potrzeby ?ycia pozagrobowego;

v Magia na potrzeby ??czno?ci naszego ?wiata ze ?wiatem si? pozagrobowych, w ktĂłrego realno?? antyczni Egipcjanie ?wi?cie wierzyli.

SzczegĂłlnie interesuj?c? dla nas jest ten ostatni rodzaj magii, w ktĂłrej rĂł?ne zakl?cia i wersety z „Ksi?gi Zmar?ych” uznawane jako pomoce nawigacyjne w podrĂł?y duszy ludzkiej poprzez ?wiat umar?ych, nie dadz? si? nijak porĂłwna? z praktykami staroegipskiej nekromancji, w czasie ktĂłrych wedle tradycji, by?y wywo?ywane duchy zmar?ych o?ywiane mumie i uruchamiane by?y najstraszliwsze pozagrobowe si?y i moce, a co straszy teraz naiwnych z ekranĂłw kin i telewizorĂłw w kiczowatej szmirze made in Hollywood...

 

Przes?anie z pa?stwa Ozyrysa

O, s?dziowie i uczeni, urodzeni i s?awni i wszyscy ostatni ludzie, ktĂłrzy wst?picie kiedykolwiek do tego grobu, podejd?cie bli?ej i s?uchajcie mojej opowie?ci! - czytamy z napisu na grobowcu ?ony Taimhotepa w Aleksandrii. 30-letnia ma??onka Wielkiego Ksi?cia Memfisu, ktĂłra w 42 r. p.n.e. odesz?a na tamten ?wiat, mĂłwi o cierpieniu w ciemnym pa?stwie wiecznego zapomnienia i smutek emanuj?cy z jej s?Ăłw dobiega do nas nawet po tylu stuleciach:

Na co zdaj? si? lata, przez ktĂłre nie ?yjemy na Ziemi? Kraj Zachodu jest krain? snu i ciemno?? ci??ko spoczywa na tych, ktĂłrzy si? tam dostali. Cienie ich cierpi? i nie mog? liczy? na to, by ujrzeli swych braci. Nie widz? swych ojcĂłw, ani swych matek, daremnie rozgl?daj? si? za swymi ma??onkami i dzie?mi.

Woda ?ycia, ktĂłra jest na ziemi, nale?y si? ka?demu, ale moim udzia?em tutaj jest pragnienie. Woda sama przyp?ywa do tego, ktĂłry jest na ziemi, ja jestem spragniona, cho? woda jest tu? obok mnie, dlatego nie wiem, gdzie ona jest, odk?d przyby?am do tego smutnego ustronia. Daj mi ciekn?c? wod?, albo wska? drog? wiod?c? ku wodzie, nadstaw ma twarz ku pĂł?nocnemu wiewowi wiatru nad brzegiem rzeki, prosz?, aby? wybawi? moje serce od tego utrapienia.

?mier? wo?a ka?dego. „Chod? do mnie” - to imi? ?mierci. Wszyscy, ktĂłrych do siebie wo?a, id? ku niej, cho? serca ich pe?ne s? strachu. Nie ma ani boga, ani cz?owieka, ktĂłry odwa?y?by si? na ni? spojrze?. Ma ona w swych r?kach to co wznios?e i proste, a nikt jej nie mo?e si? oprze?. Jej r?ka spocznie na ka?dym, na kim zechce: odbiera dzieci matce, na prĂł?no chce uciec jej starzec. Wszyscy prosz? j? o lito??, ale ona nikomu nie odpu?ci - nie przychodzi do tego, ktĂłry j? wzywa, nie s?ucha tego, kto si? do niej modli, ani tego, ktĂłry j? wielbi.

„Pie?? harfiarza”, ktĂłra powsta?a na dwadzie?cia stuleci przed napisem na grobie Taimhotepa, mĂłwi nam jeszcze, ?e: Z tamtego ?wiata jeszcze nikt nie wrĂłci?. Nikt nie mo?e powiedzie?, jak martwi wygl?daj? i czego im trzeba. Pami?taj, ?e nikomu nie jest dane zabra? ze sob? swĂłj maj?tek. A z tych, ktĂłrzy tam odeszli - nikt ju? nie powraca.

Te s?owa wydaj? si? szczegĂłlnie dziwne w porĂłwnaniu z kultem zmar?ych, ktĂłry rozwin?? si? w staro?ytnym Egipcie. W kulturze, w ktĂłrej dobro osĂłb zmar?ych by?o stawiane na pierwszym miejscu, o przemijaj?cym ziemskim ?yciu musimy poszuka? prawdy w magicznych tekstach, a nie w zapisanych pie?niach ?a?obnikĂłw.

Egipt staro?ytny - tabela chronologiczna

Pa?stwo Dynastia Lata

Egipt pod panowaniem Cesarstwa Bizantyjskiego 395-641

Okres Rzymski 30-395

Okres Ptolemejski 332-30

Drugie panowanie perskie 341-332

EPOKA PÓ?NA XXX 378-341

XXIX 398-379

XXVIII 404-399

XXVII 525-404 [Pierwsze panowanie perskie]

XXVI 663-525

XXV 715-663

XXIV 720-715

XXII-XXIII 950-720

XXI 1085-990

NOWE PA?STWO XX 1200-1085 begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085 begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085 begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085 begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

XIX 1345-1200 begin_of_the_skype_highlighting              1345-1200      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1345-1200 begin_of_the_skype_highlighting              1345-1200      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

XVIII 1570-1345 begin_of_the_skype_highlighting              1570-1345      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1570-1345 begin_of_the_skype_highlighting              1570-1345      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

?REDNIE PA?STWO XVII 1610-1570 begin_of_the_skype_highlighting              1610-1570      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1610-1570 begin_of_the_skype_highlighting              1610-1570      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

XV-XVI 1670-1570 begin_of_the_skype_highlighting              1670-1570      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1670-1570 begin_of_the_skype_highlighting              1670-1570      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting [Panowanie HyksosĂłw]

XIII-XIV 1778-1670 begin_of_the_skype_highlighting              1778-1670      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1778-1670 begin_of_the_skype_highlighting              1778-1670      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

XII 1991-1792

XI 2052-1991

STARE PA?STWO IX-X 2190-2052

VI-VIII 2350-2190 begin_of_the_skype_highlighting              2350-2190      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              2350-2190 begin_of_the_skype_highlighting              2350-2190      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

V 2480-2350 begin_of_the_skype_highlighting              2480-2350      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              2480-2350 begin_of_the_skype_highlighting              2480-2350      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting

IV 2600-2480

III 2650-2600

I-II 2850-2650

?rĂłd?o: „Encyklopedia popularna PWN”, tom 3, Warszawa 1997

PowrĂłt z tamtego ?wiata

Jak to wynika z rĂł?nych cytatĂłw ze staroegipskich magicznych papirusĂłw, dusze osĂłb zmar?ych nie tylko wraca?y z za?wiatĂłw, ale istnia?y konkretne wyobra?enia o ich wygl?dzie. Sprawiedliwy i szlachetny cz?owiek stawa? si? po swej ?mierci Promieniuj?cym duchem przebywaj?cym w towarzystwie bogĂłw i zapewnia? on ich pomoc i opiek? nad swymi ?yj?cymi bliskimi, a tak?e tym, ktĂłrzy odpowiednimi rytua?ami zyskali jego przychylno??. Duch z?ego cz?owieka nazywany martwym duchem by? wykluczony z obiegu po?miertnego ?ycia i przebywa? na skraju pustyni, gdzie jako z?owroga istota wkracza? do ludzkich siedzib i tam si? na ludziach srodze m?ci? - wchodz?c w cia?a ?ywych powodowa? padaczk?, szale?stwo czy choroby zaka?ne.

O mo?liwo?ci spontanicznego powrotu zmar?ych bogĂłw i duchĂłw mĂłwi znana historia o faraonie Tutmozisie IV w?adaj?cym w latach 1413-1405 begin_of_the_skype_highlighting              1413-1405      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1413-1405 begin_of_the_skype_highlighting              1413-1405      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting p.n.e. Granitowa stela znaleziona mi?dzy ?apami Sfinksa mĂłwi, ?e kiedy faraon zdrzemn?? si? w po?udnie pod t? ogromn? rze?b? zm?czony polowaniem, objawi? mu si? we ?nie bĂłg Haremachet, ktĂłry rozkaza? mu oczyszczenie Sfinksa z pokrywaj?cych go warstw piasku, co Tutmozis bez wahania rozkaza? wykona?.

W opowiadaniu o cudownym uzdrowieniu ksi??niczki Bentreshe, faraon Ramzes II z XIX Dynastii zwany Ramzesem Wielkim (ok. 1290-1224 begin_of_the_skype_highlighting              1290-1224      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1290-1224 begin_of_the_skype_highlighting              1290-1224      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting r. p.n.e.) uda? si? ze swoj? pro?b? do pos?gu teba?skiego boga Ksi??yca Chonsa, ktĂłry odpowiedzia? mu skinieniami g?owy i s?owami. W staroegipskich hieroglificznych inskrypcjach bardzo cz?sto pojawia si? tematyka kontaktĂłw faraonĂłw z bogami, co najlepiej udowadnia opowiadanie o narodzinach, m?odo?ci i koronacji krĂłlowej Hatshepsut z XVIII Dynastii (1490-1468 begin_of_the_skype_highlighting              1490-1468      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1490-1468 begin_of_the_skype_highlighting              1490-1468      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting r. p.n. Chr.) z rozbudowanej przestrzennie ?wi?tyni w Der el-Bahr.

 

Tajemnice nekromancji

Wywo?ywanie duchĂłw zmar?ych, ?ci?lej zwane nekromancj?, jest dok?adnie opisane w demotycznych, magicznych ksi?gach z muzeĂłw Londynu, Leidy i Luwru. Znajdziemy tam ca?e przepisy, w jaki sposĂłb przywo?ywa? nie tylko bogĂłw i ?wietliste duchy, ale tak?e z?e i demoniczne istoty, dusze zatracone. Nekromancja powsta?a dzi?ki ch?ci poznania rzeczy ukrytych, tera?niejszych, przesz?ych i przysz?ych - co wynika z samej jej nazwy. Nekromancja pozwala na przyjmowanie rozkazĂłw z innego ?wiata i wydawanie rozkazĂłw istotom w nim przebywaj?cym. Wszystkie te czynno?ci, oczywi?cie, by?y g??boko zrytualizowane.

Wiedza staro?ytnych Egipcjan o istnieniu, wygl?dzie i dzia?alno?ci demonĂłw by?a o wiele bardziej z?o?on?, ni? wiedza europejskich magĂłw na prze?omie ?redniowiecza i Odrodzenia. Z pisemnych i rzeczowych ?rĂłde? wiemy, ?e by?o ich ponad 200. Imion wielu z nich zapomniano, bowiem ich imion nie mo?na by?o zapisywa? i wymawia?, na zasadzie „nie wywo?uj wilka z lasu”...

Wszystkie demoniczne istoty by?y obdarzone nadprzyrodzon? si?? i poza czarodziejskimi rĂł?d?kami, amuletami i inn? magiczn? broni?, mo?na je by?o przegoni? przy pomocy ognia. Z pomi?dzy tych, ktĂłre z?owrogich stworĂłw mo?na wspomnie? te, ktĂłrych imiona zwi?zane s? z ich fizycznymi w?a?ciwo?ciami: Czerwonooki, ?lepog?owy, Bia?oz?by, Dalekokrocz?cy, Czaszkog?owy, itp. Osobn? podgrup? stanowi? demony towarzysz?ce bogini wojny Sachmet, ktĂłrzy w ka?dym roku rozsiewali w Egipcie mĂłr. Jednak najwi?cej informacji zosta?o na temat podziemnych demonĂłw opisanych w tekstach „Ksi?gi zmar?ych”. NiektĂłre z nich strzeg?y bram podziemnego krĂłlestwa przed „nieczystymi”, inne za? kr??y?y po podziemnym pa?stwie Ozyrysa i w tej ciemnej krainie jedzeniem ich by?y cia?a zmar?ych, za? napojem - ich krew.

Ze z?ymi duchami zazwyczaj egipski mag si? nie zadawa?, a kiedy si? zbli?y?y, to u?ywa? zwierciad?a by je odegna?, za? kiedy wesz?y do cia?a jakiej? osoby, wyp?dza? je - co nie by?o prost? i ?atw? czynno?ci?.

Magiczne teksty i zakl?cia

Podstawow? czynno?ci? w magicznej dzia?alno?ci (i to nie tylko w Egipcie) by?o zaklinanie s?u??ce przywo?aniu, opanowaniu i odwo?aniu z powrotem na plan astralny istot z za?wiatĂłw. Najstarszym i najprostszym czarodziejskim ?rodkiem, ktĂłry zrodzi? si? wraz z j?zykiem mĂłwionym, by?o zakl?cie. Wyg?aszanie jego tekstu, ju? to z pami?ci, ju? to z zapisu mia?o zawsze brzmienie rozkazuj?ce, wzmacniane jeszcze dodatkowo odpowiedni? wokalizacj? i gestykulacj?. I tak najstarsze zakl?cia wyst?powa?y tylko w formie rozkazu - nakazu czy zakazu - pĂł?niej ??czono je z innymi tekstami i u?ywano tak?e do innych celĂłw. Czarodziejskie zakl?cia by?y cz?sto ?ci?le utajniane i tak poza ich w?a?cicielem nikt nie mĂłg? ich u?ywa?, czy nawet przeczyta?, inaczej traci?y moc.

Boles?aw Prus w swej powie?ci, niejednokrotnie podaje przyk?ady takich magicznych formu?:

Ojcze niebieski, ?askawy i mi?osierny, oczy?? dusz? moj?... Ze?lij na niegodnego s?ug? swoje b?ogos?awie?stwa i wyci?gnij wszechmocne rami? na duchy buntownicze, abym mĂłg? okaza? moc Twoj?...

