Strony: [1]

MITOLOGIA....

  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #1 : Październik 12, 2013, 13:40:06 »

Anunaki to mit czy prawda...?  Uśmiech

Annunaki mogli wylądować w Afryce
admin, wt., 2013-07-09 09:03
Annunaki - źródło: http://esophoria.org/



Annunaki to istoty, które według opowieści starożytnych Sumerów, panowały kiedyś na Ziemi. Co więcej z opisów wynika, że rasa ta w dużej mierze odpowiada wizerunkowi chrześcijańskich aniołów. W Internecie pojawiły się plotki, że przedstawiciel tej rasy, zwany Marduk, powrócił na Ziemię.



Redaktorzy witryny internetowej veteranstoday.com zauważyli dziwne zgrupowanie prezydentów USA w Afryce. W jednym momencie znaleźli się tam Bill Clinton, George W. Bush oraz urzędujący aktualnie Barack Obama. Dwóch z nich spotkało się w Senegalu. Pojawiły się pogłoski, że to nagłe zainteresowanie czarnym lądem nie jest przypadkiem i dzieje się tam coś godnego uwagi.



Artykuł zamieszczony przed kilkoma dniami wskazuje na te poszlaki, z których redaktorzy veteranstoday.com wyciągają wniosek, że wizyty w Afryce to tak naprawdę spotkania z "królem" Annunakich, który powrócił sprawdzając stan swoich włości rządzonych przez zależne od tej "trzeciej siły" elity światowe. Z dostępnych informacji wynika, że do spotkania doszło podobno w Tanzanii lub w Senegalu.



Z tego, co sugerują redaktorzy tej witryny wynika również, że przylot Marduka może być zwiastunem powrotu "międzywymiarowej planety Nibiru", która jest podobno domem tych istot opisanych w starożytnych tekstach. W treści artykułu na ten temat jest dużo więcej szczegółów i każdy może sobie sam wyrobić opinię, czy jego zdaniem możliwe jest to, że świat rządzony jest do dzisiaj przez sługi jakiegoś pozaziemskiego bóstwa, które właśnie powróciło na Ziemię. Zachęcamy do sięgnięcia do źródła.





http://innemedium.pl/wiadomosc/annunaki-mogli-wyladowac-w-afryce
« Ostatnia zmiana: Październik 12, 2013, 13:50:14 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #2 : Październik 12, 2013, 15:17:20 »

Kolejne bajania..... wiemy już dobrze, o... tam jesteśmy  MY, gdzie jest  nasza myśl....( a, ona jak wiadomo tworzy przez skupianie uwagi i energii, na... temacie!), zatem znowu usiłowania zatrzymania naszej uwagi, energii na odchodzącej przeszłości!

Marduk ( inaczej ENKI) to opiekun trzeciowymiarowej ziemi ( WSZYSTKICH religii bez wyjątku!) która nie jest w okresie ponownego rozkwitu, a absolutnego i ostatecznego UPADKU!

"Sercem ziemie" jest 7 czakramów, wirów pierwotnie tworzących jej system energetycznego istnienia , czyli utrzymania w określonej wibracji odpowiadającej umownym nazwom wymiarów,wibracja wirów  dzieli wymiar  na 3 poziomy energetyczne  ,  wszystkie  czakry , mają 2 "tarcze wirowe " przednią i tylną , czyli magnetyczną i elektryczną.

Tarcze, wiry magnetyczne odpowiedzialne za przekaz wiedzy i otwieranie dostępu do wszystkiego nowego...  są zlokalizowane w EUROPIE! na półkuli północnej. Ich tylne odpowiedniki, tarcze wirowe elektryczne są zlokalizowane na półkoli południowej.

Wirowanie harmonijne  obydwu tarcz ma za zadanie połączyć je w wir tworzący złotą kule! , Dopiero wówczas czakram, czakra osiąga pełną moc i jest w stanie przez połączenie się 7 materialnych wirów w kule  obracające się w płaszczyźnie poziomej i dwóch tarcz 8-go wiru ponad materialnego ( jedna tarcza pod stopami , druga nad głową) obracającego się w płaszczyźnie pionowej ) stworzyć MER KA BA czwartowymiarową, której wynosząca  moc wirowania  powoduje przejście do wyższego IV wymiaru. Ona, MER KA BA jej wirowanie , uniezależnia materię  od wszystkich  materialnych parametrów , bo to ona siłą wirowania swoich  wirów materializuje, zagęszcza  energię , i dematerializuje materię w energie.  W poziomach energetycznych wirów  MER KA BA  są zapisane WSZYSTKIE WZORCE życia z danego  wymiaru jej    wyjścia  i wymiaru do którego wchodzi. Ten KOD istnieje  w postaci pola morfogenetycznego otaczającego każdą MER KA BA.

Zatem wiemy już o co, chodzi, co i jak staje się przyczyną  materializacji , dematerializacji , oraz WSZYSTKICH materialnych zmian i gdzie są 'punkty" stymulujące , lub blokujące te zmiany....
 
Dla obecnego ustawienia Ziemi w kosmosie  z jej obecną osią magnetyczną W TYM MOMENCIE , parametrami  najważniejszymi jest lokalizacja dwóch tarcz czakramu PONADMATERIALNEGO !

1. Pierwszą tarczą / wiru górnego ,niematerialnego 8- mego czakramu, jest Warszawa , punktem centralnym jego  osi,jest  Pałac Kultury!

2.Drugą tarczą / wiru jej  dolnym  odpowiednikiem  jest KONGO w Afryce! A, Kongo jest dużżże..... Mrugnięcie Buziak

Obydwie te tarcze tworzące dwie półkule wirujące w pionie zamykają w sobie ( łącząc się ze sobą w jedną kulę jak rosyjskie matrioszki) 7 wirów materialnych , również osiągających uprzednio swoją doskonałość w postaci  złotych kul.

Jak to się dzieje technicznie? Kulą pierwszą osiągającą swoją doskonałość jest CZAKRA SERCA, ona jako wzorzec  osiąga najwyższą wibrację i to ona wyznacza / stymuluje wibracje pozostałych czakr , które kolejno ( od najbliższej jej do najdalszej zamykają się na niej , czakra serca jest wewnątrz jako jadro dowodzące procesem) , na czakrę serca nachodzi czakra  mocy, następnie , czakra seksualna i czakra życia, dopiero po 3 dolnych czakrach nakładają się te ponad czakrą  serca. Czyli , czakra kreacji , gardła, , czakra trzeciego oka i czakra korony. One wszystkie  razem tworzą jedną wirującą  kule w poziomie.

Gdy kula z czakr materialnych  jest już gotowa i nabiera mocy wirowania do uzyskania złotej barwy, w taki sam proces wibracyjnej doskonałości wchodzą  dwie tarcze , 8 czakry  ponad materialnej, które fizycznie są zlokalizowane ponad  dwoma  półkulami ziemi,europejskiej  północnej i afrykańskiej południowej.U Ludzi 8 czakra , jej tarcze wirowe zlokalizowane są , jedna ponad głowa, druga, pod stopami.

Obecnie  przyszła  pora na aktywizację maksymalną tych 2 tarcz ponad materialnych , które tworząc  dwie wirujące złote  półkule   zamkną w sobie już tylko jedną ,złotą  kulę materialną, powstałą z 7 wirujących  kul,  ,czakr materialnych. I to jest cała wiedza o   procesie uaktywniającym przejście między  wymiarowe..... proste? Bardzo proste.

A jak ma się to wszystko  do powyższej informacji o lądowaniu Marduka w Afryce..... i koncentracji tam politycznych  sił elity światowej?
Półkula południowa , wir elektryczny wspiera całą  swoją mocą  aktywację  wirowania, wiru półkoli północnej,wiru magnetycznego.  One są ze sobą połączone magnetyczną osią ziemi, WSPÓLNIE uzyskują pełnię mocy  umożliwiającą przeistoczenie się tarcz wirowych 8 czakry  w dwie złote półkule, które  zamkną  w sobie kule materialnych wirów tworząc MER KA BA Ziemi.

Oczywiście TWÓRCA, a raczej STWÓRCA Ziemi i całego systemu życia na niej, zarówno wzorca energetycznego , jak i jego materialnego odbicia, miał i ma cały czas decydujący wpływ na wszystkie procesy i całokształt istnienia życia, oraz kolejny  przejaw ewolucyjny całego stworzenia przez WSZYSTKIE JEGO FORMY ISTNIENIA!!!!

