KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

KRÓLOWA JADWIGA to nieprzeci?tna osoba nadszed? czas jej "przebudzenia"... rola jakom odegra?a w dziejach Polski jest przeogromna. Rola jakom odegra? Jej Duch - Energia we wcieleniu Jadwigi jest jeszcze sekretna.
Mo?e nadszed? ju?  czas ( o ktĂłrym pisa?a Jadwiga) przebudzenia jej, mo?e impuls ten sprowokuje ujawnienie przez BenedyktynĂłw z Ty?ca zapisĂłw zdeponowanych tam przez Jadwig?. Mo?e to ju? czas.... ja wiem i? tak.

Jednak zanim uda nam si? pozna? ( by? mo?e Brat Albert - dawny czy obecny??? ods?oni zas?on? czasu) poznajmy to co jest dost?pne i wyci?gnijmy wnioski kieruj?c si? rĂłwnie? intuicj?.

Kiara


   




    KrĂłlowa Jadwiga Andegawe?ska
   



   

Dzieci?stwo Jadwigi i plany sukcesyjne Ludwika Andegawe?skiego

Jadwiga urodzi?a si? najprawdopodobniej w 1374 roku jako najm?odsza cĂłrka krĂłla W?gier i Polski - Ludwika Andegawe?skiego. Jej babk? ze strony ojca by?a siostra Kazimierza Wielkiego - El?bieta. Lata dzieci?ce sp?dzi?a na dworze w Budzie, ktĂłry odznacza? si? wĂłwczas ?wietno?ci? i bogactwem, by? wa?nym o?rodkiem ?ycia kulturalnego. St?d Jadwiga wynios?a umiej?tno?? czytania i pisania, znajomo?? ?aciny i niemieckiego, wykwintne u?o?enie oraz zainteresowania muzyk?, sztuk? i nauk?.

Jej ojciec Ludwik W?gierski nie posiada? m?skiego potomka, a sam by? s?abego zdrowia. Dlatego te? rozpocz?? zabiegi maj?ce na celu zapewnienie dziedziczenia swoim cĂłrkom. W roku 1374 w Koszycach nada? szlachcie polskiej przywilej zwalniaj?cy j? z podatkĂłw (z wyj?tkiem 2 groszy z ?anu ch?opskiego) oraz przyznaj?cy odszkodowanie za wyprawy organizowane poza granice kraju. W zamian szlachta wyra?a?a zgod? na obj?cie tronu polskiego, po ?mierci Ludwika, przez jedn? z jego cĂłrek. Jakkolwiek w dokumencie nie wymieniono o ktĂłr? z cĂłrek chodzi, to wiadomo, ?e Ludwik Andegawe?ski do tej roli przeznacza? najprawdopodobniej starsz? siostr? Jadwigi.

Jadwig? natomiast zar?czono w 1378 roku z o?mioletnim Wilhelmem Habsburgiem. Mi?dzy dzie?mi odby? si? uroczysty ?lub, po czym odes?ano Jadwig? na dwĂłr w Wiedniu, gdzie mia?a prawdopodobnie si? wychowywa? do chwili dope?nienia ma??e?stwa, czyli do momentu uzyskania wieku dojrza?ego. Wed?ug Ăłwczesnych standardĂłw wynosi? on 12 lat dla kobiety i 14 lat dla m??czyzny.

Rok pĂł?niej Jadwiga wrĂłci?a na W?gry, w zwi?zku bowiem z ?mierci? najstarszej z siĂłstr - Katarzyny, trzeba by?o zmieni? plany sukcesyjne. Jadwiga mia?a odziedziczy? koron? w?giersk?, jednak po zgonie Ludwika Andegawe?skiego, to Maria jako starsza zosta?a obwo?ana krĂłlem W?gier. Poniewa? Polacy nie ?yczyli sobie dalszego utrzymywania unii personalnej z W?grami, ani nie odpowiada? im m?? Marii - Zygmunt Luksemburski, za??dali od matki Jadwigi - El?biety Bo?niackiej - przys?ania do Polski m?odszej cĂłrki.

Jadwiga krĂłlem Polski

Rokowania trwa?y dwa lata, dopiero gro?ba obrania innego krĂłla przez panĂłw polskich sk?oni?a El?biet? Bo?niack? do wyprawienia Jadwigi do Polski. Uroczysto?? koronacji na krĂłla Polski odby?a si? na Wawelu 16 pa?dziernika 1384 roku. Arcybiskup gnie?nie?ski w?o?y? na jej g?ow? specjalnie sporz?dzon? dla niej koron?. (poprzednie insygnia wywiĂłz? z Polski Ludwik Andegawe?ski).

Tytu? krĂłla a nie krĂłlowej przys?ugiwa? Jadwidze jako pe?noprawnej dziedziczce tronu polskiego, jako nast?pcy swojego ojca. Jej pozycj? wzmacnia? rĂłwnie? fakt bliskiego pokrewie?stwa z Piastami.

W chwili przyjazdu do Polski Jadwiga by?a jeszcze dzieckiem, mia?a 10 lat, zna?a jedynie podstawy j?zyka polskiego. Z dala od matki, musia?a si? czu? obco w zupe?nie nowym ?rodowisku. W dodatku, ku jej rozpaczy, panowie polscy nie zaaprobowali jej narzecze?stwa z Wilhelmem i zacz?li poszukiwa? dla nie odpowiedniego m??a.

Ma??e?stwo z W?adys?awem Jagie???

Ze wzgl?du na ma?oletnio?? Jadwigi rz?dy w jej imieniu sprawowali mo?now?adcy ma?opolscy. To oni zadecydowali o uniewa?nieniu zar?czyn z ksi?ciem austriackim, i oni prowadzili rokowania w sprawie wyboru jej przysz?ego ma??onka. Wilhelm nie zrezygnowa? tak ?atwo z r?ki Jadwigi, przyby? do Krakowa i prĂłbowa? doprowadzi? do zrealizowania ma??e?stwa. RĂłwnie? Jadwiga przychylna by?a tym planom. Nawet dosz?o do incydentu kiedy m?oda, zdesperowana krĂłlowa zacz??a r?ba? furt? na Wawelu aby po??czy? si? z narzeczonym. Panowie krakowscy udaremnili jednak te zabiegi i doprowadzili do ko?ca rozmowy z kandydatem do r?ki Jadwigi - ksi?ciem litewskim W?adys?awem Jagie???. Ustalono, ?e w zamian za ma??e?stwo z krĂłlow? Jadwig? ochrzci swoj? rodzin? i kraj, zap?aci odszkodowanie za zerwane zar?czyny, a obj?wszy tron odzyska dla Polski utracone ziemie. Wszystkie te zobowi?zania zosta?y potwierdzone aktem unii podpisanej w Krewie w 1385 roku.

Pozostawa?o przekona? jeszcze do ma??e?stwa z W?adys?awem Jagie??? sam? Jadwig?. M?oda w?adczyni d?ugo si? wzbrania?a przed po?lubieniem du?o starszego od siebie m??czyzny, w dodatku poganina. Kiedy orszak Jagie??y zbli?a? si? do Krakowa wys?a?a zaufanego dworzanina - Zawisz? z Ole?nicy - by zda? jej sprawozdanie jak ksi??? litewski wygl?da. Uspokojona jego relacj? ostatecznie uleg?a namowom panĂłw ma?opolskich i w lutym 1386 roku odby? si? ?lub krĂłlewskiej pary.

WspĂł?rz?dy Jadwigi i W?adys?awa Jagie??y

W?adys?aw Jagie??o wybrany i koronowany krĂłl mia? w swoim r?ku pe?ni? w?adzy, ale poniewa? dziedziczk? tronu polskiego by?a Jadwiga to czasami musieli sobie nawzajem potwierdza? najwa?niejsze akty pa?stwowe. W pocz?tkowym okresie wspĂł?rz?dĂłw Jadwiga by?a jeszcze dzieckiem wi?c jej udzia? w polityce by? jedynie symboliczny. W 1387 stan??a na czele wyprawy na Ru? Halick?, w celu rewindykacji tego terenu do Polski. Z czasem podejmowa?a si? coraz cz??ciej zada? politycznych : podj??a korespondencj? z Krzy?akami, doprowadzi?a do zgody mi?dzy W?adys?awem Jagie???, a jego stryjecznym bratem Witoldem, odegra?a donios?? rol? w pertraktacjach ze swoim szwagrem - Zygmuntem Luksemburskim.

Jadwiga mia?a w?asny dwĂłr i kancelari? niezale?n? od krĂłla. Prowadzi?a bogate ?ycie dworskie. Ch?tnie otacza?a si? uczonymi, prowadz?c wykwintne konwersacje, utrzymywa?a muzykĂłw, ale te? cz?sto je?dzi?a konno i polowa?a. Przyjmowa?a liczne delegacje zagranicznych dostojnikĂłw i dyplomatĂłw.

Odnowienie Akademii Krakowskiej

Z imieniem Jadwigi wi??e si? restytuowanie Akademii Krakowskiej za?o?onej przez ciotecznego dziadka Jadwigi - Kazimierza Wielkiego. Wznowienie prac uczelni odbywa?o si? w kilku etapach. Najpierw rozpocz?to zabiegi u papie?a w celu uzyskania zgody na otwarcie, nie istniej?cego wcze?niej, fakultetu teologicznego. Absolwenci tego wydzia?u mieli pomĂłc w chrystianizacji Litwy. Nast?pnie w roku 1399 Jadwiga zapisa?a swoje cenne suknie, kosztowno?ci i klejnoty by stworzy? fundusz na odbudow? uniwersytetu. Sprawa wspierania uczelni wydawa?a si? szczegĂłlnie bliska Jadwidze, wynika?a z jej osobistych zainteresowa? nauk? i sztuk?.

Kult Jadwigi

Jadwiga cieszy?a si? s?aw? osoby bardzo pobo?nej. Jak pisa? Jan D?ugosz "wzgardziwszy prĂł?no?ci? i wszelkimi marno?ciami ?wiata, wszytek umys? swĂłj zajmowa?a modlitw? i czytaniem ksi?g ?wi?tych ". Opiekowa?a si? klasztorami, przeznaczaj?c rĂł?ne sumy na ich utrzymanie, rozpocz??a budow? ko?cio?a na Piasku w Krakowie, interesowa?a si? szpitalami. Na jej polecenie dokonywano t?umacze? na j?zyk polski Pisma ?wi?tego i dzie? ojcĂłw Ko?cio?a.

Stara?a si? realizowa? idea? ?ycia kontemplacyjno-czynnego. By?o to zgodne z ide? zawart? w podarowanym Jadwidze dziele "O kontemplacji i ?yciu aktywnym". Historycy przypuszczaj?, ?e dwie splecione litery M, ktĂłrymi ozdobione by?y przedmioty nale??ce do krĂłlowej oznacza?y inicja?y dwĂłch imion: Marii i Marty, postaci biblijnych reprezentuj?cych idea? ?ycia kontemplacyjnego i czynnego. Mo?na s?dzi? , ?e spo?rĂłd wspĂł?czesnych jej kobiet wzorem do na?ladowania by?a dla niej Brygida Szwedzka.

