Historia polityczna Israela.

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Historia polityczna Israela.
« : Luty 02, 2010, 12:29:29 »

Historia na tle doktoratu; http://www.sbc.katowice.pl/Content/7015/doktorat2732.pdf

Nie wiem na ile prawdziwa?

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: Historia polityczna Israela.
« Odpowiedz #1 : Kwiecień 12, 2012, 11:20:02 »

Ariel Szaron.

Ariel Scheinerman , syn Wiery.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ariel_Szaron

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: Historia polityczna Israela.
« Odpowiedz #2 : Marzec 30, 2015, 07:34:32 »

Dawne prawa wedle Kodeks Zakonnego HebrajczykĂłw.

http://rcin.org.pl/Content/1715/WA248_5477_F-21-973_wyklad-prawa-talmud_o.pdf

http://www.academia.edu/5086723/Biblia

« Ostatnia zmiana: Marzec 30, 2015, 07:39:34 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: Historia polityczna Israela.
« Odpowiedz #3 : Maj 21, 2015, 13:13:51 »

Dawne historie ?ydĂłw z przed wojny...

Cadyk pierze po pysku

„Tandeta i sztampa” – podsumowa? VIII Festiwal Singera czytelnik „Gazety Wyborczej”. TVP transmitowa?a z placu Grzybowskiego zamykaj?ce Festiwal widowisko „DwĂłr Cadyka”. „Takie przedsi?wzi?cia – pisa?a GW – utrwalaj? najgorsze stereotypy: ?ydzi to faceci w d?ugich cha?atach, ktĂłrzy ta?cz? majufesa (?eby jeszcze majufesa!), pogryzaj?c czosnek”. Wiadomo, ?e ka?da podrĂłbka jest gorsza od orygina?u. A o tym, jak chasydzi z Grzybowa „ta?czyli majufesa”, przedwojenni mieszka?cy Warszawy wiedzieli akurat niema?o. Polska prasa do po?owy lat trzydziestych obszernie informowa?a o ?yciu spo?eczno?ci ?ydowskiej. Wielokrotnie pisano o cĂłrce tego b?d? innego cadyka, ktĂłra porzuci?a wiar? ojcĂłw i przyj??a chrzest. W sensacyjnym tonie utrzymane by?y relacje z dworĂłw cadykĂłw, a tak?e doniesienia o kulisach „dworskiej” polityki. Ciekawe, czy czytelnicy – Polacy – orientowali si? w zale?no?ciach mi?dzy rĂł?nymi dworami chasydzkimi tak dobrze, jak w powi?zaniach rodzinnych koronowanych g?Ăłw.

Zawierucha w brodatym spo?ecze?stwie

W styczniu 1933 roku w gazecie uwag? przykuwa? tytu?: Zdradzona lista szpiegĂłw. Pop?och i zgroza panuj? na dworach cadykĂłw. Czytelnicy z zapartym tchem ?ledzili spraw? kradzie?y „aktĂłw politycznych” z otwockiej ekspozytury cadyka kozienickiego. Jej sprawc? by? Mordka Cygenbok. Kiedy Cygenbok, sekretarz kozienickiego cadyka, po czterech dniach nieobecno?ci nie pojawi? si? przy szabesowym stole, rozpocz?to poszukiwania. Podczas przetrz?sania otwockiej willi cadyka dokonano dramatycznego odkrycia: przepad?o ca?e archiwum. WĂłwczas okaza?o si?, ?e cadyk zosta? zdradzony. Cygenbok uciek?.

Przy okazji wysz?o na jaw, ?e na dworach cadykĂłw w dawnej Galicji Zachodniej dzia?a? swoisty kontrwywiad, a uciekaj?c, Cygenbok zabra? ze sob? list? szpiegĂłw pozostaj?cych na us?ugach cadyka kozienickiego i rebe reb Altera z GĂłry Kalwarii. „Wskutek tego na tamtych dworach odbywaj? si? rugi polityczne i wszyscy ukryci zausznicy cadyka Altera otrzymuj? dymisje”.

W efekcie dosz?o do trzech nadzwyczajnych zjazdĂłw cadykĂłw z dawnej KongresĂłwki. Po sze?ciogodzinnej naradzie na jednym ze zjazdĂłw zadecydowano o wys?aniu po?cigu za zbiegiem. Na czele pogoni stan?? dowĂłdca kozienickiej „?andarmerii sobotniej” Icie Majer Powid?o, ktĂłry uda? si? do Krakowa. Informacji oczekiwano tak?e od Izaaksona, szefa dworskiej „komĂłrki wywiadowczej”. O wspĂł?udzia? w aferze Cygenboka podejrzewano cadyka Borucha Heidekorna z Kiernozi, ktĂłry „ulotni? si?” z Warszawy.

