WĘGIEL....

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

WĘGIEL....
« : Kwiecień 08, 2018, 15:20:15 »

WĘGIEL JEST SZKIELETEM BUDOWY WSZYSTKICH ISTNIEŃ BIOLOGICZNYCH BO JEST BIOGENNY.

Pierwiastki biogenne - to pierwiastki, które wchodzą w skład najważniejszych związków chemicznych obecnych w organizmach roślinnych i zwierzęcych. Są niezbędne do ich życia i rozwoju.

Pierwiastki biogenne stanowią ważny element budulcowy, regulują przemiany metaboliczne czy normują ciśnienie osmotyczne płynów ustrojowych. Innymi słowy, warunkują one prawidłowy przebieg podstawowych procesów życiowych.

Ich niedobory (ale często też nadmiary) powodują poważne zaburzenia i mogą prowadzić, jeśli nie do śmierci, to przynajmniej do zaburzeń w funkcjonowaniu poszczególnych oraz całych układów.

tlen
fot. pixabay.com

Pierwiastki biogenne dzielą się na makro- i mikroelementy. Kryterium podziału jest tutaj wysokość ich stężenia w organizmie. Makroelementy, zwane też makroskładnikami lub pierwiastkami głównymi, to pierwiastki chemiczne występujące w organizmach w stosunkowo dużej ilości, czyli powyżej 0,1% masy ciała. Mikroelementy z kolei, a więc pierwiastki śladowe, obecne są w niskim stężeniu, poniżej 0,01% masy ciała. Zapotrzebowanie dobowe na nie wynosi u człowieka mniej, niż 100 mg.

Pierwiastki biogenne wchodzą w skład białek, cukrów, tłuszczów, kwasów nukleinowych, enzymów i koenzymów, hormonów i witamin. Są niezbędne do utrzymania prawidłowego poziomu pH, stanowią składnik budulcowy kości i zębów, regulują skurcze mięśni, pracę serca i funkcjonowanie układu nerwowego (między innymi umożliwiają przewodzenie impulsów nerwowych), odpowiadają za właściwe krzepnięcie krwi i utrzymanie odpowiedniego ciśnienia krwi w ścianach naczyń krwionośnych. To nie wszystkie procesy, w których uczestniczą pierwiastki biogenne. Ale już wymienione funkcje dają pojęcie o tym, jak ważne jest utrzymanie w organizmie właściwych stężeń makro- i mikroelementów. Ich krótko lub długotrwałe niedobory mogą okazać się bardzo niebezpieczne.

Kości
fot. pixabay.com

Najbardziej obrazowo przedstawia się tutaj rola tlenu, pierwiastka biogennego, którego krótkotrwały niedobór skutkuje śmiercią organizmu. Innymi kluczowymi biogenami są węgiel, wodór i azot, wchodzące w skład podstawowych związków organicznych, a także fosfor i siarka.

Życie jest niemożliwe bez wodoru, który wraz z tlenem tworzy wodę, oraz bez węgla, który buduje wszystkie związki organiczne. Azot jest fundamentalnym składnikiem aminokwasów.

Podobnie i bez fosforu, jako elementu każdej komórki, transportera energii i budulca kości, nie moglibyśmy funkcjonować.

Tak samo organizm żywy potrzebuje siarki, która jest składnikiem większości białek, tworzy metioninę i cysteinę (tzw. aminokwasy siarkowe), warunkuje prawidłowy wzrost komórek naskórka, włosów i paznokci oraz zapewnia skórze odpowiednie nawilżenie i elastyczność.

Pierwiastkami niezbędnymi do prawidłowego funkcjonowania są również mikroelementy. Choć ludzki organizm potrzebuje ich stosunkowo niewiele, niedobory (ale też nadmiary) mogą wystąpić i skutkować wieloma zaburzeniami.

Do pierwiastków śladowych zaliczamy: żelazo, cynk, fluor, jod, miedź, krzem, chrom, selen, mangan, bor, kobalt, molibden. Mikroelementy warunkują prawidłową pracę układu sercowo-naczyniowego, mają zasadniczy wpływ na płodność, funkcjonowanie poszczególnych narządów, stan skóry, biosyntezę białek, węglowodanów oraz tłuszczów.