Oto znak, ktĂłrego dotykam w waszej obecno?ci. Otom jest - ja - oparty na pomocy bo?ej, przewiduj?cy i nieustraszony... Otom jest pot??ny i wywo?uj? was i zaklinam... Przyjd?cie tu, pos?uszne w imi? Aye Saraye, Aye Saraye...[...]

W imi? wszechmocnego i wiekuistego Boga... Amorul, Tanecha, Rabur, Latisten... […]

 imi? prawdziwego I wiecznie ?yj?cego Eloy, Archima, Rabur, zaklinam was i wzywam... Przez imi? gwiazdy, ktĂłra jest s?o?cem, przez ten jej znak, przez chwalebne i straszne imi? Boga ?ywego...

cd...

„Faraon”, tom 1, rozdz. XX

 

Ta ksi?ga, to jedna wielka tajemnica. Nie dopu?? do tego, by widzia?o j? oko cz?owieka , poniewa? to jest szkodliwe dla niej, kiedy przeczyta ja kto? obcy. Ukrywaj t? ksi?g?! - czytamy w siĂłdmym ust?pie XII rozdzia?u „Ksi?gi zmar?ych”. W jej tekstach s? opisane wszystkie efekty, ktĂłre mo?na osi?gn?? stosuj?c jej zakl?cia, mĂłwi si? o pochodzeniu i znalezieniu czarodziejskich papirusĂłw - jak to ukazuje np. fragment z Papirusu Londy?skiego z prze?omu XIII/XII wieku p.n.e.:

Ksi?g? t? objawiono w sali ?wi?tyni w Chebjete, a dosta?a si? ona tajemn? moc? bogini do r?k bibliotekarza ?wi?tynnego. Ziemia by?a pogr??ona w ciemno?ciach, a Ksi??yc ?wieci? na t? ksi?g?, gdziekolwiek by ona nie by?a.

Imperatywny charakter zakl?cia wzmaga? si? wraz z up?ywem czasu. Wydaje si? by? czym? naturalnym, ?e faraon b?d?cy zast?pc? jedynego Boga na ziemi, nakazuje pomniejszym bogom w czasie rytua?u pogrzebowego, by odst?pili cz??? swej mocy duchowi jego zmar?ego ojca - co Boles?aw Prus opisa? bardzo dok?adnie w trzecim tomie „Faraona”, w rozdzia?ach IV i V, jednak?e o znacznym upadku religijno?ci ?wiadczy fakt, ?e czarodzieje z czasĂłw rzymskich zwraca? si? do bogĂłw ju? tylko w sprawach dotycz?cych marnego ?ywota ziemskiego. Przyczyny tego stanu rzeczy mo?emy jednak widzie? w procesach, ktĂłre zgubnie wp?yn??y na egipskie ?ycie religijne: obce kulty, rywalizacja pomi?dzy faraonami a kap?anami, nap?yw mniejszo?ci narodowych, zakulisowe walki o w?adz? i niezrozumia?e dla prostego ludu rytua?y religijne. Do tego nale?a?oby doda? jeszcze rozwĂłj czarodziejskich i nekromantycznych praktyk, czarnej magii i negatywistycznych kultĂłw bogini Amemait - postrachu wszystkich zmar?ych, demona Apopa, wroga S?o?ca w kszta?cie ogromnego w??a Sutecha (Seta, Setha) znanego jako „uciele?nienie wszelkiego z?a”, „z?oczy?cy pomi?dzy bogami”, Kuka - boga ciemno?ci „ktĂłrego w?adza ju? si? sko?czy?a”, itd.

Powstanie kultu Seta

Kult Seta istnia? rzeczywi?cie, nie tylko na papirusach. Jeden z przyczynkĂłw do jego powstania opisuje Boles?aw Prus w roku 1895, ktĂłry w „Faraonie” tak opisuje dramatyczny prze?om w ?yciu kap?ana Samentu, ktĂłry spowodowany by? znalezionym przeze? szkieletem prawiekowego gada w podziemnych jaskiniach pĂł?wyspu Synaj:

Kiedy mia?em dwadzie?cia pi?? lat, by?em kap?anem Ozyrysa...

- Ty?... - zdziwi? si? Ramzes.

- Ja, i zaraz powiem, dlaczego wst?pi?em do s?u?by Seta. Wyprawiono mnie na pĂł?wysep Synaj, aby tam wybudowa? ma?? kaplic? dla gĂłrnikĂłw. Budowa ci?gn??a si? sze?? lat, a ja za? maj?c du?o wolnego czasu w?Ăłczy?em si? mi?dzy gĂłrami i zwiedza?em tamtejsze pieczary.

Czego ja tam nie widzia?em! ... Korytarze d?ugie na kilka godzin; ciasne wej?cia, przez ktĂłre trzeba by?o pe?za? na brzuchu; izby tak ogromne, ?e w ka?dej zmie?ci?aby si? ?wi?tynia. Ogl?da?em podziemne rzeki i jeziora, gmachy z kryszta?Ăłw, jaskinie zupe?nie ciemne, w ktĂłrych nie by?o wida? w?asnej r?ki, albo znowu tak widne, jakby w nich ?wieci?o drugie s?o?ce...

Ile razy zb??ka?em si? w niezliczonych przej?ciach, ile razy zgas?a mi pochodnia, ile razy stoczy?em si? w niewidzialn? przepa??!... Bywa?o, ?em po kilka dni sp?dza? w podziemiach ?ywi?c si? pra?onym j?czmieniem, li??c wilgo? z mokrych ska?, niepewny, czy wrĂłc? na ?wiat.

Za to nabra?em do?wiadczenia, wzrok zaostrzy? mi si? i polubi?em te piekielne krainy. [...] Gmachy ludzkie s? kretowiskami wobec niezmiernych budowli wzniesionych przez ciche i niewidzialne duchy ziemi.

Raz jednak spotka?em rzecz straszn?, ktĂłra wp?yn??a na zmian? mojego stanowiska.

Na zachĂłd od kopalni Synaj le?y w?ze? w?wozĂłw i gĂłr, w?rĂłd ktĂłrych cz?sto odzywaj? si? podziemne grzmoty, ziemia dr?y, a niekiedy wida? p?omienie. Zaciekawiony wybra?em si? tam na czas d?u?szy, szuka?em i dzi?ki niepozornej szczelinie odkry?em ca?y ?a?cuch olbrzymich pieczar, pod ktĂłrych sklepieniami mog?aby si? pomie?ci? najwy?sza piramida.

Kiedy si? tam b??ka?em, dolecia? do mnie silny zapach zgnilizny, tak przykry, ?e chcia?em uciec. PrzemĂłg?szy si? jednak wszed?em do pieczary, sk?d pochodzi?, i zobaczy?em...

Racz wyobrazi? sobie, panie, cz?owieka, ktĂłry ma nogi i r?ce o po?ow? krĂłtsze ni? my, ale grube, niezgrabne i zako?czone pazurami. Dodaj temu kszta?towi szeroki, z bokĂłw sp?aszczony ogon, na wierzchu powycinany jak grzebie? koguci; dodaj do tego bardzo d?ug? szyj?, a na niej - ptasi? g?ow?. Nareszcie ubierz tego potwora w zbroj? pokryt? na grzbiecie zagi?tymi kolcami...

Teraz pomy?l, ?e figura ta stoi na nogach, r?koma i piersiami oparta o ska??...

- To co? bardzo brzydkiego - wtr?ci? faraon - Zaraz bym to zabi?...

- To nie by?o brzydkie - mĂłwi? kap?an wstrz?saj?c si?. - Bo pomy?l panie, ?e ten potwĂłr by? wysoki jak obelisk...

Ramzes XIII zrobi? gest niezadowolenia.

- Samentu - rzek? - zdaje mi si?, ?e? swoje pieczary zwiedza? we ?nie...

- Przysi?gam ci, panie, ?e mĂłwi? prawd?. - Tak jest, ten potwĂłr w skĂłrze gada, okryty kolczast? zbroj?, gdyby le?a? na ziemi, mia?by wraz z ogonem z pi??dziesi?t krokĂłw d?ugo?ci... Pomimo trwogi i odrazy kilkakrotnie wraca?em do jego jaskini i obejrza?em go sobie najuwa?niej...

 

---oooOooo---

Wybacz mi Czytelniku t? dygresj?, ale musz? tutaj doda? co? od siebie, a mianowicie - Boles?aw Prus z niesamowit? intuicj? przewidzia? to (a mo?e mia? po temu jakie? konkretne dane - kto wie? - to kolejna tajemnica XIX wieku), i? zostanie udowodniony w XX wieku fakt kontaktĂłw ludĂłw z basenu Morza ?rĂłdziemnego z dinozaurami. Prof. dr Bernard Huevelmans w swej biblii kryptozoologĂłw pt. „Na tropie nieznanych zwierz?t” (Warszawa 1963) w pe?ni potwierdza istnienie niektĂłrych dinozaurĂłw w czasach rozkwitu Egiptu, Babilonu czy Asyrii.

NB, s?ynny fi?ski pisarz Mika Valtari w swej kultowej powie?ci „Egipcjanin Sinuhe” tak?e opisuje spotkanie g?Ăłwnego bohatera z tajemniczym gadem morskim, w podziemiach minojskiej Krety, ktĂłr? to scen? literalnie zer?n?? z „Faraona”. Za Boles?awem Prusem poszed? ca?y legion autorĂłw powie?ci, nowel i opowiada? grozy, ?e wspomn? tylko H. Ph. Lovecrafta czy jego nast?pc? R. E. Howarda oraz E. A. PoĂŤ, a na japo?skich twĂłrcach potworĂłw z filmĂłw Inoshiro Hondy i Takao Okawary sko?czywszy. PowrĂł?my jednak do opowie?ci Samentu o Godzilli z Synaju:

---oooOooo---

- Wi?c on ?y??

- Nie. To by? ju? trup, bardzo dawny, ale tak zachowany, jak nasze mumie. Utrzyma?a go wielka sucho?? powietrza, a mo?e i nieznane sole ziemi.

By?o to moje ostatnie odkrycie - ci?gn?? Samentu. Nie wchodzi?em ju? do jaski?, alem du?o rozmy?la?. Ozyrys - mĂłwi?em - tworzy wielkie istoty: lwy, s?onie, konie... - za? Set rodzi w??a, nietoperza, krokodyla... PotwĂłr, ktĂłrego spotka?em, jest na pewno tworem Seta, a poniewa? przerasta wszystko, co znamy pod s?o?cem, wi?c Set jest mocniejszym bogiem, ni? Ozyrys...


„Faraon” tom 3, rozdz. VIII

Tak wi?c wygl?da na to, ?e w?a?nie wtedy Ozyrys przegra? swoj? walk? z Setem...

cd.....

cd....

Kult Voodoo w krainie piramid

SzczegĂłln? kategori? czarodziejskich praktyk tworzy?a kreacja zast?pczego cia?a, ktĂłra s?u?y?a zw?aszcza w praktykach czarnej magii. Staro?ytni Egipcjanie s?dzili, ?e jak czarownik stworzy woskow? podobizn? cz?owieka, to na zasadzie pars pro toto jest w stanie przenosi? swe oddzia?ywanie poprzez woskow? podobizn? na konkretnego cz?owieka.

Jedna z najstarszych z dotychczas odkrytych wzmianek o magicznych rytua?ach z woskowymi laleczkami, maj?cych na celu u?miercenie ofiary, pochodzi z inskrypcji na trumnach z okresu ?redniego Pa?stwa. Charakterystyczne przyk?ady pochodz? tak?e z okresu Nowego Pa?stwa, oraz epoki krĂłla Aleksandra II (323-310 p. Chr.).

Zabra? si? do czarowania, aby wywo?a? i sprowadzi? nieszcz??cie - czytamy w papirusie Rollina - Sporz?dzi? kilka figurek bogĂłw i ludzi z wosku, aby potem tych ludzi przyprawi? o zeschni?cie cz?onkĂłw i da? je Rabbekameowi, ktĂłrego boski Re nie dopu?ci? do ustanowienia naczelnikiem domu.

Ten cytat jest niezmiernie wa?nym dla naszych dalszych rozwa?a?, bowiem nale?y do grupy zabytkĂłw pi?miennych informuj?cych nas o haremowym spisku wymierzonym przeciwko Ramzesowi III (1188-1157 p.n.e.), ostatniemu wspania?emu w?adcy Nowego pa?stwa. Przeciwko niemu wyst?pili wtedy niektĂłrzy magowie, ktĂłrzy zwrĂłcili przeciwko niemu i jego pretorianom sw? czarnomagiczn? sztuk?.

Pentiboon, ktĂłry by? zarz?dc? maj?tku, tak mu powiedzia?: <<Przynie? mi ksi?g?, ktĂłra doda?aby mi czarodziejskiej si?y i w?adzy>> - czytamy w Papirusie Lee - I on przyniĂłs? mu czarodziejsk? ksi?g? z biblioteki faraona Vesermaat-Re-meri-Amona, wielkiego boga, swego pana, i poszed? on zastosowa? bosk? si?? dla ludu swego. Urz?dnik El-rem wykona? ludzkie figurki z wosku i odprawia? nad nimi rĂł?ne czary i zakl?cia. I spu?cili obaj na ludzi chorob? i mĂłr i inne nieszcz??cia.

