KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

ORMUS bia?y proszek z?ota.


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/ormus/ormus.htm&prev=search

Joe de Kadt | 19 Lut 2014 | 11 komentarzy | Bez kategorii

Wi?kszo?? informacji technicznych, ktĂłre s? dost?pne na temat ORMUSĂłw pochodzi bezpo?rednio od pracy wykonanej przez Davida Hudsona. W tym zakresie, najcz??ciej jest to wszystko tylko zajmij si? ze szczegĂł?ami podanymi przez Hudson w rĂł?nych wyk?adach da? si? na pocz?tku 1990 roku, a ostatnio na konferencji ORMUS w Enota w roku 2012. Mo?na ?atwo znale?? swoje ostatnie wyk?ady na youtube , tutaj, na przyk?ad, a jest mnĂłstwo transkryptĂłw jego wczesnych wyk?adĂłw p?ywaj?cych wokĂł? interewebs. Oto Link jednak w przypadku, gdy nie pami?tasz, jak to zrobi? wyszukiwania Google.

David Hudson przez mojego samochodu - 2011
l
Wa?ne jest, aby pami?ta?, ?e te wyk?ady zosta?y podane, aby zebra? pieni?dze na "The Science of Ducha" fundacji zosta? ustanowienia fundacji, ktĂłra mia?a da? si? bezp?atne ORMUS. Plan by? taki, by promowa? ide?, ?e materia? ten zosta? w jaki? sposĂłb powi?zany z pracami wielkich alchemikĂłw, ?e to by?o w rzeczywisto?ci kamie? legendarne filozofowie i ?e ma zamiar uratowa? ?wiat. Hudson mĂłwi? w swoich wyk?adach o tym, jak b?dzie on tworzenie anio?y i diab?y, daj?c swoj? materia?u, o jego genealogii i jego rodu Dawida po??czenia i jak proroctwa w Biblii prawie na pewno o nim. Hudson podniĂłs? miliony dolarĂłw z wyk?adĂłw da?, ale ?aden z inwestorĂłw nie widzia? ?adnego grosza w zamian lub sproszkowanego z?ota. Jego ORMUS zak?ad zosta? zamkni?ty i Hudson znikn??a z mapy przez 20 lat. Nie w?tpi?, ?e ma kompleks Mesjasza i ?e mo?e on by? pozbawiony skrupu?Ăłw z inwestycji, ale powiedzia?, ?e jest jeszcze na pewno warto zag??bi? si? troch? tego oryginalnego materia?u. Nauka jest naprawd? fascynuj?ce i tylko dlatego Hudson mo?e by? jeden krĂłtki kanapk? z pikniku to nie znaczy, ca?a jego praca jest do obalenia.

Prawda jest taka, ?e ​​Hudson przeprowadzono niewiele bada? siebie, cho? robi? to u?atwi?. Ale nigdy te? bardzo przedstawi? swoje badania w taki sposĂłb, aby inni mogli go powtĂłrzy? i nigdy nie by?o bardzo jasne, o ktĂłry pracowa? z nim albo. Zaj??o mi du?o czasu, aby posk?ada? rzeczywiste nazwiska osĂłb zaanga?owanych przez Odno?niki rĂł?nych wywiadĂłw i wyk?adĂłw, ale my?l?, ?e mam ju? do?? dobr? list?. PrĂłbowa?em rĂłwnie? wy?ledzi? kopie oryginalnych danych, ktĂłre odnosi si? do Hudson w swoich wyk?adach, ale niestety nie mog? znale?? najlepsze s? nieczytelne, pixilated obrazy, ktĂłre pojawiaj? si? na chwil? nad Enota wideo. Dla tego powodu, ?e nigdy nie b?dzie naprawd? zrozumie?, ?e nie wolno by?o sfilmowa? t? prezentacj?
David Hudson na konferencji Enota 2012
l
i pozosta? osob? non grata z tymi, ktĂłrzy zorganizowali konferencj? i ktĂłry sfilmowa? wyk?ad. Oryginalny materia? mo?e by? wystarczaj?ce do analizy dokumentĂłw, ktĂłre Hudson prezentowane dobre, ale nie mog? si? do niego dost?p. Nie jest Hudson odpowiedzi na moje e-maile ju?. A szkoda.

Prawdziwym punktem cho? nie jest to, ?e zrobi?em uci??liwo?ci mojej ja?ni i dra?ni? je wszystkie do tego stopnia, ?e ​​nie mĂłw do mnie wi?cej, to o wiele g??biej. To, ?e te informacje po prostu nie jest swobodnie dost?pne. Dla wszystkich rozmĂłw w ?wiecie zmieniaj?cym si? odkrycie, ?e wi?kszo?? osĂłb bior?cych udzia? w tej historii pozostaje bardzo tajemniczy wszelkich informacji zwi?zanych z konwersji ORMUS w metalu. Oni zdaj? si? mie? przekonanie, przekonanie, ?e ?wiat nie jest jeszcze gotowy, aby us?ysze? prawd?, lub, ?e mog? one by? poinformowani, historie, ale nie mo?na ufa? z technologi?. W prawdzie mam troch? wspĂł?czucia z pow?ci?gliwo?ci mi ujawni? wszystko. Ja wci?? nie zdecydowa?, czy nale?y ujawni? metod?, ?e uczono mnie przez Don Nance. Albo raczej, obieca?em Donowi, ?e nie ujawniaj? sposĂłb w "wszystko z?oto, co mo?na zje??", ale zawsze by? OK, z ide? powtarzaj?c eksperyment w obecno?ci potwierdzaj?cych naukowcĂłw.

Jest to dylemat jeszcze nie pogodzi? si? z chocia? w sercu moim celem jest, aby sprĂłbowa? promowa? bardzo podstawowe poj?cia dobrych zleceniodawcĂłw naukowych, wymiany informacji, tak aby inni mogli powtĂłrzy? i hipotezy badawcze. Po Uwa?am, ?e po iI znale?? niektĂłre dowiedzia? si? kumplami, ktĂłrzy mog? kierowa? pracami w filozoficznie i naukowo d?wi?ku forum My?l?, ?e rzeczy mog? si? nieco bardziej do przodu. Wracaj?c do notatek Hudsona.

Hudson wymienione rĂł?ne inne naukowca, ktĂłry pomĂłg? mu przeprowadzenie prac analitycznych, ?e odnosi si? on podczas swoich wyk?adĂłw. Na Enota wyk?adĂłw, po raz pierwszy by? do?? szczery o to?samo?ci tych osĂłb. Do tego czasu, ?e zawsze by? bardzo wymijaj?ce i nigdy w?a?ciwie podane ?adnych nazwisk. Oczywi?cie 20 lat na to jest teraz znacznie trudniej nawi?za? kontakt, zw?aszcza ?e wiele z nich nie ma ju? w?rĂłd nas.

Uda?o mi si? znale?? nigdzie jeszcze ?adnych ofert Siegfried Brimmer (SP), ktĂłry prowadzi? wczesne prace spektroskopii. Najwyra?niej pracowa? dla materia?Ăłw Martin Marietta i by? nadzĂłr spectrochemist W. Kramer & Co od 1966 - 68. Zmar? nie tak dawno temu, zgodnie z Hudson.

Tony LaConti zrobi? prace nad ogniwami paliwowymi w General Electric, a nast?pnie w jego w?asnej firmie Giner inc. Hudson jest twierdzenie, ?e zosta? on wys?any monoatomowego ORMUS rod rod (), w zasadzie bia?y proszek, ktĂłry analizowa?, aby nie zawieraj? rod. Zosta?a ona zamontowana na w?glu i umieszczono w ogniwie paliwowym, a nast?pnie zacz?? zachowywa? si? jak tylko rod b?dzie. Po te?cie "ORMUS" powlekane p?yty w?glowe zosta?y ponownie przeanalizowane i stwierdzono, ?e teraz zawiera 8% rodu. Niestety Tony zmar? we wrze?niu 2011 roku i nie by?em w stanie wytropi? ka?dego, kto pracowa? na eksperymenty.
Paliwo graficzny komĂłrkowy Adam Brandon
l

Podczas procesu zg?oszenia patentowego Hudson zosta? poproszony, aby zapewni? rĂł?ne kawa?ki dowodowej informacji. Jednym z nich by?, aby uzyska? o?wiadczenie od niezale?nego laboratorium, ktĂłrzy wielokrotnego prac? konwersji czystego z?ota w formie monoatomowego.

Roger Poeppel by? szefem ceramiki i nadprzewodnictwa w Argonne National Laboratories, kiedy zosta? zapytany przez Hudson do przeprowadzenia tego procesu, ale Agonne laboratoria nie mĂłg? wykona? prac? z przyczyn kompetencji. Poepple zaleca profesor Stephen Danyluk z Iniversity Illinois. By? zaj?ty, a to z kolei przeszed? prac? prof Michael J Mcnallan, rĂłwnie? z University of Illinois. Najwyra?niej pomy?lnie wykonana bia?ego proszku z?ota z czystego z?ota i elektroniczny klasy i podpisane o?wiadczenie wys?a? do urz?du patentowego w tym celu.

Z naukowcĂłw, ?e wymienione w rozmowach jest tylko jedno, ?e by?em w stanie skontaktowa? si? z tak daleko. John Sickafoose jest doktorat, ktĂłry przeprowadzi? testy w Phoenix, Arizona, ?e ​​po dwĂłch latach bada?, zgodnie z opowie?ci mĂłwi Dave, mog? bez rĂłwnowa?no?ci, mog? powiedzie?, ?e nie ma ?adnych innych elementĂłw na Periodic Table - Co my tu mamy to co?, co wiem, to czysta rodu, a jednak ?aden z tych analiz spektroskopowych mĂłwi?, ?e to rod ".

Napisa?em do Jana, aby sprĂłbowa? przeprowadzi? z nim wywiad do filmu ale bardzo grzecznie odmĂłwi?. Zrobi? jednak poda? nast?puj?ce wgl?d:

"Joe, Istnieje kilka uwag dodam. Wszystkie prace techniczne wykonane przez mnie i moim laboratorium zosta?o wykonane prawid?owo, poinformowa?, i pod warunkiem, trudne technicznie poprawne dane. Dane niejednoznaczne, nie powtarzalny nie odnotowano nad moim podpisem i piecz?ci?. Cz??? alchemia, skutkĂłw zdrowotnych i ORMs nigdy nie pochodzi?y z historii, ani nie by? wspierany przez mnie. Jak to by? przedstawiany i przekszta?ci? si? w religijnym do?wiadczeniu na zbieranie pieni?dzy by?o ca?kowicie krĂłlestwo David Hudson.

Finansowanie zrobi? badania na temat projektu nie by?o (mo?e troch?) od obiektu. Jak mĂłwi stare przys?owie, wykonaj pieni?dze z powrotem do Kanady i Wielkiej Brytanii. To jest jeszcze bardziej ciekawa historia. "

Jeszcze nie mia? ?adnych sukcesĂłw na nast?puj?ce jeszcze te przewody, ale mam podejrzenie, ?e jest to odniesienie do zwi?zku pomi?dzy prawne i Generalnego i Joe Champion. Clayton Stokes, po?udniowoafryka?ski biznesmen zosta? zabezpieczania du?ych kwot pieni?dzy z Peter Simmons w General (prawne i firmy ubezpieczeniowej w Wielkiej Brytanii) do inwestowania w rĂł?ne systemy wydobycia z?ota. Jednym z nich by? to inwestycja z Joe Champion, ?e John Sickafoose zosta? analizuj?cego. Powiedzia? Hudson ?e wyniki wydawa?y si? bardzo podobny do jego i ?e powinny one prawdopodobnie pod??czy? i pracowa? razem. Wszystkie inwestycje prowadzone przez Stokes upad?. L & G chcia? przynajmniej napisa? prac?, ktĂłra Hudson uczyni?, aby pokaza? ich akcjonariuszom, ?e mieli co? konkretnego i ciekawego, ale Hudson odmĂłwi? im udost?pni? dane.

Hudson zako?czy? swoj? ostateczn? wyk?ad Enota o oko?o ponownie mijaj?c kapelusz. Tym razem powiedzia?, ?e to prowadzi? wi?cej bada? oraz utworzenie niezale?nego zestawu standardĂłw mi?dzynarodowych, w ktĂłrym elementy monoatomowego mog? by? analizowane. To po prostu wydawa?o si? zbyt wiele powtĂłrki z ostatniej rundzie, aby by? wiarygodne, zw?aszcza po jego proklamacji magicznego uzdrawiania duchowego wznoszenia si? i proroctw biblijnych.

Kusz?ce jest utrzyma? kopanie w tych przewodach, ale w rzeczywisto?ci nie jestem pewien, nie ma sensu ju?. I szczerze wierz? dane naukowe, ?e Hudson przedstawione i nie jestem pewien, co nie by?oby zyska? kontaktuj?c tych, ktĂłrzy pracowali z nim 20 nieparzyste lat temu. Co by?oby oczywi?cie bardziej przydatne by?oby powtĂłrzy?, jak wiele pracy, jak to mo?liwe. Co zdumiewa mnie to, dlaczego wydaje si?, nikt nie zrobi? tego.


 Joe de Kadt | 19 Lut 2014 | 11 komentarzy | Bez kategorii

Wi?kszo?? informacji technicznych, ktĂłre s? dost?pne na temat ORMUSĂłw pochodzi bezpo?rednio od pracy wykonanej przez Davida Hudsona. W tym zakresie, najcz??ciej jest to wszystko tylko zajmij si? ze szczegĂł?ami podanymi przez Hudson w rĂł?nych wyk?adach da? si? na pocz?tku 1990 roku, a ostatnio na konferencji ORMUS w Enota w roku 2012. Mo?na ?atwo znale?? swoje ostatnie wyk?ady na youtube , tutaj, na przyk?ad, a jest mnĂłstwo transkryptĂłw jego wczesnych wyk?adĂłw p?ywaj?cych wokĂł? interewebs. Oto Link jednak w przypadku, gdy nie pami?tasz, jak to zrobi? wyszukiwania Google.

David Hudson przez mojego samochodu - 2011
l
Wa?ne jest, aby pami?ta?, ?e te wyk?ady zosta?y podane, aby zebra? pieni?dze na "The Science of Ducha" fundacji zosta? ustanowienia fundacji, ktĂłra mia?a da? si? bezp?atne ORMUS. Plan by? taki, by promowa? ide?, ?e materia? ten zosta? w jaki? sposĂłb powi?zany z pracami wielkich alchemikĂłw, ?e to by?o w rzeczywisto?ci kamie? legendarne filozofowie i ?e ma zamiar uratowa? ?wiat. Hudson mĂłwi? w swoich wyk?adach o tym, jak b?dzie on tworzenie anio?y i diab?y, daj?c swoj? materia?u, o jego genealogii i jego rodu Dawida po??czenia i jak proroctwa w Biblii prawie na pewno o nim. Hudson podniĂłs? miliony dolarĂłw z wyk?adĂłw da?, ale ?aden z inwestorĂłw nie widzia? ?adnego grosza w zamian lub sproszkowanego z?ota. Jego ORMUS zak?ad zosta? zamkni?ty i Hudson znikn??a z mapy przez 20 lat. Nie w?tpi?, ?e ma kompleks Mesjasza i ?e mo?e on by? pozbawiony skrupu?Ăłw z inwestycji, ale powiedzia?, ?e jest jeszcze na pewno warto zag??bi? si? troch? tego oryginalnego materia?u. Nauka jest naprawd? fascynuj?ce i tylko dlatego Hudson mo?e by? jeden krĂłtki kanapk? z pikniku to nie znaczy, ca?a jego praca jest do obalenia.

Prawda jest taka, ?e ​​Hudson przeprowadzono niewiele bada? siebie, cho? robi? to u?atwi?. Ale nigdy te? bardzo przedstawi? swoje badania w taki sposĂłb, aby inni mogli go powtĂłrzy? i nigdy nie by?o bardzo jasne, o ktĂłry pracowa? z nim albo. Zaj??o mi du?o czasu, aby posk?ada? rzeczywiste nazwiska osĂłb zaanga?owanych przez Odno?niki rĂł?nych wywiadĂłw i wyk?adĂłw, ale my?l?, ?e mam ju? do?? dobr? list?. PrĂłbowa?em rĂłwnie? wy?ledzi? kopie oryginalnych danych, ktĂłre odnosi si? do Hudson w swoich wyk?adach, ale niestety nie mog? znale?? najlepsze s? nieczytelne, pixilated obrazy, ktĂłre pojawiaj? si? na chwil? nad Enota wideo. Dla tego powodu, ?e nigdy nie b?dzie naprawd? zrozumie?, ?e nie wolno by?o sfilmowa? t? prezentacj?
David Hudson na konferencji Enota 2012
l
i pozosta? osob? non grata z tymi, ktĂłrzy zorganizowali konferencj? i ktĂłry sfilmowa? wyk?ad. Oryginalny materia? mo?e by? wystarczaj?ce do analizy dokumentĂłw, ktĂłre Hudson prezentowane dobre, ale nie mog? si? do niego dost?p. Nie jest Hudson odpowiedzi na moje e-maile ju?. A szkoda.

Prawdziwym punktem cho? nie jest to, ?e zrobi?em uci??liwo?ci mojej ja?ni i dra?ni? je wszystkie do tego stopnia, ?e ​​nie mĂłw do mnie wi?cej, to o wiele g??biej. To, ?e te informacje po prostu nie jest swobodnie dost?pne. Dla wszystkich rozmĂłw w ?wiecie zmieniaj?cym si? odkrycie, ?e wi?kszo?? osĂłb bior?cych udzia? w tej historii pozostaje bardzo tajemniczy wszelkich informacji zwi?zanych z konwersji ORMUS w metalu. Oni zdaj? si? mie? przekonanie, przekonanie, ?e ?wiat nie jest jeszcze gotowy, aby us?ysze? prawd?, lub, ?e mog? one by? poinformowani, historie, ale nie mo?na ufa? z technologi?. W prawdzie mam troch? wspĂł?czucia z pow?ci?gliwo?ci mi ujawni? wszystko. Ja wci?? nie zdecydowa?, czy nale?y ujawni? metod?, ?e uczono mnie przez Don Nance. Albo raczej, obieca?em Donowi, ?e nie ujawniaj? sposĂłb w "wszystko z?oto, co mo?na zje??", ale zawsze by? OK, z ide? powtarzaj?c eksperyment w obecno?ci potwierdzaj?cych naukowcĂłw.

Jest to dylemat jeszcze nie pogodzi? si? z chocia? w sercu moim celem jest, aby sprĂłbowa? promowa? bardzo podstawowe poj?cia dobrych zleceniodawcĂłw naukowych, wymiany informacji, tak aby inni mogli powtĂłrzy? i hipotezy badawcze. Po Uwa?am, ?e po iI znale?? niektĂłre dowiedzia? si? kumplami, ktĂłrzy mog? kierowa? pracami w filozoficznie i naukowo d?wi?ku forum My?l?, ?e rzeczy mog? si? nieco bardziej do przodu. Wracaj?c do notatek Hudsona.

Hudson wymienione rĂł?ne inne naukowca, ktĂłry pomĂłg? mu przeprowadzenie prac analitycznych, ?e odnosi si? on podczas swoich wyk?adĂłw. Na Enota wyk?adĂłw, po raz pierwszy by? do?? szczery o to?samo?ci tych osĂłb. Do tego czasu, ?e zawsze by? bardzo wymijaj?ce i nigdy w?a?ciwie podane ?adnych nazwisk. Oczywi?cie 20 lat na to jest teraz znacznie trudniej nawi?za? kontakt, zw?aszcza ?e wiele z nich nie ma ju? w?rĂłd nas.

Uda?o mi si? znale?? nigdzie jeszcze ?adnych ofert Siegfried Brimmer (SP), ktĂłry prowadzi? wczesne prace spektroskopii. Najwyra?niej pracowa? dla materia?Ăłw Martin Marietta i by? nadzĂłr spectrochemist W. Kramer & Co od 1966 - 68. Zmar? nie tak dawno temu, zgodnie z Hudson.

Tony LaConti zrobi? prace nad ogniwami paliwowymi w General Electric, a nast?pnie w jego w?asnej firmie Giner inc. Hudson jest twierdzenie, ?e zosta? on wys?any monoatomowego ORMUS rod rod (), w zasadzie bia?y proszek, ktĂłry analizowa?, aby nie zawieraj? rod. Zosta?a ona zamontowana na w?glu i umieszczono w ogniwie paliwowym, a nast?pnie zacz?? zachowywa? si? jak tylko rod b?dzie. Po te?cie "ORMUS" powlekane p?yty w?glowe zosta?y ponownie przeanalizowane i stwierdzono, ?e teraz zawiera 8% rodu. Niestety Tony zmar? we wrze?niu 2011 roku i nie by?em w stanie wytropi? ka?dego, kto pracowa? na eksperymenty.
Paliwo graficzny komĂłrkowy Adam Brandon
l

Podczas procesu zg?oszenia patentowego Hudson zosta? poproszony, aby zapewni? rĂł?ne kawa?ki dowodowej informacji. Jednym z nich by?, aby uzyska? o?wiadczenie od niezale?nego laboratorium, ktĂłrzy wielokrotnego prac? konwersji czystego z?ota w formie monoatomowego.

Roger Poeppel by? szefem ceramiki i nadprzewodnictwa w Argonne National Laboratories, kiedy zosta? zapytany przez Hudson do przeprowadzenia tego procesu, ale Agonne laboratoria nie mĂłg? wykona? prac? z przyczyn kompetencji. Poepple zaleca profesor Stephen Danyluk z Iniversity Illinois. By? zaj?ty, a to z kolei przeszed? prac? prof Michael J Mcnallan, rĂłwnie? z University of Illinois. Najwyra?niej pomy?lnie wykonana bia?ego proszku z?ota z czystego z?ota i elektroniczny klasy i podpisane o?wiadczenie wys?a? do urz?du patentowego w tym celu.

Z naukowcĂłw, ?e wymienione w rozmowach jest tylko jedno, ?e by?em w stanie skontaktowa? si? z tak daleko. John Sickafoose jest doktorat, ktĂłry przeprowadzi? testy w Phoenix, Arizona, ?e ​​po dwĂłch latach bada?, zgodnie z opowie?ci mĂłwi Dave, mog? bez rĂłwnowa?no?ci, mog? powiedzie?, ?e nie ma ?adnych innych elementĂłw na Periodic Table - Co my tu mamy to co?, co wiem, to czysta rodu, a jednak ?aden z tych analiz spektroskopowych mĂłwi?, ?e to rod ".

Napisa?em do Jana, aby sprĂłbowa? przeprowadzi? z nim wywiad do filmu ale bardzo grzecznie odmĂłwi?. Zrobi? jednak poda? nast?puj?ce wgl?d:

"Joe, Istnieje kilka uwag dodam. Wszystkie prace techniczne wykonane przez mnie i moim laboratorium zosta?o wykonane prawid?owo, poinformowa?, i pod warunkiem, trudne technicznie poprawne dane. Dane niejednoznaczne, nie powtarzalny nie odnotowano nad moim podpisem i piecz?ci?. Cz??? alchemia, skutkĂłw zdrowotnych i ORMs nigdy nie pochodzi?y z historii, ani nie by? wspierany przez mnie. Jak to by? przedstawiany i przekszta?ci? si? w religijnym do?wiadczeniu na zbieranie pieni?dzy by?o ca?kowicie krĂłlestwo David Hudson.

Finansowanie zrobi? badania na temat projektu nie by?o (mo?e troch?) od obiektu. Jak mĂłwi stare przys?owie, wykonaj pieni?dze z powrotem do Kanady i Wielkiej Brytanii. To jest jeszcze bardziej ciekawa historia. "

Jeszcze nie mia? ?adnych sukcesĂłw na nast?puj?ce jeszcze te przewody, ale mam podejrzenie, ?e jest to odniesienie do zwi?zku pomi?dzy prawne i Generalnego i Joe Champion. Clayton Stokes, po?udniowoafryka?ski biznesmen zosta? zabezpieczania du?ych kwot pieni?dzy z Peter Simmons w General (prawne i firmy ubezpieczeniowej w Wielkiej Brytanii) do inwestowania w rĂł?ne systemy wydobycia z?ota. Jednym z nich by? to inwestycja z Joe Champion, ?e John Sickafoose zosta? analizuj?cego. Powiedzia? Hudson ?e wyniki wydawa?y si? bardzo podobny do jego i ?e powinny one prawdopodobnie pod??czy? i pracowa? razem. Wszystkie inwestycje prowadzone przez Stokes upad?. L & G chcia? przynajmniej napisa? prac?, ktĂłra Hudson uczyni?, aby pokaza? ich akcjonariuszom, ?e mieli co? konkretnego i ciekawego, ale Hudson odmĂłwi? im udost?pni? dane.

Hudson zako?czy? swoj? ostateczn? wyk?ad Enota o oko?o ponownie mijaj?c kapelusz. Tym razem powiedzia?, ?e to prowadzi? wi?cej bada? oraz utworzenie niezale?nego zestawu standardĂłw mi?dzynarodowych, w ktĂłrym elementy monoatomowego mog? by? analizowane. To po prostu wydawa?o si? zbyt wiele powtĂłrki z ostatniej rundzie, aby by? wiarygodne, zw?aszcza po jego proklamacji magicznego uzdrawiania duchowego wznoszenia si? i proroctw biblijnych.

Kusz?ce jest utrzyma? kopanie w tych przewodach, ale w rzeczywisto?ci nie jestem pewien, nie ma sensu ju?. I szczerze wierz? dane naukowe, ?e Hudson przedstawione i nie jestem pewien, co nie by?oby zyska? kontaktuj?c tych, ktĂłrzy pracowali z nim 20 nieparzyste lat temu. Co by?oby oczywi?cie bardziej przydatne by?oby powtĂłrzy?, jak wiele pracy, jak to mo?liwe. Co zdumiewa mnie to, dlaczego wydaje si?, nikt nie zrobi? tego.

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html





Czy kamie? filozoficzny naprawd? ju? istnieje?



dodano: 28/08/2007 12:13 • komentarze: 10 • ods?ony: 15129 • kategoria: Tajemnice ?wiata • doda?: Simon
Bia?y proszek z?ota - panaceum i generator o?wiecenia
Od kilkunastu lat po ?wiecie kr??? opowie?ci o stworzeniu w chemicznym laboratorium pewnej substancji, ktĂłra uzdrawia chorych, a zdrowych przenosi na wy?szy poziom ?wiadomo?ci. W prasie i internecie pojawiaj? si? artyku?y o cudownych uzdrowieniach - i inne, ktĂłre ostrzegaj? przed niebezpiecze?stwem i oszustwem. Czym jest „bia?y proszek z?ota” Davida Hudsona - kamieniem filozoficznym, bosk? ambrozj? czy... kolejnym oszustwem?

Je?li chodzi o proszek z?ota, to substancja ta nazywana jest "ORME" i w?tpliwe aby poza Prof. W?oczy?skim kto? j? w Polsce posiada?. Trzeba zawsze uwa?a? na oszustĂłw.

W 1983 roku w prywatnym laboratorium Amerykanin, David Hudson, przypadkiem uzyska? niezwyk?? substancj?, ktĂłrej w?a?ciwo?ci przeczy?y prawom fizyki.
Wszystko zacz??o si? prozaicznie. Hudson by? bogatym farmerem z Arizony, zajmuj?cym si? tak?e odzyskiwaniem srebra i z?ota z tamtejszej gleby.
Pewnego razu w trakcie pracy nad kolejn? porcj? gleby ludzie Hudsona natkn?li si? na pewn? substancj?, ktĂłrej nikt nie potrafi? zidentyfikowa?. Przebadali j? w laboratorium. Otrzymali grudk?, ktĂłra - wed?ug przyrz?dĂłw do analizy - by?a stopem srebra i z?ota. Jednak ten stop by? dziwny - metale te s? mi?kkie, kowalne, mo?na je walcowa?. Tymczasem kiedy t? prĂłbk? umieszczono na stole i uderzono w ni? m?otkiem - rozprys?a si? jak szk?o!
Chemicy postanowili oddzieli? chemicznie z?oto od srebra i zbada? to, co zostanie. Analiza spektrometryczna wykaza?a, ?e pozosta?o?ci? by?a mieszanina ?elaza, krzemionki i aluminium. Jednak by?o to niemo?liwe, gdy? tej substancji nie rozpuszcza?y najsilniejsze kwasy - nawet te, ktĂłre dawa?y rad? z?otu. Czyli musia?o by? co? jeszcze. W laboratorium na Uniwersytecie Cornell na pro?b? Hudsona wyizolowano z substancji te pierwiastki. Wed?ug naukowcĂłw nie powinno ju? nic pozosta? - a tymczasem okaza?o si?, ?e ?elazo, krzemionka i aluminium stanowi?y zaledwie 3% ca?ej substancji. Po oddzieleniu pierwiastkĂłw naukowcy z Cornell roz?o?yli r?ce. To co zosta?o, nie poddawa?o si? analizom spektrograficznym. Mieli do czynienia z jak?? nieznan? substancj?.

Wizja niewiarygodnego bogactwa

David Hudson upar? si?, ?e rozgryzie zagadk?. Dotar? do ksi??ki rosyjskich chemikĂłw, w ktĂłrej napisano, ?e aby otrzyma? z jakiej? prĂłbki ukryte w niej pierwiastki, trzeba j? wy?arza? w wielkiej temperaturze nie przez 15 sekund, jak si? to robi standardowo, ale nawet przez 300 sekund. Hudson sfinansowa? wi?c budow? odpowiedniego urz?dzenia i rozpocz?? wy?arzanie. Po pierwszych 15 sekundach pojawi?y si? znajome pierwiastki: ?elazo, krzemionka i aluminium. Potem d?ugo nic. Jednak na elektrodach nadal by?a jaka? ?nie?nobia?a substancja, wi?c czekano cierpliwie. Ukryte pierwiastki zacz??y si? pojawia? po 70. sekundzie: najpierw pallad, potem platyna, nast?pnie rod, iryd i osm. Najdro?sze, najrzadziej spotykane metale z grupy platynowcĂłw.
Hudson zrobi? analiz? ilo?ciow? pierwiastkĂłw w swojej prĂłbce i dozna? szoku: w jednej tonie materia?u surowego by?o od 6-8 uncji (uncja to ok. 28 gram) palladu, 12-13 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu. Pojawi?a si? przed nim wizja bogactwa - mia? na swoich polach niewiarygodnie bogate z?o?a najdro?szych pierwiastkĂłw: np. uncja z?ota kosztuje ok. 400 dol., a rodu a? 3000! Najpierw jednak musia? swĂłj sposĂłb pozyskiwania platynowcĂłw opatentowa? jako ORME - Orbitally Rearranged Monoatomic Elements (Jednoatomowe pierwiastki o przekszta?conych orbitach).
Z?o?y? wi?c w urz?dzie patentowym wniosek. Ale urz?d potrzebowa? bardziej dok?adnych informacji na temat procesu przekszta?cania materia?u wyj?ciowego do otrzymania bia?ego proszku. I Hudson zosta? zmuszony do rozwi?zania pewnego problemu, z ktĂłrym si? boryka?.

Chodzi?o o to, ?e kiedy wystawiano bia?y proszek na dzia?anie atmosfery, ten natychmiast zaczyna? przybiera? na wadze o 20-30 procent. Nie by?o to jednak skutkiem utlenienia - co sprawdzono. Gdy go podgrzewano do punktu zeszklenia i stawa? si? czarny - wa?y? 100%. Ale gdy przywracano mu ?nie?nobia?? posta?, wa?y? tylko 56% pierwotnej wagi. Co oznacza?o, ?e ca?a masa tam jest, tylko nie da si? jej zwa?y?! Pewien naukowiec stwierdzi? nawet, ?e to dowĂłd na to, ?e substancja... zakrzywia przestrze?! W trakcie kolejnych eksperymentĂłw naukowcy doszli do wniosku, ?e maj? tu do czynienia z nadzwyczajnego rodzaju nadprzewodnikiem.