Jadwiga zmar?a w lipcu 1399 roku, wkrĂłtce po urodzeniu cĂłreczki (ktĂłra rĂłwnie? nie prze?y?a), pozostawiaj?c po sobie opini? osoby ?wi?tobliwej. DwĂłr krĂłlewski podj?? starania propaguj?ce jej kult, jednak sumy przeznaczone na zabiegi kanonizacyjne zosta?y przeznaczone na wojn? trzynastoletni?. Wznowiono je z pocz?tkiem wieku XIX i kontynuowano w wieku XX. Po II wojnie ?wiatowej jej szcz?tki z prowizorycznego grobu przed o?tarzem katedry wawelskiej przeniesiono do grobowca. W roku 1997 Jadwiga za swe ?wi?tobliwe i pe?ne wyrzecze? ?ycie, oddanie ko?cio?owi i ubogim zosta?a wyniesiona przez papie?a Jana Paw?a II na o?tarze jako ?wi?ta.




http://historia.gazeta.pl/historia/1,99863,6713823,Krolowa_Jadwiga_Andegawenska.html

Ukochany KrĂłlowej Jadwigi.


Wilhelm Habsburg "Uprzejmy, Ambitny, Ceremonialny, Dworski, Wytworny" (urodzony w 1370 roku, zmar? w Wiedniu 15 lipca 1406 roku) herb

Syn Leopolda III "Sprawiedliwego" Habsburga ksi?cia Karyntii, Styrii i Tyrolu i Wirydiany Visconti, cĂłrki Barnaby Viscontiego.

Ksi??? Karyntii i Styrii od 1380 roku do 15 lipca 1406 roku. Regent Austrii i Tyrolu wspĂłlnie z bratem Leopoldem IV.

15 czerwca 1378 roku po?lubi? (pro futuro) w Hainburgu ?wi?t? Jadwig? I Robertyng-Capet-Anjou (urodzona przed 18 lutego [zima 1374 roku] 1373 roku, zmar?a w Krakowie na Wawelu 17 lipca 1399 roku) krĂłla Polski, cĂłrk? Ludwika I Robertyng-Capet-Anjou "Wielkiego" krĂłla W?gier i Polski. 18 lutego 1386 roku ma??e?stwo zosta?o uniewa?nione. Mi?dzy 13 pa?dziernik a 13 listopada 1401 roku po?lubi? Joann? II Robertyng-Capet-Anjou (urodzona 25 czerwca 1373 roku, zmar?a w Neapolu 2 lutego 1435 roku) krĂłlow? Neapolu, cĂłrk? Karola III Robertyng-Capet-Anjou krĂłla Neapolu i W?gier.

W dzieci?stwie narzeczony krĂłlowej Jadwigi, zosta? jednak pozbawiony szans na zdobycie tronu polskiego i zako?czenie narzecze?stwa ma??e?stwem przez polsk? szlacht?, ktĂłra postanowi?a zwi?za? sw? m?od? krĂłlow? z Jagie??? - wielkim ksi?ciem litewskim, co oznacza?o bliski zwi?zek z Litw? skierowany przeciw zakonowi krzy?ackiemu.

Z woli krĂłla Ludwik W?gierski, ojca Jadwigi tron polski mia?a obj?? jego druga cĂłrka Maria wraz z m??em Zygmuntem Luksemburskim, za? dla Jadwigi przeznaczy? tron w?gierski. Tak wi?c wol? rodzicĂłw by?o, aby Jadwiga zawar?a ma??e?stwo z Wilhelmem Habsburgiem. Oboje po??czono warunkowym ?lubem 15 czerwca 1376 roku na zamku w Haimburgu. Ma??e?stwo mog?oby zasta? uznane za prawomocne, gdyby dosz?o do jego konsumpcji, po osi?gni?ciu przez t? par? pe?noletno?ci, gdy Jadwiga b?dzie mia?a lat 12, a Wilhelm lat 14. W chwili zawarcia ?lubu warunkowego mieli zaledwie - Jadwiga 4 lata, a Wilhelm 8 lat. W nadziei na przysz?y ?lub wys?ano Jadwig? do Wiednia. W tym wszak?e roku zmar?a najstarsza cĂłrka Ludwika W?gierskiego, Katarzyna. W tej sytuacji odwo?ano Jadwig? na W?gry.

Po ?mierci Ludwika W?gierskiego w 1382 roku, wbrew woli zmar?ego krĂłla, W?grzy og?osili krĂłlow? Mari?. Natomiast Polacy zaprosili na swĂłj tron Jadwig?.

KrĂłlowa Matka, El?bieta "?okietkĂłwna", zgodzi?a si? na to w nadziei, ?e Jadwiga po?lubi Wilhelma, ktĂłry w ten sposĂłb automatycznie zostanie krĂłlem Polski. Jednak panowie polscy nie chcieli si? na to zgodzi?. Powszechna by?a niech?? do Habsburga, natomiast zgoda przemija?a, gdy chodzi?o o wybĂłr przysz?ego m??a dla nowej krĂłlowej. Panowie ma?opolscy ma??onka dla krĂłlowej upatrywali w ksi?ciu Jagielle, poga?skim w?adcy Litwy, za? mo?now?adztwo wielkopolskie przychyla?o si? do kandydatury ksi?cia mazowieckiego Ziemowita IV. Przetargi trwa?y przez dwa lata od ?mierci krĂłla Ludwika, przeszkody stawia?a rĂłwnie? intryguj?ca El?bieta oraz ksi??? opolski W?adys?aw. Kiedy jednak panowie ma?opolscy zagrozili zerwaniem unii z W?grami, El?bieta zosta?a zmuszona zgodzi? si? na wyjazd Jadwigi do Polski. Jesieni? 1384 roku dziesi?cioletnia Jadwiga przyby?a do Krakowa.

Oto co pisa? o tym wydarzeniu w swej Kronice Jan D?ugosz:

"Zaprawd? nadzwyczajnym widowiskiem by? Ăłw wjazd niedoros?ego dziewcz?cia, samego bez matki, otoczonego tylko wspania?ym dworem, wiedzionego przez s?dziwe duchowie?stwo, urz?dnikĂłw powa?nych [...] Kraj w Jadwidze, w "m?odym krĂłlu" swym, w dziewicy zachwycaj?cej pi?kno?ci?, ktĂłrej sam wiek dodawa? uroku widzia? zbawc? i zes?a?ca Bo?ego".

Za Jadwig? przyby? do Polski Wilhelm, sprawiaj?c swym przyjazdem niema?y k?opot panom polskim, a szczegĂłlnie kasztelanowi krakowskiemu Dobies?awowi z Kurozw?k. Obawiano si?, ?e Habsburg mo?e udaremni? rozpoczate rozmowy z Jagie??? lecz nikt nie wa?y? si? sprzeciwi? woli krĂłlowej, ktĂłra sprzyja?a m?odemu ksi?ciu. Wilhelm przywiĂłz? ze sob? poka?ny maj?tek, a wraz z nim przyby? orszak rycerzy. ?wiadczy? mo?e to o tym, ?e szykowa? si? do pozostania w sto?ecznym grodzie i zaj?cia polskiego tronu. Mia? w mie?cie swoich sprzymierze?cĂłw, w?rĂłd nich podkomorzego krakowskiego Gniewosza z Dalewic. Do osi?gni?cia celu brakowa?o jedynie, aby jego zwi?zek z Jadwig? zosta? dope?niony. Wprawdzie Dobies?aw z Kurozw?k zabroni? wst?pu m?odemu Habsburgowi na zamek, ale nie powstrzyma?o to go od spotka? z Jadwig?. Wraz z dwĂłrkami krĂłlowa przychodzi?a na ta?ce do ksi?cia, do klasztoru franciszkanĂłw. D?ugosz w Liber beneficiorum informuje nas, ?e nawet przez dwa tygodnie mieszkali razem w Krakowie. Gdy do sto?ecznego grodu dosz?a wiadomo??, ?e do miasta przyb?dzie Jagie??o by obj?? tron, Jadwiga i Wilhelm postanowili dope?ni? ma??e?stwa. Tu jednak w por? zareagowali panowie polscy i wyp?dzili m?odego ksi?cia z zamku. Jadwiga nie mog?c si? pogodzi? z tym faktem, toporem prĂłbowa?a skruszy? zamkow? bram?. Uleg?a jednak w ko?cu pro?bom i argumentom rycerza Dymitra z Goraja i pogodzi?a si? z losem. Wilhelm, obawiaj?c si? o swoje bezpiecze?stwo, opu?ci? po tej przygodzie sto?eczny grĂłd i wrĂłci? do Austrii.

Dnia 16 pa?dziernika 1384 roku, w niedziel?, arcybiskup gnie?nie?ski Bodzanta dokona? koronacji Jadwigi na krĂłla Polski (in regem). Odt?d wszystkie dokumenty pa?stwowe zacz?to wystawia? w imieniu nowego monarchy - jedenastoletniej Jadwigi. W koronacji uczestniczyli ju? pos?owie litewscy. Powa?ne negocjacje z Litw? dotycz?ce unii i ma??e?stwa Jadwigi z Jagie??? rozpocz??y si? w styczniu 1385 roku w Krakowie. Ostatecznie 14 sierpnia 1385 roku w Krewie Jagie??o wystawi? dokument, w ktĂłrym zobowi?za? si?, w zamian za r?k? Jadwigi i obj?cie tronu w Polsce, do przyj?cia wraz z rodzin? i wszystkimi poddanymi chrztu w obrz?dku rzymskim, zwrĂłcenia Wilhelmowi Habsburgowi rĂłwnowarto?ci posagu Jadwigi, ustalonego niegdy? na 200 tysi?cy florenĂłw, przywrĂłcenia Polsce utraconych prowincji, uwolnienia przebywaj?cych na Litwie je?cĂłw polskich i przy??czenia do KrĂłlestwa Polskiego ziem Wielkiego Ksi?stwa Litewskiego.

Jeszcze przed koronacj? Jagie??y Wilhelm Habsburg mimo wrogo?ci polskich panĂłw nie zamierza? jednak zrezygnowa? z nadziei na uzyskanie polskiego tronu. Przyby? ponownie do Krakowa, lecz tym razem w przebraniu kupca i bez orszaku. W swoich staraniach cieszy? si? rĂłwnie? poparciem matki Jadwigi, krĂłlowej El?biety. Powo?uj?c si? na prawo ma??e?skie, przy poparciu ksi?cia W?adys?awa Opolczyka, przyby? do Krakowa. Wprawdzie nie zosta? wpuszczony do zamku krĂłlewskiego, gdzie mieszka?a Jadwiga, lecz pozosta? w pobli?u zamku, w domu Gniewosza z Dalewic, zaufanego rycerza Opolczyka. Kiedy jednak uk?ady z Jagie??? i Litwinami dotycz?ce ma??e?stwa i unii obydwu pa?stw by?y ju? zaawansowane, Wilhelm zosta? zmuszony do opuszczenia Polski. Niewiele brakowa?o, a zosta?by schwytany w domu MorsztynĂłw, gdzie przez pewien czas by?a jego kryjĂłwka, ale uda?o mu si? schowa? (w kominie). Widz?c, ?e niewiele ju? mo?e zdzia?a?, opu?ci? definitywnie nasz kraj.