Kolejne, pod względem rangi ważności, pierwiastki biogenne, zaliczające się do makroelementów to:

Wapń: jest budulcem kości oraz zębów, odpowiada za prawidłowy przebieg procesów krzepnięcia krwi, reguluje mechanizm skurczu mięśni i przesyłania impulsów nerwowych. Jego niedobór powoduje zwyrodnienia i choroby zębów i kości (np. osteoporozę), zaburza metabolizm i funkcjonowanie układu mięśniowego oraz nerwów.
Magnez: pierwiastek kluczowy dla systemu nerwowego i układu mięśniowego. Syntezuje kwasy nukleinowe, aktywuje liczne enzymy, reguluje metabolizm i przepuszczalność błon komórkowych. Jego niedobór wiąże się z zaburzoną pracą serca oraz mięśni, dereguluje funkcjonowanie układu nerwowego, powoduje migreny itd.

Mięśnie
fot. pixabay.com

Potas: jako podstawowy kation (wewnątrzkomórkowy) zapewnia równowagę wodno-elektrolitową komórek organizmu. Jego niedobór skutkuje szeregiem zaburzeń przede wszystkim w obrębie układu mięśniowego.
Sód: obok potasu pełni również istotną funkcję w utrzymaniu równowagi wodno-elektrolitowej. Jest podstawowym kationem zewnątrzkomórkowym. Objawami jego niedoboru mogą być senność, obrzęk mózgu, brak apetytu.
Chlor: jest anionem płynów tkankowych i podobnie jak potas oraz sód gwarantuje prawidłowy stan gospodarki wodno-elektrolitowej w organizmie.

http://www.ekologia.pl/wiedza/slowniki/leksykon-ekologii-i-ochrony-srodowiska/pierwiastki-biogenne

Makroelementy

Makroelementy to pierwiastki, które stanowią nie mniej niż 0,01% suchej masy każdego organizmu. Zalicza się do nich tzw. pierwiastki biogenne, a więc takie, który odgrywają kluczową rolę w budowie żywych organizmów na Ziemi.

Jest ich 6, a są to: węgiel (C), wodór, (H), tlen (O), siarka (S), azot (N), fosfor (P). Poza wymienionymi pierwiastkami do makroelementów należą magnez (Mg), wapń (Ca), potas (K), sód (Na) i chlor (Cl). Są one niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju organizmów roślinnych i zwierzęcych.
Charakterystyka makroelementów:

Pierwiastki biogenne:

Węgiel ( C ) – podstawowy element wszystkich związków organicznych. Atomy tego pierwiastka mają zdolność do łatwego i silnego wiązania się między sobą, w porównaniu z atomami innych pierwiastków.

To dzięki tej cesze, obserwuje się ogromną różnorodność związkach chemicznych tworzonych przez ten pierwiastek. Powstają długie łańcuchy węglowe, proste lub rozgałęzione, w formie pierścieniowej, a także, jako kombinacje łańcuchów i form aromatycznych. Można, więc uznać, że węgiel tworzy „szkielety” wszystkich związków organicznych.

Węgiel zawarty jest również w dwutlenku węgla (CO2), który podczas wymiany gazowej wydalany jest z organizmu do atmosfery. Następnie przyswajany jest przez rośliny stając się kluczowym substratem fotosyntezy.

Wodór ( H ) – pierwiastek, który obok węgla i tlenu, jest składnikiem związków organicznych. Wiąże się z atomami węgla, dołączając się tym samym do szkieletów tych związków. Atomy wodoru są również elementem grup funkcyjnych wraz z atomami węgla. Bierze udział w reakcjach oksydo-redukcyjnych wraz z tlenem. Buduje cząsteczkę wody (H20).

Tlen ( O ) – pierwiastek, który wraz z węglem i wodorem, jest podstawowym elementem związków chemicznych. Bierze udział w ważnych procesach oksydo-redukcyjnych. Buduje, wraz z wodorem, cząsteczkę wody. W stanie wolnym występuje w formie dwuatomowej (O2) i trójatomowej (O3). Jest składnikiem powietrza atmosferycznego (21%). Stanowi uboczny produkt fotosyntezy. Jest również niezbędny do zajścia fosforylacji oksydacyjnej, będącej najistotniejszym etapem utleniania komórkowego.