Magowie przeciwko faraonowi

Jak to wiadomo z s?dowego Papirusu Tury?skiego, sprzysi??enie to zosta?o ujawnione i ?ledztwo zosta?o przeprowadzone przez s?d. Jednego czarownika stracono w okrutny sposĂłb, za? drugiego zmuszono do pope?nienia samobĂłjstwa:

Prawd? by?o to, ?e zamierza? on wykona? te wszystkie zbrodnie i inne niegodziwo?ci, o ktĂłre go pos?dzano. Prawd? by?o to, co zamierza? dokona? wraz z innymi winowajcami, wzbudzaj?c gniew i odraz? wszystkich bogĂłw i wszystkich bogi?. Wykonano na nim najci??sz? kar? ?mierci, o ktĂłrym zadecydowali bogowie.

By?y to ci??kie ?miertelne grzechy i zbrodnie na ca?y ?wiat, ktĂłrych on si? dopu?ci? - to by?o na temat drugiego maga - kiedy za? mu udowodniono, ?e to on si? ich dopu?ci?, sam podniĂłs? na siebie r?k? i si? u?mierci?.

Sprawa ma jeszcze drugie dno, bo jak mo?na by?o panuj?cemu czarami zaszkodzi?, czy nawet go czarami u?mierci?, to z drugiej strony czarami mo?na go by?o tak?e chroni?.

Zrobiono z wosku figurki wszystkich ?ywych lub nie?ywych przeciwnikĂłw i wrogĂłw faraona i ich imiona wypisano na nich zielon? farb? - pisze o tym w ksi?dze po?wi?conej demonowi Apopowi - potem wk?ada si? je do skrzynki, pluje na nie, a nast?pnie depce lew? „nieczyst?” nog?, k?uje no?em, a potem wrzuca do p?on?cej s?omy, ktĂłr? potem gasi si? moczem dojrza?ej kobiety. A potem napisane imiona demona Apopa i wszystkich nieprzyjaciĂł? faraona - oby ?y? wiecznie! - czy to ?ywych czy to martwych rzu? na ziemi? i depcz po nich lew? nog?!

Amulety i rytua?y

Do nast?pnej grupy czarodziejskich ?rodkĂłw nale?a?y amulety - ktĂłre noszone by?y po to, by chroni?y swego w?a?ciciela przed nieprzyjaznymi i szkodliwymi wp?ywami. U?ycie amuletĂłw w staro?ytnym Egipcie by?o do?? rzadkie do Drugiego Okresu Przej?ciowego (1790-1580 begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580 begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580 begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580 begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting r. p. Chr.), a znane by?y w tym sensie, jako ?rodek ochronny, o czym czytamy u Pliniusza (z ?ac. amuletum = ochronny lub leczniczy przedmiot), w okresie Nowego Pa?stwa staje si? powszechne i amulety pojawiaj? si? w niewiarygodnym bogactwie form i kszta?tĂłw oraz przeznacze?. Staja si? one wszechobecne w czasie rozk?adu tradycyjnej egipskiej religii i kultury. Mo?na je podzieli? wed?ug formy na amulety wieczne - drobne przedmioty wykonane z ceramiki, kamienia, metalu czy szk?a; pisane - kawa?ki papirusu lub p?Ăłtna z tekstami zakl??, lub rysunkami ochronnych symboli oraz amulety w?z?owe - pasy tkaniny z w?z?ami, czasami dodatkowo wyposa?onymi w drobne przedmioty umieszczonymi w w?z?ach.

Jak dot?d mĂłwili?my o magicznych przedmiotach, a teraz powiemy o tym, w jaki sposĂłb je wykorzystywano w magicznych obrz?dach. Sam proces u?ycia tych magicznych ?rodkĂłw mo?na - wed?ug wspĂł?czesnych pogl?dĂłw - porĂłwna? do algorytmu, w tym sensie, ?e przepisuje konkretne procedury i operacje, ktĂłre musz? by? wykonane, by zaklinanie odnios?o swĂłj skutek. Zazwyczaj nie by?o przy tym wa?nym to, kto wypowiada? zakl?cie - przy zamawianiu choroby wypowiada? je sam pacjent, albo jego lekarz, za? przy skomplikowanych operacjach nekromantycznych by? to sam mag czy jego pomocnik, ktĂłry spe?nia? okre?lone warunki.

Ten, ktĂłry czarowa?, musia? przej?? okre?lon? procedur? oczyszczenia - jak to robi? doktor Sinuhe z powie?ci Miki Valtari’ego - [Zakl?cie] ma by? wypowiedziane przez oczyszczonego cz?owieka - czytamy w czarodziejskiej ksi?dze demona Apopa. Medialnym po?rednikiem - medium - przy przywo?ywaniu bogĂłw mia?a by? m?oda osoba p?ci m?skiej, jak to ujmuje czarodziejska Ksi?ga Londy?ska i Leide?ska: Przywied? czystego ch?opca, ktĂłry jeszcze nie by? z kobiet?.

M?odzieniec musia? wedle ksi?gi wykazywa? zdolno?ci medialne, bowiem nie ka?dy by? dostatecznie podatny na sugesti? i hipnoz?, ktĂłre - jak s?dz? - gra?y kluczow? rol? przy wywo?ywaniu bogĂłw, ?wietlistych duchĂłw, demonĂłw i nekromancji. (NB, doskonale przedstawi? w?a?nie tak? operacj? wielokrotnie ju? tu wspomniany Boles?aw Prus, ktĂłry w „Faraonie”, [tom 2, rozdz. XXIII], pokazuje nam, jak to babilo?sko-cheldejski mag i kap?an Beroes ukazuje konaj?cemu Ramzesowi XII cz?owieka - w?a?nie nieletniego ch?opca, ktĂłrego mod?y docieraj? do uszu Przedwiecznego Amona...) Je?eli przeszed? on przez ten egzamin, otrzymywa? od swego mistrza magiczn? ochron?, ktĂłra mu mia?a zapewni? bezpiecze?stwo w czasie nekromantycznych operacji magicznych.

Amulet sporz?dzano z paskĂłw z czterech bia?ych, czerwonych, zielonych i niebieskich nici powi?zanych w w?z?y, skropionych krwi? dudka. Na ten pasek, dostatecznie d?ugi, by mo?na nim opasa? cia?o ch?opca, nawleka?o si? ma?y woreczek ze skarabeuszem utopionym w mleku od czarnej krowy. Poza amuletami, ktĂłre w rĂł?nych kombinacjach s?u?y?y magowi do obrony przed z?ymi duchami i zapewnia?y powodzenie, przeciwko z?ym duchom i demonom s?u?y?a tak?e magiczna rĂł?d?ka, ktĂłra w okresie Starego i ?redniego Pa?stwa mia?a kszta?t bumerangu z wyrze?bionymi na? hieroglifami, ktĂłre zapewnia?y jej magiczn? si??.

http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X



****************

Traktuj?c zupe?nie powa?nie zakres powy?szych informacji poni?szego filmiku wcale bym nie lekcewa?y?a i nie traktowa?a jako fotomonta?.

http://www.youtube.com/watch?v=tnWo1kbu5QE&feature=player_embedded

Zwyczajnie kto? przypadkowo uchwyci? moment materializacji si? demona z energii t?umu.
Naprawd? nikt albo ma?o osĂłb wie co jest pod tym placem i jakie ma to po??czenie z Wielk? Piramid?.
Jednak nie lekcewa?y?a bym info o podziemnych tunelach , ktĂłrych jest tam mnĂłstwo.

WrĂł?by i proroctwa

Ka?dy rytua? mag zaczyna? od wypowiedzenia tekstu magicznej formu?y - inwokacji, w ktĂłrym prosi? bogĂłw o przychylno?? dla swych zamiarĂłw. Kiedy ju? dokona? wszystkich przygotowa?, hipnotyzowa? pomocnika w nast?puj?cy sposĂłb:

Czarownik zapala? lamp? w ciemnym pomieszczeniu i sadza? ch?opca naprzeciw niej tak, aby jego zamkni?te oczy by?y zwrĂłcone ku p?omykowi lampy. Potem stawa? przed nim, sk?oni? si? i wymawia? odpowiednie zakl?cie i puka? palcem w g?ow? ch?opca. Nast?pnie go pyta?, czy widzi ?wiat?o. Jak ch?opiec potwierdza?, to pyta? go o wszystko, co go interesowa?o.

Inny sposĂłb polega? na tym, ?e ch?opiec k?ad? si? na brzuchu przed misk? pe?n? oliwy tak, by jego g?owa znajdowa?a si? nad jej powierzchni?. Potem ch?opiec zamyka? oczy, za? czarodziej schylony ku jego g?owie wymawia? po siedemkro? zakl?cie, a potem wzywa? ch?opca do otwarcia oczu. Hipnotyzuj?ce dzia?anie ?wiat?a lampy lub ?wietlistej powierzchni oliwy wzmaga? ci??ki aromat palonego kadzid?a a tak?e spojrzenie w kr?g wschodz?cego s?o?ca lub ksi??ycowej pe?ni. Kiedy pomocnik odpowiedzia? na wszystkie pytania, ktĂłre zajmowa?y jego mistrza, czarodziej wybudza? go ze stanu hipnozy zakl?ciami i czynno?ciami, ktĂłre doprowadza?y go do normalnego stanu umys?u. Kiedy mag sam na sam porozmawia? z bogami, czy innymi istotami z za?wiatĂłw bez u?ycia medium, wykonywa? wy?ej opisane czynno?ci sam na sobie.

Taka metoda by?a u?ywana w czasie wrĂł?enia na potrzeby ?ycia codziennego. Przy stawianiu d?ugookresowych proroctw istnia?y bardziej z?o?one procedury, o ktĂłrych jednak wspĂł?cze?nie niewiele wiadomo. Niekiedy te proroctwa ogarnia?y nieprawdopodobnie daleki horyzont czasowy, je?eli - oczywi?cie - wy??czymy mo?liwo?? antydatowania tych wyroczni. Typowym przyk?adem takiego dalekosi??nego w czasie proroctwa jest przepowiednia przypisywana jasnowidzowi Nefertiemu, ktĂłry ?y? u ko?ca XXVII w. p.n.e. - a dotycz?ca w?adzy za?o?yciela XII dynastii faraona Amenemheta I (2000-1970 r. p.n.Chr.):

Faraon nazywany Ameni, syn kobiety z Po?udnia, przyb?dzie do GĂłrnego Egiptu... Radujcie si? wy, ktĂłrzy b?dziecie ?yli w jego czasach! Syn szlachetnego m??a uczyni swe imi? nie?miertelnym. Ci, ktĂłrzy wywo?uj? swary i niepokoje, strac? swe sanda?y ze strachu przed nim... I dobro przyb?dzie do kraju, a z?o b?dzie pogn?bione.

Dziwne mo?liwo?ci CherihebĂłw

Jak osoba maj?ca przeprowadza? operacje czarodziejskie, tako? i miejsce powinno by? nienagannie czyste. Procedur? oczyszczenia powinny przej?? wszystkie osoby i przedmioty w niej uczestnicz?ce. Zakl?cia i rysunki ochronnych znakĂłw powinny by? wyrysowane ?wie?ym atramentem na nowych kartach papirusu. Ze wzgl?du na ryzyko, ?e glina mog?a by? wyrabiana przez cz?owieka nieczystego czy dotkni?ta przez nieczyste zwierz?, magowie u?ywali do sporz?dzania swych magicznych figurek tylko i wy??cznie „czystego” wosku pszczelego.

Co za? si? tyczy samego miejsca operacji magicznych, to przywo?ywanie bogĂłw mia?o si? odbywa? w czystym i ciemnym miejscu, najlepiej jakim? skrytym pomieszczeniu umytym lodowat? wod?, ktĂłrego drzwi znajduj? si? na wschodniej ?cianie. Zwracaj?c si? do S?o?ca (symbolizuj?cego boga Ra [Re]) mag winien sta? na wolnej przestrzeni, by mĂłg? patrze? na wschodz?cy okr?g s?oneczny, za? zwracaj?c si? do Ksi??yca (bogowie Chonsu i Thot [Tot]), powinien sta? na dachu domu.

Zakl?cia maj?ce za zadanie przywo?anie nadprzyrodzonych istot i mocy mia?o by? wypowiadane g?osem cichym, sycz?cym, ale zrozumiale. W starszych czasach wypowiadano je normalnie, g?o?no, czterokrotnie - za? w czasach panowania Ptolmeuszy a? siedemkro?, albo - niezmiernie rzadko - trzykrotnie b?d? a? dziewi?ciokrotnie!

Nale?y do tego jeszcze doda? to, ?e bogĂłw przywo?ywa?o si? woni? kadzid?a, ktĂłra odgania?a demony i „martwych” - tj. dusze zmar?ych niesprawiedliwych: zbrodniarzy, ?wi?tokradcĂłw, itd. Wo? aromatycznych kadzide? przywo?ywa?a bogĂłw, za? fetor i smrĂłd ich odgania?. I tak, kiedy czarownik (albo po prostu lekarz) chcia? wygoni? demony z cia?a chorego wraz z bogami, spala? kadzid?o - ewentualnie kiedy chcia? demony z cia?a pacjenta wyci?gn??, wtedy spala? nie kadzid?o, ale ma?pie ekskrementy...

Magia by?a samodzieln? dziedzin? egipskiej wiedzy ju? w Starym Pa?stwie, jak to mo?na odczyta? z napisĂłw na grobie Ăłwczesnego wielmo?y Herchufa, ktĂłry ?y? za panowania faraonĂłw VI dynastii: Piopeusza I i Merenrea I w latach 2390-2370 begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370 begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting p.n.Chr. W tych tekstach magowie s? okre?lani jako m?drcy uprawiaj?cy magiczne obrz?dy: Jestem cherichebem, znanym ze swych zakl??, jak to dos?ownie czytamy.

