KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

 smoki.....


Generacja Smoka


"Potwory: Nie widzimy ich wi?cej", napisa? Gustaw Flaubert w s?ynnej S?ownik rubryce Pomys?y
I jeszcze ..., potwory istnia?y, istniej? i b?d? istnie?.
Globalny mitologia i tradycji ludzi s? pe?ne potworĂłw i smokĂłw,
obecnie istnieje tylko w bajkach i powie?ci fantasy.
Albo ... mo?e nie!
«Tu si? demony ...»
Draco: Constellation Draco (Stellar Draconis). Astronomiczne zabudowy: z prawej Wniebowst?pienie: 17 godzin. Deklinacja: 65 stopni. Widoczne szeroko?ciach geograficznych pomi?dzy 90-15 stopni. (Najlepiej widoczne w lipcu, oko?o 9.30-10.00 wieczorem. Podczas letnich konstelacji "do gĂłry nogami" w stosunku do obrazu zimy).
Gwiazdy Draco: Thuban (Alpha Draconis), RASTABAN (Beta DRA), Etamin (Gamma DRA), Nodus (Delta DRA), TYL (Epsilon DRA), ALDHIBAH (Zeta DRA), ED ASICH (Jota DRA), GIANFAR ( lambda DRA), Arrakis (Mu DRA), KUMA (Nu DRA), GRUMIUM (Xi Dra), ALSAFI (Sigma DRA), DSIBAN (Psi DRA).
4000 lat temu, gwiazda Thuban (Alpha Draconis), by? Polaris nas. Od tego czasu, o? obrotu Ziemi zosta?a zmieniona na Biegunie PĂł?nocnym, wi?c teraz Polaris jest Gwiazda Polarna. Na dziesi?? tysi?cy lat od teraz, Polaris b?dzie VEGA.
Kliknij na zdj?cia aby zobaczy? du?e
dragons (6)
Smoki pierwsze w historii nowo?ytnej Europy znajduje si? w Szwajcarii i Alp w ogĂłle. Niemniej jednak, najwcze?niejsze wzmianki europejskie s? w Grecji, we W?oszech, na Wyspach Brytyjskich, Niemcy i Norwegia.
Zdaje sobie spraw? z trudno?ci ustalenia chronograf wyprodukowany pierwszy esej klasyfikacji. To pastor Johannes Stoumpf (1500/78). Ucze? i przyjaciel s?ynnego uczonego Tsvinkli, to wojuj?cy reformator zebrano niezb?dne dane za okres na du?? wycieczk? edukacyjn? do Szwajcarii.
W 1548 roku opublikowa? kronik? w Zurychu. Z 762 stron, map i 4000 drzeworytĂłw, ca?y ten historyczno-topograficznego pozostanie a? do 18 wieku, g?Ăłwnym ?rĂłd?em wiedzy o obszarach Szwajcarii.
Dla pastora Stoumpf, imponuj?cy charakter gĂłrski krajobraz pokazuje majestat i wszechmoc Pana. TwĂłrca dobroczynno?ci przyniĂłs? przez niektĂłrych ?rĂłde? naturalnych, potr?cenie destrukcyjno?ci inne ?ywio?y. Wi?c potoki, ktĂłre schodz? z "dzikich Alpy" i rosn? wraz z topnieniem ?niegu, zniszczy ?yzne rĂłwniny, gdyby BĂłg nie stworzy? ?rodki, du?ych i g??bokich jeziorach, gdzie t?pe tempa stabilizacji.
Cz?owiek zaanga?owany w charakterze imerefsis projektu. Po Eterlin wyrazi? t? sam? wiar?, Stoumpf umieszcza czas smokĂłw w pierwszej fazie kolonizacji Alp. Pierwszy proboszcz mocno podkre?la charakter niektĂłrych rodzimych drako?skich typĂłw. Stoumpf pisze, pomimo s?Ăłw Pliniusza (Natural History), ktĂłre Smok (?cie?ka) jest urodzonych w ziemi MaurĂłw i Indiach:
"NiektĂłre z nich rzeczywi?cie mieszka? w krajach alpejskich s? wskazane. Dlaczego, pomimo zamro?enia Alpy z nieustannie ?niegu w wielu miejscach, w po?udnie, ska? i jaski? korzysta? z promieni s?onecznych. Tam mieszka smok (utwĂłr), najcz??ciej w jaskiniach nara?onych na ciep?o s?oneczne, a tym samym mog? si? ogrza?. W niektĂłrych zalesione w?wozy (Tobel) S?onecznego gĂłrach szwajcarskich, rĂłwnie? mieszka? przera?aj?cymi smokami (lintwĂźrm), z ktĂłrych niektĂłrzy znale?li nawet przed trzydziestu lat, w miejscach, ktĂłre s? pi?kne osiedla dzi?. Ludno?? krajĂłw alpejskich znacznie wzros?y od tego czasu, tak, ?e obszary gĂłrskie zosta?a wykorzystana i rozliczona tak, ?e dzi? ju? nie zobaczy? paso?ytĂłw innych czasach ... "
Stoumpf koryguje Pliniusz. Smok to nie tylko egzotyczne zwierz?. Nie by?o a? kilku ostatnich lat w Europie ?rodkowej. Chronograf jest zaanga?owana w analizy i leczenia w przypadku, w celu wyja?nienia, jak te monstrualne gady (cz?sto humanoidalne prawie) uda?o si? przetrwa? surowo?? klimatu. Zaczynaj?c powinowactwo mi?dzy smokĂłw i innych "szkodnikĂłw" jak gady i jaszczurek, Stoumpf zak?ada, ?e smok (utwĂłr) i lubi nas?onecznionych. W zwi?zku z tym stwierdza, ?e smoki ?yj? w jaskiniach, najlepiej z widokiem na s?o?ce, a tym samym uda si? szron.
W monta?u z Stoumpf wyj?tkiem smoka (utworu), szwajcarskie gĂłry by pomie?ci? i innego smoka typu, lintwurm, inne ni? pierwsze, zarĂłwno w nazwie, jak i do jego miejsca zamieszkania. W ?redniowiecznych niemieckich notatek, lintwurm termin u?ywany g?Ăłwnie skrzydlaty gad. Sugeruje si? tu, ?e gad kocha? ciemne i wilgotne tobels ?rodowiska. Austriacki pisarz, Aleksander Lernet-cholen, nalega? na trudno?ci okre?lenia, ?e dialektyczny termin w pĂł?nocnych Niemczech.
Te kaniony s? tobels parachomena i wykopa? torrentĂłw, czasem tworz?c ma?e zbiorniki na stromych zboczach, wype?nionych drzewami. Stoumpf wyra?nie rozrĂł?nia dwa rodzaje smokĂłw, toru, szczyty, jaskinie plazmowych zainstalowanych na stronie gĂłry, a lintwurm, ktĂłrego gospodarzem tajnych w?wozy, gdzie niewidoczny tryskaj?cej torrent.
UtwĂłr i lintwurm. Pierwszym by? skrzydlaty stwĂłr z b?onowych skrzyd?ach. Drugi, czworono?ny gad, odpowiada z facetem bezskrzyd?e smoka, ktĂłry wygl?da? jak krokodyl, cz?sto dwuno?ny, wyprostowany. Te pierwsze powa?ne uczeni zgadzaj? miejsce smoki w lekcjach fizyki, to przyrody Alp. Tak wi?c, na torze i lintwurm terroryzuje zwierz?ta, takie jak nied?wiedzie, wilki i rysie, oraz wszystkich tych zwierz?t podlegaj? podr?cznik. Odt?d, smok jest powszechne.
Tylko rzadko?? sprawia mu wyrĂł?nia? od innych drapie?nikĂłw. Potworny gad nie jest wrogiem Boga, ale wrogiem ludu. Stoumpf powtarza or?dzie Eterlin i outhaul. Dla tych szwajcarskich chronografĂłw z 16 wieku, historia szwajcarskiego smoka zwi?zany jest z tym z podboju wrogiego ?rodowiska, podbĂłj kraju od jego pierwszych mieszka?cĂłw, sama logika, ?e Amerykanie wygrali swĂłj kraj z Indianami . Stoumpf prezentuje wi?c zapewnia to pewne referencje: sprawa potwornych gadzich Res mostowych stra?nikĂłw-fizyka, epicka przygoda Vinkelrint i odcinki charakteryzuj? jako "koniec drako?skich wojen" w Ountervalnt 1438 ...
Szwajcaria, domu Drakologias, znajduje si? jedna z najwi?kszych przyjaciĂł?. Przys?owie, ?e "dobra krew nie mo?e k?ama?" stosuje si? w tym przypadku, poniewa? jest jego wnuk Rengouornt, Leopold Sizat. Sizat (1601-1663) nale?y, a on jest na elity wspĂłlnotowych, jest jednym z "wielkich re?yserĂłw pa?stwa. Publikuje w 1661 roku opis s?ynnego Jeziora Czterech KantonĂłw lub Four-kantonĂłw.
  Pomimo restrykcyjnego charakteru tytule projektu przekracza dane topograficzne, zapewniaj?c wiele dowodĂłw historii naturalnej. Cz??? negocjuje jego faun? i Kantonu, Leopold po?wi?ca ca?y rozdzia? do smokĂłw. Zaczyna si? od stwierdzenia:
"?atwo mo?na si? zastanawia?, dlaczego niektĂłrzy twierdz?, ?e smoki nie istnia?y na Ziemi i Natury." Pot?pia Sizat zmniejszenie roli smokĂłw przez pisarzy, ktĂłrzy widz? w nich tylko wymiar symboliczny. Jednak ka?dy mo?e skonsultowa? si? niezliczone stare chronografy szwajcarskich, zeznaj?c komfortowe du?o smokĂłw w czasach staro?ytnych. Na szcz??cie, nasz czas jest wolne od tych szkodliwych stworze?, "i to ma specjaln? ?ask?."
Konsultant odkrywa ?lady Dragons potworĂłw, ktĂłre musia?y pokona? Aposto?Ăłw Szwajcarii. Dla niego "kine» (boa) Pliniusz i St Hilarion by? zdecydowanie lindtwurm. Tak wi?c, St Magnus mia? do czynienia z boa niedaleko Kempten i smok w Roschaoupt. Wiele presti?owych osobisto?ci staro?ytnej pisarzy greckich i ?aci?skich, a? Stoumpf potwierdzaj? istnienie smokĂłw. Wi?c Leopold Sizat stwierdza z dum?, ?e jego narodzin utrzymuje dowody fizycznej rzeczywisto?ci takich zwierz?t.
Tam pocz?tkowo felonio ?w Ledger, gdzie nasz autor twierdzi, ?e widzia? w jego oczy pokazano tam dwa smoki strasznych warunkĂłw Pi?ata. Innym skarbem miasta jest kamienny smok (mieszka?cy mĂłwi?, ?e polecia? tam smoka, to Drakopetra). Od ponad pĂł? wieku, mieszka?cy mogli korzysta? z jej mocy uzdrawiaj?cej. Uspokaja i leczy krwawienia, a nawet d?uma. Potwierdza to dokument z 1532 roku, gdzie mo?na przeczyta?, ?e kto? Anton Chouter zwi?zany ten kamie? na kamieniu pachwinie i pĂł? godziny, "Suck trucizn? i z?o z jego cia?a."
dragons (7) dragons (3)
dragons (5)
Smoki s? nie tylko w odleg?ej przesz?o?ci. Przede kraju nadal utrzymuje ?lady ich istnienia, jak szkielet odkryto na GĂłrze Stafelvant, w 1602 roku. Siedemna?cie lat pĂł?niej, z g?ow? smoka gadĂłw i d?ugim ogonem, ktĂłry iskry, wed?ug Christoph Sorer, b?dzie pochodzi? z jaskini Pi?ata lata? w niewielkiej odleg?o?ci, aby dotrze? do innego otwartego jaskini na gĂłrze rozmycia gĂłrskich.
W pobli?u Brindisi we W?oszech, ogromny smok pojawi? si? w 1600 roku, po zaci?tej burzy. Z truj?cym oddechem, zabi? wielu ludzi, zanim w ko?cu upa?? pod ci??arem wyrwanych drzew (Johann Leopold Sizat, Beschreibung   des   Ber Ăź hmbter Lucerner   Odra   Vier   Waldst ä tten   Widzi, Lucerna: David Hautten, 1661, Rozdzia? XXV, s. 175).
Wed?ug Schmidta, Leopold Sizat skupia si? tylko na cuda natury. Konsultant Lucerna nie jest ju? w stanie satanizmu lub historie z kreatorĂłw (osobnikĂłw po??czonych z Drakologia w przesz?o?ci). Tylko dane, ktĂłre go interesuj? s? te, ktĂłre ujawniaj? histori? naturaln?, ktĂłrej potworno?ci, w taki sam sposĂłb jak produktom wspĂłlnotowym, zbiera?.
Rzeczywi?cie, Leopold cytuje Sizat po?wi?ca swoj? prac? do badania rzekomej "hybryda" jaszczurki, jak cz?owieka-krowy, jelenia lub innych anormalnych istot, takich jak "fish" z czterema nogami. (Autor obszernie opisuje "?ab Rain", w ktĂłrym uczestniczyli "w towarzystwie mojego kochanego dziadka Rengouornt Sizat" letni wieczĂłr w 1610 roku. Ta wra?liwo?? na to, co dziwne, popycha go, by nagra? tradycyjne narracje prowadz?c go, nie?wiadomie, w holu czarodziejskiego ?wiata.
Tak, mi?dzy innymi, stary rybakĂłw powiedzia? mu, ?e od czasu do czasu, ogromny szczupak ryby pojawi?y si? na brzegu Jeziora Czterech-kantonĂłw. Ale za ka?dym razem chcia?em podej?? te xanavoutousan wody nagle, pozostawiaj?c ?mierdz?cym dymem "z powodu ktĂłrych wielu zgin??o" ...) Niemniej jednak, jego praca Sizat cz??? literatury naturalistycznej, rodzaj Historii Naturalnej.
Poczytnych dzie?em znanego jezuickiego uczonego, wzmocni t? sztuczn? literatury naturalistycznej. Hipotetyczny smoka, cierpliwie cudownie szczegĂł?owe pokole? uczonych, znajdzie swoje zako?czenie w pierwszym eseju po?wi?cony jest systematyczne badania podziemnego ?wiata, Mundus   Subterraneus (1664/65) z dnia Atanazy Kircher. Projekt sk?ada si? z dwĂłch du?ych ilo?ci ponumerowanych.
Smoki by?y badane w ksi?dze VIII, po?wi?conej zwierz?t podziemnych, a nast?pnie ryb jeziora i jaskinie. Taka klasyfikacja jest sam koncepcyjnego wybĂłr. Kircher mo?e ostrzec czytelnika, ?e "Wielki bĂłj" dzieli ekspertĂłw dotycz?ce rzeczywisto?ci smokĂłw, ale bez ogrĂłdek stwierdza ich istnienie, zabarykadowa? si? za wa?no?ci ?rĂłde? ko?cielnych, pisarzy ko?cielnych i ?wiadkĂłw (Atanazy Kircher, Mundus   subterraneus, w XII Libros   digestus, Amsterdam: Johannes Jansa, 1664, tom. I, sygn. VIII, tom. IV).
Ale Kircher nie jest zwyk?ym kolekcjonerem informacji. 'S My?li o miejscu zamieszkania lub o?owiu Smoka nowych rozwa?a?. Z pomoc? biblijnego fragmentu, Kircher daje "otch?a?" do smokĂłw. Termin ten pierwotnie sugerowa? sk?d przepa?? prawdopodobnie pochodzi z wĂłd potopu. Wsparcie tego pomys?u, autor Mundus   Subterraneus wskazuje na obecno?? du?ych ?rĂłde? podziemnych, ukryte pod gĂłrami, nazwany hydrophylaciae, z ktĂłrych rodz? si? rzeki.
?wiat bez ?wiat?a, bogate w wod?, mo?e pomie?ci? ?ycie i geologiczne marzenie du?ych jezuity ??czy si? z zoologii hipotetycznej. Smoki s? mieszka?cy Ziemi pod?o?a. Czasem pojawiaj? si? na otwartym powietrzu, "przeciw ludzi i zwierz?t." Kircher nie widzi smoki jako szczegĂłlnej kategorii zwierz?t. Jest, zatem, bardziej osobliwo?? przyrody, produkt bardzo rzadkich aktĂłw spontanicznej generacji.
Zgodnie z tym pogl?dem, smiali uczony daje nam przyk?ad pszczo?y, urodzone w ci?gu wydzieliny byd?a. Je?li zatem przep?yw wĂłd podziemnych przypomina dzia?anie maszyn-ktĂłrych plany malowa? ksi??ki generacji smoka przypomina eksperyment chemiczny, gdzie jaskinie odegra rol? laboratoriĂłw fizycznych hydraulicznych.
Wed?ug Kircher, ?e "cz?ste komentarze" najwyra?niej pozwalaj? stwierdzi?, ?e smoki pojawi?y si? w miejscach, gdzie alpejskich ogromne or?y i s?py poczynionych swoje gniazda. Wewn?trz ukrytych gniazd gĂłrskich ptaki drapie?ne zgromadzi? wiele wygas?ego gry: gady, ptaki, krĂłliki, owce, psy, a nawet dzieci. Fermentacji zgromadzonych relikwii do do?u zw?ok przynios?oby czasami dziwaczne zwi?zki zwierz?t.
Motley stwĂłr mia?by urodzi? przez zgnilizn?, smoka, ktĂłry pochodzi ze zwi?zku z nasion wielu istnie?, ktĂłre zosta?y skradzione przez s?py. Reptile by g?owa, szyja i ogon nowego stworzenia. Smok by? te? wypo?yczony du?e uszy zaj?ca i ptakĂłw, piĂłr. Z pewno?ci? zwi?zek spermatic dominuje ta transformacja nie pot?piam hybryd? z istnienia wad rozwojowych oraz niepe?nej osocza.



http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=el&u=http://diadrastiko.blogspot.com/2012/08/blog-post_9245.html&prev=/search%3Fq%3Dhttp://diadrastiko.blogspot.fr/2012/08/blog-post_9245.html%26biw%3D1366%26bih%3D575

cd....