Materia, ktĂłra zakrzywia przestrze?

Nadprzewodniki to niezwykle ciekawe materia?y. S? ?wi?tym graalem wspĂł?czesnych fizykĂłw. Gdy przyk?adamy do nich pole magnetyczne, wzbudzamy pr?d, ktĂłry p?ynie i p?ynie bez ko?ca, jak w perpetuum mobile. Problem w tym, ?e na razie nikt nie potrafi zrobi? nadprzewodnika, ktĂłry dzia?a?by w temperaturze pokojowej. Ale ten dziwny bia?y proszek zachowywa? si?, jakby by? nadprzewodnikiem!
Hudson dowiedzia? si?, ?e naukowcy z US Naval Research doszli do wniosku, ?e komĂłrki w ciele - a zw?aszcza komĂłrki mĂłzgowe - porozumiewaj? si? ze sob? jak nadprzewodniki i ?e mi?dzy komĂłrkami przep?ywa ?wiat?o, a nie, jak mĂłwi si? powszechnie, pr?d elektryczny. David Hudson doda? dwa do dwĂłch i postanowi? sprawdzi?, co otrzyma, je?li spali zwierz?ce tkanki mĂłzgowe, oczy?ci i wy?arzy swoj? metod?. Nawet si? nie zdziwi?, kiedy wysz?o mu, ?e pi?? procent suchej tkanki mĂłzgowej stanowi? rod i iryd w stanie wysokospinowym (wysokoenergetycznym). Nadprzewodniki.
Wyci?gn?? z tego wniosek, ?e w naszym ciele nieustannie przep?ywa ?wiat?o podtrzymuj?ce ni? naszego ?ycia, a wokĂł? cia?a rozci?ga si? niespolaryzowane pole magnetyczne zwane polem Meissnera lub aur?.

Eliksir zdrowia jako efekt uboczny

Do tego momentu David Hudson porusza? si? w ?wiecie nauk ?cis?ych - nawet je?li bra? pod uwag? teorie nieortodoksyjne, ale tylko one pomaga?y mu zrozumie? to, co dzia?o si? na jego oczach. Lecz pewnego dnia wkroczy? w ?wiat ca?kowicie mu nieznany, uznawany dot?d za przes?dy i g?upoty. OtĂł? wuj da? mu ksi??k? pt. „Sekrety AlchemikĂłw” - ze s?owami: przeczytaj, tam pisz? o twoim bia?ym proszku z?ota.
Hudson ksi??k? przeczyta? i doszed? do wniosku, ?e opisany tam kamie? filozoficzny, ?rĂłd?o ?wiat?o?ci ?ycia, by? jego bia?ym proszkiem z?ota. Co wi?cej, alchemicy twierdzili, ?e poprawia on komĂłrki cia?a, jest wi?c eliksirem zdrowia, m?odo?ci i nie?miertelno?ci.
Przekaza? wi?c prĂłbki swojej substancji laboratorium Bristol-Myers-Squibb i otrzyma? wyniki bada? potwierdzaj?ce, ?e proszek wchodzi w reakcje z DNA, przywracaj?c mu pierwotn?, zdrow? form?, likwiduj?c po drodze wszelkie deformacje i choroby.
Od tego by? ju? tylko krok do eksperymentĂłw na istotach ?ywych. Pierwszym pacjentem by? chory na gor?czk? kleszczow?, gor?czk? dolinn? i wrzody pies, ktĂłremu ?aden weterynarz nie mĂłg? pomĂłc. Zastrzyki z roztworu bia?ego proszku podawane przez kilkana?cie dni wyleczy?y zwierzaka. Potem byli ludzie chorzy na AIDS w stanie agonalnym. Wyzdrowieli... Hudson przyznaje te?, ?e jednej kobiecie nie uda?o si? pomĂłc.
Jak twierdzi David Hudson, bia?y proszek z?ota nie jest jednak panaceum - to twĂłr filozoficzny. Inaczej mĂłwi?c - jego dzia?anie polega na przywrĂłceniu DNA do stanu idealnego. ?e istnieje nie po to, by leczy? choroby, lecz by podnosi? nasze umys?y na wy?szy poziom ?wiadomo?ci, u?atwia? o?wiecenie. Uleczenie cia?a to tylko produkt uboczny...

Histori? odkrycia przedstawi?am tu bardzo skrĂłtowo - zainteresowanych szczegĂł?ami (niezwykle interesuj?cymi,
a nawet wstrz?saj?cymi) odsy?am do cyklu wyk?adĂłw Dawida Hudsona opublikowanych w polskiej edycji „Nexusa” (numery z lat 2002 i 2003) lub do tekstĂłw angielskich w internecie.


Kamie? filozoficzny i staro?ytni bogowie

NiektĂłrzy badacze odrzucaj? oficjaln? histori? staro?ytn? ludzko?ci i prĂłbuj? z mitĂłw, legend i dogmatĂłw religijnych z?o?y? w ca?o?? inn? przesz?o?? naszego gatunku. Przygl?daj? si? staro?ytnym przedmiotom, rysunkom, wczytuj? si? w teksty - i wyci?gaj? zupe?nie inne wnioski ni? uznani archeolodzy.

Zecharia Stitchin - najbardziej znany z owych badaczy - propaguje wizj? przesz?o?ci, w ktĂłrej kosmici (czyli bogowie sumeryjscy) stworzyli ludzi, adamu, by dla nich pracowali. W tym samym ?wiecie porusza si? Laurence Gardner, ktĂłry dla odmiany na warsztat wzi?? Stary Testament i zinterpretowa? go w ?wietle koncepcji Stitchina. Mam na my?li ksi??k? pt. „Potomkowie Dawida i Jezusa” (wyd. Amber 2002).
Przyznaj?: niektĂłre rewolucyjne koncepcje Gardnera - zw?aszcza dotycz?ce istoty Boga, w ktĂłrego wierz? ?ydzi i chrze?cijanie - wydaj? si? o wiele bardziej logiczne ni? to, o czym nas ucz? na lekcjach religii. Inne pora?aj? czystym „chciejstwem”, naci?ganiem faktĂłw do w?asnej wizji. OgĂłlnie jednak kto? sceptycznie nastawiony potraktuje t? histori? alternatywn? jak kolejn? powie?? fantastyczn?.
I nagle zdarza si? co?, co sprawia, ?e zaczynamy si? zastanawia?: a mo?e ci heretycy nauki maj? troch? racji? Tak jest w przypadku bia?ego proszku z?ota.
OtĂł? w starych ?wi?tych pismach sumeryjskich, egipskich, ?ydowskich oraz w Starym Testamencie istnieje mnĂłstwo odwo?a? do czego? ?wi?tego, a czego nazw? t?umaczono (do?? dziwnie) jako „co to jest”, a co po hebrajsku brzmi Ma-Na (manna?).
Wed?ug teorii Stitchina-Gardnera, „co to jest” by?o substancj? produkowan? przez sumeryjskich bogĂłw, ktĂłra dawa?a o?wiecenie, zdrowie i niezwykle d?ugie ?ycie. Bogowie karmili ni? swoich ulubie?cĂłw, pierwszych ludzi-krĂłlĂłw, a ci ?yli po kilkaset lat (np. Adam ?y? pono? 980 lat, je?li wierzy? Staremu Testamentowi). Potem bogowie odeszli, sko?czy?a si? dostawa Ma-Na, ludzcy w?adcy ?yli coraz krĂłcej. Ale podobno niektĂłrzy z nich byli przeszkoleni w produkcji Ma-Na. Nie by? to pono? oryginalny Gwiezdny Ogie?
Annunaki - substancja robiona z krwi miesi?cznej bogini - ale i ta produkowana na ziemi z alchemicznego (czyli jednoatomowego) z?ota te? spe?nia?a swoje zadanie.
Z czasem zapomniano, jak produkowa? Ma-Na. Nad odzyskaniem zapomnianej wiedzy przez wieki mozolili si? alchemicy, prĂłbuj?c otrzyma? kamie? filozoficzny - bia?y proszek z?ota, z ktĂłrego mo?na zrobi? eliksir zdrowia i nie?miertelno?ci. KtĂłry jest ?wiat?em ?ycia i prowadzi do o?wiecenia.
No cĂł?, kiedy wspĂł?czesne odkrycia pasuj? do niektĂłrych, wydawa?oby si?, szalonych koncepcji, zaczynamy si? zastanawia?, ktĂłre jeszcze mity oka?? si? prawd?. I czy to, co ju? wiemy, nie wystarcza, aby na nowo przyjrze? si? naszej przesz?o?ci? Tylko ?e aby to zrobi?
- i wytrzyma? konsekwencje - chyba wszyscy musieliby?my za?y? du?e dawki bia?ego proszku z?ota.

Muzyka anio?Ăłw, seks i kundalini

David Hudson postanowi? sprawdzi?, jak du?e dawki bia?ego proszku z?ota podzia?aj? na zdrowego cz?owieka - czy rzeczywi?cie wprowadz? go na wy?szy stopie? o?wiecenia. W eksperymencie wzi?? udzia? pewien m??czyzna (nazwisko nie zosta?o ujawnione). Zacz?? przyjmowa? du?e dawki jednoatomowego rodu i irydu - po 500 miligramĂłw dziennie przez 30 dni, zgodnie z egipskim rytua?em przej?cia. Po 5-6 dniach zacz?? s?ysze? w g?owie d?wi?k o wysokiej cz?stotliwo?ci, ktĂłry nie milk? nawet na chwil?, a ktĂłry by? tak pot??ny, ?e cz?sto zag?usza? inne d?wi?ki. (Podobno to ten d?wi?k, ktĂłry wschodni mistrzowie polecaj? znale?? w swojej g?owie podczas medytowania.) Przy czym d?wi?k ten zupe?nie m??czy?nie nie przeszkadza?, okre?la? go nawet s?owem „nektar”. Po 60 dniach od przyj?cia pierwszej dawki do d?wi?ku, coraz pot??niejszego, dosz?y sny, objawienia i wizje. M??czyzna twierdzi, ?e przychodz? do niego ?wietliste istoty, by go uczy?, a nawet uprawia? z nim mi?o??. Hudson uzna?, ?e cho? to dziwne, to nie niedorzeczne: kiedy? podobno ludzie kochali si? z anio?ami. Lecz to nie wszystko. M??czyzna opowiada?, ?e zacz?? miewa? orgazmy - najpierw jeden dziennie, potem wi?cej, po kilkana?cie. By?y zupe?nie poza jego kontrol?. A? w ko?cu pewnego dnia poczu?, jak kolejny orgazm pojawi? si? w okolicach l?d?wi i zacz?? przesuwa? si? w gĂłr? poprzez kolejne czakramy, a? wreszcie wytrysn?? czubkiem g?owy.

To zupe?nie przypomina wspominane przez nauki wschodu przebudzenie kundalini - energetycznego w??a, ktĂłry ?pi w ka?dym cz?owieku przy czakramie korzenia, a ktĂłrego obudzenie ma nam da? o?wiecenie.
S?ynne Ryty Tybeta?skie, ktĂłrych celem by?o zharmonizowanie czakramĂłw w celu przywrĂłcenia zdrowia i m?odo?ci, ko?czy?y si? Rytem SzĂłstym, seksualnym, ktĂłrego odpowiednie wykonanie
mia?o obudzi? kundalini. Jednak nieprzygotowani do o?wiecenia mogli nawet straci? rozum.


Hudson twierdzi, ?e prĂłbowa? zainteresowa? swoim panaceum firmy farmaceutyczne. Bez skutku. No cĂł? - to akurat (o ile Hudson mĂłwi prawd? i ca?? prawd?) jest zrozumia?e. Produkowanie BPZ jako „lekarstwa ostatecznego” roz?o?y?oby na ?opatki ca?y wielki przemys?.

Wyk?ad Davida Hudsona - jego przygoda z proszkiem
TAJEMNICZY BIA?Y PROSZEK

David Hudson

Wyk?ad wyg?oszony 28 lipca 1995 roku w Portland w stanie Oregon. Niniejszy tekst pochodzi z australijskiego dwumiesi?cznika Nexus, vol. 3, nr 5, (sierpie?-wrzesie? 1996). Tytu? oryginalny “White Powder Gold: a Miracle of Modern Alchemy".

Nazywam si? David Hudson. Jestem od trzech pokole? mieszka?cem Phoenix1 wywodz?cym si? ze starej osiad?ej w jego okolicach rodziny. Jeste?my rodzin? o bardzo konserwatywnych pogl?dach i nigdy nie przysz?o mi do s?owy, ?e kiedykolwiek b?d? robi?, to co teraz robi?. W latach 1975-1976 bardzo rozczarowa?em si? ameryka?skim systemem bankowo?ci. By?em w?a?cicielem maj?cej 70000 akrĂłw (28 350 hektarĂłw) powierzchni farmy po?o?onej w dolinie Yuma w pobli?u Phoenix. By?em facetem du?ego formatu. Do uprawy tej ziemi zatrudnia?em oko?o 40 robotnikĂłw. Mia?em w banku otwart? lini? kredytow? do wysoko?ci 4 milionĂłw dolarĂłw. Je?dzi?em Mercedesem i mia?em dom o powierzchni 15 000 stĂłp kwadratowych (l 394 metry kwadratowe). By?em Kim? przez du?e “K".

W roku 1975 zaj??em si? analiz? naturalnych produktĂłw pochodz?cych z terenĂłw, na ktĂłrych po?o?ona by?a moja farma. Musicie pa?stwo wiedzie?, ?e w Arizonie mamy problem ze zbyt du?? zawarto?ci? sodu w glebie. Gleba ta, przypominaj?ca kolorem czekoladowe lody, wygl?da z wierzchu jak chrz?szcz?cy pod nogami czarnoziem. Nie wch?ania wody i sĂłd nie jest z niej wyp?ukiwany. Nazywamy j? tu czarn? ziemi? alkaliczn?.

Radzili?my sobie z tym problemem w ten sposĂłb, ?e w arizo?skich kopalniach miedzi kupowali?my dziewi??dziesi?ciotrzyprocentowy kwas siarkowy. Dla ciekawo?ci podaj?, ?e st??enie kwasu w akumulatorach samochodowych wynosi od 40 do 60 procent. St??enie u?ywanego przez nas kwasu wynosi?o 93 procent, czyli by?o bardzo wysokie. Przywozili?my ten kwas na farm? cysternami i zakwaszali?my nim ziemi? w ilo?ci 30 ton na jeden akr. Nast?pnie rozk?adali?my na gruncie sze?ciocalowe (15 cm) paski, ktĂłre zag??bia?)' si? we? na g??boko?? od 3 do 4 cali (7,5-10,0 cm). Po nawodnieniu – w Arizonie nic nie wyro?nie bez nawodnienia – grunt ulega? w wyniku dzia?ania kwasu spienieniu – musowa?. Prowadzi?o to do przekszta?cenia czarnych gruntĂłw alkalicznych w grunty alkaliczne bia?e, rozpuszczalne w wodzie. W ten sposĂłb mo?na by?o w ci?gu pĂł?tora lub dwĂłch lat doprowadzi? ziemi? do stanu umo?liwiaj?cego upraw?.

W czasie przekszta?cania tego gruntu w ziemi? uprawn? wa?ne by?o utrzymanie wysokiej zawarto?ci wapnia w postaci w?glanu wapnia. W?glan wapnia buforuje dzia?anie kwasu siarkowego. Je?li nie ma wystarczaj?cej ilo?ci w?glanu wapnia kwasowo?? gleby spada, pH obni?a si? do 4-4,5, co powoduje zwi?zanie wszystkich ?ladowych mikroelementĂłw i je?li uprawia si? na przyk?ad bawe?n?, to wyrasta ona do pewnej wysoko?ci, a nast?pnie przestaje rosn??. W czasie aplikowania tych ?rodkĂłw do ziemi bardzo wa?ne jest pami?tanie o wszystkich elementach, ktĂłre si? w niej znajduj? – ile jest w niej ?elaza, wapnia etc.

W czasie badania sk?adu gruntu natkn?li?my si? na pewien materia?, ktĂłrego nikt nie potrafi? zidentyfikowa?. Zacz?li?my bada? jego pochodzenie i stwierdzili?my, ?e bierze si? on z pewnych tworĂłw geologicznych. Doszli?my do wniosku, ?e, czymkolwiek on jest, najlepiej b?dzie bada? go w miejscu, gdzie jest go najwi?cej.

Zabrali?my go do laboratorium chemicznego, rozpu?cili?my i otrzymali?my krwistoczerwony roztwĂłr. Kiedy jednak doprowadzili?my go do str?cenia za pomoc? sproszkowanego cynku, otrzymali?my czarny osad, ktĂłrego nale?a?o si? spodziewa? w przypadku pierwiastka szlachetnego, ktĂłry po chemicznym wyizolowaniu go z kwasu nie podlega powtĂłrnemu w nim rozpuszczeniu.

Wyizolowawszy t? substancj? z czarnej ziemi alkalicznej, wysuszyli?my j?. U?yli?my do tego celu du?ego porcelanowego lejka Buchnera wys?anego papierowym filtrem. Substancja osiad?a na filtrze tworz?c warstw? grubo?ci oko?o 1/4 cala (0,635 cm). Nie mia?em wtedy do dyspozycji pieca suszarniczego, wi?c skorzysta?em z ciep?a dostarczanego przez arizo?skie s?o?ce, ktĂłre podgrza?o j? do temperatury oko?o 115 stopni, dzi?ki czemu przy wilgotno?ci powietrza wynosz?cej 5 procent wysch?a bardzo szybko.

Po wyschni?ciu substancja ta nagle wybuch?a. Eksplozja ta nie przypomina?a ?adnej z tych, jakie widzia?em w swoim ?yciu, a mia?em ju? do czynieni z rĂł?nymi materia?ami wybuchowymi. Nie by?o ani eksplozji ani implozji. Wygl?da?o to tak jakby kto? jednocze?nie odpali? oko?o 50000 ?arĂłwek b?yskowych – puff!... i po wszystkim. Cala substancja znikn??a, podobnie jak i filtr, za? lejek p?k?.

Wzi??em wi?c nowiutki o?Ăłwek, ktĂłry jeszcze nie by? temperowany, postawi?em go pionowo obok lejka i zacz??em suszy? kolejn? prĂłbk? tej substancji. Kiedy ponownie nast?pi? wybuch, okaza?o si?, ?e o?Ăłwek zosta? spalony w oko?o 30 procentach, ale nie przewrĂłci? si?. Ca?a prĂłbka znowu znikn??a. Nie by?a to wi?c ani eksplozja, ani implozja. By?o to co? w rodzaju pot??nego b?ysku ?wiat?a. Wygl?da?o tak, jakby kto? postawi? ten o?Ăłwek obok kominka i po 20 minutach stwierdzi?, ?e z jednej strony on dymi i jednocze?nie pali si? z obu stron. Tak w?a?nie wygl?da? on tu? po b?ysku. Najbardziej zastanawia?o mnie to nieoczekiwane zachowanie tej substancji. Odkryli?my, ze je?li wysuszy si? j? bez

cd
 

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html

cd...

dost?pu ?wiat?a s?onecznego, nie wybucha, a je?li na s?o?cu – wybucha,

Nast?pnie wzi?li?my troch? tej substancji, wysuszonej bez dost?pu ?wiat?a s?onecznego, i poddali?my procesowi redukcji w tyglu. Reakcj? t? przeprowadzili?my w porcelanowym tyglu w kszta?cie fili?anki, do ktĂłrego w?o?yli?my nasz proszek zmieszany z o?owiem i innymi topnikami i podgrzewali?my, dopĂłki o?Ăłw nie uleg? stopieniu. Dzi?ki temu zabiegowi metale ci??sze od o?owiu pozostaj? w nim, a l?ejsze wyp?ywaj? na wierzch. Na tej zasadzie opiera si? znana od setek lat metoda ogniowego oznaczania metali szlachetnych. W jej wyniku z?oto i srebro pozostaj? w o?owiu, za? wszystkie pozosta?e lekkie pierwiastki wyp?ywaj? z niego. Jest to wyprĂłbowana metoda analizy metali.

Nasza substancja przemie?ci?a si? na dno roztopionego o?owiu, jakby by?a z?otem lub srebrem. Zdawa?a si? mie? wi?ksz? od niego g?sto??. Nast?pnie zlali?my szlak?, ktĂłra nie mog?a zawiera? ?adnych pierwiastkĂłw szlachetnych, po czym odlali?my o?Ăłw. Okaza?o si? wĂłwczas, ?e nasza substancja uformowa?a na dnie roztopionego o?owiu wyra?nie oddzielaj?c? si? od niego zwart? grudk?. Kiedy nast?pnie umie?ci si? o?Ăłw w kupelce z popio?em kostnym, o?Ăłw wsi?ka w popiĂł?, pozostawiaj?c na wierzchu grudk? z?ota i srebra. Wykonali?my identyczn? operacj? i rĂłwnie? uzyskali?my grudk?, ktĂłra powinna by?a sk?ada? si? z mieszaniny z?ota i srebra.

Przekazali?my j? do zbadania wszelkim mo?liwym prywatnym laboratoriom chemicznym i wsz?dzie uzyskali?my jednobrzmi?c? odpowied?: “To jest wy??cznie z?oto ze srebrem". Wszystko w porz?dku, tylko ?e kiedy umie?ci?o si? prĂłbk? tej substancji na stole i uderzy?o w ni? m?otkiem, rozpryskiwa?a si?, jakby by?a ze szk?a, a przecie? jak dot?d nie s? znane ?adne stopy z?ota i srebra, ktĂłre nie by?yby kowalne. Z?oto i srebro rozpuszczaj? si? w sobie i tworz? trwa?e stopy. Oba metale s? mi?kkie i ich stop rĂłwnie?. Je?li to, co otrzymali?my, by?o mieszanin? z?ota i srebra, to powinno by? mi?kkie i kowalne. Stop z?ota i srebra mo?na rozwa?kowa?, zrobi? z niego nale?nik. Nasza prĂłbka natomiast rozpryskiwa?a si? jak szk?o. Powiedzia?em wi?c:

— Dzieje si? tu co?, czego nie rozumiemy. Co? bardzo niezwyk?ego. CĂł? wi?c zrobili?my. Ano oddzielili?my chemicznie z?oto i srebro i jako pozosta?o?? otrzymali?my spor? ilo?? jakiej? czarnej substancji. Kiedy da?em j? do analizy laboratoryjnej, powiedziano mi, ?e to mieszanina ?elaza, krzemionki i aluminium.

— To niemo?liwe — stwierdzi?em — to nie mo?e by? ?elazo, krzemionka i aluminium. Po pierwsze, kiedy ju? zostanie wysuszona, nie da si? jej rozpu?ci? w ?adnym kwasie lub zasadzie. Nie rozpuszcza si? w dymi?cym kwasie siarkowym, siarkowo-azotowym czy solno-azotowym. Kwasy te rozpuszczaj? nawet z?oto, ale nie potrafi? rozpu?ci? naszej czarnej substancji.

Uwa?a?em, ?e zachowuje si? ona bardzo dziwnie i ?e musi istnie? wyt?umaczenie tego zachowania. Jednak nikt nie potrafi? mi jego poda?.

Uda?em si? przeto na Uniwersytet Cornella i powiedzia?em:

— Panowie, mamy zamiar wyda? troch? forsy na rozwi?zanie tej zagadki. Wynaj??em w ko?cu pewnego doktora z tej uczelni, ktĂłry uwa?a? si? za specjalist? od pierwiastkĂłw szlachetnych, bowiem s?dzi?em, ?e mamy tu do czynienia z ktĂłrym? z nich.

Powiedzia?em mu krĂłtko:

— Chc? si? dowiedzie? co to takiego.

Zap?aci?em mu i wrĂłci?em da Arizony, on za? przyjrza? si? naszym dotychczasowym ustaleniom i stwierdzi?:

— Mamy w Cornell urz?dzenie zdolne do wykrywania st??e? rz?du jednej miliardowej. Prosz? mi da? prĂłbk? tego materia?u do zbadania w Cornell, a powiem panu, z czego si? ona sk?ada, pod warunkiem ?e nie jest to chlor, brom lub ktĂłry? z l?ejszych pierwiastkĂłw, bowiem w takim przypadku nie jestem w stanie wykona? odpowiedniej analizy. Je?li jednak jest to pierwiastek ci??szy od ?elaza, to znajdziemy go.

Niestety, kiedy przyjecha?em po wyniki, o?wiadcz)'! mi, ?e to wy??cznie ?elazo, krzemionka i aluminium. Zapyta?em go wĂłwczas:

— Doktorze, czy zna pan jakie? laboratorium chemiczne, ktĂłre mogliby?my wynaj???

— Tak — odrzek? doktor.

— Zatem chod?my tam.

Pracowali?my w laboratorium przez reszt? dnia i uda?o nam si? oddzieli? ca?? krzemionk?, ca?e ?elazo i aluminium. To, co pozosta?o, stanowi?o 98 procent ca?ej prĂłbki – i to mia?o by? to nic.

O?wiadczy?em wĂłwczas:

— Niech pan spojrzy, mog? to wzi?? do r?ki, mog? to zwa?y?, mog? przeprowadzi? reakcje chemiczne. To jest co?. Wiem, ?e to jest co?. To nie jest nic. A on na to:

— Widma absorpcyjne i emisyjne nie zgadzaj? si? z tym, co zosta?o zaprogramowane w naszych przyrz?dach.

Odpowiedzia?em mu, ?e to jest jednak co? i ?e zamierzam dowiedzie? si?, co to takiego.

— Panie Hudson — odrzek? doktor — gdyby przydzieli?by pan nam stypendium w wysoko?ci 350 000 dolarĂłw, mogliby?my zleci? naszym dyplomantom dok?adne zbadanie tej prĂłbki.

Zap?aci?em temu facetowi 22000 dolarĂłw, poniewa? twierdzi?, ?e potrafi zbada? wszystko, ale jak si? okaza?o, nie potrafi?. Nawet nie zaproponowa? zwrotu cho?by cz??ci tej sumy, w zwi?zku z czym powiedzia?em mu:

— Prosz? pana, nie wiem, ile pan tu p?aci ludziom. Je?li o mnie chodzi, p?ac? robotnikom na farmie minimalne pobory i za 350000 dolarĂłw mog? uzyska? znacznie wi?cej ni? pan. Dlatego wracam do siebie i postaram si? wykona? to zadanie sam.

WrĂłci?em do Phoenix ca?kowicie rozczarowany nauk? uniwersyteck?. Nie wywar?y na mnie wra?enia doktoraty tamtych ludzi. By?em zdegustowany lud?mi, ktĂłrym p?aci?em pieni?dze. Odkry?em, ?e to pot??ny system, ktĂłry generuje dyplomantĂłw produkuj?cych du?? ilo?? zapisanego papieru, z ktĂłrego nic nie wynika. Mimo to rz?d p?aci im za ka?dy papierek, jaki zapisz?, dzi?ki czemu dostaj? pieni?dze proporcjonalnie do ilo?ci zapisanego papieru. Wszyscy twierdz? to samo, ?e otrzymuj? nagrod? za to, co napisali, i zabieraj? si? do zapisywania kolejnego papieru. Kiedy si? cz?owiek dowiaduje, co si? teraz robi na uniwersytetach, doznaje g??bokiego rozczarowania.

Prowadz?c poszukiwania na w?asn? r?k?, dowiedzia?em si?, ?e w okolicy Phoenix mieszka cz?owiek, ktĂłry jest specjalist? od spektroskopii i przez wiele lat pracowa? w zachodnioniemieckim Instytucie Spektroskopii. Przez jaki? czas pracowa? jako g?Ăłwny specjalista do spraw spektroskopii w spĂł?ce Lab Test w Los Angeles, ktĂłra zajmuje si? budow? sprz?tu spektroskopowego. By? tym, ktĂłry projektowa?, a nast?pnie sprawdza? w dzia?aniu te urz?dzenia. Powiedzia?em sobie: “Oto w?a?ciwy cz?owiek. Jest nie tylko technikiem, ale wie rĂłwnie? jak dzia?aj? te urz?dzenia".

Uda?em si? do niego z rosyjsk? ksi??k?, ktĂłr? podarowa? mi cz?owiek od analizy p?omieniowej. Nosi?a ona tytu? Chemiczna analiza pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw i by?a napisana przez Ginzburga i jego wspĂł?pracownikĂłw. Wydana zosta?a przez Akademi? Nauk ZSRR. Pisa?o w niej, ?e w celu wykrycia tych pierwiastkĂłw nale?y podda? je wy?arzaniu przez 300 sekund.

Bior?c pod uwag?, ?e niektĂłrzy z pa?stwa nigdy nie mieli do czynienia z spektroskopi?, pragn? wyja?ni?, ?e proces ten polega na tym, ?e bierze si? w?glow? elektrod? z wg??bieniem na jednym ko?cu, do ktĂłrego wk?ada si? badany materia?, po czym zbli?a si? do niej drug? elektrod? i inicjuje ?uk elektryczny. W powsta?ej w ten sposĂłb wysokiej temperaturze w ci?gu 15 sekund wypala si? w?giel i elektroda znika wraz z prĂłbk?. Tak wi?c wszystkie laboratoria w naszym kraju wykonuj? pi?tnastosekundowe wy?arzanie i podaj? jego wynik jako miarodajny. Zdaniem uczonych z Akademii Nauk ZSRR temperatura wrzenia wody ma si? tak do temperatury wrzenia ?elaza, jak ta ostatnia do temperatury wrzenia tych pierwiastkĂłw.

Jak wszystkim wiadomo, silnik samochodowy nagrzewaj?c si? nie przekroczy temperatury wrzenia wody dopĂłty, dopĂłki w ch?odnicy znajduje si? woda. Je?li kto? podgrzewa? wod? w garnku na p?ytce, wie doskonale, ?e garnek nie osi?ga temperatury wi?kszej od temperatury wrz?cej w nim wody. Ale kiedy woda wygotuj? si?, jego temperatura zaczyna bardzo szybko rosn??.

Analogicznie jest z t? prĂłbk?. DopĂłki jest w niej ?elazo, dopĂłty nie przekroczy ona temperatury wrzenia ?elaza. Dopiero kiedy ono wyparuje, mo?na podnosi? temperatur? dalej. Dosy? trudno jest poj??, ?e co? topi?cego si? i wrz?cego w tak wysokiej temperaturze, jak ma to miejsce w przypadku ?elaza, mo?e spe?nia? w stosunku do innych pierwiastkĂłw rol? wody, ale tak w?a?nie jest. Aby zrealizowa? nasz cel, musieli?my zbudowa? komor? wy?arzania, w ktĂłrej elektroda w os?onie argonowej zapobiegaj?cej jej kontaktowi z tlenem lub powietrzem pozwoli?aby na wy?arzanie prĂłbki nie przez 15 sekund, ale przez 300 sekund, ktĂłry to czas by? zdaniem Akademii Nauk ZSRR konieczny do oznaczenia sk?adnikĂłw naszej prĂłbki.

Byli?my dobrze przygotowani – mieli?my wska?niki pK, okre?lili?my standardy, zmodyfikowali?my urz?dzenie, wykonali?my wszystkie analizy niezb?dne do uzyskania wyniku i oznaczyli?my wszystkie linie spektralne na mierz?cym trzy i pĂł? metra instrumencie. Te wymiary pokazuj?, jak du?y musia? by? nasz pryzmat, ktĂłry s?u?y do tworzenia linii spektralnych. Dla porĂłwnania podam, ?e wi?kszo?? uniwersytetĂłw pos?uguje si? przyrz?dami wielko?ci 1,5 metra. Nasz mia? 3,5 metra. By?a to ogromna maszyna, ktĂłra zajmowa?a prawie ca?y gara?. Mia?a oko?o 30 stĂłp (9 m) d?ugo?ci i prawie 9 stĂłp (2,7 m) wysoko?ci.