Powa?anie, jakim cieszyli si? cherichebowie ilustruj? teksty na hieratycznym papirusie, ktĂłry darowa?a pani Westcar w 1839 roku niemieckiemu egiptologowi Richardowi Lepsi, a potem sta? si? on jednym z zabytkowych papirusĂłw z berli?skiego Pergamon Museum. Cherichebowie potrafili o?ywia? pos?gi, zaczarowa? wod? by si? rozst?powa?a, okie?zna? lwy, czy o?ywi? ?ci?tego mieczem cz?owieka poprzez przy?o?enie g?owy do cia?a...

 

W poszukiwaniu zwoju Thota

Jeden z najznamienitszych tekstĂłw o mo?liwo?ciach staroegipskich czarnoksi??nikĂłw znajduje si? w demotycznym r?kopisie z III wieku przed Chrystusem, a ktĂłry znaleziono w grobie w Tebach, za? w 1865 roku zakupi? go August Mariette dla Muzeum Egipskiego w Kairze. MĂłwi on o Wielkim Ksi?ciu Memfisu Setnie Chamusie, ktĂłry usi?uje uzyska? wiadomosci od swego zmar?ego poprzednika - s?ynnego maga Neferkeptaha. Wreszcie dowiaduje si?, ?e w grobie Neferkeptaha znajduje si? czarodziejski rulon pergaminu, ktĂłry zosta? napisany przez samego egipskiego boga m?dro?ci i patrona czarnoksi??nikĂłw - Thota (Thovt, Tot). Ksi??? wraz ze swym bratem Jenhorurem weszli do grobowca, gdzie ostrzeg?y ich duchy osĂłb zabitych przez Thota w trakcie poszukiwa? czarodziejskiego zwoju za to, ?e ukradli ten dokument z trumny ukrytej na dnie morza. Setna jednak nie rezygnuje - przy u?yciu amuletĂłw i zakl?? pokonuje wszelkie z?e zakl?cia Thota i uzyskuje bezcenny papirus. W zako?czeniu jego przygĂłd pod ziemi? czytamy:

Kiedy Setna wychodzi? z grobowca, to ?wiat?o sz?o przed nim, a ciemno?? sz?a za nim.

To jeszcze nie wszystko, bo nasz bohater w pustyni natkn?? si? na nieznajom? pi?kno??, ktĂłra przedstawi?a mu si? imieniem Tabubu. I oczywi?cie Setna zakocha? si? w niej bez pami?ci, ale ona powiedzia?a mu, ze nie b?dzie jego, zanim nie zabije on swej ?ony i dzieci, a jej odda ca?y maj?tek. Setna w za?mieniu umys?u zgodzi? si? to zrobi?, jednak?e po chwili, kiedy wzi?? tajemnicz? kobiet? w ramiona, ockn?? si? nagi i opuszczony na jakiej? drodze.

Po powrocie do domu jednak Setna znalaz? swych bliskich ?ywych i zdrowych. Nieznajoma pi?knotka by?a tylko duchem, a on postanowi? zwrĂłci? zwĂłj Thota, by nie nara?a? si? na straszliwy gniew bogĂłw.

 

Jak si? wydaje, opowiadanie to nie jest tylko legend?. Ów ksi??? jest znany w historii jako syn faraona Ramzesa II, ktĂłry pe?ni? funkcj? arcykap?ana boga Ptaha. Z tytu?u swego urz?du mĂłg? on zwiedza? i penetrowa? piramidy oraz nekropolie przy Gizie. Czarodziejska „Ksi?ga Thota” pojawia si? w staroegipskich tekstach tak cz?sto, ?e z ca?? pewno?ci? nie mo?e ona by? li tylko legend?. Wed?ug jednej z wersji, by?a ona przechowywana w pewnej ?wi?tynnej bibliotece, za? wed?ug innej - zosta?a ona wrzucona na dno Morza Czerwonego i jest strze?ona przez zast?py skorpionĂłw i jadowitych gadĂłw. Jedna z najstarszych wzmianek o niej mo?na znale?? w papirusie pani Westcar, gdzie faraon Chufu (Cheops) rozmawia o tej ksi?dze z czarodziejem Zedim, ktĂłrego przyprowadzi? do? jego syn - ksi??? Hardedeph.

W ?lady swego ojca poszed? syn Setny - Siusireph, ktĂłrego urodzi?a mu jego ma??onka Mehveschet (Mehvesket). O jego losach dowiadujemy si? z demotycznego tekstu, napisanego na dwĂłch zwojach greckiego papirusu, na ktĂłrych znajduje si? notatka urz?dowa z siĂłdmego roku panowania cezara Klaudiusza (Tiberius Claudius Nero Germanikus), tj. z lat 46-47 n.e. Syn Setniego przed swoim znikni?ciem o?wiadcza, ?e jest wcieleniem Hora syna Panehsiego, ktĂłry za zezwoleniem boga Ozyrysa, w?adcy pa?stwa umar?ych, powrĂłci? znowu na ?wiat po to, by zniszczy? wielkiego maga, z ktĂłrym ju? by? walczy? w swym pierwszym wcieleniu.

Ockn??em si? znĂłw [w ?wiecie ?ywych] i sta?em si? zarodkiem po to, bym znalaz? Setniego, syna faraona, na pustyni przy On czy Memfisie. Wros?em w p?d melona, abym mĂłg? znĂłw powrĂłci? do ?wiata i swego cia?a, odrodzi? si? na Ziemi i czarowa? przeciwko temu egipskiemu nieprzyjacielowi - czytamy w tej staroegipskiej wariacji na temat reinkarnacji.


Magiczna walka dobra ze z?em


Z tego papirusu dalej dowiadujemy si?, jak to nubijski wĂłdz poprosi? faraona, by w swej krainie znalaz? cz?owieka, ktĂłry przeczyta?by ten list, bez jego otwierania. Syn Setniego podj?? wyzwanie i zgodzi? si? na prĂłb? g?o?nego odczytania listu. Kiedy?, dawno temu, nubijski czarnoksi??nik Hor (syn Murzynki) o?ywi? cztery woskowe figury, ktĂłre porwa?y egipskiego faraona, a zanim przynios?y go do jego pa?acu - wymierzy?y mu pi??set kijĂłw na go?e plecy. W ramach rewan?u dok?adnie to samo zrobi? egipski mag w?adcy Nubii, nast?pnie pokona? nubijskiego maga i wygna? go na 1500 lat z Egiptu. Teraz, jak to przeczyta? Susireph, wĂłdz NubijczykĂłw przedstawi? si? jako ten sam czarodziej, ktĂłry po stuleciach wrĂłci? do Egiptu by si? zem?ci?. I wybuch?a magiczna wojna z wzmo?on? si??:

Hor, syn Panehsiego powiedzia?: <<Jako? ?e ?yje Atum, pan Onu, bogowie egipscy ci? tutaj przywiedli, bym ci? pokara? w swej w?adzy. BĂłj si? - id? do ciebie!>>

Kiedy to Hor, syn Panehsiego, powiedzia? - Hor, syn Murzynki, tako? mu odrzek?: <<To jest zatem ten, ktĂłry czarowa? przeciwko mnie, a ktĂłrego naucz? mowy szakali!>> - i zacz?? czarowa?, i pos?a? ogie? na pa?ac przeciwnika.

Faraon i ksi???ta widz?c co si? dzieje, wielkimi g?osami zawo?ali, by szybko przyby? Hor syn Panehsiego.

Hor, syn Panehsiego, szybko przeczyta? stron? ksi?gi i spowodowa? to, ?e spad? deszcz i ogie? ugasi? w jednej chwili.

Tymczasem w odpowiedzi na to Nubijczyk spowodowa?, ?e powsta?a wielka chmura nad pa?acem, tak ?e nikt nie mĂłg? widzie? ani swego brata czy przyjaciela.

Hor, syn Panehsiego, przeczyta? znĂłw czarnoksi?skie zakl?cia i oczy?ci? niebo z chmury i z?ego powietrza, ktĂłrym by?o nasycone.

Zako?czenie magicznego pojedynku wedle egipskiego papirusu wygl?da?o tak:

Hor, syn Panehsiego, maj?cy posta? Siusira odprawi? czary przeciwko etiopskiemu w?adcy i otoczy? go ogniem, ktĂłry go strawi? przed pa?acem. Faraon patrzy? na to i ksi???ta i egipskie wojsko, a potem znik? sprzed oczu faraona i swego ojca tak, ?e go ju? nigdy nie widzieli.

Bogowie, magowie i uczeni.

Reasumuj?c, mo?na stwierdzi?, ?e staroegipskie teksty o czarownikach i czarowaniu daj? nam wiedz? o egipskiej magii, a dzisiaj s? traktowane jako utwory stricte beletrystyczne.

Czarodziej Bata, ktĂłrego czyny opiewane s? w „papirusie pani d’Orbiney” z British Museum, rozumie mow? zwierz?t. Aby uniemo?liwi? swemu bratu zbli?enie si? do rzeki, wytworzy? pomi?dzy nim a rzek? stado gro?nych krokodyli i rozkazywa? ?ywio?om przyrody tak, jak mag Zezemonech, ktĂłry wed?ug „papirusu Westcar” kaza? rozst?pi? si? wodom jeziora tysi?c lat wcze?niej. Podobnej rzeczy dokona? tak?e Neferkaptach, ktĂłry zst?pi? na dno morza, by wydoby? tajemniczy, czarodziejski „papirus Thota”. Tak samo chwalili si? nubijscy czarownicy, ?e mog? zes?a? na Egipt nieurodzaj i jasny dzie? przemieni? w noc - jednak?e te czary ich egipscy przeciwnicy byli w stanie powstrzyma?, jak to wiemy z poprzedniego ust?pu.

Nieprawdopodobne mo?liwo?ci magĂłw staroegipskich udowadniaj? dalsze przyk?ady: Kiedy Neferkaptach by? otoczony przez w??e i skorpiony, zamrozi? je swym wzrokiem i dowiĂłd?, ?e na odleg?o?? jest w stanie zabi? gada, ktĂłry strzeg? „Ksi?gi Thota”. Siusirev porazi? nieprzyjaciela tym, ?e zes?a? na niego ogie?, ktĂłrego p?omienie strawi?y go na oczach faraona i jego ludu. Czarnoksi??nik czy mag doskona?y by? bardzo rzadko widywany. Hor syn Panehsiego, narodzi? si? ponownie po 1500 latach, aby da? wycisk wrogowi zagra?aj?cemu Egiptowi. PĂłki czaromistrz mĂłg? wskrzesi? sam siebie, pĂłty mĂłg? przywraca? do ?ycia i innych. Chericheb Zedi przywrĂłci? ?ycie g?si i bykowi, ktĂłrym uci?to g?owy, Neferkaptach wyci?gn?? sw? magiczn? si?? sw? utopion? ?on? i syna z dna Nilu na pok?ad statku po to, by si? dowiedzie?, dlaczego zmarli.

W pĂł?niejszym okresie magia by?a powszechnie uwa?ana za nauk? stosowan?, ktĂłr? uprawia?a tylko w?ska garstka specjalistĂłw. Czarodziejskie obrz?dy odbywa?y si? w Domach ?ycia, w ?wi?tynnych szko?ach, i w prywatnej bibliotece faraona mo?na by?o znale?? poza traktatami z zakresu historii, matematyki, fizyki czy astronomii tak?e dzie?a z zakresu magii i czarodziejstwa.

W staro?ytnym Egipcie magia by?a najbardziej jednak zwi?zana z medycyn? i farmacj?. Podziela?em ten pogl?d w czasie, kiedy zajmowa?em si? profesjonalnie histori? medycyny. W swoich referatach i w publicznych wyst?pieniach ilustrowa?em swe s?owa ?yciorysem staroegipskiego lekarza Thessalosa, ktĂłry szuka? drogi ku staroegipskiej medycynie w?rĂłd bogĂłw egipskich ?wi?ty?.

Ten?e to Thessalos sta? si? z biegiem wieku osob? mi blisk?, a ja stara?em si? ?ledzi? jego kroki w historii. Cz?owiek ten ?y? w okresie panowania cezara Oktawiana Augusta (27 r. p.Chr. - 14 r. n.e.) sta? mi si? bliskim nie tylko przez usi?owania rozszerzenia swego poznania, ale tak?e dzi?ki mojej s?abo?ci do wszelkich tajemnic historii i to tym bardziej, ?e w historii staro?ytnej medycyny nie znalaz?o si? dla? miejsce obok Hipokratesa, Galena, Awicenny czy Gebera...

A teraz pozwĂłlmy wypowiedzie? si? samemu Thessalosowi, ktĂłry odwiedzi? Egipt w czasie, kiedy by? on rzymsk? prowincj?:

cd....

Opowie?? Thessalosa.

[Przebywaj?c] w Azji opanowa?em gramatyk? i rozumia?em j? lepiej, ni? tameczni nauczyciele. Doszed?em do wniosku, ?e mog? wyci?gn?? jakie? korzy?ci z tej znajomo?ci. Pop?yn??em zatem do miasta, ktĂłre wabi i przyci?ga wszystkich, do Aleksandrii. Pieni?dzy mia?em w brĂłd, i zatem chodzi?em przys?uchiwa? si? dysputom filozoficznym, a ka?dy ze znamienitych filozofĂłw chwali? moje zainteresowania i lekko??, z jak? opanowywa?em wiadomo?ci.

Najbardziej interesowa?y mnie tajemnice dialektycznej medycyny - dos?ownie pali?em si? ch?ci? poznania tej dziedziny wiedzy. I kiedy zbli?a?a si? pora powrotu do domu, zacz??em szuka? w bibliotekach dalszych ksi?g traktuj?cych o medycynie, bowiem ta dziedzina wiedzy nie by?a mi ju? obca. Wreszcie natkn??em si? na dzie?o, ktĂłre napisa? faraon Necheps. MĂłwi?o ono o 24 sposobach leczenia cia?a z choroby przy pomocy kamieni i ro?lin, ze szczegĂłlnym uwzgl?dnieniem znaku Zodiaku. Wielko?? tego sposobu my?lenia o chorobie, literalnie mnie przyt?oczy?a. WkrĂłtce jednak doszed?em do wniosku, ?e dzie?o to mo?na by?o nazwa? pomnikiem farao?skich omy?ek. Po prostu u?y?em jego przepisĂłw leczenia mych pacjentĂłw i za ka?dym razem wskazĂłwki te by?y nic nie warte!