Ponad ziemią są i były zawsze " 2 statki matki " odpowiedniki energetyczne depozytu wiedzy aspektu żeńskiego, półkula północna i męskiego, półkula południowa.
Można je lokalizować , używając technologii wykraczającej  poza naszą dotychczas znaną publicznie wiedzę , oraz  zdolnościami wyszkolonych w technikach poza materialnych ludzi.
Te dwa "statki , matki i ojca... Stwórcy" są cały czas w przestrzeni okołoziemskiej, zawsze  w tych samych miejscach pomimo czasowej zmiany magnetycznej osi ziemi i całego przygotowania amerykańskiego w L.A. (to, tak w przybliżeniu) związanego z przesunięciem magnetycznej osi ziemi, a tym samym  jej głównych  punktów energetycznych. Dla... po raz piąty wgrywania życia Ludzi w TRZECI WYMIAR! Do czego pomimo usilnych starań  pewnych elit na szczęście nie doszło i nie dojdzie!

O co, wiec chodziło? O "zmianę lokalizacji " EUROPY w świadomości Ludzkiej , o zamianę miejscami ras ludzkich i przebiegunowanie  kolejne biegunów ziemi, oraz półkul mózgowych Ludzi   z całkowitym zatarciem informacji o tym, kto jest kim i co jest czym..... :shock: :evil:oraz jaka jest lokalizacja stron w przestrzeni.Nawigacja od początku musiała by być tworzona.

"Europa" .... była by w Afryce , ( aspekt męski przejął by rolę  ,aspektu żeńskiego i jego znaku, wprowadzając zarówno zatarcie wiedzy , jak i niemożliwość uzyskania na długo... powrotu do pierwotnego wzorca), było to  przygotowywane kompleksowo , na wielką skalę!
Prowadzono systematyczną degradację Europy ( od podstaw życia społeczno,  rodzinnego ,   kultury,historii,wzorców sztuki , do technologii i ekonomi , wprowadzając totalnie dezinformacyjną wiedzę.... oraz  na wielką skalę emigrację afrykańską i azjatycką do Europy, niszczono w Europie istniejące systemy życia , od rolnictwa do przemysłu , przez filozofię , medycynę i naturalne dawne, istniejące zwyczaje  kulturowe,zastępując je wymyślonymi bezwartościowymi tradycjami, blokując w ten sposób duchowo , uczuciowo i intelektualnie rozwój Czlowieka, uwikłanego w strach o przetrwanie . O tych faktach  tym wiedzą ci, którzy od wielu lat interesują się tematami związanymi z tzw. "rozwój duchowym" i nie tylko nim...

Taki był cel blokad systemu  , deprawacja i degradacja myśli ludzkiej,  on niszczył wszystko co stało na drodze realizacji jego globalnego planu. Bowiem , naprawdę nie jest ważne dla 'systemu" kto z kim walczy i o co.... ważna jest tylko walka, która przynosi  oczekiwany  efekt, uzyskania  obranego celu,dla którego  trzeba było uaktywnić i  wykorzystać wszystkie  ludzkie słabości i dawne animozje doprowadzić do maksimum  strach , to on  napędza wszystkie walki!
Jedynym naszym wyjściem z tej trudnej bardzo sytuacji narzuconej nam przez  systemu, jest  zrozumienie tego mechanizmu, wyjście z pól strachu i zaprzestanie  WSZELKICH WALK!!!

A co, z tym MARDUKIEM? To był męski  wzorzec dla III Wymiaru,On,jako  opiekun ziemi  otrzymał czasowe  zwierzchnictwo nad nią. Inaczej otrzymał prawo   do dyspozycji Ziemią  na czas rozwoju wszystkich wcielających się na niej DUSZ / ENERGII na okres trwania procesu rozwojowego związanego z III Wymiarem.
 
 Obecnie jest to już  czas przeszły, którego nie da się reanimować pomimo zapędu i chęci odchodzącego systemu, polityków oraz przywódców religijnych związanych z wzorcami III wymiaru, to już koniec definitywny i bezpowrotny!

Zatem nic nie da się zatrzymać, ani cofnąć w zmieniającym się systemie życia Ludzi i ziemi, pomimo wielkich  chęci i zgrupowania w Afryce  zarządzających państwami elit, które to  teoretycznie mogą tworzyć politykę (w swoich państwach], wywołującą wojny, głód i strach ( inaczej nisko wibrującą energię , potrzebną systemowi do zablokowania procesu globalnej ewolucji), ale nic z tego już nie wyjdzie , bo przebudzona Ludzkość nie chce już żyć w takich warunkach i nie podda się presji strachu, znajdzie inne rozwiązania , zjednoczy się w pokojowej  pomocy sobie!

Nikt i nic nie zablokuje wirów ponad materialnych 8,go czakramu  nad  półkulami ziemi , bo zwyczajnie nie ma do nich dostępu, i nie jest w stanie stworzyć mocy energetycznej  większej niż moc wirowania  tych wirów!

Zatem, tym razem  wygrali LUDZIE i Ludzkie przeznaczenie się wypełni w całości, przyrzeczenie dane nam  przez Stwórcę   zrealizuje w 100%. Dwa rozdzielone dawno temu aspekty Stwórcy ponownie się połączą..... Mrugnięcie Uśmiech, powstanie NOWA IV ŚWIĄTYNIA,  żaden człowiek i nie człowiek nie może  zatrzymać tego procesu, można podjąć decyzję i nie uczestniczyć w nim, tu i teraz... to można , bo można dokonać swojego rozwoju później, lub zatrzymać go na obecnym poziomie i nie kontynuować dalej.
Posiadamy wolną Wolę , mamy prawo odejmowania takich decyzji.

Kiara.
« Ostatnia zmiana: Październik 13, 2013, 10:50:32 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #3 : Kwiecień 09, 2017, 20:57:24 »

SYRIA.....
Dawna mitologia Palmiry..czyli TAMAR..



Antropologia Religii V (203), pp. 60-6760 Katarzyna A. Sztomberska

Ikonografia Jarhibola w Świątyni Bela w Palmyrze. Krótka historia Palmyry.

Na rozległej Pustyni Syryjskiej około 230 kilometrów na północny wschód od Damaszku  znajduje  się  Palmyra.  Jest  to  starożytne  państwo-miasto   położone w pustynnej oazie.  Jego historia sięga II tysiąclecia przed naszą erą, kiedy to wędrowne plemiona upatrzyły sobie ową porośniętą palmami  oazę  i  dały jej nazwę  Tadmor.

Pochodzi ona od arabskiego słowa tamar, który oznacza palmę, co przetłumaczono na łacińskie Palmyra  (Ball  2001,  p.  74). Osada zaczęła się rozbudowywać od 312 r.  p.  n.  e kiedy tereny te zostały zajęte przez Seleucydów.

Od I w. n. e. mała osada rozrosła się i stała ogromnym ośrodkiem handlowym na głównym szlaku karawanowym pomiędzy
zachodem  a Dalekim  Wschodem(Dirven  1999,  p.  17).  Od  czasu  panowania  Tyberiusza (17-19n.  e.)
Władcy Palmyry uznali władzę Rzymu. W 129 roku n.  e.,za  panowania cesarza   Hadriana Palmyra uzyskała status   wolnego   miasta,a nazwana została„Hadrianową  Palmyrą”  (Hadrianoi Palmyneroi)(Michałowski  1968,  p.  6).  Dzięki
wprowadzonym w stosunku do kupców poborom opłat, miasto wzbogacało się każdego dnia i rozrastało. Wzniesione zostały nowe budowle sakralne,takie jak Wielka Świątynia Bela, Świątynia Baalszamina, Świątynia Allat, a także budynki
użytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy też jeden z większych teatrów na Bliskim Wschodzie.

Od  212  do  260 roku  n.  e. Palmyra posiadała status rzymskiej kolonii, ponieważ właśnie w roku 260,po wielkim zwycięstwie nad Persami,Odenat  zwany  Wielkim (gubernator miasta i dowódca wojskowy) przyjął tytuł księcia i
stał się niezależny od Imperium  Rzymskiego.

Złote lata Palmyry szybko jednak dobiegały końca.  Po śmierci władcy na tronie zasiadła jego żona, królowa Zenobia.
Ostatecznie na początku 272 roku n.  e. rzymskie wojska splądrowały i zniszczyły miasto, pojmując królową (Ball  2001,
p. 80).

Po tych wydarzeniach Palmyra już nigdy nie odzyskała dawnej świetności. Nawet próby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat później,nie przyniosły pożądanych efektów.

