SERCE......

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

SERCE......
« : Wrzesień 14, 2016, 22:59:08 »

Przestrze? serca jako podstawa super?wiadomo?ci

Autor: Aleksander Gonczarenko dr. n. med., fizjolog
t?umaczenie: J. Flakowicz

Przypadek w eksperymencie spowodowa? odkrycie, nieznanych wcze?niej, zjawisk w pracy serca, ktĂłre doprowadzi?y do nieuniknionych przemy?le?.

Okaza?o si?, ?e pompowan? do wszystkich naczy? cia?a krew, serce momentalnie dzieli na porcje o rĂł?nym sk?adzie, ktĂłre s? nakierowywane tylko do okre?lonych narz?dĂłw. Realizatorem tego mechanizmu s? „miniserca”, znajduj?ce si? na wewn?trznych powierzchniach komĂłr serca. S? one sprz??one z poszczegĂłlnymi narz?dami i cz??ciami cia?a. Te miniserca posiadaj? ca?y niezb?dny zestaw narz?dzi „hemoniki” w celu wykszta?cenia w przestrzeniach komĂłr, wrzecionowatych „pakietĂłw” erytrocytĂłw. Kana?y wylotowe serca, w czasie skurczu, nadaj? tym pakietom celowe ukierunkowanie do sprz??onego z nim narz?du. Skurczow? funkcj? mi??nia sercowego zaczyna impuls magnetyczny, powstaj?cy w obj?to?ci krwi w komorze, w momencie jej gwa?townej kompresji.

Ustalono, ?e uk?ad sercowo-naczyniowy okazuje si? by? oddzieln?, wysoko zorganizowan? struktur? naszego cia?a. Posiada w?asny mĂłzg (mĂłzg serca), w?asne serce (serce serca) i ma w?asne falowo-hemodynamiczne po??czenia, dzi?ki ktĂłrym zarz?dza trajektori? ruchu informacyjno-energetycznych pakietĂłw erytrocytĂłw do naczy? krwiono?nych. Ponadto, materializuje i rozdziela wszystkie formy czasu w organizmie i s?u?y systemom wyprzedzenia ?wiadomo?ci.

Te stwierdzenia, okaza?y si? pobocznymi wnioskami z wynikĂłw eksperymentu, ktĂłrego pierwotnym celem, by?o rozpracowanie modelu neurogennego zawa?u serca u ma?p. W wyniku celowo stworzonej stresowej sytuacji w rodzinie ma?p, samiec pawian zgin??. Podczas anatomopatologicznego badania jego serca stwierdzono, zmiany martwicowe w przednio-bocznej powierzchni koniuszka serca. Po rozci?ciu jamy lewej komory, znaleziono skrzep powy?ej miejsca zawa?u (Ryc. 1).

image003image002

Rys. 1

Postawiony naukowy cel eksperymentu zosta? osi?gni?ty i wiarygodnie potwierdzony morfologi?. Jednak podczas badania wszystkich g?Ăłwnych naczy? zwierz?cia, odnaleziono jeszcze sze?? skrzepĂłw, usytuowanych jeden za drugim, tylko w lewej t?tnicy biodrowej. Wszystkie skrzepy mia?y cechy pochodzenia wewn?trz sercowego. Taka patologia – to zwyczajne nast?pstwo zawa?u serca. Jednak zdziwi?o to, ?e z ca?ej sieci naczy? krwiono?nych cia?a ma?py, skrzepy u?o?one by?y w niezwyk?y ?a?cuch. Naturalnie, powsta? domys?, ?e skrzepy mia?y t? sam? drog? przep?ywu z komory serca. A poniewa? ich formowanie si? w sercu powtarza?o si? na przestrzeni d?ugiego czasu, mo?na by?o za?o?y?, ?e ich ruch do jednego punktu nie by? przypadkowy. To naprowadzi?o na my?l, ?e do t?tnicy biodrowej krew p?ynie porcjami, tylko od wierzcho?ka komory serca, od tego miejsca, gdzie znaleziono skrzep krwi. Sekcja zwierz?cia obiektywnie wykaza?a ten zwi?zek, jak rĂłwnie? to, jak zawa? jednego obszaru serca od??czy? ca?? sie? naczy? t?tnicy udowej.

Powstaje naturalne pytanie: czy dzia?a tak?e zwi?zek odwrotny, je?eli zwierz?ciu zablokuje si? przep?yw krwi w t?tnicy udowej? Czy otrzymamy zawa? wierzcho?ka serca?

Natychmiast, u innej ma?py, przewi?zano lew? t?tnic? udow? i ju? w ci?gu 36 godzin uzyskano zawa? mi??nia sercowego o dok?adnie takiej samej lokalizacji.

W klinicystyce, znane s? fakty, kiedy przecinaniu naczy? lub „syndromowi ich zaciskania ” towarzysz? rĂłwnie? zawa?y mi??nia sercowego [1]. Podobne zjawiska – nie s? rzadko?ci? w chirurgii i chorobach uk?adu kr??enia, ale badacze nie po??czyli ich razem, a widzieli je jako sporadyczne „znaleziska” anatomopatologĂłw [2]. Ocenili?my te zjawiska jako prawid?owo??, co doprowadzi?o nas do wniosku, ?e je?li sie? naczy? jednej t?tnicy ma swoje przedstawicielstwo w sercu, to i inne nie powinny by? wyj?tkiem. Dalej, zwierz?tom przewi?zywano t?tnice doprowadzaj?ce krew do rĂł?nych narz?dĂłw, i przez 1 – 2 doby badano morfologi? serca, a nast?pnie usystematyzowano zmiany chorobowe serca.

Zatrzymaniu przep?ywu krwi, za ka?dym razem towarzyszy?o pojawienie si? zawa?opodobnych zmian chorobowych komĂłr, tylko w miejscach sprz??onych z przewi?zanymi t?tnicami, nad ktĂłrymi zwykle usytuowany by? skrzep krwi. Cech? histologicznych bada? serca by?o to, ?e przeci?cie mi??nia sercowego wykonywano jednocze?nie z znajduj?cym si? na nim skrzepem krwi. W rezultacie, pod ma?ym powi?kszeniem mo?na by?o zobaczy? obraz wzajemnego zwi?zku pomi?dzy skrzepem krwi a wewn?trzn? powierzchni? serca. Na sekcjach, w miejscu zawa?u, wykrywano beleczkowate komory, woreczkowatego kszta?tu, z ktĂłrych do jamy serca wystawa?a zamro?ona stru?ka erytrocytĂłw w formie ?limaka(Ryc. 2).

image005image008

Ryc. 2

Powtarzalno?? tego obrazu, sk?oni?a do zwrĂłcenia si? w kierunku ma?o znanych prac Ko?omackiego [3]. W swoich badaniach serca, a zw?aszcza funkcji naczy? Thebesiusa (zaznaczone strza?kami na rysunkach), on zastosowa? kamer? filmow? wewn?trz jam komĂłr serca (Ryc. 3, 4).

image010image012

Ryc. 3 Ryc. 4

Po raz pierwszy w ?wiecie, na filmie zosta? zarejestrowany wyrzut mikro strug erytrocytĂłw z uj?? naczy? Thebesiusa do komĂłr beleczkowatych, p?yn?cych na spotkanie potokĂłw krwi z przedsionkĂłw (w okresie rozkurczu). W wyniku zderzenia tych potokĂłw krwi, nad komor? beleczkowat?, formowa?o si? lokalne skr?cenie porcji krwi.

Niestety, badania te nie by?y potrzebne fizjologii. Teraz, jest przeciwnie, odkrycie Ko?omackiego, wyja?ni?o istot? mechanizmu formowania, krzepn?cej pod mikroskopem, patologii. Komory beleczkowate, z wchodz?cymi do nich uj?ciami naczy? Thebesiusa, swoimi w?a?ciwo?ciami przypomina?y mini serca. Samoistnie kurcz? si? i rozlu?niaj?, zmieniaj? swoj? obj?to??, reguluj? wp?ywaj?ce i wyp?ywaj?ce porcje krwi. Miniserca mog? wy??czy? si? od pracy skurczowym ?ci?ni?ciem swojej jamy, albo przy pomocy wykszta?cenia skrzepu krwi nad sob?, jak by?o w naszych do?wiadczeniach.

Na wewn?trznej powierzchni komĂłr serca podobnych miniserc jest oko?o stu, ale ich znaczenie funkcjonalne by?o nieznane. Zak?adano, ?e s?u?? one jako przystosowanie si? dla „rĂłwnomiernego mieszania krwi” w jamach komĂłr serca [4]. Teraz sta?o si? jasne, ?e maja znaczenie zupe?nie przeciwne: wirowym skr?ceniem mikro strumieni, wype?niaj? obj?to?? komĂłr serca, oddzielnymi porcjami krwi o rĂł?nych w?a?ciwo?ciach.

Eksperymentatorzy wiedzieli, ?e jednoczesny pomiar lokalnego ci?nienia , wielko?ci nasycenia tlenem, temperatury oraz analiza jej sk?adu w rĂł?nych cz??ciach komory przynosz? niejednakowe rezultaty. Rozrzut warto?ci bywa tak ra??cy, ?e w laboratoriach nawet przyj?to u?redniony wspĂł?czynnik b??du, chocia? jest to rezultat pracy miniserc.