Azot ( N ) – pierwiastek, będący składnikiem białek, kwasów nukleinowych wielu związków barwnikowych (np. hemoglobina), lipidów budujących błony komórkowe, związków cyklicznych biorących udział w wielu przemianach chemicznych i energetycznych (ATP
i ADP). Jest składnikiem powietrza atmosferycznego (78%). Niedobory tego pierwiastka u roślin przynoszą wiele negatywnych skutków. Przyczyniają się do zahamowania wzrostu i kwitnienia, powodują żółknięcie liści, gdyż zaburzona jest synteza chlorofilu. Azot wchodzi w skład alkaloidów – związków chemicznych, wykazujących silnie pobudzające działanie fizjologiczne na organizm zwierząt i ludzi, już przy niskich stężeniach. Przy wysokich stężeniach powodują zatrucia, a nawet śmierć. Są to: kofeina, teina, teobromina, nikotyna, chinina, kurara, morfina).

Fosfor ( P ) – pierwiastek będący składnikiem kwasów nukleinowych, uniwersalnego przenośnika energii, jakim jest ATP oraz transporterów wodoru (NAD, NADP). Ilość tego pierwiastka w organizmach nie jest wysoka, ale rola bardzo istotna. Niedostatek fosforu powoduje, bowiem ograniczenie w syntezie ATP, a związek ten jest niezbędny do zajścia ważnych przemian energetycznych w komórce. U zwierząt fosfor jest składnikiem mineralnym kości, obok wapnia i magnezu. Zapewnia elementom kostnym twardość i wytrzymałość. Fosfor wpływa korzystnie na stan zębów i dziąseł. Bierze udział w procesach wzrostowych i regeneracyjnych komórek. Uczestniczy w metabolizmie tłuszczów i skrobi. U roślin jego niedobór powoduje ograniczenie fotosyntezy oraz zaburzenie przebiegu oddychania komórkowego. Jest to czynnik ograniczający wzrost i rozwój części nadziemnych roślin oraz korzeni. Inne skutki niedoboru to żółknięcie brzegów liści, karłowacenie oraz pojawianie się ciemnych przebarwień na powierzchni liści.

Siarka ( S ) – pierwiastek będący składnikiem enzymów, przede wszystkim regulujących proces utleniania komórkowego. Buduje aminokwasy siarkowe (metionina, cystyna, cysteina). Tworzy wiązania dwusiarczkowi (tzw. mostki), które podtrzymują przestrzenną strukturę białek, a ta decyduje o ich aktywności biologicznej. Siarka, będąc składnikiem białka keratyny, buduje twory u zwierząt takie jak: rogi, kopyta, pazury, paznokcie, włosy, zapewniając im mechaniczną wytrzymałość. U roślin niedostatek siarki wpływa hamująco na biosyntezę chlorofilu, a więc ogranicza fotosyntezę. Jest składnikiem wielu olejków eterycznych u takich roślin jak czosnek, cebula czy papryka, przyczyniając się tym samym do ulepszenia walorów smakowych potraw.
Pozostałe makroelementy:

Wapń ( Ca ) – pierwiastek będący ważnym składnikiem mineralnym kości. Warunkuje ich prawidłowy wzrost i wytrzymałość. Jest niezbędnym elementem płynów ustrojowych organizmu. Wapń bierze udział w procesie krzepnięcia krwi. Umożliwia pobudliwość komórek nerwowych oraz skurcz komórek mięśniowych. Zwiększa również lepkość cytoplazmy oraz przepuszczalność błon biologicznych. Niedobór wapnia powoduje procesy rozkładu błony cytoplazmatycznej. U roślin jest czynnikiem ograniczającym wzrost korzeni i pędów oraz powoduje ich zniekształcenia.