Miasto czekało. Dopiero w VI wieku n.e.,za panowania Justyniana zostały odbudowane  mury  obronne  oraz  wzniesiono
bazyliki chrześcijańskie, również wiele Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761świątyń  pogańskich  przemianowano
na przybytki chrześcijańskie,  co utworzyło z Palmyry ważny ośrodek religijny (Michałowski 1968, p. Cool. W  VII  wieku n.e. na  Palmyrę najechały wojska arabskie.

Małej już wtedy osadzie w odzyskaniu świetności nie pomogło nawet przekształcenie świątyni Bela w cytadelę.
Z  powodu  licznych trzęsień ziemi  i  burz  piaskowych miasto ostatecznie straciło na znaczeniu. Trafiali tam już jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podróżnicy. I właśnie dzięki nim Palmyra została odkryta na nowo.Sztuka palmyreńska
Palmyra  rozdarta  była  pomiędzy  dwiema kulturami.   Z   zachodu   napływał hellenizm,  ze  wschodu -orientalizm. Te dwa style przeplatały się ze sobą, co zostało uwiecznione  w  architekturze i sztuce palmyreńskiej.

Oprócz tego,wyróżniony został jeszcze styl archaiczny, nie powiązany z dwoma poprzednimi i zasadniczo różniący się
od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).Okres archaiczny został wyróżniony przez francuską misję archeologiczną, która poIIwojnie światowej prowadziła wykopaliska na  dziedzińcu świątyni Bela.


Francuzi wydobyli serię fragmentów architektonicznych  wykonanych  z  wapienia.Znaleziono również częściowo zachowaną
rzeźbę pogrzebową.Wraz  z  napływem Greków i Rzymian do  Palmyry  pojawia  się  hellenizm orientalny. Nie różnił się on zbytnio od stylu występującego w innych ośrodkach Morza Śródziemnego. Szczególnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany został porządek koryncki). W sztuce charakteryzował się frontalnym przedstawianiem postaci,

w  stroju  i  ozdobach  typowych dla Greków i Rzymian (długie tuniki, zbroja, na głowie kalathosy). Wpływy mezopotamskie
widoczne są przede     wszystkim     w    panteonie palmyreńskim.  Wielu  bogów  pochodzenia babilońskiego przedstawiano   w   strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bóstw wschodnich,
np. bycze rogi lub sierp księżyca na głowie Aglibola
.
Religia w Palmyrze

Religia palmyreńska,jako jedna z nielicznych, składała się z mieszkanki kilku różnych wierzeń. Zawierała w sobie elementy wiary syryjskiej, babilońskiej, greckiej, fenickiej  oraz  rzymskiej,  a  także kulty bogów, które przynieśli  ze  sobą  Arabowie.

Z  powodu  braku  zachowanych  tekstów  mitologicznych, identyfikacja  posągów poszczególnych bogów przysparza wiele trudności(Starcky, Gawlikowski1985,  p.  89). Panteon oazy liczy aż 60 bogów. Niektórzy lokalni bogowie mają swoje  odpowiedniki w świecie zachodnim,np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest również rzymski Jowisz.

***********

Bel był bogiem pochodzenia babilońskiego. Wywodzi się najprawdopodobniej od  Marduka-Bela  (samo bel w języku  akadyjskim oznacza Pana, Władcę)

**************


(Drijvers  1976, Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10).
Najprawdopodobniej,na samym początku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazują imiona bóstw z nim występujących (Aglibol i Jarhibol), a także pierwotne sanktuarium (poświęcone bogu Bolowi), na którym stoi obecna świątynia Bela.
 
Czczony był  jako  władca  niebios,   co   widać  wyraźnie  na  suficie  w  świątyni  w  północnym talamosie, na którym
Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go sześcioro bogów-planet (Jarhibol-słońce, Aglibol-księżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel,  Merkury-Nabu).  Bela  nigdy  nie  przedstawiano w pojedynkę.


************
Ukazywano go głównie w triadzie wraz z bogiem-słońcem i bogiem-księżycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte,która nazywana była Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani).

***********


Aglibolw panteonie palmyreńskim występuje jako bóg księżyc. Jego imię oznacza cielę(lubbyk)  Bola.  Początkowo traktowano go jako  bóstwo  płodności.  W sztuce przedstawiany jest pod postacią mężczyzny z sierpem księży
ca, przypominającym bycze rogi za głową. We wcześniejszych przedstawieniach księżyc znajdował się nad jego
głową.
W ikonografii występuje również w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (który w świątyni Baalshamina występuje jako bóstwo solarne, a jego imię oznacza Posłaniec Pana). Z tym ostatnim Aglibol występuje jako boska para Palmyry. Bogowie
mieli wspólne sanktuarium,nazywane świętym drzewem, które przedstawiono na  belce w świątyni Bela i na steli znajdującej się w Rzymie (obie płaskorzeźby ukazują bogów podających sobie ręce przed cyprysem).

Baalshamin pochodzi z terenów zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi się od Hadada, boga burzy. Imię Baalshamin oznacza
Pana niebios. Jego postać,podobnie jak postać Bela, utożsamiana jest z greckim Zeusem. Ich ikonografia jest bardzo zbliżona.

Obaj przedstawiani są jako mężczyźni z bujnymi brodami, na głowie mają korony lub kalathosy, a w rękach trzymają wiązkę piorunów (w przypadku boga palmyreńskiego mogła to być wiązka zboża, rzadziej kula ziemska)(Drijvers 1976,  p.  14).

Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizował zagrożenia, ale jednocześnie odnowę życia i płodność. Do Palmyry przywieziony został w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud  Bene-Ma`azin, który w I w. p. n. e. wybudował mu sanktuarium
(Starcky, Gawlikowski1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan Świata, a także dobry i wynagradzający
(Drijvers  1976,  p.  14).  Baalshamin w  ikonografii  przedstawiany  jest  w  towarzystwie Aglibola  i  Malakbela. Aglibol,jako bóstwo solarne w triadzie  Baalshamina,zajmuje miejsce honorowe po  prawej  stronie  boga  naczelnego,  natomiast  Malakbel-bóstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. Podkreśla to znaczenie i przewagę Księżyca nad
Słońcem w kulcie religijnym.

Jarhibol jest  postacią  w  panteonie palmyreńskim  utożsamianą  z  greckim Apollonem-bogiem słońcem. Interesujące jest jednak tłumaczenie imienia semickiego boga. W językach aramejskim i kananejskim słowo YRH oznacza księżyc lub miesiąc
księżycowy(Łukasiak 1974, p. Cool.

Wynika z tego, że imię Jarhibol  oznacza Księżyc Bola. Jako bóg lunarny,został on opiekunem źródła Efqa (inskrypcja z tą informacją widnieje na ołtarzu znajdującym się przy wejściu do źródła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-słońcu przypisywano mu rolę wyroczni, sędziego oraz Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6763
miał odpowiadać za wybieranie i mianowanie nowych urzędników(Łukasiak 1974, p.    7).   


Ostateczne,zadowalające  rozwiązane  zagadki  czy Jarhibol  był  bóstwem słonecznym czy księżycowym nie  zostało znalezione. Aczkolwiek,większość źródeł podaje Jarhibola jako boga słońce.Świątynia Bela Świątynia  Bela  jest  najważniejszym  i  najciekawszym  zabytkiem  Palmyry.

Wybudowana została w południowo-wschodniej części miasta. Jest to budowla, która mimo drobnych uszkodzeń, przetrwała do
naszych czasów w bardzo dobrym stanie.

Wzniesiona została na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, które poświęconobogu Bolowi(Krzechowicz 1974, p. 53)
.
cd....


http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf
« Ostatnia zmiana: Kwiecień 21, 2017, 14:39:16 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #4 : Kwiecień 09, 2017, 20:59:47 »



cd...

Nazwa „Wysokie miejsce” analogii odnosiło się do  wzgórza,  na  którym  w I II  w.  p.  n.  e.  stało  sanktuarium.
Zachowana   do   dnia dzisiejszego świątynia  ukończona    została  przed  6  kwietnia  32  n.  e.  (za  rządów
Tyberiusza), o czym świadczy inskrypcja opisująca poświęcenie świątyni właśnie tego dnia(Starcky, Gawlikowsk 1985, p. 117). Przez cały okres swojego funkcjonowania, sanktuarium poddano kilku małym przebudowom.