W ostrych eksperymentach, z wywo?ywan? niedro?no?ci? t?tnic obwodowych by?o przeprowadzane znakowanie wewn?trznej powierzchni lewej komory i w wyniku tego zestawiono schemat sprz??enia poszczegĂłlnych cz??ci serca z okre?lonymi obszarami organizmu. Schemat przypomina? spiral? dysku z Fajstos, ale z rysunkami punktĂłw akupunkturowych ucha, d?oni albo podeszwy stopy (Ryc.5).

image013

Ryc. 5
image015

Ryc.6 (a, b, c)

Oznacza to, ?e wewn?trzna powierzchnia komĂłr – jest zestawem mnĂłstwa serc, z ktĂłrych ka?de s?u?y konkretnemu narz?dowi. Bezpo?redni dowĂłd na to, ?e miniserce zaopatruje w krew tylko okre?lony, sprz??ony z nim narz?d, otrzymano po wprowadzeniu do beleczkowatej zatoki, globuliny surowicy z promieniotwĂłrczym znacznikiem. Gdy surowica by?a wprowadzana do wierzcho?ka serca, to poziom promieniowania promieniotwĂłrczego o dziesi?tki razy zwi?ksza? si? u nasady ogona lub w tylnej ko?czynie zwierz?cia (Ryc. 6 a). Przy wprowadzeniu jej z prawej strony od koniuszka serca, poziom promieniowania wzrasta? w w?trobie (Ryc. 6 b), a wprowadzenie do podstawy komory, podwy?sza?o radioaktywno?? mĂłzgu itd. (Ryc. 6 c).

Eksperymenty te wykaza?y, ?e docelow? selekcj? krwi do narz?dĂłw przeprowadzaj? miniserca. Co jest fizyczn? istot? celowego rozdzielania przep?ywu krwi? Wiadomo, ?e najbardziej stabiln? form? ruchu p?ynu w realnym ?wiecie jest struktura uporz?dkowanego wiru. Aby udowodni?, ?e w organizmach zwierz?t i ludzi dzia?a w?a?nie celowy, wirowy przep?yw krwi, zosta? stworzony model hydrodynamiczny. Rurki Pitot’a pod??czono elastycznym w??em, do ?rĂłd?a ci?nienia p?ynu. Zmieniaj?c konfiguracj? w??a, wytwarzano wirowe strumienie wody, ktĂłre wed?ug ?yczenia kierowano do umy?lnie wybranej rurki manometrycznej. Uk?ad ten dowodzi, ?e ruchem p?ynĂłw, znajduj?cym si? stanie wirowym, mo?na celowo (?wiadomie) sterowa?. Podobny mechanizm funkcjonuje w ?wiecie zwierz?t od milionĂłw lat. U dwudysznych, strumienie krwi t?tniczej i ?ylnej w jamie tej samej komory, najpierw przekszta?caj? si? w wirowe „pakiety”, ktĂłre nast?pnie wypychane s? w rĂł?nych kierunkach: z krwi ?ylnej – do skrzeli, p?uc, a t?tniczych – do mĂłzgu. Ten sam mechanizm separacji przep?ywu krwi dzia?a u p?odu cz?owieka. Krew t?tnicza i ?ylna beleczkowatego systemu lewej komory jest skr?cana w oddzielne wiry i wir t?tniczy uwalniany jest do mĂłzgu a ubogi w tlen – do narz?dĂłw wewn?trznych i ?o?yska. Mechanizm ten utrzymuje si? przez ca?e ?ycie cz?owieka. U ludzi, obserwuje si? znane zjawiska patologicznego zasinienienia cia?a [5]. Lokalizacja ich na ciele, zale?y od miejsca niezaro?ni?cia przewodu Botalla w przegrodzie mi?dzykomorowej. St?d, strumienie krwi ?ylnej p?yn? stale, tylko do tych samych cz??ci cia?a, podtrzymuj?c w nich sinic?, przez co pokazuj? lokalizacj? patologii w sercu (rys. 7).
image017

Ryc.7

Kolejny eksperyment mia? na celu wyja?nienie pytania: czy rzeczywi?cie w sercu powstaj? wirowe struktury krwi? A je?li tak, to czy dobrze zachowuj? swoj? struktur? na ca?ej d?ugo?ci ?o?yska t?tniczego?

Zwierz?tom wstrzykiwano do?ylnie barwnik, a nast?pnie, natychmiast zamra?ano je w ciek?ym azocie, po czym robiono histogram ?ci?? t?tnic i jam serca. PorĂłwnuj?c zdj?cia ci?? (preparatĂłw mikroskopowych) t?tnic i serc, zrekonstruowano obraz strukturalnych ruchĂłw erytrocytĂłw. Jamy serca i t?tnic na ca?ej swojej d?ugo?ci by?y wype?nione z?o?onymi strukturami krwinkowych kulek (Ryc. Cool

przypominaj?cych wrzecionowat? architektonik?.
image019

Ryc. 8
image021

Ryc.9

Eksperymenty te potwierdzi?y hipotez? Czy?ewskiego i Ahud?a, ?e erytrocyty w ?o?yskach t?tniczych poruszaj? si? w strukturze „konglomeratĂłw” (Rys. 9) [6, 7].

Dla wytwarzania podobnych, stabilnych, wiruj?cych pakietĂłw krwi i zarz?dzania nimi, serce posiada wszystkie niezb?dne ?rodki „hemoniki” [8,9]: specyficzne mi??nie, komory beleczkowate, zastawki, system naczy? wie?cowo-Thebesiusowych (rys.10), mechanizm kontroli pĂłl elektromagnetycznych.

W rezultacie wzajemnego oddzia?ywania przeciwnych strumieni krwi, z naczy? Thebesiusa ze strumieniami krwi z przedsionkĂłw, zachodzi skr?canie strumieni a zmniejszanie si? zatok, ustala ich po?o?enie w jamach komĂłr. Dzi?ki temu, ?e powstawanie wirowych pakietĂłw erytrocytĂłw determinowane jest po?o?eniem topograficznym miniserc, spiralne mi??nie Mc Calluma, nadaj? ka?demu z nich w momencie skurczu swĂłj wektor celowego ruchu.

Niejasne zostaje pytanie: w jaki sposĂłb wiruj?ce pakiety, znajduj? przeznaczony im cel i jak okre?laj? one swoj? drog? ruchu w sieci rozga??ziaj?cych si? naczy?.
image023

https://treborok.wordpress.com/przestrzen-serca-jako-podstawa-superswiadomosci/

CD...

« Ostatnia zmiana: Wrzesień 14, 2016, 23:00:57 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: SERCE......
« Odpowiedz #1 : Wrzesień 14, 2016, 22:59:49 »

CD... SERCE......

Ryc.10

Kierowanie kr??eniem krwi, tradycyjnie wi?zane jest w fizjologii, z obowi?zkowym udzia?em uk?adu nerwowego. Od ponad stu lat, naukowcy szukali obiektu, dzi?ki ktĂłremu centralny i obwodowy uk?ad nerwowy mo?e kontrolowa? ilo?? przep?ywaj?cej krwi, jej pr?dko??, sortowanie elementĂłw krwi wed?ug wieku, ilo?ci tlenu w nich zawartego, wysy?anie do miejsc przeznaczenia, ale poszukiwania nie da?y oczekiwanego rezultatu. Wieloma pracami udowodniono, ?e miejscowy przep?yw krwi realizuje si? bez udzia?u uk?adu nerwowego [10]. Hipoteza o istnieniu peryferyjnego serca t?tniczego [II], chemicznej regulacji[12], od?rodkowej pompy wirowej [6], rĂłwnie? nie dostarczy?y odpowiedzi na zjawiska, zachodz?ce w strumieniach krwi. Sugeruje to istnienie realnej, ?rĂłdnaczyniowej wi?zi. Jej dzia?ania pozwalaj? ka?demu narz?dowi niezale?nie, zamawia? porcj? krwi o niezb?dnym sk?adzie i obj?to?ci oraz dostarcza? j? do jednoznacznie zdefiniowanych miejsc, dla pokrycia potrzeb lokalnej homeostazy.

W ostatnich latach udowodniono, ?e pomi?dzy powi?zanymi komĂłrkami tkanek, istniej? promieniowania rezonansowe o wysokiej cz?stotliwo?ci [13]. Wi?c i miniserca, w??czaj?ce w swoj? struktur? tkanki, „rodzinnie” powi?zanego narz?du, powinny mie? z nimi cz?stotliwo?ciowo-rezonansow? zgodno??. Podstaw? dla takiej przes?anki, daj? fakty z embrionalnego rozwoju serca. Ono formuje organizm, a miniserca same uczestnicz? w wykszta?ceniu sprz??onych tkanek [5].