Wed?ug przekazu Jana D?ugosza, krĂłlowa Jadwiga darzy?a Wilhelma szczerym uczuciem, tym bardziej, ?e zapewne przera?a?a j? perspektywa po?lubienia starszego o ponad 20 lat, poga?skiego ksi?cia, spoza granic cywilizowanego ?wiata. D?ugosz twierdzi, ?e m?odzi widywali si? w towarzystwie osĂłb najbli?szych. Wed?ug niego wydalenie Wilhelma z Krakowa krĂłlowa mia?a prze?y? bardzo mocno. Dosz?o do tego, usi?owa?a zbiec z Wawelu, a nawet r?ba?a toporem wzi?tym od stra?y furt?, ktĂłr? zamkni?to przed Wilhelmem. Opowie?ciom D?ugosza zaprzeczaj? jednak najnowsze badania historykĂłw. Zwi?zek zawarty kilka lat wcze?niej z Wilhelmem Habsburgiem by? zwi?zkiem narzecze?skim, zawartym z przyczyn politycznych, a jego przekszta?cenie w sakrament ma??e?stwa mog?o si? dope?ni? dopiero po osi?gni?ciu pe?noletnio?ci m?odych i po wyra?eniu przez oboje stosownej woli po temu.

Po wyra?eniu przez krĂłlow? Jadwig? zgody na ?lub, 2 lutego 1386 roku odby? si? w Lublinie zjazd rycerstwa polskiego, podczas ktĂłrego odby?a si? pierwsza elekcja, w wyniku ktĂłrej Jagie??o uzyska? zgod? na obj?cie tronu polskiego. 12 lutego 1386 r. Jagie??o przyby? do Krakowa, a 15 lutego, wraz z bra?mi, przyj?? z r?k arcybiskupa gnie?nie?skiego Bodzanty chrzest, przybieraj?c zarazem imi? chrzestne W?adys?aw.

Poniewa? wielki mistrz krzy?acki odmĂłwi? uczestniczenia w chrzcie Jagie??y w roli ojca chrzestnego, w tym charakterze zosta? zaproszony ksi??? W?adys?aw Opolczyk. Na matk? chrzestn? krĂłla zaproszono Jadwig? z Melsztyna Bileck?.

Przed ?lubem z W?adys?awem Jagie???, Jadwiga uniewa?ni?a publicznie, w katedrze krakowskiej, swĂłj kontrakt narzecze?ski z Wilhelmem Habsburgiem, zawarty przez jej rodzicĂłw w 1378 roku.

Do momentu ?mierci Jadwigi w 1399 roku Wilhelm Habsburg nie zwi?za? si? z ?adn? inn? kobiet?, a po tym wydarzeniu o?eni? si? z Joann? II, krĂłlow? Neapolu, cĂłrk? Karola III z Durazzo. Ma??e?stwo by?o bezdzietne.

?rĂłd?a:

Wilhelm Habsburg "w Wiem" t?umaczenie: Bogdan Pietrzyk

Wilhelm Habsburg

Wilhelm Habsburg "w Wikipedii"



http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Polska/opisy/Wilhelm%20Habsburg.htm

cd... o KrĂłlowej Jadwidze...



Opis kolekcji
Kolekcje tematyczne >  ?w. Jadwiga krĂłlowa Polski >


?w. Jadwiga krĂłlowa Polski

O Jadwidze s?Ăłw kilka    Droga do korony    Wilhelm Habsburg w Krakowie    Gniewosz z Dalewic    Jadwiga i Krzy?acy    ?ycie codzienne krĂłlowej    Wizerunki krĂłlowej    GrĂłb krĂłlowej    Publikacje cyfrowe

Kolekcja po?wi?cona ?wi?tej Jadwidze krĂłlowej przedstawia bogate zbiory Biblioteki Narodowej dotycz?ce tej ciekawej postaci. Prezentujemy r?kopisy, stare druki, czasopisma, ikonografi?, jak rĂłwnie? ksi??ki z XIX-XX w. Dzi?ki rĂł?norodno?ci zgromadzonych materia?Ăłw, kolekcja daje mo?liwo?? poznania najwa?niejszych ?rĂłde? historycznych, opracowa? naukowych po?wi?conych ?w. Jadwidze, a tak?e ?wiadectw jej kultu. Na „li?cie publikacji” odnajdziemy mi?dzy innymi: Kroniki Jana D?ugosza i Janka z Czarnkowa, Rachunki dworu Jagie??y i Jadwigi, czy list b?. JĂłzefa Pelczara do Lucjana Rydla, po?wi?cony krĂłlowej. Kolekcja jest bogata rĂłwnie? w beletrystyk? i sztuki teatralne o ?yciu ?wi?tej. Znajduj? si? tu fragmenty nie doko?czonego dramatu Stanis?awa Wyspia?skiego: Jadwiga oraz dzie?o Juliana Ursyna Niemcewicza pod tytu?em: Jadwiga krolowa Polska : drama muzyczne we 3ch aktach wierszem….
By przej?? do przegl?dania dokumentĂłw cyfrowych kliknij "Lista publikacji" w menu po lewej stronie

Prezentacja kolekcji: Piotr Suchodolski.

O Jadwidze s?Ăłw kilka

?wi?ta Jadwiga krĂłlowa (18 lutego 1374-17 lipca 1399)

Nie znamy dok?adnego miejsca, ani czasu urodzin ?wi?tej Jadwigi. Na podstawie po?rednich przes?anek ?rĂłd?owych historycy podaj? najcz??ciej dat? 18 lutego 1374 roku. Z pewno?ci? krĂłlowa urodzi?a si? na prze?omie 1373 i 1374 roku (Jan D?ugosz podaje b??dn? dat? 1371).

Jadwiga Andegawe?ska by?a trzeci? cĂłrk? krĂłla w?gierskiego i polskiego, Ludwika W?gierskiego, oraz El?biety Bo?niaczki. Poniewa? krĂłlewska para nie doczeka?a si? m?skiego potomka, wszystkie wysi?ki Ludwika sz?y w kierunku zapewnienia swym trzem cĂłrkom sukcesji na W?grzech i w Polsce. Osi?gn?wszy ten cel, rozpocz?? on rozmowy na temat ich zam??pĂłj?cia. Toczono je z Francj?, dzi?ki ktĂłrej Ludwik planowa? odzyska? krĂłlestwo Neapolu, a tak?e z pot??nymi Luksemburgami i dochodz?cymi powoli do znaczenia Habsburgami. W wyniku poczynionych ustale?, 15 czerwca 1378 roku na zamku w Haimburgu dosz?o do zar?czyn mi?dzy trzy i pĂł? letni? Jadwig? i o?mioletnim Wilhelmem Habsburgiem (synem Leopolda Austriackiego). Ma??e?stwo mia?o by? dope?nione po osi?gni?ciu przez dzieci pe?noletnio?ci (w wypadku dziewcz?t przyjmowano za granic? 12 rok ?ycia, a ch?opcĂłw 14). Po ceremonii Ludwik odes?a? cĂłrk? do Wiednia, gdzie mia?a dorasta? i zosta? w przysz?o?ci w?adczyni?. W 1379 roku wrĂłci?a jednak do rodzicĂłw, poniewa? zmar?a jej starsza siostra Katarzyna i trzeba by?o zmieni? ustalenia sukcesyjne. Ludwik w 1380 roku potwierdzi? uk?ady z Habsburgami i przeznaczy? Jadwidze tron w?gierski, a Marii, polski. ?mier? tego w?adcy (10 IX 1383) spowodowa?a kolejn? zmian? planĂłw. Panowie w?gierscy uznali za krĂłla Mari?, poniewa? by?a najstarsz? z cĂłrek. Polacy natomiast nie chcieli kontynuacji unii personalnej z W?grami, nie wpu?cili do kraju Zygmunta Luksemburczyka, m??a Marii, i za??dali przys?ania Jadwigi.

Po rozmowach rycerstwa polskiego z El?biet? Bo?niaczk? i zawirowaniach politycznych w Polsce, Jadwiga przyby?a do Krakowa na jesieni 1384 roku. Uroczysta koronacja odby?a si? 16 pa?dziernika 1384 roku w katedrze na Wawelu, a dokona? jej arcybiskup gnie?nie?ski Bodzanta. Za Jadwig? przyby? do Krakowa Wilhelm lecz panowie polscy nie chc?c na tronie Habsburga, mimo rozpaczy krĂłlowej, oddzielili go od Andegawenki.

Na politycznym horyzoncie pokaza?a si? w tym czasie wizja po??czenia Polski z Litw? i w tym celu podj?to pertraktacje dotycz?ce ma??e?stwa Jadwigi i Jagie??y. 18 stycznia 1385 roku przyby?o do Krakowa poselstwo litewskie z bratem Wielkiego Ksi?cia, Skirgie??? na czele i poprosi?o, w imieniu swego w?adcy, o r?k? krĂłlowej. Warunkiem ma??e?stwa by? chrzest Jagie??y, a wraz z nim ca?ej Litwy. 14 sierpnia, w Krewie, Wielki Ksi??? potwierdzi? ustalenia dotycz?ce ma??e?stwa. Zobowi?za? si? ponadto do wyp?acenia Habsburgom 200 000 florenĂłw odszkodowania za zerwanie zar?czyn i obieca? odzyska? utracone przez Polsk? ziemie. Do ?lubu dosz?o 18 lutego 1386 roku w katedrze na Wawelu, po tym jak, trzy dni wcze?niej, Jagie??o zosta? ochrzczony.

Jadwiga zasiada?a na polskim tronie przez 15 lat. W pierwszych latach panowania z powodu jej m?odego wieku, rz?dy w pa?stwie sprawowali otaczaj?cy j? politycy. Jadwiga szybko jednak pokaza?a swoje umiej?tno?ci. Posiada?a talenty negocjacyjne i dyplomatyczne. Pr?dko zaanga?owa?a si? w rozmowy polsko-krzy?ackie w sprawie zwrotu zaj?tej przez Zakon Ziemi Dobrzy?skiej. W tej i innych sprawach prowadzi?a korespondencj? z Wielkim Mistrzem. Jadwiga po?redniczy?a tak?e w ugodzie Jagie??y z Witoldem, ktĂłry wraz z ma??onk? przyrzek? jej wierno??. W 1387 roku na czele polskiego rycerstwa uda?a si? na Ru? Czerwon?, by na nowo przy??czy? jej ziemie do korony polskiej.