Ten fakt sta? si? dla mnie gorszym od ?mierci. Sta?o si? tak, ?e w ?lepej wierze w m?dro?ci zawarte w dziele Nechepsa, napisa?em do rodzicĂłw, ?e poznam dzi?ki niemu niezwyk?e leki i doda?em, ?e jak powrĂłc?, to wyprĂłbuj? je, jak dzia?aj?. Wysz?a z tego taka sytuacja: w Aleksandrii nie mog?em zosta? ze wzgl?du na intrygi zawistnikĂłw (jakie? to ludzkie - jak kto? chce si? wybi?, to rzuca mu si? k?ody pod nogi), a z drugiej strony nie ?pieszy?o mi si? do domu, gdzie musia?bym spe?ni? moj? obietnic? dan? rodzicom...

W takim stanie rzeczy, zdecydowa?em si? na odbycie podrĂł?y po Egipcie, poganiany cierniem w mym sercu. Szuka?em sposobu, jak spe?ni? te nadzieje, ktĂłre zacz??em tak lekkomy?lnie ?ywi? w zwi?zku z farao?skim traktatem - gdyby si? to nie uda?o, by?em gotĂłw nawet pope?ni? samobĂłjstwo. Pos?ysza?em wewn?trzny g?os, ktĂłry mi powiedzia?, ?e nawi??? kontakt z bogami. Dlatego te? nieustannie podnosi?em r?ce ku niebiosom i prosi?em nie?miertelnych bogĂłw, aby dali mi znak - sen, wizj?, czy w jaki? inny sposĂłb dali zna? o sobie, bym mĂłg? wrĂłci? z twarz? do Aleksandrii i do domu.

Wywiad w ?wi?tyni.

Na chwil? przerw? opowiadanie mojego przyjaciela Thessalosa, abym mĂłg? doda?, ?e w czasie swej podrĂł?y po Egipcie w gĂłr? Nilu, odwiedzi? on Teby, najpi?kniejsze miasto, ktĂłre w czasie ?redniego i Nowego Pa?stwa by?o stolic? kraju faraonĂłw. Mo?emy przypuszcza?, ?e w tym czasie ogromne ruiny ?wi?ty? Amona jeszcze sta?y ponad ubogimi chatkami dzielnicy n?dzarzy, ?wiadcz?c o niegdysiejszej chwale. W czasie tysi?cletniej historii na Teby spad?o wiele niszcz?cych ciosĂłw, ale wci?? jeszcze znajdowa?a si? tam wielka ilo?? kap?anĂłw i p?tnikĂłw. Oddaj? teraz g?os Thessalosowi:

I tak wrĂłci?em znĂłw do Teb, gdzie zamierza?em sp?dzi? czas d?u?szy, zw?aszcza licz?c na spotkania z medykami i innymi uczonymi w rĂł?nych innych dziedzinach kap?anami. Czas p?yn?? i zacie?nia?y si? wi?zy przyja?ni pomi?dzy mn? a kap?anami. I tak pewnego razu o?mieli?em si? ich zapyta?, czy uprawiaj? jakie? magiczne praktyki. Wi?kszo?? z nich si? zgorszy?a s?ysz?c to pytanie. Ale jeden z nich, cz?owiek wysoko urodzony i ju? starszy, nie zawiĂłd? moich nadziei. Stwierdzi? on, ?e mo?e wywo?a? widzenie w misce nape?nionej wod?.

Pewnego dnia poprosi?em tego kap?ana, by wybra? si? zemn? na spacer po najbardziej opuszczonych dzielnicach tego miasta. Doszli?my a? do gaju, w ktĂłrym panowa?a g??boka cisza. Tam pad?em przed nim na kolana, obejmuj?c jego nogi. Zamar? na chwil? i zapyta?, o co mi chodzi. Powiedzia?em mu:

<<Moje ?ycie jest w twoich r?kach. Musimy szybko nawi?za? ??czno?? z bogami! Jak si? to moje ?yczenie nie spe?ni, sko?cz? z sob?!>>

kap?an pod?wign?? mnie z ziemi i serdecznie pocieszy?. Przyrzek? mi, ?e wys?ucha mojej pro?by. Potem doda?, ?e musz? po?ci? od tej chwili przez trzy dni. Wzruszony dog??bnie jego zgod?, uca?owa?em mu r?ce i ?zy p?yn??y mi z oczu z wdzi?czno?ci i wzruszenia. Takie jest ju? prawo przyrody, ?e nieoczekiwana rado?? daje wi?cej ?ez, ani?eli smutek...

niecierpliwo?? mojego oczekiwania spowodowa?a, ?e te trzy dni postu wydawa?y mi si? trzema latami. Wreszcie czas nadszed?. Wyszed?em z domu o ?witaniu i uda?em si?, by powita? kap?ana - ten za? zaprowadzi? mnie do czystego pomieszczenia, w ktĂłrym znajdowa?o si? wszystko, co by?o potrzebne do prĂłby. Ja mia?em ze sob? trzcin?, papirus i atrament, aby wszystko spisa?, co czu?bym, widzia?bym i s?ysza?bym w trakcie eksperymentu, ale zachowa?bym to w tajemnicy.

I zapyta? mnie kap?an, z kim chcia?bym rozmawia?: z cieniem martwego cz?owieka czy z bogiem? Odpowiedzia?em:

- Z bogiem Asklepiosem.

I zaraz doda?em, ?eby ukoronowa? swoja dobro? pozwalaj?c mi pozosta? z bogiem sam na sam. Zgodzi? si? z tym, chocia? by? niezadowolonym - co da?o si? pozna? po wyrazie jego twarzy. Potem poleci? mi si??? twarz? do tronu, na ktĂłrym mia?o pojawi? si? bĂłstwo i przywo?a? Asklepiosa przy pomocy tajemnego zakl?cia, poczym odszed? zamykaj?c drzwi. A ja zupe?nie zaniemĂłwi?em - tak cudowny obraz zobaczy?em. Nie ma ?adnej mo?liwo?ci wys?owi? tego w ?adnym ludzkim j?zyku pi?kno?ci jego twarzy i ?wiat?a bij?cego z boskiej postaci.

Asklepios poniĂłs? praw? r?k?, pozdrowi? mnie i w te ozwa? si? s?owa:

-Szcz?sny Thessalosie! Dzisiaj bĂłg okazuje ci sw? ?askawo??, ale zanim ludzie czci? ci? b?d? jako boga, niechaj pierwej dowiedz? si? o twym bohaterstwie! Pytaj mnie o co tylko chcesz. Odpowiem ci na ka?de twe pytanie...

Z pocz?tku nie mog?em wydoby? z siebie g?osu, tak ol?ni?o mnie pi?kno boga, wreszcie si? przemog?em i zapyta?em:

- Dlaczego nie mia?em dobrych rezultatĂłw leczenia, kiedy pos?ugiwa?em si? metodami faraona Nechepsa?

- Necheps by? m?drym cz?owiekiem, ktĂłry opanowa? wszelk? magiczn? moc, ale nie otrzyma? z ust ?adnego boga tego, co ty teraz ode mnie us?yszysz. Necheps dzi?ki wrodzonej bystro?ci szybko powi?za? lecznicze w?a?ciwo?ci kamieni i ro?lin z gwiazdami, ale nie potrafi? przewidzie? czasu i miejsca, w ktĂłrym trzeba zbiera? te zio?a. A przecie? wzrost i dojrzewanie owocĂłw ro?lin zale?y w?a?nie od wp?ywu gwiazd!

Pojawienie si? Immhotepa.

?cis?y zwi?zek pomi?dzy medycyn? a magi? mo?na najlepiej dowie?? na przyk?adzie Immhotepa (Imhotepa), wysokiego dostojnika za czasĂłw faraona D?osera i jego nast?pcy Sechmechta z III dynastii, konstruktora pierwszej piramidy w Sakkara, ktĂłrego w czasie rz?dĂłw Ptolemeuszy og?oszono bogiem lekarzy.

Historyk Manethon w swych „Osobliwo?ciach egipskich” twierdzi dos?ownie, ze Egipcjanie uto?samiali go nawet z bogiem Asklepiosem. Od niedawna ukaza?o si? kilka popularnych opracowa? na temat Immhotepa, w ktĂłrych pisze si?, jak to cudownym sposobem leczy? swych pacjentĂłw i to takich, ktĂłrzy byli w stanie terminalnym i stracili wszelk? nadziej?. (!) Niestety, papirusy, na ktĂłrych opisane by?y te jego dokonania i wyczyny, ulotni?y si? w dziwnych okoliczno?ciach. Wyjatek stanowi papirus oznaczony numerem 1381, znaleziony w nekropolii w Oxyrhynchu, w ktĂłrym pewien Grek zamieszka?y w Memfis prze?o?y? teks egipski do greki, chocia? - jak sam przyznaje - sz?o o wcale nielekkie zadanie:

Niejeden raz zabiera?em si? do przet?umaczenia [tego tekstu]. Dzia?o si? jednak tak ju? podczas pisania, ?e wielko?? tego zadania przekracza?a me si?y, bowiem tylko bogowie mog? opiewa? czyny bogĂłw.

I tak przez trzy lata odk?ada? spe?nienie swego zamiaru, a? zacz??y si? tam dzia? niezwyczajne rzeczy:

Przez te trzy lata niezmiernie cierpia?a moja matka na gor?czk?, ktĂłr? na ni? zes?a? bĂłg. Kiedy zorientowali?my si?, cho? troch? pĂł?no, co trzeba zrobi? - stan?li?my przed nim, prosz?c o ochron?. A on, jako ?e jest niezmiernie ?askawy, nawiedzi? chor? we ?nie i uzdrowi? j? prostymi lekami. Podzi?kowali?my mu za zdrowie sk?adaj?c wielkie ofiary. WkrĂłtce potem dosta?em bole?ci w prawym boku - i znĂłw zwrĂłci?em si? ku dobroczy?cy ludzko?ci, a on znĂłw si? zlitowa? i raz jeszcze ukaza? swe mi?osierdzie.

By?a noc. Wszystko, co ?yje spa?o, poza cierpi?cymi. Mia?em gor?czk? i zwija?em si? w skurczach, m?czy? mnie kaszel i trudno mi by?o oddycha?. Bola?o mnie w prawym boku. G?owa moja by?a ci??ka: ?miertelnie zmordowany pad?em na ?Ăł?ko. Moja matka siedzia?a ko?o mnie, bez odrobiny odpoczynku. Cierpia?a razem ze swym dzieci?ciem, bo mia?a z przyrodzenia mi?kkie serce. Naraz - kiedy pad?em kompletnie wyczerpany - mia?a widzenie: to nie by? ani sen, ani nocna mara - bowiem oczy mia?a otwarte, ale nie mog?a widzie? wszystkiego, co si? wokĂł? niej dzia?o, z pe?n? jasno?ci?, a pojawienie si? boga nape?ni?o j? przera?eniem. Widzia?a ona albo samego boga, albo jego pos?a?ca. By?a to posta? wzrostem przewy?szaj?ca cz?owieka, odzianego w g?adkie powiewne szaty, w lewej r?ce trzymaj?ca zapisany zwĂłj. Spojrza?a na mnie od stĂłp do g?Ăłw dwukrotnie lub trzykrotnie, poczym znik?a.

Kiedy matka ponownie wrĂłci?a do siebie, zacz??a mnie budzi?, wci?? nie przestaj?c si? chwia? na nogach. Ku swemu zdumieniu stwierdzi?a, ?e gor?czka ca?kiem opad?a, a ja jestem zlany potem. Wtedy z?o?y?a ho?d bogowi, ktĂłry si? jej by? zjawi?. Nast?pnie otar?a mi z twarzy pot i poczu?em si? znacznie lepiej.

Po pewnym czasie opowiedzia?a mi o cudownym zdarzeniu, a ja jej doda?em pewne szczegĂł?y, bowiem to, co ona widzia?a na jawie, ja widzia?em w formie snu...

Sarkofag na RMS Titanic.

Ostatnim, ale za to najszczytniejszym zadaniem staroegipskich magĂłw, by?o strzec tajemnic i spokoju umar?ych, ktĂłrym s?u?yli za ?ycia. Ci ?wi?ci i moc? magii silni m??owie z krainy Khem potrafili wiele za ?ycia i potrafili jeszcze wi?cej po ?mierci. O z?owieszczym dzia?aniu kl?twy wymierzonej przeciwko bezcze?cicielom grobĂłw i hienom cmentarnym mieli?my si? przekona? jeszcze w dzisiejszych czasach, ot np. dzi?ki serii do dzi? dnia niewyja?nionych zgonĂłw, ktĂłre nast?pi?y po otwarciu grobowca faraona Tutenchamona. Na zako?czenie mo?na by jeszcze wspomnie? tutaj o wydarzeniach zwi?zanych z rozp?taniem negatywnych i okrutnych si?, jakie mia?y miejsce po z?amaniu piecz?ci do grobowca kap?anki Amona-Ra, ktĂłra ?y?a w Veset na 1600 lat przed narodzeniem Chrystusa. Miejsce jej wiecznego spoczynku odkry?a arabska banda hien cmentarnych w latach 60. XIX wieku w Dolinie KrĂłlĂłw przy Biban el-Muluku. Mumia kap?anki gdzie? zagin??a - prawdopodobnie zosta?a zniszczona - ale za to zosta?a tylko trumna z wyobra?on? na niej ?e?ska twarz? o demonicznej urodzie. Jak mĂłwi tradycja - ka?dy, kto mia? do czynienia z t? trumn? - umiera? przedwcze?nie. Jej w?a?ciciele wraz ze swymi najbli?szymi umierali jedni za drugimi. Legenda mĂłwi, ?e fotograf, ktĂłry zrobi? zdj?cie wieka trumny demonicznej kap?anki, na pozytywie ujrza? ludzka twarz Egipcjanki z okrutnym i z?owieszczym u?miechem na wargach...