Jako materialny no?nik reprezentacji ka?dego miniserca z powi?zanym z nim narz?dem s?u?y specyficzna muskulatura. Ta muskulatura tworzy morfologiczn?, funkcjonaln? i immunologiczn? mozaik? serca i kontynuuje komunikacj? serca z w?Ăłknami mi??ni g?adkich naczy? krwiono?nych, ktĂłre wchodz? do narz?dĂłw i tam rozga??ziaj? si? w naczynia w?osowate. Pozosta?o udowodni?, ?e w?Ăłkna te, s? przewodnikami wysokocz?stotliwo?ciowego promieniowania systemu ?ledzenia serca, strukturalno-informacyjno-energetycznej dystrybucji przep?ywu krwi. Je?li mi?dzy powi?zanym organem i minisercem ujawni si? genetyczne pokrewie?stwo, to zak?Ăłcenie g?adkomi??niowego zwi?zku mi?dzy nimi, powinno doprowadzi? do zmiany architektoniki poruszaj?cych si? krwinek czerwonych. We fluorymetrze fazowym, histochemicy obserwowali przekonywuj?ce, tego samego typu, ?wiecenie preparatĂłw DNA i RNA z tkanek serca i narz?dĂłw powi?zanych mi?dzy sob?, potwierdzaj?ce ich pokrewie?stwo. Jako miejsce zak?Ăłcenia ??czno?ci g?adkich w?Ăłkien mi??niowych, zosta?a wybrana lewa t?tnica szyjna [14]. Przyj?wszy wszystkie rejestrowane bioprzep?ywy mĂłzgu za ju? sko?czon? dla niego informacj?, za?o?yli?my, ?e wprowadzenie jej w hipotetyczny w?Ăłknowy kana? zwi?zku serce – mĂłzg mo?e doprowadzi? do pojawienia si? w nim informacyjnego „szumu”, ktĂłry powinien poci?gn?? za sob? zmiany w strukturze erytrocytĂłw w tym naczyniu. W eksperymencie uruchomiono pr?dy (bioprzep?ywy) z 16 punktĂłw mĂłzgu, poprzez pĂł?przewodnik do cewki z drutu o w?a?ciwo?ciach magnetostrykcyjnych (*Magnetostrykcja – zjawisko zmiany rozmiarĂłw cia? podczas magnesowania) nawini?tej w formie futera?u dooko?a t?tnicy szyjnej. Przez 15-20 min po oddzia?ywaniu na badane zwierz? pr?dami w?asnego mĂłzgu, zanurzano je w p?ynnym azocie. Tak jak w poprzednich do?wiadczeniach, wykonano seri? ci?? (preparatĂłw) t?tnic szyjnych i wytworzon? architektonik? przep?ywu. Po porĂłwnaniu z praw? t?tnic? szyjn?, na odtworzonych schematach by?y nieobecne wiropodobne struktury erytrocytĂłw. Fakt ten by? interpretowany przez nas, jako po?rednie potwierdzenie istnienia w?asnych w?Ăłkienkowych po??cze? serca.

Aby zaznaczy? kontury systemu ?ledzenia serca i narz?dĂłw, ruchu wiruj?cego pakietu po ?o?ysku naczyniowym, koniecznie trzeba by?o zlokalizowa? ?rĂłd?o elektropobudzenia serca. Do chwili obecnej, miejsce jego po?o?enia nie by?o znane (na pewno) [15]. Wiadomo jednak, ?e w ci?gu kilku tysi?cznych cz??ci sekundy, przed pojawieniem si? pr?dĂłw elektrycznych w sercu, powstaje impuls magnetyczny gdzie? w ?rodku komory serca [16]. Robocza hipoteza zak?ada?a, ?e ten impuls mo?e rodzi? si? w samej krwi. Jej w?a?ciwo?ci paramagnetyczne i „nienewtonowskie” zachowanie dawa?y do tego podstaw?. W do?wiadczeniu in vitro, 30,0 – 50,0 ml krwi t?tniczej, poddano gwa?townemu spr??eniu, ktĂłre rejestrowano jako „magnetyczne plu?ni?cie”. Kontroli in vivo s?u?y?y narz?dy mi??szowych zwierz?t. W szczegĂłlno?ci, gwa?towna kompresja przep?ywu krwi nerki w rytmie t?tna, wzbudza?a pojawianie si? elektrycznych potencja?Ăłw podobnych do potencja?Ăłw serca. To potwierdzi?o przypuszczenie, ?e fizyczna deformacja krwi, doprowadza do wzbudzenia impulsu magnetycznego, ktĂłry prawdopodobnie indukuje przep?ywy jonowe w b?onach komĂłrkowych wsierdzia, a to uruchamia system elektryczny serca. Te cudowne (wspania?e) w?a?ciwo?ci krwi, zmuszaj? serce do wype?niania swoich funkcji i wynosz? poza jego granice zwi?zki elektromagnetyczne. Fala t?tna, przebiegaj?ca przez naczynia, odkszta?ca ich ?ciany, a tym samym repolaryzuje ciek?okrystaliczne bia?ka w?Ăłkien mi??ni g?adkich, powoduj?c ruch ukierunkowanych przep?ywĂłw.

Jej uderzeniowe oddzia?ywanie na pakiety erytrocytĂłw wzbudza w nich pole magnetyczne. Ka?dy pakiet pochodzi z okre?lonego miniserca, jest ?ci?le dozowany, indywidualny, a pojawiaj?cy si? w nim impuls ma pewn? cz?stotliwo??, w?a?ciw? tylko temu wirowi. Impuls elektryczny repolaryzowanego w?Ăłkna mi??ni g?adkich naczynia krwiono?nego i promieniowanie magnetyczne wirowego pakietu erytrocytĂłw, przenoszonych w jego ?o?ysku, pokrywaj? si? wed?ug cz?stotliwo?ci. Fala t?tna, zawsze wyprzedzaj?ca fale wiru, s?u?y ?rĂłd?om wzbudzania wysokocz?stotliwo?ciowego falowodowego zwi?zku, pokazuje sprz??enie, ktĂłre prowadzi pakiet do przeznaczonego jemu narz?du. Osocze t?tniczego ?o?yska naczyniowego, jest wype?nione setkami bia?kowych frakcji, ktĂłrych struktura cz?steczek jest w stanie skr?conym. Rozwijaj?c si? tylko przy pewnych cz?stotliwo?ciach, zapewniaj? one przewag? ?lizgania si? w strumieniu krwi temu pakietowi erytrocytĂłw, ktĂłry jest z nimi zgodny co do cz?stotliwo?ci. To jest jeden z kana?Ăłw komunikacji w?asnej serca. Wed?ug niego, na przyk?ad, narz?d „wnioskuj?cy” o porcj? krwi, otrzymuje impuls pierwotny o ruchu do niego substancji od?ywczych, a serce, impuls zwrotny ?e porcja krwi jeszcze w drodze, nie jest przej?ta przez narz?d i dlatego nie ma konieczno?ci formowania dodatkowego pakietu. Krew z serca do narz?dĂłw p?ynie 6-20 s, wi?c aorta i du?e naczynia maj? rezerw? czasow?, aby przyj?? w tym momencie porcj? krwi przeznaczon? dla innych narz?dĂłw. Tak wi?c, system ?ledzenia serca, 5-6 krotnie zmniejsza ilo?? krwi, niezb?dnej naszemu organizmowi. Wnioski z tych eksperymentĂłw, tak naprawd?, tylko potwierdzaj? ewolucj? serca. U robakĂłw, ka?dy segment cia?a posiada swoje serce, mo?e ich by? kilkadziesi?t. W miar? komplikowania si? organizmĂłw, ta liczba zmniejsza si? do czterech a u ssakĂłw do jednego. I chocia? mnĂłstwo serc zjednoczy?o si? w jedno, one kontynuuj? zaopatrywanie w krew wszystkie te same co kiedy?, zwi?zane z nimi narz?dy. Po wykonaniu odlewu gipsowego lewej komory, na odlewie widoczne s? kana?y wylotowe [17] (Ryc. 11).
image026

Ryc. 11

Biegn? one spiralnie od wierzcho?ka do podstawy, wzd?u? nich znajduj? si? dziesi?tki miniserc, ktĂłrych rozmieszczenie przypomina pierwotnego robaka, zwijaj?cego si? w serce (Ryc. 12). Na schemacie stref sprz??enia serca z narz?dami i cz??ciami cia?a, na tym rysunku pokazano zwi?zki z obszarami g?ow? (7), szyi (2), ko?czyn gĂłrnych (3), ?ledziony, ?o??dka i w?troby (4), nerek (5); narz?dĂłw miednicy (6); ko?czyn dolnych (7). Poniewa? mi?dzy minisercem a sprz??onym z nim narz?dem istnieje genetyczne pokrewie?stwo, nie by?oby zaskoczeniem, je?li oka?e si?, ?e ludzki genom powtarza spiral? miniserc a ostatnie s?u?? jako urz?dzenia sczytuj?ce (czytniki). Wnioski z eksperymentĂłw zmieniaj? nasze wyobra?enia o sercu i kr??eniu krwi, wyja?niaj? wiele zjawisk fizjologicznych, nierozumianych od wiekĂłw. Na przyk?ad: – jak rĂł?ne substancje od?ywcze s? kierowane z jednej i tej samej aorty [18]; – jak organizmowi wystarcza pi?? litrĂłw krwi, zamiast niezb?dnych 20 litrĂłw, jak wynika to z oblicze? [19]; – w jaki sposĂłb tylko stare czerwone krwinki s? odbierane przez ?ledzion?, a cieplejsza krew, z du?? ilo?ci? tlenu, glukozy i m?odymi erytrocytami – kierowana jest do mĂłzgu [6]; – do ci??arnej macicy p?ynie krew z wi?ksz? ilo?ci? substancji od?ywczych ni? w tym samym czasie do t?tnicy biodrowej, itp.
image028

Ryc. 12

Uk?ad sercowo-naczyniowy, znaj?c program rozwoju innych systemĂłw, organizuje materialn? podstaw? dla ich rozwoju i wzrostu, w dos?ownym sensie, wy?ciela sob? jej podstaw?, z gĂłry ustalaj?c nasz rozwĂłj. W okresie embrionalnym, serce hoduje nasz mĂłzg. Jest to jeden z argumentĂłw, ktĂłre stawiaj? m?dro?? systemu serca nad nasz? ?wiadomo?ci?. Ponadto, serce ma swĂłj mĂłzg i zdarza si?, ?e samo serce jest wystarczaj?ce dla utrzymania cia?a przy ?yciu. Istniej? przypadki, kiedy cia?o funkcjonowa?o, ze zniszczonym w g?owie mĂłzgiem, przez wiele lat.