„?andarmeria sobotnia” aresztowa?a tylko jego bratanka, mieszkaj?cego w stolicy, ktĂłrego „[...] przes?uchano w ci?gu dwĂłch godzin. W czasie przes?uchania rozbito mu okulary i dotkliwie poturbowano”. Podejrze? wobec cadyka z Kiernozi nabrano po skojarzeniu jego znikni?cia z faktem, ?e Heidekorn od dawna podejmowa? nieudane prĂłby arbitra?u pomi?dzy dwiema zwa?nionymi stronami: dworami ma?opolskimi, na czele z cadykiem z Be?za, a dworami z Polski centralnej – i zapewne chcia? si? odegra?. Potem potwierdzi?a si? ta wersja, gdy? Heidekorn sta? si? klientem jednego z ma?opolskich dworĂłw.

W tym samym czasie cadyk z Bobowej wys?a? do cadyka „gĂłrskiego” depesz?, b?d?c? tak naprawd? listem dyplomatycznym. Przesy?a? b?ogos?awie?stwo wszystkim ?ydom skupionym przy rabinach z dawnej KongresĂłwki i – co najwa?niejsze – „[...] wyrazy najg??bszego wspĂł?czucia z powodu dokonania zuchwa?ej kradzie?y” w rezydencji cadyka kozienickiego.

?ydowska Warszawa odczyta?a to jako sygna?, ?e akcj? Cygenboka koordynowali bezpo?rednio stronnicy... cadyka bobowskiego. Wobec dekonspiracji informatorĂłw wys?anych na dwory ma?opolskie przez Abrahama Mordechaja Altera z GĂłry Kalwarii cadykowie i rabini, przybyli na jego specjalne wezwanie do Warszawy, postanowili rzuci? kl?tw? na Cygenboka. „Kl?twa zostanie rzucona przy czarnych ?wiecach w bĂł?nicy w Otwocku. Na ponury ten obrz?d zjedzie kilkudziesi?ciu duchownych ?ydowskich”. ?wi?tobliwi ?ydzi rozwa?ali tak?e zwrĂłcenie si? o pomoc do policji, gdy? „czyn Cygenboka posiada wszelkie cechy kradzie?y”.

„Afer? Cygenboka” rozpatrywa? nale?y w szerszym kontek?cie. OtĂł?, dwa obozy star?y si? w walce o „rz?d dusz”. Po jednej stronie sta?a GĂłra Kalwaria, reprezentantka KongresĂłwki, po drugiej za? Be?z, za ktĂłrym opowiada?a si? dawna Galicja Zachodnia. J?zyczkiem u wagi byli zwolennicy cadyka z Aleksandrowa [?Ăłdzkiego], o ktĂłrych zabiega?y obie skonfliktowane strony. SzczegĂłlnie ostro spierano si? o wp?ywy w gminach wyznaniowych. Jak pisa? jeden z korespondentĂłw, w takich sporach „[...] kl?twy rzucane s? za kl?twami. Przekle?stwa sypi? si? jak z rogu obfito?ci”.

W 1932 roku strona ofensywna i bardziej agresywna, na czele z cadykiem z GĂłry Kalwarii, chcia?a os?abi? be?zkie wp?ywy w ma?opolskich gminach ?ydowskich, prĂłbuj?c opĂł?ni? termin og?oszenia wyborĂłw. Zakusy te spotka?y si? z protestem cadyka be?zkiego, ktĂłry zapowiedzia?, ?e b?dzie wraz ze swoimi stronnikami „okupowa?” gminy, nie dopuszczaj?c do zmian uk?adu si?. Rozpocz??y si? wi?c pertraktacje. Do Warszawy przyjecha? wys?annik dworu be?zkiego, ktĂłry spotka? si? z rabinem i pos?em na Sejm RP Icie Majerem Lewinem, szwagrem cadyka z GĂłry Kalwarii. Ostatecznie be?zka „okupacja” nie dosz?a do skutku, poniewa? przywĂłdcy chasydzcy z dawnej KongresĂłwki w zakulisowych rozmowach zyskali poparcie sanacyjnych si? politycznych. Za chasydami ma?opolskimi opowiadali si? g?Ăłwnie sanatorzy pochodz?cy ze Lwowa i pose? Zdzis?aw Stro?ski (BBWR), ktĂłry znalaz? si? w parlamencie dzi?ki g?osom ?ydowskim.

Warszawa w tym starciu zwyci??y?a.

Jak?e jednak bolesnym ciosem dla GĂłry Kalwarii trzy lata pĂł?niej by?o opuszczenie partii ortodoksĂłw Agudat Israel przez brata „gĂłrskiego” cadyka Mendla Altera z Pabianic. Za?o?y? on niezale?n? od Agudy organizacj? partyjn?. Mia?a ona pozostawa? pod wp?ywem Be?za, ktĂłremu uda?o si? zbudowa? konkuruj?c? z Agud? parti? „Machzykej Daas”. Za Pabianicami poszli rĂłwnie? cadycy z Parysowa, Piaseczna oraz... Aleksandrowa.