Cechowa?a Jadwig? gorliwa pobo?no??, a ponadto cho? by?a krĂłlow?, stroni?a od przepychu. Gdy zbli?a? si? porĂłd jej upragnionego dziecka, kaza?a wbrew radom otoczenia, usun?? przedmioty zbytku z komnaty, by nie obra?a? Boga. 22 czerwca 1399 roku urodzi?a cĂłrk?, ktĂłrej dano imiona El?bieta Bonitacja, pierwsze na cze?? babki, a drugie ojca chrzestnego, papie?a Bonifacego IX. Niestety dziewczynka zmar?a 13 lipca, za? sama Jadwiga 17 dnia tego samego miesi?ca. Kiedy w 1887 roku otwarto jej grĂłb, przy zw?okach znaleziono jedynie drewniane ber?o, co potwierdza fakt oddania z?otych insygniĂłw krĂłlewskich na rzecz Akademii Krakowskiej.

Jadwiga by?a tak?e czu?a na krzywd? swoich poddanych. Ws?awi?a si? licznymi wstawiennictwami, darowiznami i fundacjami. D?ugosz opisuje, jak podczas pierwszej wspĂłlnej wyprawy krĂłlewskiej pary do Wielkopolski, Jagie??o za??da? od kapitu?y gnie?nie?skiej zaopatrzenia dla siebie i swego orszaku. Kapitu?a, powo?uj?c si? na swoje przywileje, odmĂłwi?a. KrĂłl postanowi? w takiej sytuacji sam odebra? to, co wed?ug niego, mu si? nale?a?o i zebra? potrzebne ?rodki z kapitulnych maj?tkĂłw. WkrĂłtce, w?rĂłd lamentu przybyli do Gniezna okoliczni wie?niacy prosz?c o ?ask?. Jadwiga nakaza?a zwrot zaj?tego maj?tku, ale zauwa?y?a, ?e wprawdzie oddano ch?opom to, co zabrano, ale ?ez wylanych ju? im si? nie wrĂłci.

Jan D?ugosz podaj?c informacj? o ?mierci krĂłlowej, pisze o cudach za jej wstawiennictwem uczynionych i powszechnym prze?wiadczeniu o jej ?wi?to?ci. Przekonanie o ?wi?to?ci Jadwigi sprawi?o, ?e arcybiskup Wojciech Jastrz?biec powo?a? w 1426 roku specjaln? komisj? do zbadania jej cnĂłt i cudĂłw. Komisja po przes?uchaniu ?wiadkĂłw sporz?dzi?a list? cudĂłw i przes?a?a dokumentacj? do Rzymu. Obecnie niestety zachowa?a si? tylko cz??? owej listy, ktĂłra opublikowana zosta?a w Monumenta Poloniae Historia, t. IV. Przepad?y rĂłwnie? pieni?dze gromadzone na kanonizacj? ?w. Jadwigi. Fundusze te zosta?y spo?ytkowane na pokrycie kosztĂłw prowadzenia wojny trzynastoletniej. Starania o kanonizacj? naszej krĂłlowej wznowiono dopiero na prze?omie XIX i XX wieku. Zaanga?owa? si? w ni? mi?dzy innymi b?. JĂłzef Pelczar, ktĂłry poruszy? t? spraw? na audiencji u papie?a Piusa X w 1909 roku. Swoj? ksi??k? opublikowan? w 1910 roku po?wi?ci? jej biskup W?adys?aw Bandurski. ?wiadectwem kultu krĂłlowej sta?y si? liczne artyku?y w prasie oraz petycje o beatyfikacj?. Nadzieje od?y?y, gdy na Stolicy Piotrowej zasiad? Polak. Karol Wojty?a, jeszcze jako arcybiskup krakowski, dawa? w swych kazaniach ?wiadectwo oddania sprawie, a gdy zosta? papie?em rozpocz?? proces beatyfikacyjny krĂłlowej Jadwigi. B?ogos?awion? zosta?a w 1987 roku, a dziesi?? lat pĂł?niej papie? Jan Pawe? II, podczas swojej VI pielgrzymki do kraju, og?osi? 8 czerwca na krakowskich B?oniach kanonizacj? polskiej krĂłlowej.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

Droga do korony

Koronacj? Jadwigi na krĂłlow? Polski poprzedzi? ci?g zdarze? i uk?adĂłw politycznych. Wszystko zacz??o si? jeszcze za panowania Kazimierza Wielkiego. Zgodnie z uczynionymi ustaleniami, po ?mierci tego w?adcy, je?eli nie zostawi?by on legalnego m?skiego potomka, korona mia?a przej?? w r?ce AndegawenĂłw w?gierskich. Po nieudanej prĂłbie uzyskania uniewa?nienia ma??e?stwa z drug? ?on? krĂłla, Adelajd?, by?o wiadome, ?e nie b?dzie on mia? legalnego nast?pcy. Zgodnie z porozumieniami na tron polski liczy? mogli jednak tylko m?scy przedstawiciele rodu AndegawenĂłw, w gr? wchodzi? wi?c Ludwik lub jego bratanek Jan, ktĂłry jednak rych?o zmar?. Je?li zmar?by rĂłwnie? Ludwik, Andegawenowie mogliby si? po?egna? z sukcesj? w Polsce, poniewa? prawa do tronu nie przechodzi?y na jego cĂłrki. KrĂłl W?gier prze?y? jednak Kazimierza Wielkiego i zasiad? na polskim tronie. W KrĂłlestwie Polskim przeciwnicy Andegawena pochowali doczesne szcz?tki jego poprzednika nie czekaj?c na nowego krĂłla, co by?o ciosem propagandowym. Ciekawie przedstawi?a si? te? prĂłba wykradzenia krĂłlewskiej korony, w ktĂłr? zamieszany by? kronikarz, Janko z Czarnkowa. Problemem by? te? testament Kazimierza Wielkiego, w ktĂłrym zapisa? on Ka?kowi S?upskiemu, swojemu wnukowi i adoptowanemu synowi, ziemi? sieradzk?, ??czycka, dobrzy?sk? i kilka grodĂłw. Je?li dosz?oby do wykonania testamentu, fakt ten powa?nie wzmocni?by pozycj? Ka?ka jako pretendenta do tronu. Ludwik doprowadzi? wi?c do uniewa?nienia testamentu swego poprzednika.

RĂłd AndegawenĂłw zdoby? wprawdzie koron? polsk?, ale nie by?o pewne, czy j? utrzyma. Ludwik W?gierski nie posiada? m?skiego potomka, ktĂłry gwarantowa?by sukcesj?. W takiej sytuacji, stara? si? ust?pstwami zdoby? przychylno?? stanĂłw dla kandydatury jednej ze swych cĂłrek. Mia?o to miejsce jeszcze w latach 1351 i 1355. Za pierwszym razem, kiedy Kazimierz Wielki by? z?o?ony ci??k? chorob?, dostojnicy polscy przyrzekli wierno?? Ludwikowi w zamian za obietnic? niewprowadzania NiemcĂłw na urz?dy w kraju i ?o?d z tytu?u zagranicznych wypraw wojennych. Uk?ady te okaza?y si? jednak przedwczesne. Za drugim razem, Andegawen obieca? poselstwu z Polski ust?pstwa na tle podatkowym i potwierdzi? wcze?niejsze zobowi?zania. Zasiadaj?c na polskim tronie Ludwik podj?? podobne dzia?ania, by zapewni? sukcesj? swym cĂłrkom. W 1374 roku w Koszycach nada? stanowi rycerskiemu przywilej, zwalniaj?cy od ?wiadcze? skarbowych, prĂłcz dwĂłch groszy z ?anĂłw kmiecych. W zamian otrzyma? zapewnienie przej?cia praw sukcesyjnych na jego cĂłrki. Broni?ce si? przed tego typu zobowi?zaniami duchowie?stwo ust?pi?o w 1381 roku, gdy otrzyma?o podobny przywilej. Ludwik docenia? rĂłwnie? si?? miast w pa?stwie polskim i zadba? w zwi?zku z tym o ich poparcie. W zamian za potwierdzenie przywilejĂłw, odbiera? od w?adz miejskich przyrzeczenia sukcesyjne. Wcze?niej, w bezpardonowej walce pozby? si? W?adys?awa Bia?ego, ostatniego m?skiego przedstawiciela krĂłlewskiej linii PiastĂłw. Przeszkodzi? w uniewa?nieniu jego ?lubĂłw zakonnych, a na koniec wykupi? jego ksi?stwo gniewkowskie. Ka?ko S?upski rĂłwnie? szybko przesta? by? zagro?eniem dla cĂłrek Ludwika, poniewa? porozumia? si? z w?adc? W?gier i Polski. Wnuk i adoptowany syn Kazimierza Wielkiego zmar? zreszt? w 1377 roku.

Najm?odsza z cĂłrek monarchy, Jadwiga, by?a ostatni?, ktĂłr? brano pod uwag? przy sukcesji w Polsce. Sprawy potoczy?y si? jednak w ten sposĂłb, ?e to ona zasiad?a na tronie w Krakowie. Sta?o si? tak, poniewa? w roku 1377 lub 1378 zmar?a jej najstarsza siostra Katarzyna, wi?c zgodnie z ustaleniami, po ?mierci Ludwika mia?a wst?pi? Maria. By?a ona wĂłwczas zar?czona z Zygmuntem Luksemburczykiem, ale jego kandydatura do korony polskiej wywo?ywa?a kontrowersje w kraju. Po ?mierci Ludwika w 1382 roku W?grzy wynie?li na tron Mari?, co zmniejszy?o powa?nie jej szanse na koron? w Polsce. Panowie polscy po 12 latach panowania krĂłla, ktĂłry urz?dowa? w Budzie, mieli do?? unii. Zacz?to w zwi?zku z tym forsowa? kandydatur? Jadwigi. Rozwi?zanie to pozwala?o im na dotrzymanie zobowi?za? i niedopuszczenie Zygmunta Luksemburczyka na tron. ?atwiej rĂłwnie? by?o zerwa? zar?czyny z rodem HabsburgĂłw ni? z pot??nymi Luksemburgami. M?odej Jadwidze mo?na by?oby w zwi?zku z tym wybra? ma??onka, a zarazem i przysz?ego krĂłla Polski. Jadwiga nie obj??a jednak tronu szybko. Sta?o si? to dopiero na jesieni 1384 roku. Dwa lata, dziel?ce ?mier? Ludwika od jej przybycia do kraju, up?yn??y na walkach wewn?trznych, rywalizacji kandydatĂłw do tronu i ci?g?ych negocjacjach z matk? Jadwigi, El?biet?. Zygmunt Luksemburczyk bezskuteczne prĂłbowa? zapewni? sobie koron?. Wielkopolanie postawili mu twarde warunki, a Ma?opolanie nie dali si? pozyska? dla jego planĂłw.