Dzia?anie uk?adu sercowo-naczyniowego obejmuje przestrze? trylionĂłw ?ywych komĂłrek. Urz?dzeniami odbieraj?cymi informacje dla serca, s? miliardy kapilar. Ich ??czna d?ugo?? wynosi oko?o 100 000 km [20]. Te subtelne czujniki naczyniowe, tworz? granic? interakcji zewn?trznego i wewn?trznego ?wiata. Do nich serce nie dopuszcza uk?adu nerwowego. Ca?a informacja z Wszech?wiata wsi?ka poprzez kapilary ruchomymi strukturami erytrocytĂłw. Zbiornikiem gromadz?cym informacje w systemie serca jest kr???ca w ko?o krew.

I kompletnie zadziwiaj?cym wydaje si?, jak ta informacja materializuje si? w formy czasu. Czas tera?niejszy – to uk?ad ?ylny, przesz?y-limfatyczny, przysz?y – uk?ad t?tniczy. Czas tera?niejszy, rzeczywistymi strumieniami wycieka z naczy? w?osowatych. Nosicielami informacji w nich, s? erytrocyty. W ?y?ach, poruszaj? si? one jak s?upki „monet”, podobne do trĂłjwymiarowej ta?my magnetofonowej, ktĂłra wchodzi do prawego przedsionka serca i sczytywana jest tam przez mĂłzg serca. Przed przedstawieniem formowania si? czasu przesz?ego, trzeba przypomnie?, ?e system limfatyczny jest najstarszy w „ruchu kr??eniowym”. On posiada swoje serca, naczynia, rozga??ziony system zwi?zany z wieloma o?rodkami zarz?dzaj?cymi. W?a?ciwym, tak?e jest, zaznaczenie jego udzia?u w ciekawej zbie?no?ci. Dziesi?? tysi?cy uderze? serca na dob? odpowiada tej samej ilo?ci obumieraj?cych komĂłrek w mĂłzgu. Innymi s?owy, ka?demu skurczowi serca, „stowarzyszenie” komĂłrek mĂłzgu wydziela jedn? swoj? komĂłrk?. I nale?y przypuszcza?, ?e te komĂłrki nie obumieraj?, jak si? powszechnie uwa?a, a odchodz? do zbiornika (magazynu) pami?ci. Potwierdza to fakt, ?e mĂłzg, poprzez w?Ăłkna nerwowe wydziela mitochondria i lizosomy do uk?adu limfatycznego. Okazuj? si? one, matrycowymi nosicielami w??cznikĂłw przesz?o?ci (pami?ci). Czas przysz?y, zaczyna si? przygotowywa? w prawym przedsionku, ze zlania si? tera?niejszo?ci (krwi ?ylnej) i przesz?o?ci (limfy). W epicentrum tego zlania si?, znajduje si? mĂłzg serca. Rozmieszczaj?c si? nad prawym uszkiem, u zbiegu ?y?y g?Ăłwnej gĂłrnej, z bocznej strony, mĂłzg serca jest „obna?ony” przy wej?ciu do przedsionka serca. Tutaj kontroluje dop?yw elementĂłw krwi i generuje z nich pakiety wirowe. Obok jego pola widzenia nie przechodzi ani jeden erytrocyt, poniewa? mĂłzg stosuje efekt biolokalizacji. Biolokalizator znajduje si? razem z mĂłzgiem, wygl?dem podobny do pĂł?ksi??ycowatej fa?dy. Jego okresowe impulsy elektromagnetyczne skanuj? informacje z krwinkowych kulek i z mitochondriĂłw. Materializuj?c przysz?o??, lewe serce zamienia laminarny przep?yw strumieni krwi z ?y? p?ucnych, w chaotyczny ruch, pogr??aj?cy czerwone krwinki w prĂł?ni? rozkurczu.

Serce – jest jedynym organem, ktĂłry wspĂł?dzia?a ze struktur?, ktĂłra nape?nia krew nieznan? nam informacj?. Miniserca lewej komory t?umacz? t? informacj? w pakiety erytrocytĂłw i wype?niaj? nimi uk?ad t?tniczy. Nale?y przy tym uwzgl?dnia?, ?e pakiety przemierzaj? drog? z komĂłr do t?tniczek mĂłzgu w ci?gu 6 – 8 sekund. Ten okres, jest momentem przerwy w percepcji czasu dwĂłch systemĂłw: sercowo-naczyniowego i nerwowego. Od mĂłzgu serca informacja ju? wysz?a, a do mĂłzgu w g?owie, ona dojdzie dopiero za kilka sekund. MĂłzg serca, zwracaj?c mitochondria mĂłzgowi w g?owie, w??cza do pami?ci obrazy, odczucia, zdarzenia. Ten moment, w ?wiadomo?ci, pojawia si? jako czas tera?niejszy. Ale dla mĂłzgu serca, moment ten jest ju? w przesz?o?ci, poniewa? w tym okresie, serce zd??y?o skurczy? si? ju? kilkakrotnie i wys?a? nowe informacje do centralnego uk?adu nerwowego, ktĂłrych tre?ci i znaczenia mĂłzg w g?owie jeszcze nie zna. W ten sposĂłb, system serca wyprzedza ?wiadomo??, splata w nim 3 formy czasu i tworzy now? zdolno?? do wspĂł?dzia?ania ze ?wiatem. Dok?adno?? tego stwierdzenia potwierdza fizjologia s?uchu. Jeszcze zanim wypowiemy s?owo, struna b?benkowa ju? napina b?on? b?benkow? ucha, do tej wielko?ci percepcji g?o?no?ci d?wi?ku, z ktĂłrym dopiero zamierzamy si? wypowiedzie?. Okazuje si?, ?e nasza mowa, jej sens, emocjonalno??, nie s? spontaniczne. S?owo ju? zaistnia?o w wyprzedzaj?cej nad?wiadomo?ci serca, a mĂłzg w g?owie, tylko u?wiadamia sobie jego sens. Interwa? przechodzenia hemodynamicznej informacji z mĂłzgu serca do mĂłzgu w g?owie, zmienia formy czasu w ?wiadomo?ci (umy?le). W nas ??cz? si? dwa fizyczne cia?a: nerwowe i sercowe, dwie ?wiadomo?ci: jedna ?wiadomo?? serca i inna ?wiadomo??, mĂłzgu. One s? rozdzielone odst?pem czasu, ktĂłry jest najbardziej czu?ym (wra?liwym) momentem dla obcych penetracji i przenikania, je?li nie ma duchowej ochrony.

Wszystkie wykonawcze narz?dy, maj? swoje przedstawicielstwo w samym sercu i samo serce, w stosunku do swojego mĂłzgu tak?e jest wykonawc?. Dlatego bezwzgl?dnie nale?a?o za?o?y?, ?e i przy sercu, tak jak przy pozosta?ych narz?dach, powinno by? swoje serce (czyli struktura spe?niaj?ca funkcje serca). Ale funkcji tego serca serca jest jeszcze wi?cej, bardziej subtelnych i wyrafinowanych. Wychodz?c z wiedzy o wielkim sercu, mo?emy przewidzie? warunki, ktĂłrym powinno odpowiada? serce serca:

– pojemno?? jego jamy b?dzie odpowiada? obj?to?ci krwi t?tnic wie?cowych;

– strumienie jego krwi powinien wyprzedza? strumienie wielkiego serca;

– magnetyczny impuls wielkiego serca mo?e by? w??czony skurczowym wyrzutem serca serca;

– jego muskulatura jest zdolna kontrolowa? przep?yw krwi i mie? w sobie genetycznie powi?zane tkanki wielkiego serca.

I taki twĂłr istnieje. Znajduje si? w sercu i wygl?da jak anatomiczne nieporozumienie, o nieznanym fizjologicznym przeznaczeniu. Tym tworem s? uszka serca. Spe?niaj? one wszystkie te wymagania, w tym: ich struktura posiada specyficzn? muskulatur?, ktĂłrej w tkankach otaczaj?cych przedsionki nie ma. I dok?adnie tak jak w wielkim sercu, w uszkach zdarzaj? si? zawa?y serca. I tak jak w wielkim sercu, wy??czaj?c t?tnice biodrowe, tak skrzepy z serca serca, wpadaj?c do t?tnicy wie?cowej wy??czaj? wielkie serce. Serce serca skrywa w sobie tajemnic? nag?ej ?mierci. Czy jest przy sercu serca swoje serce i czy ma ono swoj? ?wiadomo???