Charakterystyczny jest wygląd świątyni, ponieważ składa się z ona dwóch części – wielkiego ,
prawie  kwadratowego  (205m  x  210m)  dziedzińca  i  wybudowanej  po środku celli (ok. 40m x ok. 14m). Dziedziniec otoczony jest portykiem z dwoma rzędami kolumn korynckich (wyjątkiem jest portyk zachodni, w którym znajduje się tylko jeden z podwyższonym rządem podpór).   
Tutaj także znajdowały  się  ogromne  propyleje z trzema przejściami i ośmiokolumnowym portykiem u szczytu schodów wejściowych.

Na dziedzińcu zachowały się: ołtarz ofiarny (znajdujący się na północny-zachód od celli)  i  basen.  Wiemy  dzięki  te
mu,  że  miejsce  to  wykorzystywano do   odbywania rytuałów związanych z oczyszczeniem oraz do składania ofiar.

Z dziedzińca do celli można się dostać dzięki schodkowej rampie, znajdującej się przy zachodniej  ścianie  budynku.  Wejście  do  środka ulokowano asymetrycznie , na dłuższej
ścianie. Powodem tego działania były adyta ,znajdujące się na krótszych bokach świątyni.

Aby  wnętrze  świątyni  było  dobrze  oświetlone,  w  dłuższych  ścianach umieszczono po cztery duże okna.
Do  adytonu  północnego  i  południowego  prowadziły  ogromne  schody (w północnym jednak się nie zachowały). Pod schodami północnymi znajdowała się krypta, której podłogę wyłożono mniejszymi płytami). Do głównego pomieszczenia
adytonu  północnego  prowadził  wielki  otwór  drzwiowy.

We wschodniej  części znajdowało się małe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielający klatkę schodową, prowadzącą prawdopodobnie  na  dach  sanktuarium.
Na niższym poziomie pomieszczenia bocznego przed podniesieniem posadzki, znalezione zostały dwa bloki
kamienne, które interpretowane są
jako łoże boga Bela(Pietrzykowski 1997).  Plafon głównego  pomieszczenia  dekorowany  jest  przedstawieniem  siedmiu  bóstw palmyreńskich, otoczonych przez dwanaście znaków Zodiaku. Nadproże nad przejściem Antropologia Religii V (2013), pp. 60-67 64 do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazującym postać z rozpostartymi skrzydłami.

Do południowego adytonu  również prowadziły ogromne schody, za  którymi znajdowały się  wejścia  do  klatek  schodowych
,prawdopodobnie prowadzących (podobnie jak w adytonie północnym) na dach. Pomieszczenie główne jest prostokątne,a
z  boków  poprzeczne  mury  odgradzają  klatki  schodowe.  W  odróżnieniu od przeciwnego  adytonu,  wejście  do  środka  umożliwia  znacznie  zmniejszony otwór drzwiowy.

Zdobienie również jest znacznie uboższe, na suficie znajduje się tylko rozeta , wpisana w  okrągły  medalion  umieszczony
w  kwadratowym  polu,  dookoła  którego znajdują się mniejsze rozetki.
Pierwsze informacje i opisy świątyni uzyskano już w XVIII wieku i w początkach XIX, dzięki takim podróżnikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze prace naukowe na terenie świątyni przeprowadzone zostały w  1902  roku  przez
Otto Puchsteina  i  w  1917  przez  Theodora  Wieganda  (obydwie misje ograniczyły się do studiowania zabytków, znalezionych  na  terenie  budowli). 

Prawdziwe  wykopaliska rozpoczął w latach 1930-1932  Henry Seyrig,które następnie przejął i prowadził Robert Amy. Ikonografia Jarhibola w świątyni Bela.

Identyfikacja  bóstw  palmyreńskich  jest  rzeczą  dosyć  trudną  i pracochłonną.Niektóre płaskorzeźby i malowidła zaopatrzone są w inskrypcje dedykacyjne, dzięki czemu  łatwo  odgadnąć  tożsamość  bogów, aczkolwiek niektórym przedstawieniom niestety  brakuje  tego  elementu.

Podczas  identyfikacji  wykorzystywane są znane już detale ikonograficzne, lub porównanie z innymi przedstawieniami bóstw. Interesującą postacią w panteonie palmyreńskim, ze względu na swoją dwoistą naturę
jest  bóg Jarhibol.. Jego przedstawienia znane są z wielu starożytnych miast, m.in.  Dura  Europos, Emesa, Khirbet

Wadi Suwan i oczywiście Palmyra.

Niniejszy artykuł ma za zadanie omówienie przedstawień Jarhibola ze świątyni Bela w  Palmyrze.  Pierwszym  z  nich  jest
plafon  znajdujący się w północnym talamosie.
Widać na nim siedem bóstw-planet w otoczeniu dwunastu znaków zodiaku. Centralne miejsce   zajmuje   B-Jowisz.   Ukazany został jako  mężczyzna  bez  brody,  ubrany w drapowany w fałdy
himation, na głowie prawdopodobnie znajdował się kalathos(Brykczyński  1975,  p.  57).

Jarhibol-Słońce  znajduje  się  przy  znaku Panny, z charakterystycznymi promieniami słonecznymi wokół głowy. Przy skorpionie znajduje się  Hermes-Merkury,który  rozpoznany  został  dzięki fragmentom skrzydełek przy głowie. Trzeci z kolei (idąc wg wskazówek zegara) jest Malakbel-Saturn, który,zanim został związany z kultem solarnym, uznawany był za
bóstwo wegetacji, na co wskazuje trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela
ukazano bogini Astarte-Wenus, która głowę przystrojoną ma welonem. Przy znaku Byka  widzimy  Aglibola-Księżyc.
Zidentyfikować go można dziękizachowanemu fragmentowi sierpa księżyca. Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6765

Jako ostatni,przy znaku Raka znajduje się  Arsu-Mars. Przedstawiono gow stożkowatym hełmie, z tarczą i włócznią, atrybutami świadczącymi o jego wojennym charakterze.


Pewna wydaje się tutaj identyfikacja Jarhibola  i  Aglibola,  dwóch bóstw prawie zawsze towarzyszących Belowi,  co  ukazuje znaczenie  Słońca i Księżyca w panteonie palmyreńskim. Prawdopodobnie dlatego też w roku 33 n. e.(Brykczyński 1975, p. 63)powstają pierwsze triady Bela.

Triada  Bela utworzona byłaz trzech bogów:Bela,znajdującego się zawsze po środku, Jarhibola,ustawionego zawsze po prawej stronie Władcy Niebios i Aglibola,zawsze   ustawionego   po   jego   lewej   stronie. Takie   przedstawienie   pokazuje   nam wyższość boga Słońca nad Księżycem, gdyż to właśnie po prawej stronie głównego bóstwa znajduje się miejsce honorowe.

Wielkiej triadzie towarzyszyć mogły również inne  bóstwa,  głównie  Arsu   lub   Belti-Atargatis,  co  widać  na  fragmencie  kolejnego przedstawienia,
pochodzącego z Wielkiej Świątyni Bela. Na reliefie znajdują się cztery postacie. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti-Atargatis. Ubrana jest w długą tunikę,
która okryta jest dodatkowo płaszczem, na głowie ma kalathos, a w prawej ręce trzyma długie  berło.

Na   prawo   od   bogini widzimy  bóstwo  z  nimbem  wokół  głowy.  Bez wątpienia  jest  przedstawienie Jarhibola.   Ubrany jest w  typowo  rzymski  strój wojskowy:
tunika  z  krótkimi  rękawami, zbroja,  oraz  płaszcz  spięty  na  ramieniu.
W prawej ręce,podobnie jak bogini, bóg trzyma długie berło.

Dalej stoi bóstwo główne, czyli Bel. Ubrany jest niemal identycznie jak Jarhibol, z tym
wyjątkiem, że na głowie ma kalathos.
Obok  Bela widać Aglibola. Jego postać nie zachowała się w najlepszym stanie, ale można  zauważyć
,  że  ubrany  był  tak  samo  jak  jego  towarzysze,  a  dzięki fragmentarycznie zachowanemu sierpowi księżyca na ramionach postaci, możemy być pewni, że jest to bóg-Księżyc. Nie wiadomo,czy  na  reliefie znajdowały się jeszcze inne
bóstwa.
W inskrypcji zachowało się tylko jedno imię–„Aglibol”,ponieważ reszta uległa zniszczeniu(Łukasiak 1974, p. 11).
Jarhibol przedstawiany był również w swojej własnej triadzie, na którą składał się onsam,  Aglibol,umieszczony  zawsze z  jego  prawej  strony,i  Arsu,  zawsze  po  lewej.