Na zje?dzie w Radomsku 25 listopada 1382 roku Ma?opolanie i Wielkopolanie uznali prawa obu cĂłrek Ludwika do tronu. Przeciw takiej interpretacji paktu koszyckiego wyst?pili, b?d?cy w mniejszo?ci, zwolennicy Zygmunta, arcybiskup Bodzanta i starosta wielkopolski Domarat. Postanowienia zjazdu w Radomsku potwierdzi? grudniowy zjazd Ma?opolan w Wi?licy. Na zje?dzie tym byli obecni przedstawiciele El?biety Bo?niaczki, ktĂłrzy zaapelowali, by panowie nikomu (nawet Zygmuntowi) nie sk?adali ho?du. Matka Jadwigi dzi?kowa?a rĂłwnie? za dotychczasowe dotrzymanie wierno?ci jej cĂłrkom. Zdarzenie to oznacza?o pocz?tek upadku niepopularnego Domarata i wymog?o zmian? stanowiska arcybiskupa Bodzanty. W tym czasie dosz?o te? do wybuchu wojny domowej w Wielkopolsce, zwanej wojn? GrzymalitĂłw z Na??czami. W wojn? t? by? zamieszany Ksi??? Mazowiecki Siemowit IV, ktĂłry chcia? sobie utorowa? drog? do korony polskiej. Panowie polscy postanowili w zwi?zku z tym uzyska? jasn? deklaracj? strony w?gierskiej, co do przysz?o?ci tronu. Na zje?dzie w Sieradzu w lutym 1383 roku El?bieta zwolni?a wszystkich z obietnic danych Marii i jej m??owi oraz obieca?a przys?a? Jadwig? do Polski po Wielkanocy. Po koronacji, jej cĂłrka mia?a wrĂłci? na trzy lata do Budy, na dalsze wychowanie. Strona polska zobowi?za?a si? udzieli? odpowiedzi na t? propozycj? do 28 marca. Kiedy zbli?a? si? wyznaczony termin, na nowym zje?dzie w Sieradzu wi?kszo?? zdobyli zwolennicy kandydatury ksi?cia Siemowita. Planowali, aby ten, przez zwi?zek ma??e?ski z Jadwig?, sta? si? legalnym w?adc? Polski. Arcybiskup Bodzanta uzyska? od wi?kszo?ci zebranych zapewnienie, ?e w?a?nie ksi?cia mazowieckiego chc? za krĂłla. Zapa? zebranych ostudzi? jednak kasztelan wojnicki Jan z T?czyna, ktĂłry przekona? zgromadzonych, ?e najpierw trzeba si? wywi?za? z przyrzecze? wzgl?dem Jadwigi. Uczestnicy zjazdu za??dali, by Jadwiga przyby?a do Polski do 10 maja, w przeciwnym razie, b?d? si? czuli zwolnieni ze zobowi?za?. Dodatkowo domagano si? ponownego przy??czenia Rusi Czerwonej do Korony, co obieca? uczyni? Ludwik przed swym wst?pieniem na tron. Siemowit wiedz?c o przybyciu Jadwigi do krĂłlestwa, planowa? jej porwanie. W realizacji tych planĂłw przeszkodzili mu Ma?opolanie. Ksi??? nie zrezygnowa? jednak z urzeczywistnienia swych marze? o koronie polskiej i zwo?a? kolejny zjazdy w czerwcu do Sieradza. Tam jego zwolennicy okrzykn?li go krĂłlem, lecz arcybiskup Bodzanta nie zdecydowa? si? na jego koronacj?. W umĂłwionym czasie nie przyby?a tak?e do Polski Jadwiga. Jej matka usprawiedliwia?a si? powodziami na drodze. Udobrucha?a poselstwo polskie podarkami, a te zgodzi?o si? na now? dat? przys?ania Jadwigi – 11 listopada. Jednak i ten termin nie zosta? dotrzymany. Niewiele te? pomog?o poselstwo wojewody kaliskiego S?dziwoja z Szubina, ktĂłry pojecha? na W?gry. Ma?o brakowa?o, a pose? trafi?by do wi?zienia. W takiej sytuacji w marcu 1384 roku dosz?o do zjazdu w Radomsku. Akt konfederacji, ktĂłra tam zosta?a zawi?zana, jest ?wiadectwem rozwagi i dojrza?o?ci politycznej Ăłwczesnych elit. Zorganizowano zarz?d pa?stwa i ustalono wspĂłln? lini? polityczn?. Za bezpiecze?stwo w pa?stwie odpowiedzialnymi uczyniono starostĂłw, a do pomocy dano im rad? z?o?on? z rycerstwa i mieszczan. Zabroniono im rĂłwnie? kontaktĂłw z W?grami. Ustalono, ?e Jadwigi b?dzie si? oczekiwa? w Polsce do maja. El?bieta usi?owa?a jeszcze zwleka? i prĂłbowa?a prowadzi? rozmowy z panami polskimi w Lubowli. Czekaj?ce w S?czu na przyjazd Jadwigi rycerstwo, nie ujrzawszy jej, zrezygnowa?o z wysy?ania poselstwa i postanowi?o zwo?a? nowy zjazd na wrzesie? do Sieradza, w celu wybrania krĂłla. Postanowieniom zjazdu nie podporz?dkowa? si? S?dziwĂłj z Szubina, ktĂłry zdecydowa? si? pojecha? na W?gry. Nie wiemy jaki mia? on wp?yw na decyzj? El?biety, faktem jest jednak, ?e ta, na jesieni, wys?a?a cĂłrk? do Polski. Do koronacji Jadwigi Andegawe?skiej dosz?o 13 pa?dziernika w Krakowie, w 1384 roku.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

Wilhelm Habsburg w Krakowie

Kilka razy w naszej historii niewiele brakowa?o, a na polskim tronie zasiad?by przedstawiciel rodu HabsburgĂłw. Pierwszym, ktĂłry prawie tego dokona?, by? Wilhelm Habsburg. Gdy mia? osiem lat, 15 czerwca 1376 roku dosz?o do jego ?lubu z Jadwig? na zamku w Haimburgu. Ma??e?stwo mog?oby zasta? uznane za prawomocne, gdyby dosz?o do jego konsumpcji, po osi?gni?ciu przez t? par? pe?noletno?ci. Jadwiga mia?a si? do tego czasu wychowywa? na wiede?skim dworze. Sprawy potoczy?y si? jednak inaczej, gdy przed m?od? Andegawenk? zarysowa?a si? wizja zdobycia korony polskiej. Rodzina Wilhelma zabiega?a w nowej sytuacji o potwierdzenie poczynionych ustale? i takowe otrzyma?a. Matka Jadwigi El?bieta przyrzeka?a z jednej strony r?k? cĂłrki Habsburgom, a z drugiej nie chcia?a dra?ni? polskiego rycerstwa. Nie mog?c d?u?ej zwleka?, zgodzi?a si? w ko?cu na przyjazd cĂłrki do Krakowa. Tu, 16 pa?dziernika 1384 roku, m?odziutka Andegawenka zosta?a koronowana przez arcybiskupa Bodzant? na krĂłla polskiego (in regem).

Za Jadwig? przyby? do Polski Wilhelm, sprawiaj?c swym przyjazdem niema?y k?opot panom polskim, a szczegĂłlnie kasztelanowi krakowskiemu Dobies?awowi z Kurozw?k. Obawiano si?, ?e Habsburg mo?e udaremni? rozpoczate rozmowy ...

cd....

cd......

z Jagie??? lecz nikt nie wa?y? si? sprzeciwi? woli krĂłlowej, ktĂłra sprzyja?a m?odemu ksi?ciu. Wilhelm przywiĂłz? ze sob? poka?ny maj?tek, a wraz z nim przyby? orszak rycerzy. ?wiadczy? mo?e to o tym, ?e szykowa? si? do pozostania w sto?ecznym grodzie i zaj?cia polskiego tronu. Mia? w mie?cie swoich sprzymierze?cĂłw, w?rĂłd nich podkomorzego krakowskiego Gniewosza z Dalewic. Do osi?gni?cia celu brakowa?o jedynie, aby jego zwi?zek z Jadwig? zosta? dope?niony. Wprawdzie Dobies?aw z Kurozw?k zabroni? wst?pu m?odemu Habsburgowi na zamek, ale nie powstrzyma?o to go od spotka? z Jadwig?. Wraz z dwĂłrkami krĂłlowa przychodzi?a na ta?ce do ksi?cia, do klasztoru franciszkanĂłw. D?ugosz w Liber beneficiorum informuje nas, ?e nawet przez dwa tygodnie mieszkali razem w Krakowie. Gdy do sto?ecznego grodu dosz?a wiadomo??, ?e do miasta przyb?dzie Jagie??o by obj?? tron, Jadwiga i Wilhelm postanowili dope?ni? ma??e?stwa. Tu jednak w por? zareagowali panowie polscy i wyp?dzili m?odego ksi?cia z zamku. Jadwiga nie mog?c si? pogodzi? z tym faktem, toporem prĂłbowa?a skruszy? zamkow? bram?. Uleg?a jednak w ko?cu pro?bom i argumentom rycerza Dymitra z Goraja i pogodzi?a si? z losem. Wilhelm, obawiaj?c si? o swoje bezpiecze?stwo, opu?ci? po tej przygodzie sto?eczny grĂłd i wrĂłci? do Austrii. Jeszcze przed koronacj? Jagie??y przyby? ponownie do Krakowa lecz tym razem w przebraniu kupca i bez orszaku. Niewiele brakowa?o, a zosta?by schwytany w domu MorsztynĂłw, gdzie przez pewien czas by?a jego kryjĂłwka, ale uda?o mu si? schowa? (w kominie). Widz?c, ?e niewiele ju? mo?e zdzia?a?, opu?ci? definitywnie nasz kraj.

Tak oto ca?a historia zachowana zosta?a na kartach kroniki Jana D?ugosza, ktĂłry najpe?niej opowiada o tych zdarzeniach. Nie jest to jednak jedyna relacja. Informacje o tym, ?e nie dosz?o do uprawomocnienia zwi?zku Wilhelma i Jadwigi znajdziemy na kartach: Kalendarza Kapitu?y Krakowskiej, Katalogu OpatĂłw ?aga?skich, czy Dope?nienia Szamotulskiego. W 1386 roku biskup Raguzy Mafiolus uzna?, ?e ma??e?stwo W?adys?awa Jagie??y i Jadwigi jest prawomocne i skonsumowane. Nie mĂłg?by tego uczyni?, gdyby wcze?niej dosz?o do dope?nienia ?lubu z Wilhelmem. Pami?ta? nale?y rĂłwnie?, ?e pochodz?ca od D?ugosza informacja o drugim pobycie Wilhelma w Krakowie, nie jest potwierdzona przez inne ?rĂłd?a historyczne. Je?li po stronie polskiej nie by?o w?tpliwo?ci, co do wa?no?ci ma??e?stwa z Jagie???, to dla naszych pĂł?nocnych s?siadĂłw sprawa wygl?da?a zupe?nie inaczej. Krzy?acy utrzymywali, co by?o zgodne z ich racj? stanu, ?e Wilhelm jest prawomocnym ma??onkiem naszej w?adczyni. Stanowisko to rĂłwna?o si? nieuznawaniu w?adcy litewskiego na polskim tronie i unii mi?dzy KrĂłlestwem Polskim a Wielkim Ksi?stwem Litewskim. Tak ca?a sprawa przedstawiona jest na kartach: Annales Thoruneses, Kronice Jana Possilge, Detmara z Lubeki, czy Satyrze Jana Falkenberga. Historia ta opisywana jest rĂłwnie? w ?rĂłd?ach austriackich, ktĂłre przewa?nie zgodne s? co do tego, ?e to panowie polscy wyp?dzili Wilhelma z Polski i dybali na jego ?ycie. Podaj? te? cz?sto, ?e Wilhelm zasiad? na tronie w Krakowie.