LITERATURA

1. М. И. Гурвич, Тер. архив, № II (1966). 2. С. П. Ильинский, Сосуды Тебезия, Москва (1972). 3. И. А. Коломацкий, Материалы к научной сессии, Краснодар (1965), с. 36. 4. Б. Фолков, Кровообращение, Медицина, Москва (1976), с. 21. 5. Р. Д. Маршалл, Дж. Т. Шефферд, Функция сердца у здоровых и больных (1972). 6. Л. А. Чижевский, Структурный анализ движущейся крови, Москва (1959) 7. A. S. Ahusa, Biorheology, 7(1), 25 – 36 (1971). 8. А. И. Гончаренко, Физические факторы в комплексной терапии и профилактике сердечно-сосудистых заболеваний, Сочи (1978), с. 122. 9. А. И. Гончаренко, „3акономерности и механизм селективно-регионарного кровотока”, 13 съезд ВФО им. Павлова, т. 2 (1979), с. 170. 10. Г. П. Конради, Регуляция сосудистого тонуса, Ленинград (1973). 11. Г. И. Косицкий, Афферентные системы сердца, Москва (1975). 12. М. В. Яновский, „О функциональной способности артериального периферического сердца”, Научн. мед., №11,126-133 (1923). 13. В. А. Левтов, Химическая регуляция местного кровообращения, Ленинград (1967). 14. А. А. Поколозин, В. И. Донцов, Старение и долголетие, № 3,7 (1993). 15. А. М. Блинова, Н. М. Рыжова, ДАМН СССР, №5,56(1961). 16. Руководство по кардиологии, т. 1, Москва (1982), с. 143-167. 17. Н. Б. Доброва, Н. Б. Кузьмина, ВАМН СССР, № 6,22. 18. В. Гарвей, Анатомическое исследование о движении сердца и крови у животных (1948). 19. И. Ф. Цион, Курс лекций по физиологии, т. 2 (1866). 20. К. А. Шошенко, Кровеносные капилляры, Новосибирск (1975).
Aleksander Iwanowicz Gonczarenko – Serce

https://treborok.wordpress.com/przestrzen-serca-jako-podstawa-superswiadomosci/

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: SERCE......
« Odpowiedz #2 : Styczeń 08, 2018, 13:19:32 »

5 komora serca.... sekrety SERCA i SZYSZYNKI.....

?WI?TE ?WI?TYCH..... EPOKA SERCA...

https://www.youtube.com/watch?time_continue=59&v=ESCqyR_8fYI

Rola szyszynki w odblokowaniu pi?tej komory serca - Jerzy Naglik - Powitanie Wiosny 2017

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: SERCE......
« Odpowiedz #3 : Styczeń 08, 2018, 13:23:54 »

Esencja ?ycia

?ycie to nie dar lecz odwieczne prawo. Byli?my, jeste?my i b?dziemy.

27) Serce ma swĂłj mĂłzg (Gregg Braden)

Czakra serca a szyszynka (Sabine Wolf)

Inteligencja transcendentna serca/ Liczba Fi/ Z?ota proporcja w sercu (Dan Winter)

serce 1

Sabine Wolf :

RozwĂłj duchowy odbywa si? poprzez czakr? serca, ktĂłra jest centralnym transformatorem energii w cz?owieku, jest punktem zbiorczo-przeka?nikowym dzia?aj?cym w dwie strony: z jednej mo?e generowa? esencj? duchow? zebran? w wyniku ?wiadomego rozwoju duchowego/pracy nad sob?, a nast?pnie wysy?a sygna? do szyszynki (=jestem gotowe/oczyszczone z nalecia?o?ci karmicznych), ktĂłry uruchamia w niej ?wiat?oczu?e receptory, z drugiej za? przyjmuje Boskie Energie odebrane z szyszynki i promieniuje do otoczenia, podnosz?c jako?? jego wibracji.

Tak wi?c od ”czysto?ci” energii tej czakry zale?y pobudzenie, a nast?pnie uaktywnienie receptorĂłw w szyszynce (szyszynka po??czona jest z 3 okiem/6 czakr?)), dzi?ki ktĂłrej w cz?owieku „budz? si?” zdolno?ci paranormalne.

To uaktywnienie polega na tym, ?e po wys?aniu sygna?Ăłw z czakry serca o odpowiednio wysokich wypracowanych poprzez rozwĂłj duchowy cz?stotliwo?ciach (=wysoka etyka), potencjalnie ?wiat?oczu?e receptory szyszynki (=komĂłrki fotosensoryczne) otwieraj? si? na Boskie Energie, ktĂłre wnikaj?c w szyszynk?, jednocze?nie uruchamiaj? zdolno?? postrzegania pozazmys?owego, ktĂłrej ?rĂłd?em jest przysadka mĂłzgowa.

Ten proces nazywa si? „duchowa fotosyntez?”.
Rozpocz?cie tego ca?ego procesu jest mo?liwe dopiero po wys?aniu impulsĂłw przez czakr? serca, w ktĂłrych zawarta jest informacja o koniecznym poziomie cz?stotliwo?ci energii Serca.

Szyszynka, przysadka mĂłzgowa i czakra serca tworz? nierozerwaln? „TrĂłjc?”.

Aby czakra serca mog?a sta? si? ?rĂłd?em Uniwersalnej Mi?o?ci, trzeba j? oczy?ci? z emocjonalnych ran.

Kiedy?, dzi?ki tym ?wiat?oczu?ym receptorom, cz?owiek pozostawa? w sta?ym kontakcie z Boska Energi?. .

Dzi?ki ich aktywno?ci w szyszynce przebiega?y procesy pe?nej „duchowej fotosyntezy”. Poniewa? szyszynka jest po??czona z 3. okiem, ?wiat?o nieprzerwanie z niej p?yn?ce sprawia?o, ?e to, co nazywamy poszerzon? percepcj?/postrzeganiem pozazmys?owym/poszerzon? ?wiadomo?ci? (na poziomie biochemicznym wywo?ane przez DMT), a przede wszystkim Energia TwĂłrcza, Harmonia, Mi?o?? i Szcz??cie (serotonina) by?y czym? naturalnym, wynikaj?cym z poziomu uduchowienia/etyki.

Poprzez swĂłj stopniowy upadek moralny i pogr??anie si? w g?stej materii cz?owiek doprowadzi? do (znacznego) zablokowania/”u?pienia” tych ?wiat?oczu?ych receptorĂłw, odcinaj?c si? w ten sposĂłb od swojej Wy?szej Ja?ni.

Obecnie Centralne S?o?ce (Centrum naszej galaktyki) wysy?a bardzo intensywne promienie gamma (Majowie: ”Promie? Synchronizuj?cy”) do naszego S?o?ca, ktĂłre z kolei przesy?a te energie dalej do wszystkich planet Uk?adu S?onecznego.

Na prze?omie 2012/2013 ma nast?pi? apogeum, je?li chodzi o intensywno?? i jako?? ?wiat?a wysy?anego z Centralnego S?o?ca (Hunab Ku).

I tak ju? zostanie, tzn. te pozostaj?ce nieprzerwanie na wysokim poziomie energie b?d? transformowa? Ziemi? i tych ludzi, ktĂłrzy si? na nie ?wiadomie otworz? (=musz? najpierw uaktywni? receptory szyszynki poprzez codzienn? prac? nad sob? i swoja etyk?).

RĂłwnie? Ellen Grasse (osoba sensytywna, znana niemiecka autorka ksi??ek o tematyce ezoterycznej) pisze,?e „poszerzanie ?wiadomo?ci i rozwijanie w sobie umiej?tno?ci postrzegania pozazmys?owego jest mo?liwe jedynie poprzez prawdziwe MY?LENIE SERCEM, modlitw?, medytacj?, a przede wszystkim przez dobre uczynki.”

?Ăł?te ko?o

NIE MA DRĂG NA SKRĂTY

Nie ma drĂłg na skrĂłty, czyli przyspieszonego (=wymuszonego) pobudzania szyszynki poprzez za?ywanie ?rodkĂłw psychoaktywnych/chemii, ekstremalnie intensywn? jog?, praktyk? ciemnego pokoju, wk?uwanie specjalnych igie? mi?dzy brwiami itd.

Ka?dy, kto w ten sposĂłb chce ?atwo i szybko zafundowa? sobie „mistyczne” doznania, do?wiadczy? ekstazy/euforii i poczucia wielko?ci/mocy, wcze?nie czy pĂł?niej p?aci za to wysok? cen?: uzale?nienia, zaburzenia osobowo?ci, groteskowe zachowania, depresja, agresja na zmian? z eufori? i uwielbieniem ?wiata, megalomania itd., w ekstremalnym przypadku ob??d i szpital psychiatryczny.

A nawet je?li wy?ej wymienione ?rodki rzeczywi?cie doprowadz? do chwilowego/przej?ciowego „uwolnienia percepcji z okowĂłw ?wiata” (M. Burzy?ska), a nie s? tylko halucynacjami/projekcjami, to nie ma to nic wspĂłlnego z autentycznym rozwojem duchowym, prawdziw? Mi?o?ci? i Szcz??ciem.

O rĂł?nych drogach na skrĂłty i konsekwencjach pisze Johann Koessner Filozof, religioznawca, znawca staro?ytnych kultur i kalendarzy MajĂłw): „Wielu wydaje si?, ?e mog? zrobi? radykalny zwrot, zamiast skutecznie i?? dalej przez rozwĂłj poziomĂłw duszy.(…) Na finiszu czekaj? „doradcy” najwy?szej miary. (…)

Na scenie ezoterycznej mo?na dzi? spotka? wielu takich, co a? nazbyt ch?tnie chc? sobie skrĂłci? drog? za pomoc? technik duchowych i trikĂłw.

Obecnie stosowane s? najrĂł?niejsze rytua?y z innych epok – szczegĂłlnie z magicznych obszarĂłw atlantydzkich.

Poniewa? operacyjne ego zbyt po??dliwie pod??a za takimi ofertami, dochodzi masowo do „upadkĂłw”, ktĂłre odzwierciedlaj? si? w dniu powszednim w formie krachu czy depresji. (…) Okrucie?stwo materii nazbyt ?atwo nak?ania do rozgl?dania si? za skrĂłtami.”