Ostatnia w?a?cicielka tego artefaktu uratowa?a si? tym, ?e przekaza?a go do zbiorĂłw British Museum. Kl?twa jednak dzia?a?a dalej. Tragarz, ktĂłry dostarczy? j? do magazynu muzealnego, zgin?? w wypadku drogowym, a jego pomocnik zosta? powa?nie ranny.

Cie? kap?anki Amona-Ra nie da? ani chwili za wygran? - kiedy ilo?? zmar?ych stra?nikĂłw i pracownikĂłw muzeum dosi?g?a niepokoj?cego pu?apu - postanowiono da? trumn? do podziemnego magazynu, za? wystawi? w zamian kopi? na witrynie.

Trumna nieoczekiwanie zainteresowali si? Amerykanie, i w roku 1912 zosta? zorganizowany tajny transfer trumny do USA. Zapakowano j? w zwyk?? skrzyni? z napisem „Ksi??ki”, a w konosamencie ?adunkowym i manife?cie celnym tak?e wpisano j? jako: „skrzyni? z ksi??kami” i w dniu 10 kwietnia 1912 roku za?adowano j? w Southampton. Wszyscy wiemy na j a k i statek, i czym si? to sko?czy?o...

Brytyjski parowiec Poczty KrĂłlewskiej - Royal Mail Ship - pot??ny i uchodz?cy za niezatapialny s/s Titanic uderzy? w czasie swego dziewiczego rejsu w nocy 14/15 kwietnia 1912 roku w gĂłr? lodow? - NB, j e d y n ? w promieniu kilkudziesi?ciu mil! Konstruktorzy i za?oga tego gigantycznego transatlantyku nad?cie mĂłwili: „Tego statku nie mo?e zatopi? nawet sam BĂłg!” Nie musia? to by? od razu BĂłg, wystarczy?a zwyk?a gĂłra lodowa, ktĂłra z woli od tysi?cy lat martwej kap?anki Amona-Ra przeci??a drog? ogromnego parowca. Z ca?kowitej liczby 2227 pasa?erĂłw uratowa?o si? tylko 705 ludzi. Pozostali znale?li swoj? zbiorow? mogi?? na dnie Atlantyku, gdzie teraz tylko g??binowe ryby w ch?odnym i dziwnym ?wietle swych latarek, w milczeniu kre?l? ko?a nad po?miertn? mask? z gro?nym i szyderczym u?miechem kap?anki Amona-Ra...

Milo? JesenskĂ˝

 

- Trwa?o??, trwa?o?? i majestat - mrucza? szlifierz - Przystoi kamieniom... Majestat... Centrum ?wiata... Centrum ?wiata... Ujawnij si? ty, ktĂłry w kamieniu... Skamienieli... Centrum i Wej?cie...

Marta Tomaszewska – „PodrĂł? do Krainy Om”

Kamienie nigdy nie k?ami?...

Krzysztof Boru? i Andrzej Trepka – „Proxima”

cd...

Kamienie nigdy nie k?ami?...

Krzysztof Boru? i Andrzej Trepka – „Proxima”

 

Sprawa 002/X - TRWA?O?? PRZYSTOI KAMIENIOM

 

Kiedy w 1979 roku po raz pierwszy przeczyta?em ksi??k? Marty Tomaszewskiej o Krainie Om, to wydawa?o mi si? to jeszcze jednym rojeniem fantastki o krainie Nigdy-Nigdy, ktĂłra istnia?a jedynie w wyobra?ni Autorki - NB, ktĂłrej ksi??ki bardzo lubi? za ciep?y i serdeczny klimat, jak?e daleki od oszala?ej i skrzecz?cej pospolitej rzeczywisto?ci. Nie spodziewa?em si?, ?e jest to powie?? z kluczem. Ten klucz odnalaz?em w Krakowie w dwadzie?cia lat pĂł?niej - w dniu 13 grudnia 1999 roku. Tego wieczoru dane mi by?o obejrze? film autorstwa red. Romana Warszewskiego o jego wyprawie na P?askowy? Marcahuasi w peruwia?skich Andach. Bo je?eli istnia?a kiedy? Kraina Om, o ktĂłrej pisa?a Marta Tomaszewska, to w?a?nie tam - w Andach... Je?eli kierowa?a ni? tylko kobieca intuicja pisarki science-fiction, to trafi?a w dziesi?tk? - ta Kraina Om rzeczywi?cie istnieje...

To mnie akurat nie dziwi. Wielu pisarzy posiada szczegĂłlna wra?liwo?? i dzi?ki niej mo?emy dzi? czyta? wspania?e opowiadania grozy H. Ph. Lovecrafta, E. A. PoĂŤgo, P. MerimĂŠe’a, R. E. Howarda czy T. Oszubskiego albo J. S. Le Fanu. Dla tych ludzi ?wiat nie ko?czy si? na najbli?szym rogu ulicy, jak dla wi?kszo?ci obywateli naszej planety na prze?omie XX i XXI wieku.

PĂł?nym zimowym wieczorem wraca?em w ciasnym minibusie do Jordanowa i stara?em si? uporz?dkowa? w my?lach to, co wraz z kolegami z Ma?opolskiego Centrum Bada? UFO i Zjawisk Anomalnych Bartkiem SoczĂłwk? i Marcinem Mioduszewskim widzia?em na filmie Romana Warszewskiego. Wci?? przed oczami mia?em andyjskie pejza?e, niczym nieograniczon? przestrze? i to bia?e, okrutne gĂłrskie s?o?ce... Ogromne rze?by, niemal nieczytelne, zatarte przez czas, wiatry, upa?y i mrozy. A tak, bo P?askowy? Marcahuasi le?y na wysoko?ci 4.200 m n.p.m. i w dzie? temperatura si?ga tam nawet do +400C , za? w nocy spada do -100C i to mimo tego, ?e miejsce to znajduje si? zaledwie 110 na po?udnie od rĂłwnika...

Na Marcahuasi dzia?aj? jakie? nieznane si?y - by? mo?e PrzybyszĂłw z Kosmosu, a mo?e tylko dzia?aj? urz?dzenia techniczne AtlantydĂłw czy innych przodkĂłw sprzed 12.000 lat , wytworzone przez poprzedni? Supercywilizacj?? Kto wie... Kiedy? napisa?em, ?e mo?e w Peru, Kolumbii, a nade wszystko w Amazonasie mog? znajdowa? si? ruiny miast zbudowane przez Supercywilizacj?. I nie tylko miast, bo by? mo?e s? tam tak?e ich instalacje energetyczne, sanitarne, militarne... Indianie je znaj?, i omijaj? z daleka, jako miejsca tabu, za? o?lepieni ??dz? mamony i pych? ludzi ucywilizowanych konkwistadorzy pchali si? w nie i gin?li jak muchy na lepie. I jeszcze ? propos nieznanych si? dzia?aj?cych na mesecie - przecie? widziano tam, i to niejednokrotnie, ?wietliste kule czy tarcze Nieznanych ObiektĂłw Lataj?cych - czyli UFO. na ska?ach pokazywali si? nawet Obcy - co si? uda?o komu? sfotografowa?, i jak dot?d ?adnemu sceptykowi nie uda?o si? zakwestionowa? autentyczno?ci tych zdj??...

I s? tam tunele. Rzecz w tym, ?e opowie?ci o tunelach, ktĂłre ??cz? ze sob? kontynenty, s? znane tak?e i u nas - w Europie. Ich wyloty maj? znajdowa? si? w okolicach Grassington w Anglii, Utensberg w Alpach Wapiennych ko?o Salzburga w Austrii, Aggetelek na W?grzech i Domica na S?owacji (zespĂł? jaski? Domica - Baradla), w Babiej GĂłrze na polsko-s?owackim pograniczu i na brzegach ?wi?tego jeziora Nam-tso-to-rin w krainie Szan-szun-bus - ?wi?tej Szamballi w Himalajach...

Wydaje si?, ?e legendy o tunelach podziemnych s? kolejnym punktem w spisie ogĂłlno?wiatowych legend. Wyst?puj? one we wszystkich kulturach i cywilizacjach Ziemi. Oczywi?cie sceptycy twierdz?, ?e ludzie musieli czym? zaludni? planetarne podziemia: a to chtonicznymi istotami w rodzaju krasnoludkĂłw i skandynawskich trolli, a to diab?ami i pot?pionymi duszami ludzkimi z chrze?cija?skiego Piek?a. Tak czy owak, mia?o tam si? znajdowa? co? - jaka? Shamballah - Agharta - a doj?? do niej mo?na by?o tylko poprzez system tuneli... Czy pami?tasz Czytelniku podrĂł? prof. Otto Lidenbrocka i jego niesfornego siostrze?ca Axela z islandzkiego krateru wulkanu Sneffeljokull do krateru w?oskiego wulkanu Staromboli na Wyspach Liparyjskich? Fantazja Juliusza Verne’a tak?e mia?a doskona?? po?ywk?, a by?y ni? wszystkie uczone dzie?a w rodzaju „Mundus subterraeus” Anastasiusa Kirchera czy prace gĂłrniczo-mineralogiczne Georga Bauera alias Georgiusa Agricoli. Obaj powo?ani tu Autorzy ?ywili przekonanie, ?e „Ziemia jest ogromnym gmachem poprzecinanym szczelinami, szparami i p?kni?ciami, z ogromn? ilo?ci? wewn?trznych pustek...” W legendy te ch?tnie wierzy? Adolf Hitler i nakaza? swoim uczonym i „czarnej gwardii” - SS - odnale?? wej?cia do tych podziemnych ?wiatĂłw. Pos?a? ich do kompleksu jaski? Domica - Baradla, a kiedy nie znale?li tam wej?cia do Agharty, wys?a? komandora Heinricha Brodd? na U-209 pod lody Bieguna PĂł?nocnego, by odkry? drog? do podziemnego pa?stwa AriĂłw. Kmdr Brodda drogi tej nie znalaz?, ale jego misja nie posz?a na marne, gdy? odkry? on p?oni? Great North-East Water u wybrze?y Ziemi Peary’ego na Grenlandii. Tam w?a?nie potem wybudowano Kancelari? IV Rzeszy, do ktĂłrej zbieg? z p?on?cego Berlina FĂźhrer III Rzeszy, ale to ju? inna historia...

Roman Warszewski celnie porĂłwnuje megalityczne rze?by P?askowy?u Marcahuasi z rze?bami moai na Wyspach Wielkanocnych - rzeczywi?cie - maniera rze?biarska i rozmach s? takie same... I jest jeszcze co? - jedna z gigantycznych rze?b Marcahuasi przypomina mi wygl?dem figur? „Kl?cz?cego Trolla” odkopana na Wyspie Wielkanocnej przez ekip? prof. Thora Hayerdahla, a ktĂłr? mo?na zobaczy? dzisiaj w cieniu wulkanu Rano Raraku przy Hotuiti... Zainteresowanych odsy?am do jego ksi??ki i filmu pt. „Aku-Aku”. A zatem potwierdza si? teza, ?e rze?biarskie maniery Marcahuasi przenios?y si? tak?e na wyspy Pacyfiku. Bo nie tylko wielkie rze?by znajduj? si? jedynie na Wyspie Wielkanocnej! Cyklopie mury - zwane „ahu” - budowano tak?e na Tahiti, Fatu Hivie, Ponape i innych wyspach Oceanii. „Moai” w wersji zminiaturyzowanej te? tam znajdziemy. To, ?e by?y one najwi?ksze na Wyspie Wielkanocnej mo?na wyja?ni? bardzo ?atwo tym, ?e tam by?y najoptymalniejsze warunki do ich tworzenia - ot, i ca?a tajemnica. Znaleziono tam odpowiedni kamie?, ktĂłry nadawa? si? do obrĂłbki przy pomocy obsydianowych siekierek. Kto? powie, ?e obsydian by? daleko bardziej mi?kki od twardej ska?y wulkanicznej. To prawda, ale... Ale nie zapominajmy o tym, ?e rze?biarz uderza? wielokrotnie siekierk? w jedno miejsce i polewa? od czasu do czasu wod?. Jedno uderzenie pozostawia?o niemal niewidoczn? rys?, nast?pne j? pog??bia?o, a po kilku milionach ciosĂłw ska?a musia?a si? podda?! Zgodnie z ?aci?sk? sentencj?: guttae lapidem caveat... Czasu mieli pod dostatkiem, kamienia - do bĂłlu! Gdyby nie krach ?ywno?ciowy, jak to zasugerowali realizatorzy filmu „Rapa Nui” z Kevinem Costnerem w roli g?Ăłwnej, to prawdopodobnie pochĂłd kolosĂłw nie sko?czy?by si? na oko?o 650 figurach...

Inna rze?ba skojarzy?a mi si? z czym?, co uczeni nazwali Wenus z Vestonic, a ktĂłra pochodzi?a z Paleolitu. Wyrze?biono j? z k?a mamuta jakie? 30.000 lat temu. Ta Wenus ma ogromne piersi i pot??ne biodra, ale g?ow? jej ozdabiaj? kunsztownie uplecione w koron? d?ugie w?osy. Uczeni kojarz? j? z kultem bogini p?odno?ci i Matki Ziemi. By? mo?e, ale rzecz w tym, ?e ja widzia?em ogromn? replik? tej rze?by w kamiennym sanktuarium Marcahuasi...