Zobaczmy jednak, co dzieje si? z Wilhelmem po krakowskich do?wiadczeniach. Ksi??e nowe ma??e?stwo zawar? dopiero w roku 1401, czyli dwa lata po ?mierci krĂłlowej Polski. Wilhelm przez ca?y ten czas nie o?eni? si?, mimo ?e ma??e?stwo z Jadwig? zosta?o uznane za niewa?ne, a papie? udzieli? mu dyspensy. Romantyczne powie?ci uzasadniaj? wszystko wielk? mi?o?ci?, jak? Wilhelm zapa?a? do Jadwigi. Nale?y jednak spojrze? na spraw? tak?e z bardziej praktycznej strony. Ma??e?stwo z Andegawenk? zasiadaj?c? na polskim tronie oznacza?o zdobycie krĂłlewskiej korony. Wilhelm chyba a? do ?mierci Jadwigi, nie rozsta? si? z marzeniami o w?adaniu Polsk?. W swych planach posiada? pot??nego sprzymierze?ca, jakim by? Zakon Krzy?acki. Wielki Mistrz Konrad von Jungingen prowadzi? z ksi?ciem korespondencj? w tej sprawie i informowa? go o sytuacji w Polsce. Nak?ania? go rĂłwnie? do upomnienia si? o tron po ?mierci Jadwigi. Bardziej prawdopodobnym jest wi?c to, ?e to nie mi?o?? lecz polityka kierowa?a czynami Habsburga. Tak oto przedstawiaj? si? te wydarzenia w ?wietle ?rĂłde? historycznych. Historia opowiadaj?ca o nieszcz??liwej mi?o?ci dwunastoletniej krĂłlewny i m?odego ksi?cia sta?a si? te? idealnym tematem dla powie?ci i sztuk teatralnych

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

Gniewosz z Dalewic

W kronice Jana D?ugosza odnale?? mo?emy ciekaw? opowie?? o relacjach mi?dzy Jadwig? i Jagie???. Kronikarz informuje nas, ?e krĂłlewska para prze?ywa?a w swoim ma??e?stwie trudne chwile. Jedn? z nich by?a spowodowana plotkami, ?e podczas jego nieobecno?ci w Krakowie Jadwiga urz?dza?a sobie sekretne spotkania z Wilhelmem Habsburgiem. Wie?ci te dotar?y do krĂłla w 1388 roku, gdy wrĂłci? na Wawel z Litwy. Jak podaje Jan D?ugosz, monarcha zacz?? si? gniewa? na swoj? ma??onk? lecz sytuacj? za?agodzili dworzanie. Atmosfera musia?a by? jednak napi?ta, skoro w nast?pnym roku kronikarz pisze, ?e otoczenie znĂłw musia?o jedna? sk?Ăłcon? par?. Tym razem postanowiono sko?czy? ze spraw?, nak?aniaj?c Jadwig? i Jagie??? do ujawnienia ?rĂłde? swych informacji. Obie strony wskaza?y na podkomorzego krakowskiego Gniewosza z Dalewic, ktĂłry od pewnego czasu podsyca? niech?ci ma??e?skie. Spraw? rozstrzygn?? s?d, przed ktĂłrym Gniewosz nawet nie prĂłbowa? si? broni?, b?agaj?c o wyrok nie tyle zgodny „z wymogami prawa”, co „z ?agodno?ci?”. S?d zgodzi? si? na zaproponowan? przez Gniewosza kar?, a by?o ni? publiczne „odszczekanie” spod ?awy stawianych krĂłlowej zarzutĂłw. Po tym wydarzeniu, wed?ug Jana D?ugosza, ma??e?stwo krĂłlewskiej pary mia?o dalej przebiega? w zgodzie i mi?o?ci. Jednak ca?y przekaz naszego kronikarza podwa?y?a ju? R. Maurer, konfrontuj?c go z innymi ?rĂłd?ami.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

Jadwiga i Krzy?acy

KrĂłlowa cieszy?a si? szczegĂłlnym szacunkiem u wielkich mistrzĂłw zakonnych i to, j? cz?sto prosili o pomoc w trudnych sprawach. Jadwiga zna?a j?zyk niemiecki i posiada?a talenty dyplomatyczne. Te umiej?tno?ci wykorzystywa?a w rozmowach z pĂł?nocnymi s?siadami KrĂłlestwa Polskiego. Bogata korespondencja krĂłlowej Jadwigi z wielkimi mistrzami Zakonu Naj?wi?tszej Marii Panny zachowana zosta?a na kartach: Codex epistolaris Vitoldi Magni oraz Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. SzczegĂłlnie wiele miejsca po?wi?cono w niej kwestii zwrotu Ziemi Dobrzy?skiej, w ktĂłr? bardzo ?ywo zaanga?owana by?a Jadwiga. Krzy?acy stali na stanowisku, ?e nale?y im si? zwrot po?yczki danej W?adys?awowi Opolczykowi. Uwa?ali rĂłwnie?, ?e to on powinien zadecydowa?, komu t? ziemi? nale?y przekaza? (W?adys?aw Opolczyk podczas panowania Ludwika W?gierskiego, zosta? mianowany namiestnikiem w Polsce. Jego niepopularno?? w kraju zmusi?a jednak?e krĂłla do odwo?ania go z zajmowanego urz?du. Ludwik W?gierski zadba? jednak o swego zaufanego s?ug? i nada? mu jako lenno mi?dzy innymi Ziemi? Dobrzy?sk?. Opolczyk natomiast bezprawnie zastawi? te w?o?ci, w zamian za po?yczk? otrzyman? od Krzy?akĂłw.) Jadwiga spotka?a si? w tej sprawie z wielkim mistrzem Konradem von Jungingenem i komturami w Inowroc?awiu w 1397 roku. Wed?ug D?ugosza, ktĂłry umieszcza w swojej kronice opis tego spotkania, Krzy?acy wymĂłwkami zwodzili krĂłlow? i odrzucali jej sprawiedliwe warunki. Jadwiga, zawiedziona przebiegiem pertraktacji i postaw? swoich rozmĂłwcĂłw, „skarci?a” wielkiego mistrza i komturĂłw. Przepowiedzia?a rĂłwnie? rych?y wybuch wojny po swojej ?mierci uwa?aj?c, ?e nikt inny nie zdo?a powstrzyma? rozlewu krwi.

Wielcy mistrzowie prosili rĂłwnie? Jadwig? o glejty dla swoich pos?Ăłw, a tak?e o wstawienie si? za kupcami z Pa?stwa Zakonnego, dla ktĂłrych domagali si? wolnego przejazdu do Krakowa. Po ?mierci krĂłlowej Konrad von ....

Jungingen pisywa? do Wilhelma Habsburga i informowa? go o sytuacji w Polsce. Nak?ania? go rĂłwnie? do upomnienia si? o koron? polsk?. Jadwiga sta?a si? tak?e powodem konfliktu mi?dzy Jagie??? i wielkim mistrzem, poniewa? Krzy?acy poprzez insynuacje na temat Jadwigi i Wilhelma oczerniali zmar?? przed Soborem Konstancja?skim.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

?ycie codzienne krĂłlowej

Niewiele niestety wiemy o ?yciu Jadwigi po obj?ciu tronu, a przed ?lubem z Jagie???. Gdy zosta?a krĂłlem Polski zapewne nie mia?a uko?czonych jeszcze 11 lat. Zosta?a oddzielona od matki i ?rodowiska, ktĂłre zna?a. Kontynuowa?a swoj? edukacj? i musia?a szybko wykaza? si? dojrza?o?ci?. Jest to bardzo interesuj?cy okres jej ?ycia, do ktĂłrego niestety nie mamy ?rĂłde?. Mimo tej luki w naszej wiedzy, to w?a?nie krĂłlowa Jadwiga i krĂłl Jagie??o s? pierwsz? monarsz? par?, o ktĂłrej ?yciu mamy tak szczegĂł?owe informacje.

Mamy to szcz??cie bowiem, ?e do naszych czasĂłw zachowa?y si? rachunki dworu Jadwigi i Jagie??y. Dzi?ki nim mo?emy, cho? w cz??ci, odpowiedzie? sobie na pytanie jak wygl?da?o ?ycie codzienne krĂłlewskiej pary. Wprawdzie materia? nie jest kompletny, poniewa? dysponujemy jedynie fragmentami rĂł?nych rejestrĂłw skarbowych, mimo to dostarcza on nam licznych informacji. Pierwsze wydanie tych?e rachunkĂłw dokonane przez hr. Aleksandra Prze?dzieckiego, dalekie by?o od doskona?o?ci. Og?oszone drukiem w 1854 roku ?ycie domowe Jadwigi i Jagie??y z regestrĂłw skarbowych z lat 1388-1417 zawiera?o tylko fragmenty rejestrĂłw, uznane przez hrabiego za najciekawsze. Mimo to publikacja wywo?a?a sensacj? w ?rodowisku historykĂłw i cieszy?a si? ogromn? popularno?ci?. Niedoskona?o?? i niski nak?ad wydania sta?y si? przyczyn? kolejnej prĂłby og?oszenia drukiem rejestrĂłw. Spraw? zaj??a si? tym razem komisja historyczna Akademii Umiej?tno?ci, a edycji podj?? si? Franciszek Piekosi?ski. Postanowiono wyda? rejestry w ca?o?ci i w j?zyku orygina?u, czyli po ?acinie. Dodatkowo uzupe?niono je o nowo odnalezione rejestry. Efekty pracy F. Piekosi?skiego zosta?y opublikowane w 1896 roku, w Monumenta Medii Aevii Historia, t. XV.

Jadwiga i Jagie??o cz?sto zmieniali miejsce pobytu, co wi?za?o si? zarĂłwno ze sprawowaniem w?adzy, jak i podyktowane by?o przyczynami ekonomicznymi. Jagie??o je?dzi? w sprawach urz?dowych nie tylko po Polsce, ale i po Litwie. Rzadko towarzyszy? swej ma??once, a do ich spotka? dochodzi?o g?Ăłwnie zim?, gdy podrĂł?e by?y utrudnione. Dodatkowo zmiany miejsca pobytu wymuszone by?y wzgl?dami ekonomicznymi. Cz?sto po wyczerpaniu zasobĂłw, a dwĂłr krĂłlewski potrzebowa? ich niema?o, przenoszono si? w nowe miejsce. W 1393 roku niewiele brakowa?o, a z tego powodu wspĂłlny pobyt krĂłlewskiej pary w Niepo?omicach zosta?by skrĂłcony. Po pobycie na zamku Jadwigi, Jagie??y i ich go?cia, Skirgie??y, zacz??o brakowa? w podrz?dztwie pieni?dzy na utrzymanie dworu. Jadwiga planowa?a w zwi?zku z tym wyjecha? na Wawel lecz uda?o si? zaradzi? ca?ej sytuacji i krĂłlewska para mog?a jeszcze jaki? czas sp?dzi? razem na zamku.