Skrzyd?a wi?c to by? obj?te jednym grubo?ci warstwy, a pancerz z ?usek by?oby zwapnienie predyspozycji genetycznych. Urodzony z seps?, smok doros?y zawsze zdradzaj? jego pochodzenie, poniewa? czarny oddech, ktĂłry m?dry jezuita interpretuje jako marnych par, ktĂłre mo?na porĂłwna? z fosforescencj? martwego drewna.
Wed?ug postrzegania Kircher, jaskinia nie jest ju? tylko schronienie smoka. Jest rĂłwnie? "inkubatorze" z. Ta wyj?tkowa rzadko?? wy?wietla produktĂłw osocza specyficzne warunki ?rodowiskowe: niemiecki jezuita, ktĂłry ma obsesj? na punkcie eksperymentĂłw, smok b?dzie automatyczne wynikiem procesĂłw chemicznych, podczas ktĂłrego jaskinia b?dzie odgrywa? rol? ogromnego retorty, z gdzie przela?a nasiennego zup?. GĂłry, jaskinie i smoki s? zatem nieroz??czne trio.
Kircher uwa?a, ?e "nikt nie mo?e podwa?y?" rzeczywisto?? smoka, ktĂłry szczegĂł?owo zapozna? ludzi z wielkim presti?em jak Stoumpf Gkesner i Leopold Sizat. Alpy szwajcarskie b?dzie ukrywa? wiele smoki w "miejsc niedost?pnych", jak jest jakie? ukryte legowisk w gĂłrnym kraju. Trzy pokolenia reprezentacje smoki dekoracji traktat.
Jeden przedstawia "czworono?nego skrzydlatego smoka", ktĂłry zabi? rycerza z Rodos, z drugiej pokazuje dracunculus strza?Ăłw, a ostatnio Draco   helveticus, ktĂłry by? dwuno?ny i pierzaste. (Formalizacja istnienie okre?lonego rodzaju portret smoka alpejskie prac? wynagradza szwajcarskich kronikarzy i uczonych). Draco   helveticus wchodzi na pole kultury europejskiej.
Kircher publikuje tak?e list Lucerne spowiednika Christopha Sorer, koncentruj?c swoje uwagi na temat jednego z smokami w strasznych warunkach Pi?ata: "Widzia?em majestatyczny smok przylecia? z otworem na du?? skale Mount Pilatus, bardzo szybko macha? skrzyd?ami, jego cia?o by?o na d?ugo, i tak jest ogon i szyi. Jego g?owa by?a posta? jednego z tych gadĂłw z z?bami. Podczas lotu, robi? usta jak iskry z nimi rzuca ?elazka, gdy kowale hit kowade?ko na ... »
dragons (7)
W korespondencji, rĂłwnie? Sorer odpowiedzia? na pi?mie, ?e w 1654 roku, dzie? Saint-Jacques (25 lipca), Hunter Paul Soumperlin po?o?ony w gĂłrach flou (2097 m) w Alpach Szwajcarskich, ujrza? smoka. Zwierz?t stoi na kraw?dzi g??bokiej jaskini. To by?o dwuno?nych wyprostowany, z g?ow? przypomina? konia i "ca?e cia?o by?o pokryte ?uskami". Kiedy m??czyzna podszed?, potwĂłr wycofa? do jego legowiska.
Chocia? chwali Draco helveticus, Kircher nie sposĂłb zaniedbuj?c W?ochy. OprĂłcz s?ynnego odcinka sezonu ze smokiem Alntrovanti, jezuita podnosi kwesti? niedawnego spotkania zupe?nie si? sta?o cztery lata przed publikacj? jego prac. W listopadzie 1660 my?liwy staranowa? bagna Pontini, niedaleko Rzymu, aby prze?ladowa? si? ofiar? wodnego.
Podczas gdy smok wielko?ci du?ego s?p, lataj?ce, m??czyzna rzuci? w jego kierunku, a nast?pnie zaatakowa? go istota rannych. My?liwy zmar? tej samej nocy, a jego skĂłra by?a zielona z jadem. I odkry? szcz?tki zwierz?cia, ktĂłre by?o ju? rozk?adaj?cego. Jego g?owa przeniesiony do Kircher, ktĂłrzy strze?onym muzeum. Ten smok cz?onkami byli dwunogi z szerokimi palmitynian stĂłp jak te g?si.
Francuski podrĂł?nik nam potwierdza istnienie popularnego reputacji, ktĂłry dominowa? na ulicach Rzymu w czasie, do ktĂłrego Kircher. Rzeczywi?cie, w swoim pami?tniku (1665), Balthazar de Monkonis z Lyon zauwa?a: "Na pocz?tku pa?dziernika 1660 roku my?liwy zabi? dziesi?? czy dwana?cie mil od Rzymu, kiedy by? tam te?, skrzydlaty smok mia? skrzyd?a nietoperza, z ktĂłrych jeden z nich uderzy? my?liwego w nodze, i zmar? kilka dni pĂł?niej ... "
W oparciu o zwi?kszonej trwa?o?ci w kwestii smoka, trzeciej edycji Mundus   Subterraneus (1678) po?wi?ca kilka stron do smoka i daje wi?ksz? uwag?. Mo?na zauwa?y?, ?e figura pluszowego smoka przechowywane w Rzymie, wewn?trz muzeum kardyna?a Barberini, (Mundus   Subterraneus, 3-cie wydanie, 1678, tom. II, nr ref. VIII, rozdzia? II, s. 103). Specjalny dodatek po?wi?cony jest w?drowny podrĂł?nika szlachetnego George Elias Loreto.
Jest to ma?y przewodnik turystyczny do nawiedzonych miejsc, ktĂłre zosta?y cenionych w barokowym wra?liwo?ci. Do szewskiej pasji, odnosi si? do jeziora strzeg?cego barier gĂłrskich i drzew iglastych, ktĂłrych m?tnej wodzie przez upuszczenie rĂł?ne przedmioty, powoduj?c burze! Mamy w tym przypadku, brzegu jeziora Czarnego-Lasu Moumelze (s?owo to oznacza "bajki" nazwa jeziora Czarny Las produkowane przez s?owo Muhme:.. Bajki duchĂłw wĂłd Zobacz HĂźnnerkopf, «Muhmelsee», w HandwĂśrterbuch des deutschen Aberglaubens, VI Tom, Berlin 1934, s. 620-621.
Ponadto, projekt Przygody Simplisisimous -1669 - Grimmelshausen, bohater powie?ci, simplex, w przej?cie o Saouermprouner s?ycha? "dziwne historie" opowiadane przez tych, ktĂłrzy si? w sprawie k?pieliska termalnego "nieodkryte" Moumelze: omĂłwienia destrukcyjne w?a?ciwo?ci wody z tego obszaru i spotkania z dziwnych stworze?, gnomy i elfy i wrĂł?ki, ktĂłre ?yj? pod powierzchni? ...) Raz na jeziorze, szuka? na prĂł?no z oczu, aby znale?? g??boko?? tego akwenu z zwodniczej spokoju .
Brak ryb mo?e ?y? pod powierzchni?. T?tnienia poroni?a, co niektĂłrzy prĂłbowali tam wej??, poniewa? woda jest nie tylko tolerowa? czarne ?aby i niektĂłre gatunki salamander. Pogranicze mieszkaniec Baden, towarzyszy ksi?dz, prĂłbowa? za?egna? Moumelze rzuca tam rĂł?a?ce u?wi?conych: "Ale nagle straszny potwĂłr dziwna forma pojawi?a, trepontas ich lot i wzbudzaj?c burz?, ktĂłra trwa?a siedem dni ..."
Sam Loretta nie wydaje zaprzeczaj? ?ledzenia smoka wodnego, poniewa? widzimy, ?e skoro rzuci? trzy kamienie w jeziorze (by? mo?e chc?c wywo?a? burz? , wsta?, aby wyrze?bi? swoje nazwisko i dat? podrĂł?y (12 maja 1666) na s?siedniej korze drzewa. Ten podrĂł?nik, ktĂłry przecina Niemcy kilka lat po zako?czeniu ostatnich walk, ktĂłre nast?pi?y wojny trzydziestoletniej, patrz?c s?ynnych nawiedzonych miejsc, ktĂłre bada szczegĂł?owo.
Loreto jest ciekawy duch, znawca literatury demonological. Po Moumelze przera?aj?ca reputacja Mount Pi?ata przyci?ga nieodparcie. Nie idzie w tym samym roku. On mĂłwi? o legendarnym jeziorze, "bezdennej g??bi." Nie by?o go tam, ale du?a stagnacja bagno.
Ale pastora?ka, ktĂłrzy towarzysz? show zrobi? wyci?cia na skale: "szpony diab?a" i mĂłwi? o safranthropous (podobne historie z Walii, zobaczy? prac? Arthur Machen, powie?ci Black Seal ). MĂłwi?, ?e gĂłry te s? przekl?te. Loreto, w ka?dym razie, opisuje pasterzy Pi?ata jako osoby chamskie i obrzydliwe, poddali si? magii, ktĂłry ?atwo zwabiony demonĂłw. W 1667 roku, grupa pasterzy czarownikĂłw rozp?ta? niszczycielsk? burz? na Canton.
Rok temu mieszka?cy Vitzno widzia? p?on?ce smoka lec?cego nad ich miejscowo?ci. To by?o trz?sienie ziemi i powĂłd? zapowied?. Loreto uwa?a oba smoki z gĂłry, a diab?y i straszliwych magĂłw. Stanowisko smoka bojowego Ountervalnt jest dok?adnie okre?lony, jest "Field of the Dragon", Drachenfeldt. Pokazuje rĂłwnie? ludzi smoka cz?owiek, ktĂłry jest wysoki, a stamt?d wydaje si? jezioro z czterech-Kantonu i okolicach kraju ... Loreto dodaje, ?e cho? Afryka ma star? plotk?, ?e zawsze daje z potworami, a gĂłry szwajcarskie le?a? tak?e w ich najbardziej tajnych kryjĂłwek, "zdeformowane stwory", takie jak smoki i olbrzymy.
Lucerna, nie zachowa? nie w murach kolosalnego szkieletu ludzkiego, dowĂłd realno?ci gigantĂłw? Elias George Loreto jest jednym z pionierĂłw wnie?? w centralnej Szwajcarii teratoeidous schronienia ludzi i zwierz?t.
Trzecia edycja Mundus   Subterraneus z Kircher ustalenia Szwajcarii jako kraju zachodniego smoka. Jednak inne kraje europejskie mog?yby zakwestionowa? t? hegemoni?. Na przyk?ad, Austria. Jednym z wojewĂłdztw, Karinthie by? szczegĂłlnie bogaty w opowie?ci o smokach. Jako zwie?czenie tych przekona?, w 1590 r., rze?biarz Ulrich mia? Fogkelzangk ozdobi? du?y plac Klagenfurt w Karinthie, ze skrzydlatego smoka, s?ugi ?rĂłd?o, Lindwurmdenkmal, czyli pomnik smoka ...
Du?o si? dzieje i Styria. W poprzednim wieku, Gkesner podniĂłs? kwesti? pierzastych gadĂłw w niebiosach tej prowincji, w ​​po?udniowo-wschodniej Austrii. Ponadto, po zako?czeniu epoki ?redniowiecza, "Cave of the Dragon" w Mixnitz przyci?gn??a ciekawy z ca?ej Europy. GD. M. Viser w odniesieniu do Styrii w 1678 roku, mĂłwi o jaskini, stwierdzaj?c, ?e stale pooping "ko?ci smokĂłw".
Niezwyk?y pielgrzym jako Elias George Loretta nie mĂłg? pomin?? odniesienie do tej s?ynnej kryjĂłwki. Wed?ug niego, szewc nie ryzykujemy, aby uzyska? ?uki z jaskini do zbierania ko?ci olbrzymĂłw. M??czyzna przypomnia? sobie, ?e ca?y smok szkielet odkryto w otwĂłr jaskini (Othenio Abel, Vorzeitliche Tierreste   im   deutschen   Mythus, brauchtum   und   Volksglauben, IĂŠna: Fischer, 1939, rys. 130, strona 176, rys. 136, s. 185).
Materia?y dotycz?ce smoka wreszcie osi?gn??a taki niezwyk?y wolumin, ktĂłry niemiecki uniwersytet, George Caspar Kirchmagier (1635-1700) odwa?y? si? wyci?gn?? pierwsz? monografi? na ten temat. Chemik z zawodu, ma rĂłwnie? Kirchmagier Mineralogii i rozwin??a sie? korespondentĂłw w wa?nych uczonych europejskich.
W 1661 roku, kiedy projekt Zoologia   Physica Johan Sperlingk (ktĂłry zosta? odznaczony po?miertnie), zosta?a opublikowana, wydawca dodane w dziesi?ciu akademickich dyskusji traktacie z lub pod nadzorem Kirchmagier. Istnieje w tym hipotetycznych kwestii zwierz?t, takich jak jednoro?ec, bazyliszka, feniks i smok . Ten ostatni jest przedstawiony jako "olbrzymi gad" istota tar?a, ?ywi?c si? zw?okami i od czasu do czasu z ?ywymi lud?mi. (Johann Sperlingk, Zoologia   Physica, red. J. Kirchmayer, Wittenberg: Spadkobiercy G. Berger, 1661, rozdzia? III, s. 403-405 (De Dracone). Dla Kirchmagier patrz Thorndike, Historia Magii i eksperymentalnych Science, Columbia University Press, 1958, op.an., tom. VII, str. 347).
Smok Smok by? znowu Grecy. Ten post, od jednego do drugiego ko?ca wieku, by ustawi? umiarkowany ducha, odrzucaj?c ide? skrzydlatego gada na rzecz du?ego serpentyn. Tak by?o w 1603, opinia Kaspar Svenkfelnt dotycz?ce smoka ?l?ska. Taki by?by autorem i to ?wiat S?ownik Antoine Fouretier (1619-1688), ktĂłrego praca zosta?a opublikowana po?miertnie w Amsterdamie w 1690. Z tego mieszcza?skiego Pary?a, nie zawsze wyjazd na badania, smok by? tylko "potwornego w??a, ktĂłry w czasie nabytej wielki rozmiar."
Pozycje wielkiego Atanazy Kircher znaleziono wielki apel do kolekcjonerĂłw niestrudzony informacji barokowym Niemiec. Jeden z tych pisarzy, lubi? bardzo dziwne i niezwyk?e historie, powie?ciopisarz Emperarnt Werner kaplica (1647-1690), u?ywany projekt Mundus   Subterraneus w stosunkach Strange (1683).
Musimy przyj??, mĂłwi Kaplica, ?e "wielu" ludzi nie wierz? w istnienie smokĂłw. Ale sceptycy musz? "cisza" przed pozytywnej opinii osĂłb stoj?cych w Sizat w Kircher i jego Alntrovanti i przed licznych raportĂłw naocznych ?wiadkĂłw, wskazuj?ce, ?e do znudzenia:
"By?y i nadal s? smoki. Klify gĂłrach w Szwajcarii i gdzie indziej, nie, nie wolne od tych stworze? i pami?tam bardzo dobrze, ?e wszystko mamy opowiada? takich niszczycielskich potworĂłw, ktĂłre pojawi?y si? w Toskanii, w Prusach, przed dwa lub trzy lata temu ... "(EB kaplica, Größte DenckwĂźrdigkeiten der Welt, oder Sogenannte relations curiosae, Hambourg: Thomas von Wiering, 1683 Ale patrz te? E. B. Kaplica,« Mundus mirabilis tripartitus », uder Wunderbare Welt w einer kurtzen Cosmographia fĂźrgestellet .... , Ulm: Mattheus Wagner, 1689, t. III, s?dzia I, rozdzia? XXIV, s. 179-188)..
dragons (1) dragons (2)
dragons (1)
Obecno?? istot jednocze?nie niebezpiecznych i niezwyk?ych w obszarze europejskim, powoduj?c dziwne zjawiska charakterystyczne dla uroczej horroru. Sortuje kaplica z przyjemno?ci? to "cudowne rodzaju" w?rĂłd "najbardziej ohydne potwory au naturalne", istota pozbawiona rodzicĂłw, przed ka?dym naturalnym przebiegu procesĂłw ?yciowych, co wynika z automatycznego urodzenia.
Hybryda ta pozostaje w "wielkich gĂłr", ktĂłre mog? by? w Alpach szwajcarskich, ale rĂłwnie? "karpackie szczyty wznosz?ce si? w niebo, pomi?dzy Polsk? i Dacia" (Transylwanii). Ju? Kirchmagier wspomnia? Karpat pomi?dzy gĂłr europejskich u?ywanych jako schronĂłw przez smoki. Kaplica dostaje jego informacji z serii publikowanych w pismach medycznych, nauk przyrodniczych kolekcji Cesarskiej Akademii Al.
W pierwszym z tych dokumentĂłw, w?gierski lekarz Paterson Hein napisa? w 1671 roku, ?e "nie mo?na by?o n 'wyzwanie' rzeczywisto?? smokĂłw. By?y w?rĂłd zbiorĂłw jednej szcz?ki i k?y, ktĂłre okaza?y si? dok?adnie natur? tych zwierz?t. (Patrz list dr Johann Hein w Paterson dr Sachs wyborem Lewenhaim, 2 Δεκεμβρίου 1671, znajduje si? w Miscellanea Curiosa   Medyczno - Physica   Academiae   Naturae   Curiosorum, Lipsk i Francfort).
W innym li?cie (29 stycznia 1672), stwierdza, ?e Hein by? w stanie zbada? smoka Czaszka w Warszawie. Ponadto, wie?niak pokaza? ca?y szkielet "nowego smoka" w Earl Rakotzi (dr Hein G. Patterson, «De Draconibus Carpathicis», w Miscellanea Curiosa, dec I ann III UWAGI CXXXIX, 1672, s. 257.. - 258).
Lekarz uda?o si? zebra? zeznania pasterzy tego kraju. Wiele z nich zwierzy? si?, ?e w Karpatach, w pobli?u rzeki Ntounagiek, jest du?a jaskinia pe?na ko?ci i szcz?tki smokĂłw. Przygodowe mieszka?cy podejmuj? ryzyko i tam dosta? ko?ci czasami ca?e szkielety-ktĂłre nast?pnie sprzedaj? do praktykĂłw, ktĂłrzy bior? z nich proszek, z ktĂłrego nast?pnie dokona? cudownego antidotum na padaczk?.
To kostnica zosta? stworzony w ten sposĂłb: gdy chory czuje, ?e smok pozostawiaj?c si?y, idzie do jaskini le?e? nad drugim, i o?ywienia, ale umrze w tej pozycji. Innym za nim, a tym samym tworz? stos ko?ci. Pasterze prowadz?ce swoje stada na letnie pastwiska za?wiadczy?, ?e smoki sp?dzi? dzie? g??boko w jaskini i nie wyjdzie stamt?d, a nie w nocy, w po?piechu do owiec, kĂłz, kozic w, nawet w Bears , ktĂłre nast?pnie wprowadzaj? w swoich kryjĂłwek, aby zaspokoi?.
Sami pasterze opowiadali w Paterson Hein, ?e pewnego dnia w?oski poszed? do jednej z tych jaski?, aby wymusi? jakie? magiczne rytua?y ze smokiem wyj??. Gdy zwierz? okaza?o si?, mag kavalikepse, gubi? si? z ty?u na niebie! Lekarz, oczywi?cie, nale?y rozwa?y? t? histori? "mit". Jest to wariant tradycji Egzorcysta smoka w Szwajcarii, jak opisano przez pismach Ulrich Campbell i dziadka Rengouornt Sizat.
W nast?pnym stuleciu, notitia pracy   Hungariae   Novae   Historyczno - Geographica (1742), Mathias Bell powie brzydkie gry ktĂłre odegra?y jokera do mieszka?cĂłw wsi w gĂłrnej W?gier, ktĂłrzy chcieli zap?aci? za us?ugi w "nekromanta" do odparcia go ze schroniska smoka by? odpowiedzialny za niszczycielskie burze gradowe.
Austriacka folklorysta, Leopold Kretzenmpacher zgromadzi?a legendarne opowie?ci, ktĂłre zosta?y zebrane w 19 wieku w?rĂłd RumunĂłw z Transylwanii i dotycz?ce straszliwych smokĂłw. Wed?ug tych rachunkĂłw, ko?ci ekshumowanych z gĂłrskich jaski? by?y postrzegane przez ludzi jako pozosta?o?ci potworĂłw. "W?oski" jest bez w?tpienia jednym z tych "Wenecjanie» (venediger) wydobycie in?ynierĂłw-lub-poszukiwaczy z?ota, ktĂłrzy przekszta?caj? si? na gĂłr? do mitycznych magĂłw, z powodu niewiedzy na temat ich nauki.
Informacje Hein przez jego koleg? z Wroc?awia, Heinrich Folniat. Sycylijski Lekarz powielana w swoim sprawozdaniu w 1674 grawerowania czaszki jednego z "smokĂłw Karpat". (Nale?y pami?ta?, ?e w Karpatach oraz w Transylwania rozkwit?a legend? Dracula Vlad Dracul,, nazwiska, co oznacza "syn smoka" lub "syn diab?a"). Wezwa? swoich kolegĂłw do s?uchania z wi?ksz? gracj? ludowych opowie?ci, ktĂłre wskazuj? na obecno?? zwierz?t w niedost?pnych gĂłrach teratoeidon prawie.
Folniat odtwarza list od lekarza Sibiu, Georg Ber. (Heinrich Folniat, «De Dracpmobus Carpathicis i Transsylvanicis», w Miscellanea, dec / I, Ann. IV, obs. CLXX, 1674, grawerowanie mi?dzy stronami 226 i 227. Ber, aby zobaczy? Johan Seiverts, Nachrichten von SiebenbĂźrgischen Gelehrten und ihre Schriften, Pressburg: Weber i Korabinski, 1785, ss. 453-454). Ber (1645-1704), urodzony w Polsce, cieszy si? renom? jako botanik, ktĂłry wyda? p?yt? z Saksonii Chermanstat (Sybin) do zaoferowania, w 1672 roku, stanowisko WspĂłlnoty farmaceut?.