Przejd?my jednak do konkretĂłw. Kiedy rozpocz?li?my do?wiadczenie, w ci?gu pierwszych 15 sekund uzyskali?my otwierdzenie istnienia ?elaza, krzemionki i aluminium, ?ladowych ilo?ci wapnia, sodu i tytanu. Potem, pod koniec pierwszych 15 sekund, odczyty urwa?y si?. Nic nie pojawi?o po kolejnych 20, 25, 30 i 40 sekundach. Min??o 45, 50, 55, 60, 65 sekund i wci?? nic si? nie pokazywa?o. Patrz?c na elektrod? przez kolorowe szk?o, wida? by?o jednak, ?e wci?? znajduje si? na niej ma?a kuleczka jakiej? bia?ej substancji, lecz mimo to nie pojawia?y si? ?adne odczyty.

Po 70 sekundach, dok?adnie jak to opisywa? podr?cznik Akademii Nauk ZSRR, ukaza? si? odczyt palladu a potem platyny. Po platynie wyst?pi? rod, po rodzie ruten, potem iryd, a na ko?cu osm.

Nie wiem, czy w przypadku innych ludzi jest tak samo, jak by?o w moim przypadku, ale je?li mam by? szczery, nie mia?em poj?cia co to za pierwiastki. Wiedzia?em, ?e w grupie platynowcĂłw w okresowym uk?adzie pierwiastkĂłw znajduje si? sze?? pierwiastkĂłw – nie tylko platyna. Nie odkryto ich jednocze?nie, lecz by?y stopniowo dodawane. S? to odr?bne pierwiastki, tak jak odr?bne s? ?elazo, kobalt i nikiel. Ruten, rod i pallad to tak zwane lekkie platynowce, za? osm, iryd i platyna to ci??kie platynowce.

Dowiedzieli?my si?, ?e cena rodu wynosi oko?o 3 000 dolarĂłw za uncj?2, z?ota – 400 dolarĂłw, irydu – 800 dolarĂłw, a rutenu – 150 dolarĂłw.

“No, no!" – pomy?leli?my – “to chyba bardzo wa?ne pierwiastki?"

I rzeczywi?cie to wa?ne pierwiastki a ich najwi?ksze znane z?o?a znajduj? si? w Po?udniowej Afryce. Aby si? do nich dosta? i mĂłc eksploatowa? z?o?e o grubo?ci 18 cali (45 cm), trzeba wry? si? w ziemi? na pĂł? mili (800 m). Kiedy ju? wydob?dzie si? urobek na powierzchni?, okazuje si?, ?e w jedna jego tona zawiera zaledwie jedn? trzeci? uncji tych cennych pierwiastkĂłw.

Wielokrotnie sprawdzili?my wszystkie analizy, ktĂłre wykonali?my w okresie dwĂłch i pĂł? roku. Sprawdzili?my przebieg ka?dej linii spektralnej, wszystkie potencja?y interferencyjne – sprawdzili?my wszystko bardzo dok?adnie.

Kiedy zako?czyli?my analiz? jako?ciow?, mĂłj cz?owiek zaj?? si? analiz? ilo?ciow?

1 w ko?cu o?wiadczy?:

— Wiesz Dave, w jednej tonie masz 6 do 8 uncji palladu, 12 do 13 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu, inaczej mĂłwi?c masz oko?o

2 000 uncji tych pierwiastkĂłw w jednej tonie surowego materia?u, podczas gdy w znanych obecnie najbogatszych z?o?ach zawarto?? tych pierwiastkĂłw w jednej tonie rudy nie przekracza 1/3 uncji.

Jak mo?na zauwa?y?, stymulatorem naszej pracy nie by?o to, ?e znajdziemy tam te pierwiastki. By?y one tam jednak i to w bardzo znacznych ilo?ciach. I mĂłwi?y do nas:

“S?uchaj, g?upcze, spĂłjrz na to uwa?nie, prĂłbujemy ci co? pokaza?". Gdyby okaza?o si?, ?e s? one tam w niewielkich ilo?ciach, prawdopodobnie bym na tym poprzesta? zadowolony, ?e uda?o mi si? w ko?cu ustali?, co to jest. Ale by?o ich zbyt du?o i zada?em sobie kolejne pytanie: “Bo?e, jak to mo?liwe, aby by?y one tam w takich ilo?ciach i nikt o tym nie wiedzia??"

Prosz? nie zapomina?, ?e nie chodzi tu o jedn? analiz?, ale ca?? ich seri? wykonan? w ci?gu dwĂłch i pĂł? roku codziennej mozolnej pracy. Co wi?cej, cz?owiek, ktĂłry wykonywa? dla mnie te badania, po zapoznaniu si? z ich wynikami, odes?a? mnie z kwitkiem, poniewa? nie mĂłg? w nie uwierzy?. Pracowa? nad tym jeszcze przez dwa miesi?ce, po czym zadzwoni? do mnie i stwierdzi? krĂłtko:

— Mia?e? racj?, Dave.

A? takim by? sceptykiem. Nie by? w stanie sam mnie przeprosi?. To niemiecki badacz z niemieck? dum?. Poprosi? wi?c swoj? ?on?, aby zadzwoni?a do mnie i przeprosi?a mnie w jego imieniu.

By? pod tak silnym wra?eniem, ?e wyjecha? do Niemiec, do Instytutu Spektroskopii. Opisano go pĂł?niej w specjalistycznych magazynach naukowych po?wi?conych spektroskopii jako tego, ktĂłry udowodni? wyst?powanie wspomnianych pierwiastkĂłw w naturalnych tworach geologicznych po?udniowo-zachodniej cz??ci StanĂłw Zjednoczonych. Nie s? to magazyny powszechnie dost?pne, niemniej uda?o mi si? do nich dotrze? i przeczyta? o nim.

W Instytucie nie miano poj?cia, sk?d dok?adnie pochodzi? materia? poddawany analizie, jaka by?a jego koncentracja – nic nie wiedzieli. Przeprowadzili tylko analiz? ma?ej ilo?ci proszku. Najbardziej szalone w tym wszystkim by?o to, ?e usun?li?my z proszku jedynie krzemionk? i przes?ali?my im to, co pozosta?o. Wyniki by?y wr?cz nieprawdopodobne.

Kiedy ju? poznali?my ko?cowe wyniki, stwierdzili?my, ?e ca?y problem sprowadza? si? to odpowiedniej ilo?? pieni?dzy, gdy? one, jak zapewne pa?stwo wiedz?, rozwi?zuj? wszystko.

Tak wi?c po wy?arzaniu prĂłbki przez 69 sekund przerwa?em proces. Pozwoli?em aparaturze ostygn??, wyj??em kieszonkowy nĂł? i wyd?uba?em z wierzcho?ka elektrody male?k? kulk?, ktĂłra po wy??czeniu ?uku elektrycznego zapad?a si? w jej g??b. Nast?pnie wys?a?em j? do analizy do Laboratorium Harwella w Londynie, gdzie wykonano analiz? na zawarto?? metali szlachetnych. W swoim sprawozdaniu napisali: “Nie wykryto pierwiastkĂłw szlachetnych". A przecie? przerwa?em proces na sekund? przed rozpocz?ciem uwalniania si? palladu. Zastosowali pobudzanie neutronowe, a mimo to nie wykryli obecno?ci pierwiastkĂłw szlachetnych. To nie mia?o ?adnego sensu. Musia?o istnie? na to jakie? wyt?umaczenie. Albo pierwiastek zosta? przemieniony w inny, albo istnia? w jakiej? formie, ktĂłrej nie znali?my. Postanowi?em zebra? wi?cej danych na ten temat.

Uda?em si? do laboratorium dr? Johna Sickafoose'a, cz?owieka bieg?ego w wydzielaniu i oczyszczaniu pierwiastkĂłw z materia?Ăłw o nieznanym sk?adzie. Jest absolwentem Uniwersytetu Stanowego w Iowa i doktorem w dziedzinie wydzielania metali. To on zajmowa? si? problemem ?ciekĂłw w firmach Motorola i Sperry po?o?onych w Arizonie. W swojej karierze zawodowej mia? do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami znajduj?cymi si? w uk?adzie okresowym z wyj?tkiem czterech. Mia? do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami ziem rzadkich, a tak?e wszystkimi stworzonymi przez cz?owieka. Wyizolowa? wszystkie pierwiastki z uk?adu okresowego z wyj?tkiem czterech. Tak si? z?o?y?o, ?e to ja zwrĂłci?em si? do niego z pro?b? wyizolowania sze?ciu pierwiastkĂłw, w?rĂłd ktĂłrych by?y owe cztery, z ktĂłrymi nie mia? do tej pory do czynienia. W odpowiedzi na t? propozycj? powiedzia?:

— Panie Hudson, s?ysza?em o tym ju? wcze?niej. Odk?d si?gam pami?ci?, a musi pan wiedzie?, ?e tak jak i pan jestem rodowitym Arizo?czykiem, dochodzi?y mnie s?uchy o tych szlachetnych pierwiastkach. Jestem pod silnym wra?enie sposobu, w jaki pan si? do tego zabra?, a tak?e systematyczno?ci? pa?skiego dzia?ania. Nie mog? obecnie umawia? si? z panem na zap?at? za moj? ewentualn? prac?, poniewa? je?li to zrobi?, b?d? zmuszony do napisania pisemnego sprawozdania. A wszystko, co mam do sprzedania, to moja reputacja, moja wiarygodno??. Jestem w Arizonie przysi?g?ym ekspertem w dziedzinie sposobĂłw wydzielania metali. Mog? si? zgodzi? pracowa? dla pana bez ?adnej zap?aty, dopĂłki nie odkryj?, w ktĂłrym miejscu pope?nia pan b??d. K?dy ju? to odkryj?, dam panu sprawozdanie na pi?mie i wĂłwczas zap?aci mi pan po 60 dolarĂłw za ka?d? przepracowan? na pa?sk? rzecz godzin?.

Obliczy?em, ?e suma ewentualnego wynagrodzenia wynosi?aby od 12 000 do 15 000 dolarĂłw. Pomy?la?em sobie, ?e je?li to ma zdj?? ze mnie przekle?stwo niepowodze?, je?li uzyskam ostateczn? odpowied?, to gra jest warta ?wieczki. Tak wtedy uwa?a?em i powiedzia?em mu, ?e zgadzam si? na jego propozycj?.

Po trzech latach o?wiadczy? mi:

— Mog? z ca?? stanowczo?ci? stwierdzi?, ?e to nie jest jaki? inny pierwiastek. Jeste?my w ko?cu lud?mi wykszta?conymi, nauczono nas jak chemicznie oddziela? od siebie pierwiastki, a nast?pnie poddawa? je ?cis?emu okre?laniu.

Jako przyk?ad podam rod. A to dlatego, ?e w roztworze chlorkowym ma on charakterystyczny ?urawinowy kolor, bardzo zbli?ony do koloru soku z czerwonych winogron. ?aden inny pierwiastek nie daje takiego koloru w roztworze chlorkowym. Kiedy ju? rod zostanie wydzielony z pozosta?ych pierwiastkĂłw, daje w?a?nie ten kolor w roztworze chlorkowym. Ostatni? czynno?ci?, jak? wykonuje si? przed wydzieleniem pierwiastka, jest neutralizacja kwa?nego roztworu, w czasie ktĂłrej nast?puje jego wytr?cenie z roztworu w postaci czerwonobr?zowego dwutlenku, ktĂłry jest podgrzewany potem przez godzin? do temperatury 800 stopni w kontrolowanej atmosferze, co powoduje powstanie bezwodnego dwutlenku, z ktĂłrego po poddaniu go redukcji wodorowej w kontrolowanej atmosferze wydziela si? czysty pierwiastek, za? nadmiar wodoru zostaje wypalony.

Tak wi?c przeprowadzili?my neutralizacj? kwa?nego roztworu i wytr?cili?my ze? czerwonobr?zowy dwutlenek, czyli w takim kolorze, jakiego nale?a?o si? spodziewa?. Odfiltrowali?my go, podgrzewali?my przez godzin? w atmosferze tlenowej w piecu tunelowym, po czym poddali?my redukcji wodorowej, a? otrzymali?my szarobia?y proszek, czyli w takim kolorze, jaki powinien mie? czysty rod. Nast?pnie w celu jego wy?arzenia pogrzali?my go do temperatury 1400 stopni w atmosferze argonu i wĂłwczas zmieni? on kolor na ?nie?nobia?y, co nie powinno mie? miejsca. Widz?c to John powiedzia?:

— Dave, mam zamiar podgrza? to a? do momentu uzyskania bezwodnego tlenku, a nast?pnie ozi?bi?, oddzieli? jedn? trzeci? prĂłbki i w?o?y? j? do szczelne zakorkowanej i opiecz?towanej fiolki. Pozosta?e dwie trzecie prĂłbki w?o?? z powrotem do pieca tunelowego i b?d? podgrzewa? w atmosferze tlenowej, nast?pnie jeszcze raz ozi?bi? j?, oczyszcz? gazem szlachetnym i pogrzej? w atmosferze wodoru w celu zredukowania tlenkĂłw. WodĂłr wejdzie w zwi?zek z tlenem tworz?c wod? i oczy?ci w ten sposĂłb metal. Potem ozi?bi? go a? do otrzymania bia?oszarego proszku, ktĂłrego po?ow? w?o?? do nast?pnej szczelnie zakorkowanej i opiecz?towanej fiolki. Pozosta?? cz??? proszku ponownie w?o?? do pieca, utleni?, zredukuj? wodorem i wy?arz? do momentu otrzymania ?nie?nobia?ego proszku, ktĂłry w?o?? do kolejnej, zakorkowanej i opiecz?towanej fiolki. Wszystkie trzy fiolki prze?l? do Pacific Spectrochem w Los Angeles, ktĂłra jest jedn? z najlepszych firm w USA zajmuj?cych si? spektroskopi?.

WkrĂłtce nadesz?a analiza pierwszej prĂłbki: czerwonobr?zowy dwutlenek okaza? si? tlenkiem ?elaza. W nast?pnej fiolce wykryto wy??cznie krzemionk? i aluminium – ani ?ladu ?elaza. To oznacza?o, ?e dzia?anie wodorem na tlenek ?elaza przekszta?ci?o go w krzemionk? i aluminium. W trzeciej fiolce wykryto wap? i krzemionk? – a gdzie podzia?o si? aluminium?

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html

cd....


John westchn?? i rzek?:

— Dave, moje ?ycie by?o takie proste, zanim ci? pozna?em. Przecie? to wszystko nie ma najmniejszego sensu. To, nad czym pracujesz, spowoduje rewizj? podr?cznikĂłw fizyki i konieczno?? napisania od nowa podr?cznikĂłw chemii oraz wyci?gni?cia zupe?nie nowych wnioskĂłw.

Nast?pnie da? mi rachunek, ktĂłry opiewa? na sum? 130 000 dolarĂłw. Zap?aci?em mu, za? on rzek?:

— Dave, wyizolowa?em pierwiastki i sprawdzi?em je chemicznie na 50 rĂł?nych sposobĂłw. W tonie materia?u wyj?ciowego masz od 4 do 6 uncji palladu, od 12 do 14 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu.

By?y to prawie identyczne ilo?ci z tymi, ktĂłre poda? mi specjalista od spektroskopii, i by?y tak du?e, ?e John o?wiadczy?:

— Dave, musz? si? uda? tam, sk?d to wzi??e?, i osobi?cie pobra? prĂłbki. Pojecha? wi?c ze mn?, schodzi? na piechot? prawie ca?? moj? posiad?o??, pobra? osobi?cie prĂłbki, wsadzi? je do swojej torby, zawiĂłz? do laboratorium, sproszkowa? i zacz?? bada?. Poniewa? prĂłbki pochodzi?y z rĂł?nych miejsc, stanowi?y ogĂłlny przegl?d geologiczny terenu. Otrzymane wyniki by?y identyczne.

Badanie tej sprawy trwa?o od roku 1983 do 1989. W tym czasie zajmowa? si? ni? jeden doktor i trzech magistrĂłw chemii oraz dwĂłch technikĂłw – wszyscy w pe?nym wymiarze godzin. Wykorzystuj?c jako punkt wyj?cia metody podane przez Akademi? Nauk ZSRR oraz Biuro Normalizacyjne StanĂłw Zjednoczonych3 nauczyli?my si? ilo?ciowego i jako?ciowego wyodr?bniania i oznaczania pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw. Nauczyli?my si?, jak sprawi?, aby znika?y dost?pne w handlu metale. Dowiedzieli?my si? jak po kupieniu od firmy Johnson, Matthey & Engelhardt trĂłjchlorku rodu w postaci metalicznej rozerwa? wszelkie wi?zy mi?dzy metalami a? do otrzymania czerwonego roztworu, w ktĂłrym nie mo?na ju? by?o wykry? rodu. A przecie? to by?o nic innego jak tylko rod kupiony w firmie Matthey & Engelhardt. Dowiedzieli?my si?, jak wykonywa? identyczne sztuczki z irydem, z?otem, osmem i rutenem. To w?a?nie odkryli?my, kiedy kupili?my urz?dzenie do wysokoci?nieniowej chromatografii cieczy.

Jako ciekawostk? mog? poda?, ?e to w?a?nie John Sickafoose by? osob?, ktĂłra obroni?a na Uniwersytecie Stanowym w Iowa prac? doktorsk? po?wi?con? zasadom budowy i dzia?ania takiego przyrz?du. Koncepcj? budowy tego przyrz?du stworzy? on ju? w latach 1963-1964. Po uko?czeniu przez niego studiĂłw cz??? wspĂł?pracuj?cych z nim studentĂłw podyplomowych podj??a i rozwin??a jego my?l, co zaowocowa?o zakupieniem tego pomys?u przez firm? Dow Chemical, ktĂłra przekszta?ci?a go w najbardziej wyrafinowane obecnie urz?dzenie do chemicznego wyodr?bniania pierwiastkĂłw. Instrument jest sterowany komputerowo, zapewnia wysokie ci?nienie i mo?na przy jego pomocy precyzyjnie odseparowywa? pierwiastki. Poniewa? to on by? cz?owiekiem, ktĂłry stworzy? koncepcj?, opracowa? konstrukcj? i okre?li? ograniczenia tego przyrz?du, by? idealn? osob? do pos?ugiwania si? i udoskonalenia tej technologii.

W ten oto sposĂłb byli?my w stanie zastosowa? ich technologi? i rozwin?? sposĂłb wyodr?bniania pierwiastkĂłw w odniesieniu do trĂłjchlorku rodu. Z jego handlowej postaci wyizolowali?my pi?? rĂł?nych pierwiastkĂłw. S?owo “metal" ma w tym przypadku znaczenie bardziej zbli?one do s?owa “armia". Nie mo?na mie? armii sk?adaj?cej si? z jednego ?o?nierza. S?owo “metal" odnosi si? tu do ca?ego konglomeratu, ktĂłry posiada pewne szczegĂłlne w?a?ciwo?ci: przewodnictwo elektryczne, przewodnictwo cieplne i wiele innych cech. Kiedy rozpu?ci si? metale w kwasie, otrzymuje si? roztwĂłr bez jakichkolwiek cia? sta?ych. Mo?na za?o?y?, ?e jest to roztwĂłr wolnych jonĂłw. Kiedy jednak mamy do czynienia z pierwiastkami szlachetnymi, nie mamy do czynienia z wolnymi jonami. Mamy tu do czynienia z tak zwan? “chemi? klastrow?".

Na pocz?tku lat pi??dziesi?tych rozwin??a si? na uczelniach ca?a dziedzina bada? z zakresu chemii klastrowej i materia?Ăłw katalitycznych. Co si? jednak dzieje, kiedy wi?zania typu metal-metal s? nadal zachowywane w materiale. OtĂł?, kiedy kupuje si? trĂłjchlorek rodu w firmie Johnson, Matthey & Engelhardt, to w rzeczywisto?ci otrzymuje si? Rh12Cl36 lub Rh15Cl45, a nie RhCl3. Istnieje istotna rĂł?nica mi?dzy materia?em posiadaj?cym wi?zania typu metal-metal a materia?em ca?kowicie dysocjuj?cym na wolne jony. Je?li poddamy ten pierwszy badaniu instrumentalnemu, to w rzeczywisto?ci poddamy badaniu wi?zania klastra – przyrz?d nie bada w tym przypadku wolnych jonĂłw.

Dowiedzia?em si?, ?e firma Genera? Electric buduje ogniwa paliwowe wykorzystuj?ce rod i iryd. Skontaktowa?em si? z ich lud?mi zajmuj?cymi si? t? spraw? w Massachusetts, po czym pojecha?em z nimi porozmawia?. Na nasz? rozmow? przyby?o tak?e trzech wyznaczonych przez firm? prawnikĂłw, ktĂłrych zadaniem by?a ochrona Genera? Electric przed lud?mi, ktĂłrzy twierdz?, ?e wynale?li now? technologi?, ktĂłr? przedstawili tej firmie i ?e nast?pnie ona im j? ukrad?a. Potem w celu obrony Genera? Electric musi ujawnia? szczegĂł?y swoich technologii i udowadnia?, ?e stworzy?a j? sama. Dlatego w?a?nie Genera? Electric odnosi si? bardzo sceptycznie do ludzi twierdz?cych, ?e wymy?lili co? nowego, i zawsze na rozmowy z nimi deleguj? prawnikĂłw, ktĂłrych zadaniem jest sprawdzenie, czy rozmĂłwca nie jest zwyk?ym naci?gaczem.

Po godzinnej rozmowie z nami pad?o stwierdzenie: “Ci faceci nie s? naci?gaczami. Prawnicy mog? odej??". Ich ludzie doszli do tego wniosku, poniewa? u nich rĂłwnie? mia?y miejsce eksplozje. Wiedzieli, ?e po kupieniu handlowej postaci trĂłjchlorku rodu bardzo dobrze poddaje si? on analizie, ale ?eby mĂłc wprowadzi? go do ogniw paliwowych, nale?y podda? go efuzji. Wiedzieli, ?e po tym zabiegu nie da si? ju? wykry? tego metalu. Kiedy wi?c powiedzieli?my im, ?e posiadamy materia?, ktĂłry w ogĂłle nie poddaje si? analizie, wiedzieli, ?e to mo?liwe. Nigdy czego? takiego jednak nie widzieli, przeto powiedzieli:

— Jeste?my zainteresowani.

Potem przedstawili mi nast?puj?c? propozycj?:

— Dave, mo?e zrobi?by? troch? rodu i przes?a? go nam, a my wprowadzimy go do naszych ogniw paliwowych. Zobaczymy, czy to b?dzie dzia?a?, tam gdzie dzia?a tylko rod. Sprawdzimy, na czym polega mechanizm przemiany jednoatomowego rodu na rod metaliczny w tych ogniwach paliwowych.

Jak dot?d nie odkryto innego metalu poza rodem i platyn?, ktĂłry dzia?a?by katalitycznie w procesach wodorowych wykorzystywanych w ogniwach paliwowych. Rod jest wyj?tkowy w porĂłwnaniu z platyn?, poniewa? w przeciwie?stwie do niej nie ??czy si? z tlenkiem w?gla. Powiedzieli mi:

— Dave, sprawdzimy, czy jest to czynnik katalizuj?cy w procesach wodorowych i je?li oka?e si?, ?e tak jest, b?dzie to oznacza?o, ?e to rod albo jaka? jego odmiana.

Pracowali?my przez sze?? miesi?cy i oczy?cili?my pewn? ilo?? materia?u, potem oczy?cili?my j? jeszcze raz i jeszcze raz. Chcieli?my mie? absolutn? pewno??, ?e materia? jest czysty. Chcieli?my unikn?? jakichkolwiek zwi?zanych z tym problemĂłw. W ko?cu przes?ali?my gotow? prĂłbk? do Tony'ego LaConti w Genera? Electric.

Genera? Electric odsprzeda?o w mi?dzyczasie swoj? technologi? ogniw paliwowych firmie United Technologies, ktĂłra mia?a ju? swoj? w?asn? technologi? ogniw tego typu. Wszyscy ludzie z Genera? Electric pracowali dla United Technologies, ale poniewa? United Technologies mia?a swoje w?asne zespo?y ludzie z Genera? Electric nie zostali do nich w??czeni. Stali si? m?odszym personelem – nie byli ju? najwa?niejsi i po kilku miesi?cach zwolnili si? z United Technologies. Jose Giner, ktĂłry by? szefem dzia?u ogniw paliwowych w United Technologies, rĂłwnie? si? zwolni? i za?o?y? w Waltham w stanie Massachusetts w?asn? firm? o nazwie Giner Incorporated. Tony i reszta ludzi z Genera? Electric posz?a za nim.

W czasie kiedy nasz materia? dotar? tam, zd??yli ju? za?o?y? swoje w?asne przedsi?biorstwo w Waltham, przeto zlecili?my im budow? ogniw paliwowych dla nas.

Kiedy otrzymali nasz materia? i przeprowadzono jego analiz?, okaza?o si?, ?e w ogĂłle nie ma w nim rodu. Tym niemniej kiedy do??czyli go do w?gla w ramach ich technologii ogniw paliwowych, wszystko dzia?a?o jak nale?y, to znaczy, nasz materia? dzia?a? tak jak rod i co ciekawe nie ??czy? si? z tlenkiem w?gla.

Trzy tygodnie pĂł?niej wy??czyli ogniwa paliwowe, wyj?li elektrody i przes?ali je w to samo miejsce, z ktĂłrego otrzymali ekspertyz? mĂłwi?c?, ?e w oryginalnej prĂłbce nie by?o rodu. Obecnie okaza?o si?, ?e w oryginalnej prĂłbce jest ponad 8 procent rodu. Rod zacz?? wydziela? si? na w?glu. W rzeczywisto?ci zacz?? ju? wytwarza? wi?zania typu metal-metal. I na elektrodzie znalaz? si? metaliczny rod, tam gdzie go przedtem w ogĂłle nie by?o. Ludzie z Genera? Electric stwierdzili wĂłwczas:

— Dave, je?li oka?e si?, ?e jeste? pierwszym, ktĂłry to odkry?, je?li b?dziesz pierwszym, ktĂłry potrafi wyt?umaczy?, jak to si? dzieje, je?li b?dziesz pierwszym, ktĂłry powie ?wiatu, ?e co? takiego istnieje, b?dziesz mĂłg? to opatentowa?.

A ja im na to:

— Nie jestem zainteresowany opatentowywaniem tego. Wtedy wyja?nili mi, ?e je?li kto? inny odkryje to i opatentuje, wĂłwczas mo?e zmusi? mnie, abym wi?cej tego nie robi?, nawet je?li do tego czasu robi?em to codziennie.

— W takim razie — odrzek?em — chyba b?d? musia? to opatentowa?. W marcu 1988 roku przes?ali?my do urz?dĂłw patentowych USA i ca?ego ?wiata opis patentowy pod nazw? Orbitally Rearranged Monatomic Elements (Jednoatomowe pierwiastki o przekszta?conych orbitach). Poniewa? nazwa ta jest nieco d?uga, nazywamy to po prostu ORME. Mo?na wi?c mie? z?oto ORME, pallad ORME, iryd ORME, ruten ORME, osm ORME lub ORME-y.

W czasie trwania procedury patentowej Biuro Patentowe oznajmi?o mi:

— Dave, potrzebujemy bardziej dok?adnych danych, potrzebujemy wi?cej informacji na temat procesu przekszta?cania do postaci tego bia?ego proszku.

Jednym z problemĂłw, na jaki natkn?li?my si?, by?o to, ?e kiedy ju? wytworzy si? ten bia?y proszek i wystawi go na dzia?anie atmosfery, z miejsca zaczyna przybiera? na wadze. I nie chodzi to o jaki? niewielki przyrost, mowa tu o dwudziesto– a nawet trzydziesto– procentowym przyro?cie ci??aru. W normalnych warunkach mo?na by to potraktowa? jako absorpcj? gazĂłw atmosferycznych: powietrze wchodzi w zwi?zek z proszkiem i powoduje przyrost jego ci??aru, lecz nie a? o 20 do 30 procent.

Tym niemniej musieli?my uczyni? zado?? ??daniom Biura Patentowego. Musieli?my poda? im dok?adne dane.

Wzi?li?my wi?c przyrz?d do analizy termo-grawimetrycznej, ktĂłry umo?liwia pe?n? kontrol? atmosfery, w ktĂłrej znajduje si? prĂłbka. Mo?na j? utlenia?, odtlenia? wodorem i wy?arza? i jednocze?nie ca?y czas wa?y? j? w kontrolowanej atmosferze. Ca?o?? jest absolutnie szczelna. Brakowa?o ju? nam pieni?dzy i nie sta? nas by?o na zakup takiego przyrz?du, wi?c wynaj?li?my go od korporacji Vanana w Bay Area. Kiedy go otrzymali?my, pod??czyli?my go do naszych komputerĂłw.

Podgrzewali?my materia? z pr?dko?ci? 1,2 stopnia na minut? i ch?odzili?my z pr?dko?ci? 2 stopni na minut?. Okaza?o si?, ?e przy utlenianiu materia? wa?y 102 procent, a kiedy si? go odtleni wodorem, wa?y 103 procent. Jak dot?d nic nadzwyczajnego. Nie ma ?adnych problemĂłw. Ale kiedy proszek przechodzi w ?nie?nobia?? posta?, wa?y tylko 56 procent! Wyda?o nam si? to niemo?liwe! Kiedy si? go wy?arzy i zamieni si? w ?nie?nobia?? posta?, wa?y tylko 56 procent pierwotnej wagi! Je?li pogrzeje si? go do punktu zeszklenia, czernieje i ca?a jego pierwotna waga wraca.

To oznacza, ?e ta substancja si? nie ulatnia. Wci?? tam jest, tylko nie da si? jej zwa?y?. I w?a?nie w tym momencie wszyscy powiadaj?: “Tak by? nie mo?e, co? tu jest nie tak!"

Prosz? sobie wyobrazi?, ?e kiedy podgrzewali?my, a nast?pnie ozi?biali?my nasz? substancj? w atmosferze helu lub argonu, a powtarzali?my t? procedur? trzy razy, prĂłbka zyskiwa?a na wadze od 200 do 300 procent pocz?tkowego ci??aru. Kiedy j? nast?pnie podgrzewali?my, wa?y?a mniej ni? mc? Gdyby zwa?y? pust? szalk?, okaza?oby si?, ?e wa?y ona wi?cej ni? kiedy znajduje si? na niej ta substancja!

Musz? podkre?li?, ?e przyrz?d ten obs?ugiwali ludzie o wysokich kwalifikacjach, a mimo to przychodzili i mĂłwili: “Prosz? na to spojrze?, to w ogĂłle nie ma sensu!"

Ten przyrz?d jest bardzo dobrze zaprojektowany i kontrolowany. Maj? do testĂłw pewien materia?, ktĂłry w temperaturze pokojowej nie posiada w?a?ciwo?ci magnetycznych, ale kiedy w?o?y si? go do tego urz?dzenia i podgrzeje do temperatury 300 stopni, namagnesowuje si?. Staje si? wĂłwczas silnym magnesem. Nast?pnie po pogrzaniu do temperatury 900 stopni traci SWOJO w?a?ciwo?ci magnetyczne. Pozwala on stwierdzi?, czy oddzia?ywanie jego pola magnetycznego na podgrzewan? substancj? powoduje jakiekolwiek zmiany jej ci??aru.

Ogrzewany materia? owini?ty jest w dwa zwoje. Jeden zwĂłj zwini?ty jest w jednym kierunku, a drugi w przeciwnym. Je?eli przepu?cimy przez nie pr?d elektryczny, to wytworz? one pola elektromagnetyczne, ktĂłrych linie si? s? skierowane przeciwnie i znosz? si? nawzajem. Jest to ten sam rodzaj uzwojenia, ktĂłry u?ywany jest w telewizji w celu zniesienia pola magnetycznego. Intencj? konstruktorĂłw by?a ch?? wyeliminowania wszelkich wp?ywĂłw pola magnetycznego na pomiar.