Jadwiga i Jagie??o najcz??ciej zasiadali do posi?ku przy oddzielnych sto?ach i w innym towarzystwie. KrĂłl jad? w gronie m?skim, a krĂłlowa g?Ăłwnie w towarzystwie niewiast. Zaprasza?a do swego sto?u panny i damy dworu, ?ony i cĂłrki go?ci, ale tak?e dostojnikĂłw ko?cielnych, wielmo?Ăłw i pos?Ăłw. Ustawia?a rĂłwnie? specjalny stĂł? dla ubogich. Podstaw? wy?ywienia krĂłlowej by?o mi?so rĂł?nego rodzaju, a w dni postne ryby. Na stole pojawia?a si?: wo?owina, ciel?cina, wieprzowina, baranina, drĂłb wszelkiego gatunku, rzadko dziczyzna (g?Ăłwnie mi?so zaj?cze). Z ryb mo?na wymieni?: ?ososie, p?ocie, leszcze, ?ledzie i w?gorze. Jadano tak?e raki. Zachowa?o si? rĂłwnie? kilka nazw potraw, jakie sporz?dzano na potrzeby monarszej pary i ich dworu. Na stĂł? Jagie??y trafia?a potrawa z „g?sich wn?trzno?ci”, galareta z drobiu i ryb oraz „pirogi”. Te ostatnie by?y ulubion? potraw? krĂłla i jego litewsko-ruskich towarzyszy oraz stanowi?y swego rodzaju novum na krakowskim dworze. Jadwidze przyrz?dzano natomiast drĂłb z dodatkiem lub nadzieniem z gruszek oraz placki z jab?kami i ?liwkami. Na dworze nie stroniono te? od jarzyn. Najwi?ksz? popularno?ci? cieszy?a si? kapusta. OprĂłcz niej na stĂł? trafia?a: rzepa, cebula, groch, pietruszka, buraki, ogĂłrki, rze?ucha, rzodkiew, chrzan, czosnek, pory, koper, gorczyca, soczewica oraz marchew. KrĂłlowa szczegĂłlnie lubi?a ?wie?e ogĂłrki, gustowa?a tak?e w owocach i, podobnie jak m??, przepada?a za gruszkami, wi?niami oraz ?liwkami. G?Ăłwnym napojem na krĂłlewskim dworze by?o piwo. Pijano tak?e w?oskie, francuskie i austriackie wino. Z tych trunkĂłw, jak powszechnie wiadomo, nie korzysta? Jagie??o, ktĂłry pi? przewa?nie wod? lub mleko. Jadano zazwyczaj dwa razy w ci?gu dnia. Pierwszym posi?kiem by?o ?niadanie, a drugim obiad. Oba by?y jednakowo obfite. Jadwiga czasem spo?ywa?a jeszcze kolacj? w ma?ym gronie. W okresie postu ograniczano si? do jednego posi?ku w ci?gu dnia, dla Jagie??y by? to cz?sto jedynie chleb i woda. Na koniec pami?ta? nale?y, ?e wymienionych potraw nie jada? ca?y dwĂłr. Dla pomniejszych urz?dnikĂłw g?Ăłwnym sk?adnikiem diety by? chleb. Jadwiga dba?a jednak o jako?? pieczywa, nie tylko na swoje potrzeby, ale i swego dworu.

Tym, co wyrĂł?nia?o dwĂłr Jadwigi i Jagie??y, by?a jego wielokulturowo??. Jest to swego rodzaju fenomen w Ăłwczesnej Europie. W jednym miejscu mamy katolikĂłw, prawos?awnych, a mo?e i pogan. Spotka? mo?emy u boku krĂłlewskiej PolakĂłw, LitwinĂłw i RusinĂłw, co implikuje odmienno?? kulturow?, religijn? i obyczajow? dworzan. Jednak dwĂłr krĂłlewski by? miejscem, gdzie potrafiono sobie poradzi? z t? rĂł?norodno?ci? i uszanowa? odmienne praktyki religijne. RĂł?norodno?? ta wywo?a?a te? zmiany w?rĂłd urz?dĂłw dworskich. NiektĂłre z nich znikn??y, jak chocia?by urz?d koniuszego i ?owczego.

Na dworze krĂłlewskim nie brakowa?o rĂłwnie? przedstawicieli Ăłwczesnej elity intelektualnej. W otoczeniu Jadwigi Andegawe?skiej znalaz? si? Mateusz z Krakowa wybitny scholastyk, pĂł?niejszy biskup Wormacji i rektor Uniwersytetu w Heidelbergu. Kanclerzem dworu krĂłlowej by? Piotr Wysz, pĂł?niejszy biskup krakowski i pozna?ski. By? to cz?owiek znakomicie wykszta?cony, prawnik z tytu?em doktora po studiach w Pradze i Padwie. Pomaga? w organizacji odnowionej Akademii Krakowskiej i by? jej pierwszym kanclerzem. Na dworze krĂłlowej przebywa? rĂłwnie? Hieronim z Pragi, ktĂłry, obok Jana Husa, by? jednym z g?Ăłwnych reformatorĂłw czeskich.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

Wizerunki krĂłlowej

Do chwili obecnej niestety nie zachowa?a si? ?adna podobizna krĂłlowej Jadwigi pochodz?ca z jej czasĂłw, a w?a?ciwe ?adna daj?ca mo?liwo?? poznania jej wygl?du. Istnieje wprawdzie wizerunek tej ?wi?tej na srebrnej trumnie ?w. Symeona w Zarze, ale jest to liche i schematyczne przedstawienie, ktĂłre nie oddaje cech poszczegĂłlnych postaci na nim umieszczonych. Jest to wotum El?biety Bo?niaczki pochodz?ce z 1380 roku, na ktĂłrym artysta umie?ci? posta? w?gierskiej krĂłlowej i jej cĂłrek. Posta? Jadwigi widnieje rĂłwnie? na piecz?ci majestatycznej, czyli rezerwowanej do wa?niejszych czynno?ci urz?dowych, lecz i tu jest to jedynie jej zarys. Nie wiemy wi?c, jak dok?adnie wygl?da?a jedyna ?wi?ta na polskim tronie.

RĂłwnie ciekawe, cho? o wiele wcze?niejsze, jest przedstawienie krĂłlowej Jadwigi pochodz?ce z Series ducem ac regem Polonorum a Lecho I ad Augustum II piĂłra A. Barbey’a. Dzie?o to, wydrukowane w 1702 roku zilustrowane zosta?o przez Benoit Farjata (link). KrĂłlowa Jadwiga, jak to opisuje Lucjan Rydel, prezentuje si? na nim jak w?oska madonna. Na chu?cie przykrywaj?cej w?osy w?adczyni spoczywa korona. G?ow? ma lekko przechylon?, a oczy patrz?ce w dal. Ca?? kompozycj? umieszczono na okr?g?ym medalionie.

SzczegĂłlnie bogaty w przedstawienia Jadwigi okaza? si? koniec XIX i pierwsze dekady XX wieku. Zwi?zane by?o to z o?ywieniem kultu krĂłlowej Jadwigi i staraniem o jej beatyfikacj?. W Bibliotece Narodowej przechowywane s? liczne wizerunki krĂłlowej pochodz?ce z tych czasĂłw, a tak?e kopie podobizn wcze?niejszych. W?a?nie tak? kopi? jest wizerunek Jadwigi pochodz?cy z arrasu, przedstawiaj?cego drzewo genealogiczne rodu HabsburgĂłw. Sam arras pochodzi z XV wieku i wykonany jest zgodnie z konwencj? artystyczn? epoki, prawdopodobnie wi?c niewiele ma wspĂłlnego z rzeczywisto?ci? i jest tylko swobodn? wizj? artysty. Co ciekawe, Jadwiga znalaz?a si? na nim jako ?ona Wilhelma Habsburga.

SzczegĂłlnie ciekawie prezentuje si? wyobra?enie naszej krĂłlowej na obrazie Marcello Bacciarelliego. Na tym p?Ăłtnie Jadwiga, o delikatnych rysach twarzy, patrzy w dal wielkimi oczami. Drobne usta uk?adaj? si? w delikatnym u?miechu, a z ca?ej postaci promieniuje spokĂłj. Temu ?agodnemu wizerunkowi krĂłlowej mo?na przeciwstawi? dzie?o Jana Matejki. W jego wizji m?oda w?adczyni ma do?? twarde rysy twarzy i prezentuje si? bardziej majestatycznie.

Zaprezentowane przedstawienia Jadwigi s? jedynie ma?? cz??ci? wszystkich wyobra?e? ?wi?tej krĂłlowej. Bogata osobowo??, ciekawy ?yciorys i ?wi?to?? jej osoby sprawi?y, ?e Jadwiga cz?sto go?ci?a w wyobra?ni artystĂłw. W prezentowanej podkolekcji przedstawiamy Pa?stwu wizerunki tej ?wi?tej, zgromadzone w Zak?adzie ZbiorĂłw Ikonograficznych Biblioteki Narodowej w Warszawie.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

GrĂłb krĂłlowej

Po ?mierci cia?o krĂłlowej Jadwigi z?o?ono do grobu przygotowanego w katedrze wawelskiej. Niestety miejsce jej pochĂłwku nie dotrwa?o do naszych czasĂłw w stanie nienaruszonym. Za spraw? biskupa Piotra Gembickiego, ktĂłry szykowa? w?asny pochĂłwek w katedrze, dosz?o w po?owie XVII wieku do uszkodzenia grobu krĂłlowej. Po otwarciu po?amano kamienn? p?yt?, ktĂłra go przykrywa?a. Podczas prac nad miejscem spoczynku biskupa do grobu krĂłlowej dosta?o si? wiele ?mieci. Na koniec, po?aman? kamienn? p?yt? przykryto drewnian? desk?, a na ca?o?? po?o?ono now? posadzk?.

Podwy?szenie w prezbiterium, ktĂłre stan??o w wyniku prac zleconych przez biskupa Gembickiego, zaciekawi?o komitet restauracyjny katedry dzia?aj?cy w drugiej po?owie wieku XIX. Prof. S?awomir Odrzywolski tworz?c dok?adne plany katedry, postanowi? zbada? to miejsce. Znajdowa?a si? tam informacja, ?e spoczywaj? tu szcz?tki krĂłlowej Jadwigi, kardyna?a Fryderyka Jagiello?czyka i biskupa Gembickiego. Na polecenie prof. Odrzywolskiego w styczniu 1887 roku zacz?to bada?, co naprawd? znajduje si? pod posadzk?. Tak dosz?o do odnalezienia dok?adnego miejsca pochĂłwku krĂłlowej Jadwigi. W badaniu grobu brali udzia? prof. Odrzywolski, Jan Matejko, prof. W?adys?aw ?uszczkiewicz, August Soko?owski, hr. Konstanty Prze?dziecki, prof. Izydor Kopernicki. Obok doczesnych szcz?tkĂłw krĂłlowej znaleziono drewniane ber?o oraz szcz?tki ubrania. Nie by?o jednak w grobie ?adnej korony. Dokonano wtedy rĂłwnie? pomiarĂłw czaszki krĂłlowej, do ktĂłrych rysunek wykona? Jan Matejko. Na podstawie pomiarĂłw prof. I. Kopernicki orzek?, ze jest to czaszka kobiety ok. trzydziestoletniej.