i jeszcze co?....


https://gnosticteachings.org/courses/gnostic-mysteries/3347-gnostic-mysteries-of-the-cross.html



ZDJ?CIA ...... http://meliknubarova.35photo.ru/photo_618104/

Symbolika w??a...



 
Symbolika W??a - od Sumeru do mitu ede?skiego
Autor tekstu:
Joanna ?ak-Bucholc
W
?? jest tak pot??nym symbolem, pojawiaj?cym si? w tak wielu kulturach ipe?ni?cym tak rĂł?norodne role, ?e oczywi?cie nie b?d? w stanie wyczerpa? tematu i dok?adniezanalizowa? wszystkie sposoby jego przejawiania si?. Lepiej poprzesta? na niewieluprzyk?adach, ale postara? si?, by by?y reprezentatywne i w miar? „pierwotne", archaiczne.RĂłwnie wa?ne jak mity s? przedstawienia plastyczne. Je?li za? idzie o wizerunki w??a, totrudno powiedzie?, ktĂłre s? najstarsze, jednak w?? nie wydaje si? by? symbolem bardzoarchaicznym, niew?tpliwie cz??ciej i od dawniejszych czasĂłw pojawiaj? si? byk, jele?, ptaki.Jednym ze starszych przedstawie? jest w?? na ceramice z VI tys. p.n.e. z terenu tzw. ?yznegoPĂł?ksi??yca. Nie wiemy oczywi?cie jak? funkcj? pe?ni? w mitach tamtych ludzi. Potem w??a „uwik?ano" w walk?; ju? na pi?knie inkrustowanym naczyniu z Nippur widzimy kota walcz?cegoz w??em; kot jak dowiadujemy si? z podpisu to sama Wielka Bogini Inanna.Wiele jednak wskazuje na to, ?e tam, gdzie od pewnego czasu mamy do czynienia zsymbolem w??a o wiele starszym symbolem by? symbol ryby (str. 2012). Mo?na oczywi?ciesnu? przypuszczenia dlaczego symbol ryb mia?by zamieni? si? (czy raczej rozszczepi? si?, boprzecie? nie zanikn??) w obraz w??a. Czy obraz ryb — jako pot??nego symbolukosmogonicznego, cywilizacyjnego (rybo-ludzie z Oannesem na czele, nauczaj?cy ludzi w Eridurzemios?, uprawy roli i sztuki budowania miast, indyjski Matsja nauczaj?cy praw Manu), iwreszcie egzystencjalnego (wierzenia, i? ryba jest form? przejawiania si? jednej z warstwduszy umar?ego) — by? bli?szy kulturze ludzi zwi?zanych z morzem i ?eglarstwem, za? innymludom w?? wyda? si? adekwatniejszy? Czy te obrazy na?o?y?y si? na siebie: oto przyk?adnauczycielem ludzko?ci w Indiach by? pot??ny w?? z rodu nagĂłw (w??y) ?esza, przedstawianyz p?ugiem oraz z t?uczkiem do ziarna — a to s? wszak emblematy cywilizacyjne, znaki sztuk, jakich Sesza by? patronem. Niewykluczone, a nawet bardzo prawdopodobne, ?e nagowie, wtym ?esza, pe?nili tak? sam? rol? mityczn?, jak sumeryjski Oannes i jego towarzysze, rybo-ludzie. Mo?e mamy do czynienia z jednym ?rĂłd?em tego motywu… Mo?e warto pami?ta?rĂłwnie? o tym, ?e ?esza jest w??em siedmiog?owym, a w takiej w?a?nie liczbie wyst?puj? rybo-ludzie na sumeryjskich reliefach; tzw. ap-kallu, co po akadyjskuznaczy „m?dry".W??e mityczne s? zwi?zane z wodami, cho? przecie? ten zwi?zek wcale nie jestoczywisty, chyba ?e mamy na my?li w??a wodnego. OtĂł? Wody to „materia pierwsza". WEgipcie pojawia si? to w koncepcjach kosmogonicznych; zwrĂłcimy uwag? na postacie tzw.Ogeady, Ăłsemki pierwszych bĂłstw, przedstawianych, co znamienne z g?owami w??y i ?ab.Kiedy wypracowano koncepcj? Wielkiej Wody op?ywaj?cej ca?o?? uniwersum, w plastyceprzedstawiono to jako „tarcz?" op?ywan? przez pot??n? rzek?; jaki? obraz lepiej nadawa? si? dosymbolizowania Wielkiej Rzeki ni? kszta?t w??a owini?tego wokĂł? kr?gu... W Indiach ogĂłlnieznany jest obraz Wisznu spoczywaj?cego na ogromnym praw??u Anancie (jego imi? znaczy „bezkresny", co chyba jednoznacznie mo?na uzna? za synonim Wielkiego Oceanu). Inny mitopowiada o znanym nam ju? ?eszy, ktĂłry ?yje w Potali, wielkiej podziemnej krainie, a jakwiadomo w podziemnej krainie istnieje podziemny ocean. Powiada si? rĂłwnie?, i? ?esza —uwaga —
opasuje ca?? ziemi?.
To przecie? identyczny obraz, z jakim spotykamy si? w Grecji,czy Sumerze! W do?? pĂł?nym micie egipskim opowiada si? o wcieleniu boga Amona, w??uzwanym Kem-atef, ktĂłry wy?oni? si? z podziemnego Praoceanu. Znany jest te? w?? Mehenzwini?ty pod ?odzi? Re, chroni?cy go od z?ych mocy, albo oplataj?cy naos Re, a tak?e ci?gn?cybark? s?oneczn?, niczym ?esza ci?gn?cy ?Ăłd? Manu. RĂłwnie? w ?wiecie egejskim mamyprzedgrecki mit o stwĂłrczym praw??u Ophionie, ktĂłry
siedmiokrotnie
oplata? Jajo ?wiata, a?wysz?y z niego Niebo i Ziemia. To Jajo znios?a w postaci go??bicy prabogini Eurynome (
eurys
—szeroki), z ktĂłr? z??czy? si? Ophion. By?a ona przedstawiana, jak przytacza Z. Kubiak (
MitologiaGrekĂłw i Rzymian
, s. 141) jako kobieta od bioder w gĂłr? i ryba od bioder w dĂł?. I sprawarĂłwnie wa?na: oto mamy obraz Ophiona
opasuj?cego
okr?g?y kszta?t — „tarcz?" uniwersum,potem ten kszta?t odczytywano m.in. jako Jajo ?wiata. Oczywi?cie inne prastare bĂłstwopregreckie Okeanos, ktĂłrego miano, mimo ?e nie greckie sta?o si? podstaw? nazwy „ocean" wwielu j?zykach indoeuropejskich, w tym w polskim, by? widziany jako opasuj?ca uniwersumWielka Woda.Zatem: W?? — ten Pierwszy, kosmogoniczny, zwi?zany z elementem PrawĂłd,Racjonalista.pl


http://www.academia.edu/2980421/Symbolika_Weza

symbolika Kazimierza Dolnego

http://www.kazimierz-dolny.pl/tajemnice-kazimierza/logo-kazimierza-symbolika


kronika akasza...


http://pl.wikisource.org/wiki/Kronika_Akasha/ca%C5%82o%C5%9B%C4%87

http://pl.scribd.com/doc/158684534/Stefan-Ossowiecki-Swiat-mego-ducha-i-wizje-przysz%C5%82osci

Sirin




Wiktor Wasniecow – "Sirin i alkonost. Ptaki rado?ci i rozpaczy". (1896)

Sirin (tak?e syrin), ros. сирин (sirin) od gr. Σειρήν (seirēn - syrena) – legendarna istota znana z rosyjskich poda? ludowych, przedstawiana jako ptak z g?ow? i piersiami pi?knej kobiety.

Wed?ug legendy syriny ?yj? na "ziemi indyjskiej" w pobli?u raju albo w okolicach Eufratu. Stworzenia te nawi?zuj? do opowie?ci o syrenach z greckiej mitologii. ?piewaj? "?wi?te pie?ni", ktĂłre mĂłwi? o szcz??ciu w przysz?o?ci. Dla cz?owieka siriny s? niebezpieczne: kto s?ucha ich pie?ni, zapomina o ziemskim ?yciu, spieszy za sirinami i umiera.

Siriny symbolizuj? smutek, cierpienie i rozpacz, podczas gdy podobne wygl?dem alkonosty, oznaczaj? szcz??cie i nadziej?. W przeciwie?stwie do alkonostĂłw siriny s? nastawione wrogo do cz?owieka.


http://pl.wikipedia.org/wiki/Sirin


Alkonost (folklor)



   Ten artyku? od 2012-08 wymaga uzupe?nienia ?rĂłde? podanych informacji.
Mo?liwe, ?e ten artyku? w ca?o?ci albo w cz??ci zawiera informacje nieprawdziwe. Informacje bez ?rĂłde? w ka?dej chwili mog? zosta? zakwestionowane i usuni?te. PomĂł? Wikipedii i dodaj przypisy do materia?Ăłw opublikowanych w wiarygodnych ?rĂłd?ach.
Po wyeliminowaniu niedoskona?o?ci prosimy usun?? szablon {{Dopracowa?}} z kodu tego artyku?u.
Alkonost, mal. Iwan Bilibin
Sirin (po lewej) i Alkonost (po prawej). Ptaki rado?ci i smutku, mal. Wiktor Wasniecow, 1896

Alkonost – w mitologii, folklorze rosyjskim, stworzenie o ciele ptaka i g?owie pi?knej kobiety. Charakteryzuje je niezwyk?y g?os, ktĂłry sprawia, ?e zas?yszany raz, staje si? jedyn? rzecz?, ktĂłrej pragnie si? s?ucha?. Bywa mylona z Sirin?, kolejn? z postaci ludowych poda? rosyjskich, mieszkank? podziemnego ?wiata.

Alkonost sk?ada jaja na pla?y i turla je w kierunku morza. Kiedy jaja p?kaj?, zrywa si? ogromna burza, a morze staje si? nieposkromione.

Imi? Alkonost pochodzi od greckiej bogini Alcyone, przemienionej w zimorodka.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Alkonost_%28folklor%29


Kiara.

Odczyt symboliczny jest niezwykle ?atwy gdy nie u?ywa si? do tego wymy?lnych wspĂł?czesnych skojarze? i emocjonalnych uczu?.

IN Ana... IN... Pani ANA .. nieba .. czyli PRAMATKA..... wszystkich ?y?.
I... mo?e nie i tylko I . jeden ..pierwsza Ssztar ... gwiazda ....

https://mistykabb.wordpress.com/2014/07/21/inanna-isztar-informacja-ostrzezenie/


Kiara.

Znak TAW – pisownia i znaczenie

Znak TAW w j?zyku staro hebrajskim jest ostatni? 22-g? liter? tego alfabetu. Przez staro?ytnych skrybĂłw litera TAW by?a pisana w formie krzy?a, zamiennie najpierw jako krzy? rĂłwnoramienny pisownia taw krzy? a potem tak?e jako pisownia taw - krzy? X. Obecn? i staro?ytn? pisowni? tej litery pokazuje wyra?nie twĂłrca wspĂł?czesnego j?zyka hebrajskiego Elezier Ben Yehuda w jego s?owniku hebrajsko-angielskim:

 litera TAV w s?owniku Ben Yehuda

wspĂł?czesne i staro?ytne TAV wg Ben Yehuda




Histori? pisowni znaku TAW w rĂł?nych j?zykach semickich, a? do dzisiejszej formy ?aci?skiej litery T, przejrzy?cie pokazano w serwisie Anctient Hebrew Research Center:

staro hebrajskie taw tav tau

ancient hebrew tav

Jak wida?, ludy semickie pos?ugiwa?y si? kiedy? znakiem krzy?a takim samym, jaki dzisiaj jest symbolem chrze?cija?stwa (krzy? ?aci?ski). Znak krzy?a TAW by? ostatni? 22-g? liter? alfabetu w wielu j?zykach semickich: fenickim, staro hebrajskim, klasycznym arabskim, , aramejskim, poniewa? wywodz? si? one ze wspĂłlnego rdzenia i wszystkie bazowa?y na tym samym 22-znakowym alfabecie. J?zyk staro hebrajski (paleo hebrajski) wyszed? z u?ycia w II wieku n.e.. Pisownia TAW we wspĂł?czesnym j?zyku hebrajskim opracowanym przez Ben Yehuda zosta?a zapo?yczona z j?zyka aramejskiego w zmienionym ju? kszta?cie hebrajska litera taw tav i ma?o przypomina pierwotn? pisowni?.

Jeszcze ciekawsze ni? pisownia TAW jest znaczenie tego znaku. W hebrajskim leksykonie Starego Testamentu F.W.Geseniusa znajdujemy takie wyja?nienie:

(1)  Arabski znak w formie krzy?a wypalany na udach lub szyjach koni i wielb??dĂłw, st?d nazwa litery TAW, ktĂłra u Fenicjan i na machabejskich monetach ma form? krzy?a. Grecy i Rzymianie wzi?li od Fenicjan zarĂłwno nazw? jak i kszta?t litery.

(2)  Symbol (krzy?owy), znak pod/zamiast pisanego nazwiska; st?d podpis, Job 31:35. Stwierdzono, ?e na synodzie chalcedo?skim i innych synodach g?Ăłwnie na Wschodzie nawet niektĂłrzy biskupi nieumiej?cy pisa? umieszczali krzy? jako podpis zamiast swojego nazwiska, co jest nadal cz?sto czynione przez zwyk?ych ludzi w procedurach prawnych.

Ad.1 Wida?, ?e Arabowie piecz?towali znakiem krzy?a swoje konie i wielb??dy tak, jak BĂłg naznaczy? swoich ludzi, nale??cych do Niego w Jerozolimie. Ad.2 BĂłg u?y? swojego podpisu TAW na czo?ach wybra?cĂłw, gdy Jego prawo by?o egzekwowane w Jerozolimie.

Znaczenie znaku TAW w ST ujawnia nam tak?e Ksi?ga Hioba (Joba) 31:35 BT: „Kto zechce mnie wys?ucha?? Oto podpis [znak TAW]: Wszechmocny odpowie. Przeciwnik niech skarg? napisze”. Wierny Bogu Hiob podpisuje si? znakiem krzy?a TAW, jakby pisa? „nale?? do Boga” i spodziewa si? po tym Jego odpowiedzi. Dla dociekliwych mi?dzywierszowy przek?ad tego wersetu z hebrajskiego – 8420 TAV (inne polskie przek?ady tutaj). W podanym angielskim przek?adzie znak TAW zosta? przet?umaczony jako „desire” (?), czyli pragnienie, ale te? dobrze oddaje znaczenie. Hiob jest wierny Bogu, pragnie Jego ?aski oraz pragnie Jego odpowiedzi, co wyra?a znakiem krzy?a, Jego znakiem. BĂłg jest mi?o?ci?, mi?o?? pragnieniem, a Hiob pragnie kontaktu z Bogiem, bo Go mi?uje i wyra?a to za pomoc? krzy?a, znakiem TAW.

Istnieje tak?e zbie?no?? graficzna mi?dzy pisowni? TAW w formie X i krzy?em greckiej litery X (Chi), ktĂłra rozpoczyna greckie s?owo χριστός (XristĂłs) czyli Chrystus [7]. W j?zyku greckim wywodzi si? ono od χρίω, co oznacza „pomaza? olejem”, czyli grecki χριστός oznacza dos?ownie Pomazaniec (hebrajski Mesjasz, Zbawiciel). OprĂłcz zbie?no?ci graficznej mamy zbie?no?? znaczeniow?. Staro?ytni rabini okre?lali TAW m.in. jako imi? Boga, piecz?? ?wi?to?ci, piecz?? prawdy. ?ydzi namaszczali kap?anĂłw za pomoc? oleju z oliwek i znaku TAW na czole, jak Moj?esz nama?ci? Aarona w ST [6]. W Talmudzie to namaszczanie kap?anĂłw jest opisane przez odwo?anie do greckiej litery Chi, czyli krzy?a X (in the shape of a Chi [9]), co potwierdza znaczenie krzy?a TAW (Chi) na czole jako s?uga Bo?y, nale??cy do Boga. W Ko?ciele katolickim Chrzest ?w. obejmuje tak?e kre?lenie krzy?a na czole dziecka, naznaczenie go piecz?ci? Chrystusa, jako nale??ce do Niego. Niestety, wielu z nas potem o tym nie pami?ta lub wr?cz prĂłbuje ten znak ?wiadomie wymaza?.