Kiedy wk?adali?my ten materia? do przyrz?du i wa?yli?my go, ca?y czas wa?y? tyle samo, zarĂłwno kiedy stawa? si? magnetykiem, jak i kiedy przestawa? nim by?. Kiedy jednak wk?adali?my nasz? substancj? i przekszta?ca?a si? w ?nie?nobia?y proszek, jej ci??ar zmniejsza? si? do 56 procent pierwotnej wagi. Kiedy wy??czano przyrz?d i pozostawiano go, aby ostyg?, ci??ar prĂłbki nadal wynosi? 56 procent. Po jej kolejnym pogrzaniu jej ci??ar zanika? zupe?nie, za? po och?odzeniu zyskiwa? od 200 do 300 procent pierwotnego ci??aru, ale w ko?cu zawsze powraca? do 56 procent.

Skontaktowali?my si? z korporacj? Variana w Bay Area i powiedzieli?my im:

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html

cd...


— S?uchajcie, to nie ma sensu. Co? jest nie w porz?dku z waszym przyrz?dem. Za ka?dym razem gdy go u?ywamy, pracuje dobrze a? do momentu wytworzenia przez nas czystego, monoatomowego materia?u. Ilekro? dochodzimy do tego momentu, otrzymujemy ?nie?nobia?y proszek i urz?dzenie przestaje dzia?a? prawid?owo.

Ludzie z Variana obejrzeli wyniki i powiedzieli:

— Wie pan, panie Hudson, gdyby pan ozi?bia? swoj? substancj?, powiedzieliby?my, ?e ma pan do czynienia z nadprzewodnictwem, ale poniewa? pan j? podgrzewa?, nie wiemy, z czym ma pan do czynienia.

Postanowi?em podszkoli? si? w chemii, tak jak poprzednio w fizyce, z tym ?e teraz musia?em jeszcze dodatkowo nauczy? si? fizyki nadprzewodnikĂłw. Po?yczy?em ca?? stert? ksi??ek na temat nadprzewodnictwa i zacz??em je studiowa?.

Zrobili?my nast?puj?c? rzecz: wzi?li?my nasz bia?y proszek i poniewa? mia? by? on nadprzewodnikiem, umie?cili?my go na stole, i przy??czyli?my do? woltomierz. Jak wiadomo, woltomierz ma dwie elektrody. Kiedy przy??czymy do nich drut i w??czymy bateri?, woltomierz wska?e nam opĂłr drutu.

Je?li jedn? elektrod? dotkniemy nasz proszek z jednej strony a drug? z drugiej i w??czymy pr?d, to wskazĂłwka miernika powinna zaj?? tak? pozycj? (pokazuje na ekranie wskazanie na tablicy miernika), co oznacza doskona?? nadprzewodliwo??. Nic z tego, figa, zero, ?adnego nadprzewodnictwa. Zacz?li?my si? zastanawia?, o co tu chodzi.

Z definicji nadprzewodnika wynika, ?e nie jest mo?liwe zaistnienie w nim jakiegokolwiek potencja?u elektrycznego lub pola magnetycznego. Aby odprowadzi? pr?d z drutu, potrzeba napi?cia, podobnie jak aby go do? wprowadzi?. Skoro tak, skoro nie mo?na otrzyma? pr?du z samego przewodu, przeto nie da si? rĂłwnie? uzyska? energii nadprzewodnictwa w przewodzie bez przy?o?enia do? napi?cia.

Wiem, jakie zadajecie sobie pa?stwo w tym momencie pytanie. Brzmi ono: “Do czego wi?c, u diab?a, nadaje si? ta substancja?" Je?li nie mo?na do niej wprowadzi? energii i je?li nie mo?na jej z niej wyprowadzi?, to do czego, u diab?a, mo?e si? ona nadawa?? OtĂł?, okazuje si?, ?e przez nadprzewodnik przep?ywa ?wiat?o o jednej d?ugo?ci fali, jednorodne, takie jak w laserze, i ?e p?ynie ono w nim bez przerwy, niesko?czenie, za? przep?ywaj?c przeze? wytwarza wokĂł? niego pole nosz?ce nazw? pola Meissnera, ktĂłre wyst?puje wy??cznie w nadprzewodnikach.

Pole Meissnera eliminuje z prĂłbki wszelkie zewn?trzne pola magnetyczne. Jakiego wiec to musi by? koloru? OtĂł?, musi by? bia?e. Cokolwiek odcina wszelkie ?wiat?o od prĂłbki, musi by? bia?e, za? to, co je absorbuje, musi by? czarne. (Jak to si? jednak ma do b?ysku w naczyniu wystawionym na dzia?anie promieni s?onecznych)? Je?li to odbija wszelkie ?wiat?o, musi by? bia?e – mĂłwi? tu teraz o czystym, pojedynczym elemencie nadprzewodnikowym. Musi by? bia?y, kiedy jest w stanie nadprzewodzenia.

Nale?y wi?c wzi?? nadajnik radiowy i dostroi? cz?stotliwo?? rezonansow? nadprzewodnika do cz?stotliwo?ci przewodu, a w?a?ciwie dostroi? cz?stotliwo?? przewodu do cz?stotliwo?ci nadprzewodnika. WĂłwczas fale elektronowe przewodu oscyluj? dok?adnie tak samo, jak nadprzewodnik. W tym stanie para elektronĂłw mo?e przej?? na nadprzewodnik bez ?adnego dodatkowego impulsu, poniewa? elektrony przemieszczaj? si? bez przerwy i szukaj? drogi najmniejszego oporu. Je?li wi?c zsynchronizuje si? je z nadprzewodnikiem przechodz? parami bez ?adnego dodatkowego impulsu.

To wymaga oczywi?cie pewnych wyja?nie?, poniewa? spin po?owy elektronu plus spin po?owy elektronu to dwie cz?stki. Kiedy jednak te dwie cz?stki utworz? par? i ka?da z nich stanowi idealne, lustrzane odbicie drugiej, trac? w?asno?ci cz?stki i staj? si? czystym ?wiat?em. Bez sensu, prawda? Ale tak jest. Spin jednej drugiej plus spin jednej drugiej daje spin jedno?ci, ktĂłry staje si? czystym ?wiat?em. Prosz? mi wierzy?, ?e tak jest. Tak wi?c nie mog? one porusza? si? jako pojedyncze elektrony, ale mog? przemieszcza? si? w postaci ?wiat?a.

Elektrony wykazuj? pewn? zwariowan? w?a?ciwo??, mianowicie to, ?e elektron istniej?cy w jednej czasoprzestrzeni przechodz?c do innej czasoprzestrzeni emituje lub absorbuje ?wiat?o. Przenosi si? z jednej czasoprzestrzeni do drugiej. Mamy wi?c ?wiat?o, ktĂłre sk?ada si? z dwĂłch elektronĂłw. ?wiat?o nie istnieje w ?adnej czasoprzestrzeni. Mo?na zapali? 50 miliardĂłw ?wiate? w jednej i tej samej przestrzeni i wszystko jest w porz?dku.

Ale nie mamy jeszcze przewodnika. Przewodnika, ktĂłrym pop?ynie pr?d do przewodu i ktĂłrym ze? odp?ynie. Bez niego nie b?dzie przep?ywu pr?du. Trzeba go uziemi?, prawda? W przypadku nadprzewodnika tak nie jest. Pr?d mo?e p?yn?? i p?yn??, i p?yn??... i wcale nie musi z niego odp?ywa?. Je?li chcemy, aby odp?yn?? musimy pod??czy? szeregowo przewodnik i dostroi? jego cz?stotliwo?? rezonansow? do nadprzewodnika. I kiedy oba znajd? si? w harmonii, przyk?adamy napi?cie... i ciach, i energia ulatnia si?.

Tak wi?c, gdyby?my chcieli stworzy? nadprzewodnik, ktĂłry ci?gn??by si? od Portland do Nowego Jorku, i ?adowali go tu energi? przez dwa lub trzy dni, nie musieliby?my go jednocze?nie roz?adowywa? w drugim miejscu. Wszystko by?oby w porz?dku, mo?na by?oby go ?adowa? w dalszym ci?gu. A kiedy tym z Nowego Jorku potrzebna by?aby energia, dostroiliby cz?stotliwo?? rezonansow? swojego przewodu, przy?o?yli napi?cie i wyssali ca?? energi? z nadprzewodnika. Energia zosta?aby “bezp?atnie", bez strat, przetransportowana z Portland do Nowego Jorku na fali kwantowej nadprzewodnika, przeniesiona pod postaci? ?wiat?a a nie elektryczno?ci.

Jak zmierzy? t? energi?, skoro nie ma ona napi?cia? W jaki sposĂłb zbudowa? urz?dzenie, ktĂłre potrafi?oby zmierzy? to ?wiat?o? No i prosz? sobie wyobrazi?, ?e nie da si? tego zrobi?, a to z tego wzgl?du, ?e wszystkie przyrz?dy pomiarowe, jakie wymy?li? cz?owiek, opieraj? si? na zasadzie pomiaru rĂł?nic, za? w nad-przewodniku nie ma ?adnego napi?cia, to znaczy rĂł?nicy potencja?Ăłw. Przep?yw w nadprzewodniku zostaje zainicjowany przy?o?eniem pola magnetycznego. Reaguje on na nie przep?ywem ?wiat?a w swoim wn?trzu i powstaniem wi?kszego pola Meissnera wokĂł? niego.

Nast?pnie mo?na od?o?y? magnes i pĂłj?? sobie, i wrĂłci? za sto lat. I oka?e si?, ?e p?ynie w nim nadal to samo ?wiat?o, ktĂłre p?yn??o w nim, kiedy odj?li?my magnes. Przep?yw nie ulega spowolnieniu. Nadprzewodnik nie eliminuje 99,9999 procenta, ale dok?adnie 100 procent wszystkich zewn?trznych pĂłl magnetycznych. Nie istnieje jakikolwiek opĂłr, ruch odbywa si? na zasadzie perpetum mobile, mo?e trwa? ca?? wieczno??.

Rosyjski fizyk Sacharow stwierdzi? w latach sze??dziesi?tych, ?e szukaj?c istoty ci??enia nigdy nie odnajdziemy jej w postaci pola magnetycznego. Ci??enie jest rezultatem wzajemnych oddzia?ywa? mi?dzy protonami, neutronami, elektronami i energi? prĂł?ni. T? energi?, ktĂłra znajduje si? wsz?dzie, w ca?ym wszech?wiecie, i jest ponadczasowa. Ta energia to tak zwany eter. Gdyby?my wypompowali z wszech?wiata ca?e ciep?o i ca?? materi?, dok?adnie wszystko, pozosta?aby w nim jeszcze ta energia, ktĂłr? nazywamy energi? prĂł?ni. Kiedy protony, neutrony i elektrony wchodz? w reakcj? z t? energi?, wytwarzaj? ci??enie. Je?li nie ma materii, nie ma rĂłwnie? ci??enia. Interesuj?ca teoria. Jak dot?d wszyscy j? ignoruj?.

No, jest jeszcze facet o nazwisku Hal Puthoff z Teksasu, ktĂłry pochodzi z Bay Area w Kalifornii, gdzie rozpocz?? eksperymenty ze zdalnym widzeniem. Teraz pracuje w Austin w Teksasie. (H.E. Puthoff pracuje w Instytucie Zaawansowanych Bada? w Austin w Teksasie). To w?a?nie on opisa? matematycznie teori? grawitacji Sacharowa. Opublikowa? j? w roku 1993 w jednym z najbardziej licz?cych si? pism naukowych. (W rzeczywisto?ci po raz pierwszy opublikowano j? w Physical Review A4 z 1 marca 1989 roku. Artyku? nosi? tytu?: “Gravity as a zero-point-fluctuation force"5.

Z matematycznego modelu (to on wykonuje osobi?cie wszystkie obliczenia matematyczne) wynika, ?e kiedy materia reaguje w dwĂłch wymiarach, w przeciwie?stwie do reakcji zachodz?cych w przestrzeni trĂłjwymiarowej, (za? z definicji nadprzewodnik to parzysty kwantowy oscylator rezonuj?cy w dwĂłch wymiarach, a nie w trzech), kiedy reaguje w dwĂłch wymiarach, to powinna wed?ug wzorĂłw matematycznych traci? cztery dziewi?te swojego ci??aru. Czy wiecie pa?stwo, ?e to, co zostaje po odj?ciu czterech dziewi?tych, to dok?adnie 56 procent?

Postanowi?em wi?c pojecha? do Hala Puthoffa. Wzi??em wszystkie swoje wyniki i pojecha?em do niego. Po przybyciu o?wiadczy?em:

— S?uchaj, Hal, mamy eksperymentalne potwierdzenie s?uszno?ci twoich wzorĂłw matematycznych, co stanowi dodatkowo potwierdzenie s?uszno?ci za?o?e? teorii grawitacji Sacharowa. A jest tak, poniewa? nasza substancja wa?y tylko 56 procent tego, co na pocz?tku, kiedy przechodzi w stan nadprzewodnictwa.

— Dave, czy zdajesz sobie spraw?, ?e grawitacja jest czynnikiem determinuj?cym czasoprzestrze? — odrzek? Hal. — Skoro ta substancja wa?y tylko 56 procent swojej rzeczywistej wagi, to musisz zdawa? sobie spraw?, ?e w rzeczy samej zakrzywia ona czasoprzestrze?.

Je?li si? nad tym zastanowi?, ma racj?.

— Pos?uchaj, Dave — ci?gn?? dalej. — To, czego naprawd? nam potrzeba, to materia?, ktĂłry ca?kowicie zakrzywia czasoprzestrze?. Materia?, ktĂłry w ogĂłle nie podlega przyci?ganiu grawitacyjnemu.

Chodzi?o mu o co?, co wa?y mniej ni? zero. W swoich pracach nazywa on t? materi? materi? egzotyczn?. S?ysz?c to powiedzia?em:

— Hal, czy wiesz, ?e je?li ogrzejemy t? substancj?, przestaje ona podlega? przyci?ganiu grawitacyjnemu?

Przeczyta?em wiele prac na temat energii prĂł?ni. Czy wiecie pa?stwo, ?e spektrum termalne nak?ada si? na spektrum punktu zerowego. Te dwa widma nak?adaj? si? na siebie. Tak wi?c je?li co? podgrzejemy, to powinno to reagowa? wewn?trznie z energi? punktu zerowego. Rezonuj?c w dwuwymiarowej przestrzeni materia? ten dos?ownie traci ca?y ci??ar. Czy wiedz? pa?stwo, co mi powiedzia? Puthoff? OtĂł? stwierdzi?:

— Dave, w tym momencie nie powiniene? widzie? tego materia?u.

— Masz racj?, Hal — odrzek?em. — Kiedy zagl?da si? do naczynia przez kwarcowy wziernik, okazuje si?, ?e nic w nim nie ma, przy czym ci??ar naczynia jest inny, ni? wtedy gdy jest ono puste.

Okaza?o si?, ?e pope?ni?em b??d, zak?adaj?c, ?e nasza substancja rezonuje przy cz?stotliwo?ci, ktĂłrej nie byli?my w stanie okre?li?, jako ?e Hal stwierdzi?:

— Dave, teoretycznie powinien on znikn?? z przestrzeni trĂłjwymiarowej. Wr?cz nie powinien w niej istnie?.

— No, no... — mrukn??em ze zdumienia.

— Dave, musisz zaplanowa? takie do?wiadczenie, w ktĂłrym b?dziesz w stanie wykona? nast?puj?c? rzecz: kiedy materia?u ju? nie b?dzie, przesu? r?k? nad naczyniem, i je?li oka?e si?, ?e tam jest i rezonuje przy cz?stotliwo?ci, ktĂłrej nie jeste? w stanie ustali?, str?cisz go z naczynia.

Dzieje si? tak dlatego, ?e kiedy materia? zostaje ozi?biony i zaczyna si? ponownie ukazywa?, zawsze ukazuje si? w tym samym kszta?cie, jaki mia?, zanim znikn??.

— Je?li znajduje si? tam, zsuniesz go z naczynia, a kiedy zaczniesz go och?adza?, wrĂłci dok?adnie w to miejsce, gdzie by? poprzednio, i b?dzie to stanowi?o dowĂłd, ?e opu?ci? nasz? trĂłjwymiarow? przestrze? — doda?. — Dave, je?li ci si? to uda, nigdy ju? nie odczujesz braku pieni?dzy.

Czy my?licie, ?e samoloty typu “stealth" s? naprawd? czym? wa?nym? Co by si? sta?o, gdyby mog?y dos?ownie znika??

Jakie s? jeszcze inne w?a?ciwo?ci nadprzewodnikĂłw? W roku 1988 zg?osi?em wnioski patentowe na ORME-y, a nast?pnie na S-ORME-y. Sprz??ony rezonuj?-co-kwantowy system oscylacyjny wieloatomowych ORME-Ăłw. Mam 11 patentĂłw na ORME-y i 11 patentĂłw na S-ORME-y – ??cznie 22 patenty.

A co z kolejnymi w?asno?ciami nadprzewodnika? Nadprzewodnik – jak udowodni?, ?e to nadprzewodnik? Bierze si? wi?c sta?e pole magnetyczne i wk?ada do niego badany materia?. Je?li nie jest on nadprzewodnikiem, to po przy?o?eniu do? pola magnetycznego uzyskamy dodatni? indukcyjno??. Je?li przedstawimy to na wykresie w postaci warto?ci przy?o?onego pola magnetycznego na jednej osi i indukcyjno?ci na drugiej, to w przypadku doskona?ego izolatora otrzymamy prost? rĂłwnoleg??. Bez wzgl?du na to jak silne pole magnetyczne przy?o?ymy, nie b?dzie ?adnej indukcji. Je?li nasz materia? jest doskona?ym przewodnikiem, to w jego przypadku pewna niewielka ilo?? pola magnetycznego sprawi, ?e wykres skieruje si? w gĂłr?. Tak wi?c mniej wi?cej w tym zakresie (pokazuje na planszy) b?d? mie?ci?y si? wykresy wi?kszo?ci metali.

Je?li jednak mamy do czynienia z nadprzewodnikiem, to po przy?o?eniu pola magnetycznego stanie si? ono ujemne. Dos?ownie zjada on pole magnetyczne, ?ywi si? nim i wch?ania je w siebie. Ujemna indukcja przy dodatnio przy?o?onym polu magnetycznym stanowi dowĂłd, ?e mamy do czynienia z nadprzewodnikiem. Innymi s?owy, gdyby kto? mia? urz?dzenie, ktĂłre by?oby zbudowane z nad-przewodnika, to przy przesuwaniu go wewn?trz linii pola magnetycznego spowodowa?oby ono unicestwienie potencja?u tego pola. Gdyby zabra? takie urz?dzenie do domu, w ktĂłrym znajduj? si? elektryczne mechanizmy, zosta?yby one wy??czone, nast?pi?oby zahamowanie i wy??czenie.6

Czy wiecie pa?stwo, ?e gdyby?cie posiadali urz?dzenie mog?ce to robi?, mog?oby ono dos?ownie przenosi? si? w czasoprzestrzeni. Tak twierdzi Hal. Mog?oby znika? i ponownie pojawia? si? w naszej czasoprzestrzeni? Mog?aby przenie?? si? z naszej trĂłjwymiarowej czasoprzestrzeni w przestrze?.....

Lord_Nazgul - Sro Sty 03, 2007 14:37


Wyk?ad wyg?oszony 28 lipca 1995 roku w Portland w stanie Oregon. Niniejszy tekst pochodzi z australijskiego dwumiesi?cznika Nexus, vol. 3, nr 5, (sierpie?-wrzesie? 1996). Tytu? oryginalny “White Powder Gold: a Miracle of Modern Alchemy". W Polsce ostatnio publikowany w czasopi?mie Nexus (wrzesie?/pa?dziernik 2002 - marzec/kwiecie? 2003) pt. Bia?y Proszek Z?ota.


Nazywam si? David Hudson. Jestem od trzech pokole? mieszka?cem Phoenix1 wywodz?cym si? ze starej osiad?ej w jego okolicach rodziny. Jeste?my rodzin? o bardzo konserwatywnych pogl?dach i nigdy nie przysz?o mi do s?owy, ?e kiedykolwiek b?d? robi?, to co teraz robi?. W latach 1975-1976 bardzo rozczarowa?em si? ameryka?skim systemem bankowo?ci. By?em w?a?cicielem maj?cej 70000 akrĂłw (28 350 hektarĂłw) powierzchni farmy po?o?onej w dolinie Yuma w pobli?u Phoenix. By?em facetem du?ego formatu. Do uprawy tej ziemi zatrudnia?em oko?o 40 robotnikĂłw. Mia?em w banku otwart? lini? kredytow? do wysoko?ci 4 milionĂłw dolarĂłw. Je?dzi?em Mercedesem i mia?em dom o powierzchni 15 000 stĂłp kwadratowych (l 394 metry kwadratowe). By?em Kim? przez du?e “K".

W roku 1975 zaj??em si? analiz? naturalnych produktĂłw pochodz?cych z terenĂłw, na ktĂłrych po?o?ona by?a moja farma. Musicie pa?stwo wiedzie?, ?e w Arizonie mamy problem ze zbyt du?? zawarto?ci? sodu w glebie. Gleba ta, przypominaj?ca kolorem czekoladowe lody, wygl?da z wierzchu jak chrz?szcz?cy pod nogami czarnoziem. Nie wch?ania wody i sĂłd nie jest z niej wyp?ukiwany. Nazywamy j? tu czarn? ziemi? alkaliczn?.

Radzili?my sobie z tym problemem w ten sposĂłb, ?e w arizo?skich kopalniach miedzi kupowali?my dziewi??dziesi?ciotrzyprocentowy kwas siarkowy. Dla ciekawo?ci podaj?, ?e st??enie kwasu w akumulatorach samochodowych wynosi od 40 do 60 procent. St??enie u?ywanego przez nas kwasu wynosi?o 93 procent, czyli by?o bardzo wysokie. Przywozili?my ten kwas na farm? cysternami i zakwaszali?my nim ziemi? w ilo?ci 30 ton na jeden akr. Nast?pnie rozk?adali?my na gruncie sze?ciocalowe (15 cm) paski, ktĂłre zag??bia?)' si? we? na g??boko?? od 3 do 4 cali (7,5-10,0 cm). Po nawodnieniu – w Arizonie nic nie wyro?nie bez nawodnienia – grunt ulega? w wyniku dzia?ania kwasu spienieniu – musowa?. Prowadzi?o to do przekszta?cenia czarnych gruntĂłw alkalicznych w grunty alkaliczne bia?e, rozpuszczalne w wodzie. W ten sposĂłb mo?na by?o w ci?gu pĂł?tora lub dwĂłch lat doprowadzi? ziemi? do stanu umo?liwiaj?cego upraw?.

W czasie przekszta?cania tego gruntu w ziemi? uprawn? wa?ne by?o utrzymanie wysokiej zawarto?ci wapnia w postaci w?glanu wapnia. W?glan wapnia buforuje dzia?anie kwasu siarkowego. Je?li nie ma wystarczaj?cej ilo?ci w?glanu wapnia kwasowo?? gleby spada, pH obni?a si? do 4-4,5, co powoduje zwi?zanie wszystkich ?ladowych mikroelementĂłw i je?li uprawia si? na przyk?ad bawe?n?, to wyrasta ona do pewnej wysoko?ci, a nast?pnie przestaje rosn??. W czasie aplikowania tych ?rodkĂłw do ziemi bardzo wa?ne jest pami?tanie o wszystkich elementach, ktĂłre si? w niej znajduj? – ile jest w niej ?elaza, wapnia etc.

W czasie badania sk?adu gruntu natkn?li?my si? na pewien materia?, ktĂłrego nikt nie potrafi? zidentyfikowa?. Zacz?li?my bada? jego pochodzenie i stwierdzili?my, ?e bierze si? on z pewnych tworĂłw geologicznych. Doszli?my do wniosku, ?e, czymkolwiek on jest, najlepiej b?dzie bada? go w miejscu, gdzie jest go najwi?cej.

Zabrali?my go do laboratorium chemicznego, rozpu?cili?my i otrzymali?my krwistoczerwony roztwĂłr. Kiedy jednak doprowadzili?my go do str?cenia za pomoc? sproszkowanego cynku, otrzymali?my czarny osad, ktĂłrego nale?a?o si? spodziewa? w przypadku pierwiastka szlachetnego, ktĂłry po chemicznym wyizolowaniu go z kwasu nie podlega powtĂłrnemu w nim rozpuszczeniu.

Wyizolowawszy t? substancj? z czarnej ziemi alkalicznej, wysuszyli?my j?. U?yli?my do tego celu du?ego porcelanowego lejka Buchnera wys?anego papierowym filtrem. Substancja osiad?a na filtrze tworz?c warstw? grubo?ci oko?o 1/4 cala (0,635 cm). Nie mia?em wtedy do dyspozycji pieca suszarniczego, wi?c skorzysta?em z ciep?a dostarczanego przez arizo?skie s?o?ce, ktĂłre podgrza?o j? do temperatury oko?o 115 stopni, dzi?ki czemu przy wilgotno?ci powietrza wynosz?cej 5 procent wysch?a bardzo szybko.

Po wyschni?ciu substancja ta nagle wybuch?a. Eksplozja ta nie przypomina?a ?adnej z tych, jakie widzia?em w swoim ?yciu, a mia?em ju? do czynieni z rĂł?nymi materia?ami wybuchowymi. Nie by?o ani eksplozji ani implozji. Wygl?da?o to tak jakby kto? jednocze?nie odpali? oko?o 50000 ?arĂłwek b?yskowych – puff!... i po wszystkim. Cala substancja znikn??a, podobnie jak i filtr, za? lejek p?k?.

Wzi??em wi?c nowiutki o?Ăłwek, ktĂłry jeszcze nie by? temperowany, postawi?em go pionowo obok lejka i zacz??em suszy? kolejn? prĂłbk? tej substancji. Kiedy ponownie nast?pi? wybuch, okaza?o si?, ?e o?Ăłwek zosta? spalony w oko?o 30 procentach, ale nie przewrĂłci? si?. Ca?a prĂłbka znowu znikn??a. Nie by?a to wi?c ani eksplozja, ani implozja. By?o to co? w rodzaju pot??nego b?ysku ?wiat?a. Wygl?da?o tak, jakby kto? postawi? ten o?Ăłwek obok kominka i po 20 minutach stwierdzi?, ?e z jednej strony on dymi i jednocze?nie pali si? z obu stron. Tak w?a?nie wygl?da? on tu? po b?ysku. Najbardziej zastanawia?o mnie to nieoczekiwane zachowanie tej substancji. Odkryli?my, ze je?li wysuszy si? j? bez dost?pu ?wiat?a s?onecznego, nie wybucha, a je?li na s?o?cu – wybucha...

Nast?pnie wzi?li?my troch? tej substancji, wysuszonej bez dost?pu ?wiat?a s?onecznego, i poddali?my procesowi redukcji w tyglu. Reakcj? t? przeprowadzili?my w porcelanowym tyglu w kszta?cie fili?anki, do ktĂłrego w?o?yli?my nasz proszek zmieszany z o?owiem i innymi topnikami i podgrzewali?my, dopĂłki o?Ăłw nie uleg? stopieniu. Dzi?ki temu zabiegowi metale ci??sze od o?owiu pozostaj? w nim, a l?ejsze wyp?ywaj? na wierzch. Na tej zasadzie opiera si? znana od setek lat metoda ogniowego oznaczania metali szlachetnych. W jej wyniku z?oto i srebro pozostaj? w o?owiu, za? wszystkie pozosta?e lekkie pierwiastki wyp?ywaj? z niego. Jest to wyprĂłbowana metoda analizy metali.

Nasza substancja przemie?ci?a si? na dno roztopionego o?owiu, jakby by?a z?otem lub srebrem. Zdawa?a si? mie? wi?ksz? od niego g?sto??. Nast?pnie zlali?my szlak?, ktĂłra nie mog?a zawiera? ?adnych pierwiastkĂłw szlachetnych, po czym odlali?my o?Ăłw. Okaza?o si? wĂłwczas, ?e nasza substancja uformowa?a na dnie roztopionego o?owiu wyra?nie oddzielaj?c? si? od niego zwart? grudk?. Kiedy nast?pnie umie?ci si? o?Ăłw w kupelce z popio?em kostnym, o?Ăłw wsi?ka w popiĂł?, pozostawiaj?c na wierzchu grudk? z?ota i srebra. Wykonali?my identyczn? operacj? i rĂłwnie? uzyskali?my grudk?, ktĂłra powinna by?a sk?ada? si? z mieszaniny z?ota i srebra.

Przekazali?my j? do zbadania wszelkim mo?liwym prywatnym laboratoriom chemicznym i wsz?dzie uzyskali?my jednobrzmi?c? odpowied?: “To jest wy??cznie z?oto ze srebrem". Wszystko w porz?dku, tylko ?e kiedy umie?ci?o si? prĂłbk? tej substancji na stole i uderzy?o w ni? m?otkiem, rozpryskiwa?a si?, jakby by?a ze szk?a, a przecie? jak dot?d nie s? znane ?adne stopy z?ota i srebra, ktĂłre nie by?yby kowalne. Z?oto i srebro rozpuszczaj? si? w sobie i tworz? trwa?e stopy. Oba metale s? mi?kkie i ich stop rĂłwnie?. Je?li to, co otrzymali?my, by?o mieszanin? z?ota i srebra, to powinno by? mi?kkie i kowalne. Stop z?ota i srebra mo?na rozwa?kowa?, zrobi? z niego nale?nik. Nasza prĂłbka natomiast rozpryskiwa?a si? jak szk?o. Powiedzia?em wi?c:

— Dzieje si? tu co?, czego nie rozumiemy. Co? bardzo niezwyk?ego.

CĂł? wi?c zrobili?my. Ano oddzielili?my chemicznie z?oto i srebro i jako pozosta?o?? otrzymali?my spor? ilo?? jakiej? czarnej substancji. Kiedy da?em j? do analizy laboratoryjnej, powiedziano mi, ?e to mieszanina ?elaza, krzemionki i aluminium.

— To niemo?liwe — stwierdzi?em — to nie mo?e by? ?elazo, krzemionka i aluminium. Po pierwsze, kiedy ju? zostanie wysuszona, nie da si? jej rozpu?ci? w ?adnym kwasie lub zasadzie. Nie rozpuszcza si? w dymi?cym kwasie siarkowym, siarkowo-azotowym czy solno-azotowym. Kwasy te rozpuszczaj? nawet z?oto, ale nie potrafi? rozpu?ci? naszej czarnej substancji.

Uwa?a?em, ?e zachowuje si? ona bardzo dziwnie i ?e musi istnie? wyt?umaczenie tego zachowania. Jednak nikt nie potrafi? mi jego poda?.
Uda?em si? przeto na Uniwersytet Cornella i powiedzia?em:

— Panowie, mamy zamiar wyda? troch? forsy na rozwi?zanie tej zagadki. Wynaj??em w ko?cu pewnego doktora z tej uczelni, ktĂłry uwa?a? si? za specjalist? od pierwiastkĂłw szlachetnych, bowiem s?dzi?em, ?e mamy tu do czynienia z ktĂłrym? z nich.
Powiedzia?em mu krĂłtko:

— Chc? si? dowiedzie? co to takiego.