Do kolejnego ods?oni?cia grobu dosz?o w roku 1949. Sta?o si? to dok?adnie 12 lipca. Otwarto wtedy grĂłb krĂłlowej w obecno?ci ksi?cia kardyna?a Leona Sapiehy, dostojnikĂłw ko?cielnych oraz profesorĂłw Uniwersytetu Jagiello?skiego. Po odmĂłwieniu modlitwy nad cia?em Jadwigi, przeniesiono je do skarbca katedralnego. Tam, odczytawszy dekret o ekskomunice wobec ka?dego, kto wa?y?by si? zabra? cz??? doczesnych szcz?tkĂłw krĂłlowej, przyst?piono do dalszych bada?. Nast?pnie, z nale?n? czci? i przy biciu dzwonu Zygmunta, z?o?ono cia?o krĂłlowej Jadwigi do przygotowanego grobowca w katedrze. Po tym wydarzeniu nikt ju? nie otwiera? sarkofagu.

PowrĂłt na pocz?tek strony >>>

Dzia?alno?? charytatywna i filantropijna Jadwigi.

Jadwiga sprawowa?a mecenat nad Ko?cio?em. By?a protektork? wielu klasztorĂłw, jednak nie wyrĂł?nia?a ?adnego z nich. Wspomaga?a dominikanĂłw z Sandomierza i Lwowa, franciszkanĂłw z Krakowa, kartuzĂłw z Czerwonego Klasztoru nad Dunajcem i cystersĂłw w Koprzywnicy. Wspiera?a te? klaryski ze Starego S?cza i z Krakowa. W 1390 r. ufundowa?a w Krakowie klasztor benedyktynĂłw. sprowadzi?a w 1395 r. do Polski zakon karmelitĂłw. By?a te? fundatork? trzech o?tarzy i kolegium psa?terzystĂłw w katedrze wawelskiej. KrĂłlowa opiekowa?a si? studiuj?cymi w Pradze Polakami. By?a pierwszym polskim monarcha, ktĂłry odwiedzi? klasztor na Jasnej GĂłrze. Wspomaga?a te? ubogich, wspiera?a przytu?ki i szpitale. To w?a?nie jej przypisuje si? dzie?o odnowienia zwanego pĂł?niej Jagiello?skim Uniwersytetu, za?o?onego w roku 1364 przez Kazimierza Wielkiego. Po jego ?mierci uniwersytet podupad?. W styczniu 1397 r. Jadwiga wraz z Jagie??? uzyskali zgod? od Bonifacego IX na utworzenie przy uczelni wydzia?u teologicznego. W swojej ostatniej woli na potrzeby uniwersytetu zapisa?a wszystkie swoje kosztowno?ci i ca?? bi?uteri?. Pierwszym rektorem uczelni, ktĂłra wznowi?a sw? dzia?alno?? w roku 1400, zosta? Stanis?aw ze Skalbmierza.

To ona doradzi?a swemu m??owi, by w przypadku jej ?mierci po?lubi? cĂłrk? Kazimierza Wielkiego, Ann? Cylejsk?, dzi?ki czemu zachowa?by on prawa do polskiego tronu, a unia polsko - litewska zosta?aby utrzymana. Urodzon? z tego ma??e?stwa cĂłrk? nazwa? na cze?? swojej pierwszej ?ony - Jadwig?.


http://www.bryk.pl/teksty/studia/historia/biografie/4772-jadwiga_andegawe%C5%84ska_kr%C3%B3lowa_i_%C5%9Bwi%C4%99ta.html

KrĂłlowa Jadwiga

http://www.youtube.com/watch?v=SYmZ5BoyfOQ

Co? jeszcze o zakonie Smoka......


http://historia.focus.pl/swiat/polskie-kesy-drakuli-608

Warto pozna? przekazy Jana d?ugosza dotycz?ce dziejĂłw Jadwigi Andegawe?skiej i W?adys?awa Jagie??y.
warto je uwa?nie przeczyta? i wyci?gn?? wnioski.


http://www.academia.edu/3781795/Obraz_zwiazkow_malzenskich_Wladyslawa_II_Jagielly_w_Rocznikach_Jana_Dlugosza


Byly Benedyktyn z Ty?ca....

e-mail: maciejbielawski@libero.it


Kiara.

RODY KRÓLEWSKIE.. POTOMKOWIE BLI?SI I DALSI.....

http://dossierssecrets.blog.pl/2011/02/03/rody-potomkow-chrystusa-dom-francji/

Re: PRZEBUDZENIE KRÓLOWEJ- KRÓLA JADWIGI ANDEGAWE?SKIEJ.....

Post autor: etnohed » 29 marca 2018, 23:53

    Kiara pisze: ↑
    07 sierpnia 2014, 22:06
    Mi?a moja nie wszystkie sekrety tego ?wiata s? publikowane i znane wszystkim.
    M?dro?? Jadwigi nie polega?a na rodzeniu dzieci , ktĂłre by?y zbyt cz?sto zabijane w rozgrywkach politycznych , So?ska nie ws?awi?a si? czysto?ci? sumienia w tym wzgl?dzie.

    Jadwiga pozoruj?c ?mier? swoj? i cĂłrki uchroni?a zarowno jej ?ycie jak i ci?g?o?? swojej linii genetycznej do naszych czasĂłw.
    Inn? spraw? jest i? cĂłrka Jadwigi nie by?a cĂłrk? Jagie??y, ten pan nigdy nie mĂłg? mie? cĂłrki z Energi? , ktĂłr? by?a Jadwiga i nigdy nie mia?.

    Jadwiga zrezygnowa?a z wszystkich walorĂłw i splendorĂłw swojego krĂłlewskiego ?ywota wy??cznie po to, by ?y? mog?a jej cĂłrka i by jej linia DNA i RNa przetrwa?a.

    Prawdziwa historia tej wyj?tkowej postaci jest nadal ukryta chocia? coraz wi?cej niesamowito?? jej biografii odnajduj? pasjonaci historii jej ?ycia.



Dorzuc? swoje trzy grosze. Zainteresowa?am si? Jadwig? maj?c 10 lat, cho? ju? wcze?niej wiedzia?am o niej kilka rzeczy, nie wiem sk?d, rodzice histori? si? nie interesowali, a we wczesnych latach 80 tych nie by?o o niej programĂłw edukacyjnych. Po prostu wiedzia?am.

PĂł?niej przeczyta?am o niej mnĂłstwo dost?pnych publikacji i zawsze czego? mi w nich brakowa?o, jej ?ycie rozpatrywane by?o w kategoriach historycznych, dopiero potem religijnych, ale nigdy ezoterycznych.

Czu?am, ze co? w tych opowie?ciach nie gra. Musia?o min?? wiele lat, zanim zacz??am postrzega? j? inaczej, musia?am sama si? obudzi?, dojrze? do obecnego ?wiatopogl?du i pouk?ada? sobie wiele spraw, aby zobaczy? Jadwig? g??biej.

Nigdy nie ??czy?am jej osoby z Mari? Magdalen?, nawet sen, ktĂłry mia?am przed 20 laty, a ktĂłry do dzi? pami?tam, w ktĂłrym pojawi?y si? razem i Jadwiga „przekaza?a” mnie pod opiek? MM potraktowa?am jako symboliczny obraz po?egnania si? z dzieci?stwem i wej?cia w doros?o??, nie jako znak.

I dopiero dzi? trafiam na TO forum. I prosz?, jakby otworzy?y si? przede mn? wrota, a ja wreszcie wiek jakie elementy puzzli do siebie pasuj?. To jest dowĂłd na to, jak paradygmat naukowy potrafi namiesza? i wypiera? dzieci?c? intuicj?.
Jest wiele niewyja?nionych kwestii zwi?zanych z sam? Jadwig?, jak i jej francusko-polsko-w?giersko-bo?niack? rodzin?.


Chocia?by rola Matki Jadwigi – El?biety Bo?niaczki w zamianie losĂłw cĂłrek. To przecie? Maria mia?a by? krĂłlow? Polski, a Bo?niaczka namiesza?a (a mo?e nie). Bardzo tajemnicze s? te? losy pozosta?ych w?gierskich AndegawenĂłw, Marii, ktĂłrej ?mier? jest przecie? bardzo enigmatyczna, Bo?niaczki, jak?e tragiczna.

Losy tych pa? s? ze sob? bardzo powi?zane, jak to, ?e Andegawenowie w?gierscy prawie nie do?ywali 30 tki (cztery cĂłrki Ludwika, jego bracia i ich potomkowie) dlaczego? Za du?o tych upadkĂłw z konia i zabĂłjstw. Czy to si? wi??e z przeznaczeniem rodu? Czy na pewno ma to zwi?zek z kl?tw? Jakuba de Molay?


Kolejna kwestia, ktĂłr? Kiaro poruszasz: „Ich ?lub by? tylko oficjaln? uni? polityczn? nie za? tradycyjnym aktem ma??e?skim ( te najwa?niejsze dokumenty dotycz?ce Jadwigi i Jagie??y s? nadal w ukryciu), warunki i prawa ich osobistego ?ycia by?y bardzo precyzyjnie okre?lone.

Nie by?y i nie s? do tej pory publikowane, pomimo i? historycy cz??ciowo je poznali, nadal istnieje tendencja do tworzenia innej wygodnej opcji historii”. Czy mo?esz napisa? wi?cej na ten temat? Co konkretnie zawiera?y te dokumenty. Czy wi?c Jagie??o przymyka? oczy na spotkania z Habsburgiem? Zastanawiaj?ce jest dlaczego W?adys?aw jedynie bywa? na Wawelu, to pozostawia?o Jadwidze woln? r?k?.


A tak swoj? drog? pono? Bo?niaczka napisa?a ksi??k? edukacyjn? dotycz?c? wychowania dzieci krĂłlewskich, ktĂłra nie przetrwa?a do naszych czasĂłw. Zastanawiam si? co naprawd? zawiera?a.

I w ogĂłle to przyw?aszczenie sobie przez hierarchĂłw ko?cio?a Jadwigi to kolejny przyk?ad manipulacji poprzez zak?amywania historii ( np. obni?anie wieku Jadwigi i sprowadzanie do nic nie znacz?cego epizodu jej relacji z Habsburgiem, ch?? bycia aposto?k? Litwy itp.).

Niesamowite, ?e wreszcie trafi?am w to miejsce

etnohed


http://www.cheops4.org.pl/cheos/viewtopic.php?p=86195#p86195