Chrystus, wcielony BĂłg, w ostatniej ksi?dze NT, Apokalipsie ?w. Jana, mĂłwi o sobie „Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Pocz?tek i Koniec” (Ap. 22:13). Alfa i Omega to pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu. Jest to t?umaczeniem z j?zyka staro hebrajskiego, w ktĂłrym pierwsz? i ostatni? liter? alfabetu jest w?a?nie Aleph i Taw. Interesuj?ce jest to, ?e ju? w pierwszym wersie Biblii, w Ksi?dzie Rodzaju 1:1 „Na pocz?tku BĂłg stworzy? niebo i ziemi?.” wyst?puje w ?rĂłd?owym tek?cie hebrajskim dwukrotnie (przed „niebo” i przed „ziemi?”) s?owo „et” sk?adaj?ce si? z dwĂłch liter: Aleph i Taw (את) [sprawd? w biblos.com], ktĂłre nie jest t?umaczone, ani w angielskich, ani w polskich przek?adach. Nie da si? go t?umaczy?, ok, ale my?l?, ?e mo?na interpretowa? jako konkretne rzeczywiste niebo i konkretnie rzeczywist? ziemi?, czyli istniej?ce byty, prawdziwe, stworzone z nico?ci, ktĂłrych istnienie zale?y od pocz?tku (Aleph) do ko?ca (Taw) od „Tego, KtĂłry Jest”, czyli Boga, ktĂłry podtrzymuje wszystko w istnieniu i nam si? objawi? na ziemi jako Jezus Chrystus oraz przedstawi? jako Aleph i Taw (Alfa i Omega).

Znak TAW by? kojarzony z Chrystusem i ukrzy?owaniem Go ju? przez pierwszych chrze?cijan, co odnajdujemy w tekstach ojcĂłw Ko?cio?a. Orygenes (ur. 185) widz?c ten zwi?zek dopytywa? wtedy ?ydĂłw o znaczenie TAW i opisa? ich odpowiedzi: „(1) Jeden powiedzia?, ?e litera Tau zajmuje ostatnie miejsce w?rĂłd 22 liter w kolejno?ci w jakiej zosta?y u?o?one. Ostatni zatem znak przyj?ty zosta? dla oznaczenia doskona?o?ci tych, ktĂłrzy jako cnotliwi p?acz? i bolej? nad grzechami ludu i wspĂł?czuj? sprzeniewierzonym. (2) Drugi mĂłwi?, ?e litera Tau jest symbolem tych, ktĂłrzy zachowali prawo, jako ?e u HebrajczykĂłw prawo nazywa si? Tor?, a poniewa? pierwsz? liter? tego s?owa jest Tau, wi?c oznacza ona tych, ktĂłrzy ?yj? wed?ug tego prawa zbawczego. (3) Trzeci natomiast, nale??cy do tych, ktĂłrzy zawierzyli Chrystusowi twierdzi?, ?e wed?ug starej pisowni litera Tau przypomina swym kszta?tem krzy? i jest zapowiedzi? tego znaku, ktĂłry chrze?cijanie kre?l? na czole i ktĂłry czyni? wszyscy wierni, gdy przyst?puj? do jakiejkolwiek pracy, zw?aszcza za? zaczynaj?c mod?y lub lektur? Pism ?wi?tych” [Komentarz Orygenesa do Ezechiela 9].

O znaku krzy?a na czole pi?knie mĂłwi? Cyryl Jerozolimski: „Nie wstyd?my si? wyzna? Ukrzy?owanego! Ufnie uczy?my znak krzy?a palcami na czole i na wszystkim, na chlebie, ktĂłry spo?ywamy, na kielichu, ktĂłry pijemy, przy wej?ciu i wyj?ciu, przed snem k?ad?c si? na spoczynek, przy wstawaniu, chodzeniu i spoczynku! Jest on wielk? obron?. Nie musz? za niego p?aci? ubodzy, trudzi? si? s?abi. Od Boga jest dany jako ?aska. Krzy? jest znakiem wierz?cych, postrachem szatanĂłw. W krzy?u odnosi triumf nad nimi wierny, je?eli si? nim znaczy z ufno?ci?. Na widok krzy?a przypominaj? sobie Ukrzy?owanego. L?kaj? si? Tego, ktĂłry smokowi star? g?ow?”. Na smoookaaa!

Napisane przez: Poruszyciel



TAW.


http://alfabet.izraelczyk.pl/6.php

GĂłra, DĂł? i Armageddon

Posted on 2014/10/05 by phoenix   

2014/10/17 Doszed? nowy akapit: Biblijna “gĂłra” oraz akapit do greckich rdzeni.

2014/11/26 Kilka rozwini?? i poprawek (m.in caelum, kurkuma, krokus)

2014/12/14 Doszed? akapit GĂłra i Dziura

Niecz?sto w j?zykach jedno s?owo oznacza przeciwne rzeczy. W tym artykule poka?? przyk?ad takiego s?owa, bo s?owa “gĂłra” i “dĂł?” to prawdziwe pomieszanie z popl?taniem!
Wprowadzenie

W j?zyku polskim gĂłra i dĂł? to dwa przeciwne stany. Oznaczaj? zarĂłwno pozycj? (po angielsku odpowiednio “top” i “bottom”), ale te? obiekt topograficzny (po angielsku odpowiednio: “mountain” i “hole”). U?ywamy te? ich do okre?lenia obiektu topograficznego po?redniego mi?dzy terenem p?askim, a gĂłr? i jest to wtedy wzGÓRze oraz p?askim i do?em to jest to DOLina (po angielsku odpowiednio: “hill” i “valley”). No, ale co z tego wynika?

Oba s?owa pochodz? od du?o starszego s?owa, jakim jest s?owo “Pol”, ktĂłre oznacza po prostu “Niebo” czy “Kosmos”. Nie wiem czy jest to s?owo polskie, czy jest mo?e jeszcze starsze ni? nasza cywilizacja, ale b?dzie o nim kilka artyku?Ăłw, bo samo to s?owo nadaje si? na oddzieln? ksi??k?. Te s?owa s? tak stare, ?e na pierwszy rzut oka nie wida? ?adnych podobie?stw, ale w artykule postaram si? wykaza? podobie?stwa poprzez rĂł?ne j?zyki. Artyku? jest bardzo poszlakowy co do niektĂłrych po??cze?. Po prostu nie wydaje mi si?, by mo?liwe by?o odtworzenie dok?adnego brzmienia tych s?Ăłw sprzed kilku tysi?cy lat, aby i wspĂł?cze?nie brzmia?y na tyle podobnie, by by?o wida?, to co chc? by by?o wida?.
Niebo

O ile Pol/Pal i Dol/Dal s? jeszcze wzgl?dnie podobne (P←→D). To ju? Pol i Gor niekoniecznie. Dlatego musimy i?? poszlakami.

Popatrzmy na s?owa pochodne:

S?owo Dal ma dodatkowe znaczenie i okre?lamy go do pokazania odleg?o?ci, mĂłwimy ?e co? jest daleko. Daleko od nas jest oczywi?cie horyzont czyli niebo z przodu oraz niebo u gĂłry. Wskazuj?c palcem kierunek daleki, cz?sto zobaczymy niebo.

J?zyk grecki jest tu idealnym, by zobaczy? podobie?stwa. Po grecku “daleko” i “odleg?o??” brzmi jak po polsku (D →T) czyli “tele”, a znamy to ze s?Ăłw “telefon” czy “telewizja”. Jak zajrzymy do s?ownika to widzimy, ?e Grecy wiedz?, ?e ten sam ?rĂłd?os?Ăłw ma s?owo: pale (daleko w czasie), a s?owo telos oznacza po prostu “koniec” (co? co jest daleko, ewentualnie niebo to koniec tego co widzimy np. horyzont). Greckie s?owo “telos” wed?ug mnie jest powi?zane z ?aci?skim “caelus” (niebo) czy angielskim “ceil”/”ceiling” czyli “sufit” (po angielsku szczegĂłlnie wida? podobie?stwo, bo T i S wymieniaj? si? cz?sto, porĂłwnaj polskie s?owo “g?os” w s?owie “poliglota”). Z bli?ej nieokre?lonego powodu s?owniki etymologiczne ??cz? te s?owa z “cave” (jaskinia, pustka).

Grecy przej?li, nie tylko nasz? form? “dal” jako “tele”, ale rĂłwnie? pe?n? wersj? czyli “daleko”. To s?owo sta?o si? podstaw? dla greckiego rdzenia “dolichos” czyli “d?ugi”, “rozci?gni?ty”. W s?ownikach je?li jest ju? jaka? konotacja z j?zykiem polskim, to bardziej ze s?owem “d?ugi”, jednak moim zdaniem mo?e to albo by? pomy?ka, albo s?owo d?ugi te? powi?zane jest ze s?owem daleko (na ten moment nie bada?em tego jeszcze). Dolichos brzmi zdecydowanie bardziej jak “Daleko” ni? jak “D?ugi”, cho? znaczenie faktycznie bli?sze jest temu drugiemu. Mo?liwe, ?e oba s?owa trafi?y do Grecji w podobnym czasie, a ich znaczenia si? przemiesza?y. Dziwnym zbiegiem okoliczno?ci, s?owo “d?ugi” po hetycku brzmia?o: “daluki”. Spadkiem po grece jest ten sam rdze? w innych j?zykach np. en: Dolichofacial (pod?u?nog?by – kto? z d?ug? twarz?).

Nawet wikis?ownik pisze tak odno?nie s?Ăłwka “tele”:Compare τέλος (tĂŠlos, “end”) and πάλαι (pĂĄlai, “long ago”). Kiedy? to by?o jedno s?owo.

Z drugiej strony, kiedy co? podpalimy, to co obserwujemy, to dym czy p?omie?. Id? do gĂłry (do nieba) inaczej mĂłwi?c: gĂłruj? lub gorej?. Krzew gorej?cy znany z Biblii ma w?a?nie tak? nazw?, bo dla ludzkiego oka wygl?da? jakby wznosi? si? do gĂłry. Jak co? goreje, to zaraz robi si? “gor?ce”. Kiedy kto? ma wysok? (gĂłrn?) temperatur?, to mĂłwimy, ?e ma gor?czk?.

?eby po??czy? s?owa gor?cy, gĂłra i pol, znĂłw potrzebny jest j?zyk grecki. Po grecku istniej? trzy s?owa oznaczaj?ce niebo, a w?a?ciwie pĂł?noc (geograficzn?) na tym niebie, s? nimi Polos, Boreas i Arktos. Pierwsze oznacza dos?ownie niebo, drugie pĂł?nocny wiatr, a trzecie nied?wiedzia. Dziwne? no takie s? j?zyki .

O ile arktos od razu rzuca si? w oczy jako inne, to wyja?ni?, ?e chodzi oczywi?cie o charakterystyczne bia?e WIELKIE NIED?WIEDZIE z pĂł?nocy, ktĂłre da?y nazw? gwiazdozbiorowi BIA?EJ WIELKIEJ NIED?WIEDZICY, ktĂłry sk?adaj?c si? z BIA?YCH gwiazd w kszta?cie NIED?WIEDZIA po prostu wskazywa? pĂł?noc na niebie, czyli miejsce gdzie one mieszkaj?. Do tej pory u?ywamy nazwy Arktyka (co? wskazywanego przez nied?wiedzia na niebie lub zamieszkanego przez nied?wiedzie na ziemi) oraz Antarktyda (Antarktyka) czyli Anty Arktyka, miejsce dok?adnie przeciwne do Arktyki.

Pozosta?e dwa s? ju? podobne Boreas i Polos, B na P wymienia si? cz?sto, R na L rĂłwnie?. To jest to samo s?owo i wida? to go?ym okiem.
Indie

Kiedy napisa?em artyku? o s?owie Lech, Lechitach i powi?za?em te s?owa ze s?owami Allah oraz Elah i Elohim, dosta?em kilka wiadomo?ci od “naukowcĂłw”, ?e zgadzaj? si? ze mn? w wielu sprawach, ale nie mo?na ??czy? polskich s?Ăłw z hebrajskimi czy arabskimi, bo to nie ten kr?g kulturowy i nie by?o kontaktu, wi?c s?owa nie mog?y przej??. I mimo, ?e znaczenie podobne, to na pewno, jest to przypadek. Mo?liwe, ale z dedykacj? dla nich oto kolejne “niewiarygodne przypadki”.

Kiedy 8 lat temu mieszka?em w Indiach w Benaulim, po kilku miesi?cach nie s?yszenia polskiego w ogĂłle spotka?em park? bardzo ogarni?tych PolakĂłw na pla?y i zabra?em ich do knajpy w ktĂłrej codziennie jad?em. Poopowiada?em im troch? o moich odkryciach j?zykowych, co przyj?li bardzo ciep?o cho? z niedowierzaniem i kilka wieczorĂłw tak przegadali?my. Ju? pierwszego dnia ku ich zdziwieniu zrozumieli pierwsze hinduskie s?owo. Francis, ktĂłry prowadzi? moj? restauracj? “Pescador”, powiedzia? do nich, co zrozumieli jako: “To gor?ce!”. I faktycznie, s?owo “gor?cy” po hindusku to “garam”.
Semici

Kiedy natomiast mieszka?em w Egipcie, pozna?em sporo arabskich s?Ăłw, no i na upa? mĂłwi? oni “harara” (G→H), tak samo nazywaj? “gor?czk?” oraz w ogĂłle “temperatur?”. Z reszt? nie ma si? co dziwi?, bo my te? mĂłwimy “mam temperatur?”. Uwa?a?em to za czysty przypadek, dopĂłki przypadkiem nie natrafi?em w Biblii na to: Exodus / Wyj?cia 17,6:

6 Oto Ja stan? przed tob? na skale, na Horebie. Uderzysz w ska??, a wyp?ynie z niej woda, i lud zaspokoi swe pragnienie». Moj?esz uczyni? tak na oczach starszyzny izraelskiej.

Na skale? Na Horebie? Czy?by Horeb to by?a ska?a??? W jakim niby j?zyku? Po hebrajsku? Niemo?liwe! Za blisko polskiego s?owa “gĂłra” oraz s?owa “garb”. Zaczynam bada? to s?owo… i co si? okazuje…

Horeb jest to nazwa gĂłry, na ktĂłrej Moj?esz “spotka? si? z Bogiem”. Wa?ne jest by zrozumie?, ?e w Biblii nie ma mowy o gĂłrze Synaj, jest mowa o pustyni Sin. GĂłra nazywa si? Horeb czyli po prostu “GĂłra”, albo “Garb” (co w zasadzie znaczy to samo).

Wyja?nienie nale?y si? jeszcze jednej rzeczy. W j?zyku hebrajskim (jak i arabskim, fenickim i w praktycznie wszystkich j?zykach semickich) NIE ZAPISUJE SI? SAMOG?OSEK. Bibli? hebrajsk? napisano BEZ SAMOG?OSEK. Ba, ma?o tego, cz?sto zapisywano te? bez spacji . Tak wi?c kiedy?, czytanie to naprawd? by?a sztuka i w zasadzie czytanie sprowadza?o si?, do nauki tekstu na pami??, a tekst co najwy?ej dzia?a? jako “przypominacz g?osek”.

Z braku zapisu samog?osek wynika bardzo, ale to bardzo wa?na cecha j?zykĂłw semickich. Samog?oski NIE MAJ? znaczenia. Po s?owia?sku jest wbrew pozorom tak samo – co jest kolejn? poszlak? mĂłwi?c? o pokrewie?stwie j?zykĂłw s?owia?skich i semickich w bardzo odleg?ej przesz?o?ci. Brzmi niedorzecznie? No to prosz? (pisz? fonetycznie): “mova”, “muvit”, “omaviat” wspĂłlne maj? wspĂłlne tylko “M” i “V”, a ka?dy Polak wie, ?e to jedno i to samo s?owo. W hebrajskim jest tak samo.

We wspĂł?czesnych j?zykach semickich samog?oski znaczenia ju? maj?, ale historycznie czy przeczytasz s?owo laham, lahem, lahma to nic to nie zmienia, ka?dy wie, ?e chodzi o co? danego przez boga, bo Lah/Lech to bĂłg i dla ?ydĂłw b?dzie to chleb, a dla ArabĂłw mi?so, ale s?owo jest to samo. Przez lata wymowa si? zmienia i j?zyki si? rĂł?nicuj?, ale rdze? w zasadzie pozostaje niezmienny. Prawie zawsze s? to 3 spĂł?g?oski tworz?ce wyraz i dowolnymi samog?oskami pomi?dzy.

Sprawd?my wi?c, jak ten sam fragment wygl?da po hebrajsku (Exodus 17,6):

6 הִנְנִי עֹמֵד לְפָנֶיךָ שָּׁם עַל־הַצּוּר בְּחֹרֵב וְהִכִּיתָ בַצּוּר וְיָצְאוּ מִמֶּנּוּ מַיִם וְשָׁתָה הָעָם וַיַּעַשׂ כֵּן מֹשֶׁה לְעֵינֵי זִקְנֵי יִשְׂרָאֵל׃

?e nie ka?dy umie czyta? po hebrajsku, to najwa?niejsze s?owo pogrubi?em. Te wszystkie kropki w ko?o liter to w?a?nie oznaczenia samog?osek (dodane pĂł?niej do u?atwienia, w oryginale ich oczywi?cie nie ma). To s?owo to BHRB. Litera B doklejona do s?owa oznacza “do”, “na”, “z”. Po arabsku ma to samo znaczenie. Wi?c nazwa gĂłry na ktĂłrej Moj?esz dosta? przykazania to HRB (niekoniecznie jest to Horeb). Prosz? to zapami?ta?.

Obecnie przyjmuje si?, ?e Horbem jest to gĂłra ?wi?tej Katarzyny na pĂł?wyspie Synaj w Egipcie, ale w rzeczywisto?ci chodzi o GĂłr? Migda?ow? / GĂłr? Moj?esza, ktĂłra obecnie le?y w Arabii Saudyjskiej. Dlaczego tak, to wyja?ni? innym razem.