Zap?aci?em mu i wrĂłci?em da Arizony, on za? przyjrza? si? naszym dotychczasowym ustaleniom i stwierdzi?:

— Mamy w Cornell urz?dzenie zdolne do wykrywania st??e? rz?du jednej miliardowej. Prosz? mi da? prĂłbk? tego materia?u do zbadania w Cornell, a powiem panu, z czego si? ona sk?ada, pod warunkiem ?e nie jest to chlor, brom lub ktĂłry? z l?ejszych pierwiastkĂłw, bowiem w takim przypadku nie jestem w stanie wykona? odpowiedniej analizy. Je?li jednak jest to pierwiastek ci??szy od ?elaza, to znajdziemy go.

Niestety, kiedy przyjecha?em po wyniki, o?wiadcz)'! mi, ?e to wy??cznie ?elazo, krzemionka i aluminium. Zapyta?em go wĂłwczas:

— Doktorze, czy zna pan jakie? laboratorium chemiczne, ktĂłre mogliby?my wynaj???

— Tak — odrzek? doktor.

— Zatem chod?my tam.

Pracowali?my w laboratorium przez reszt? dnia i uda?o nam si? oddzieli? ca?? krzemionk?, ca?e ?elazo i aluminium. To, co pozosta?o, stanowi?o 98 procent ca?ej prĂłbki – i to mia?o by? to nic.
O?wiadczy?em wĂłwczas:

— Niech pan spojrzy, mog? to wzi?? do r?ki, mog? to zwa?y?, mog? przeprowadzi? reakcje chemiczne. To jest co?. Wiem, ?e to jest co?. To nie jest nic. A on na to:

— Widma absorpcyjne i emisyjne nie zgadzaj? si? z tym, co zosta?o zaprogramowane w naszych przyrz?dach.

Odpowiedzia?em mu, ?e to jest jednak co? i ?e zamierzam dowiedzie? si?, co to takiego.

— Panie Hudson — odrzek? doktor — gdyby przydzieli?by pan nam stypendium w wysoko?ci 350 000 dolarĂłw, mogliby?my zleci? naszym dyplomantom dok?adne zbadanie tej prĂłbki.

Zap?aci?em temu facetowi 22000 dolarĂłw, poniewa? twierdzi?, ?e potrafi zbada? wszystko, ale jak si? okaza?o, nie potrafi?. Nawet nie zaproponowa? zwrotu cho?by cz??ci tej sumy, w zwi?zku z czym powiedzia?em mu:

— Prosz? pana, nie wiem, ile pan tu p?aci ludziom. Je?li o mnie chodzi, p?ac? robotnikom na farmie minimalne pobory i za 350000 dolarĂłw mog? uzyska? znacznie wi?cej ni? pan. Dlatego wracam do siebie i postaram si? wykona? to zadanie sam.

WrĂłci?em do Phoenix ca?kowicie rozczarowany nauk? uniwersyteck?. Nie wywar?y na mnie wra?enia doktoraty tamtych ludzi. By?em zdegustowany lud?mi, ktĂłrym p?aci?em pieni?dze. Odkry?em, ?e to pot??ny system, ktĂłry generuje dyplomantĂłw produkuj?cych du?? ilo?? zapisanego papieru, z ktĂłrego nic nie wynika. Mimo to rz?d p?aci im za ka?dy papierek, jaki zapisz?, dzi?ki czemu dostaj? pieni?dze proporcjonalnie do ilo?ci zapisanego papieru. Wszyscy twierdz? to samo, ?e otrzymuj? nagrod? za to, co napisali, i zabieraj? si? do zapisywania kolejnego papieru. Kiedy si? cz?owiek dowiaduje, co si? teraz robi na uniwersytetach, doznaje g??bokiego rozczarowania.

Prowadz?c poszukiwania na w?asn? r?k?, dowiedzia?em si?, ?e w okolicy Phoenix mieszka cz?owiek, ktĂłry jest specjalist? od spektroskopii i przez wiele lat pracowa? w zachodnioniemieckim Instytucie Spektroskopii. Przez jaki? czas pracowa? jako g?Ăłwny specjalista do spraw spektroskopii w spĂł?ce Lab Test w Los Angeles, ktĂłra zajmuje si? budow? sprz?tu spektroskopowego. By? tym, ktĂłry projektowa?, a nast?pnie sprawdza? w dzia?aniu te urz?dzenia. Powiedzia?em sobie: “Oto w?a?ciwy cz?owiek. Jest nie tylko technikiem, ale wie rĂłwnie? jak dzia?aj? te urz?dzenia".

Uda?em si? do niego z rosyjsk? ksi??k?, ktĂłr? podarowa? mi cz?owiek od analizy p?omieniowej. Nosi?a ona tytu? Chemiczna analiza pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw i by?a napisana przez Ginzburga i jego wspĂł?pracownikĂłw. Wydana zosta?a przez Akademi? Nauk ZSRR. Pisa?o w niej, ?e w celu wykrycia tych pierwiastkĂłw nale?y podda? je wy?arzaniu przez 300 sekund.

Bior?c pod uwag?, ?e niektĂłrzy z pa?stwa nigdy nie mieli do czynienia z spektroskopi?, pragn? wyja?ni?, ?e proces ten polega na tym, ?e bierze si? w?glow? elektrod? z wg??bieniem na jednym ko?cu, do ktĂłrego wk?ada si? badany materia?, po czym zbli?a si? do niej drug? elektrod? i inicjuje ?uk elektryczny. W powsta?ej w ten sposĂłb wysokiej temperaturze w ci?gu 15 sekund wypala si? w?giel i elektroda znika wraz z prĂłbk?. Tak wi?c wszystkie laboratoria w naszym kraju wykonuj? pi?tnastosekundowe wy?arzanie i podaj? jego wynik jako miarodajny. Zdaniem uczonych z Akademii Nauk ZSRR temperatura wrzenia wody ma si? tak do temperatury wrzenia ?elaza, jak ta ostatnia do temperatury wrzenia tych pierwiastkĂłw.

Jak wszystkim wiadomo, silnik samochodowy nagrzewaj?c si? nie przekroczy temperatury wrzenia wody dopĂłty, dopĂłki w ch?odnicy znajduje si? woda. Je?li kto? podgrzewa? wod? w garnku na p?ytce, wie doskonale, ?e garnek nie osi?ga temperatury wi?kszej od temperatury wrz?cej w nim wody. Ale kiedy woda wygotuj? si?, jego temperatura zaczyna bardzo szybko rosn??.

Analogicznie jest z t? prĂłbk?. DopĂłki jest w niej ?elazo, dopĂłty nie przekroczy ona temperatury wrzenia ?elaza. Dopiero kiedy ono wyparuje, mo?na podnosi? temperatur? dalej. Dosy? trudno jest poj??, ?e co? topi?cego si? i wrz?cego w tak wysokiej temperaturze, jak ma to miejsce w przypadku ?elaza, mo?e spe?nia? w stosunku do innych pierwiastkĂłw rol? wody, ale tak w?a?nie jest. Aby zrealizowa? nasz cel, musieli?my zbudowa? komor? wy?arzania, w ktĂłrej elektroda w os?onie argonowej zapobiegaj?cej jej kontaktowi z tlenem lub powietrzem pozwoli?aby na wy?arzanie prĂłbki nie przez 15 sekund, ale przez 300 sekund, ktĂłry to czas by? zdaniem Akademii Nauk ZSRR konieczny do oznaczenia sk?adnikĂłw naszej prĂłbki.

Byli?my dobrze przygotowani – mieli?my wska?niki pK, okre?lili?my standardy, zmodyfikowali?my urz?dzenie, wykonali?my wszystkie analizy niezb?dne do uzyskania wyniku i oznaczyli?my wszystkie linie spektralne na mierz?cym trzy i pĂł? metra instrumencie. Te wymiary pokazuj?, jak du?y musia? by? nasz pryzmat, ktĂłry s?u?y do tworzenia linii spektralnych. Dla porĂłwnania podam, ?e wi?kszo?? uniwersytetĂłw pos?uguje si? przyrz?dami wielko?ci 1,5 metra. Nasz mia? 3,5 metra. By?a to ogromna maszyna, ktĂłra zajmowa?a prawie ca?y gara?. Mia?a oko?o 30 stĂłp (9 m) d?ugo?ci i prawie 9 stĂłp (2,7 m) wysoko?ci.

http://kodczasu.pl/printview.php?t=648&

cd....


Przejd?my jednak do konkretĂłw. Kiedy rozpocz?li?my do?wiadczenie, w ci?gu pierwszych 15 sekund uzyskali?my potwierdzenie istnienia ?elaza, krzemionki i aluminium, ?ladowych ilo?ci wapnia, sodu i tytanu. Potem, pod koniec pierwszych 15 sekund, odczyty urwa?y si?. Nic nie pojawi?o po kolejnych 20, 25, 30 i 40 sekundach. Min??o 45, 50, 55, 60, 65 sekund i wci?? nic si? nie pokazywa?o. Patrz?c na elektrod? przez kolorowe szk?o, wida? by?o jednak, ?e wci?? znajduje si? na niej ma?a kuleczka jakiej? bia?ej substancji, lecz mimo to nie pojawia?y si? ?adne odczyty.

Po 70 sekundach, dok?adnie jak to opisywa? podr?cznik Akademii Nauk ZSRR, ukaza? si? odczyt palladu a potem platyny. Po platynie wyst?pi? rod, po rodzie ruten, potem iryd, a na ko?cu osm.

Nie wiem, czy w przypadku innych ludzi jest tak samo, jak by?o w moim przypadku, ale je?li mam by? szczery, nie mia?em poj?cia co to za pierwiastki. Wiedzia?em, ?e w grupie platynowcĂłw w okresowym uk?adzie pierwiastkĂłw znajduje si? sze?? pierwiastkĂłw – nie tylko platyna. Nie odkryto ich jednocze?nie, lecz by?y stopniowo dodawane. S? to odr?bne pierwiastki, tak jak odr?bne s? ?elazo, kobalt i nikiel. Ruten, rod i pallad to tak zwane lekkie platynowce, za? osm, iryd i platyna to ci??kie platynowce.

Dowiedzieli?my si?, ?e cena rodu wynosi oko?o 3 000 dolarĂłw za uncj?2, z?ota – 400 dolarĂłw, irydu – 800 dolarĂłw, a rutenu – 150 dolarĂłw.

“No, no!" – pomy?leli?my – “to chyba bardzo wa?ne pierwiastki?"

I rzeczywi?cie to wa?ne pierwiastki a ich najwi?ksze znane z?o?a znajduj? si? w Po?udniowej Afryce. Aby si? do nich dosta? i mĂłc eksploatowa? z?o?e o grubo?ci 18 cali (45 cm), trzeba wry? si? w ziemi? na pĂł? mili (800 m). Kiedy ju? wydob?dzie si? urobek na powierzchni?, okazuje si?, ?e w jedna jego tona zawiera zaledwie jedn? trzeci? uncji tych cennych pierwiastkĂłw.

Wielokrotnie sprawdzili?my wszystkie analizy, ktĂłre wykonali?my w okresie dwĂłch i pĂł? roku. Sprawdzili?my przebieg ka?dej linii spektralnej, wszystkie potencja?y interferencyjne – sprawdzili?my wszystko bardzo dok?adnie.

Kiedy zako?czyli?my analiz? jako?ciow?, mĂłj cz?owiek zaj?? si? analiz? ilo?ciow? i w ko?cu o?wiadczy?:

— Wiesz Dave, w jednej tonie masz 6 do 8 uncji palladu, 12 do 13 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu, inaczej mĂłwi?c masz oko?o 2 000 uncji tych pierwiastkĂłw w jednej tonie surowego materia?u, podczas gdy w znanych obecnie najbogatszych z?o?ach zawarto?? tych pierwiastkĂłw w jednej tonie rudy nie przekracza 1/3 uncji.

Jak mo?na zauwa?y?, stymulatorem naszej pracy nie by?o to, ?e znajdziemy tam te pierwiastki. By?y one tam jednak i to w bardzo znacznych ilo?ciach. I mĂłwi?y do nas:

“S?uchaj, g?upcze, spĂłjrz na to uwa?nie, prĂłbujemy ci co? pokaza?". Gdyby okaza?o si?, ?e s? one tam w niewielkich ilo?ciach, prawdopodobnie bym na tym poprzesta? zadowolony, ?e uda?o mi si? w ko?cu ustali?, co to jest. Ale by?o ich zbyt du?o i zada?em sobie kolejne pytanie: “Bo?e, jak to mo?liwe, aby by?y one tam w takich ilo?ciach i nikt o tym nie wiedzia??"

Prosz? nie zapomina?, ?e nie chodzi tu o jedn? analiz?, ale ca?? ich seri? wykonan? w ci?gu dwĂłch i pĂł? roku codziennej mozolnej pracy. Co wi?cej, cz?owiek, ktĂłry wykonywa? dla mnie te badania, po zapoznaniu si? z ich wynikami, odes?a? mnie z kwitkiem, poniewa? nie mĂłg? w nie uwierzy?. Pracowa? nad tym jeszcze przez dwa miesi?ce, po czym zadzwoni? do mnie i stwierdzi? krĂłtko:

— Mia?e? racj?, Dave.

A? takim by? sceptykiem. Nie by? w stanie sam mnie przeprosi?. To niemiecki badacz z niemieck? dum?. Poprosi? wi?c swoj? ?on?, aby zadzwoni?a do mnie i przeprosi?a mnie w jego imieniu.

By? pod tak silnym wra?eniem, ?e wyjecha? do Niemiec, do Instytutu Spektroskopii. Opisano go pĂł?niej w specjalistycznych magazynach naukowych po?wi?conych spektroskopii jako tego, ktĂłry udowodni? wyst?powanie wspomnianych pierwiastkĂłw w naturalnych tworach geologicznych po?udniowo-zachodniej cz??ci StanĂłw Zjednoczonych. Nie s? to magazyny powszechnie dost?pne, niemniej uda?o mi si? do nich dotrze? i przeczyta? o nim.

W Instytucie nie miano poj?cia, sk?d dok?adnie pochodzi? materia? poddawany analizie, jaka by?a jego koncentracja – nic nie wiedzieli. Przeprowadzili tylko analiz? ma?ej ilo?ci proszku. Najbardziej szalone w tym wszystkim by?o to, ?e usun?li?my z proszku jedynie krzemionk? i przes?ali?my im to, co pozosta?o. Wyniki by?y wr?cz nieprawdopodobne.

Kiedy ju? poznali?my ko?cowe wyniki, stwierdzili?my, ?e ca?y problem sprowadza? si? to odpowiedniej ilo?? pieni?dzy, gdy? one, jak zapewne pa?stwo wiedz?, rozwi?zuj? wszystko.

Tak wi?c po wy?arzaniu prĂłbki przez 69 sekund przerwa?em proces. Pozwoli?em aparaturze ostygn??, wyj??em kieszonkowy nĂł? i wyd?uba?em z wierzcho?ka elektrody male?k? kulk?, ktĂłra po wy??czeniu ?uku elektrycznego zapad?a si? w jej g??b. Nast?pnie wys?a?em j? do analizy do Laboratorium Harwella w Londynie, gdzie wykonano analiz? na zawarto?? metali szlachetnych. W swoim sprawozdaniu napisali: “Nie wykryto pierwiastkĂłw szlachetnych". A przecie? przerwa?em proces na sekund? przed rozpocz?ciem uwalniania si? palladu. Zastosowali pobudzanie neutronowe, a mimo to nie wykryli obecno?ci pierwiastkĂłw szlachetnych. To nie mia?o ?adnego sensu. Musia?o istnie? na to jakie? wyt?umaczenie. Albo pierwiastek zosta? przemieniony w inny, albo istnia? w jakiej? formie, ktĂłrej nie znali?my. Postanowi?em zebra? wi?cej danych na ten temat.

Uda?em si? do laboratorium dr? Johna Sickafoose'a, cz?owieka bieg?ego w wydzielaniu i oczyszczaniu pierwiastkĂłw z materia?Ăłw o nieznanym sk?adzie. Jest absolwentem Uniwersytetu Stanowego w Iowa i doktorem w dziedzinie wydzielania metali. To on zajmowa? si? problemem ?ciekĂłw w firmach Motorola i Sperry po?o?onych w Arizonie. W swojej karierze zawodowej mia? do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami znajduj?cymi si? w uk?adzie okresowym z wyj?tkiem czterech. Mia? do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami ziem rzadkich, a tak?e wszystkimi stworzonymi przez cz?owieka. Wyizolowa? wszystkie pierwiastki z uk?adu okresowego z wyj?tkiem czterech. Tak si? z?o?y?o, ?e to ja zwrĂłci?em si? do niego z pro?b? wyizolowania sze?ciu pierwiastkĂłw, w?rĂłd ktĂłrych by?y owe cztery, z ktĂłrymi nie mia? do tej pory do czynienia. W odpowiedzi na t? propozycj? powiedzia?:

— Panie Hudson, s?ysza?em o tym ju? wcze?niej. Odk?d si?gam pami?ci?, a musi pan wiedzie?, ?e tak jak i pan jestem rodowitym Arizo?czykiem, dochodzi?y mnie s?uchy o tych szlachetnych pierwiastkach. Jestem pod silnym wra?enie sposobu, w jaki pan si? do tego zabra?, a tak?e systematyczno?ci? pa?skiego dzia?ania. Nie mog? obecnie umawia? si? z panem na zap?at? za moj? ewentualn? prac?, poniewa? je?li to zrobi?, b?d? zmuszony do napisania pisemnego sprawozdania. A wszystko, co mam do sprzedania, to moja reputacja, moja wiarygodno??. Jestem w Arizonie przysi?g?ym ekspertem w dziedzinie sposobĂłw wydzielania metali. Mog? si? zgodzi? pracowa? dla pana bez ?adnej zap?aty, dopĂłki nie odkryj?, w ktĂłrym miejscu pope?nia pan b??d. K?dy ju? to odkryj?, dam panu sprawozdanie na pi?mie i wĂłwczas zap?aci mi pan po 60 dolarĂłw za ka?d? przepracowan? na pa?sk? rzecz godzin?.

Obliczy?em, ?e suma ewentualnego wynagrodzenia wynosi?aby od 12 000 do 15 000 dolarĂłw. Pomy?la?em sobie, ?e je?li to ma zdj?? ze mnie przekle?stwo niepowodze?, je?li uzyskam ostateczn? odpowied?, to gra jest warta ?wieczki. Tak wtedy uwa?a?em i powiedzia?em mu, ?e zgadzam si? na jego propozycj?.

Po trzech latach o?wiadczy? mi:

— Mog? z ca?? stanowczo?ci? stwierdzi?, ?e to nie jest jaki? inny pierwiastek. Jeste?my w ko?cu lud?mi wykszta?conymi, nauczono nas jak chemicznie oddziela? od siebie pierwiastki, a nast?pnie poddawa? je ?cis?emu okre?laniu.

Jako przyk?ad podam rod. A to dlatego, ?e w roztworze chlorkowym ma on charakterystyczny ?urawinowy kolor, bardzo zbli?ony do koloru soku z czerwonych winogron. ?aden inny pierwiastek nie daje takiego koloru w roztworze chlorkowym. Kiedy ju? rod zostanie wydzielony z pozosta?ych pierwiastkĂłw, daje w?a?nie ten kolor w roztworze chlorkowym. Ostatni? czynno?ci?, jak? wykonuje si? przed wydzieleniem pierwiastka, jest neutralizacja kwa?nego roztworu, w czasie ktĂłrej nast?puje jego wytr?cenie z roztworu w postaci czerwonobr?zowego dwutlenku, ktĂłry jest podgrzewany potem przez godzin? do temperatury 800 stopni w kontrolowanej atmosferze, co powoduje powstanie bezwodnego dwutlenku, z ktĂłrego po poddaniu go redukcji wodorowej w kontrolowanej atmosferze wydziela si? czysty pierwiastek, za? nadmiar wodoru zostaje wypalony.

Tak wi?c przeprowadzili?my neutralizacj? kwa?nego roztworu i wytr?cili?my ze? czerwonobr?zowy dwutlenek, czyli w takim kolorze, jakiego nale?a?o si? spodziewa?. Odfiltrowali?my go, podgrzewali?my przez godzin? w atmosferze tlenowej w piecu tunelowym, po czym poddali?my redukcji wodorowej, a? otrzymali?my szarobia?y proszek, czyli w takim kolorze, jaki powinien mie? czysty rod. Nast?pnie w celu jego wy?arzenia pogrzali?my go do temperatury 1400 stopni w atmosferze argonu i wĂłwczas zmieni? on kolor na ?nie?nobia?y, co nie powinno mie? miejsca. Widz?c to John powiedzia?:

— Dave, mam zamiar podgrza? to a? do momentu uzyskania bezwodnego tlenku, a nast?pnie ozi?bi?, oddzieli? jedn? trzeci? prĂłbki i w?o?y? j? do szczelne zakorkowanej i opiecz?towanej fiolki. Pozosta?e dwie trzecie prĂłbki w?o?? z powrotem do pieca tunelowego i b?d? podgrzewa? w atmosferze tlenowej, nast?pnie jeszcze raz ozi?bi? j?, oczyszcz? gazem szlachetnym i pogrzej? w atmosferze wodoru w celu zredukowania tlenkĂłw. WodĂłr wejdzie w zwi?zek z tlenem tworz?c wod? i oczy?ci w ten sposĂłb metal. Potem ozi?bi? go a? do otrzymania bia?oszarego proszku, ktĂłrego po?ow? w?o?? do nast?pnej szczelnie zakorkowanej i opiecz?towanej fiolki. Pozosta?? cz??? proszku ponownie w?o?? do pieca, utleni?, zredukuj? wodorem i wy?arz? do momentu otrzymania ?nie?nobia?ego proszku, ktĂłry w?o?? do kolejnej, zakorkowanej i opiecz?towanej fiolki. Wszystkie trzy fiolki prze?l? do Pacific Spectrochem w Los Angeles, ktĂłra jest jedn? z najlepszych firm w USA zajmuj?cych si? spektroskopi?.

WkrĂłtce nadesz?a analiza pierwszej prĂłbki: czerwonobr?zowy dwutlenek okaza? si? tlenkiem ?elaza. W nast?pnej fiolce wykryto wy??cznie krzemionk? i aluminium – ani ?ladu ?elaza. To oznacza?o, ?e dzia?anie wodorem na tlenek ?elaza przekszta?ci?o go w krzemionk? i aluminium. W trzeciej fiolce wykryto wap? i krzemionk? – a gdzie podzia?o si? aluminium?
John westchn?? i rzek?:

— Dave, moje ?ycie by?o takie proste, zanim ci? pozna?em. Przecie? to wszystko nie ma najmniejszego sensu. To, nad czym pracujesz, spowoduje rewizj? podr?cznikĂłw fizyki i konieczno?? napisania od nowa podr?cznikĂłw chemii oraz wyci?gni?cia zupe?nie nowych wnioskĂłw.

Nast?pnie da? mi rachunek, ktĂłry opiewa? na sum? 130 000 dolarĂłw. Zap?aci?em mu, za? on rzek?:

— Dave, wyizolowa?em pierwiastki i sprawdzi?em je chemicznie na 50 rĂł?nych sposobĂłw. W tonie materia?u wyj?ciowego masz od 4 do 6 uncji palladu, od 12 do 14 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu.

By?y to prawie identyczne ilo?ci z tymi, ktĂłre poda? mi specjalista od spektroskopii, i by?y tak du?e, ?e John o?wiadczy?:

— Dave, musz? si? uda? tam, sk?d to wzi??e?, i osobi?cie pobra? prĂłbki. Pojecha? wi?c ze mn?, schodzi? na piechot? prawie ca?? moj? posiad?o??, pobra? osobi?cie prĂłbki, wsadzi? je do swojej torby, zawiĂłz? do laboratorium, sproszkowa? i zacz?? bada?. Poniewa? prĂłbki pochodzi?y z rĂł?nych miejsc, stanowi?y ogĂłlny przegl?d geologiczny terenu. Otrzymane wyniki by?y identyczne.

Badanie tej sprawy trwa?o od roku 1983 do 1989. W tym czasie zajmowa? si? ni? jeden doktor i trzech magistrĂłw chemii oraz dwĂłch technikĂłw – wszyscy w pe?nym wymiarze godzin. Wykorzystuj?c jako punkt wyj?cia metody podane przez Akademi? Nauk ZSRR oraz Biuro Normalizacyjne StanĂłw Zjednoczonych3 nauczyli?my si? ilo?ciowego i jako?ciowego wyodr?bniania i oznaczania pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw. Nauczyli?my si?, jak sprawi?, aby znika?y dost?pne w handlu metale. Dowiedzieli?my si? jak po kupieniu od firmy Johnson, Matthey & Engelhardt trĂłjchlorku rodu w postaci metalicznej rozerwa? wszelkie wi?zy mi?dzy metalami a? do otrzymania czerwonego roztworu, w ktĂłrym nie mo?na ju? by?o wykry? rodu. A przecie? to by?o nic innego jak tylko rod kupiony w firmie Matthey & Engelhardt. Dowiedzieli?my si?, jak wykonywa? identyczne sztuczki z irydem, z?otem, osmem i rutenem. To w?a?nie odkryli?my, kiedy kupili?my urz?dzenie do wysokoci?nieniowej chromatografii cieczy.

Jako ciekawostk? mog? poda?, ?e to w?a?nie John Sickafoose by? osob?, ktĂłra obroni?a na Uniwersytecie Stanowym w Iowa prac? doktorsk? po?wi?con? zasadom budowy i dzia?ania takiego przyrz?du. Koncepcj? budowy tego przyrz?du stworzy? on ju? w latach 1963-1964. Po uko?czeniu przez niego studiĂłw cz??? wspĂł?pracuj?cych z nim studentĂłw podyplomowych podj??a i rozwin??a jego my?l, co zaowocowa?o zakupieniem tego pomys?u przez firm? Dow Chemical, ktĂłra przekszta?ci?a go w najbardziej wyrafinowane obecnie urz?dzenie do chemicznego wyodr?bniania pierwiastkĂłw. Instrument jest sterowany komputerowo, zapewnia wysokie ci?nienie i mo?na przy jego pomocy precyzyjnie odseparowywa? pierwiastki. Poniewa? to on by? cz?owiekiem, ktĂłry stworzy? koncepcj?, opracowa? konstrukcj? i okre?li? ograniczenia tego przyrz?du, by? idealn? osob? do pos?ugiwania si? i udoskonalenia tej technologii.

W ten oto sposĂłb byli?my w stanie zastosowa? ich technologi? i rozwin?? sposĂłb wyodr?bniania pierwiastkĂłw w odniesieniu do trĂłjchlorku rodu. Z jego handlowej postaci wyizolowali?my pi?? rĂł?nych pierwiastkĂłw. S?owo “metal" ma w tym przypadku znaczenie bardziej zbli?one do s?owa “armia". Nie mo?na mie? armii sk?adaj?cej si? z jednego ?o?nierza. S?owo “metal" odnosi si? tu do ca?ego konglomeratu, ktĂłry posiada pewne szczegĂłlne w?a?ciwo?ci: przewodnictwo elektryczne, przewodnictwo cieplne i wiele innych cech. Kiedy rozpu?ci si? metale w kwasie, otrzymuje si? roztwĂłr bez jakichkolwiek cia? sta?ych. Mo?na za?o?y?, ?e jest to roztwĂłr wolnych jonĂłw. Kiedy jednak mamy do czynienia z pierwiastkami szlachetnymi, nie mamy do czynienia z wolnymi jonami. Mamy tu do czynienia z tak zwan? “chemi? klastrow?".

Na pocz?tku lat pi??dziesi?tych rozwin??a si? na uczelniach ca?a dziedzina bada? z zakresu chemii klastrowej i materia?Ăłw katalitycznych. Co si? jednak dzieje, kiedy wi?zania typu metal-metal s? nadal zachowywane w materiale. OtĂł?, kiedy kupuje si? trĂłjchlorek rodu w firmie Johnson, Matthey & Engelhardt, to w rzeczywisto?ci otrzymuje si? Rh12Cl36 lub Rh15Cl45, a nie RhCl3. Istnieje istotna rĂł?nica mi?dzy materia?em posiadaj?cym wi?zania typu metal-metal a materia?em ca?kowicie dysocjuj?cym na wolne jony. Je?li poddamy ten pierwszy badaniu instrumentalnemu, to w rzeczywisto?ci poddamy badaniu wi?zania klastra – przyrz?d nie bada w tym przypadku wolnych jonĂłw.

Dowiedzia?em si?, ?e firma Genera? Electric buduje ogniwa paliwowe wykorzystuj?ce rod i iryd. Skontaktowa?em si? z ich lud?mi zajmuj?cymi si? t? spraw? w Massachusetts, po czym pojecha?em z nimi porozmawia?. Na nasz? rozmow? przyby?o tak?e trzech wyznaczonych przez firm? prawnikĂłw, ktĂłrych zadaniem by?a ochrona Genera? Electric przed lud?mi, ktĂłrzy twierdz?, ?e wynale?li now? technologi?, ktĂłr? przedstawili tej firmie i ?e nast?pnie ona im j? ukrad?a. Potem w celu obrony Genera? Electric musi ujawnia? szczegĂł?y swoich technologii i udowadnia?, ?e stworzy?a j? sama. Dlatego w?a?nie Genera? Electric odnosi si? bardzo sceptycznie do ludzi twierdz?cych, ?e wymy?lili co? nowego, i zawsze na rozmowy z nimi deleguj? prawnikĂłw, ktĂłrych zadaniem jest sprawdzenie, czy rozmĂłwca nie jest zwyk?ym naci?gaczem.

C.D.N.

http://kodczasu.pl/printview.php?t=648&

http://kodczasu.pl/printview.php?t=648&

ROD IRYD I ARKA PRZYMIERZA....


Transmutacji i promieniowaniem
przez Barry Carter
Kilka transmutacji i promieniowania efekty odnotowano ktĂłre odnosz? si? do materia?Ăłw ORMUS.

Hudson i inni naukowcy donosz?, ?e elementy m-pa?stwowe, szczegĂłlnie rod m-pa?stwo zniknie w b?ysku ?wiat?a, je?li nie jest w s?o?cu. W swoim wyk?adzie Portland, Hudson powiedzia?:

"Tak wi?c wytr?ca ten materia? z czarnym i wzi?li?my materia? i suszy si? go. W procesie suszenia wzi?li?my du?y lejek porcelany zwany lejek Buchnera o tym du?a. Mia? bibu?? filtracyjn? na nim. Materia? ten by? oko?o czwarta cala grubo?ci na szczycie bibu?y filtracyjnej. W tym czasie nie mia?em piec suszenia lub suszarni wi?c po prostu ustawi? go w s?o?cu Arizony, ktĂłry by? o 115 stopni przy 5% wilgotno?ci tak naprawd? suszone szybka.

Co si? sta?o, ?e po wyschni?ciu materia? eksplodowa?. Wybuch?a jak ?adna eksplozja, jak? kiedykolwiek widzia?em w moim ?yciu, a ja pracowa?em z wieloma materia?ami wybuchowymi. Nie by?o wybuchu i nie by?o implozji. To by?o tak, jakby kto? zdetonowa? oko?o pi??dziesi?t tysi?cy Flesze wszystkie w jednym czasie tylko poof. Ca?y materia? znikn??, bibu?? filtracyjn? znikn?? i lejek by? p?kni?ty.

Wi?c wzi??em nowy o?Ăłwek, ktĂłry nigdy nie zosta? zaostrzony i stan?? go na koniec obok lejka i zacz?? suszenia kolejn? prĂłbk?. Kiedy materia? zdetonowana p?on?? o?Ăłwek oko?o 30% w dwĂłch, ale nie puka? o?Ăłwek nad i wszystkie prĂłbki by?o. Wi?c to nie by? wybuch i nie by?o implozji. To by?o jak ogromne uwolnienie ?wiat?a.