I jak napisa?a H. Kotwicka: Transformacja w Roku 7.Wichru (26.7.2012-24.7.2013) nie dokonuje si? pod wp?ywem za?ycia ?rodkĂłw psychodelicznych (np. ajahuaski).

?adna Istota ze ?wiat?a nie zajmie si? wĂłwczas nasz? „edukacj?”- co najwy?ej pseudomistrz lub pseudoszaman mo?e „wdrukowa?” co? do naszej pod?wiadomo?ci.

TRANSCENDENTNA INTELIGENCJA SERCA ENERGETYCZNEGO:

Wszystkie wymiary przestrzeni przenika fundamentalne pole wibracji, ktĂłre istnieje na poziomie kwantowym i jest przeka?nikiem wszelkich informacji we wszech?wiecie oraz ?rodkiem komunikacji, ??cz?cym jednostk? z kolektywem.

Bezpo?rednio do tego pola pod??czone jest Serce Energetyczne cz?owieka umiejscowione w wymiarze wysoko wibruj?cych subtelnych energii i stanowi?ce przez to rodzaj portalu kwantowego.

Pole elektromagnetyczne serca energetycznego jest o wiele silniejsze od pola elektromagnetycznego mĂłzgu cz?owieka. Inteligencja transcendentna Serca Energetycznego polega na tym, ?e przekracza ono granice ?wiadomo?ci cz?owieka i operuje na poziomie inteligencji duchowej (Wy?szej Intuicji), sk?d mo?na czerpa? wiedz? na temat powi?za? istniej?cych na rĂł?nych p?aszczyznach bytu.

https://www.youtube.com/watch?v=dw20FTLS8GI

Inteligencja i moc naszych serc:

…………………………………

STRUKTURA WSZECH?WIATA OPARTA JEST NA FRAKTALNO?CI I Z?OTEJ PROPORCJI, KTĂRE RAZEM TWORZ? JEGO ?WI?TA GEOMETRI? /We wpisach 17 i 23 poruszany jest m.in. temat fraktalno?ci/

………………………………..

LICZBA FIBONACCIEGO I Z?OTA PROPORCJA

Na podstawie obserwacji i oblicze? w?oski matematyk Leonardo z Pizy (przydomek Fibonacci) odkry?, ?e fundamentalna konstrukcja przedmiotĂłw statycznych (linia, p?aska figura, bry?a, z?o?ona konstrukcja itp.) jak i rytmy oraz cykle zjawisk ruchomych we Wszech?wiecie, a wi?c i na Ziemi, oparta jest na z?otej proporcji – liczbie 1,618…Od jego przydomku nazwano j? liczb? Fi. Ma te? inne nazwy: z?oty podzia?, boski podzia?, ?rodek Fidiasza (?ac. dividina proportio).

Z?oty podzia? w geometrii

W przypadku najmniejszej jednostki – ograniczonej prostej (odcinka) – liczb? Fi otrzymujemy, je?li stosunek d?ugo?ci ca?ego odcinka (x=a+b) do jego d?u?szej cz??ci (a) jest taki sam jak jego d?u?szej cz??ci (a) do krĂłtszej (b), czyli x (a+b):a = a:b

z?oty podzia? odcinka

Najs?ynniejszymi figurami geometrycznymi zawieraj?cymi najwi?ksz? liczb? z?otych podzia?Ăłw jest pi?cioramienna gwiazda pitagorejska oraz pentagram – W figurach tych wszystkie przek?tne dziel? si? nawzajem w stosunku z?otym.

Ci?g Fibonacciego

W przypadku bardziej z?o?onych konstrukcji lub zjawisk, pos?ugujemy si? ci?giem Fibonacciego, w ktĂłrym kolejne wyrazy (=liczby) ci?gu to: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181,….

Ka?da cyfra b?d? liczba w nim wyst?puj?ca jest sum? dwĂłch poprzednich. np.: 21=13+8/ 55=34+21/. Dziel?c dowoln? liczb? ci?gu przez poprzedni?, otrzymujemy z?ot? liczb? 1,6 + zmienna(x)…

Z?ota proporcja w przyrodzie i we Wszech?wiecie

Przyk?adem wyst?powania w przyrodzie z?otej proporcji s? np.: wzĂłr skorupy ?limaka, wzĂłr li?cia b?d? rozk?ad li?ci na ga??zkach, rozmieszczeni ziaren na tarczy s?onecznika czy ?usek na szyszce, wzĂłr owocu ananasa w przekroju, spirala (helisa) DNA i RNA ?ywej komĂłrki, spiralny (?rubowy) ruch planet wzgl?dem siebie (wykaza? to Hartmut Warm, zobacz wpis 23) i gwiazd, spiralna forma galaktyk.

W kszta?tach wielu ro?lin wida? linie spiralne. Na przyk?ad na owocu ananasa 8 takich linii biegnie w jedn? stron? a 5 lub 13 w przeciwn?. Na tarczy s?onecznika mo?e si? krzy?owa? 55 spiral z 89 (liczby te bywaj? wi?ksze).

RĂłwnie? rĂł?yczki kalafiora u?o?one s? spiralnie. Owe linie spiralne opieraj? si? na „z?otym k?cie”, ktĂłry w przybli?eniu wynosi 137,5 stopnia..

Fibonacci1

Z?ota proporcja w ciele cz?owieka (Proporcje cia?a/ funkcje organizmu)

U proporcjonalnie zbudowanego m??czyzny d?ugo?? odcinka r?ki od nadgarstka do ko?ca palcĂłw d?oni tak si? ma do odcinka od nadgarstka do ?okcia, jak ten ostatni odcinek do ca?o?ci – czyli od ?okcia do ko?ca palcĂłw d?oni.

W ten sam sposĂłb mo?na podzieli? ka?dy palec d?oni, oprĂłcz kciuka.

Z?oty podzia? dzieli proporcjonalnie cz?owieka w w pasie, tak samo r?ce opuszczone w dĂł? i wyprostowane wzd?u? nĂłg (?rodkowy palec d?oni) rĂłwnie? wyznaczaj? lini? z?otego podzia?u.

Ka?dy z uzyskanych tym sposobem segmentĂłw cia?a stanowi mniejszy lub wi?kszy wariant z?otej liczby. Proporcja Fi jest po??czona z Ludzk? Dusz? i dostraja cz?owieka na przyj?cie wibracji Boskich Energii.

Proporcja Fi jest obecna w ka?dym stworzeniu. A oto boskie proporcje ludzkiego cia?a przedstawione na rysunku wykonanym przez Leonarda da Vinci:

Fibonacci2

Ci?g Fibonacciego wyst?puje w rozga??zieniach kanalikĂłw oskrzelowych, w rytmie pracy serca, dobowych wahaniach temperatury cia?a, a tak?e odgrywa istotn? rol? w optymalizacji ludzkiego wzroku, zw?aszcza w jego dostosowaniu si? do kontrastu i nat??enia ?wiat?a.

To samo dotyczy ci?nienia krwi i dobowych rytmĂłw zdolno?ci cz?owieka do pracy (np. optymalne ci?nienie krwi to 130/80, czyli stosunek liczb 13/8, tj. liczb ci?gu Fibonacciego).
W chwili obecnej takich prawid?owo?ci odkrywa si? coraz to wi?cej.

Zaraz po urodzeniu krwinki bia?e noworodka, w procesie przystosowywania si? do zmieniaj?cych si? warunkĂłw zewn?trznych, zaczynaj? modyfikowa? swe sk?adniki, stabilizuj?c poziom ilo?ciowy w odst?pach czasu wed?ug ci?gu Fibonacciego.

Ju? w czwartym dniu ?ycia struktura krwinek bia?ych dochodzi do normy, zgodnie ze stanem harmonii zdrowego cz?owieka.

Wska?nik stabilno?ci systemu krwi w tym okresie wynosi przewa?nie H=0,617=1/d22, co jest bardzo bliskim odpowiednikiem z?otej proporcji.
W procesie rozwoju dziecka w okre?lonych okresach ?ycia w organizmie zachodz? wa?ne procesy fizjologiczne zwi?zane ze zmianami hormonalnymi i funkcjonowaniem gruczo?Ăłw dokrewnych.

Np. w wieku 2-3 lat wykszta?caj? si? z?by mleczne, w wieku 5-8 lat nast?puje ich wymiana, zaczynaj? si? te? uaktywnia? gruczo?y p?ciowe, w wieku 13 lat zachodzi gwa?towna zmiana sk?adu hemoglobiny i liczby erytrocytĂłw we krwi.

Liczne badania fizjologĂłw wykaza?y, ?e w mĂłzgu cz?owieku powstaj? fale elektrycznej aktywno?ci, ktĂłrych cz?stotliwo?? okre?la stan organizmu.

Ustalono, ?e istnieje 5 swoistych stanĂłw w dojrza?ym mĂłzgu zdrowego cz?owieka, ktĂłrym odpowiada oddzielny zakres cz?stotliwo?ci. Amplitudy i cz?stotliwo?ci fal elektrycznych mĂłzgu ulegaj? nieprzerwanym zmianom.
Rosyjski uczony A.
Soko?ow wykaza?, ?e granice ka?dego z rytmĂłw odpowiadaj? liczbom ci?gu Fibonacciego (1, 3, 8, 13, 34, 55). Cz?stotliwo?? w?a?ciwa ka?demu rytmowi otrzymywana jest tak?e w drodze podzia?u odpowiedniego zakresu przez z?ota liczb?.