Mo?e jednak jest to kolejny przypadek? Mo?e.

Ale co powiecie na to?

GĂłra szafranowa w Izraelu nazywa si? Har Karkom. Je?li wiemy, ?e Karkom znaczy Szafran, to co znaczy “Har”? Czy jest to kolejny przypadek? Swoj? drog? Szafran po polsku ma drug? nazw? i jest ni? Krokus (tak, tak, ten kwiatek). Krokus i Karkom brzmi? ju? tak samo. A jak jeszcze do?o?ymy do tego Kurkum? (tak, tak? przypraw?)… to zaczyna si? to uk?ada? w logiczn? ca?o??… a jak po staropolsku nazywa si? kurkuma? A no Szafranica!

Teraz wyja?ni? dlaczego trzeba by?o zapami?ta? hebrajskie HRB. Zgadnijcie jak S?owak nazwie “garb”? Dok?adnie “hrb”. Polscy ?ydzi te? widzieli zale?no??. Garb w j?zyku jidysz to “horb”. Sk?adaj?c wszystko do kupy wida? jasno:

Garb / Hrb / Horb / HRB / Horeb to jedno i to samo s?owo.

Po angielsku to s?owo brzmi dok?adnie kerb lub curb (dla USA i CA) i oznacza kraw??nik. Po ?acinie jest curvus i oznacza zakrzywienie (garb oczywi?cie jest krzywy). Od curvus pochodzi jeszcze kilka s?Ăłw, np en:curve (krzywa w matematyce czyli garb na rysunku). Zaznaczam od razu drogim rodakom, ?e wbrew pierwszemu skojarzeniu, kurwa i kurwica nie s? powi?zane z garbami i krzywymi (a mo?e jednak?), a kurami, ale o tym w innym artykule.
Biblijna “gĂłra”

W sumie jak dobrze popatrze?, to w Biblii jest ca?e zatrzesi?sienie od gĂłr nazywaj?cych si? po prostu GĂłra.

Jak wiemy, Aaron (brat Moj?esza) umar? na gĂłrze… Hor. Od razu daj? teksty z najstarszej znanej Biblii ?wiata czyli Septuaginty (po grecku) oraz Wulgaty (po ?acinie). Liczb 20, 22:

22 Καὶ ἀπῇραν ἐκ Κάδης· καὶ παρεγένοντο οἱ υἱοὶ ᾿Ισραήλ, πᾶσα ἡ συναγωγὴ εἰς ῍Ωρ τὸ ὄρος. 23 καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ ᾿Ααρὼν ἐν ῍Ωρ τῷ ὄρει ἐπὶ τῶν ὁρίων τῆς γῆς ᾿Εδὼμ λέγων·

[22] Cumque castra movissent de Cades, venerunt in montem Hor, qui est in finibus terrae Edom: [23] ubi locutus est Dominus ad Moysen: [24] Pergat, inquit, Aaron ad populos suos: non enim intrabit terram, quam dedi filiis Israel, eo quod incredulus fuerit ori meo, ad aquas contradictionis. [25] Tolle Aaron et filium ejus cum eo, et duces eos in montem Hor.

Po grecku zaznaczy?em s?owa Or (Hor) i Oros (GĂłra), nale?y pami?ta?, ?e w greckim nie ma litery H, a po ?acinie Montem (GĂłra) i Hor (Hor). Nale?y tu wiedzie?, ?e zarĂłwno po grecku jak i po ?acinie s?owo GĂłra pochodzi znad Wis?y. Po grecku Oros to nic innego jak Hor + os, gdzie H znikn??o, bo nie ma go w greckim, a os to ko?cĂłwka rzeczownika (jak -as czy -us po litewsku w Adomas Mickevicius). Po ?acinie natomiast montem pochodzi od s?owa “m??”, co wyja?niam w artykule: M?? i ?ona.

Jak sprawdzimy co na temat nazwy gĂłry Hor s?dz? bibli?ci: http://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.Slownik-biblijny/slowo/HOR, to naszym oczom uka?? si? kolejne “Hory” w regionie.
“GĂłra, na ktĂłrej umar? Aaron, miejsce zborne i obozowisko IzraelitĂłw na granicy Edomu (Lb 20,22-29; 33,37-39). Tradycyjnie Hor uto?samiano ze wspĂł?czesn? D?abal Harun, wznosz?c? si? w pobli?u Petry – miejsca, w ktĂłrym znajduje si? muzu?ma?ska ?wi?tynia. Hipoteza ta jest jednak ma?o prawdopodobna, poniewa? D?abal Harun znajduje si? w g??bi Edomu, a jego najwy?sze szczyty nie nadaj? si? na miejsce zgromadze?. Hor wymieniano tak?e jako pĂł?nocn? granic? dziedzictwa Izraela (Lb 34,7-8); by? mo?e chodzi?o o Hermon.”
(EB)
Armageddon

Nast?pny przyk?ad to ju? Armageddon dla teorii, ?e to wszystko jest przypadek .

S?owo Armageddon pochodzi z hebrajskiego Har-Mageddon i oznacza miejsce, gdzie dojdzie do apokalipsy. Zgadnijcie co znaczy Har Mageddon? Oznacza gĂłr?, na ktĂłrej dojdzie do spotkania.

Cz??ciowo mo?na to przeczyta? nawet tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Har-Magedon
GĂłra Gora Hora Hara

GĂłra identycznie jak po polsku brzmi jeszcze po kaszubsku, ?l?sku i dolno?u?ycku. Gora natomiast po s?owe?sku, serbskochorwacku, macedo?sku, gruzi?sku, rosyjsku czy starocerkiewnos?owia?sku. W krajach po?udniowos?owia?skich jest imi? Goran, ktĂłre nosi chocia?by Goran Bregovi?.

Po czesku, s?owacku, ukrai?sku i gĂłrno?u?ycku gĂłra brzmi hora, a po bia?orusku brzmi… hara, czyli tak jak hebrajsku.

W j?zykach Hindustanu tak jak w s?owia?szczy?nie s? w wersjach i przez G, i przez H.

W j?zyku Kannada jest Giri, w j?zyku Pashto jest Ghar, po awestyjsku Garih, staroindyjsku: Girih

Po hindusku jest jeszcze ciekawiej, bo brzmi dok?adnie “pahar” czyli “pagĂłr”, st?d najs?ynniejsza turystyczna dzielnica Delli to w?a?nie Pahargand? czyli GĂłrskie S?siedztwo.

Skoro jeste?my ju? przy Indiach to warto wspomnie? o s?owach Guru i Agra, ktĂłre oznaczaj? odpowiednio: tego co jest wy?ej, tego co prowadzi oraz miejsce, ktĂłre jest wy?ej, wa?ne miejsce. Guru u?ywamy w tym znaczeniu nawet po polsku do dzisiaj, a Agra to jedna z historycznych stolic Indii i stoi tam s?ynne Taj Mahal.

Guru, w dos?ownym t?umaczeniu, to w Sanskrycie rĂłwnie? rzymski Jowisz, czy grecki Zeus. Dosz?o tu do pomieszania z popl?taniem wzgl?dem Uranosa, ale dlaczego jest w?a?nie tak, to o tym pĂł?niej.

Po polsku od gĂłry poprzez gore? i gor?cy powsta?y takie s?owa jak gorzki (ten co piecze, pali) oraz gorza?ka (ta co pali, piecze), zagorza?y (podgrzany w idei), pogorzelisko (po u?yciu gor?ca) czy gorliwy (gor?cy).

Na gĂłrach cz?sto umieszcza?o si? ?wi?tynie. Dlatego w j?zykach s?owia?skich (w?a?ciwie tylko poza polskim) ?wi?tynia brzmi Chram/Hram. I nie by?oby to mo?e tak fenomenalne, gdyby nie eksport tego s?owa ponownie do j?zykĂłw semickich.

Po arabsku ?wi?tynia to w?a?nie haram. To s?owo znamy w j?zyku polskim te? jako “harem”, ale ze ?wi?tyni? si? nie kojarzy. OtĂł? s?owo ?wi?ty / ?wi?tynia, po arabsku znaczy te? “zakazany”. I harem to jest w?a?nie ta “swi?ta” / “zakazana” cz??? domu, do ktĂłrej dost?p ma tylko w?a?ciciel, pan domu, Lah. Haram to rĂłwnie? arabski odpowiednik polskiego s?owa Piramida. Czyli dla arabĂłw piramida jest czym? zakazanym lub ?wi?tyni?. G?Ăłwna ulica Gizy nazywa si? w?a?nie Al-haram czyli Piramidowa lub ?wi?tynna. Przeciwie?stwem s?owa haram, jest s?owo halal, ktĂłre oznacza “pospolite” oraz “dozwolone”. Dlatego muzu?manie tak cz?sto pytaj? o jedzenie “halal”, jest to jedzenie przyrz?dzone w specjalny sposĂłb, jest odpowiednikiem hebrajskiego jedzenia koszernego.
Grecja i Rzym

Cz?sto prosicie o mitologie innych krajĂłw i ich polskie korzenie. Kiedy? na pewno zrobi? pe?ne zestawienie, ale na razie opisa?em tylko Okeanosa / Oceanusa oraz Pana / Fauna. Dzi? b?dzie jeszcze dwĂłch bogĂłw greckich i rzymskich.
Boreas

Pierwszym z nich jest Boreas, ktĂłrego imi? pochodzi z dwĂłch polskich s?Ăłw czyli GĂłra (G → B) i BĂłr (te? etymologicznie, jak i jego pochodna – “borĂłwka” pochodzi od gĂłry). Nie by?oby w tym mo?e nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, ?e nawet angielska Wikipedia o tym mĂłwi!

Nie wierzycie? Prosz? bardzo: https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82#Ancient_Greek

Oczywi?cie w polskiej cicho sza… bo zaraz b?dzie usuni?cie za brak ?rĂłde? . No bo jak to, grecki bĂłg ma polskie korzenie? Niedorzeczne!

Boreas jest bogiem pĂł?nocnego wiatru. O ile pĂł?nocny jeszcze ma dla nas sens, to o co chodzi z tym wiatrem? Gdzie gĂłra, gdzie bĂłr, a gdzie wiatr? OtĂł? w dialektach po?udniowos?owia?skich (tak, tych przy Grecji) las i wiatr s? nierozerwalnie z??czone. Rozwin? to w innym artykule, dla tych co chc? sobie pogrzeba?, to s?owo BĂłr / Las w dialektach po?udniowych brzmi “Szuma”. A jak wiadomo i wiatr i las szumi?, wi?c po??czenie wida? go?ym okiem.

Inne okre?lenie lasu w polskim j?zyku te? sta?o si? podstaw? imienia innego greckiego boga, ale o tym w innym artykule.
Uranos

Ojciec wszystkich bogĂłw. BĂłg bogĂłw. Ojciec Kronosa (pono? to inny bĂłg ni? Chronos – Czas) i dziadek Zeusa (Dnia). Uranos to ten pierwszy z pierwszych bogĂłw.

Posi?kuj? si? spostrze?eniami Viraja:

W dalszej cz??ci Kratylusa Platon opisuje te? Kronosa i jego ojca Uranosa. Spekuluj?c na temat znaczenia imienia tego ostatniego, pisze: “lecz patrzenie w gĂłr? jest s?usznie nazwane s?owem urania, patrzeniem na rzeczy ponad” Kratylus 396B

Wed?ug wyobra?e? religijnych praindoeuropejczykĂłw, ktĂłrych ?lady spotykamy w Rygwedzie, w mitach greckich, czy w mitologii S?owian, ponad ?wiatem ludzi i ponad chmurami i niebem bogĂłw jest jeszcze gĂłrne niebo, najwy?sze niebo (kosmos, gĂłra). Tam na szczycie nieba (w kosmosie, na gĂłrze) mieszka bĂłg, ktĂłry zrodzi? innych bogĂłw i ktĂłry NIE jest aktywny. Ten gĂłrny bĂłg to w mitologii greckiej ‘Uranos’. U nas ten sam bĂłg nazywa? si? Swarog, wi?c nie powinno dziwi?, ?e po wedyjsku, sanskrycku czy hindusku niebo to w?a?nie “Svar” lub “Svarga”.

Nie ma w?tpliwo?ci, ?e pl:gĂłrny jest s?owem odpowiednio starym, by mĂłc by? ?rĂłd?em dla Uranosa, jest bowiem bardzo podobne do hipotetycznego praindoeuropejskiego “*guer” (znĂłw polskie s?owo jest dziwnie najbardziej podobne do hipotetycznego wymy?lonego PIE rdzenia).

Je?li zbadamy greckie dialekty to wychodzi nam to:

jo?ski: uros (wy?yna, gĂłra, ?a?cuch gĂłrski)

dorycki: horos (wy?yna, gĂłra, ?a?cuch gĂłrski)

beocki: Oranos (Uranos – bĂłg)

eolski: Horanos (Uranos – bĂłg)

Mam nadziej?, ?e w?tpliwo?ci znikn??y. Co najmniej jedna planeta ma nazw? z polskiego j?zyka. Jest nim oczywi?cie Uran. Po rzymsku ten sam bĂłg nazywa si? Caelus (mo?liwe po??czenie z greckim tele, telos, polos czyli daleko, daleki, koniec). St?d mamy imi?: Celina (niebia?ska).

Od polskiego s?owa gĂłra, pochodzi nie tylko jeszcze el:Oros (Granica – gĂłrna granica), ale jeszcze jedno dobrze nam znane greckie s?owo, a jest nim Agra/Akra (dok?adnie tak samo jak po indyjsku) i oznacza szczyt / wierzcho?ek. Je?li dodamy do niego s?owo Polis (miasto – tak, pochodzi te? od rdzenia Pol czyli Niebo – ale wyja?ni? w innym artykule) to wychodzi Akropolis czyli Miasto na szczycie, po polsku znane jako Akropol. W sensie etymologicznym to “mas?o ma?lane”, bo i Akro i Polis pochodz? od tego samego rdzenia Pol, a w ogĂłle nie s? do siebie podobne. Innym przyk?adem takiego zlepka jest el:Boreios Polos czyli Biegun PĂł?nocny.
GĂłry ?wiata

cd...



http://wspanialarzeczpospolita.pl/2014/10/05/gora-dol-i-armageddon/

cd...
Nie nale?y zapomina?, ?e po?owa ?a?cuchĂłw gĂłrskich ma polskie nazwy (Himalaje wyja?niam tutaj, ?aci?skie wyja?niam tutaj, germa?skich jeszcze nie wyja?niam, ale te? maj? s?owia?ski rdze? ), a z nich po?owa zawiera rdze? “gĂłra”.

    Gorband – Afganistan (http://news.xinhuanet.com/english2010/world/2010-05/21/c_13308566.htm)
    Harrachov ← chowane w gĂłrach
    Gorce
    Gorgany
    Karpaty ← Garbaty ← Garby, porĂłwnaj Horeb z tego artyku?u
    Ural ← Hural ← Gural
    Germania ← GĂłrmania ← GĂłra + Manni (M??czy?ni) – tym co si? wydaje, ?e naci?gane, to prosz? czyta? ni?ej
    GĂłry Harzu ← rdze? Har
    Hrvatska (Chorwacja) ← GĂłrska
    Helwetia (Szwajcaria) ← jak chorwacja
    Hiperborejczycy (Ludzie pĂł?nocy)
    Harna? ← Nasz z gĂłr

Raczej przypadkowo, ale te? Tocharowie zawieraj? ten rdze?.

UWAGA! Germanie – w mailach do mnie piszecie, ?e Germanie to na pewno nie GĂłrmanie i jest to naci?gane. Mo?liwe, nie upieram si?. Ale NIE MA INNEJ ETYMOLOGII. Oficjalna mĂłwi, ?e s?owo Germanie pochodzi od celtyckiego “gair” czyli “s?siad” i tak podaje angielski wikis?ownik: https://en.wiktionary.org/wiki/Germanus#Latin. Ale jak zawsze nie podaj? wszystkiego . Celtyckie s?owo “gair” (tu odno?nik do staroirlandzkiego) oznacza tyle co “krzycze?”, “by? g?o?nym”, ale i “s?siad” itd. to s?owo jest spokrewnione z irlandzkim s?owami “gairden” i “garrai“, walijskim “gardd” i szkockim celtyckim “garradh“. Wszystkie te s?owa zosta?y zaimportowane do irlandzkiego celtyckiego i szkockiego celtyckiego z j?zykĂłw germa?skich (najpewniej z angielskiego), a te znĂłw maj? to s?owo z polskiego. Mo?na dyskutowa?, ktĂłr? drog? do ?aciny to s?owo przysz?o, ale nie zmienia to faktu, ?e ka?da etymologia prowadzi do j?zyka polskiego/s?owia?skiego i do s?owa gĂłra, o ktĂłrym jest ten artyku?. Germanie mo?e oznacza? ludzi z gĂłr, ludzi s?siadĂłw, ludzi z miast, ludzi z pĂł?nocy, ludzi z ogrodĂłw (z terenĂłw rolniczych jakimi s? tereny na pĂł?noc od Rzymu). Je?li oczywi?cie kto? z czytelnikĂłw wie co? wi?cej na ten temat, to zapraszam do dyskusji.
Do?y wodne

Skoro omĂłwili?my ju? gĂłry, pora na doliny. S?owo dĂł? zawiera w sobie ten sam rdze? “pol” oznaczaj?cy niebo. I wida? to w du?ej ilo?ci j?zykĂłw (mo?e nie wida? rdzenia pol, tylko wida?, ?e na zmian? oznacza gĂłr? lub dĂł?). Cz?sto te? s?owo brzmi pomi?dzy polskim gĂłra i dĂł? jak np. gol, godor czy goudal. Celowo pomijam s?owia?skie, bo brzmi? prawie identycznie jak po polsku. Zobaczcie koniecznie staroegipski, ten ktĂłrym mĂłwi?a Kleopatra!