To by?o jak ustawi? ?e o?Ăłwek obok kominkiem i po oko?o 20 minutach obejrza?e? ?e pali? na jednej stronie i pieczenie w dwĂłch. To, co wygl?da jak o?Ăłwek natychmiast po u?yciu lampy b?yskowej. Teraz to w?a?nie mia? mnie z tropu. Co si? tych rzeczy jest to dzikie. Okaza?o si?, ?e je?li mamy suszone j? z promieni s?onecznych nie wybuchn??, ale je?li to suszone w s?o?cu eksplodowa?. "

Inny badacz poinformowa? podobny efekt, ale nie w s?o?cu:

"Chcia?em, aby wysuszy? niektĂłre z tych rzeczy wewn?trz grzejnika, rezystor drutowy. I mia?em zamiar go wysuszy?. Pozosta? tam dobrze, a? zrobi?o si? sucho, a potem poszed? puf, i wielki b?ysk i to jak dosta?em pierwsz? metalow? farby p?atek prac?. "

Wydaje si?, ?e w?a?ciwo?ci tych materia?Ăłw, wi??e si? z ich absorpcj? energii, raczej ni? ekspozycja na ?wiat?o, per se.

Trzeci badacz pewno ??czy b?ysk ?wiat?a znikni?ciu do rodu m-pa?stwa:

"Kiedy suche rodu w s?o?cu zga?nie jak milion ?arĂłwek b?yskowych. Nie wybuch, nie implozja, po prostu genialny b?ysk ?wiat?a i gotowe. Faraon w Egipcie u?yte do pope?nienia samobĂłjstwa w ten sposĂłb. Kiedy byli gotowi na spotkanie ich bĂłg to oni domieszkowania si? prawdziwe ci??kie na rodu i i?? ten d?ugi korytarz w porannym s?o?cu. B?d? one trwa? oko?o dziesi?ciu minut. I b?d? miga? z istnienia. Dawno min??y w b?ysku ?wiat?a. To jest ogromny przedawkowanie. Nie mo?na by?o sobie pozwoli? na to ilo?? rodu, chyba ?e by? w?a?cicielem kopalni rodu. "

Najlepsza teoria widzia?em zaproponowa? rachunek za znikni?ciem w b?ysku zjawiska ?wiat?a jest nast?puj?ca. Gdy energia jest dodawany do systemu ORMUS nadprzewodz?cej jest przechowywany w tym systemie. Systemy nadprzewodz?ce mo?e przechowywa? du?? ilo?? energii, ale ich zdolno?? magazynowania energii jest sko?czona. Punkt, w ktĂłrym zdolno?ci magazynowania energii jest pe?na nazywa HC2. Gdy pojemno?? energetyczna nadprzewodnika jest nasycony wi?cej energii wprowadzane do systemu spowoduje, ?e system staje si? niestabilny. Wydaje si?, ?e gdy dodaje energii promieniowania s?onecznego lub za po?rednictwem pĂłl elektromagnetycznych ostatnich punktu nasycenia HC2 system nadprzewodz?cych za?amuje si? i ORMUSy s? konwertowane do ich odpowiednikĂłw metalowych i energii.

W swoim wyk?adzie Portland Hudson dotyczy inny eksperyment, gdzie przerwa przesz?o?ci HC2 by wyst?pi? znacznie szybciej:

Kupili?my to, co nazywa si? piec ?ukowy. Wzi?li?my oko?o trzydziestu gramĂłw tego bia?ego proszku i umie?ci? go w piecu. Piec ten by? izolowany tygiel; mia? w nim miedziany tygiel wod? wszystkich wokĂł? niego, aby utrzyma? nisk? temperatur?. Przynosisz pokryw?, aby ustawi? si? na nim i nie ma pr?t wolframu, ktĂłre wisi w nim. I to naprawd? dzia?a troch? ?uku spawacza ktĂłrym strajku z elektrody wolframowej do miedzi. I w tym ?uku tam usi??? i wymiesza? z elektrod? tam iz powrotem, tam iz powrotem, a? dos?ownie rozp?ywaj? si? wszystko, co jest tam. Teraz to, co zrobili?my by?o to pompowana ca?e powietrze, mo?emy ponownie nape?ni? j? helu, dla gazu plazmowego, i uderzy? w ?uk. Posz?o bzzp, podobnie jak i wy??czony. Otworzyli?my pieca ?ukowego elektrod? wolframow?, nie. Teraz to elektrody wolframowej jest wielko?ci mojego kciuka. Wolfram jest materia? z w?Ăłkien, ktĂłre sprawiaj?, ?e ?arĂłwki z. Ludzie, ktĂłrzy budowali ten piec powiedzia?, ?e mo?emy u?y? go do trzydzie?ci pi?? do czterdziestu razy bez pogorszenia elektrody. Mo?emy nagra? go na kilka minut i minuty i minuty i minuty. Nawet nie dosta? drugiej z tej rzeczy. Wys?ali?my do producenta, ale kolejny elektrody umie?ci? go z powrotem w niej umie?ci? z powrotem, zamkn?? je z powrotem, odkurzy? powietrze, umie?ci? w gazie oboj?tnym, uderzy? inny ?uk, bzzp, wy??czy?. Otworzy? go ponownie i elektroda wolframowa jest stopiony w to wszystkie proszku. Co znale?li?my gdy przeanalizowano proszku po to zrobili?my, to nie by? ten sam element, to by?o zanim to zrobi?. I co rĂłwnie? jest to, ?e nie by?o wzmocnienie ciep?a o dwĂłch tysi?cy razy. To nie by?o ciep?o chemicznej, by?o ciep?o j?drowej. Odkryli?my, wszystkie przewody w laboratorium zacz?? si? kruszy? i rozpada?. Mo?esz przej?? do przewodĂłw miedzianych i zrobi?, a oni po prostu pĂłj?? do proszku.

Zlewka szklana siedzi w laboratorium w pobli?u pieca by? ju? pe?en ma?ych p?cherzykĂłw powietrza na szyb? i kiedy chcemy je odebra? oni rozpadnie. A to szkoda promieniowania. Nie ma innego wyt?umaczenia dla niego. Jutro poka?? wam, ?e Berkeley-Brookhaven potwierdzi?a, ?e jest to 25.000 fotony V elektronĂłw. Poziom promieniowania gamma pochodzi z tych atomĂłw wysokiej wirowania, gdy rzucisz zbyt du?o energii na nich.

Postulujemy, ?e te rĂł?ne skutki wyst?puj? zale?no?ci od tego jak szybko przerw systemowych nadprzewodz?cych ostatnich punktu HC2.

Wydaje si?, ?e procesy przemys?owe mog? by? rozwijane, ktĂłre skorzysta? z tych rĂł?nych odpowiedziach materia?Ăłw m-pa?stwowych.

Jeden naukowiec poinformowa?, ?e w obecno?ci pola magnetycznego szybko zapadaj?cego mo?liwe jest dodawanie lub odejmowanie nukleony w materia?ach m-pa?stwowych. Ten naukowiec twierdzi, ?e jest to mo?liwe do konwersji elementĂłw metalowych do ich m-pa?stw nast?pnie zmieni? ich liczb? atomow? z rozpadaj?cej pola magnetycznego i przekszta?ci? uzyskany element m-pa?stwa z powrotem do innego elementu metalowego. Badacz ten mĂłwi:

"Palladium wykonane z rt?ci? jest ca?kowicie stabilny. Z?oty wykonane z rt?ci? nie jest stabilna. To przechodzi" gor?cego "okresu. Poniewa? trzeba krok rt?ci w dĂł?, aby dosta? si? do z?ota (zaczynasz z 206 rt?ci i spadaj? do 197 z?ota) nale?y zwi?kszy? j? przez kilka przej??. Nale?y stara? si? doprowadzi? nadmiar nukleony wszystkie jako oboj?tnego gazu. Je?li nie dosta? je wszystkie jako gaz oboj?tny materia? staje si? radioaktywnie gor?co i b?dziesz mia? WspĂł?czynnik zaniku. W trakcie tego procesu rozpadu mo?na mie? emisji neutronĂłw i beta. "
W?giel 14 formacji
Hudson rĂłwnie? Postuluje ORMUSy s? zwi?zane z tworzeniem w?gla 14 ?ywych. W swoim wyk?adzie Tampa Hudson zosta? zapytany: "Co pan mia? na my?li, kiedy powiedzia?, ?e w?glowodory b?d? zatruwa? materia??" Odpowiedzia?:

"Odkry?em, ?e istniej? cztery substancje te atomy pin wysokiej wirowania i zabra? je z powrotem do niskiego stanu spinowego. Substancje te s? siarczyny (SO 3), w?gla i tlenku w?gla, tlenku azotu, a d?ugo?? fali promieniowania krĂłtkie (g??bokiego ultrafioletu lub krĂłtszy). To, co spowodowa?o, ?e ten materia? do wybuchu w s?o?cu, dowiedzia?em si? pĂł?niej. Tak wi?c istniej? cztery g?Ăłwne rzeczy, ktĂłre powoduj? to, aby wrĂłci? do stanu niskiego wirowania. Tak, rzeczywi?cie, w organizmie istniej? cztery rzeczy, ktĂłre powoduj?, to, aby wrĂłci? do stanu niskiego wirowania. Tak, ?e w organizmie zabija ?wiat?o. To powoduje, ?e powrĂłt do stanu niskiego wirowania.

Musz? powiedzie?, ?e kiedy tlenek azotu interreacts z tych elementĂłw, bior?c je z powrotem do stanu niskiego wirowania, ?e poci?ga za sob? zjawisko zwane anihilacji elektronu. A rzeczywiste tlenki azotu zamiast by? azotu 14 staje w?gla radioaktywnego 14, kiedy to nast?pi. Tak, ?e w organizmie, kiedy umiera jeste? produkcji w?gla radioaktywnego 14. To staje si? w organizmie w inny sposĂłb, ni? powiedzie?, ?e tak. "

Jeden z badaczy donosi, ?e gdy metale szlachetne s? zamieniane na ich m-pa?stwa, z zastosowaniem reakcji sodu wysokie temperatury, promieniowanie beta jest zwolniony.

Istniej? pewne wzmianki, ktĂłre mog?yby wskazywa?, ?e promieniowanie by?o problemem dla osĂłb, ktĂłre obs?ugiwane Arki Przymierza.

W jego pracowni Dallas Hudson powiedzia?:

A kiedy zdajesz sobie spraw?, ?e w starym krĂłlestwie Egiptu, ?e na naj?wi?tszego dnia w starym krĂłlestwie Egiptu, w "Znaku Seal" mo?na przeczyta?, ?e odbywa si? wokĂł? Arki na dwĂłch s?upach, a w Arce by? kamie? , Przypadkowo, co by?o w Arce Przymierza? Kamie?. Garnek Manna i kamienia. Szk?o z?oto.

A ja mĂłwi?, ?e wokĂł? Arki Przymierza by?o pole Meissnera. Teraz dziwne rzeczy na temat pola Meissnera jest inne pola Meissner, ktĂłra oscyluje w tej samej cz?stotliwo?ci, mo?e wej?? to pole i nie zak?Ăłca? go. A wi?c je?li jeste? arcykap?anem, kap?an Melchizedek, i je?? ten chleb Obecno?ci Boga w ka?dym tygodniu, masz lekki istota, i mo?na wej?? w tej dziedzinie i zbli?y? si? do Arki Przymierza i nie zak?Ăłca? go bo jeste? w rezonansie z nim. Ale je?li jeste? zwyk?ego ?o?nierza lub osoby, ktĂłra my?li, z?e rzeczy, ha-ha-ha, wiesz, musz? sznur wokĂł? nĂłg, bo jak podej?cie to, to mo?e mie? strumienia upadku. Teraz, je?li mo?na sobie wyobrazi? kilkaset tysi?cy amperĂłw, a teraz masz woltĂłw, to jak grom z jasnego nieba. Dos?ownie jest energia, ktĂłra jest niesamowit? skal?.

Tak d?ugo, jak nie ma woltĂłw, mo?na go dotkn??, mo?na by?o poczu?, ?e to setki tysi?cy amperĂłw, ale nie ma ?askotki, nie dreszcz, bo nie ma woltĂłw. Tak d?ugo, jak jeste? w rezonansie z nim mo?na go podej??, mo?na go dotkn??, mo?na go trzyma?, mo?na poczu?, nic. Ale je?li nie jeste? w rezonansie z nim, mo?na wej?? na pole, to zaburzy? rezonans, i jest to strumie? upadek, a teraz masz napi?cie, i b?dzie ona ci? zabi?.

Hudson jest hipotez? po??czenia mi?dzy kilku historycznych odniesie? i zachowanie rzekomych elementĂłw nadprzewodz?cych przechowywane w Arce Przymierza.

Stuart Nettleton, w ksi??ce The Alchemy Key, zbada? roszcze? Hudson z perspektywy historycznej. Nettleton mĂłwi, ?e Filistyni od Aszdod ma guzy z manipulowania Ark? Cytuje JĂłzef Flawiusz.:

"... Bo zmar? na czerwonk? i topnika, bĂłl dolegliwo??, ktĂłra przynios?a ?mier? na nich nagle, bo przed duszy mo?e, jak zwykle we wczesnych zgonĂłw, by? poluzowane z organizmu, przynie?li swoje wn?trzno?ci i zwymiotowa? si? co jad? ... "

xxxrope wokĂł? referencexxx stopy od strony 217 Nettleton
Komentarze Gary'ego na transmutacji
Je?li chodzi o czyszczenie odpadĂłw j?drowych, jest wiele dobrych wiadomo?ci w zasi?gu wzroku. Obserwowa?em rozwĂłj bada? CF, poniewa? Pons i Fleischmann. Kilka naukowcy donosz? hurtowych transmutacji zachodz?ce w tych reakcjach. By?y liczne przypadki substancji radioaktywnych wy?wietlanie znacznie zmniejszon? emisj?, a nawet s? renderowane praktycznie nie radioaktywne. OprĂłcz pracy CF, istnieje kilka innych obszarĂłw, takich jak sono-luminescencji, gazu Browna, urz?dze? wodno-kawitacji, a inni, ?e s? pokazuj?ce skutki transmutacji. Wydaje si?, ?e nagle bombardowane przez przeobra?e? ka?dym razem kto? prĂłbuje nowy eksperyment w tych dniach.

I sugeruj?, ?e kamie? staro?ytnego filozofa jest materia?em opartym na ORME. Gdy ORME odwiedzi? ?wiat naukowy w najbli?szej przysz?o?ci, b?d? one wkrĂłtce potem znalaz? si? wielki-daddy wszystkich transmuters. Metale, beton, ciecze i gazy -wszystkie materia?y radioaktywne sites- atomowej (Proponuj?) powinna by? w ca?o?ci Samogasnace ich niestabilno?ci atomowej przez to oznacza. To ma by? zadziwiaj?co inny ?wiat od tego czasu.

W ten sam sposĂłb zasilanych ORME Twojego znajomego J by?y w stanie przenikn?? ich ?ciany kontenera, ORME z kamienia filozoficznego rĂłwnie? posiadaj? zdolno?? przenikania wszystkie formy materii.

Wi?c uwa?am, ?e zjawiska ORME b?dzie rzeczywi?cie zapewni? ?rodki dokonywania tych transmutacji stabilizuj?ce. W zwi?zku z tym, ?e nie jest ono wa?ne, czy aktynowcĂłw zawiera? elementy ORME kszta?towego, czy nie. Jest znacznie mniej powodĂłw, by martwi? si? o utrat? snu problemu oczyszczania j?drowej, ni? kiedy?. Niemal magiczne technologii break-through, ktĂłra sprawi, ?e mo?liwe s? porz?dki w ko?cu zaczynaj? si? w polu widzenia. To nawet dokona? drzewa rosn? lepiej.


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search

https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search

http://www.subtleenergies.com/ormus/

ROD.... IRYD..... I ZASADA DZIA?ANIA ARKI PRZYMIERZA..... CZYLI LUDZI Z ODPOWIEDNIM DNA.

Transmutacja (przemiana) i promieniowanie

Barry Carter

Odnotowano kilka efektĂłw transmutacji i promieniowania ktĂłre odnosz? si? do materia?Ăłw ORMUS.

Hudson i inni naukowcy donosz?, ?e elementy w stanie m, szczegĂłlnie rod w stanie m, zniknie w b?ysku ?wiat?a, je?li pozostawiony w s?o?cu. W swoim wyk?adzie w Portland, Hudson powiedzia?:

"Tak wi?c wytr?cili?my ten materia? z czarnego i wzi?li?my ten materia? i suszyli?my go. W procesie suszenia wzi?li?my du?y lejek porcelanowy zwany lejkiem Buchnera, o tak du?y. Mia? bibu?? filtracyjn? w nim. Materia? ten by? oko?o jednej czwartej cala grubo?ci na szczycie bibu?y filtracyjnej. W tym czasie nie mia?em pieca do suszenia lub suszarni wi?c po prostu ustawi?em go w s?o?cu Arizony, ktĂłre dawa?o 115 stopni przy 5% wilgotno?ci, wi?c tak naprawd? to szybkie suszenie.

To co si? sta?o to, ?e po wyschni?ciu materia? eksplodowa?. Eksplozja nie by?a, jak ?adna inna eksplozja, jak? kiedykolwiek widzia?em w moim ?yciu, a ja pracowa?em z wieloma materia?ami wybuchowymi. Nie by?o wybuchu i nie by?o implozji. To by?o tak, jakby kto? zdetonowa? oko?o pi??dziesi?t tysi?cy Fleszy wszystkie w jednym czasie takie poof. Ca?y materia? znikn??, bibu?a filtracyjna znikn??a, a lejek by? p?kni?ty.

Wi?c wzi??em nowy o?Ăłwek, ktĂłry nigdy nie by? zaostrzony i po?o?y?em go na koniec lejka i zacz??em suszenie kolejnej prĂłbki. Kiedy materia? eksplodowa?, spali? o?Ăłwek oko?o 30% w po?owie, ale nie zrzuci? o?Ăłwka z lejka i ca?ej prĂłbki nie by?o. Wi?c to nie by? wybuch i nie by?o implozji. To by?o jak ogromne uwolnienie ?wiat?a.

To by?o jakby ustawi? o?Ăłwek obok kominka i po oko?o 20 minutach widzisz, ?e pali si? po jednej stronie i dymi z drugiej. Ten wygl?da? jak o?Ăłwek natychmiast po u?yciu pot??nej lampy b?yskowej. Teraz to w?a?nie zbi?o mnie z tropu. Dlaczego ta rzecz jest taka dzika. Okaza?o si?, ?e je?li suszymy j? bez promieni s?onecznych nie wybucha, ale je?li by?o suszone w s?o?cu, to eksplodowa?o. "

Inny badacz poinformowa? o podobnym efekcie, ale nie w s?o?cu:

"Chcia?em wysuszy? niektĂłre z tych rzeczy wewn?trz grzejnika z drutem oporowym. Mia?em zamiar to wysuszy?. Pozostawa?o tam spokojnie, a? zrobi?o si? suche, a potem wyszed? puf, i wielki b?ysk i to jest sposĂłb w jaki dosta?em pierwsz? „pomalowan?” metalow? p?ytk?. "

Wydaje si?, ?e w?a?ciwo?ci tych materia?Ăłw, wi??? si? raczej z ich absorpcj? energii, ni? z ekspozycj? na ?wiat?o, per se.

Trzeci badacz ostatecznie ??czy b?ysk ?wiat?a ze znikni?ciem rodu w stanie m:

"Kiedy suszysz rod w s?o?cu b?y?nie jak milion ?arĂłwek b?yskowych. Bez wybuchu, bez implozji, po prostu genialny b?ysk ?wiat?a i gotowe. Faraoni w Egipcie u?ywali tego do pope?nienia samobĂłjstwa w ten sposĂłb. Kiedy byli gotowi na spotkanie ich bogĂłw to oni brali prawdziwie du?? dawk? rodu i szli d?ugim korytarzem w porannym s?o?cu. To trwa?o oko?o dziesi?ciu minut. I w b?ysku przestawali istnie?. Odchodzili w b?ysku ?wiat?a. To jest ogromne przedawkowanie. Nie mo?na by?o sobie pozwoli? na t? ilo?? rodu, chyba ?e by?e? w?a?cicielem kopalni rodu. "

Najlepsza teoria, jak? widzia?em zaproponowana w zwi?zku ze zjawiskiem znikania w b?ysku ?wiat?a jest nast?puj?ca. Gdy energia jest dodawana do nadprzewodz?cego systemu ORMUSU jest w nim przechowywana. Systemy nadprzewodz?ce mog? przechowywa? du?? ilo?? energii, ale ich zdolno?? magazynowania energii jest sko?czona. Punkt, w ktĂłrym zdolno?? magazynowania energii jest sko?czona nazywa si? HC2. Gdy pojemno?? energetyczna nadprzewodnika zostaje nasycona, wi?cej energii wprowadzane do systemu spowoduje, ?e system staje si? niestabilny. Wydaje si?, ?e gdy dodaje si? energii promieniowania s?onecznego lub za po?rednictwem pĂłl elektromagnetycznych przekroczenie punktu nasycenia HC2 systemu nadprzewodz?cego za?amuje go i ORMUSy s? konwertowane do ich odpowiednikĂłw metali i w energi?.

W swoim wyk?adzie w Portland, Hudson odnosi si? do innego eksperymentu, gdzie przekroczenie HC2 nast?puje znacznie szybciej:

Kupili?my to, co nazywa si? piecem ?ukowym. Wzi?li?my oko?o trzydziestu gramĂłw tego bia?ego proszku i umie?cili?my go w piecu. Piec ten mia? izolowany tygiel; mia? w nim miedziany tygiel z wod? ca?kiem wokĂł? tego, aby utrzyma? nisk? temperatur?. Podnosisz pokryw?, aby umie?ci? to w ?rodku i masz pr?t wolframowy, na ktĂłrym zawieszasz prĂłbk?. I to naprawd? dzia?a troch? jak ?uk spawalniczy, ktĂłrym uderzasz elektrod? wolframow? w mied?. I w tym ?uku to siedzi i miesza si? elektrod? popychane tam i z powrotem, tam i z powrotem, a? dos?ownie rozp?ywa si? wszystko, co tam jest. Teraz to, co zrobili?my to by?o wypompowanie ca?ego powietrza, ponownie nape?niono to helem, gazem plazmowym, i zapalili?my ?uk. Posz?o bzzp, lub co? podobnego i si? wy??czy?o. Otworzyli?my piec ?ukowy z elektrod? wolframow?, jej nie by?o. Teraz ta elektroda wolframowa by?a wielko?ci mojego kciuka. Wolfram jest materia?em ?arowym, z ktĂłrego robi? ?arĂłwki. Ludzie, ktĂłrzy budowali ten piec powiedzieli, ?e mo?emy u?y? go do trzydzie?ci pi?? do czterdziestu razy bez pogorszenia stanu elektrody. Mo?emy u?ywa? go przez kilka minut i kilka minut i kilka minut i kilka minut. Nawet nie dostarczyli drugiej elektrody zapasowej. Wys?ali?my do producenta, dali kolejn? elektrod? otworzyli?my go z powrotem, w niej umie?cili?my prĂłbk? z powrotem, zamkn?li?my go z powrotem, odessali?my powietrze, wpompowali?my gaz oboj?tny, zapalili?my inny ?uk, bzzp, wy??czy?o. Otworzyli?my go ponownie i elektroda wolframowa by?a stopiona w tym ca?ym proszku. Co znale?li?my gdy przeanalizowano proszek po tym co zrobili?my, to nie by? ten sam element (pierwiastek), jaki by? zanim to si? sta?o. I to, co odkryli?my rĂłwnie? jest tym, ?e by?o wzmocnienie ciep?a ok. dwĂłch tysi?cy razy. To nie by?o ciep?o chemiczne, to by?o ciep?o j?drowe. Odkryli?my, wszystkie przewody w laboratorium zacz??y si? kruszy? i rozpada?. Mo?esz to zrobi? z przewodami miedzianymi, a one po prostu przechodz? w proszek.

Zlewka szklana w laboratorium w pobli?u pieca mia?a pe?no ma?ych p?cherzykĂłw powietrza w szkle i kiedy chcieli?my j? podnie??, a ona si? rozpad?a. I to s? szkody spowodowane promieniowaniem. Nie ma innego wyt?umaczenia dla tego. Jutro poka?? wam, ?e Berkeley-Brookhaven potwierdzi?a, ?e s? to fotony 25 000 elektronowoltĂłw. Poziom promieniowania gamma pochodzi z tych atomĂłw wysokiego spinu, gdy wrzucisz zbyt du?o energii do nich.

Postulujemy, ?e te rĂł?ne skutki wyst?puj? w zale?no?ci od tego jak szybko przekroczysz punkt HC2 systemĂłw nadprzewodz?cych.

Wydaje si?, ?e mog? by? rozwijane procesy przemys?owe, ktĂłre skorzystaj? z tych rĂł?nych odpowiedzi materia?Ăłw w stanie m.

Jeden naukowiec poinformowa?, ?e w obecno?ci szybko zapadaj?cego pola magnetycznego mo?liwe jest dodawanie lub odejmowanie nukleonĂłw w materia?ach w stanie m. Ten naukowiec twierdzi, ?e jest to mo?liwa konwersja elementĂłw metalowych do ich stanu m, a nast?pnie zmiana ich liczby atomowej z opadaj?cym polem magnetycznym i przekszta?cenie uzyskanego elementu w stanie m z powrotem w inny element metalowy. Badacz ten mĂłwi:

"Pallad zrobiony z rt?ci jest ca?kowicie stabilny. Z?oto zrobione z rt?ci nie jest stabilne. Ono przechodzi przez "gor?cy" okres. Poniewa? potrzeba kilka krokĂłw od rt?ci w dĂł?, aby dosta? si? do z?ota (zaczynasz z 206 rt?ci i spadasz do 197 z?ota) musisz schodzi? kilka razy. Nale?y stara? si? odprowadzi? nadmiar nukleonĂłw do ca?kiem oboj?tnego gazu. Je?li nie odprowadzisz ich wszystkich jako gaz oboj?tny materia? staje si? radioaktywnie gor?cy i b?dziesz mia? wspĂł?czynnik zaniku. W trakcie tego procesu rozpadu mo?esz mie? emisj? neutronĂłw i beta. "

W?giel o liczbie atomowej 14

Hudson rĂłwnie? postuluje, ?e elementy ORMUSu s? zwi?zane z tworzeniem w?gla 14 w ?ywych organizmach. W swoim wyk?adzie w Tampa, Hudson zosta? zapytany: "Co pan mia? na my?li, kiedy pan powiedzia?, ?e w?glowodory b?d? zatruwa? materia??" Odpowiedzia?:

"Odkry?em, ?e istniej? cztery substancje, ktĂłrych atomy wstrzymuj? wysoki spin i zabieraj? je z powrotem do niskiego stanu spinowego. Substancje te, to s? siarczyny (-SO3), w?giel i tlenek w?gla, tlenek azotu, i d?ugo?? fali promieniowania to krĂłtkie (g??boki ultrafiolet lub krĂłtsze). Tego, co spowodowa?o, ?e ten materia? wybuch? w s?o?cu, dowiedzia?em si? pĂł?niej. Tak wi?c istniej? cztery g?Ăłwne rzeczy, ktĂłre powoduj? to, aby mĂłc wrĂłci? do stanu niskiego spinu. Tak, rzeczywi?cie, w ciele istniej? te cztery rzeczy, ktĂłre powoduj?, ?e (ormus) mo?e wrĂłci? do stanu niskiego spinu. Wi?c wasze cia?o zabija to ?wiat?o. Ono powoduje powrĂłt do stanu niskiego spinu.

Musz? powiedzie?, ?e kiedy tlenek azotu reaguje z tymi elementami, zabieraj?c je z powrotem do stanu niskiego spinu, to ono poci?ga za sob? zjawisko zwane anihilacj? elektronu. I rzeczywiste tlenki azotu zamiast by? azotem 14 staj? w?glem radioaktywnym 14, kiedy to nast?pi. Tak, wi?c w ciele, kiedy umierasz produkujesz w?giel radioaktywny 14. To dzieje si? w organizmie w inny sposĂłb, ni? wam powiedziano, jak to wygl?da".

Jeden z badaczy donosi, ?e gdy metale szlachetne s? zamieniane na ich stany m, z zastosowaniem reakcji sodu w wysokiej temperaturze, promieniowanie beta jest uwalniane.

Istniej? pewne wzmianki, ktĂłre mog?yby wskazywa?, ?e promieniowanie by?o problemem dla osĂłb, ktĂłre obs?ugiwa?y Ark? Przymierza.

W jego pracowni Dallas, Hudson powiedzia?:

A kiedy zdajesz sobie spraw?, ?e w starym krĂłlestwie Egiptu, ?e na naj?wi?tszego dnia w starym krĂłlestwie Egiptu, w "Znaku Piecz?ci" mo?esz przeczyta?, ?e oni przenosili Ark? na dwĂłch s?upach, a w Arce by? kamie? , Przypadkowo, co by?o w Arce Przymierza? Kamie?. Garnek Manny i kamie?. Z?ote Szk?o.

A ja mĂłwi?, ?e wokĂł? Arki Przymierza by?o pole Meissnera. Teraz, dziwne rzeczy na temat pola Meissnera, jest inne pole Meissnera, ktĂłre oscyluje na tej samej cz?stotliwo?ci, mo?esz wej?? to pole i nie zak?Ăłca? go. A wi?c je?li jeste? arcykap?anem, kap?anem Melchizedekiem, i jesz ten chleb Obecno?ci Boga w ka?dym tygodniu, jeste? istot? ?wiat?a, i mo?esz wej?? w to pole i zbli?y? si? do Arki Przymierza i nie zak?Ăłca? go, bo jeste? w rezonansie z nim. Ale je?li jeste? zwyk?ym ?o?nierzem lub osob?, ktĂłra my?li, z?e rzeczy, ha-ha-ha, wiesz, musz? wi?za? lin? wokĂł? twoich nĂłg, bo jak podejdziesz do tego, to strumie? energii mo?e ci? powali?. Teraz, je?li mo?esz sobie wyobrazi? kilkaset tysi?cy amperĂłw i teraz masz wolty, to jest jak grom z jasnego nieba. Dos?ownie jest to energia, ktĂłra ma niesamowit? skal?.

Tak d?ugo, jak nie ma woltĂłw, mo?na tego dotkn??, mo?na by?o poczu?, ?e to setki tysi?cy amperĂłw, ale nie ma ?askotek, nie ma dreszczy, bo nie ma woltĂłw. Tak d?ugo, jak jeste? w rezonansie z tym mo?esz podej??, mo?esz dotkn??, mo?esz to trzyma?, mo?esz nie poczu?, nic. Ale je?li nie jeste? w rezonansie z tym, wejdziesz w pole, to zaburzy rezonans, i jest to opadanie strumienia i teraz masz napi?cie, i ono ci? zabije.

Hudson daje hipotez?, po??czenia mi?dzy kilku historycznymi odniesieniami i zachowaniem rzekomych elementĂłw nadprzewodz?cych przechowywanych w Arce Przymierza.

Stuart Nettleton, w ksi??ce „Klucz Alchemii”, zbada? twierdzenia Hudsona z perspektywy historycznej. Nettleton mĂłwi, ?e Filistyni z Aszdod mieli guzy od manipulowania przy Arce. Cytuje JĂłzefa Flawiusza.:

"... Bo umarli na czerwonk? i biegunk?, bolesne dolegliwo?ci, ktĂłre przynios?y ?mier? na nich nagle, zanim dusza mog?a, jak zwykle we wczesnych zgonach, by? uwolniona z organizmu, wyrzucali swoje wn?trzno?ci i wymiotowali tym co jedli ... "

xxx lina wokĂł? stĂłp odno?nik do strony 217 Nettletona.