Magnez ( Mg ) – razem z wapniem i fosforem buduje mineralną strukturę tkanki kostnej, zapewniając jej wytrzymałość i twardość. Powoduje wzrost lepkości cytoplazmy, przepuszczalności błon komórkowych i pobudliwości błony komórki nerwowej. Magnez stanowi atom centralny barwnika fotosyntetycznego – chlorofilu. Jest również aktywatorem wielu ważnych enzymów. Zapewnia również prawidłową budowę podjednostek rybosomów.

Sód ( Na ) i Potas ( K ) – kationy jednowartościowe, powodują spadek lepkości cytoplazmy, przepuszczalności błony komórkowej oraz zahamowanie pobudliwości komórek nerwowych i mięśniowych. Potas występuje w roślinach znacznie liczniej niż sód. Potas jest pierwiastkiem regulującym transpirację u roślin, gdyż reagując na stopień uwodnienia komórek szparkowych, stymuluje otwieranie bądź zamykanie aparatów szparkowych. Niedobór potasu u roślin jest przyczyną żółknięcia brzegów liści oraz wiotczenia łodyg.

Chlor ( Cl ) – ten makroelement reguluje równowagę jonową ustroju. Ponadto aktywuje enzym – amylazę ślinową, która rozkłada skrobię do związków prostszych w jamie ustnej. Jest składnikiem kwasu solnego, występującego w soku żołądkowym. U roślin jest on prawdopodobnie niezbędny do przeprowadzenia procesu fotosyntezy.

http://www.biologia.net.pl/biochemia/makroelementy.html

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 08, 2018, 15:35:17 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WĘGIEL....
« Odpowiedz #1 : Kwiecień 08, 2018, 15:47:33 »

Przebudzenie – Blask Nowej Świadomości

Cybernetyka i rozwój duchowy, cz. 3

Dla cybernetyki nie ma znaczenia, z czego składa się system i jego otoczenie. Znaczenie ma jedynie to, jakie są właściwości systemu i otoczenia oraz jakie zachodzą między nimi relacje. To dzięki istnieniu relacji możliwa jest zmiana siebie i rzeczywistości wokół nas.
Relacja

Każdy system może istnieć jedynie dzięki temu, że pomiędzy współtworzącymi go elementami zachodzą określone relacje. Dla przykładu, kiedy mówi się o świecie „zbudowanym” z cząstek elementarnych, de facto postuluje się istnienie systemu zbudowanego z elementów (cząstek) będących ze sobą w relacji z innymi elementami (cząstkami).

Mówi się na przykład, że atom wodoru „składa się” z elektronu oraz jądra, które to jądro z kolei składa się z protonu i neutronu (albo też innych cząstek elementarnych). Atom istnieje dzięki temu, że neutron i jądro są ze sobą w określonej, bardzo ścisłej, opisywanej głównie przez fizyków, relacji. Również proton i neutron w atomie muszą być w bardzo konkretnej relacji. Tak samo mówi się, że każda galaktyka „składa się” z miliardów gwiazd. Każda gwiazda z kolei ma zaś „składać się” z trylionów, jeżeli nie większej liczby, cząsteczek. Także człowiek składa się z elementów będących w konkretnej relacji między sobą. Organizm, w którym noga wychodzi z barku jest uważany za ułomny.

W tym znaczeniu, postulat atomistów o tym, że istnieć musi podstawowa cząstka, jest realizacją cybernetycznego postulatu o relacji między elementami systemu. Choć nie oznacza w żadnej mierze, że cząstka taka istnieje. Oznacza tylko, że możemy obserwować określony poziom lub aspekt rzeczywistości.

Można wprawdzie argumentować, że to nie relacje, lecz ściśle określone siły fizyczne trzymają atom wodoru jako całość. Być może jest tak w istocie. W podejściu atomistycznym zakłada się jednak, że konieczna musi być relacja pomiędzy obiektami, aby siły mogły zaistnieć. Czym innym mają być elementy atomu wodoru, a czym innym siły między nimi. Tak przynajmniej opisujemy większość znanego nam, poznawalnego empirycznie świata.

Na przykład, te same atomy węgla tworzą grafit i diament. Różnica polega jedynie na wzajemnym ułożeniu elementów między sobą1. Zmiana relacji zmienia właściwości systemu.