Z?oty podzia? w sztuce i nauce (architektura, rze?ba, malarstwo, fotografia, literatura// informatyka, astronomia itp.)

Z?oty podzia?, b?d?cy pierwotnym, boskim wzorem Natury i Kosmosu, a ktĂłry odkry? Fibonacci, arty?ci wy?szych lotĂłw, ?wiadomie lub pod?wiadomie, wykorzystuj? w kompozycjach architektonicznych, malarskich, fotograficznych, itp.

Z?ote proporcje znane ju? by?y w staro?ytnej sztuce i architekturze,a dzie?om opartym na z?otych proporcjach przypisywano walory estetyczne (efekt poczucia pi?kna).

Stosowano go np. w planach budowli na Akropolu.
Co najmniej od XX wieku wielu artystĂłw i architektĂłw tworzy?o swoje dzie?a z zachowaniem z?otej proporcji – szczegĂłlnie w formie z?otego prostok?ta, w ktĂłrym stosunek d?u?szego boku do krĂłtszego rĂłwny jest liczbie Fi.

Z?oty podzia? w muzyce

Ci?g Fibonacciego mo?na znale?? rĂłwnie? w utworach muzycznych oraz w konstrukcji instrumentĂłw, np. w skrzypcach budowanym przez Antonio Stradivariego.

Przede wszystkim jednak zale?no?ci takie wyst?puj? w utworach muzycznych, tzn. w ich proporcjach rytmicznych.
W?gierski muzykolog Erno Lendvai wykry? wiele takich zale?no?ci w muzyce Beli BartĂłka, przede wszystkim w Muzyce na instrumenty strunowe, perkusj? i czelest?, gdzie w cz.

I kolejne odcinki formy zaczynaj? si? w nast?puj?cym porz?dku: zako?czenie ekspozycji – t. 21/ pocz?tek stretto – t. 34/ kulminacja cz??ci – t. 55/ koniec cz??ci – t. 89/.
Kolejne odcinki grane przez fortepian maj? d?ugo??: 89, 55, 34, 21, 13 ?wier?nut, a wszystkie instrumenty razem graj?: 21, 34, 55, 89, 144 ?wier?nut.

Pitagorejczycy odkryli, ?e p r z y c z y n ? d ? w i ? k u j e s t r u c h.

Ruch oparty jest na interwa?ach, czyli odst?pach czasowych mi?dzy poszczegĂłlnymi uderzeniami/ruchami i automatycznie d?wi?kami, ktĂłre te uderzenia/ruchy emituj?.
U podstaw harmonijnie brzmi?cych utworĂłw muzycznych, ktĂłre posiadaj? optymalny rytm odczuwany jako pi?kny, le?y z?ota proporcja, czyli ci?g Fibonacciego

Z?oty podzia? w literaturze

Zdaniem rosyjskiego filozofa A.F. ?osiewa, ktĂłry skomentowa? jedno z rosyjskich wyda? dzie? Platona nast?puj?co: „ca?a jego proporcjonalno?? oparta jest na zasadzie z?otego podzia?u lub harmonicznego podzia?u 9, zapo?yczonego od PitagorejczykĂłw”.

Odr?bnymi elementami rytmicznymi w poezji, znanymi od czasĂłw staro?ytnych s? stopy rytmiczne, takie jak np. jamb, trochej, amfibrach, anapest itd., maj?ce, jak wiadomo sylaby akcentowane i nieakcentowane.
W po??czeniu ze ?redniĂłwkami (przerwy mi?dzy segmentami wyrazĂłw) tworz? melodi? utworu poetyckiego.

Przyk?adem poezji opartej na z?otym podziale, ktĂłra poprzez niego brzmi harmonijnie, s? utwory A. Mickiewicza (?redniĂłwka zaznaczona jest lini? pionow?)

„Litwo! Ojczyzno moja! | ty jeste? jak zdrowie;

Ile ci? trzeba ceni?, | ten tylko si? dowie,

Kto ci? straci?. I Dzi? pi?kno?? tw? I w ca?ej ozdobie

Widz? i opisuj?, | bo t?skni? po tobie…”

(A.Mickiewicz, Pan Tadeusz, Ksi?ga I)

Proporcja z?ota jako przejaw harmonijnej budowy utworu poetyckiego bardzo cz?sto pojawia si? te? m.in. w prozie i poezji najwi?kszego poety rosyjskiego A. Puszkina.

RĂWNIE? STRUKTURA ?WI?TEGO KALENDARZA MAJĂW TZOLKIN OPARTA JEST NA Z?OTYCH LICZBACH (2 i 13) I NA ICH WIELOKROTNO?CIACH: 20 (10Ă2=liczba piecz?ci) i 260 (13Ă20 = liczba kinĂłw w jednym ca?ym cyklu), 13 = liczba kinĂłw w fali.

Tak wi?c z?ota proporcja daje efekt estetyczny, a co za tym idzie, wywo?uje w cz?owieku poczucie harmonii.

A to w konsekwencji wywo?uje w nas poczucie szcz??cia i rado?ci. TYLKO SERCE, KTĂREGO CZ?STOTLIWO?? ENERGETYCZNA IDEALNIE ODPOWIADA Z?OTEJ LICZBIE FI, ??CZY CZ?OWIEKA Z WY?SZYMI POZIOMAMI BYTU I Z CA?YM WSZECH?WIATEM.

A Z TEGO RODZI SI? TRANSCENDENTNA INTELIGENCJA SERCA! Tylko ten, kto opanowa? sfer? fizyczn?, emocjonaln? i mentaln? (=ziemskie ego), osi?ga doskona?? cz?stotliwo?? na poziomie serca energetycznego, a tym samym ?yje w stanie ducha, ktĂłry odpowiada Uniwersalnej Mi?o?ci (Uniwersalnej Harmonii), poniewa? poprzez ?wiadom? transformacj? ni?szego ja wysy?amy automatycznie impuls do naszego Wy?szego Ja, ktĂłre nast?pnie podwy?sza i kalibruje enegi? czakry serca

Dan Winter twierdzi, ?e w chwili, gdy odczuwamy mi?o?? lub wspĂł?odczuwamy, nasze serce staje si? ?rĂłd?em d?wi?kĂłw, ktĂłrych harmonia oparta jest Boskiej Proporcji, czyli liczby Fi (1,618):

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=HYpiea1UL0Y

/We wpisach 17 i 23 poruszany jest m.in. temat fraktalno?ci/

https://monamornak.wordpress.com/2012/12/17/37-gregg-braden-serce-ma-swoj-mozg-i-jest-inteligentne/

7: Mi?o??, wspĂł?czucie i liczba Phi [PL, ENG]]

/Wpisy 20 i 27 mĂłwi? te? o Czakrze Serca/

« Ostatnia zmiana: Styczeń 08, 2018, 13:44:54 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: SERCE......
« Odpowiedz #4 : Styczeń 09, 2018, 00:04:03 »

Serce – wyj?tkowo czu?y organ
Si?a serca

fot. dream designs/FreeDigitalPhotos.net

Czy zwrĂłci?e? kiedy? uwag? w jaki sposĂłb bije Twoje serce? Co si? dzieje gdy jeste? zakochany? Gdy odczuwasz rado??? Jak zmienia si? rytm Twojego serca gdy jeste? zdenerwowany? Czy zastanawia?e? si? jakie znaczenia ma to dla Twojego zdrowia?

Serce cz?owieka rozwija si? niemal od momentu pocz?cia p?odu i jest ono pierwszym organem wewn?trznym, jaki powstaje. Jego struktura kszta?tuje si? ju? w drugim tygodniu ci??y, a po 21 dniach serce zaczyna bi?. Zarodek ma wĂłwczas mniej ni? 5mm d?ugo?ci. Wyst?puj?ce skurcze serca nie podlegaj? kontroli nerwowej, bowiem centralny uk?ad nerwowy (mĂłzg i rdze? kr?gowy) zaczyna rozwija? si? dopiero po kolejnym tygodniu. Nauka do tej pory nie potrafi wyja?ni? co powoduje pierwsze uderzenie serca. Fakt ten sprawia, ?e lekarze i badacze na ca?ym ?wiecie zastanawiaj? si? co w takim razie reguluje prac? serca i czy na pewno pe?ni ono rol? wy??cznie pompki pompuj?cej krew do ?y?. Po 8 tygodniach ci??y serce jest ju? w pe?ni rozwini?te i tylko ro?nie a? do chwili narodzin. MĂłzg natomiast dopiero po 4 miesi?cach osi?ga pe?n? liczb? neuronĂłw, ktĂłre zaczynaj? si? rozwija?.1

Od czasĂłw staro?ytnych sercu przypisywano ogromne znaczenie. ??czono je z uczuciami, a nawet uwa?ano za siedzib? my?li i rozumu (np. przez Arystotelesa). W wielu kulturach m.in. naszej rodzimej s?owia?skiej serce uwa?ane by?o tak?e za ostoj? duszy. Dla staro?ytnych Egipcjan to w?a?nie serce, a nie mĂłzg by?o siedliskiem emocji, my?li, woli i intencji. Co ciekawe, wspĂł?czesna nauka pokazuje, ?e tkwi w tym wszystkim nawet wi?cej ni? przys?owiowe ziarno prawdy.2
Komunikacja mi?dzy sercem a mĂłzgiem

fot. atibodyphoto/FreeDigitalPhotos.net

Grupa uczonych z Instytutu HeartMath w Boulder Creek w Kalifornii, ktĂłry jest po??czony z Uniwersytetem w Stanford od 1991 roku zajmuje si? dok?adnym badaniem serca, jego komunikacji z mĂłzgiem i powi?za? z emocjami. Dzi?ki swym rewolucyjnym odkryciom Instytut ten opublikowa? w literaturze naukowej wiele prac dotycz?cych wyj?tkowej roli jak? serce odgrywa w funkcjonowaniu mĂłzgu.