W ten sposób utworzona została grupa kosmiczna Słońce-Księżyc-Ziemia(Łukasiak 1974, p. 17).
Wyjątkowo zdarzało się, że dodatkowo pojawiała się również bogini Belti-Atargatis, utożsamiana z planetą Wenus, co przedstawia relief znaleziony  w  portyku świątyni Bela.

Pierwsza postać to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dzięki maczudze trzymanej w prawej ręce, krzaczastej brodzie, a także skórze lwa z Nemei w lewej ręce.

Koło niego stoi kobieca postać w gęsto udrapowanej sukni i płaszczu, ze spiętymi włosami, wokół których znajduje się promienista aureola. Jest to bogini Belti-Atargatis.

Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w chitoni himation, a w ręku trzyma liść palmowy. Na  głowie ma sierp  księżyca
oraz promienisty  nimb.  Na  samym  końcu  reliefu przedstawiony  został
Jarhibol,  który  prócz  księżyca  na  głowie,przedstawiony  jest identycznie  jak  jego  towarzysz.  Po  prawej  stronie Jarhibola powinien stać Arsu, lecz przez  to,  że  rzeźba  jest  niekompletna,możemy  tak tylko  zakładać. 
 
Relief  ten  jest Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6766 wyjątkowy, ponieważ jako jedyny przedstawia bogów w greckim ubiorze dziennym, a nie,co widoczne było do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych.
Belti-Atargatis mogła również występować zamiast Arsu.

Takie  przedstawienie widoczne jest na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy-celli świątyni Bela.
 
Po środku płaskorzeźby widoczna jest męska postać w promienistym nimbie na głowie.
Jarhibol ubrany jest w typowy strój wojskowy. Po raz pierwszy jednak  ukazany został z mieczem z rękojeścią w kształcie głowy konia w lewej ręce.
 

Obok Jarhibola widać boga Aglibola z sierpem na głowie,który ubrany jest tak  samo  jak  towarzysz.  Po  przeciwnej
stronie stoi bogini Belti-
Atargatis. Jej głowa niestety się nie zachowała.

Ikonografia Jarhibola  od  I  w.  n.e.  jest  dokładnie  określona.  Bóg  zawsze ukazywany jest w pozycji stojącej, z nimbem na głowie, bez brody, głównie w stroju wojskowym i z berłem w prawej ręce. Występowanie w triadzie Bela,po prawej stronie naczelnego boga, wskazuje na wyższość Słońca nad Księżycem. Również posiadanie własnej  triady
świadczy o  wysokiej  pozycji  w  panteonie  palmyreńskim,  a  także szacunku, jakim był obdarzany przez mieszkańców Palmyry.

Artykuł ten przybliża postać boga Słońca-Jarhibola. Przedstawienie  jego  postaci przez czas funkcjonowania świątyni prawie w ogóle nie podlegało zmianom.  Atrybuty,z jakimi występował,różnią się tylko w jednym przypadku,  gdzie  Jarhibol  ubrany  jest w strój wojskowy
.
http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 21, 2017, 13:59:07 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #5 : Kwiecień 19, 2017, 09:53:39 »

Pierwsi Chrześcijanie .. to bardzo stara Sekta z tamtych terenów nazywała się „POMAZAŃCY PORANNI” nazwa ma związek z ich rytualnymi kąpielami rano i wieczorem , oraz z określonym sposobem życia.
Miejsce to znajduje się w Oazie na północnej cześć obecnej Syrii, jest to ten sam zakon ,którego głową był JAN CHRZCICIEL, och długa i ciekawa historia.

W czasach powstania zakonu i długo przed nim miejsca te nie należały do Arabów.

Palmyra[1] (także Palmira, arab. تدمر, Tadmur) – miasto w Syrii, w muhafazie Hims, założone w oazie w północnej części Pustyni Syryjskiej https://pl.wikipedia.org/wiki/Palmyra_(Syria)

Całym sekretem Tadmuru i pradawnego Chrześcijaństwa jest jak wiadomo KOBIETA….. pod piaskami i pod naziemnymi świątyniami znajduje się podziemie Świątyni AL-Lat.. żeńskiego Bóstwa , Pramatki wszystkich Żyć znanej na całej ziemi pod wieloma imionami .

” Al-Lat (ar. اللات), przez Herodota nazwana Alilat – bogini słońca i matka bogów w mitach Arabów z okresu Dżahilijji (przedislamskiej epoki Arabii); personifikuje lato.

Jedno z trzech najważniejszych bóstw arabskich. Jej symbolem był biały kamień ozdobiony klejnotami. Al-Lat… „PIERWOTNE SŁOŃCE LUDZKOŚCI”

Ta Bogini ma powiązanie z Anatolią…. „Anatolia (z greckiego Ἀνατολή , Anatolḗ – „wschodni” lub ” wschodzące słońce”), https://pl.wikipedia.org/wiki/Al-Lat

Czy możecie sobie wyobrazić żeby kobieta w obecnym świecie arabskim byla ważniejsza niż Mahomet?Coś

W świecie żydowskim niż JAHWE ,a w świecie katolickim niż Bóg ojciec?

Czy można dopuścić do odkrycia ,że głową pierwotnego Zakonu Chrześcijan byla kobieta,że ta funkcja byla niezależna od płci, a jedynie od rozwoju duchowego przywódcy, którego egzaminem była lewitacja i inne otworzone możliwości w postaci bilokacji?
Na marginesie…. Co dokonała Salome ( to tylko jedno z jej wcześniejszych imion zakonnych ) dlaczego poprosiła o „GŁOWĘ” JANA.. czego symbolem jest być „głową” czegoś”?

Religie męskiej szowinistycznej władzy mają wspólny cel zniszczyć pierwotną wiedzę przejąc artefakty przedłużyć swoje władanie ludźmi, którzy teraz dokonują swojego przebudzenia duchowego, a zatem odkryją prawdę.

Etymologia.. „Palmyra ( / ˌ p ɑː l m aɪ r ə / ; Palmyren : Tadmor ; Arabski : تدمر Tadmor) – starożytne miasto w południowo – zachodniej Syrii .

Znaleziska archeologiczne pochodzą z okresu neolitu , a miasto zostało po raz pierwszy udokumentowane na początku drugiego tysiąclecia pne”

Ciekawe jest ˌ p ɑː l m aɪ r ə / pa… I maire.. czy ma związek z z obecną marie.. maria .. ukochana?
Okazuje się że tak…. ” Zgodnie z tą teorią „Tadmor” wywodzi się z hurrian słowu tad („kochać”) ” Język hurrian wywodzi się z Mitanni…… https://pl.wikipedia.org

/wiki/Huryci https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_hurycki

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mitanni

http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

Oj ciekawy temat i długi, przepraszam na razie zakończę teraz nie mam czasu, nie mniej jednak zastanawia mnie czy te islamskie huryski to przepiękne Hurrytki..

Czyli kobiety Mitanni? 🙂

Cała ta historia ma powiązanie z Azją Mniejszą ta świątynia ma związek z z ziarnem.. z jego wysiewem wiosennym a, co za tym idzie z Boginią Matką , Boginią Al-Lat wschodzącym wiosennym ,życiodajnym słońcem jednym słowem Bogini Matka…..

O, której wiedzę od bardzo usiłują zatrzeć jej przeciwnicy.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogini_Matka

A, w takim razie jaka była rola Jezusa na ziemi.. po co ON się urodził i co zrobił dla LUDZKOŚCI…. dlaczego wydano na niego wyrok , wymazano z Żydowskiej Księgi Życia … jaka jest prawdziwa historia tamtych zdarzeń?

Czy nastąpi objawienie…. z czym ma ono związek i czy uda się je znowu przekręcić znaczeniowo?

Kiara.
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #6 : Kwiecień 21, 2017, 12:30:28 »

Antropol
ogia Religii V (2013), pp. 60-6760

Katarzyna A. Sztomberska Ikonografia Jarhibola w Świątyni Bela w Palmyrze

Krótka historia Palmyry



Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10).

Najprawdopodobniej,na samym początku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazują imiona bóstw z nim występujących (Aglibol i Jarhibol), a także pierwotne sanktuarium (poświęcone bogu Bolowi), na którym stoi obecna świątynia Bela.  Czczony był  jako  władca  niebios,   co   widać  wyraźnie  na  suficie  w  świątyni  w  północnym talamosie, na którym Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go sześcioro bogów-planet (Jarhibol-słońce ,Aglibol-księżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel,  Merkury-Nabu).  Bela  nigdy  nie  przedstawiano
w pojedynkę.