    Ajnuski (Hokkaido): to (jezioro) – to ten j?zyk ktĂłry bada? Bronis?aw Pi?sudski (brat JĂłzefa)
    Amharski (semicki z Etiopii): Tarara (gĂłra)
    Angielski: dale (dolina)
    Angielski: valley (dolina)
    Angielski: hole (dĂł?)
    Arabski (semicki): Taud (gĂłra)
    Arabski: hufra (dĂł?)
    Aramejski (semicki): Tura (gĂłra)
    Arme?ski: hor (dĂł?)
    Awarski (kaukaski): hor (jezioro)
    Azerski (turkijski): gol (jezioro)
    Baskijski: haran (dolina)
    Baszkirski (turkijski): Ta? (gĂłra)
    Baszkirski (turkijski): kul (jezioro)
    Bengalski (hinduski): hrad (jezioro)
    Czakma (hinduski): hara (jezioro)
    Czuwaski (turkijski): Tu (gĂłra)
    Du?ski: dal (dolina)
    Ewe (nigeryjski): To (gĂłra)
    Farerski (germa?ski): dalur (dolina)
    Hausa (nigeryjski): Dutse (gĂłra)
    Hiszpa?ski: valle (dolina)
    Islandzki: hola (dĂł?)
    Karaczajsko-ba?karski (turkijski): ta? (gĂłra)
    Kazachski (turkijski): ta? (gĂłra)
    Ka?mucki (turkijskomongolski): u? (gĂłra)
    Koptyjski (egipski, ale nie arabski): Tou (gĂłra)
    Kumycki (turkijski): ta? (gĂłra)
    Kurdyjski (perski): gol (jezioro)
    Kirgizki (turkijski): tuu (gĂłra)
    Kirgizki (turkijski): kol (jezioro)
    Jidysz: tol (dolina)
    Luksemburski: dall (dolina)
    Malayalam (hinduski): talvara (dolina)
    Malayalam (hinduski): kuli (dĂł?)
    Mongolski: tuu (gĂłra)
    Nepalski (hinduski): tala (jezioro)
    Niemiecki: Tal (dolina)
    Nogajski (turkijski): ta? (gĂłra)
    Norweski: dal (dolina)
    Pend?abski (hinduski): d?il (jezioro)
    Perski: goudal (dĂł?)
    Perski: dare (dolina)
    Po?udniowoa?tajski (turkijski): tuu (gĂłra)
    Portugalski: vale (dolina)
    Somalijski (afroazjatycki): haro (jezioro)
    Staroegipski (faraonĂłw): Du? (gĂłra)
    Tad?ycki (turkijski): kul (jezioro)
    Tatarski (turkijski): tuu (gĂłra)
    Tatarski (turkijski): kul (jezioro)
    Turecki (turkijski): gol (jezioro)
    Turkme?ski (turkijski): kol (jezioro)
    Tuwi?ski (mongolski): hol (jezioro)
    Urdu (hinduski): d?il (jezioro)
    Ujgurski (turkijski): kol (jezioro)
    Uzbecki (turkijski): kol (jezioro)
    Walijski: dol (dolina)
    Wietnamski: ho (jezioro)
    W?gierski: tĂł (jezioro)
    Wegierski: godor (dĂł?)
    Wszystkie ?aci?skie: valle i podobnie (dolina)

Na szczegĂłln? uwag? zas?uguj? tu germa?skie: de:Tal, en:dale, no:dal, da:dal. Wszystkie to polski “dĂł?” w prawie nie zniekszta?conej postaci.

Szukaj?c tych s?Ăłw ca?kowicie przypadkiem natrafi?em na dolin? po bengalsku, to “upottoka“. Nie pochodzi to co prawda od gĂłra czy dĂł?, ale chyba nikt nie zaprzeczy, ?e dolina jest w?a?nie “u potoka”! A potok, mimo ?e po w?giersku i w paru innych j?zykach jest tak samo (w?gierski patak czytaj: potok), to jest to polskie s?owo (pochodzi od s?owa toczy? – woda, ktĂłra stacza si? z gĂłry).

Co bardziej spostrzegawczy zauwa?yli ju?, ?e doda?em nowe s?owo, a jest nim “jezioro” w du?ej ilo?ci j?zykĂłw. Powi?zanie z do?em wida? od razu, bo jezioro zawsze jest w dole. I cz?sto do?y wype?nione s? wod?. Ale z gĂłr?? No to prosz? wej?? na dowolne wzniesienie ko?o jeziora i spojrze? w tafl?… co si? zobaczy? a no niebo! I dlatego s?owo jezioro raz brzmi jak gĂłra, a raz jak dĂł?, ale niezale?nie o tego, do ktĂłrego polskiego s?owa jest podobne, to i tak po prostu oznacza niebo. I teraz ju? wiadomo dlaczego!
GĂłrskie osady

S?owo gĂłra zdominowa?a j?zyki rĂłwnie? je?li chodzi o miejsca do osiedlania. Mo?e nikt na szczycie dobrowolnie nie mieszka?, ale ten co ju? mieszka? to by? bardzo dobrze chroniony. To co na takiej gĂłrze powsta?o to by? grĂłd (w znaczeniu zamek). Do dzi? w niektĂłrych j?zykach (np. czeski i s?owacki) s?owo hrad (grĂłd) oznacza po prostu zamek. Mimo, ?e u?ywaj? te? s?owa zamek, zamok i podzamok (od s?owa zamyka?), to odno?nie obiektĂłw na szczytach gĂłr u?ywaj? w?a?nie s?owa “hrad”.

W Hindustanie u?ywa si? pochodnego s?owa Gurha w podobnym znaczeniu: dom, ?wi?tynia.

PĂł?niej kiedy jaka? ludzka osada nad wod? by?a naje?d?ana, to trzeba by?o zbudowa? dla niej “sztuczn? gĂłr?” do obrony. Tak? sztuczn? gĂłr? by? w?a?nie zamek z murami. I do dzi? po polsku s?owo “grĂłd” rozumiemy bardziej jako miasto, lub jego ?redniowieczn? cz??? (w?a?nie zamek z rynkiem otoczony murem). Od polskiego s?owa grĂłd w sensie obronnym powsta?a ca?a masa s?Ăłw obronnych. W j?zyku polskim mamy s?owo “grodzi?” czyli budowa? sztuczne gĂłry (p?oty). To co chronione jest tak? sztuczn? gĂłr? (p?otem, murem), to jest zagroda (za gĂłr?, za grodzeniem). Ciekawym derywatem jest te? s?owo “ogrĂłd”, ktĂłry faktycznie pĂł?niej znajdowa? si? mi?dzy grodem (zamkiem), a grodzeniem (murem), a ?e by? ogrodzony, to nazywamy go ogrodem.

S?owo grĂłd w wersji zachodnios?owia?skiej brzmi “gard” (porĂłwnaj: Stargard, Starogard, Bia?ogard itd.) i jest to wa?ne dla dalszej cz??ci artyku?u. GermanĂłw atakowali g?Ăłwnie S?owianie Zachodni, ktĂłrych teraz nazywamy Po?abianami, i dlatego Germanie mieli najwi?ksz? styczno?? w?a?nie z t? wersj? s?owa grĂłd. St?d je?li zrobimy np. niemieck? liczb? mnog? od s?owa gard, gart, to otrzymamy w?a?nie Garden, Garten.

S?owo ogrĂłd (ale i podwĂłrko) jest hitem eksportowym na Europ?, bo w ka?dym j?zyku brzmi jak po polsku:

    be: aharod (ogrĂłd), bg:gardina (ogrĂłd), cs:zahrada (ogrĂłd), ru: ogorod (ogrĂłd), dsb: zagroda (ogrĂłd)
    hu: kert (ogrĂłd), mimo ?e w?gierski nie jest oficjalnie s?owia?ski, to bardzo du?o rdzeni jest s?owia?skich tylko mocno zniekszta?conych. S?ynny w?gierski noblista Imre Kertesz to nikt inny jak Emeryk Ogrodnik .
    sq: gardh (podwĂłrko, p?ot)
    da: gard (podwĂłrko), sv: gard (podwĂłrko), de:Garten (ogrĂłd), is: gardur (ogrĂłd), en: garden (ogrĂłd), fr: jardin (ogrĂłd, podwĂłrko), es: jardin (ogrĂłd)
    en: yard (podwĂłrko, reja w porcie ale i jednostka odleg?o?ci ok. 94cm)
    el: hortos (pa?nik dla zwierz?t) → la: hortus (ogrĂłd) → hortensia (hortensja – kwiat ogrodowy) → es: huerto (ogrĂłd warzywny), z tego s?owa pochodzi te? “kohorta”.
    walijski: garth (wzniesienie)
    it: cortillo (podwĂłrko)
    fr: cour (podwĂłrko, wn?trze)

Na dodatkow? uwag? zas?uguje to ostatnie, bo by?o ?rĂłd?em pl: kort (miejsce do gry w tenisa) oraz en: court (wn?trze, podwĂłrko, ale i s?d), a znamy to z ka?dej galerii handlowej, gdzie jest “food court” czyli “podwĂłrko z jedzeniem”.
Obrona przede wszystkim

Grody s?u?y?y przede wszystkim do obrony. Nie powinno, wi?c nikogo dziwi?, ?e od polskiego s?owa grĂłd j?zyki zachodnie utworzy?y s?owa obronne. Do takich nale?? fr:guarder (chroni?), ie:garda (ochrona), en:guard (ochroniarz), z tych s?Ăłw pochodzi i s?owo fr:guerre (wojna) → en:war (wojna), a tak?e polska “gwardia”.
Ostatnie wzniesienia

Kolejn? grup? s?Ăłw pochodz?cych od s?owa “gĂłra” jest s?owo “garb” i jego pochodna “grĂłb”. SzczegĂłlnie ostatnie pokazuje kolejne po??czenie przyczynowo skutkowe mi?dzy gĂłr?, a do?em. ?eby wybudowa? sztuczn? gĂłr?, to trzeba najpierw wykopa? dĂł?. A kiedy chcemy zrobi? dĂł?, to naturalnie obok powstaje gĂłra z ziemi wykopanej w tym dole. Jest to kolejna poszlaka t?umacz?ca, dlaczego gĂłry i do?y w rĂł?nych j?zykach maj? dok?adnie odwrotne nazwy. Tak samo jest z grobem. Kopiemy dĂł?. Wk?adamy cia?o zmar?ego. Zakopujemy. I powstaje nam… gĂłra, garb czy w?a?nie grĂłb. Nale?y tu jeszcze zwrĂłci? na co? uwag?. S?owniki etymologiczne podaj?, ?e s?owo grĂłb pochodzi od s?owa grzeba?. Wed?ug tego, co ja tu wyprowadzam wychodzi?oby, ?e jest odwrotnie. Grzeba?, to budowa? sztuczne gĂłry, a w?a?ciwie to… do?y . Cho? co ma niby z tym wspĂłlnego “grzebie?”? Chyba tylko to, ?e likwiduje sztuczne wzniesienia na w?osach, mo?e po prostu to ?e grzebie we w?osach? Albo to, ?e sk?ada si? z garbĂłw. Rolniczym odpowiednikiem grzebienie s?… grabie! I znĂłw jak byk mamy s?owo “gĂłra”! Mo?liwe jest te?, ?e to s?owo grĂłb by?o wcze?niej, a dopiero od niego powsta?o s?owo garb, ale wydaje mi si? to mniej prawdopodobne, bo grĂłb od garbu jest bardziej precyzyjny. Raczej nie ma to obecnie wielkiego znaczenia i raczej jest to ju? nie do ustalenia.

Zobaczmy jak te s?owa wygl?daj? w innych j?zykach:

Po s?owia?sku: grĂłb/grob/hrob/hrab (tylko w obu ?u?yckich jest: row)

Po germa?sku (jak prawie zawsze) identycznie z polskim . Z czego im bli?ej Polski, tym s?owo bardziej podobne.

GrĂłb: de:Grab, nl/af:graf, da/no/se:grav, is:groef

Ciekawym zlepkiem jest angielskie “graveyard”. Bo i grave i yard pochodz? od polskiego “gĂłra” .

Po angielsku s? dwa s?owa pochodz?ce od polskiego “grĂłb”, s? nimi “grave” (grĂłb) oraz “groove”, to drugie s?owo nie ma prostego t?umaczenia na polski, jest to po prostu pod?u?ny do?ek, ktĂłrym mo?e by? zarĂłwno pod?u?na dziura w drewnie, ?cie?ka na p?ycie czy nawet koleina (wszystkie s? pod?u?nymi rowami). Cho? tu od razu widzi si? skojarzenie brzmieniowe: en:groove, pl:rĂłw, en:row. Skojarzenie wysz?o mi niedawno, wi?c nie mam go do ko?ca zbadanego, ale grĂłb w obu j?zykach ?u?yckich to w?a?nie “row”, a rĂłw, po fi?sku i esto?sku to “rivi”, a po gruzi?sku to “gari”, wi?c co? chyba w tym jest.

Dziura w ziemi po alba?sku to: grope, a po rumu?sku to: groapa. Zaznaczam te dwa j?zyki, bo inne po?udniowoeuropejskie j?zyki u?ywaj? innych rdzenia na okre?lenie grobĂłw i dziur w ziemi.

Silnym dowodem na staro?? tego s?owa jest jego obecno?? nie tylko w rodzinach indoeuropejskich, ale te? w turkijskich i semickich. W po?udniowych i wschodnich grupach j?zykowych dosz?o do kilku oboczno?ci (cho? nie zawsze):

    zamiany miejscami dwĂłch spĂł?g?osek (B i R zamienione miejscami). GRB → GBR
    przej?cie B w W (bardzo cz?ste mi?dzy j?zykami) → GRW, GWR
    przej?cie G w gard?owe K (cz?sto zapisywane jako Q) → QRW, QWR, QRB, QBR
    gard?owe K upro?ci?o si? do normalnego K → KRW, KWR, KRB, KBR

W efekcie mamy du?o nowych s?Ăłw, ktĂłre mimo, ?e nadal podobne do siebie, to nie zawsze to podobie?stwo rzuca si? w oczy. Niesamowite jest to, ?e po persku, tad?ycku, hindusku, bengalsku czy w urdu, s? dwa s?owa na okre?lenie cmentarza, a s? nimi: Gorestan/Guristan oraz Kabristan, oba pochodz? ze zlepka s?Ăłw “gĂłra” + “stan” (kraj/miejsce gĂłrek/grobĂłw). RĂł?nica mi?dzy nimi jest taka, ?e pierwsze przysz?o wraz z inwazj? S?owian od pĂł?nocy, a drugie wraz z inwazj? ArabĂłw od zachodu. Arabowie przynie?li swoj? zniekszta?con? semick? wersj? pĂł?niej, ale obecnie w tym regionie ?wiata u?ywa si? obu (muzu?manie bardziej Kabristan, a pozostali raczej Guristan).

Najbardziej dobitnym przyk?adem jest: Gora Qabristan, cmentarz w Pakistanie (najwi?kszy chrze?cija?ski w Azji), na ktĂłrym le?y 58 PolakĂłw. W tym W?adys?aw Turowicz, ktĂłry stworzy? Pakista?skie Si?y Powietrzne. Przyby? do Pakistanu w przededniu wojny pakista?sko-indyjskiej, kiedy Pakistan dopiero co powsta? i nie mia? jeszcze lotnictwa. Ma swĂłj pomnik w Karaczi (pierwsza stolica Pakistanu), jego histori? opisz? w oddzielnym artykule.

Azjatyckie: grĂłb: hi: kabr, ur: kabr, hy:gerezman, bengalski: kobor, id:kubur, komi: gu, kurdyjski: gorr, perski: gur oraz qabr, tad?ycki: gur oraz qabr,

Semickie: grĂłb: he: kever/keber, ar: qabr, malta?ski: qabar

Turkijskie: grĂłb: azerski: qebir, baszkirski: qaber, kazachski: kabyr, kirgiski: kor, tatarski: qaber, turkme?ski: gor, uzbecki: gor, kabr, kubur.

Jedynym wyj?tkiem w wa?niejszych j?zykach regionu jest w tylko turecki, ktĂłry jakim? cudem zachowa? swoje s?owo “mazar”, a inne j?zyki turkijskie u?ywaj? wymiennie tureckiego “mazar”, polskiego “gor” lub zniekszta?conego przez arabski “qabr” / “qubur”.

Nawet Suahili, ktĂłry rzadko co z polskim ma co? wspĂłlnego, tu przez arabski odziedziczy? s?owo: kaburi (grĂłb).

Ciekawe, ?e jidysz i w tym s?owie (porĂłwnaj garb), u?ywa polskiego, a nie niemieckiego (jak zazwyczaj) s?owa, bo grĂłb brzmi tam “grob”, a nie “grab”.
GĂłra i Dziura

Chcia?bym zwrĂłci? uwag? na ciekaw? rzecz, otĂł? s?owo “dziura” w j?zyku polskim nie ma znanej etymologii. Kojarzy je si? z podobnymi w innych s?owia?skich, czasem nawet z dziupl? itd. ale generalnie nie wiadomo sk?d pochodzi.

Nale?y zauwa?y?, ?e polskie s?owa w j?zykach po?abskich (s?owia?skich, ktĂłre pĂł?niej uleg?y germanizacji na terenie obecnych Niemiec i Beneluksu) cz?sto trac? G na rzecz w?a?nie D (cho? nie zawsze np. bĂłg → bug, garnek → gornak) np. w?giel → wodel, gumno → daimne, ogie? → wudin oraz GÓRA → DIURA! Czy?by to by?a etymologia s?owa “Dziura”? Wpasuje si? to w zasadzie w kanon, ?e s?owa gĂłra i dĂł? maj? wymienne znaczenia. Ma?o tego, mi?dzy Dziura i dĂł? fonetycznie rĂł?nica jest tylko w R ↔ L, a one te? si? cz?sto wymieniaj?, wi?c to mo?e by? wszystko to samo s?owo.
Stopniowanie

Z gĂłrami zwi?zane s? te? czynno?ci zwi?zane z wchodzeniem i schodzeniem, najcz??ciej po stopniach. Po ?acinie taka czynno?? nazywa si? “gradior” czyli “chodzi?”, “wspina? si?”, “awansowa?”. Od tego s?owa wzi??y si? stopnie (grady) we wszystkich j?zykach ?aci?skich i germa?skich. Spadkiem po tym mamy w j?zyku polskim chocia?by deGRADacj? (obni?enie stopnia), centygrad (jedna setna stopnia w matematyce i fizyce). Homonimem polskim tego s?owa jest s?owo “grad” (lodowe kulki z nieba), ktĂłrych etymologii oficjalnej znale?? nie mog?. Ale po??czenie z innymi s?owami widz? w tym, ?e grad leci “z gĂłry” oraz pierwszym skojarzeniem frazeologicznym jest “grad kul”, ktĂłry oczywi?cie pochodzi z “grodu”. Mo?liwe, ?e etymologia jest odwrotna do intuicyjnej i grad niebia?ski pochodzi w?a?nie od gradu kul z grodĂłw czy zamkĂłw, bo go przypomina.
Himalajska inwazja

Cz?sto pytacie, sk?d taka pewno??, ?e to Hindusi maj? polskie s?owa, a nie my hinduskie. Sk?d wiemy, ?e to my podbili?my Indie, a nie Hindusi nas. J?zyk jest kluczem. Oczywi?cie skoro wszystkie j?zyki maj? te same s?owa, to nie wiadomo kto od kogo je wzi??, ale s? s?owa “klucze”, ktĂłre jednak co? podpowiadaj?. Tym s?owem jest w?a?nie s?owo “gĂłra”. Dla przeci?tnego Hindusa, gĂłry s? tylko jedne. Tak jak dla nas naturalnie s? to Tatry/Karpaty lub Sudety. Tak dla HindusĂłw s? to Himalaje. Ludzie ktĂłrzy z tych gĂłr zeszli i przynie?li im wedy byli biali i to jest zapisane w ?wi?tych ksi?gach hinduskich. Nie czyta?em ich niestety, ale na swoje usprawiedliwienie powiem, ?e jedna z nich Mahabharata (pi?ta Weda/Wiedza), to najd?u?sza powie?? w historii ?wiata. Je?li we?miemy najd?u?sze opowie?ci europejskie czasĂłw antycznych (Iliad? i Odysej?). Skleimy je razem. Pomno?ymy ilo?? tekstu przez 10, to i tak Mahabharata b?dzie d?u?sza. A do tego jest Ramajana i ca?a reszta ksi?g opisuj?cych najdalsze dzieje ?wiata, bogĂłw i Indii. Ale co to ma wspĂłlnego z nami? Prosz? zauwa?y?, ?e do dnia dzisiejszego na bia?ych w Indiach mĂłwi si? (niezale?nie od narodowo?ci): Angrez (Anglik), Amrikan (Amerykanin) oraz Gora (Polak/S?owianin )! Bo my?my po prostu przyszli do nich z gĂłr, z dachu ?wiata, a ?e czubkĂłw tych gĂłr nie wida?, to dla zwyk?ego Hindusa czasĂłw antycznych, S?owianie po prostu zeszli z nieba. To, co Hindusi spisali od ludzi z gĂłr, nazywane Wiedz? lub Wedami, o?miokrotnie przekracza obj?to?ci? Bibli?! Dlatego w?a?nie wspomniany pakista?ski cmentarz nazywa si?: Gora Qabristan czyli Cmentarz Bia?ych.