Komentarze Gary'ego do transmutacji

Je?li chodzi o oczyszczanie z odpadĂłw j?drowych, jest wiele dobrych wiadomo?ci w zasi?gu wzroku. Obserwowa?em rozwĂłj bada? CF (kontrolowan? fuzj?), od Pons’a i Fleischmann’a. Kilku naukowcĂłw donosi o hurtowych transmutacjach zachodz?cych w tych reakcjach. By?y liczne przypadki substancji radioaktywnych pokazuj?cych znacznie zmniejszon? emisj? i nawet by?y renderowane praktycznie jako nie radioaktywne. OprĂłcz pracy z CF, istnieje kilka innych obszarĂłw, takich jak sono-luminescencja, gaz Browna, urz?dzenia wodnej kawitacji i inne, ktĂłre pokazuj? skutki transmutacji. Wydaje si?, ?e nagle jeste?my bombardowani przez transmutacj?, za ka?dym razem gdy kto? prĂłbuje nowy eksperyment w tych dniach.

Ja sugeruj?, ?e staro?ytny kamie? filozoficzny jest materia?em opartym na ORMUSie. Gdy ORMUS odwiedzi ?wiat naukowy w najbli?szej przysz?o?ci, wkrĂłtce potem znajdzie si? jako wielki ojciec wszystkich transmutacji. Metale, beton, ciecze i gazy -wszystkie materia?y radioaktywne z atomowych przedsi?wzi?? (Proponuj?) powinny by? w ca?o?ci pozbawione ich niestabilno?ci atomowej tymi ?rodkami. To b?dzie zadziwiaj?co inny ?wiat od tego czasu.

W ten sam sposĂłb jak energetyzowany ORMUS waszego przyjaciela J (Hudsona) by? w stanie przenikn?? ?ciany jego pojemnika, ORMUS z kamienia filozoficznego rĂłwnie? posiada zdolno?? przenikania wszystkich form materii.

Wi?c uwa?am, ?e zjawiska dotycz?ce ORMUS rzeczywi?cie zapewni? ?rodki do dokonywania tych stabilizuj?cych transmutacji. W zwi?zku z tym, to nie jest wa?ne, czy aktywne ?rodki zawieraj? elementy kszta?towania ORMUSu, czy nie. Jest znacznie mniej powodĂłw, aby martwi? si? o utrat? snu z powodu problemu oczyszczania j?drowych pozosta?o?ci, ni? kiedy?. Niemal magiczne prze?amanie technologii, ktĂłre sprawi, ?e mo?liwe porz?dki w ko?cu zaczynaj? si? pojawia? w polu widzenia. To (ORMUS) nawet sprawia, ?e drzewa rosn? lepiej.



http://www.cheops.org.pl/viewtopic.php?f=17&t=1168&p=44451#p44451

 Dzi?ki, blu.... za t?umaczenie, o to mi chodzi?o , wszystko jest jak na d?oni, rod i iryd jest w nas, mamy go we krwi i w mĂłzgu, w ka?dej komĂłrce cia?a, one tworz? nasze DNA, energia ?wietlna w nich zawarta tworzy nasz? aur?. Nasz? moc? i ?wiat?em s?onecznym wzmacniamy j? do momentu pe?nego nasycenia. Jak to si? stanie nast?puje moment wielkiego b?ysku i zmiany cia?a fizycznego w ?wietliste.. mono atomowe.

Jutro zrobi? d?u?szy komentarz, zrozumia?am ca?y proces, potrzeb? oczyszczania krwi, zwi?kszanie jedzenia soli z dawnych z?Ăł? oraz tworzenie sobie tak silnego pola aurycznego , ktĂłrego za nic nie mog? przenikn?? osoby o energii zanieczyszczonej z?ymi intencjami . To nie tylko odpycha ale du?a rĂł?nica mo?e spowodowa? natychmiastowa ?mier? tych ludzi ....
Bo CZ?OWIEK O PEWNYM POZIOMIE ROZ?WIETLENIA STAJE SI? SAM ORMUSEM...... CZYLI ARK? PRZYMIERZA.....

Kiara.

ORMUS i d?wi?k....

"Pytanie: Jaka jest rĂł?nica mi?dzy ORMUSĂłw, m-pa?stwa i ORME?

Odpowied?: trzy terminy przede wszystkim znaczy prawie to samo, ale powsta?y one w rĂł?nych sytuacjach.

Dowiedzia?em si?, jak zrobi? bia?y osad z Essene na Maj 18, 1997 , Wezwa? wszystkich bia?ych osadĂłw z rĂł?nych ?rĂłde?, m-pa?stwa. ?rĂłd?a te obejmowa?y bia?y osad z metod? mokr? na wody oceanu lub Morze Martwe sĂłl i bia?y osad z metalicznego sodu Tajne na z?oto i czarny piasek. OdniĂłs? si? rĂłwnie? do produktĂłw Davida Hudsona, jak m-pa?stwo i, kiedy powiedzia?em mu, produktĂłw ORMUS ?e Jim wykonane z metalu za pomoc? ozonu oboje rozmawia? z tych substancji jako materia?y m-pa?stwowe.

Tu? przed mojej pierwszej wizyty z Essene utworzyli?my list? "prywatne" e-mail do oceny i promowania rĂł?nych metod produkcji ORMUS. Ludzie na tej li?cie (oko?o 60 osĂłb) zgodzi? si? na nast?puj?cej tre?ci dokumentu metoda ORMUS po prawie roku do?wiadcze? i dyskusji:

"Od Hudson opatentowa? proces pozyskiwania i identyfikacji tych elementĂłw, chcieliby?my zasugerowa?, ?e warunki ORMUS i m-state by? u?ywany w odniesieniu do tego stanu materii. "

To by? nasz zamiar uczci? Hudson za pomoc? jego kadencji "ORMUS" i uczci? Essene za pomoc? jego kadencji "M-State". Oba te warunki by?y pierwotnie stosowane do pokrycia wszystkich tych elementĂłw, ktĂłre wyst?puj? w postaci niemetalicznego w przyrodzie.

Odrzucili?my u?ycia ORME akronim (co oznacza orbitalnie ponownie ustawione monoatomowych Element), poniewa? nie by?o dobre dowody naukowe, ?e materia?y te zosta?y umieszczone ponownie orbitalnie lub jednoatomowej. I jeszcze nie widzia?em ?adnych dowodĂłw na to.

Mo?esz przeczyta? d?u?sze wyja?nienie przyczyn tych definicji w:


definitions.htm

Mo?esz przeczyta? dyskusj? na temat, dlaczego wielu z nas nie my?li, ?e s? jednoatomowej na:


what.htm

Pytanie: Czy "dobry materia?", prawdziwy bia?y proszek z?ota, pozwala mi wst?pi??

Odpowied?: Ludzie zawsze pytaj? o zdolno?ci bia?ego proszku z?ota do dzia?ania jako rodzaj "o?wiecenia pigu?ce". Za "o?wiecenie pigu?ka" by?oby niektĂłrych substancji, ktĂłre powoduj? ka?d? osob?, ktĂłry zaczyna go natychmiast wznie??, wznosi?, obudzi? i "zobaczy?" Boga.

Wiara w odniesieniu do koncepcji o?wiecenia pigu?ki wydaje si? by? zakorzenione w g??bszym przekonaniu, ?e o?wiecenie mo?e przyj?? z zewn?trz siebie. Ta wiara jest prawie taki sam, jak przekonanie, ?e kto? inny jest odpowiedzialny za ten ba?agan, ?e "ja" jestem w tej chwili.

Wyobra?my sobie, ?e ORMUSy mo?e poprawi? po??czenie ducha. A teraz udawa?, ?e ka?dy z nas jest rzeczywi?cie odpowiedzialny za wszystko, co nigdy si? do nas. Wyobra? sobie, ?e jeste? odpowiedzialny za przejaw tego, co chcesz, a tak?e odpowiedzialny za przejaw tego, czego nie chc? w swoim ?yciu.

Je?li ORMUSy s? pod??czenia ?redniej pomi?dzy "ducha i umys?u / materii", to mog? one dzia?a? troch? jak powietrze, ktĂłra ??czy nas z rezonansu d?wi?ku. Mog? mĂłwi? i, je?li powietrze jest na tyle gruba, aby podtrzymywa? ?ycie, s?yszysz, co mĂłwi?.

Je?li powietrze jest grubsza, jak na poziomie morza, d?wi?k mojego g?osu b?dzie podrĂł?owa? szybciej i wyra?niej, ni? wtedy, gdy powietrze jest rzadsze, jak na szczycie gĂłry. To jest powĂłd, ?e s?ycha? poci?g zbli?a, umieszczaj?c swoje ucho do szyny ?elaznego, na d?ugo przed s?ycha? poci?g w powietrzu. G?stsze substancja szybciej d?wi?k b?dzie podrĂł?owa? przez niego. ORMUS by?oby bardzo g?sta medium do przenoszenia naszych my?li i uczu?.

 

Teraz wyobra? sobie, ?e stoisz na pĂł?ce w wielki Kanion , Mo?esz krzycze? s?owa, a kilka sekund pĂł?niej echo wraca do ciebie. To zaskakuje ci?, poniewa? wydaje si?, ?e kto? stoi obok ciebie i krzykn?? to samo, ?e krzycza?. By? mo?e krzykn??: "Kocham ci?", a mo?e krzykn??: "Nienawidz? ci?".

wielki Kanion jest tak du?a, ?e echo jest opĂł?nione przez d?ugi czas. To sprawia, ?e wydaje si?, ?e echo s?ycha? pochodzi od kogo? innego. Je?li us?yszysz s?owa "kocham ci?", ?e czujesz si? naprawd? dobrze o sobie, ale je?li us?ysz? s?owa: "Nienawidz? ci?" mo?e sta? si? ba?, bo my?lisz, ?e kto? chce ci? skrzywdzi?.

Je?li ORMUSy to medium komunikacji pomi?dzy umys?em i duchem oni nas z powrotem echo, co my?limy o sobie.

Za?Ăł?my, ?e mia? dwa dzwony poza drzwi. Jeden z tych dzwonĂłw brzmi cudownie, a drugi brzmi okropnie. Wspania?a brzmi?cy dzwon przyci?ga ?miech, szcz??liwe dzieci do drzwi i straszne brzmi?cy dzwon przyci?ga brutalnych, okrutnych przest?pcĂłw do drzwi.

Teraz za?Ăł?my, ?e cudowne dzwonek gdy my?lisz o tym, co chcesz i kiedy okropne dzwonek o tym, co my?lisz, ?e nie chcesz. Co by si? sta?o, gdyby powietrze, ktĂłre niesie d?wi?k dzwonu, nagle sta? si? grubszy. Co zrobi?, je?li sta?o si? niesko?czenie gruby tak, ?e ka?da my?l natychmiast by manifestowa? te rzeczy, ktĂłre by?y w harmonii z nim rezonansowej.

My?l?, ?e to jest to, co dzieje si? z ORMUSĂłw, zw?aszcza "dobre rzeczy". My?l?, ?e to przenosi rezonans naszych my?li i przekona? i przywo?uje echo ich manifestacji bardzo szybko. Je?li to prawda, to tutaj jest sposĂłb, aby sprawdzi?, czy jeste? gotowy na "dobrych rzeczy".

Po pierwsze, sprawd?, czy ?ycie - robi? rzeczy nie lubisz nigdy na Ciebie? Czy by?by? szcz??liwszy, gdyby te rzeczy by?y zintensyfikowane i bardziej od razu pod??czy? do my?li, ?e nazwa? je w? Odwrotnie, zauwa?y?, jak regularne rzeczy, ktĂłre lubi? si? z tob?. Kiedy budzisz si? rano czy kontemplowa? swĂłj dzie? pysznym oczekiwaniu czy te? strach b?dzie dzia?a?? Dzwon, ktĂłry pan zadzwoni, jak wychodzisz drzwi wej?ciowe?

Twoje przekonania s? nawyki, ktĂłre ORMUS nie zmieni. Je?li wzi?? ORMUS nie kradnie wolny wybĂłr. To nie sprawi, ?e my?l? tylko o to, co chcesz i uniemo?liwi? na my?li to, czego nie chc?. Nadal mo?na wybra?, ktĂłre dzwon b?dziesz dzwoni? z ka?d? my?l. Czy jeste? pewien, ?e zawsze my?li o swoich anio?Ăłw, a nie my?le? o swoich demonĂłw - w zale?no?ci od tego, mo?na my?le? o tobie b?dzie manifestowa? w swoim ?yciu, a ta manifestacja b?dzie pospieszyli i zwi?kszone przez spo?yciu "dobrych rzeczy" tylko.





Pytanie: Dlaczego ORMUS "nie lubi?" pole magnetyczne?


<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Odpowied?: W swoim warsztacie Tampa David Hudson powiedzia?:

01:47:35 - odkry?em, ?e istniej? cztery substancje PIN te wysokie atomy wiruj? i zabra? je z powrotem do niskiego stanu spinowego. Substancje te s? siarczynĂłw (SO3), w?giel i tlenek w?gla, tlenek azotu, a promieniowanie o d?ugo?ci fali krĂłtkiej (deep ultrafioletowe lub mniej). To, co spowodowa?o ten materia? do wybuchu w s?o?cu, dowiedzia?em si? pĂł?niej. Tak wi?c istniej? cztery g?Ăłwne rzeczy, ktĂłre powoduj? to, aby wrĂłci? do stanu niskiego wirowania. Tak, rzeczywi?cie, w organizmie istniej? cztery rzeczy, ktĂłre powoduj? to, aby wrĂłci? do stanu niskiego wirowania. Tak, ?e w organizmie zabija ?wiat?o. To powoduje, ?e powrĂłt do stanu niskiego wirowania.

01:48:15 - Musz? powiedzie?, ?e kiedy tlenek azotu interreacts z tych elementĂłw, bior?c je z powrotem do stanu niskiego wirowania, ?e poci?ga za sob? zjawisko zwane anihilacji elektronu. A rzeczywiste tlenki azotu zamiast by? azotu 14 staje w?gla radioaktywnego 14, kiedy to nast?pi. Tak, ?e w organizmie, kiedy umiera jeste? produkcji w?gla radioaktywnego 14. To staje si? w organizmie w inny sposĂłb, ni? powiedzie?, ?e tak. <Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> kiedy Jim Dowiedzia?em si? o tym u?wiadomi? sobie, ?e jego ozonu prawdopodobnie robi co? podobnego i dlatego mia? w?Ăłkna z?ota rosn? wewn?trz jego r?kach.

<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Na podstawie tych do?wiadcze? Jim zaprojektowane pierwsze pu?apki magnetyczne, aby uzyska? ORMUS lewitowa? na zwyk?ej wody gruntowej. Pu?apki dzia?aj? na zasadzie, ?e ORMUS w wodzie jest odpychana przez pole magnetyczne w pu?apce. Jim zrobi? rĂłwnie? kolejny eksperyment, w ktĂłrym impulsowe bardzo wysokiej energii pola magnetycznego pod skoncentrowanego p?ynu ORMUS. Ten p?yn "gotowane jak benzyna", cho? nie by? ciep?y w ogĂłle. Postulujemy, ?e gaz spadaj?c p?yn ORMUS pary.

<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Z tych i innych do?wiadcze? hipotez?, ?e efekt Meissnera na ORMUSĂłw powoduje, ?e wycofa si? z pĂłl elektromagnetycznych. Wierzymy, ?e ten efekt jest energetyzuj?cy dla ORMUSĂłw w pierwszym, ale ?e po osi?gni?ciu pewnego poziomu (H c2) efekt Meissnera zepsuje i nadprzewodz?ce ORMUS spada w kierunku stanu metalicznego. Don Nance zademonstrowa? przez suszenie osadu wody morskiej na palnikiem elektrycznym lub przez wystawienie na dzia?anie ?wiat?a UV, lub w kuchence mikrofalowej je w piecu mikrofalowym. W ka?dym przypadku, wyst?pi? wzrost w metalicznej zawarto?ci? osadu, co jeszcze bardziej zwi?ksza si? w ci?gu okresu sze?ciu miesi?cy.

<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Na podstawie tego wszystkiego, doszli?my do wniosku, ?e ORMUS jest zasilany z pocz?tku pod wp?ywem pola elektromagnetycznego o wysokiej energii, ale pĂł?niej podszed? do stanu metalicznego jako Ekspozycja polu trwa. Poniewa? nie mamy ?adnego sposobu, aby zidentyfikowa? przerw? nad punktem, zaleca si? unika? wystawiania ORMUS promieni s?onecznych lub pĂłl elektromagnetycznych.

Obejmuje to takie rzeczy jak telefony bezprzewodowe, telefony komĂłrkowe, urz?dzenia Bluetooth, kuchenki mikrofalowe, palniki elektryczne, sieci bezprzewodowych i wysokiego napi?cia linii elektrycznych. Staram si? te? unika? wisz?ce w linii z osi? wirowania silnikĂłw, dyski twarde i generatorĂłw elektrycznych.
 "

ORMUS  PIRAMIDY, ARKA PRZYMIERZA I  LEWITACJA.


ORMUS i piramidy




przez Barry Carter

Pyramid Energy

Wed?ug dr Philip Callahan, wzros?a granitu - ktĂłry zosta? u?yty do budowy Kings Izby Wielkiej Piramidy - jest jednym z najbardziej substancji mierzonych on paramagnetycznych. Wapie?, ktĂłra obj??a Wielk? Piramid?, jest diamagnetyczne. Sto?ek i kszta?t piramidy s? cz?sto uwa?ane za energetycznie rĂłwnowa?ne. ZarĂłwno mĂłwi si? wytwarza? pole wirowania od wierzcho?ka.

Mo?esz zobaczy? ciekawe zdj?cie Kirlianowska wir energii poza repliki piramidy na:

http://www.keelynet.com/unclass/hardy1.htm

Pyramid Vortex One

Opowie?? towarzysz?cym obraz piramidy jest o badania nad energi? piramidy Maryi i Dean Hardy z Allegan , Michigan , Hardys wzi?? raz z?ot? monet? i powiesi? na poziomie krĂłla Kameralnego w skali replika Wielkiej Piramidy. Po pewnym czasie z?ota moneta ma jasn? "olej" na niego i z?oto zosta?o wyryte si? pod kroplami oleju. Kolejna piramida eksperymentator replikacji eksperymentu Hardy'ego. Joshua Gulick sugeruje, ?e piramida jest alchemicy "tajne ognia". MĂłwi, ?e ju? tego tajnego ogie? do rozpuszczenia metalicznego z?ota do alchemicznej / m-stan oleju z?ota i ?e ten olej z?ota suszone do, pierwszy bia?y proszek, a nast?pnie czerwonym proszkiem. Te produkty z?ota s? dobrze opisane w literaturze alchemicznej jako kroki w kierunku Kamienia Filozoficznego. Mo?esz przeczyta? Joshua konta swoich do?wiadczeniach w:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/pyramidgold.htm

Tutaj jest akapit z jego strony internetowej:

"Wielki sekret alchemii jest to, co jest znane jako" tajnego po?aru, "co?, co mo?e, w czasie, rozpu?ci? z?oto na bia?ym proszkiem. MĂłwi, ?e ca?y proces jest zako?czony przez ten" ogie? ", bez ingerencji cz?owieka. Jest powiedzia? rĂłwnie?, ?e proces jest "dziecinnie", a to jest. Tajemnica ognia, ktĂłry rozpuszcza z?oto jest energia emitowana przez kszta?t piramidy. Nie bardzo wi?c dziwnego, ?e s?owo "piramidy" jest t?umaczone jako "ogie? w ?rodku." Jak pisz? to mam jedn? uncj? kanadyjski Maple Leaf z?ot? monet? wisi w ?rodku piramidy, ?e wykonane z o?miu sekcji pi?? stĂłp miedzianych rur, ktĂłre tworz? piramidy ramki. Moneta jest wyp?ywaj?cy p?yn, ktĂłra suszy si? bia?y proszek. Nie jest kondensacja jak moneta ma temperatur? powietrza, a wilgotno?? jest niska. Mam czy?ci? monety i p?yn / proszek pojawi si? ponownie. To nie jest zwykle zg?aszane w?asno?ci? z?ota, ale jest to do?? spĂłjne w pierwszym etapie procesu alchemicznego, obscurely zwi?zana w tekstach, ?e badali ".
Jim zauwa?y? rĂłwnie? korelacj? pomi?dzy z?otem a kszta?t piramidy, kiedy pracowa? z "popiĂł? lotny", zanim dosta? r?ce w strumieniu odpadĂłw:
[BARRY]     Dlaczego nazywasz to popiĂł? lotny?
[JIM] Bo kiedy chcesz dotrze? do niego, ?e to odlecie?.
[BARRY]     Co przez to rozumiesz?
[JIM] Po dotarciu na to, ?e odszed?. To jest.
[BARRY]     Gdzie to si? porusza??
[JIM] Wsz?dzie trzeba by?o; up boku s?oiku, na patelni. Chyba, ?e to by?a mokra nie mo?na poradzi?. Ale je?li to by?o przed w?giel zosta? dodany, jak w tym gliny wody, ?e rzeczy zamar? i da? nam, ?e podwĂłjne piramidy. To rzeczy by? pe?en tego z?ota, poniewa? kiedy nuked to, ?e po raz pierwszy zobaczyli?my rzeczy odparowanie z roztworu. To by?o rozwi?zanie prawa mu?u poni?ej ich ostatecznego bramy osadnika, zanim uda? si? z powrotem do potoku, ktĂłry by? du?o b?otniste.
[BARRY]     Czy to mieszkanie piramidy lub strome?
[JIM] Nie s?dz?, ?eby to by?o takie same proporcje jak regularnej piramidy. Wysoko?? by?a w przybli?eniu rĂłwna podstawy.
To w?a?nie w Tracy jest dom, w ktĂłrym zauwa?yli?my go. Dlatego, ?e siedzia? na zewn?trz; przez jego gara?u, a jedno z dzieci przechodzi? i widzia? to i powiedzia?: "och spojrze? na to". Poniewa? by?o jak piramida ten sposĂłb i piramida by?a jak ten sposĂłb [wskazywa?a, ?e piramida by?a w pozycji pionowej, a drugi by? do gĂłry nogami z?otem mi?dzy bazami] i nie by?o, ?e troch? z?ota koloidalnego, mroczne warstwy w ?rodku; mi?dzy nimi.
[BARRY]     Co to znaczy? Mam na my?li, ?e to dziwne. Oznacza to, przypuszczam, ?e to ma co? wspĂłlnego z krystalicznej postaci ...
[JIM] Colloidium tworz? monoatomowych materia?Ăłw organicznych i to jest chemia stereo reprezentowane. KtĂłra jest lustrzanym odbiciem drugiej. A oni losowo stworzy? w rĂłwnych ilo?ciach.
Vortex Pu?apka

Je?li zakr?ci? wod? w wir wewn?trz silnego pola magnetycznego mo?na uzyska? cz??? wody lewitowa? z pola. Korzystanie z "pu?apki" na podstawie tej zasady mo?na skoncentrowa? si? tego rodzaju wody. Ta woda ma s?odszy smak ni? zwyk?a woda, ma uczucie t?ustej i zawiera wy?szy procent ORMUSy.

Vortrap

Mo?esz zrobi? to samo, przesuwaj?c powietrze przez pu?apk? magnetyczn?, ale trzeba ba?ki "dobre" powietrza przez wody destylowanej, aby zauwa?y? s?odki smak. Mo?na znale?? kilka prostych wzorĂłw pu?apki magnetyczne na:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/magtrap.htm

"Dobre" woda jest wymiernie rĂł?ne od wody zwyk?ej tym, ?e "olej" mo?na uzyska? z niego przy u?yciu rozpuszczalnika takiego jak eter. Jest to alchemicy "olej, ktĂłry nie pali", a oni mĂłwi?, ?e jest uniwersalnym rozpuszczalnikiem; to nawet rozpu?ci? z?oto.
Piramida Lewitacja

Wierz?, ?e Wielka Piramida zosta?a zaprojektowana jako "szwajcarski scyzoryk" jak narz?dzie do manipulowania ?wiadomo?ci? i materi?. Prawdopodobnie zosta? zaprojektowany, aby by? "pu?apk?" dla ORMUSy z powietrza. To mo?e te? by? przeznaczony do konwersji ORMUS metaliczne z?oto na z?oto, a mo?e zosta?y zaprojektowane tak, aby skoncentrowa? si? na tych ORMUSĂłw Komory KrĂłla, aby ludzie mogli korzysta? z tych elementĂłw do celĂłw duchowych.

Dr Philip Callahan mierzone kilka bardzo rĂł?ne w?a?ciwo?ci atmosfery wewn?trz Kings Izby Wielkiej Piramidy. Oto jego komentarze do tego z jego ksi??ki pt "staro?ytne tajemnice, nowoczesny WIZJE - Magnetic ?ycie Rolnictwa":

"To tylko krok od psychokinezy (przesuwaj?c cia?o na boki) do lewitacji (przesuwaj?c cia?o w gĂłr?). Jestem g??boko przekonany, ?e piramidy, zarĂłwno Egiptu i Ameryki ?rodkowej, by?y ogromne struktury antygrawitacyjnych do lewitacji kap?anĂłw. Piramida dzia?a? jak ogromny poszerzacza typu "" kondensacyjnego soczewki, ktĂłre skoncentrowane energi? kosmiczn? do pustej rezonansowej kamienna wie?a, ktĂłra z kolei zosta?a wype?niona IR -paramagnetic, organicznej oddech ?piewanie kap?anĂłw. Je?li moja wiara wydaje si? nieprawdopodobne, to mo?e "obrazek "J?zyk Egipcjanie powinni sami da? jedn? spraw? do ponownego rozpatrzenia. Istnieje sporo p?askorze?by ?cienne egipskich, ktĂłre pokazuj? faraona le??cego na sfinksa-jak kamie? kanapie. W nast?pnym towarzysz?cym ulgi, rze?ba przedstawia faraona sze?? cali nad powierzchni? na kanapie z ?wi?tym pustu?ka unosz?cy si? nad jego wyci?gni?t? cia?a. Pami?taj pustu?ka jest jednym z niewielu du?ych ptakĂłw, ktĂłre unosz? si? w sta?ej pozycji w przestrzeni. "

"Pracuj? z paramagnetyzmu od lat. I nie tylko odkry? dobr? gleb? by? paramagnetyczna, ale rĂłwnie? rafinowany wosk pszczeli. To pĂł?niej odkrycie wskazuje mi si?, ?e od owadĂłw s? pokryte woskiem, ich czu?ki s? struktury paramagnetycznych. Kolejny kawa?ek rozumowania wynika?o z mojej pracy owadĂłw i zaanga?owanych zadawanie w?a?ciwych pyta? na temat struktur religijnych, takich jak piramidy. W?a?ciwe pytanie brzmi: "Poniewa? owady sensilla maj? okre?lone kszta?ty na rezonans do rĂł?nych d?ugo?ci fal podczerwonych, robi? rĂł?ne kszta?ty kamiennych struktur religijnych wskazuj?, ?e rezonans do paramagnetycznych si? kosmosu? Innymi s?owy, mo?na je zebra? i skoncentrowa? si? nad si?? kosmiczn? paramagnetycznego, co normalnie nie wyst?puj? w glebie i ska?ach Nieformowane? Odpowied? brzmi: tak, a wewn?trz tego krĂłla Izby na Giza I okaza?o si?, ?e bez cienia w?tpliwo?ci.

W mojej pracy z irlandzkich okr?g?ymi wie?ami, opracowa?em modelu g?adkich i falistych okr?g?e wie?e, ktĂłre reaguj? na paramagnetycznego podczerwieni aury cia?a ludzkiego.

RĂł?owy granit jest najbardziej paramagnetyczna kamienia, ktĂłre kiedykolwiek mierzony-z instrumentu zwanego magnaprobe. Wewn?trz komory wie?a Wielkiej Piramidy jest wykonany z pi?knego rĂł?owego granitu. Ka?dy z gigantycznych soczewek granitu (rĂł?owe pod?ogach Tower) dzia?a? skupi? kosmiczn? paramagnetyzm dĂł? (jak fal ?wietlnych) do Komory KrĂłla. Zewn?trzna wapienia cz??? piramidy s?u?y jako gigantycznych soczewek pojemno?ciowych w fotograficznych powi?kszalnik do rozproszonych, i koncentruj? paramagnetycznych fal. Oczywi?cie, zewn?trzna, g?adka, tura wapienia obudowa Wielka Piramida zosta?a zniszczona, wi?c nigdy nie b?dzie ponownie pobudzi? ca?kowit? lewitacj? ci??kiego cia?a.

Moje okr?g?e czujniki wie?a b?dzie, oczywi?cie, przej?? bokiem do cia?a ludzkiego (telekineza) w dowolnym miejscu na ziemi. ?uk ruchu w moim domu jest 60-70 stopni, ale w KrĂłlewskiej Izby przeniĂłs? 200-300 stopni w sta?ym cyklu do ludzkiej aury. Czujnik by? pi?? do dziesi?ciu razy, jak wra?liwe wewn?trz komory jak w moim domu w Gainesville , Floryda ".
Apex Energy

ZarĂłwno piramidy (o podstawie kwadratu) i sto?ek (z okr?g?ym podstawy) uwa?a si? pobudza? alchemicznej materia?Ăłw ORMUS. NiektĂłrzy badacze ORMUS podejrzewa?, ?e energia wir, ktĂłry emituje od wierzcho?ka tych dwĂłch kszta?tach, jest integraln? energetyzuj?cy ORMUSĂłw. Mo?esz zobaczy? kolejn? wersj? Kirlianowskiej fotografii tej energii wirowe ze pod piramidy:


CD.....

Piramida Vortex Dwa

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/pyramidvortex.jpg

W "piramidy energetycznej" warsztatu, ?e bra?em udzia? w po?owie lat siedemdziesi?tych, Patrick Flanagan opisa?, jak on mĂłg? Dowse energii Vortex szczycie piramidy na ka?dym pi?trze bezpo?rednio nad wierzcho?kiem tak wysokie, jak uda? si? w wysokim budynku. Powiedzia?, ?e energia nie cofaj?cej si? przed odleg?o?ci powy?ej wierzcho?ka. Flanagan stworzy? siatk? ostros?upa, aby skorzysta? z tego wierzcho?ka energii. Kirlianowska zdj?cie tej siatki piramidy znajduje si? poni?ej:

Pyramid Energy

Jeden z dostawcĂłw ORMUS u?ywa Flanagan typu piramida siatk?, aby na?adowa? swoje produkty. Oto jego komentarz w tej sprawie:


"Dosta?em pozwolenie Flanagan do podejmowania form swoich oryginalnych siatek piramidy. K?ad? 5" g?o?nika magnes pod siatek nast?pnie umie?ci? pojemniki bia?o-z?ote na wierzchu siatki i pozostawi? je tam przez kilka tygodni. U?ywam rĂłwnie? siatek do ?adowania woda pitna."


Mo?esz dowiedzie? si? wi?cej o tych sieci Piramida w:

http://priestessalchemy.com/html/energydevices.html

Innym dostawc? ORMUS sprzedaje siatki i inne piramidy energetyczne kszta?ty na:

http://www.laminarcrystal.com/


Staro?ytni Egipcjanie u?ywali kszta?t sto?ka do zasilania ich mfkzt, ktĂłry zosta? opisany jako bia?y chleb zrobiony ze z?ota. Mo?esz przeczyta? wi?cej na ten temat na stronie:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/shewbread.htm

Mfkzt jest prawdopodobnie zwi?zane z biblijnej manny i chleby pok?adne, ktĂłre mog?y by? pobierane w Arce Przymierza.