Ukazywano go głównie w triadzie wraz z bogiem-słońcem i bogiem-księżycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte, która nazywana była Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani).

Aglibolw panteonie palmyreńskim występuje jako bóg księżyc. Jego imię oznacza cielę (lubbyk)  Bola.  Początkowo traktowano go jako  bóstwo  płodności.  W sztuce przedstawiany jest pod postacią mężczyzny z sierpem księży
ca, przypominającym bycze rogi
za głową.
We wcześniejszych przedstawieniach księżyc znajdował się nad jego głową. W ikonografii występuje również w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (który w świątyni Baalshamina występuje jako bóstwo solarne, a jego imię oznacza Posłaniec Pana).
Z tym ostatnim Aglibol występuje jako boska para Palmyry. Bogowie mieli wspólne sanktuarium,nazywane świętym drzewem,
które przedstawiono na  belce w świątyni Bela i na steli znajdującej się w Rzymie (obie płaskorzeźby ukazują bogów
podających sobie ręce przed cyprysem).

Baalshamin pochodzi z terenów zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi się od Hadada, boga burzy. Imię Baalshamin oznacza
Pana niebios. Jego postać,podobnie jak postać Bela, utożsamiana jest z greckim Zeusem. Ich
ikonografia jest bardzo zbliżona. Obaj przedstawiani są jako mężczyźni z bujnymi brodami, na głowie mają korony lub
kalathosy, a w rękach trzymają wiązkę piorunów (w przypadku boga palmyreńskiego mogła to być wiązka zboża, rzadziej
kula ziemska)(Drijvers 1976,  p.  14).Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizował zagrożenia, ale jednocześnie odnowę życia i płodność. Do Palmyry przywieziony został w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud  Bene-Ma`azin, który w I w. p. n. e. wybudował mu sanktuarium(Starcky, Gawlikowski 1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan Świata
, a także dobry i wynagradzający (Drijvers  1976,  p.  14).  Baalshamin w  ikonografii  przedstawiany  jest  w towarzystwie Aglibola  i  Malakbela. Aglibol,jako bóstwo solarne w triadzie  Baalshamina, zajmuje miejsce honorowe
po  prawej  stronie  boga  naczelnego,  natomiast  Malakbel-bóstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. Podkreśla to znaczenie i przewagę Księżyca nad Słońcemw kulcie religijnym.

Jarhibol jest  postacią  w  panteonie palmyreńskim  utożsamianą  z  greckim Apollonem-bogiem słońcem. Interesujące jest jednak tłumaczenie imienia semickiego boga. W językach aramejskim i kananejskim słowo YRH oznacza księżyc lub miesiąc
księżycowy(Łukasiak 1974, p. Cool.


Wynika z tego, że imię Jarhibol  oznacza Księżyc Bola.

Jako bóg lunarny,został on opiekunem źródła Efqa (inskrypcja z tą informacją widnieje na ołtarzu znajdującym się przy wejściu do źródła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-słońcu przypisywano mu rolę wyroczni, sędziego oraz

Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761świątyń  pogańskich  przemianowano na przybytki chrześcijańskie,  co utworzyło
z Palmyry ważny ośrodek religijny
(Michałowski 1968, p. Cool

.
W  VII  wiekun.e.na  Palmyrę najechały wojska arabskie.

Małej już wtedy osadzie w odzyskaniu świetności nie pomogło nawet przekształcenie świątyni Bela w cytadelę.Z  powodu  licznych trzęsień ziemi  i  burz  piaskowych miasto ostatecznie straciło na znaczeniu.
 
Trafiali tam już jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podróżnicy. I właśnie dzięki nim Palmyra została odkryta na nowo.

Sztuka palmyreńska Palmyra  rozdarta  była  pomiędzy  dwiema
kulturami.   Z   zachodu   napływał hellenizm,  ze  wschodu - orientalizm. Te dwa style przeplatały się ze sobą, co zostało uwiecznione  w  architekturze i sztuce palmyreńskiej.
Oprócz tego,wyróżniony został jeszcze styl archaiczny, nie powiązany z dwoma poprzednimi i zasadniczo różniący się
od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).

Okres archaiczny został wyróżniony przez francuską misję archeologiczną, która po II wojnie światowej prowadziła wykopaliska na  dziedzińcu świątyni Bela. Francuzi wydobyli serię fragmentów archi tektonicznych  wykonanych  z  wapienia.

Znaleziono również częściowo zachowaną rzeźbę pogrzebową.
Wraz  z  napływem Greków i Rzymian do  Palmyry  pojawia  się  hellenizm orientalny. Nie różnił się on zbytnio od stylu występującego w innych ośrodkach Morza Śródziemnego. Szczególnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany został porządek koryncki). W sztuce charakteryzował się frontalnym przedstawianiem postaci, w  stroju i ozdobach typowych dla Greków i Rzymian (długie tuniki, zbroja, na głowie kalathosy). Wpływy mezopotamskie
widoczne są przede     wszystkim     w    panteonie palmyreńskim.  Wielu  bogów  pochodzenia  babilońskiego przedstawiano   w   strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bóstw wschodnich,
np. bycze rogi lub sierp księżyca na głowie Aglibola.


Religia w Palmyrze

Religia palmyreńska,jako jedna z nielicznych, składała się z mieszkanki kilku różnych wierzeń. Zawierała w sobie elementy wiary syryjskiej, babilońskiej, greckiej, fenickiej  oraz  rzymskiej,  a  także kulty bogów, które
przynieśli  ze  sobą  Arabowie.
 
Z  powodu  braku  zachowanych  tekstów  mitologicznych, identyfikacja  posągów poszczególnych bogów przysparza
wiele trudności(Starcky, Gawlikowski1985,  p.  89).

Panteon oazy liczy aż 60 bogów.

Niektórzy lokalni bogowie mają swoje  odpowiedniki w świecie zachodnim,
np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest również rzymski Jowisz.
Bel był bogiem pochodzenia babilońskiego. Wywodzi się najprawdopodobniej od  Marduka-Bela  (samo bel w języku  akadyjskim  oznacza Pana, Władcę)(Drijvers  1976

******

Na rozległej Pustyni Syryjskiej około 230 kilometrów na północny wschód od Damaszku  znajduje  się  Palmyra.  Jest  to  starożytne  państwo-miasto   położone pustynnej oazie.  Jegohistoria sięga II tysiąclecia przed naszą erą, kiedy to wędrowne plemiona upatrzyły sobie owąporośniętą palmami  oazę  i  dały jej nazwę  Tadmor.
Pochodzi ona od arabskiego słowa tamar, który oznacza palmę, co przetłumaczono na łacińskie Palmyra  (
Ball  2001,  p.  74).

Osada zaczęła się rozbudowywać od 312 r.  p.  n.  e kiedy tereny te zostały zajęte przez Seleucydów.
OdI w. n. e. mała osada rozrosła się i stała ogromnym ośrodkiem handlowym na głównym szlaku karawanowym
pomiędzy zachodem  a Dalekim  Wschodem(Dirven  1999,  p.  17).  Od  czasu  panowania  Tyberiusza (17-19n.  e.)
władcy Palmyry uznali władzę Rzymu. W 129 roku n.  e.,za  panowania cesarza   Hadriana Palmyra uzyskała status   wolnego   miasta,a nazwana została „Hadrianową  Palmyrą”  (Hadrianoi Palmyneroi).
(Michałowski  1968,  p.  6)

  Dzięki wprowadzonym w stosunku do kupców poborom opłat, miasto wzbogacało się każdego dnia i rozrastało. Wzniesione zostały nowe budowle sakralne,takie jak Wielka Świątynia Bela, Świątynia Baalszamina, Świątynia
Allat, a także budynki użytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy też jeden z większych teatrów na Bliskim Wschodzie.
 
Od  212  do  260 roku  n.  e. Palmyra posiadała status rzymskiej kolonii, ponieważ właśnie w roku 260,
po wielkim zwycięstwie nad Persami, Odenat  zwany  Wielkim (gubernator miasta i dowódca wojskowy) przyjął tytuł księcia i stał się niezależny od Imperium  Rzymskiego.

Złote lata Palmyry szybko jednak dobiegały końca.  Po śmierci władcy na tronie zasiadła jego żona, królowa Zenobia.
Ostatecznie na początku 272 roku n.e. rzymskie wojska splądrowały i zniszczyły miasto, pojmując królową(Ball  2001, p. 80).