Wa?ne jest, by zauwa?y?, ?e s?owo Gora odnosi do okre?lenia cz?owieka o okre?lonej budowie. Chodzi o BIA?EGO, z RUDYMI (jasnymi) w?osami i NIEBIESKIMI oczami.

No i teraz w s?owniku poza standardowym znaczeniem Gora jako Bia?y, mamy te? inne znaczenia kolorystyczne:

    bia?y, jasny (w okre?leniu do skĂłry)
    jasnoczerwony, ?Ăł?ty (w okre?leniu do w?osĂłw)
    jasnoniebieski (w okre?leniu do oczu)

I jak si? zastanowi? to jest to nawet logiczne. Je?li po polsku powiemy, ?e kto? ma jasn? skĂłr?, to jak? ma? no bia??! A je?li ma jasne w?osy, to jakie ma? no blond lub rude! A je?li ma jasne oczy, to jakie ma? no niebieskie! S?owo “gor” po prostu okre?la w Hindustanie S?owian.

http://wspanialarzeczpospolita.pl/2014/10/05/gora-dol-i-armageddon/

cd.....

cd....
Inne znaczenia tego s?owa to:

    Ksi??yc (bia?y na niebie)
    Jowisz Planeta (zapewne pochodna od Boga)
    Jowisz / Zeus (Zeus pochodzi od polskiego s?owa dzie? co wyja?ni? w innym artykule, a Jowisz to zlepek dwĂłch s?Ăłw Dzeus + Pater = Jupiter. Zeus dawa? ?wiat?o (nawet jak by?o ciemno to dawa? bia?e pioruny))
    Bia?y ry? (jest bia?y)
    Nauczyciel (spadek po naukach wedyjskich?)
    czysty
    pi?kny
    szafran (w kolorze jasnych/niebieskich oczu)
    planeta Ziemia

NiektĂłre znaczenia s? dla mnie fascynuj?ce. Jak mo?na Ksi??yc, Ziemi? i Jowisz nazwa? tym samym s?owem, a potem je odrĂł?nia??
Wielb??dzie plecy

Wielb??d kojarzy si? wszystkim z Garbem. Jak ju? mo?na by?o wywnioskowa? z reszty artyku?u, s?owo powi?zane jest ze s?owem GĂłra.

Ze s?Ăłw o nieznanej etymologii, ale podobnych w jaki? sposĂłb do polskiego znamy:

la:gibbus (garb), it:gobba (garb). Niespodziank? cz?stuj? nas japo?ski i korea?ski, ktĂłre zazwyczaj z polskim maj? niewiele wspĂłlnego: jp: kobu (garb), ko: gobsa (garb).

Dziwnie znajomo brzmi te? po persku: “guz” (garb). Jak si? zastanowi?, to po polsku guz, faktycznie jest to ma?a gĂłra / ma?y garb, ale z innych j?zykĂłw, to s?owo wyst?puje jeszcze tylko w serbskochorwackim, w ktĂłrym oznacza jeden z eufemizmĂłw dla s?owa “rzy?”, a nie da si? ukry?, ?e “rzy?” te? jest wystaj?ca i zaokr?glona, wi?c to raczej jest to samo s?owo.

Mo?e nie ma to za du?o wspĂłlnego z polskim Garbem, ale warto wiedzie?, ?e garbate zwierz?tka zwane wielb??dami da?y nam liter?. I nie przypadkow? liter?, tylko w?a?nie liter? G. Opisz? to bardziej szczegĂł?owo w artykule dotycz?cych historii alfabetĂłw. W skrĂłcie chodzi o to, ?e wielb??d po semicku nazywa si? Gimmel/Gamal/Kamel, a ?e jest do?? powszechny, to symbol wielb??da sta? si? tam liter? oznaczaj?c? w?a?nie d?wi?k litery G i po hebrajsku ta litera nazywa si? Gimmel (wielb??d), a po arabsku Gim. Oczywi?cie litera ta ma zawsze garb. Po grecku Gimmel brzmi Gamma (jak promienie Gamma) i te? ma garb. Po ?acinie jest to po prostu G i te? ma Garb. Co ciekawe liter? t? utworzono z litery C (czytanej K – bezd?wi?czne G) i dodanego do niej garbu.
Skurcz

W j?zyku polskim te? czasem dochodzi do przej?cia G → K (np. BĂłg/Buk). I wida? to w s?owie: skurcz. ZnĂłw na pierwszy rzut oka nie wida? po??czenia ze s?owem gĂłra, ale mamy kilka poszlak ??cz?cych te s?owa:

    Kiedy co? si? kurczy, to zazwyczaj powstaj? na tym fa?dki (gĂłrki)
    Skurcz mi??nia powoduje powstanie charakterystycznego wzniesienia
    Skurcz po serbskochorwacku nadal pisze si? przez G (gr?)
    Po w?giersku rĂłwnie?: gĂśrcs

Al-Lahu Akbar

W j?zyku arabskim na okre?lenie czego? du?ego u?ywa si? s?owa KBR (dlaczego KBR, a nie GRB, porĂłwnaj QBR jako rdze? dla s?owa grĂłb). Dlatego du?y to KaBiR. ?eby powiedzie? “wi?kszy” nale?y tylko zamieni? samog?oski i otrzymujemy aKBaR, a “najwi?kszy” to al-aKBaR (Al=ten konkretny, akbar=wi?kszy to razem Najwi?kszy). T? drog? dochodzimy do etymologii jednego z najpopularniejszych okrzykĂłw arabskich na ?wiecie: Al-Lahu Akbar. Oficjalnie znaczy to “Allah jest najwi?kszy / najwspanialszy”, cho? czytelnicy bloga wiedz? ju?, ?e etymologicznie znaczy to rĂłwnie dobrze tyle co: “Lechici GĂłr?” . Ale? Ci nasi przodkowie byli nikczemni .
Wielki jak gĂłra

Ostatni? grup? s?Ăłw pochodz?c? od s?owa “gĂłra” jest opis “du?ych jak gĂłra ludzi” czyli ludzi “grubych”. Wida? tu te? po??czenie ze s?owem Garb, bo Gruby te? zawiera B na ko?cu.

Gruby po wyeksportowaniu z Polski przyj?? nast?puj?ce formy w innych j?zykach:

hy: ger, hu: kover (G → K, B → V, B i R zamienione miejscami)

W ?aci?skich przej?cie B → S oraz B → D. fr: gros it: grasso, la: crassus oraz gurdus, pt: gordo, ro: grass, es:gordo

oraz w drugim znaczeniu “du?y” oraz “stary”, we wszystkich posta?aci?skich przyjmuje form?: gran/grand/granda/grando/grande/grant/grandas

W germa?skich to samo s?owo oznacza “du?y”, “wielki” i “wspania?y”:

de: gross (du?y), nl:groot (du?y), en: great (wspania?y) → Great Britain (Wspania?a Brytania b??dnie t?umaczona na polski poprzez ?acin? jako w?a?nie Wielka Brytania)

Pewnie na pocz?tku artyku?u jeszcze nie wiedzieli?cie, ?e brytyjska nazwa pa?stwa ma w sk?adzie polski rdze?. Przecie? w szko?ach tego nie ucz?.

T? drog?, troch? przypadkowo doszli?my, sk?d si? “grosze” wzi??y w naszym portfelu. Grosz dos?ownie oznacza “du?y”, “mocny”, “solidny”, “gruby” pieni?dz. Cho? obecnie jego warto?? jest znikoma .
Pokrewne

W?tki nie uwzgl?dnione jeszcze w artykule:

    U?ycie arabskiego haram/harem w znaczeniu wzgorze: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wzg%C3%B3rze_%C5%9Awi%C4%85tynne Al haram Al szarif (szlachetne wzgĂłrze)
    Horus – egipski bĂłg
    Hat-Hor – egipska bogini
    https://en.wikipedia.org/wiki/Ugarit (U gĂłry) – miasto z czasĂłw biblijnych, siedziba Baala / Pola
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Baal – imi? wg wiki znaczy “Pan”, mia? rogi
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Baal-Alijan
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Baal-Hadad
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Baal-Melkart
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Baal_Hammon – naczelny BĂłg Kartaginy – pan obu rogĂłw
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Amon_(b%C3%B3g_egipski) – Amon-Ra – ma rogi zamienione na piĂłra
    https://pl.wikipedia.org/wiki/El_Gabal
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Heliogabal_(cesarz_rzymski)
    po germa?sku w?osy
    po staroegipsku twarz
    https://en.wiktionary.org/wiki/pilus
    Asgaard
    Graz
    http://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.Slownik-biblijny/slowo/HOR
    Gebel
    Gabaryt
    Hebron
    Devanagari (bĂłg na gĂłrze)
    Baalbek
    Hermon
    Hermes / Hermione / Hermiona
    Down po angielsku znaczy i wzgĂłrze i dĂł?.
    Dune – wydma
    Town – GrĂłd
    DownTown – gĂłrne (a nie dolne!) miasto
    Nagara (Na gĂłrze) – miasto w Sanskrycie
    Gare – dworzec
    Gara?
    Oura (czyt. Ura) grecki bĂłg gĂłr
    Grobla
    Aria (Haria) po staropersku to Haraiva, a po awestsku: Haraeuua
    Gar to dziwnym zbiegiem okoliczno?ci rĂłwnie? “s?siad” po arabsku (porĂłwnaj etymologi?: Germania)
    en:warn
    garnitur
    https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%CF%82#Ancient_Greek
    grad (stopie? po ?acinie), degradacja
    herma (s?up, obelisk, antypiramida) – powi?zane z Hermesem
    heritage (dziedzictwo) – co? otrzymanego w spadku (z gĂłry)
    https://en.wiktionary.org/wiki/%E1%BC%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89#Ancient_Greek
    Meteor = dos?ownie: Mi?dzy GĂłrami, ale z greckiego: co? co wyros?o w gĂłr?, Mi?dzy → Mete (mi?dzy), GĂłra → Ero (podnosi?). Da?o nazw? takim miastom jak Mathura (Indie, miejsce narodzenia Kriszny), Meteora (Grecja, tam gdzie s? te s?ynne klasztory w niebie), grecka Meteora da?a pocz?tek wspĂł?czesnemu znaczeniu s?owa “Meteor” czyli “co? co pochodzi z nieba”.
    Meteorologia = Mi?dzy + GĂłra + Nauka… czyli nauka o tym co pochodzi z nieba.
    Aorta
    Arteria
    Grot – gĂłra od strza?y
    ChĂłr – to co jest oddzielone (jak grĂłd) i cz?sto rĂłwnie? na gĂłrze
    Hrabia – ten, ktĂłry jest wy?ej w hierarchii
    cs:hrabe (hrabia)
    de:Graf (hrabia) – brak sensownej etymologii, zostaje tylko polska “gĂłra”
    Mo?liwe, lecz niepotwierdzone: gra?, igra?, sa:harati, heraldyka
    grupa – co? du?ego
    Grecja – GĂłrzysty kraj
    Geriatria – nauka o chorobach wieku podesz?ego
    Gerontologia – nauka o procesie starzenia si?
    Granica – historycznie na rzekach i GÓRACH
    en:grow – rosn??, powi?ksza? si?, dojrzewa?, starze?
    en:green – kolor tego co ro?nie
    gra? – najwy?sza cz??? gĂłrskiej ?ciany (granica mi?dzy ?cianami)
    grzbiet – co? najwy?ej
    la:herba – trawa, zio?o – co? co ro?nie  → herba (ro?lina) + ta (herbata – porĂłwnaj en:tea) = pl:herbata (herbata zio?owa)
    sa:Hirania (z?oto)
    en:gold (z?oto)
    pl:z?y / pl:GORszy
    en:yellow
    chlor
    Iran
    Ir – Osetyjczyk po osetyjsku (jak Iran)
    tr:Er (M??, Szlachcic, Odwa?ny, Wojownik)
    https://en.wiktionary.org/wiki/%E0%A4%97%E0%A4%B0%E0%A5%8D%E0%A4%AD#Sanskrit
    delfin
    Delfy
    Ararat/Hararat
    Armenia/Har Menia
    Ziggurat
    Eucharystia
    greckie: Chorio (Wie?), Chora (Miasto, Pa?stwo)
    http://www.wikiwand.com/en/Gh%C5%8Dr_Province
    Tel Aviv (Tel to wzgĂłrze, pochodzi od DĂł?)
    Agora
    Ankara


http://wspanialarzeczpospolita.pl/2014/10/05/gora-dol-i-armageddon/

Rozmowa o Apokalipsie [cz.3] Sens symboli w Apokalipsie

    przez PSPO
    17 stycznia 2017



apokalipsa-sens-symboli   

    Prosz? przybli?y? nam g?Ăłwne elementy hermeneutyki, rozumienia symboli zawartych w Apokalipsie. Wiadomo, ?e jest ich bardzo du?o, mo?e dobrze by?oby pokaza? sposĂłb ich odczytywania na przyk?adzie jednej wizji.

 

Zacytuj? tu tak zwane postulaty hermeneutyczne, a potem zastosujemy je na konkretnym przyk?adzie. Celem Ksi?gi, wyra?onym na wst?pie Apokalipsy, jest przedstawienie objawienia. Objawi?, wyja?ni? Bo?y sens dziejĂłw Ko?cio?a, na tle dziejĂłw ca?ej ludzko?ci. Jej or?dzie jest skierowane do Ko?cio?a wszystkich czasĂłw, jak to rozumia?a zawsze tradycja. Czytanie jej zatem i komentowanie do u?ytku powszechnego jest mo?liwe, i jest w pe?ni uprawnione i jest potrzebne. W d??eniu jednak do wyja?niania trzeba uwzgl?dnia? znamienne dla apokaliptyki prawo ?wiat?ocienia. Nie wszystko da si? wyja?ni? w niej na sposĂłb geometryczny. ?wiat?ocie? zachodzi? zreszt? i w proroctwach mesja?skich. Dopiero ich realizacja usun??a mroki obrazu. Jedna i ta sama wizja mo?e obejmowa? jednocze?nie przesz?o??, tera?niejszo?? i przysz?o??. Zjawisko perspektywy prorockiej nakazuje ogl?dno?? w rozstrzyganiu o czasie urzeczywistnienia za­po­wiedzi. Takie wyra?enia jak „nie­ba­wem”, „zaraz”, „a potem” to wszystko s? okre­?lenia do?? wzgl?dne. Aluzje do dziejĂłw wspĂł?czesnych autorowi zawarte w jakimkolwiek symbolu wcale nie wyczerpuj? ca?ego sensu, ktĂłry mo?e by? tak?e i ponaddziejowym, i mo?e by? realizowany parokrotnie jeszcze w wiekach nast?pnych.

Nast?pnie semickie pod?o?e apokalipsy, jako gatunku, ka?e uznawa? gi?tko?? symboli, ich przybli?ony sens poj?ciowy i tzw. hiperbol? czyli przesad? opisĂłw. Tak np.: I wydeptano t?oczni? poza miastem a z t?oczni krew wytrysn??a a? po w?dzid?a koni na odleg?o?? tysi?ca i sze?ciuset stadiĂłw (14,20) jest oczywi?cie hiperbol?, jest to typowa przesadnia.

Jako przyk?ad chcia?bym powiedzie? nieco o gi?tko?ci symbolu jednego z najcz??ciej czytanych w ko?ciele fragmentĂłw, mianowicie o Niewie?cie obleczonej w s?o?ce z dwunastego rozdzia?u Apokalipsy. OtĂł? jest to symbol dwupi?trowy. Niewiasta obleczona w s?o?ce to jest zarĂłwno Ko?ciĂł? jak i Maryja, ale element ma by? inaczej poj?ty. Jest to na pewno symbol ?wi?tej spo?eczno?ci, ale tak przedstawionej, ?e ona ma na sobie rysy historycznej Matki Mesjasza. To w?a?nie oznacza gi?tko?? symbolu i jego dwupi?trowo??. Na pierwszym pi?trze mamy do czynienia na pewno z Ko?cio?em, na drugim z Maryj?. I ani jednostronne eklezjologiczne, ani jednostronne maryjne interpretacje nie uczyni? zado?? ca?o?ci tego obrazu. Tu spotykamy przyk?ad gi?tkiej hermeneutyki dostosowanej.