Sceptyk oczywi?cie powie, ?e skoro wyrze?bi? j? jaki? ?owca w kle mamuta, to dowodzi to tylko jego prymitywizmu. Ba! - nic bardziej b??dnego! Wszak?e dzisiaj rze?bi si? rĂł?ne rzeczy w k?ach s?oni czy morsĂłw, a twĂłrcĂłw tych dzie? nikt nie nazwie prymitywnymi. Nie wiem, czy sceptycy nie zastanawiaj? si? nad tym, ?e po kilku tysi?cach lat archeolodzy odkopawszy np. Warszawsk? Syrenk? czy Statu? Wolno?ci te? b?d? wydziwiali na nasz prymitywizm, ktĂłry kaza? nam wyrze?bi? facetk? z ogonem rybim zamiast nĂłg, czy z koron? promieni na czole, a przecie? wiadomo, ?e takowe nie istniej?, ergo dzia?ali tu prymitywni rze?biarze pod wp?ywem mitĂłw religijnych. Zwalanie wszystkiego na mity religijne jest domena tych, ktĂłrzy s? pozbawieni elementarnej wyobra?ni. SceptykĂłw w?a?nie...

Wracaj?c jeszcze do korytarzy i podziemi, to rzuci?o mi si? w uszy jeszcze jedno: otĂł? india?skie legendy mĂłwi? o tym, ?e korytarze prowadz? do podziemnego jeziora i umieszczonej po?rodku niego wyspy, ktĂłra zamieszkuje rasa m?drcĂłw... Jak?e przypomina to relacj? dr Ludmi?y Szaposznikowej o Nam-tso-to-rin i ?wi?tym jeziorze Namche w krainie Szan-szun-bu czyli Krainie d’Bus (czytaj: Ui lub Üi) albo ?wi?tej Shamballi, ktĂłr? m.in. Ferdynand Antoni Ossendowski i inni mistycy uto?samiali z mityczn? Aghart?. Je?eli to prawda, to uzyskali?my kolejny dowĂłd na to, ?e kiedy? - dawno, dawno temu - co najmniej 50.000 lat przed Chrystusem, na Ziemi panowa?a jedna rasa, jeden j?zyk i jedno pismo - czego dowodzi m.in. prof. dr hab. Benon Zbigniew Sza?ek w swych pracach - jedna Supercywilizacja, ktĂłra znik?a w tajemniczych okoliczno?ciach, natomiast jej ?lady s? dos?ownie wsz?dzie! Tylko trzeba je poszuka?.

Ostatnio z ciekaw? hipotez? wyst?pi? mgr Andrzej Kotowiecki, ktĂłry twierdzi m.in. to, ?e tunele i hale w GĂłrach Sowich na Dolnym ?l?sku powsta?y na bazie istniej?cego ju? systemu korytarzy, ktĂłry jest o wiele starszy od tego, ktĂłry zosta? wykuty w twardych ska?ach gnejsowych przez niewolnikĂłw III Rzeszy w czasie II wojny ?wiatowej. Nie zapominajmy, ?e GĂłry Sowie licz? sobie - bagatela! - 2 mld lat i s? jednymi z najstarszych gĂłr w Europie.

Egipskie piramidy...

Postawione na Saharze,

Razem z Nilem stoj? w parze.

Ciesz? oczy wszystkich ludzi

I nikt z nimi si? nie nudzi.

To egipskie cuda ?wiata,

Jedne z siedmiu najwspanialszych

Podziwiane przez wytrwalszych.

Zbudowane z woli faraonĂłw.

Aby godnie ich przechowa?

I w grobowcach ich pochowa?.

Najs?ynniejsze stoj? w Gizie,

A krzywa wie?a w Pizie,

Nie ma do nich porĂłwnania

I nie jest tak podziwiana.

Chcemy cz?sto tam przebywa?

I z bliska je podziwia?!

cd...



http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X

cd....

Kasia Jele?ska – „Egipskie piramidy”

Kto wie, czy s?ynne egipskie, nubijskie czy meksyka?skie piramidy nie s? pozosta?o?ciami po niej? Bo NIKT dok?adnie nie wie, kiedy i przez kogo zosta?y one zbudowane! NIKT! Przypuszcza si? tylko, ?e powsta?y one oko?o 4 tysi?clecia p. Chr. i zbudowali je faraonowie z pierwszych dynastii - jak sugeruje to Kasia Jele?ska w swoim dzieci?cym wierszyku, ale czy na pewno? Te 6.000 lat stanowi - jak podejrzewam - jedynie pobo?ne ?yczenie archeologĂłw, a nie ich konkretn? wiedz?. Osobi?cie datowa?bym je na co najmniej 20.000 lat p. Chr., kiedy to Sahara by?a jeszcze kwitn?c? krain? pe?na lasĂłw i zwierzyny oraz zamieszka?? przez ludzi. Dowodem na to s? naskalne malowid?a w Tassili-en-D?er, i nie tylko. Podobnie by?o i z Kalahari, o czym mĂłwi? malowid?a z Brandbergu. Powstaje pytanie: co spowodowa?o tak straszliwe spustoszenie tych ziem? Dzia?alno?? przemys?owa cz?owieka? Katastrofa ekologiczna powsta?a wskutek spadku asteroidu? Aktywno?? wulkaniczna? Wojna nuklearna? Inwazja KosmitĂłw na Ziemi?? Co jeszcze???...

P?askowy? Marcahuasi TE? KIEDY? BY? ?yzn? i nawodnion? krain? - o czym ?wiadcz? tu i Ăłwdzie widoczne resztki sieci irygacyjnej, a teraz jest tylko wyniesion? na 4.200 m n.p.m. wyspa suchych jak pieprz ska? ogniowych, smaganych promieniami bezlitosnego na tej wysoko?ci S?o?ca i wiatrami... Marcahuasi jest zatem DOWODEM na istnienie Tych, KtĂłrzy Byli Przedtem. Kraina Om z powie?ci Tomaszewskiej. Peruwia?ska ekspozytura Agharty...

Jak ju? powiedzia?em, ?ladĂłw istnienia wokĂł? nas cyklopiej cywilizacji jest do licha i troch?, i wystarczy dobrze rozejrze? si? dooko?a, by je ujrze?. Ja te? je zobaczy?em. Nie, nie w Ameryce ?rodkowej czy Po?udniowej. Nie musia?em jecha? tak daleko. Wystarczy?o przejecha? oko?o 50 km w jedna stron? na po?udnie i wschĂłd od Jordanowa, w ktĂłrym mieszkam - w Tatry i do Smykalni k./Szczyrzyca. Oczywi?cie nie szuka?em tam ?adnych ?ladĂłw Supercywilizacji, a jedynie relaksu i wypoczynku po trudach s?u?by granicznej. Znalaz?em te ?lady, ktĂłre przypomina?y zjawiskowo to, co sfilmowa? red. Warszewski w Peru. By?y to gigantyczne formacje skalne, ktĂłre przypomina?y gigantyczne rze?by Marcahuasi.

Pierwsza formacja, ktĂłra przypomina ruiny jakiego? fantastycznego miasta - a ktĂłr? nazwa?em „Miastem InkĂłw” - znajduje si? vis-?-vis Sarniej Ska?y, od strony pĂł?nocnego-wschodu - to s? turniczki Jatek. Bia?o-?Ăł?te i ?Ăł?tawo-szare wapienne ska?ki uk?adaj? si? w widmowy obraz zrujnowanego przed tysi?cleciami miasta. Patrz?c na nie, oko cz?owieka sk?ada pod?wiadomie pot??ne bloki wapienia w arkady i portyki, kolumny i ?ciany zaginionego miasta. To miejsce ju? da?o raz inspiracj? literack? pisarzowi polskiemu Jerzemu ?u?awskiemu, ktĂłry w pierwszej cz??ci ksi??ycowej trylogii pt. „Na Srebrnym Globie” tak je opisuje:

Trzecia doba, 30 godzin po pĂł?nocy, na Mare Imbrium, 9014’ W i 43058’ N ksi??ycowej.

Dziwne jest to, co widz?... Smuga piasku [...] ci?gnie si? na znacznej przestrzeni ku pĂł?nocnemu-zachodowi lekko wygi?tym ?ukiem, odbijaj?c si? ja?niejsz? barw? od ciemnego t?a kamienistej pustyni. O ile mog? dostrzec przy ?wietle Ziemi, ko?czy si? u szczegĂłlnej grupy ska?, podobnej z dala do fantastycznych zwalisk jakiego? zamku czy miasta. Miasta?...

Posuwamy si? do?? szybko, a tymczasem owa grupa ska? widoczna z dala wyst?puje przed nami coraz wyra?niej. Teraz mo?na rozrĂł?ni? dok?adnie poszczegĂłlne g?azy, fantastycznie spi?trzone, a przypominaj?ce do z?udzenia ruiny wie? i gmachĂłw...

To miejsce istnieje naprawd?, tyle ?e na Ziemi - tutaj, w Polskich Tatrach. I mo?na je podziwia? bez wi?kszego wysi?ku - wystarczy wej?? na Sarni? Ska?? i spojrze? w kierunku Doliny Str??yskiej. To „Miasto InkĂłw” najbardziej przypomina je w zimie, kiedy biel ?niegĂłw nadaje jeszcze wi?kszej g??bi tej grupie turniczek, a tego nie odda nawet najlepsze zdj?cie.

Kiedy w pa?dzierniku 1987 roku, po d?ugiej nieobecno?ci powrĂłci?em w Tatry znad morza, to moj? pierwsz? zrobion? wtedy wycieczk? by? odcinek graniowego szlaku pomi?dzy Czerwonymi Wierchami a Kasprowym Wierchem. Najpierw wyrobi?em wysoko?? id?c z Hali Kondratowej na Prze??cz pod Kop? Kondrack?, potem na siodle prze??czy skr?ci?em w lewo - na wschĂłd, id?c za czerwonymi znakami przez Suchy Wierch Kondracki, Suche Czuby, Goryczkowe Czuby, Po?ledni Wierch Goryczkowy dotar?em do Kasprowego Wierchu. Id?c podziwia?em fantastyczne kszta?ty ska? i g??boki, w?oski b??kit nieba, na ktĂłrym od czasu do czasu przesuwa? si? wybielony s?o?cem ob?oczek. I znĂłw skojarzy?o mi si? to z kamiennym zwierzy?cem Marcahuasi: patrz?c od wschodu na szczyt Goryczkowej Czuby widzia?em or?a, ktĂłry przysiad? na chwil?, by odpocz??... Orze? ten ma co najmniej 30 m d?ugo?ci i 15 m wysoko?ci, jak nie wi?cej - jak giganty z Peru. Nie musz? chyba przypomina?, ?e Orze? Bia?y by? i jest narodowym symbolem naszego kraju...

Widziane od zachodu Suche Czuby przypomina?y jakie? ogromne cielska przedpotopowych brontozaurĂłw czy diplodokĂłw pokryte pancernymi ?uskami... Zrobi?em kilka slajdĂłw, ale dwuwymiarowy obrazek nie oddaje w pe?ni g??bi tego widowiska - a szkoda!

Kto? powie: to wina przeczytanych lektur, zm?czenia i rozigranej wyobra?ni - i na tym spraw? zako?czy. Hmmm... - by? mo?e tak by?o w dwĂłch opisywanych wcze?niej przypadkach, kiedy rzeczywi?cie by?em tam sam i nie mia?em z kim skonsultowa? swych spostrze?e?. Niech mu b?dzie. Ale te slajdy ogl?dali cz?onkowie mojej rodziny i znajomi, i wszyscy widzieli w nich dok?adnie TO SAMO!... A co mam powiedzie?, kiedy w jeszcze innym zak?tku Tatr prze?y?em co? w rodzaju „przebicia z innej rzeczywisto?ci”, kiedy moja kole?anka z pracy, przyjaciĂł?ka ze szlaku i mi?o?niczka Tatr, major Stra?y Granicznej i magister filologii germa?skiej w jednej osobie, pani Irena Ch. patrz?c na fantazyjne turniczki Rz?dĂłw Smytnia?skich na Iwaniackiej prze??czy wykrzykn??a z zachwytem - „Ale? to istna aleja rze?b!”. Tak samo krzykn?li?my unisono w Dolinie za Bramk?, patrz?c na fantastyczne kszta?ty Jasiowych Turniczek. I podobnie, jak na Iwaniackiej, mieli?my wra?enie, ?e Kto? nas bacznie obserwuje. Nachalnie i bezczelnie. Magia gĂłr - powie kto?. By? mo?e - wszak opisywa? to m.in. Jan D?ugosz w „Kominie PokutnikĂłw” - ale rzecz w tym, ?e byli?my w bezpiecznej reglowej dolince, a nie wisieli?my na ?cianie, pod ostrza?em serakĂłw i kamieni. A jednak Co? gapi?o si? na nasze plecy. Mo?e to i prawda, ?e w gĂłrach ?mier? siada ludziom na lewym ramieniu i jak si? szybko obejrzysz, to j? mo?esz zobaczy?...

Uczucie grozy - irracjonalnego l?ku, ktĂłrego ?rĂłd?a nie by?em w stanie nawet zdefiniowa? - najbardziej odczu?em w jednym z najpi?kniejszych miejsc Tatr Zachodnich. To miejsce, to os?awione Wantule.