Po tych wydarzeniach Palmyra już nigdy nie odzyskała dawnej świetności. Nawet próby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat później,nie przyniosły pożądanych efektów.

Miasto czekało. Dopiero w VI wiekun.e.,za panowania Justyniana zostały odbudowane  mury  obronne  oraz  wzniesiono
bazyliki chrześcijańskie, również wiele


cd.....
« Ostatnia zmiana: Kwiecień 21, 2017, 13:24:24 wysłane przez Kiara »
Zapisane
  • Kiara
  • Administrator
  • Ekspert
  • *****
  • Wiadomości: 2458
  • Zobacz profil
Odp: MITOLOGIA....
« Odpowiedz #7 : Kwiecień 21, 2017, 12:34:29 »


cd... antropologia religii

Antropologia Religii V (2013
), pp. 60
-
67
63
miał odpowiadać
za wybieranie i mianowanie nowych urzędników
(Łukasiak 1974,



Antropol
ogia Religii V (201
3
), pp. 60
-
67
67
B
ibliografia:
Ball
W.
,
Rome in the East: the transformation of an empire,
New York 2001
Brykczyński P.,

Astrologia
w
Palmyrze

[w:]
Studia Palmyreńskie
,
zeszyt  VI
Warszawa
1975
, 47
-
89
Dirven  L.
The  Palmyrenes  of  Dura  Europos:  a  study  of  religious  in  Roman  Syria,
Leiden
19
99
Drijvers H. J. W.,
The Religion of Palmyra,
Leiden
1976
Krzechowicz  G.,

Uwagi Nad Genezą Świątyń Palmyreńskich

[w:]
Studia Palmyreńskie
,
zeszyt V
,
Warszawa 1974
, 45
-
81
Łukasiak E.,

Ikonografia Yarhibola

[w:]
Studia Palmyreńskie zeszyt V
Warszawa 1
974
Michałowski K.,
Palmyra,
New York
-
Washington
-
London 1968
, 7
-
43
Pietrzykowski M.,
Adyta Świątyń Palmyreńskich,
Warszawa 1997
Ruprechtsberger  E.  M.,
Palmyra.  Geschichte,  Kunst  Und  Kultur  Der  Syrischen  Oasenstadt,
Linz 1987
Schlumberger D
., L’ Orient Hell
énisé,
Paris 1970
Starcky J., Gawlikowski M.,
Palmyre, 
Paris 1985
Teixidror J.,
The Pantheon of Palmyra,
Leiden
1979


Antropol
ogia Religii V (201
3
), pp. 60
-
67
66
wyjątkowy, ponieważ jako jedyny przedstawia bogów w greckim ubiorze dziennym,
a nie
,
co widoczne było do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych.
Belti
-
Atargatis mogła również występować zamiast Arsu.
Takie  przedstawienie
w
idoczne jest
na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy
-
celli świątyni Bela
.
Po środku płaskorzeźby widoczna jest męska postać w promie
nistym nimbie na głowie.
J
arhibol
u
brany jest w typowy strój wojskowy. Po raz pierwszy j
ednak  ukazany
został
z mieczem
z rękojeścią w kształcie głowy konia
w lewej ręce
. Obok Jarhibola widać
bo
g
a
Aglibol
a
z sierpem na głowie,
który
ubrany
jest
tak  samo  jak  towarzysz.  Po  przeciwnej
stronie stoi bogini Belti
-
Atargatis. Jej głowa niestety się n
ie zachowała.
Ikonografia
J
arhibola  od  I  w.  n.e.  jest  dokładnie  określona.  Bóg  zawsze
ukazywany jest w pozycji stojącej, z nimbem na głowie, bez brody, głównie w stroju
wojskowym i z berłem w prawej ręce. Występowanie w triadzie Bela
,
po prawej stronie
na
czelnego boga, wskazuje na wyższość Słońca nad Księżycem. Również posiadanie
własnej  triady
świadczy
o  wysokiej  pozycji  w  panteonie  palmyreńskim,  a  także
szacunk
u
,
jakim był obdarzany przez mieszkańców Palmyry
.
Artykuł ten
przybliża
postać boga Słońca
-
J
ar
hibola.
P
rzedstawienie  jego  postaci
przez czas funkcjonowania świątyni prawie w ogóle nie
podlegało
zmianom.  Atrybuty
,
z jakimi występował
,
różnią się tylko w jednym przypadku
,  gdzie  Jarhibol  ubrany  jest
w strój wojskowy
.


Jako ostatni
,
przy znaku
R
aka znajduje się  Arsu
-
Mars.
Przedstawiono go
w stożkowatym
hełmie,
z tarczą i włócznią, atrybutami świadczącymi o
jego wojennym charakterze
.
Pewna wydaje się tutaj identyfikacja
J
arhibola  i  Aglibola,  dw
óch bóstw prawie
zawsze towarzyszących
Belowi
,  co  ukazuje
znaczenie  S
łońca i
K
siężyca w panteonie
palmyreńskim. Prawdop
odobnie dlatego też w roku 33 n. e.
(
Brykczyński 1975, p.
63)
powstają pierwsze triady Bela.
Triada  Bela
utworzona była
z trzech bogów
:
Bela
,
znajdującego się zawsze po
środku,
J
arhibola
,
ustawionego zawsze po prawej stronie Władcy Niebios i Aglibola
,
zaw
sze   ustawionego   po   jego   lewej   stronie.
Takie   p
rzedstawienie   pokazuje   nam
w
yższość
boga Słońca nad Księżycem,
gdyż to właśnie
po prawej stronie głównego
bóstwa znajduje się miejsce honorowe
.
Wielkiej triadzie towarzyszyć mogły również
inne  bóstwa,  g
łównie  A
rsu   lub   Belti
-
Atargatis
,  co  widać  na  fragmencie  kolejnego
przedstawienia
,
pochodzącego z
W
ielkiej
Ś
wiątyni Bela. Na rel
iefie znajdują się cztery
postacie
. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti
-
Atargatis. Ubrana jest w długą tunikę,
która okryta jest do
datkowo płaszczem, na głowie ma
k
alathos
,
a
w prawej ręce trzyma
długie  berło.
Na   prawo   od   bogini
widzimy  bóstwo  z  nimbem  wokół  głowy.  Bez
wątpienia  jest  to
przedstawienie
J
arhibol
a
.   Ubrany
jest
w  typowo  rzymski  strój
wojskowy
:
tunika  z  krótkimi  rękawami,
zbroja,  oraz  płaszcz  spięty  na  ramieniu.
W prawej ręce
,
podobnie jak bogini, bóg trzyma długie berło.
Dalej
stoi bóstwo główne,
czyli Bel. Ubr
any jest niemal identycznie jak
J
arhibol,
z tym
wyjątkiem, że na głowie ma
k
alathos.
Obok  Bela
widać Aglibola. Je
go postać nie zachowała się w najlepszym stanie,
ale
można  zauważyć
,  że  ubrany  był  tak  samo  jak  jego  towarzysze,  a  dzięki
fragmentarycznie zachowanemu sierpowi księżyca na ramionach postaci, możemy być
pewni, że jest to bóg
-
Księżyc. Nie wiadomo
,
czy  na  rel
iefie znajdowały się jeszcze
inne
bóstwa. W inskrypcji
zachowało się tylko jedno
imię