Minjan z ulicy Twardej

Mo?emy sobie wyobrazi?, ?e „afera Cygenboka” by?a szeroko komentowana na Grzybowie, gdzie znajdowa?y si? modlitewnie zwi?zane z rĂł?nymi dynastiami chasydzkimi. Podczas I wojny ?wiatowej wielu cadykĂłw przenios?o si? do Warszawy, lokalizuj?c tu swoje siedziby wraz z jeszywami i domami modlitwy. Od po?owy XIX wieku rezydowa? w Warszawie Icie Majer Alter, za?o?yciel chasydzkiej dynastii z GĂłry Kalwarii. Jego siedziba, u zbiegu ulic Twardej i ?elaznej (?elazna 57), stanowi?a o?rodek ortodoksyjnego ?ydostwa; oddalona od gwarnego i ludnego Grzybowa, niczym prawdziwa twierdza strzeg?a tradycji.

WkrĂłtce znacznie wzros?y szeregi proletariatu ?ydowskiego, a modlitewnie przy ul. Twardej sta?y si? miejscem agitacji partyjnej. W burzliwych latach 1904–1905 s?aw? zyska? pewien syjonistyczny retor, ktĂłry w sobot? mi?dzy modlitwami porann? i dodatkow? wyg?asza? p?omienne mowy, wzywaj?c ?ydĂłw do narodowego przebudzenia. Jak wspomina? Abraham Teitelbojm (Warszewer hejf), m?odzie? chasydzka modl?ca si? w innych sztiblach wykrada?a si? podczas czytania Tory, by „z bij?cym sercem przyj?? do wiedzy p?omienne wezwania do starego–nowego kraju, do wolnego, samodzielnego ?ycia”. Dostawa?o si? za to od ojca w twarz i „szabat by? nieudany”.

Na Grzybowie mieszka? te? „krĂłl ?elaza” Izajasz Prywes, ktĂłry cĂłrk? o?eni? z wywodz?cym si? ze wspania?ej dynastii chasydzkiej pisarzem J.J. Trunkiem. Ten opisywa? „staro?ytn?” atmosfer? w modlitewni chasydĂłw aleksandrowskich przy ul. Twardej. Pod numerem 2 mie?ci?a si? modlitewnia chasydĂłw radzy?skich, ktĂłrzy – jak wspomina – modlili si? pod przewodnictwem reb Iciele. „Reb Iciele mieszka? nad sztiblem, na pierwszym pi?trze. Najwi?kszy pokĂłj, «salon», s?u?y? za babiniec, gdzie kobiety modli?y si? pod przewodnictwem samej rabinowej. Powy?ej miejsca, gdzie sta? pulpit, obok aron ha-kodesz, w suficie wyci?ty czworok?tny otwĂłr do mieszkania rabina, tak ?e by?o tam s?ycha? modlitw? z do?u. I dok?adnie ponad miejscem, gdzie na dole modli? si? rabin, na babi?cu rabinowa przewodzi?a modlitwom kobiet. W ten sposĂłb m?skie g?osy miesza?y si? z powtarzanymi przez kobiety modlitwami i z ich ?kaniem”.

Pod numerem 4 mie?ci?a si? chasydzka modlitewnia SardynerĂłw. Podczas I wojny ?wiatowej sta?a tam szafa, do ktĂłrej przez otwĂłr wrzucano pieczywo, komu co zosta?o. Mi?dzy modlitw? popo?udniow? i wieczorn? Icchak Dowid Margules z pomocnikami rozdziela? zgromadzon? ?ywno?? w?rĂłd g?oduj?cych mieszka?cĂłw Grzybowa. Margules utrzymywa? si? z wyrobu papierowych torebek, a ?e by? cz?owiekiem nieg?upim, w jego mieszkaniu (Pa?ska Cool

gromadzili si? rzemie?lnicy, by wspĂłlnie studiowa?.

Rabin Szymon Huberband, wspĂł?pracownik Archiwum Ringelbluma, wspomina jego dzia?alno?? w getcie: „Margolis wyst?pi? ostatnio z projektem, by ka?dy ?yd od ka?dego kupowanego kilograma odj?? 10 groszy od bia?ego chleba, 5 groszy od czarnego chleba, 25 groszy od kilograma mi?sa – i tak stale od wszystkich produktĂłw; pieni?dze niech schowa w oddzielnej torebce i rozdziela w?rĂłd biedakĂłw. W ka?dy poniedzia?ek i czwartek”.

http://www.jewish.org.pl/index.php/historia-mainmenu-66/4570-cadyk-pierze-po-pysku.html

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

Historia polityczna Israela.