Wed?ug Petera Thompkins Arka Przymierza ma tak? sam? obj?to?? wewn?trzn? jako sarkofagu w Kings Izby Wielkiej Piramidy. Tak wi?c, zarĂłwno mia?by podobn? wn?k? rezonansow?.
Jamy wp?yw strukturalny

Rosyjski entomolog Wiktor S. Grebennikov twierdzi?, ?e zbudowa? platform? anty-grawitacyjne wykorzystaniem jego wp?yw strukturalny piekarnika (CSE) zasad w kszta?towaniu chityny niektĂłrych du?ych chrz?szczy lataj?cych, ktĂłre powinny by?y aerodynamicznie w stanie lata?. Mo?esz zobaczy? zdj?cie Grebennikov w akcji poni?ej:


Grebennikov w akcji

Grebennikov twierdzi? rĂłwnie?, ?e czu? energii emituj?cych od wierzcho?ka piramidy:

WkrĂłtce odebra? aktywn? stref?, do "skrzep", gdzie Egipcjanie ich groby. Kolejna strefa aktywna (a flame) powy?ej gĂłrnej kraw?dzi ostros?upa jest dobrze postrzegany przez wska?nik, czy podczas przeci?gania jej koniec w gĂłr?. W "skrzep" i "P?omie?" s? dobrze czu? palcem w?o?onej ?e piramida, lub twĂłj d?oni przeniĂłs? si? nad ni? po pewnym praktyce. Efekt piramidy, ktĂłra przynios?a wiele przera?aj?cych i tajemniczych historii na przestrzeni wiekĂłw, jest jednym z przejawĂłw CSE.

                    236b.gif (6634 bajtĂłw)

Zaproponowa?, ?e zawieszona rama piramida obraca? w kierunku ruchu wskazĂłwek zegara:

Puchar r?ce do probĂłwki (patrz zdj?cie) i podkre?li? swoje r?ce z odleg?o?ci 2 metrĂłw na zawieszonym piramidy (nie trac? swĂłj "cel"). Piramida w ko?cu zacznie si? obraca? w prawo, w ci?gu kilku minut, pod presj? tego wi?zka energii CSE.

Piramida wirowania

Mo?esz dowiedzie? si? wi?cej o historii Wiktora S. Grebennikov na:

http://www.subtleenergies.com/ormus/wg/Grebennikov/Grebennikov-Eng.htm
Elektryczne Arka

W swojej ksi??ce The Alchemy Key, Stuart Nettleton napisa?:

"?ydowskie komentarze Midrashim opisa?, jak Arka Przymierza lewitowa? i porwa? kilka osĂłb, ktĂłre mia?y by? ze sob?."

Wed?ug Zohar, staro?ytni kap?ani ?ydowscy sznur wokĂł? kostki ka?dego kap?ana, ktĂłry mia? w obecno?ci Arki Przymierza, tak aby mog?y bezpiecznie wyci?gn?? go z dala od Arka je?li uderzy? go. Arka Przymierza zosta?a wykorzystana do przechowywania (i by? ?adunek) pul? manny zapisane przez Moj?esza.

Podobne zjawiska energetyczne zwi?zane z Wielkiej Piramidy zosta?a zg?oszona przez Petera Thompkins w "Tajemnice Wielkiej Piramidy":

"In?ynier i by?y profesor radia, L. Turenne, twierdzi, ?e wszelkiego rodzaju rĂł?ne formy s? kombinacje rĂł?nych cz?stotliwo?ciach dzia?aj? jak rĂł?ne rodzaje rezonatorĂłw dla energii w kosmosie. To doprowadzi?o do spekulacji, ?e piramida mo?e by? jaki? gigantic soczewki, ktĂłra jest w stanie skupi? nieznan? energii po prostu poprzez jej kszta?tu.

Nawet kaseton W Komory KrĂłla zosta?o uznane za takie urz?dzenie przez Worth Smith, ktĂłry wskazuje, ?e kubatura tej skrzyni jest dok?adnie taka sama, jak w biblijnej Ark? Przymierza.

Wed?ug Maurice Denis- Papin, potomek s?ynnego wynalazcy, ?uk Przymierza by? rodzaj kondensatora elektrycznego zdolnego do wytwarzania ?adunek elektryczny z 500 do 700 woltĂłw. ?uk jest powiedziane, ?e zosta?y wykonane z drewna akacjowego, wy?o?onej wewn?trz i na zewn?trz z?otem: to znaczy, dwa przewody oddzielone izolatorem. Po obu stronach by?y girlandy, ktĂłre mog? by? podawane jako kondensatorĂłw. Denis- Papin mĂłwi ?uk zosta? umieszczony w suchym miejscu, w ktĂłrym pole magnetyczne osi?gn?? normalny 500 do 600 woltĂłw na metr pionowej.

Izolowane od ziemi, ?uk powiedzia?, ?e oddawane promienie ogniste, dzia?aj?c jak s?oik Leyden. Wed?ug Denis- Papin kondensator zosta? wypisany do ziemi za pomoc? girlandami. Aby przenie?? Arc, dwa z?ote pr?ty zsun?? przez pier?cienie do??czonych do zewn?trz.

Podobie?stwo takiego "akumulatora energii" do skrzynki orgonu opracowanej przez Wilhelma Reicha, ktĂłry by? taki puzzle do Alberta Einsteina, jest uderzaj?ce.

Sir W. Siemens, brytyjski wynalazca, zwi?zane, ?e pewnego dnia, gdy sta? na szczycie piramidy Cheopsa Arabem przewodnik nazywa swoj? uwag? na fakt, ?e gdy podniĂłs? r?k? z palcami rozpostartymi ostrej ha?as by?o s?ycha? dzwonka.

Podnoszenie tylko jego indeks, Siemens poczu? wyra?n? mrowienie w nim. Kiedy prĂłbowa? pi? z butelki wina, ktĂłr? przyniĂłs? ze sob? zauwa?y? lekki wstrz?s elektryczny. Wi?c Siemens zwil?on? gazet? i owin?? si? wokĂł? butelki, aby przekszta?ci? go w s?oiku Leyden. Stawa?o si? coraz bardziej na?adowana elektryczno?ci? odbywaj? si? po prostu nad g?ow?.

Gdy iskry zacz?? wydawa? z butelki wina, Emiraty przewodnicy Siemens sta? si? nieufny i oskar?y? go o praktykowanie czarĂłw. Jeden z przewodnikĂłw usi?owa? przej?? towarzysza Siemensa, ale Siemens opu?ci? butelk? do niego i da? taki arabski wstrz?s, ?e zosta? og?uszony na ziemi?. Odzyskiwanie, przewodnik wsta? i ruszy? w dĂł? piramidy, g?o?no p?aka?. "

Wi?cej przyk?adĂłw zjawiska elektryczne zwi?zane z wn?k? efektu strukturalnego i ORMUSami mo?na znale?? w:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/ElectricORMUS.htm

Gdybym mia? zgadywa? cel Wielkiej Piramidy musia?bym nazwa? to urz?dzenie wielofunkcyjne badania pobieraj?cy pr?d przez kwadratury ko?a ziemi.
Sto?ek kolektora

Staro?ytni Egipcjanie wyp?acane rĂłwnie? du?? uwag? na kszta?t sto?ka. Sto?ek kszta?cie "bia?y chleb" jest cz?sto przedstawiana jako ofiara dla bogĂłw. W "Ages w Chaos" Immanuel Velikovsky pisze:

"Obok o?tarza by? stĂł?" po czym chleb pok?adny by?o ". (I KrĂłlĂłw 07:48; II Kronik 04:19) chleby pok?adne by? oczywi?cie nie z m?ki, ale ze srebra lub z?ota, w Ksi?dze Wyj?cia 12 jest powiedzia?, ?e chleb pok?adny dokona? Besaleel, ktĂłry by? z?otnik. "

Wierz?, ?e "Simple" M-pa?stwo dr Aleksandra Shpilman w "Elementy Koncentratory" rĂłwnie? skorzysta? z kszta?cie sto?ka skoncentrowa? m-stan i pobudza? go. Mo?esz zobaczy? opis Aleksandra tych urz?dze? na:

http://www.pmicro.kz/MISC/UFL/Almanach/2n00/MstateA.htm

"Bia?y chleb" sto?ki s? cz?sto s?siaduj? z hieroglif, ktĂłry nazywany jest "Sacred Sothic TrĂłjk?t" na stronie 150 "The Path Lion: You Can Take It With You" przez Musaios. Na ilustracji z tej ksi??ki jest poni?ej:

Sothic Triangle

Tekst pod ilustracj? wskazuje, ?e stanowi "wej?cie drzwi" oraz ?e:

"The Sothic TrĂłjk?t, tworz?ce staro?ytne hieroglif dla Sirius (Sothis) zosta? zbudowany przy u?yciu przewodu d?ug? 22 jednostek, z markerami na 9 i 13 jednostek od pocz?tku. Potem, przewĂłd napr??ony iw tych markerĂłw, a spotkanie koniec pocz?tek, trĂłjk?t oznaczaj?cy Sothis powsta?a jak pokazuje rysunek; baza jest szeroka 4 jednostki i ka?dy pochylone boczne 9 jednostek z rogu podstawy do wierzcho?ka, w 4 do 9 proporcji (patrz na przyk?ad inskrypcje na Abydos). "

Ze stosunku 4/9 mo?e wywnioskowa?, ?e k?t wierzcho?ka jest 32.727272 ... stopni lub oko?o 33 stopni. TrĂłjk?ty Sothis wydaj? si? by? bardziej regularny kszta?t ni? szyszki chleba. Mo?esz zobaczy? kilka z nich w porĂłwnaniu poni?ej:

Sothic 03
   

Sothic 05
   

Sothic 04

Sothic trĂłjk?t jest na ogĂł? przylega do Ankh jak wida? poni?ej:

Sothic 02

W komunikacji osobistej Dr Philip Callahan zasugerowa?, ?e struktura piramidy i pewne okr?g?e wie?e na szczycie sto?ka s? otwarte anteny rezonansowe dostrojone do cz?stotliwo?ci rezonansowej ziemi. W swojej ksi??ce "Nature paramagnetyzm - Odnale?? Secret Si?a wzrostu" Dr. Callahan napisa? o kamiennych wie? Irlandia :

"Odkry?em, ?e okr?g?e wie?e s? rzeczywi?cie wysoka wie?a ELF anteny radiowej paramagnetycznych wzmacniacze. Bardziej zadziwiaj?ce, ale odkry?em, staro?ytne irlandzkich mnichĂłw 5th do 9 wiekĂłw by?y anteny rocka in?ynierĂłw radiowych.

Wi?kszo?? okr?g?e wie?e Irlandia s? teraz bez pod?Ăłg i schodĂłw, jednak uda?o mi si? zwiedzi? wie?? na Scattery Wyspa gdzie drzwi znajduje si? na poziomie gruntu. Wewn?trz odkry?em, ?e nawet bez dotykania mĂłj przewĂłd juty-s?on? wod? do ?ciany, ?e w ?rodku by?o dwĂłch do czterech wzrost czasu w si?? fal.

8-Hz i 2.000 Hz fale przyszed? najsilniejszy zawsze o ?wicie i zmierzchu. Nagra?em to samo zjawisko ELF w tzw megalitycznych grobowcĂłw, a nawet znale?? megalitycznych Piktogram fali docelowej na stronie komory na Loughcrew. "

Nale?y pami?ta?, ?e te okr?g?e kamienne wie?e mia?y dachy sto?kowe.

Grebennikov wspomnia? rĂłwnie? silnych efektĂłw strukturalnych z jamy jam sto?kowych:

Du?e szyszki z sztucznym wype?nieniem grzebienia i trzech magnesĂłw z ty?u. Dwa   Podobne sto?ki by?y umieszczone wzgl?dem siebie w stosunku do s?o?ca, w Isilkul a drugi w pobli?u Nowosybirsk , Zostali wyrzuceni appart i rozebrane na moring z 23 kwietnia 1991 , Ten w Nowosybirsk by? roz?o?ony i przycisn?? do ?ciany podziemnej kryjĂłwki i jego magnesy znikn??. NiektĂłrzy mieszka?cy Omsk Mieszkanie do?wiadczy?a serii dziwnych "poltergeist" (patrz Vechernii Omsk od 26 kwietnia i Omsk i transmisje Moskwa TV) w tym samym momencie. Ten sam papier nazywa urz?dzenie w obrazie "hiperboloidy Grebenikov w sprawie 05 sierpnia 1991 . W?a?nie z powodu tego "zbieg okoliczno?ci". Jeden z "belki" z pionowymi falami elektroniczn? mi?dzy dwoma strukturami sto?kowych mo?e rzeczywi?cie zosta?y utworzone w?a?nie tam, na rzece Irtysz Nasyp w Omsk ,

Lewituj?cy Z?oto

Dosta?em ORMUS z?oto lewitowa? w wiruj?cym polu magnetycznym. Umie?ci?em "film" tego zjawiska na mojej stronie internetowej. Ten film jest plik 2,554kb i mo?na pobra? pod adresem:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/JumpingAu.wmv

W tym filmie zobaczysz ORMUS zmian? z?ota z materia?u paramagnetycznego nast?puj?cego po magnes do diamagnetycznym materia?u, ktĂłry jest odpychane przez ni?. Postulujemy, ?e z?oto ORMUS jest nadprzewodnik, ktĂłry przyci?ga magnes, ale w pierwszym, jak efekt Meissnera buduje, zaczyna wykluczy? pola magnetycznego i skacze od magnesu.

Mo?esz przeczyta? wi?cej moich pomys?Ăłw na spĂłjno?? podzia?u na:

Wzory Motion

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/patterns.htm

ORMUS.... ENERGIA ARKI PRZYMIERZA...


ORMUS elektryczne
przez Barry Carter


NiektĂłre osoby zauwa?y?y ​​i skomentowa? rĂł?nych zjawisk elektrycznych w ich pracy z materia?ami ORMUS.

Gary Y. opisa? swoje do?wiadczenia w nast?puj?cy sposĂłb:

    Witaj Grupa,
    Po prostu mia? podzieli? si? tym ze wszystkimi, i zapyta?, czy kto? do?wiadczy? tego samego. Dostali?my nasz? pierwsz? butelk? Ormes pi?tek, Mountain Manna C-50. By?em bardzo podekscytowany i wyrwa? prawo do niego. Zosta? on zawarty w plastikowej butelce, owini?te w foli? aluminiow? z odrobin? aluminium pokryte skĂłr? bezpiecze?stwa nad ustami.

    Trzymaj?c butelk? w mojej prawej r?ce, dotar?em zrywa? ze skĂłry bezpiecze?stwa z moja lewa i jak tylko dotkn?? zAAP !. Absolutorium brzmia?o jak 22 pistoletu! Ca?a rodzina to us?ysza? i przyszed? do kuchni, aby zobaczy?, co si? sta?o. By?em troch? niepewni dalszego kontaktu z nim, ale uda?o mi si? spo?ywa? zalecan? dzienn? dawk? i ?e mog? zauwa?y? ju? rĂł?nic?.

    Czy kto? jeszcze mia? co? takiego si? sta?o?

Mia?em to samo si? sta?o, gdy po otwarciu butelki Liquid Chi. Jak ?ci?gn?? wewn?trzn? uszczelk?, iskra skoczy?a o cal do mojego palca z g?o?nym trzaskiem. Artur, ktĂłry sprawia, ?e p?ynie Chi, mĂłwi, ?e jest to do?? powszechne zjawisko dla niego.

Te typy zjawisk elektrycznych wydaj? si? by? ?ci?le zwi?zane z materia?ami ORMUS. By? mo?e ORMUS, gdy dostatecznie na?adowana, jest dotarcie do punktu nasycenia nadprzewodno?ci efekt Meissnera. Ten odprowadza si? do wody i iskry, gdy pojemnik jest otwarty. Folia owini?te pojemnik b?dzie s?u?y? jako akumulator orgonu ktĂłre koncentracji energii w materia?ach ORMUS.

Po raz pierwszy us?ysza?em tego rodzaju ?ycie w 1989 roku, kiedy mĂłj przyjaciel Jim mia? swoje wypadek gĂłrniczy. Oto kilka fragmentĂłw z tej historii, ktĂłre mo?na znale?? pod adresem:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/mystory.htm

    Na pocz?tku, ?e zorientowali si?, ?e kiedy zabrak?o tego procesu by?y coraz wiele dodatkowej energii elektrycznej, wiele dodatkowej energii elektrycznej! A oni zachowali spalanie te przewody uziemiaj?ce si?, a? w ko?cu dostali jeden rozmiar palca. Mam na my?li du?o pr?du by? generowany przez ten system i nie mogli dowiedzie? si?, gdzie to pochodzi.

    Teraz, pami?tam ca?y pr?d, prowadzenie i arsen i wszystko inne. Tak szybko, jak Jim chwyci? z??czki, aby go dokr?ci? dosta? szoku i czu?em si? jak hed zosta? otruty. Upad? na ziemi?, zwymiotowa?, a on po prostu czu?em si? okropnie. Widzia?, kolor, poczu? smak metalu, ujrza? ?wiat?a i zachorowa?. Oto kolejne komentarze z wywiadu z Jimem:

        "To by?o nudne pora?enia pr?dem elektrycznym, ale cz?sto, jak tscht & tscht .. tscht. Ale nie wszystkie, ktĂłre gnarly. Maluchy, nudne."

    Jim do?wiadczy? wiele efektĂłw elektrycznych nast?puj?ce jego ekspozycji na ozonowanej kopalni ?ciekĂłw. Ilekro? Jim wzi?? prysznic, to b?dzie jak iskry elektryczne uderzaj?c jego skĂłr?, ka?da kropla wyda pora?enia pr?dem do niego i nie by?o tylko troch? pora?enia pr?dem, to wstrz?sy dos?ownie niemal s?yszalne. Oto kilka cytatĂłw z wywiadu z Jimem:

        DM: Tak, to si? po prostu zdarzy? raz lub dwa razy i ci?gle jak dzie? po dniu wzi?? si? ten efekt gdzie. , , ?

        Jim: Mia?em ten efekt przez pi?? miesi?cy pĂł?niej.

        DM: MĂłj Bo?e!

        Jim: Tak, mam na my?li to by? naprawd? z?y. W rzeczywisto?ci, mo?e wygenerowa? ogromn? ilo?? ?adunkĂłw elektrostatycznych, bior?c ciuch, ktĂłry mia?am na sobie i maj? racj? w pobli?u, ale nie w kontakt ze strumieniem prysznica i to ?adowanie kropelki do punktu, gdzie oni robili [neon] tylko tscht, tscht, tscht, tscht.

    Kiedykolwiek chcia? siusiu, iskry elektryczne b?d? skaka? mi?dzy jego palcami i ?rub na dole WC, z oczywistych przep?ywu zwrotnego (co nie by?o przyjemne albo). Zawsze, gdy bra? prysznic mĂłg?by zauwa?y?, ?e okna i drzwi b?d? otwarte i zamkni?te cios, jak wiatry (nazwa? je wiatry jonowe) by si? sta?o w pokoju, dmuchanie rzeczy wokĂł?.

        "Jonow? wiatr jest to, co nazywa si? go z braku lepszego s?owa. Bo przede wszystkim to by?o co?, co po raz pierwszy odnotowane przez K i Tracy w ich domu w tym, ?e mia? drzwi, prysznic, ktĂłry by? prawdziwym funky i ?azienka drzwi, ?e nie zrobi?" t zatrzask bardzo dobrze. A kiedy, ?e on prysznic si? po pracy z tym z?otym rzeczy, dos?ownie wiatr by otworzy? drzwi do ?azienki. Jak wysadzi? go otworzy? typu rzeczy. Nie by?o du?o ruchu powietrza do niego. Zw?aszcza jak wstrz?sy gdy myte w?osy czy cokolwiek innego. "

    Jim by? dos?ownie generowania w?asn? pogod? w ?azience. LIGHTNING! WIND!

    Z tych do?wiadcze? elektrycznych Jim stwierdzi?, ?e substancja dosta? si? w jego r?ce by? jaki? generator elektryczny wi?c wykonane urz?dzenie do pomiaru pola elektrycznego:

        Jim: To by? bardzo na?adowany. I zbudowa? ma?y miernik na?adowania FET w moich ostatnich dniach, wi?c mog?em zobaczy? materia? polimerowy op?ywaj?cy, poniewa? by?oby to do?? zarzutem, ?e to skutku FET metr. Jak martwego ugi?cia.

        DM: Tranzystor polowy?

        Jim: Tak. To jak to, czego u?ywasz do pomiaru elektryczno?ci statycznej przez jego pole. Samego typu, co dok?adnie. Ja po prostu zbudowany dolara dziewi??dziesi?t osiem jedn? z rzeczy z Wacky Willie i nazwa? go dobrze. Nigdy nie kalibrowane go ani nic. Ale to by?o bardzo. , ,

        "Spa?em du?o i, jak by? powiedzia? w POLSKI, ten materia? polimerowy jecha? mi zwariowany. To by? ogromny dra?ni?ce dla mnie. Mam na my?li nie by?o razy w nocy nie b?dzie pr?du tyle statyczne kiedy le?? w ?Ăł?ku i rzeczy, nie mog?em spa?. Chcia?bym po prostu le?a? i tscht, tscht, tscht, tscht, tscht, tscht, nie by?oby iskry dzieje i wszystkie inne rzeczy. "

Hudson wspomina podobnych zjawisk w zwi?zku z Arki Przymierza. W swojej prezentacji Dallas powiedzia?:

    A ja mĂłwi?, ?e wokĂł? Arki Przymierza by?o pole Meissnera. Teraz dziwne rzeczy na temat pola Meissnera jest inne pola Meissner, ktĂłra oscyluje w tej samej cz?stotliwo?ci, mo?e wej?? to pole i nie zak?Ăłca? go. A wi?c je?li jeste? arcykap?anem, kap?an Melchizedek, i je?? ten chleb Obecno?ci Boga w ka?dym tygodniu, masz lekki istota, i mo?na wej?? w tej dziedzinie i zbli?y? si? do Arki Przymierza i nie zak?Ăłca? go bo jeste? w rezonansie z nim. Ale je?li jeste? zwyk?ego ?o?nierza lub osoby, ktĂłra my?li, z?e rzeczy, ha-ha-ha, wiesz, musz? sznur wokĂł? nĂłg, bo jak podej?cie to, to mo?e mie? strumienia upadku. Teraz, je?li mo?na sobie wyobrazi? kilkaset tysi?cy amperĂłw, a teraz masz woltĂłw, to jak grom z jasnego nieba. Dos?ownie jest energia, ktĂłra jest niesamowit? skal?.

    Tak d?ugo, jak nie ma woltĂłw, mo?na go dotkn??, mo?na by?o poczu?, ?e to setki tysi?cy amperĂłw, ale nie ma ?askotki, nie dreszcz, bo nie ma woltĂłw. Tak d?ugo, jak jeste? w rezonansie z nim mo?na go podej??, mo?na go dotkn??, mo?na go trzyma?, mo?na poczu?, nic. Ale je?li nie jeste? w rezonansie z nim, mo?na wej?? na pole, to zaburzy? rezonans, i jest to strumie? upadek, a teraz masz napi?cie, i b?dzie ona ci? zabi?.

    Pami?taj, ?e w Biblii mĂłwi, ?e Arka Przymierza faktycznie lewitowa? i p?yn?? wzd?u? i faktycznie przeprowadzone niektĂłrych ludzi, ktĂłrzy nie?li go. Jedyn? rzecz? do zrobienia to nadprzewodnik.

Stuart Nettleton znale?? rzeczywistego ?rĂłd?a tej lewitacji historii i skomentowa? to w swojej ksi??ce Alchemia Key:

    ?ydowskie komentarze Midrashim opisa?, jak Arka Przymierza lewitowa? i porwa? kilka osĂłb, ktĂłre mia?y by? ze sob?. Jedynym znanym zjawiskiem, ktĂłre mo?e lewitowa? w ten sposĂłb jest pole Meissnera nadprzewodnika jest. Meissner Pole silna diamagnetyczne pole, unikalne dla nadprzewodnikĂłw, ktĂłre powoduje ich odpycha? si? od zewn?trznego pola magnetycznego. Heike Kamerlingh Onne, holenderski fizyk, pierwszy zidentyfikowany nadprzewodnictwa w 1911. Jest to stan zero oporu elektrycznego, zazwyczaj wystawiane w bardzo niskich temperaturach. Dopiero w 1933 roku, ?e niemiecki zespĂł? Karl W. Meissner i R. Ochsenfeld wykaza?y, ?e nadprzewodniki posiadaj? Meissner Field. Niezale?nie od tych pierwszych sukcesach, zjawiska nadprzewodnictwa nie zosta?o w?a?ciwie zrozumiane, a? 1957 roku, kiedy trzej ameryka?scy fizycy okaza?o si?, ?e to ze wzgl?du na kwantowego efektu elektronĂłw poruszaj?cych si? w parach. Dla tej pracy, otrzymali Nagrod? Nobla w 1972 z fizyki. 1 ponownie Komitet Noblowski wybra? to strategiczny obszar bada? dla swojej nagrody w roku 1987 i 1996.

    Jak Whitegold jest nadprzewodnik z pola Meissnera, pula manny w Arce Przymierza mĂłg? zawiera? ilo?? Whitegold ktĂłre produkowa?y takie pole. Istniej? pewne sugestie, ?e Moj?esz umie?ci? Omer manny lub Whitegold, Ark. W teorii jest to, ?e David Hudsons pola Meissnera danej Whitegold by?by nast?pnie otoczyli Ark? powoduj?c lewitowa? i ?wiec? blaskiem w Szechina. By?oby to rĂłwnie? przyczyn? z?ego wp?ywu na FilistynĂłw w Aszdod. Arka spowodowane hemoroidy, od znaczenia nowotworĂłw Hebrajski OPLIM. JĂłzef Flawiusz mĂłwi chorĂłb zadane w Aszdod:

    "bo zmar? na czerwonk? i topnika, bĂłl dolegliwo??, ktĂłra przynios?a ?mier? na nich nagle, bo przed duszy mo?e, jak zwykle we wczesnych zgonĂłw, by? uwolniony od cia?a, przynie?li swoje wn?trzno?ci i wymiotowa? to, co mieli zjedzone "

    Podobnie, ludy Gat i Ekronu w czasie Samuel mĂłg? si? doczeka?, aby wrĂłci? do Arki.

    Niezwyk?? cech? pĂłl Meissner jest to, ?e kolejne pole Meissnera, ktĂłre oscyluje na tej samej cz?stotliwo?ci, mo?na wprowadzi? t? dziedzin? pierwszy i nie zak?Ăłca? go. Co tydzie? arcykap?anĂłw Melchizedeka odwa?y? poza zas?on? w Naj?wi?tszym. Tam spo?ywali Chleb Obecno?ci Boga. Wtedy wi?cej Chleb zosta? okre?lony na nast?pny tydzie? przed Ark? Przymierza.

    Melchizedeka arcykap?ana, ktĂłry zjad? Chleb Obecno?ci Boga przez jaki? czas, to teoretycznie mo?e podej?? i bezpiecznie dotkn?? Arki Przymierza. Kap?an nie zak?Ăłca? pole Arki Meissnera, poniewa? jego rezonans z nim. Rezonans unika rĂł?nic? napi?cia.

    Brak rezonansu, gdy zwyk?y cz?owiek zbli?a si? do Arki mo?e doprowadzi? do upadku strumienia, rĂł?nicy napi?cia i wy?adowa? elektrycznych.

    Zjawisko to mo?e doprowadzi?y do praktyk sprzeda?y wi?zanej z?oty ?a?cuch wokĂł? podnĂł?a najwy?szego kap?ana. Ksi??a czekaj? poza Naj?wi?tszym mo?e przeci?gn?? si? do Najwy?szego Kap?ana, je?li Arka unieruchomiono go.

W Zaginionych Tajemnic Naj?wi?tszego Arki, Laurence Gardner opisuje podobne efekty z Ark? Przymierza (co by?oby kondensator i akumulatorĂłw orgonu je?li zosta? skonstruowany w sposĂłb opisany w Biblii):

    "W ci?gu swojej historii, Arka zabi? bez ostrze?enia, je?li zasady jego post?powania nie by?y przestrzegane, a w?ciek?o?? jego rozigranych mocy spowodowanych nowotworami w skali d?umy, itp."

    "W uzupe?nieniu do Urim i Tummim staje si? aktywny w obecno?ci Arki Biblia wyja?nia rĂłwnie?, ?e moc Arki by? zabĂłjczy. DwĂłch synĂłw Aarons, Nadab i Abihu, zgin??o od ognia, ktĂłry skoczy? z Arki ( Ksi?ga Kap?a?ska 10:12), podane w Talmudzie jak ?ruby "cienkie jak nici" A kiedy Oza Carter prĂłbowa? zatrzyma? Ark?, gdy jego przewĂłz zachwia? si?, ?e zosta? uderzony martwy w chwili, gdy dotkn?? go (1 Kronik 13:. 10- 11). Gdy nie na jego koszyka, Arka musia?a by? wykonane z niezale?nymi klepek, ktĂłre zosta?y przedar? si? przez sta?ych pier?cieni, oraz blisko?? zosta?a przyznana tylko Lewita arcykap?anĂłw (Aaron, Eleazar, i ich nast?pcĂłw), ktĂłrzy ubrany . w bardzo szczegĂłlny sposĂłb Mieli du?e ilo?ci z?ota w ich specjalnie zaprojektowane ubrania - z?oty napier?nik, do??czonych do z?ote pier?cienie, ?a?cuchy, i rĂł?nych innych opraw wokĂł? ich cia? (Wj 28: 4-38). I oni zostali pouczeni zdj?? buty i umy? nogi ", aby nie pomarli", gdy zbli?a si? do Arki (Wj 30:21). Podobnie ci, ktĂłrzy urodzi?a Ark? na jego klepkami kazano chodzi? boso.

    Opisy odzie?y specjalnej i procedur zbli?a si? do Arki, cho? pozornie bardzo precyzyjny w tek?cie, s? w rzeczywisto?ci niejasne i zdezorientowany. Nie jest to zaskoczeniem, gdy? uczeni w Pi?mie Starego Testamentu z pĂł?niejszej epoki nie dzia?a z dowolnego praktycznej wiedzy. Ich podej?cie z bazy tradycji podczas gdy w tym samym czasie, dok?adnie zmieszany ca?e do?wiadczenie Sinai z otrzymanego religijnych, ktĂłry rozwin?? si? po przej?ciowym (czczenia, wobec workship). Bior?c wszystko pod uwag?, jednak nie ma wystarczaj?cych informacji, aby okre?li?, ktĂłre, czy na ziemi lub w powietrzu, niezwyk?a tajemn? moc kerûbs by? wysokiego napi?cia energii elektrycznej. "

W rozdziale 9 Zaginionych Tajemnic Naj?wi?tszego Arka Gardner opisano liczne biblijne, gdzie zjawisko wy?adowania elektryczne mog? by? u?ywane jako bro? przeciwko wrogom Izraela. Opowiada o tym, jak Filistyni uda?o raz uchwyci? Arki:

    "Zabrali go do swojej twierdzy w Aszdod, ale mieszka?cy zostali pobici przez To emisji i pad? ofiar? straszliwych konsekwencji. I tak Arka zosta?a zabrana do Gat, a nast?pnie do Ekronu, ale wyniki by?y takie same i nie by?o" ?miertelne zniszczenie "w miastach. Ci, ktĂłrzy nie zostali zabici przez jego promienie, cierpia? straszliwe cierpienia, wi?c Filistyni zdecydowa?, ?e powinien on by? zwrĂłcony do lewitĂłw w Betsemes."

Gardner ma wiele innych odniesie? w Zaginionych Tajemnic Naj?wi?tszego Arki i polecam, ?e ludzie j? przeczyta?.

My?l?, ?e kule ?wiat?a z kaktusa orchidei mo?e by? rĂłwnie? zwi?zane z tym. Mo?na o nich poczyta? na stronie:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/orchidcactus.htm

Mam nadziej?, ?e wszyscy b?d? mie? oczy otwarte na tego typu zjawisk zwi?zanych z materia?ami ORMUS.

Wesprzyj Barry'ego ORMUS Pracuj
   G?Ăłwna G?Ăłwna
   Nadchodz?ce Prezentacje Barry'ego ORMUS


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search