A teraz, gdy chodzi o same symbole, otĂł? wszystkie kolory w Apokalipsie s? kolorami znacz?cymi, a wi?c z?oty odnosi si? do samego Boga i do szcz??cia wiekuistego, bia?y jest kolorem triumfu niebian, czerwony oznacza przede wszystkim, jako ogie?, element piekielny, podobnie jak siarka i dym s? elementami demonicznymi. KrĂłtko mĂłwi?c trzeba je do tego od razu odnie??. Nast?pnie wszyst­kie cyfry s? symboliczne, ?adna z liczb nie jest dok?adna, a wi?c np. trzeba wiedzie?, ?e trzecia cz??? ziemi (8,7), oznacza spor? cz???, ale nie ca?? ziemi?. Podobnie: znosi? b?dziecie ucisk przez dziesi?? dni (2,10) – to mo?na jeszcze wytrzyma?, to nie jest tak bardzo d?ugo. Nie chodzi dok?adnie o liczb? dziesi??. Podobnie wszystkie liczby trzeba tak traktowa? i trzeba rozumie? w sposĂłb przybli?ony na podstawie analogii-po­rĂłw­na­nia. W moim komen­tarzu, zw?aszcza w tym wi?kszym, wsz?dzie przy symbolach poda?em, jak nale?y je rozumie?, tzn. nie dok?adnie, ale najwa?niejsza rzecz, to ?eby symboli nie bra? dos?ownie.

A wi?c tysi?c lat nie oznacza dos?ownie numerycznie tysi?ca lat. Chiliazm czyli inaczej millenaryzm – ktĂłry w?a?nie tak uwa?a? – w swojej skrajnej postaci zosta? wyra?nie swego czasu pot?piony, a dzisiaj jest dopuszczony tylko w tej formie pogl?du, ?e pod koniec dziejĂłw ludzko?ci b?dzie jaka? epoka rozkwitu Ko?cio?a, w ktĂłrej b?dzie nam troch? lepiej, a po niej przyjdzie ostatni paroksyzm i pokonanie si? szata?skich. T? form? millenaryzmu mo?na przyj??, ale wcale nie jest powiedziane, ?e ona wynika z Apokalipsy. Ja jestem zdania, ?e milenium ?wi?te – tysi?c lat, to nic innego, jak tylko aspekt Ko?cio?a trwaj?cy przez ca?y czas. Mianowicie Ko?ciĂł? mo?e wykazywa? na zewn?trz takie czy inne b??dy w swoich poszczegĂłlnych cz?onkach, ale w swojej istocie jest ?wi?ty. Wewn?trz Ko?cio?a rzeczywi?cie ca?kowicie przebywaj? ?wi?ci wraz z Chrystusem, dobrze si? czuj?. Na tym polega aspekt tysi?cletniego panowania. Nie jest to nic innego, jak tajemnica Ko?cio?a od wewn?trz. To, ?e Ko?ciĂł? zawsze mia? ?wi?tych, mia? i b?dzie mia? przyjaciĂł? Bo?ych, ?e b?d? do ko?ca kanonizacje, ?e b?d? ludzie, ktĂłrzy b?d? z Bogiem na co dzie? obcowa?, to oznacza milenium. Ale, gdyby kto? chcia? przypuszcza?, ?e b?dzie taki przyjemny okres czasu przed ko?cem, a potem dopiero nast?pi katastrofa ko?cowa, to znaczy przyjmuje chiliazm w tej postaci, popadnie jeszcze w herezj?.

Nie wolno natomiast by? skrajnym w zeitgeschitlich, to znaczy uwa?a?, ?e Apokalipsa odnosi si? tylko do Rzymu i niczego wi?cej. W Polsce pewien lekarz napisa? ksi??k? o Apo­kalipsie ?w. Jana twierdz?c, ?e to nic wi?cej tylko wyja?nienie czasów Nerona.

Nast?pnie, nie trzeba przyporz?dkowywa? kolejnych etapĂłw znanym dziejom Ko?cio?a, dlatego, ?e w samym tek?cie ci?gle spotykamy si? z rekapitulacj?, wszystko za ka?dym razem pokazane jest od pocz?tku do ko?ca jako pewna ca?o??. Nie trzeba przypuszcza?, ?e siedem Ko?cio?Ăłw, to jest tylko tych siedem wspĂłlnot anatolijskich, tylko ?e to jest ca?y Ko?ciĂł?.

A teraz przyjrzymy si? pozytywnym zasadom. Mianowicie, trzeba obra? za punkt wyj?cia fakt, ?e Apokalipsa jest proroctwem apokaliptycznym, wi?c z istoty rzeczy jest eschatologiczna, czyli dotyczy g?Ăłwnie ostatniej fazy walki dobra ze z?em i triumfu Chrystusa, a odnosi si? tak do Ko?cio?a pierwszego wieku jak i do czasĂłw nast?pnych. Ta synteza jest konieczna, a wi?c nale?y posuwa? si? od elementĂłw znanych i zrozumia?ych do nieznanych. A wi?c zaczyna? interpretacj? od dziejĂłw wspĂł?czesnych autorowi, podobnie jak to si? czyni z proroctwami Starego Testamentu. Dzisiaj gdy we?miemy komentarz ks. L. Stachowiaka do Izajasza, to przecie? ogromna jego wi?kszo?? przedstawia, jak Izajasz, krewny krĂłlewski, arystokrata zapatrywa? si? na polityk? Ăłwczesnych krĂłlĂłw i dlaczego j? krytykowa?. W komentarzu historyczny punkt widzenia jest punktem wyj?cia, ale nie mo?na powiedzie?, ?e w takim razie ani Emanuel, ani Jego Matka nas nic nie obchodzi, bo proroctwo odnosi?o si? do Achaza i jego ?ony oraz synka Ezechiasza. Tak nie mo?na uwa?a?. Podobnie i tutaj. Trzeba ci?gle bra? pod uwag? typologi?, czyli mo?liwo?? dalszych wielokrotnych realizacji w dziejach Ko?cio?a zapowiedzianych typĂłw. Ponowna rekapitulacja, ?e jeszcze raz od pocz?tku wszystko si? przekr?ca, jest tu zamierzona.

Symbol jest znakiem umownym opartym na jakim? podobie?stwie, podanym celem uzmys?owienia jakiej? warto?ci innego zupe?nie rz?du. W religii symbol ma ogromne znaczenie, bo nas przybli?a do tego, co jest po ludzku niewyra?alne w poj?ciach lub s?owach. Zobaczmy teraz, jakie s? symbole apokaliptyczne bardzo cz?sto zaczerpni?te ze Starego Testamentu. Plagi egipskie s? na nowo reprodukowane, je?d?cy przypominaj? bardzo wyra?nie fragmenty Ksi?gi Zachariasza, spo?ycie Ksi?gi – zupe?nie to samo by?o u Ezechiela, mie­rzenie ?wi?tyni, op?akiwanie upadku Babilonu tak?e wyst?puje u Ezechiela. Dalej zupe?nie symboliczne nazwy: Egipt, Sodoma, Babilon nie maj? nic wspĂłlnego z geografi? – to s? symbole. Balaam, Jezabel s? tak?e imionami symbolicznymi. Poj?cia takie jak np. „drzewo ?ycia z raju”, „ksi?ga ?ycia”, „man­na”, „Jerozolima”, zw?a­szcza „Nowe Jeruzalem ?wi?te”.

Z liturgii Starego Testamentu zaczerpni?ty jest symboliczny obraz wizji wst?pnej – Chrystus ukazuje si? w niej jako Arcykap?an. Bardzo wa?ne, ?e wspĂł?brzmi to z Listem do HebrajczykĂłw. Posiadamy jedynie dwa teksty, ktĂłre tak wyra?nie mĂłwi? o Chrystusie jako o kap?anie. „Dwudziestu czterech starcĂłw” jest wzi?tych ze Starego Testamentu. Podobnie „?wieczniki”, mi?dzy ktĂłrymi chodzi Syn Cz?o­wieczy, przypominaj? menor?. Potem „cza­sze”, „kadzenie”, doksologia, „padanie na twarz”, a ponadto liczby ?wi?te. To wszystko zaczerpni?te zosta?o ze Starego Testamentu.

Do zasad t?umaczenia nale?y gi?tkie traktowanie symboli, liczenie si? z hiperbol? czyli z przesadni? i ci?g?e podstawianie warto?ci intelektualnych, a nie wizualnych, ?eby nie mia? anio?, jak u DĂźrera, kolumn zamiast nĂłg. Tekst wyra?a za pomoc? liczb jako?? a nie ilo??. Trzy i pĂł? roku to po?owa siĂłdemki, siedem by?oby doskonale, przepo?owione to marne.

CzwĂłrka oznacza wszystkie strony ?wiata, siĂłdemka – dni tygodnia, czyli zamkni?t? ca?o??. Dwunastka – to dwana?cie pokole? Izraela, dwunastu aposto?Ăłw Baranka, co oznacza pewn? spo?eczn? ca?o??.

Wi?cej znajdziesz w ksi??ce Ojca Augustyna pt. „Rozmowa o Apokalipsie”
 

    Mo?e teraz na konkretnym przyk?adzie rozdzia?u dwunastego, o dwupi?trowym obrazie Ko?cio?a i Maryi, o ktĂłrym ju? by?a mowa, albo np. na obrazie wizji tr?b czy plag prosz? nam pokaza? jednocze?nie powtĂłrki i sens fragmentu.

 

We?my, jako przyk?ad widzenie, jakie mia? ?w. Jan Aposto? (1,9–20):

 

    Ja, Jan, wasz brat
    i wspĂł?uczestnik w ucisku i krĂłlestwie, i wytrwaniu w Jezusie,
    by?em na wyspie, zwanej Patmos,
    z powodu s?owa Bo?ego i ?wiadectwa Jezusa.

 

– Oto wyja?nienie dlaczego tam si? znalaz? – Dozna?em zachwycenia w dzie? Pa?ski – czyli w niedziel?, ktĂłra ju? wĂłwczas by?a obchodzona (!) – i pos?ysza?em za sob? pot??ny g?os, jak gdyby tr?by – jak gdyby. Prosz? zauwa?y?, ?e w Apokalipsie podobnie jak u Ezechiela przedtem, ci?gle wyst?puje grecki hos – jakby, a odpowiada to semickiemu ke. Za ka?dym razem jest to kod mĂłwi?cy: „nie bierz tego dos?ownie”. Zobaczy?em Syna Cz?owieczego, ale nie wyobra?aj sobie dok?adnie tego Syna Cz?owieczego. To s? ci?gle znaki mĂłwi?ce, bierz to jako symbol. OtĂł? g?os jak gdyby tr?by mĂłwi?cej – znaczy nie, ?e dos?ownie chodzi o tr?b?.

 

    «Co widzisz, napisz w ksi?dze
    i po?lij siedmiu Ko?cio?om:
    do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii
    i Laodycei».
    I obrĂłci?em si?, by patrze?, co to za g?os do mnie mĂłwi?;

 

– i teraz zaczyna si? wizja wst?pna –

 

    a obrĂłciwszy si?, ujrza?em siedem z?otych ?wiecznikĂłw
    i po?rĂłd ?wiecznikĂłw kogo? podobnego do Syna Cz?owieczego,

 

– i tu otrzymujemy symboliczny opis stroju liturgicznego – przyobleczonego [w szat?] do stĂłp – tak nosili si? tylko arcykap?ani – i przepasanego na piersiach z?otym pasem. Tak si? przepasywali tylko arcykap?ani, co wiemy z re­lacji JĂłzefa Flawiusza – G?owa Jego i w?osy – bia?e jak bia?a we?na, jak ?nieg – kto mia? takie w?osy? Ma je u Daniela Starowieczny-Przed­wieczny, czyli sam BĂłg (Dn 7,9). Widzimy wi?c, ?e Chrystus jest, jako cz?owiek, kap?anem, a jako BĂłg jest wieczny, interpretacja wydaje si? prosta.

 

    A oczy Jego jak p?omie? ognia.
    Stopy Jego podobne do drogocennego metalu
    jak gdyby w piecu roz?arzonego,
    a g?os Jego jak g?os wielu wĂłd.
    W prawej swej r?ce mia? siedem gwiazd i z Jego
    ust wychodzi? miecz obosieczny, ostry.

 

U DĂźrera jest to okropne, u ?oskota, ktĂłry zrobi? to dla Pallottinum, jako jedn? wyklejk? w Nowym Testamencie – nie najlepsze. Natomiast ?wietn? interpretacj? widzia?em w Ol­sztynie w ko?ciele–rotundzie, kiedy? protestanckim, dzi? katolickim, gdzie ilustrowa? Apokalips? doko?a rotundy znany niemiecki malarz Fugel. Tam jest dobrze ten obraz namalowany. Dlaczego dobrze? Bo dyskretnie. Stoi Chrystus ledwie tylko zarysowany jako cz?owiek i na wysoko?ci ust biegnie jak kometa ten miecz. Nie w?o?ony jatagan turecki, tak okropny u DĂźrera, nie taki miecz, jak szczerbiec Chrobrego, jaki ma ?oskot, tylko na wysoko?ci biegnie poziomo zupe?nie i wcale do ust nie wchodzi, tylko poziomo, jak kometa miecz lekko na tle nieba zaznaczony. Wida?, ?e to miecz, ale jednocze?nie jak kometa. To jest dobry przyk?ad, tak trzeba przedstawi? w sztuce Apokalips?.

A Jego wygl?d – jak s?o?ce, kiedy ja?nieje w swej mocy – s?o?ce jest tutaj symbolem Bosko?ci – Kiedym Go ujrza?, do stĂłp Jego pad?em jak martwy, a On po?o?y? na mnie praw? r?k?, mĂłwi?c: – prosz? zauwa?y?: nic nie przeszkadza, ?e On ma w prawej r?ce siedem gwiazd. Jak mĂłg? po?o?y? r?k?, w ktĂłrej ma siedem gwiazd? Je?eli kto? stara si? dos?ownie t?umaczy?, to g?upio t?umaczy. Wcze?niej prawa r?ka oznacza?a, ?e ma w swojej w?adzy siedem gwiazd. On sprawuje w?adz? nad gwiazdami, a teraz k?adzie na mnie r?k?, jako ten, ktĂłry ma w?adz? nade mn?.

«Przesta? si? l?ka?! Jam jest Pierwszy i Os­tat­ni, – s? to boskie atrybuty. Prosz? pami?ta?, to BĂłg – By?em umar?y – to cz?owiek – a oto jestem ?yj?cy na wieki wiekĂłw i mam klucze ?mierci i Otch?ani. Doskona?e stwierdzenie, ?e teraz przez Zmartwychwstanie Chrystus jest w?adc? Szeolu. Napisz wi?c to, co widzia?e?, i co jest (zeitgeschichtlich) i co potem musi si? sta? (endgeschichtlich). Oba systemy s? uznane naprawd?, tak musi by? – Co do tajemnicy siedmiu gwiazd, ktĂłre ujrza?e? w mojej prawej r?ce, i co do siedmiu z?otych ?wiecznikĂłw: siedem gwiazd – to s? Anio?owie siedmiu Ko?cio?Ăłw – biskupi ca?kowicie zale?ni od Niego – a siedem ?wiecznikĂłw – to jest siedem Ko?cio?Ăłw.

Znam twoje sprawy (2,2), powie potem Ten, ktĂłry si? przechadza w?rĂłd siedmiu z?otych ?wiecznikĂłw (2,1). Ten obraz pokazuje, ?e zna si? On na tym wszystkim, jest obecny i wszystko rozumie. Trafnie mĂłwi o Nim o. E-B. Allo: W?adca au courant – taki ktĂłrego nie trzeba informowa?, bo wie wszystko tak, jak jest. St?d powiedzenie: Znam twoje czyny, ?e ani zimny, ani gor?cy nie jeste? (3,15).
Augustyn Jankowski OSB – benedyktyn, by?y opat tyniecki, biblista, redaktor naukowy Biblii Tysi?clecia, cz?onek Papieskiej Komisji Biblijnej Kongregacji Nauki Wiary, doktor honoris causa PAT. Publikacje w naszej ksi?garni internetowej





http://ps-po.pl/2017/01/17/sens-symboli-w-apokalipsie/

SYMBOL 15.


Hebrajczycy, ?piewaj?c 15 psalmĂłw, wst?powali po 15 stopniach schodĂłw, wiod?cych do ?wi?tyni Salomona, podobnie jak 15 cnĂłt prowadzi do Nieba.

5 tajemnic radosnych, 5 tajemnic bolesnych i 5 tajemnic chwalebnych wycisn??o swe pi?tno na ?yciu Marii, ktĂłrej wniebowzi?cie obchodzone jest 15 sierpnia. Jej rĂł?aniec sk?ada si? z 15 du?ych paciorkĂłw i 15 dziesi?tek ma?ych.

Autorstwo poni?szego kwadratu, ktĂłry mo?na odczytywa? poziomo, pionowo i uko?nie, przypisuje si? Salomonowi:

15 wyra?a ca?o?? Biblii:

Jak zauwa?y? Dr Allendy, "Ojcowie Ko?cio?a przypisuj? cz?sto Staremu i Nowemu Testamentowi liczb? 15, poniewa? stanowi? one sum? 7 (Szabat) i 8 (Zmartwychwstanie). ?w. Hieronim dostrzega? w tym pe?ni? Nauki. Wed?ug Korneliu­sza Agryppy jest to piecz?? do duchowych wzlotów, zapewne ze wzgl?du na sum? 7 + 8".

15 – d??ysz do czego? co pĂł?niej jest dla Ciebie taka kula u szyi i jest to ch?? zrywania wi?zĂłw

15 z drogi ?ycia – naruszenie struktury ca?o?ci rodziny na skutek nadu?ycia wolno?ci osobistej.

Cykl 15 - wszyscy wokĂł? oczekuj?, ?e osoba jest dla nich a dla siebie zrobi kiedy indziej. A dla nich na ju?, na teraz, w tej chwili.

15 – dzie? urodzenia - powoduje, ?e na ma?e dziecko spada nadmiar obowi?zkĂłw , rodzina staje si? ci??arem z ktĂłra ma ochot? wr?cz zerwa? i ta rodzina powoduje, ?e zgaszona zostaje indywidualno??.
- daje zm?czenie ca?o?ci? czyli d??ymy do harmonii, do sta?o?ci a pĂł?niej si? sami ?le czujemy.

15 - I punkt zwrotny
- d??enie do czego? co pĂł?niej stanowi dla nas odczuwanie ci??aru. 6/15 zrywa nasze uk?ady emocjonalne. Ona powoduje, ?e my sami zaczynamy si? ?le czu? w czym? do czego ?e?my niedawno d??yli.

We florystyce:
15 rĂł? – Przepraszam; przykro mi; wybacz prosz?

https://zapytaj.onet.pl/Category/034,007/2,24183724,Co_oznacza_cyfra_15.html

RYBY...

Ryby – zwierz?ta symboliczne i mityczne
https://www.vetpol.org.pl/dmdocuments/ZW%202011_12%20%2007.pdf

D Sztych - ‎Powi?zane artyku?y
ryb dowodz?, ?e ryby sk?adano w ofierze ... nocze?nie wi?zano go z ?e?skim aspektem p?odno?ci, jako ... Ryc. 4. Bogini Kuan Yin reprezentuj?ca bosk? si??.