Badania wykaza?y, ?e a? 60% komĂłrek w sercu to neurony. Odpowiadaj? one za pami?? krĂłtko i d?ugotrwa??. Dotychczas uwa?ano, ?e znajduj? si? one wy??cznie w mĂłzgu. Za spraw? sieci neuroprzeka?nikĂłw, bia?ek i neuronĂłw serce wyposa?one jest w struktury podobne do tych, ktĂłrymi dysponuje mĂłzg. Ok. 40 tys. neuronĂłw w sercu zajmuje si? przetwarzaniem informacji.

Naukowcy zaobserwowali, ?e serce i mĂłzg nieustannie wymieniaj? si? informacjami oraz wzajemnie na siebie oddzia?uj?. Istnieje nawet bezpo?rednie po??czenie serca z centrum cia?a migda?owatego, czyli obszarem mĂłzgu odpowiedzialnym za emocje. Okaza?o si? tak?e, ?e to g?Ăłwnie serce komunikuje si? z mĂłzgiem, a nie odwrotnie i robi to na cztery rĂł?ne sposoby:

neurologicznie (impulsy nerwowe)
biochemicznie (hormony i neuroprzeka?niki)
biofizycznie (puls)
energetycznie (pole elektromagnetyczne, odczytywane przez EKG)

Istotny jest tu czwarty z wymienionych sposobĂłw komunikacji, bowiem pole elektromagnetyczne sk?ada si? na rzeczywisto?? w jakiej ?yjemy. Odkryto, ?e serce emituje ok 5000 razy silniejsze pole magnetyczne i 60 razy silniejsze pole elektryczne ni? mĂłzg. Si?ga ono daleko poza nasze cia?o, dlatego mo?na je zmierzy? z odleg?o?ci nawet ponad pĂł?tora metra.
Pole elektromagnetyczne serca

Pole elektromagnetyczne serca

Serce emituje pole elektromagnetyczne, ktĂłrego o? umiejscowiona jest w samym jego ?rodku. Kszta?tem przypomina torus. Wewn?trz niego pojawiaj? si? rozszerzaj?c mniejsze pola toroidalne. Wszystkie pola ze?rodkowane s? na tej samej osi. Serce wytwarza najpot??niejsze pole elektromagnetyczne w ca?ym naszym ciele.

Sygna?y wysy?ane z serca zmieniaj? fale mĂłzgowe, co tak?e mo?na zmierzy?. Wynika z tego, ?e serce wp?ywa na nasze postrzeganie, zdolno?ci poznawcze i uczucia. Badania udowodni?y, ?e serce jest g?Ăłwnym elementem naszego systemu emocjonalnego. Naukowcy zaobserwowali rĂłwnie?, ?e poprzez pole energetyczne mamy tak?e wp?yw na osoby znajduj?ce si? w naszym otoczeniu.

Wcze?niej nauka zak?ada?a, ?e nasze serce w stanie spoczynku bije jak metronom – w idealnie rĂłwnych odst?pach. Jednak gdy lekarz bada puls podaje wynik dla uderze?, na ktĂłre akurat trafi?. Nie sprawdza ka?dego, podczas gdy elektrokardiogram i skaner fal elektromagnetycznych pokazuj? ka?de bicie serca.3 Dopiero wĂłwczas wida? rĂł?nic? w d?ugo?ci odst?pĂłw mi?dzy uderzeniami serca. Dzi?ki tym badaniom wiemy, ?e nawet zdrowe serce w stanie spoczynku bije w nieregularnych odst?pach.

Dlaczego zrozumienie rytmu serca jest tak wa?ne? Z jego pomoc? jeste?my w stanie pozna? nasze umiej?tno?ci adaptacyjne do wymaga? sytuacyjnych i ?rodowiskowych, ktĂłrym jeste?my ca?y czas poddawani.
Koherencja psychofizjologiczna

Wykres przedstawiaj?cy zmian? t?tna pod wp?ywem zmiany emocji z negatywnych na pozytywne – Instytut HeartMath

Zmiany w rytmie serca powodowane s? przez wiele czynnikĂłw. Badania Instytutu HeartMath wykazuj?, ?e na zmian? pulsu najwi?kszy wp?yw maj? uczucia i emocje. Negatywne emocje jak stres, z?o??, frustracja, czy strach wywo?uj? chaotyczny rytm serca oraz powoduj? spadek energii i wydajno?ci organizmu. Natomiast pozytywne emocje wysy?aj? zupe?nie inny sygna?. Gdy do?wiadczamy emocji takich jak mi?o??, wdzi?czno??, czy rado?? rytm serca staje si? uporz?dkowan?, harmonijn? fal?. Co ciekawe fala ta jest wtedy porĂłwnywalna do fal ze spektrum ?wiat?a lub zapisu fal d?wi?kowych. Harmonia ta przek?ada si? na lepsze funkcjonowanie organizmu.

Badania pokazuj?, ?e tworzenie i podtrzymywanie pozytywnych emocji u?atwia zmian? w funkcjonowaniu naszego cia?a oraz przej?cie do stanu okre?lanego jako Koherencja Psychofizjologiczna, czyli harmonia pomi?dzy cia?em, umys?em i emocjami.

W jednym z eksperymentĂłw za pomoc? urz?dze? pomiarowych badano osob? poddan? negatywnym emocjom. Zmierzono jej oddech, rytm serca i ci?nienie krwi w czasie 300 sekund. Ka?dy z wykresĂłw uk?ada? si? w chaotyczne fale. Potem badany zastosowa? technik? „szybkiej koherencji” opracowan? przez Instytut HeartMath, ktĂłra wzmaga?a uczucie mi?o?ci i wdzi?czno?ci. Natychmiast wszystkie trzy zapisy zharmonizowa?y si? i pozosta?y takie do ko?ca trwania eksperymentu. Badanie to powtarzano wielokrotnie tak?e z innymi osobami. Efekt by? porĂłwnywalny. Pozytywne emocje wywo?ywa?y fizjologiczne korzy?ci w organizmie. Udowodniono, tak?e ?e znacz?co wzmacniaj? one system immunologiczny cz?owieka.4

Naukowcy z uniwersytetu Aalto na podstawie bada? przeprowadzonych na grupie ponad 700 osĂłb stworzyli map? emocji. Uczestnicy badania wprowadzani byli w rĂł?ne silne emocje po czym zaznaczali miejsca na ciele w ktĂłrych odczuwali wi?ksz?, b?d? mniejsz? aktywno??. Kolorem ?Ăł?tym oznaczali miejsca w ktĂłrych odczuwali emocje, czerwonym gdy one ros?y, a niebieskim gdy mala?y. Eksperyment ten wykaza?, ?e emocje wywo?uj? konkretne doznania w naszym ciele. Mapa ka?dej z emocji s? rĂł?ne, a wzory odczu? okaza?y si? wspĂłlne dla rĂł?nych kultur Europy Zachodniej i Azji Wschodniej. Wed?ug naukowcĂłw oznacza to, ?e emocje i odpowiadaj?ce im wzorce w ciele maj? podstaw? biologiczn?.5

Mapa emocji

fot. Uniwersytet Aalto

Zaprezentowane powy?ej badania zach?caj? do ponownego zastanowienia si? nad rol? jak? serce i emocje odgrywaj? w naszym ?yciu i zdrowiu. Serce mo?e pe?ni? znacznie wa?niejsze zadanie ni? mu do tej pory przypisywano. Je?eli reaguje ono na nasze emocje i adekwatnie do nich wp?ywa na funkcjonowanie naszego organizmu, powinni?my zwraca? wi?ksz? uwag? na negatywne stany emocjonalne w ktĂłrych si? znajdujemy. Dba? o szybki powrĂłt do rĂłwnowagi poprzez przywo?ywanie dobrych wspomnie? (stan koherencji). Jak pokazuj? badania nasze emocje mog? nam zarĂłwno s?u?y? jak i szkodzi?. Warto mie? to na uwadze, cho? czeka nas jeszcze wiele bada? nim dok?adnie poznamy wszystkie funkcje naszego serca.

Wypowied? Dr. Rollina McCraty’ego wiceprezesa i dyrektora ds. bada? Instytutu HeartMath.

?rĂłd?a i materia?y uzupe?niaj?ce:

Okres prenatalny – Wikipedia
Symbolika serca – Wikipedia
Ib, serce Egipcjan – Wikipedia
„Kiedy komputer po raz pierwszy okaza? si? lepszy od lekarza?” – Focus
„Science of The Heart: Exploring the Role of the Heart in Human Performance” – Institute of HeartMath
„The Energetic Heart: Bioelectromagnetic Interactions Within and Between People” – Institute of HeartMath (dokument pdf)
Mapa emocji – Focus

http://bioenergonauka.pl/serce-wyjatkowo-czuly-organ/

Zapisane

Andrzej Sienkiewicz
Nowy uÂżytkownik
Wiadomości: 4

Odp: SERCE......
« Odpowiedz #5 : Wrzesień 11, 2020, 08:16:40 »

Ciekawy

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

SERCE......