Dla cybernetyki nie ma zatem znaczenia, czy mówimy o atomach, gwiazdach, galaktykach, czy człowieku. Istotne jest istnienie elementów i relacji między nimi. Na różnych poziomach zatem relacja konstytuuje system.
Struktura

Zbiór relacji zachodzących między elementami systemu nazywamy strukturą systemu. Wyidealizowana struktura to zbiór relacji pomiędzy dowolnymi elementami. Najczęściej oczywiście mówimy o relacjach przestrzennych. Weźmy za przykład człowieka siedzącego na krześle. Owo „na” wskazuje charakter relacji. W relacji przestrzennej mogą znajdować się części ciała człowieka. Wiemy już, że zdrowy (w pojęciu medycyny akademickiej) ludzki organizm ma tak ułożone członki, że część centralna (tors i brzuch) stanowi podstawę dla rąk, nóg oraz głowy. Trudno wyobrazić sobie tors przymocowany do stopy, albo głowę do ręki, choć ruch tych elementów pozwala je niekiedy do siebie zbliżyć.

Zmiana struktury własnej świadomości oznacza również automatyczną, niewymuszoną, tj. samorzutną, zmianę struktury świadomości otoczenia.

Struktura systemu może być statyczna lub dynamiczna. Statyczna struktura ma miejsce wówczas, kiedy elementy nie zmieniają swoich wzajemnych relacji. Struktura dynamiczna występuje wówczas, kiedy elementy zmieniają swoje relacje. Jak się okazuje, bardzo trudno odnaleźć idealnie statyczną strukturę. Jest tak, ponieważ istnieje konieczność jej zaobserwowania.
Obserwacja

W obserwowanym świecie trudno jest stwierdzić, czy w ogóle może istnieć coś, co nazywamy „statycznym systemem”. Jest tak, ponieważ każda obserwacja wymaga interwencji w poznawany system. Na przykład, po to by zmierzyć temperaturę konkretnego drzewa, należy wprowadzić w jego obręb termometr. Wiąże się to z wierceniem w drzewie otworu. Wiercenie oznacza jednak interwencję, a zatem zmianę w strukturze systemu. W związku z tym, nigdy nie poznamy temperatury drzewa, o którym myśleliśmy pierwotnie.

Tak samo, każda obserwacja świata społecznego wymaga indywidualnej interwencji podejścia osoby obserwującej. Między innymi nasze doświadczenie powoduje, że rozumiemy co się dzieje w naszym otoczeniu. Wiemy na przykład, czym jest „prawdziwa” rodzina na podstawie tego, że w niej uczestniczyliśmy, bądź też nie. Wiemy też, że w danym momencie znajdujemy się w grupie koleżeńskiej, jeżeli kiedyś już w niej byliśmy i poznaliśmy co oznacza „koleżeństwo”. Wiemy, że mamy przyjaciela tylko i wyłącznie z powodu istnienia konkretnej między nami relacji. Zarówno rodzina, jak i grupa koleżeńska, bez naszego w niej udziału, funkcjonowałaby inaczej. Bez nas, albo bez przyjaciela, „naszej przyjaźni” w ogóle by nie było.

Dlatego każdy system, jeżeli ma być zaobserwowany, musi być dynamiczny w swej naturze. Musi istnieć potencjał zmiany jego struktury, na podstawie zmiany relacji.
Relacja a rozwój duchowy

Istnienie relacji jest warunkiem sine qua non rozwoju duchowego. Jeżeli rozwojem duchowym nazywamy zmianę struktury świadomości ze stanu A na stan B, to zmiana struktury świadomości oznacza zmianę relacji pomiędzy elementami ją konstytuującymi. W kontekście rozważań o jedności systemu i otoczenia dochodzi się do wniosku, że zmiana struktury własnej świadomości oznacza również automatyczną, niewymuszoną, tj. samorzutną, zmianę struktury świadomości otoczenia. Oczywiście, czy i kiedy nastąpi obserwacja zmiany świadomości „w otoczeniu” i „otoczenia” pozostaje inną kwestią.