Aglibol

,
ponieważ reszta
uległa
zniszczeniu
(Łukasiak 1974, p. 11)
.
J
arhibol przedstawiany był również w swojej własnej triadzie, na którą składał
się on
sam
,  Aglibo
l
,
umieszczony  zawsze  z  jego  prawej  strony
,
i  Arsu,  zawsze  po  lewej
.
W
ten sposób utworzona
została
grupa kosmiczna Słońce
-
Księżyc
-
Ziemia
(Łukasiak
1974, p. 17)
.
Wyjątkowo zdarzało się, że
dodatkowo pojawiała się
również bogini Belti
-
Atargatis, utożsamian
a z planetą Wenus, co przedstawia relief zna
leziony  w  portyku
świątyni Bela
. Pierwsza postać to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dzięki maczudze
trzymanej w prawej ręce, krzaczastej brodzie, a także skórze lwa z Nemei w lewej ręce.
Koło niego stoi kobiec
a postać w gęsto udrapowanej sukni i płaszczu, ze spiętymi
włosami, wokół których znajduje się promienista aureola. Jest to bogini Belti
-
Atargatis.
Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w
chiton
i
himation
, a w ręku trzyma liść palmowy.
Na  głowie
ma
sie
rp  księżyca
oraz
promienisty  nimb.  Na  samym  końcu  reliefu
przedstawiony  został
J
arhibol,  który  prócz  księżyca  na  głowie
,
przedstawiony  jest
identycznie  jak  jego  towarzysz.  Po  prawej  stronie
J
arhibola powinien stać Arsu, lecz
przez  to,  że  rzeźba  jest  niekom
pletna
,
możemy  tak
tylko  zakładać.  Relief  ten  jest


do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazującym
postać z rozpostartymi skrzydłami.
D
o południowego adytonu  również prowadz
iły ogromne schody,
za  którymi
znajdowały
się  wejścia  do  klatek  schodowych
,
prawdopodobnie
prowadzących
(
podobnie
jak w adytonie północnym) na dach. Pomieszczenie główne jest prostokątne,
a
z  boków  poprzeczne  mury  odgradzają  klatki  schodowe.  W  odróżnieniu
od
przeciwnego  adytonu,  wejście  do  środka  umożliwia  znacznie  zmniejszon
y
otwór
drzwiowy
. Zdobienie również jest znacznie uboższe, na suficie znajduje się tylko rozet
a
,
wpisan
a
w  okrągły  medalion  umieszczony
w  kwadratowym  polu,  dookoła  którego
znajdują się
mniejsze rozetki.
Pierwsze informacje i opisy świątyni
uzyskano
już w XVIII wieku i
w
początkach
XIX, dzięki takim podróżnikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze
prace naukowe na terenie świątyni przeprowadzone
zostały
w  1902  roku  przez
Otto
Puchsteina  i  w  1917  przez  Theodora  Wieganda  (obydwie
misje
ogranicz
y
ły się do
studiowania
zabytków,  znalezionych  na  terenie  budowli).  Prawdziwe  wykopaliska
rozpoczął w latach 1930
-
1932  Henry Seyrig,
które
następnie przejął i prowadził
Robert
Amy.
Ikonografia
Jarhibola
w świątyni Bela
Identyfikacja  bóstw  palmyreńskich  jest  rzeczą  dosyć  trudną  i
pracochłonną.
Niektóre płaskorzeźby i malowidła zaopatrzone są w inskrypcje dedykacyjne, dzięki
czemu  łatwo  odgadnąć  tożsamość  bogów,
a
czkolwiek
niektórym
pr
zedstawieniom
niestety  brakuje  tego  elementu.
Podczas  identyfikacji  w
ykorzystywane są znane już
detale ikonograficzne, lub porównanie z innymi przedstawieniami bóstw. Interesującą
postacią
w panteonie palmyreńskim, ze względu na swoją dwoistą naturę
jest  b
óg
J
arhibol
.
. Jego przedstawienia znane są
z
wielu starożytnych miast
,
m.in.  Dura  Europos,
Emesa,
Khirbet
Wadi Suwan
i oczywiście
Palmyra.
Nin
i
ejszy artykuł
ma za zadanie omówienie
przedstawień
J
arhibola ze świątyni
Bela
w  Palmyrze.  Pierwszym  z  nich  jest
plafon  znajdu
jący się w północnym talamosie
.
Widać na nim siedem bóstw
-
planet w otoczeniu dwunastu znaków zodiaku. Centralne
miejsce   zajmuje   Bel
-
Jowisz.   Ukazany
został
jako  mężczyzna  bez  brody,  ubrany
w drapowany w fałdy
himation
, na głowie prawdopodobnie
znajdował się
k
alathos
(
Brykczyński  1975,  p.  57)
.
J
arhibol
-
Słońce  znajduje  się  przy  znaku
P
anny,
z charakterystycznymi promieniami słonecznymi wokół głowy. Przy skorpionie znajduje
się  Hermes
-
Merkury,
który  rozpoznany  został  dzięki
fragmentom
skrzydełek
przy
głowie. Trzeci z kolei (idąc wg wskazówek zegara) jest Malakbel
-
Saturn, który
,
zanim
został związany z kultem solarnym, uznawany był
za
bóstwo wegetacji, na co wskazuje
trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela
ukazano
bogini Asta
rte
-
Wenus, która głowę przystrojoną ma welonem. Przy znaku
B
yka  widzimy  Aglibola
-
Księżyc.
Zidentyfikować go można dzięki
zachowanemu fragmentowi sierpa księżyca.
p.    7)
.    Ostateczne
,
zadowalające  rozwiązane  zagadki  czy
J
arhibol  był  bóstwem
słonecznym czy księżycowym nie  zostało znalezione. Aczkolwiek
,
więks
zość źródeł
podaje
J
arhibola jako boga słońce.
Świątynia Bela
Świątynia  Bela  jest  najważniejszym  i  najciekawszym  zabytkiem  Palmyry.
Wybudowana została w południowo
-
wschodniej części miasta. Jest to budowla, która
mimo drobnych uszkodzeń, przetrwała do n
aszych czasów w bardzo dobrym stanie.
Wzniesiona
została na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, k
tóre poświęcono
bogu Bolowi
(Krzechowicz 1974, p. 53)
.
Nazwa
„Wysokie miejsce”
analogią
i
odnosiło się
do  wzgórza,  na  którym  w
I
II  w.  p.  n.  e.  stało  sanktua
rium.
Zachowana   do   dnia
dzisiejszego
świątynia  ukończona    została  przed  6  kwietnia  32  n.  e.  (za  rządów
Tyberiusza), o czym świadczy inskrypcja opisująca poświęcenie świątyni właśnie tego
dnia
(Starcky,
Gawlikowski
1985,  p.  117)
. Przez cały okres swojego fu
nkcjonowania
,
sanktuarium
poddano
kilku małym przebudowom.
Charakterystyczny jest wygląd świątyni, ponieważ składa się z
ona
dwóch części

wielkiego
,
prawie  kwadratowego  (205m  x  210m)  dziedzińca  i  wybudowanej  po
środku celli (ok. 40m x ok. 14
m
). Dziedzin
iec otoczony jest portykiem z dwoma rzędami
kolumn
korynckich
(wyjątkiem jest portyk zachodni,
w
którym znajduje się tylko jeden
z
podwyższony
m
rząd
em
podpór
).   Tutaj
także
znajdowały  się  ogromne  propyleje
z trzema przejściami i ośmiokolumnowym portykiem
u szczytu schodów wejściowych.
Na dziedzińcu zachowały się: ołtarz ofiarny (znajdujący się na północny
-
zachód od
celli)  i  basen.  Wiemy  dzięki  te
mu,  że  miejsce  to  wykorzystywano
do   odbywania
rytuałów związanych z oczyszczeniem
oraz
do składania ofiar.
Z dziedzińca do celli można się dostać dzięki schodkowej rampie, znajdującej się
przy
zachodniej  ścianie  budynku.  Wejście  do  środka
ulokowan
o
asymetrycznie
,
na
dłuższej
ścianie. Powodem tego działania były adyta
,
znajdujące si
ę na krótszych bokach
świątyni
.
Aby  wnętrze  świątyni  było  dobrze  oświetlone,  w  dłuższych  ścianach
umieszczono
po cztery duże okna.
Do  adytonu  północnego  i  południowego  prowadziły  ogromne  schody
(w północnym
jednak
się nie zachowały). Pod schodami północnymi znajdowała się
krypta,
kt
órej
podłog
ę
wyłożon
o
mniejszymi płytami). Do głównego pomieszczenia
adytonu  północnego  prowadził  wielki  otwór  drzwiowy.
We
wschodniej  części
znajdowało się małe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielający klatkę
schodową
,
prowadzącą prawdopodobni
e  na  dach  sanktuarium.
Na niższym poziomie
pomieszczeni
a
boczn
ego
przed podniesieniem posadzki, znalezione zostały dwa bloki
kamienne, które interpretowane

jako łoże boga Bela
(Pietrzykowski
1997)
.  Plafon
głównego  pomieszczenia  dekorowany  jest  przedstaw
ieniem  siedmiu  bóstw
palmyreńskich, otoczonych przez dwanaście znaków Zodiaku. Nadproże nad przejściem
« Ostatnia zmiana: Kwiecień 21, 2017, 13:30:04 wysłane przez Kiara »
Zapisane
Strony: [1]
Skocz do:  

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

szczurypustyni watahacienia gryzonie hkcz fallcraft