Nazwa pochodzi od s?owa wanta czyli ogromny g?az. I rzeczywi?cie - g?azĂłw tam jest od metra. Uczeni twierdz?, ?e oko?o 10.000 lat temu dzi?ki wstrz?sowi tektonicznemu, oberwa?a si? na dolin? ca?a pĂł?nocno-zachodnia cz??? turni Dziurawego, i w postaci skalnych ba?wanĂłw run??a w dĂł? - na j?zor cofaj?cego si? lodowca, ktĂłry topniej?c zwiĂłz? je w Dolin? Mi?tusi?, tworz?c ogromne g?azowisko - dzisiaj poro?ni?te jarz?bami i olszynami, ktĂłre jak zielone p?omienie obejmuj? ogromne wieluset tonowe wanty, bia?e - bo wapienne.

Legenda mĂłwi, ?e dawno, dawno temu pasali tam owce gĂłrale pod wodz? starego sk?pego bacy. Pewnego wieczoru zaszed? tam jaki? starzec, ktĂłremu odmĂłwiono jad?a i noclegu. Staruszek przekl?? sk?pcĂłw i bac?-kutw?, w rezultacie na obozowisko run??a pot??na lawina kamienna grzebi?c bac?, juhasĂłw i owce. Podobno jeszcze dzisiaj, w bezksi??ycowe noce, na Wantulach s?ycha? beczenie owiec, szczekanie owczarkĂłw i pokrzykiwania juhasĂłw w?dz?cych oscypki...

By?em tam kilka razy ze swymi znajomymi z Dalekiego Wschodu. Mnie zrazu uj??o spokojne pi?kno tego miejsca - zw?aszcza po zej?ciu w Wantule z niebieskiego szlaku z Przys?opu Mi?tusiego na Ma?o??czniaka. W prostocie ducha i niebotycznej swej g?upocie wyobra?a?em sobie, ?e zej?cie zajmie nam tam jaki? kwadrans... Faktycznie zabra?o trzy kwadranse. Kluczyli?my w wysokich do piersi trawach i jakich? rĂł?owych kwiatach w?rĂłd powalonych k?Ăłd, wykrotĂłw smrekowych i pot??nych kamieni, aby nie poharata? go?ych r?k i nĂłg, co i tak zda?o si? psu na bud?, bo to, co z gĂłry wydawa?o si? nam w miar? rĂłwna p?aszczyzn?, de facto by?o terenem naje?onym rĂł?nymi pu?apkami i przeszkodami. Bezpieczniej czu?em si? tylko na polu minowym... Po 45 minutach tej wolty?erki dotarli?my na dno Mi?tusiej, mokrzy od rosy i potu, zziajani jak charty i podrapani, jak nieboskie stworzenia, jednak?e to, co tam ujrzeli?my wynagrodzi?o nam wszelkie zm?czenie i bĂłl. Z ty?u i po prawej stronie zieleni? si? smrekowy regiel. Z lewej mieli?my stok ca?y zielono-bia?o-rĂł?owy od kwiatĂłw i wysokich traw, za? z przodu... Patrzeli?my jak urzeczeni na pot??ny bia?y mur Ma?o??czniaka, Krzesanicy i Ciemniaka, opadaj?cy w dĂł? podci?tymi i przewieszonymi gdzieniegdzie spasztami. To chyba ten widok mia? na my?li ?u?awski pisz?c w „Na Srebrnym Globie”:

Na Mare Imbrium, 7*45’ W i 21*01’ N ksi??ycowej, wynios?o?? E, o pierwszej godzinie, drugiej doby ksi??ycowej.

Wjechali?my w ?rodek dziwnego pĂł?ksi??yca, utworzonego ze ska? amfiteatralnie spi?trzonych. [...] Aha - te gĂłry... Dziwny to amfiteatr, ze cztery kilometry szeroki, otwarty od po?udnia. Nad nim, jak lampa zawieszona Ziemia. Tak to wszystko strasznie wygl?da. Teatr dla olbrzymĂłw, potwornych ko?ciotrupich olbrzymĂłw. Nie zdziwi?bym si?, gdyby te stoki zasnu?y si? raptem t?umem ogromnych ko?ciotrupĂłw, zwolna w ?wietle Ziemi id?cych i zajmuj?cych miejsca widzĂłw. Ko?ciotrupy gigantĂłw siedz? i tak mĂłwi? do siebie: „KtĂłra godzina? Jest ju? pĂł?noc, Ziemia nasz wielki i jasny zegar, stoi w pe?ni na niebie - pora zaczyna?” - A potem do nas: „Pora zaczyna?, umierajcie zatem, patrzymy...”

Dreszcz mnie przechodzi.

Albo:

Druga doba ksi??ycowa, 14 godzin po po?udniu na Mare Imbrium, 8*54’ W i 32*16’ N ksi??ycowej, mi?dzy kraterami c-d.

[...] by?o co? nielito?ciwie srogiego i nieub?aganego w tym ostrym l?nieniu barwnych g?azĂłw, l?nieniu nie przy?mionym i nie z?agodzonym niczym, nawet powietrzem... Jaki? przepych ?mierci bi? od tych gĂłr...

Dok?adnie tak.

Ciekawe, bo zamilkli?my, a Neusa Yara, moja japo?ska towarzyszka za szlaku zada?a mi dziwne pytanie:

- Czy tutaj zdarzy?o si? co? okropnego?

- Sk?d to pytanie - zdumia?em si?.

- Ja to tak jako? czuj?... - odpar?a - tu musia?o si? sta? co? strasznego.

Kobieca intuicja? Ludzie Wschodu my?l? troch? inaczej, ni? Europejczycy i dlatego przesta?em si? dziwi?. By? mo?e Neusa Yara b?d?ca bli?ej Natury ni? my - jest Japonk?, ale urodzon? i wychowan? w brazylijskiej selvie - wyczu?a to, co pieczo?owicie zbiera?em od kilku lat w ramach PROJEKTU TATRY. Nie mog?a czyta? powie?ci ?u?awskiego, bo nie zna?a polskiego, a nie s?ysza?em, by powsta? przek?ad jego trylogii na japo?ski, portugalski czy angielski... A byli?my natomiast niemal w centrum, wydarze? - do dzi? dnia niewyja?nionych - ktĂłre rozegra?y si? w?a?nie w masywie Czerwonych WierchĂłw. To tutaj w?a?nie znikali bez wie?ci, lub umierali w niewyja?nionych okoliczno?ciach i nieznanych do ko?ca przyczyn tury?ci, ktĂłrzy mieli pecha wej?? w drog?... - no w?a?nie - Komu czy Czemu???... I jeszcze jedno. Nie ma tam jakich? monumentalnych rze?b, a podci?te przewieszkami wapienne spaszty nie przypominaj? mesety, ale gmach Czerwonych WierchĂłw odznacza si? jeszcze jedna osobliwo?ci? - otĂł? od zachodniego stoku Ciemniaka biegnie ku zachodowi jedna z najdziwniejszych formacji Tatr Zachodnich - to W?wĂłz KrakĂłw. Jest on w?wozem dopiero od 10.000 lat, dawniej by?a tam jaskinia z licznymi odnogami, d?uga niemal na 4 km, ktĂłrej strop run?? w dĂł?, a ?ciany pozosta?y, co mo?emy podziwia?, zw?aszcza w najni?szych jego partiach od strony Doliny Ko?cieliskiej. I tak jak w przypadku Wantul - zadzia?a? tu silny impuls sejsmiczny. Czy by? to mo?e ten sam impuls, ktĂłry oberwa? turni? dziurawego? No dobrze, ale w takim razie dlaczego nie zawali?o si? pozosta?e 150 jaski? z gmachu Czerwonych WierchĂłw? To jest jeszcze jedna zagadka Tatr. I nie tylko, bo dochodzi tutaj do zadziwiaj?cej zbie?no?ci z odkryciami Romana Warszewskiego na Marcahuasi: katastrofy tatrza?skie i zanik wody na Marcahuasi wyst?pi?y dok?adnie w tym samym czasie! I ?eby by?o ciekawiej - w tym samym czasie posz?a na dno oceanu mityczna Atlantyda...

Czy to wszystko? Nie, pozosta? jeszcze Diabli Kamie?. To jest niezwyk?a formacja skalna o rozmiarach 55 x 20 x 12 m znajduj?ca si? w Smykalni k./Szczyrzyca w powiecie Limanowa, woj. ma?opolskie. Napisano o niej ju? wiele, TVN zrobi?a program z cyklu Nie do wiary, ale najciekawsze by?o to, co odkry? tam Marcin Mioduszewski z MCBUFOiZA w Krakowie - otĂł? odkry? on tam kamienne kule i negatywy kuliste - niemal takie same, jakie odkry? dr Milo? JesenskĂ˝ w s?owackich i czeskich Javornikach, w dorzeczu Kysucy.

Te kamienne kule. Uczeni be?koc? co? o wietrzeniu kulistym, ale nie potrafi? tego udowodni?. Wzi??a w ?eb teoria o kulistej kumulacji fali uderzeniowej wybuchĂłw w twardym piaskowcu magurskim. Ostatnio w czasie IX ?rodkowoeuropejskiego Kongresu Ufologicznego pewien s?owacki geolog obja?ni? powstanie kul kamiennych tym, ?e s? one pochodzenia morskiego, i ?e powsta?y one na dnie Oceanu Tetys tak, jak dzisiejsze konkrecje manganowe na dnie Pacyfiku. Rzecz jednak w tym, ?e konkrecje takie s? kilkakrotnie mniejsze, a na dodatek te z Kysuc nie zawieraj? ani grama manganu... Tam, gdzie wyst?puj? te kule, znajduj? si? ska?y o fantastycznych kszta?tach - jak te, ktĂłre Peter Weir pokaza? w filmie „Piknik pod Wisz?c? Ska??” wed?ug powie?ci Joan Lindsay pod tym samym tytu?em. Wydarzenia opisane przez autork? sta?y si? naprawd? w dniu 14 lutego 1900 roku, na Mt. Macedon w Nowej Po?udniowej Walii. My nie musieli?my jecha? tak daleko - wystarczy?o pojecha? do rezerwatu Skamienia?e Miasto, do Kamieni Komonieckiego czy Diablego Kamienia w Rudniku albo Wychodni Kopytko w Sieprawiu. Tam wsz?dzie znajduj? si? tajemnicze ska?ki o kszta?tach ludzi i zwierz?t. I nie s? to bynajmniej mi?kkie wapienie, ale twarde i ?cis?e piaskowce ci??kowickie. Ludzie od wiekĂłw wyczuwali ich niezwyk?o?? i tam w?a?nie znajduj? si? miejsca pradawnych kultĂłw, niektĂłre pochodz? sprzed 6.000 lat! Obawiam si?, ?e to jeszcze nie wszystko...

To samo mo?na powiedzie? o dziwnych ska?kach w GĂłrach Sto?owych, czy w Karkonoszach, ktĂłre bada?a ekipa mgr Jaros?awa „Foxa Muldera” Krzy?anowskiego z legnickiego „Kontaktu”. Tam szczegĂłlnie dziwnymi s? formacje w rodzaju Walo?skiego Kamienia k./Przesieki czy grupy ska?, zwane Prz?dkami, na g?Ăłwnym grzbiecie Karkonoszy. NB, Jarek Krzy?anowski badaj?c z nami Diabli Kamie? w Smykalni stwierdzi? na jego grzbiecie identyczne prostok?tne naci?cia, jak na powierzchni Walo?skiego Kamienia w Karkonoszach!... Nauka t?umaczy powstanie tych wszystkich dziwnych ska?ek dzia?aniem wiatru, wody, s?o?ca i zmian temperatury. To dziwne, ale nie widzia?em ko?o ?adnej z nich sto?kĂłw okruchĂłw rumoszu skalnego, jak np. w Tatrach, a wi?c co si? z nimi sta?o? Kto je usun?? i gdzie?

I ?eby ju? ca?kiem zako?czy? ten artyku?, to pozwĂłl Czytelniku, ?e przypomn? Ci jeszcze jedna osobliwo??. Pi?? lat temu, grupa badaczy z „The Mars Mission” opublikowa?a rewelacyjne zdj?cia pewnych dziwnych formacji na powierzchni Ksi??yca: s? tam m.in. piramidy, iglice, wie?e... - a wszystko w gigantycznej skali. Do?? powiedzie?, ?e jedna z formacji ma 2.400 m wysoko?ci, a najwy?sza mierzy pono? a? 16 km nad poziom ksi??ycowego gruntu! Kiedy ujrza?em na ekranie pewne kadry Romana Warszewskiego przedstawiaj?ce ska?? w kszta?cie wyd?u?onego sto?ka, poczu?em, ?e robi mi si? gor?co: sta?a ta przypomina?a „The Shard” na Sinus Medii, co szczegĂłlnie rzuca?o si? w oczy przy zmianie obrazu pozytywowego na negatywowy! Czarne niebo i jasne ska?y - to by?o to! Przypadkowe skojarzenia kszta?tĂłw, barw, gry cieni, kolorĂłw i walorĂłw. Ile? da?bym za to, by zbada? rzecz in situ - tam, na Sinus Medii!

Mam nadziej?, ?e film Romana Warszewskiego zrobi pocz?tek badaniom Supercywilizacji Marcahuasi i innych zagadek Zielonego Kontynentu. Niestety, obawiam si?, ?e do sprawy dorw? si? ludzie nieodpowiedzialni, ktĂłrzy zrobi? wszystko, co w ich mocy, by ludzie zapomnieli o Marcahuasi, ktĂłre mog? by? naszymi korzeniami. W tym filmie najcudowniejsza jest muzyka, brzmi?ca tak, jak pozdrowienie ze ?wiata, ktĂłrego ju? nie ma. Chcia?bym, by uda?o si? go wskrzesi?, cho?by po cz??ci...

Robert K. Le?niakiewicz



http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X

Dla rozszerzenia informacji warto przeczyta? rĂłwnie? ten ciekawy artyku?.


http://www.paranormalium.pl/archeologiczne-przykrywki-policja-umyslow-i-wielki,829,45,artykul.html