W konsekwencji, istnienie relacji pomiędzy elementami daje nam powód by przyjąć, że każdy jest współodpowiedzialny za to, co ma miejsce w jego życiu i życiu jego otoczenia.

Kończąc, warto raz jeszcze podkreślić: dzięki istnieniu relacji, możliwa jest struktura, a zatem właściwości obserwowanego systemu. Ponadto, dzięki istnieniu struktury, systemy mogą być SPRZĘŻONE. Można zatem nimi sterować. Cybernetyka zaś, to nauka o sterowaniu.
Ćwiczenia

Pomyśl o swojej rodzinie. Z czego się składa i jakie zachodzą między jej członkami relacje?
Pomyśl o przyjacielu. Na czym polega Wasza przyjaźń?
Pomyśl o wrogu. Na czym polega Wasza wrogość?

Przypisy:
(1) - Nicholas Christakis: Ukryte wpływy sieci społecznych (TED)

http://przebudzenie.net/68-cybernetyka-i-rozwoj-duchowy-cz-3.html

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 08, 2018, 15:49:24 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WĘGIEL....
« Odpowiedz #2 : Kwiecień 20, 2018, 20:56:39 »

Węgiel twardszy od diamentu

Nowa postać węgla, nazwana węglem Q jest twardsza niż diament, przyciąga ją magnes, świeci pobudzona prądem elektrycznym oraz pozwala uzyskiwać diamenty w pokojowej temperaturze i pod normalnym ciśnieniem – informuje „Journal of Applied Physics”.

Nową postać węgla, odmienną od grafitu czy diamentu odkryli naukowcy z North Carolina State University. Jedną z jego niezwykłych cech jest ferromagnetyzm (podobnie jak żelazo, kobalt czy nikiel jest przyciągany przez magnes). Okazał się także twardszy od diamentu i świeci pod wpływem pola elektrycznego. Węgiel Q w naturalnych warunkach prawdopodobnie występuje tylko w jądrach niektórych planet.

Aby uzyskać węgiel Q, naukowcy zaczynają od odpowiedniego podłoża, którym może być szafir, szkło lub polimer. Podłoże powlekane jest węglem bezpostaciowym (amorficznym), czyli pozbawionym struktury krystalicznej. Następnie węgiel poddawany jest działaniu trwającego mniej więcej 200 nanosekund (miliardowych części sekundy) impulsu lasera. Jego temperatura podnosi się do około 3700 stopni Celsjusza, po czym gwałtownie spada. Dobierając odpowiednie podłoże i regulując czas trwania impulsu można kontrolować tempo chłodzenia. Tworzy się warstwa węgla Q, która zależnie do warunków może mieć od 20 do 500 nanometrów grubości. Proces zachodzi pod normalnym ciśnieniem atmosferycznym. Wystarczy wielokrotnie powtarzać impuls, aby powstało więcej węgla Q.

Odkrywcy węgla Q opracowali także technikę wykorzystania go do wytwarzania diamentowych struktur w temperaturze pokojowej i pod normalnym ciśnieniem atmosferycznym. Mogłyby dzięki temu powstawać na przykład diamentowe nano- lub mikroigły czy inne elementy wykorzystywane do dostarczania leków, w procesach przemysłowych czy elektronice.

Kierujący badaniami prof. Jay Narayan z North Carolina State University przewiduje, że węgiel Q może znaleźć zastosowanie w wielu dziedzinach technologii, na przykład elektronicznych wyświetlaczach. Z kolei diamentowe struktury powstające jako jeden kryształ byłyby znacznie wytrzymalsze od wykonanych z materiału polikrystalicznego. Technologia nie wymaga ekstremalnego ciśnienia ani temperatury i wykorzystuje dostępne na rynku lasery (podobne wykorzystywane są na przykład w okulistyce), nie powinna zatem być kosztowna.(PAP)

pmw/ krf/

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C407607%2Cwegiel-twardszy-od-diamentu.html

** FERROMAGNETYZM ...https://pl.wikipedia.org/wiki/Ferromagnetyzm

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 20, 2018, 20:58:49 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

WĘGIEL....